"Geen BTW-controle meer in Aalst"

Er gebeurt geen controle meer op de BTW in Aalst, wegens geen personeel. Dat zegt Marc Nijs, secretaris bij ACV Openbare Diensten. Ondernemingen die BTW kunnen recupereren, worden normaal hierop gecontroleerd. Zeker als dit om grote bedragen gaat. In Aalst gebeurt dit niet meer. Er is geen controlerend personeel meer op de dienst, aldus de vakbondsman. De eventueel te veel gestorte BTW wordt bijgevolg zonder controle teruggestort.

Personeelstekort
Dat de fiscale administraties kampen met een gebrek aan personeel is volgens Nijs niet nieuw. "Maar nu is de toestand zo ernstig, dat men het niet meer kan camoufleren. In grote regio's zoals Antwerpen kon men het personeelsgebrek nog wegsteken door twee diensten samen te voegen. Maar in een buitendienst als Aalst kan dit niet". Maar ook in grote regio's is de situatie schrijnend. Volgens Nijs zijn er in het Antwerpse havengebied 2 controle-ambtenaren. Die staan in voor al de bedrijven in de haven, met wereldspelers als BASF en Bayer.

Bedrijven op de hoogte
Het gebrek aan controle heeft een kostprijs. Nijs kan hier geen cijfer op plakken, maar de kost is volgens hem gigantisch. "Je merkt aan de aangiftebedragen dat de bedrijven weten dat er minder wordt gecontroleerd. De buitendiensten ondervinden dat zelfstandigen en bedrijven de laatste jaren systematisch minder en minder beginnen aan te geven omdat ze weten dat ze toch niet kunnen worden gecontroleerd", luidt het.

Geen controles meer bouwdossiers
Nog volgens de vakbond zou op heel veel plaatsen geen controle meer gebeuren van bouwdossiers. Door ambtenaren niet meer te vervangen, schiet men in zijn eigen been, aldus ACV Openbare Diensten. Volgens de vakbond loopt het bij Financiën in de eerste plaats mis door de gebrekkige organisatie, maar is er ook dringend bijkomend personeel nodig. "Wanneer het zo erg is, ga het personeelsbestand toch niet nog meer laten inkrimpen", aldus Nijs over de besparingsplannen van de overheid bij de ambtenaren. (belga/vsv)

Informatisering fiscus catastrofe

BRUSSEL - Regeringsspecialisten beginnen te vrezen dat de informatisering van Financiën er zo erg aan toe is, dat alleen van nul herbeginnen nog kan helpen.

De informatisering van het ministerie van Financiën dreigt een even groot debacle te worden als de Feniks-operatie bij Justitie. Die vrees groeide bij regeringstechnici in de interkabinettenwerkgroep waar Financiën dinsdag de stand van zaken van de informatisering moest brengen.

De Feniks-operatie voor de informatisering van Justitie en van de rechtbanken moest in 2007, na honderden miljoenen investeringen, worden afgeblazen wegens totaal mislukt. Minister van Justitie Jo Vandeurzen (CD&V) moest begin dit jaar een nieuw project - Cheops - opstarten, dat van nul herbegint.

Eén beeld uit de lichtshow die de vertegenwoordigers van Financiën toonden op de interkabinettenwerkgroep, deed de deur dicht: die waarin toegegeven werd dat 31 procent van de deelprojecten geannuleerd werd zonder resultaat (maar wel na veel kosten), dat 52,7 procent van de projecten nog doorliep maar dat die intussen gemiddeld al 189 procent (dubbel zoveel dus) van het geraamd bedrag hadden gekost, en dat de opgeleverde projecten gemiddeld 42 procent realiseerden van wat verwacht was.

Eerder hadden de toelichters van Financiën toegegeven dat de realisatie van het centrale Stimer-project - dat moet zorgen dat de gegevens van de diverse afdelingen gekoppeld worden, en daar draaide het eigenlijk allemaal om - intussen al verschoven is naar 2010 à 2011.

De uitleg werd onder anderen gegeven door Jean-Claude Laes, de ontslagen secretaris-generaal van Financiën die blijkbaar door minister van Financiën Didier Reynders (MR) is heropgevist.

In de vergadering leefde het vermoeden dat de zaken rooskleuriger werden voorgesteld dan ze zijn. Er is een pak vragen geformuleerd waarop op 3 november geantwoord moet worden.

De gelijkenissen met het andere groot debacle zijn groot. Te groot aangepakt en bovenaan begonnen in plaats van onderaan, zijn de twee meest vermelde fouten. De fiscus ontwierp een gesofistikeerd centraal systeem, maar vergat dat heel wat basisprogramma's nog geschreven zijn in Cobol, de computertaal van de jaren zeventig.

Bij de fiscus was gisteren ook weinig kritiek te horen op een artikel in Knack, dat eveneens de informatisering op de korrel nam. Die zou sinds 2003 al 700 miljoen euro gekost hebben en ook nauwelijks iets opgebracht hebben.

Projecten waarvoor al betaald is, worden opnieuw op de agenda gezet en er wordt opnieuw voor betaald, meldde Knack. Het weekblad meldde ook dat Oeso-landen weigeren nog aan fiscale gegevensuitwisseling te doen met België. Ons land levert die landen alleen papieren gegevens, waarmee zij al lang niets meer kunnen doen, en de Belgische fiscus kan niets aanvangen met de elektronische gegevens die de andere landen doorsturen: die worden dan uitgeprint in Brussel en op papier doorgestuurd naar de regionale kantoren, die geen volk meer hebben om ze met de hand te verwerken.

'Er is ongetwijfeld een probleem bij Financiën'

De onvrede over de gang van zaken bij de fiscus groeit. Ook bij CD&V-staatssecretaris Carl Devlies. Carl Devlies maakte tijdens de vorige regeerperiode als kamerlid faam met gefundeerde kritiek over wantoestanden bij de fiscus. Als staatssecretaris bevoegd voor de Coördinatie van de fraudebestrijding werkte hij de voorbije maanden in de luwte.

Devlies staat niet bekend als een politicus die collega's in de media tackelt, maar wat de CD&V'er vandaag bij de overheidsdienst Financiën ziet, stemt hem niet echt gelukkig. 'Ik kan alleen maar vaststellen dat wat we vanuit de oppositie hebben aangeklaagd, ook werkelijkheid is. Voor de strijd tegen de fiscale en sociale fraude is het natuurlijk heel belangrijk dat Financiën over een efficiënt informaticasysteem kan beschikken', klinkt het.

'Er is ongetwijfeld een probleem bij Financiën', zegt Devlies. Hij wijst er ook op dat er nog altijd niemand is die de overheidsdienst met meer dan 30.000 ambtenaren leidt. De benoeming van topambtenaar Jean-Claude Laes, de gewezen kabinetschef van MR-vicepremier Didier Reynders, werd vorig jaar door de Raad van State vernietigd. Selor, het selectiebureau van de overheid, vond in mei geen geschikte kandidaat om hem op te volgen.

'Ik vind dat de prioriteit zou moeten zijn dat er eindelijk iemand aan de top wordt aangesteld die de zaken in handen neemt', benadrukt Devlies. 'Ik hoop dan ook dat de opvolging van Laes zo snel mogelijk geregeld wordt. Maar dat is de verantwoordelijkheid van de minister van Financiën. Ik kan er alleen maar op aandringen.'

Goed werkende informatica is een van de sleutelelementen in de plannen van de staatssecretaris. Vandaag wisselen de verschillende departementen van Financiën weinig gegevens met elkaar uit. Devlies wil zoveel mogelijk databanken aan elkaar koppelen.

Minister van Financiën Reynders kreeg gisteren in de Kamer trouwens verschillende vragen over de toestand van de informatica bij Financiën. Reynders bleef erg op de vlakte en wees erop dat er al een hele weg is afgelegd sinds hij bijna tien jaar geleden minister van Financiën werd. 'Er waren toen zelfs geen pc's. Alle notariële akten moesten met de hand overgeschreven worden bij gebrek aan een kopieermachine. Nu heeft iedereen een computer en kunnen alle belastingsplichtigen hun aangifte via Tax-on-web online indienen.' De oppositie was niet onder de indruk van Reynders' antwoord. 'Een pc hebben is lang niet genoeg.'

Interview  CARL DEVLIES WIL FISCALE EN SOCIALE FRAUDE LANGER VERVOLGEN

Fiscale en sociale fraude zal niet langer na vijf, maar na zeven jaar verjaren. Het is een van de maatregelen van staatssecretaris Carl Devlies (CD&V) die tientallen miljoenen moet opbrengen. Carl Devlies, de staatssecretaris voor de Coördinatie van de Fraudebestrijding liet de voorbije maanden weinig van zich horen. Er werd een College opgericht met topambtenaren en speurders die betrokken zijn bij de strijd tegen de fiscale en sociale fraude. Boven dat College staat een Ministerieel Comité dat gisteren bijeenkwam.

Veel plannen, colleges, comités... maar wat levert dat concreet op?

'Ik weet dat mensen graag snel resultaten willen zien. Wie in de diepte wil werken, heeft echter tijd nodig. Voor sommige projecten is dat een jaar, voor andere twee of drie jaar. Maar wees gerust, de strijd tegen de fraude zal resultaten opleveren.'

Kan u daar een cijfer op plakken?

'Tegen het einde van deze legislatuur moet de strijd 1 miljard euro kunnen opleveren. Dat klinkt misschien indrukwekkend, maar ik vind het even belangrijk dat de verschillende overheidsdiensten die rond fraudebestrijding werken, elkaar in het nieuwe college ontmoeten. Iedereen wil dat de overheid efficiënt werkt. Dat kan alleen als de scheidingsmuren tussen de administraties voor een deel wegvallen. Ik ben heel tevreden dat er heel wat belangstelling is van de ambtenaren om mee te werken. We zouden die stap ook moeten zetten in de politiek. Ministers en hun kabinetten spelen vaak te veel in hun eigen hoekje. Misschien zouden ze iets meer oog moeten hebben voor het geheel.'

Hoe gaat u aan 1 miljard komen?

'Er zijn enkele punctuele maatregelen. Neem bijvoorbeeld de verjaringstermijnen. In de fiscaliteit bedraagt die vandaag drie jaar. Behalve als er sprake is van fraude, dan wordt hij verlengd tot vijf jaar. Er is nu afgesproken die verjaringstermijn op te trekken tot zeven jaar. Dat moet in 2009 ongeveer 60 miljoen euro opleveren. Tegelijk wordt ook de verjaringstermijn voor sociale fraude op zeven jaar gebracht. Wat goed is voor 3,6 miljoen. Heel belangrijk wordt ook de uitwisseling van gegevens tussen verschillende overheidsdiensten. Bijvoorbeeld tussen de RVA en de diensten die uitkeringen betalen. Op die manier kan preventief worden ingegrepen om te vermijden dat iemand tegelijk een uitkering en een inkomen ontvangt. Dat moet de schatkist bijna achttien miljoen opleveren.'

Dan moeten er wel gegevens beschikbaar zijn. Bij Financiën loopt het alvast grondig mis met de informatica.

'Voor de strijd tegen fraude is het natuurlijk heel belangrijk dat de fiscus over een efficiënt informaticasysteem beschikt. Er is ongetwijfeld een probleem bij Financiën. Ik kan alleen maar vaststellen dat de problemen die we vanuit de oppositie hebben aangeklaagd ook werkelijkheid zijn. Ik hoop ook dat de opvolging van Jean-Claude Laes zo snel mogelijk geregeld wordt. Het zou een prioriteit moeten zijn dat er eindelijk iemand aan de top wordt aangesteld die de zaken in handen neemt. Maar dat is de verantwoordelijkheid van de minister van Financiën. Ik kan er alleen maar op aandringen.'

Op het einde van de vorige legislatuur stemde CD&V tegen een tekst die de gegevensuitwisseling mogelijk zou maken. Waarom?

'Die tekst stond niet op punt. Er werd onvoldoende rekening gehouden met de bescherming van het privéleven. Nu is er afgesproken dat er binnen de privacycommissie een sectoraal comité komt dat de regels vastlegt. Er moet een onafhankelijke instantie komen waar de burger klacht kan indienen. Het sectoraal comité moet ook kunnen beslissen welke overheidsadministraties welke informatie kunnen uitwisselen.'

Fiscus en gerecht?

'Vandaag kan een belastingambtenaar alleen als getuige gehoord worden door het gerecht. Als hij onregelmatigheden vaststelt, moet dat via de gewestelijke directeur aan justitie worden gemeld. Ik vraag mij af of dat allemaal niet te complex is. Waarom kan de ambtenaar niet zelf, zonder filter, zaken aan Justitie doorspelen? Ik wil dan ook het charter van de belastingplichtige in die richting aanpassen. Er moeten natuurlijk duidelijke richtlijnen zijn voor de ambtenaren.'

Hoe zit het met de fiscale vereenvoudiging?

'We hebben in het college een gesprek gehad met Leuvense professor over de complexiteit van de regelgeving. Dat is strikt genomen onze bevoegdheid niet, maar het is duidelijk dat doorzichtige, eenvoudigere fiscale regels zich opdringen. Reynders heeft al laten weten dat hij zal bekijken wat er kan gebeuren. Dat kan bijvoorbeeld een commissie zijn met enkele professoren, specialisten en mensen uit de administratie.'

Fiasco bij Financiën

23.10.2008 15.48u - Iedereen herinnert zich nog wel de ‘rekenfout’ van 800 miljoen euro die de belastingdiensten van Didier Reynders (MR) in 2006 maakten. Twee jaar later lijkt er nog niets veranderd bij de overheidsdienst Financiën. “Informatisering fiscus catastrofe” bloklettert De Standaard vandaag op zijn voorpagina. De krant bericht over een vergadering waar de stand van zaken betreffende de informatisering van Financiën werd toegelicht. Uit het verslag van de kabinetten bleek dat die informatisering compleet vierkant draait. Verschillende (peperdure) deelprojecten werden ondertussen alweer afgevoerd. Een gekend voorbeeld uit 2007 is het zogenaamde Feniks-project dat na honderden miljoenen investeringen gewoon werd afgeblazen. Het huidige debacle is minstens even groot dan dat van 2006 en 2007, zo blijkt ook uit een artikel dat Knack deze week (22.10.2009) publiceert.

Knack meldt dat de informatisering van Financiën sinds 2003 ruim 700 miljoen euro heeft gekost. Sterker nog: uit een intern rapport blijkt dat ook de Organisatie voor Economische Samenwerking en Ontwikkeling (Oeso) de fiscale gegevens van België niet meer vertrouwt. “De Oeso-landen zullen de Belgische gegevens die hen op papier worden aangeleverd, niet langer controleren. Bovendien wensen ze zelf geen gegevens meer uit te wisselen met België,” zo luidt het rapport. Of hoe dit land ook internationaal compleet voor aap staat. Aan wat is het fiasco bij Financiën te wijten? Volgens journalist Guy Tegenbos (De Standaard) is de huidige chaos het gevolg van de politiek benoemde kopstukken die elkaar voortdurend stokken in de wielen steken. “De minister die al negen jaar heerst over dit departement en dit alles zag en liet gebeuren, is Didier Reynders. Zijn verantwoordelijkheid is verpletterend.” In een vorig oppositieleven hadden de kopstukken van CD&V Reynders nog de slechtste minister van Financiën ooit genoemd. Vandaag is de MR-voorzitter nog steeds vicepremier in de regering-Leterme.

Aanwervingen bij financiën zijn vriendjespolitiek.

De aanwerving van contractuele ambtenaren bij de fiscus is gebaseerd op een systeem van dienstbetoon en vriendjespolitiek. Aan Vlaamse kant komt het gros van de nieuwe contractuelen uit Aalst en omstreken, het electorale wingewest van Anne-Marie Verdoodt, Open VLD-schepen in Aalst en kabinetsmedewerkster van Didier Reynders (MR). Dat schrijft de krant De Morgen dinsdag.

Anne-Marie Verdoodt, een vaste waarde op het kabinet-Reynders, heeft al jaren carte blanche als het om de aanwerving van Nederlandstalige contractuelen gaat. Hoewel zoiets eigenlijk door de administratie zelf zou moeten gebeuren, in functie van de behoeften, is het wel degelijk het kabinet dat de lijsten met namen van aan te werven personeel doorgeeft aan de fiscus, zo getuigen diverse, onafhankelijke bronnen bij Financiën.

Reynders weigert volgens de krant de cijfers over de regionale spreiding van de contractuele ambtenaren vrij te geven, maar insiders zijn formeel: die komen grosso modo uit twee streken. Aalst, en Reynders’ eigen Luik. Een topman van Financiën zegt het zo: 'Iedereen kent Anne-Marie. Het is een politiek gegeven dat de contractuele ambtenaren uit de streek van de minister of zijn medewerkers komen. Maar ik denk niet dat dat bij andere partijen of op andere departementen anders is.'

Pittig detail: wie Verdoodt passeert om een job bij Financiën te krijgen, wordt vriendelijk maar met aandrang verzocht om zich aan te sluiten bij de liberale vakbond VSOA, waar haar echtgenoot, Chris Machiels, een hoge functie heeft. Het VSOA ontkent de aantijgingen.

Vriendendiensten

Normaal gezien gebeurt de aanwerving van contractuelen bij de fiscus door de administratie zelf. Maar in praktijk heeft het kabinet van minister Reynders die bevoegdheid naar zich toe getrokken. Daar wordt een lijstje opgesteld van de mensen die door de fiscus mogen worden aangeworven. Dat gebeurt niet in functie van de capaciteiten van de kandidaten of de personeelsbehoeften van de fiscale diensten. Het belangrijkste criterium is dienstbetoon.

Zoals alles in België, is dat min of meer communautair verdeeld: aan Franstalige kant werft minister Reynders vooral contractuelen aan uit zijn thuisbasis Luik en aan Vlaamse kant doet zijn kabinetsmedewerkster Anne-Marie Verdoodt hetzelfde in Aalst, waar zij schepen is voor Open VLD. Een hooggeplaatste ambtenaar vatte dat kernachtig als volgt samen: “Als ik op mijn vorige dienst iemand nodig had, belde ik naar Anne-Marie. Alleen op die manier konden we iemand rekruteren en we wisten op voorhand dat die van Aalst zou komen.”

Verdoodt en haar partij passeren daarbij twee keer langs de kassa: zij kan scoren door aan dienstbetoon te doen, en tegelijk worden die kersverse contractuelen discreet maar dringend aangespoord lid te worden van de liberale vakbond VSOA, het Vrij Syndicaat voor het Openbaar Ambt, waar haar echtgenoot Chris Machiels een topfunctie bekleedt. En uit pure dankbaarheid moeten die contractuelen dan niet zelden nog opdraven om hand- en spandiensten te verlenen op Verdoodts eetfestijnen en verkiezingscampagnes.

Anne-Marie Verdoodt was niet beschikbaar voor commentaar en minister Reynders weigerde cijfers vrij te geven over de regionale spreiding van die contractuele aanwervingen. Dat is altijd een aanwijzing dat politici iets te verbergen hebben.

Dit schandaal heeft ook een grappig kantje. Hoewel zeer veel contractuele medewerkers van de fiscus dus uit Aalst en omgeving komen, worden er in die streek zeer weinig btw-controles uitgevoerd bij gebrek aan personeel.

28-10-2008 om 23:15 geschreven door ancapa

"Geen leeftijdsgrens voor jeugdcriminelen meer"

Britt Vreysen

27 OKTOBER 2008 - De jeugdrechters moeten alle minderjarige veelplegers naar de volwassenenrechter kunnen sturen, niet alleen die van boven de zestien jaar. De leeftijdsgrens voor uithandengeving moet weg uit de wet op de jeugdbescherming.

De wet op de gemeentelijke administratieve sancties zou best verdwijnen, zeker voor minderjarigen. En ook de bilocatiewet, waarbij kinderen van gescheiden ouders de ene week bij de vader en de andere bij de moeder logeren, functioneert niet.

Dat zijn enkele van de stellingen van de Antwerpse advocate Britt Vreysen, die ze ontwikkelde in een nieuw boek dat klaar en helder de wet op de jeugdbescherming uitlegt.

De advocate Britt Vreysen schreef zopas een heel bevattelijk boek over de wet op de jeugdbescherming. Niet alleen de criminele jongeren en de minderjarigen in gevaar komen uitvoerig aan bod, maar ook de financiële regeling bij misdrijven van kinderen en de overlastboetes worden behandeld. Het boek is onmisbaar voor wie wil weten hoe de wet in elkaar zit. Tegelijkertijd gaat het heikele discussiepunten, zoals de criminaliteit van allochtone jongeren, niet uit de weg. Het boek werd vorige week voorgesteld in het vredegerecht van Ekeren. Het werd daar ingeleid door de Antwerpse jeugdmagistraat Bart De Smet.

Vreysen wil de leeftijdsgrens om bepaalde criminele minderjarigen naar de rechter voor volwassenen te sturen (nu: 16 jaar) afschaffen, want door het huidige systeem blijven bepaalde geweldenaars straffeloos. Vreysen volgt daarin Kamerlid Carina Van Cauter (Open Vld).

Volgens haar kan de jeugdrechter zelf wel zien of iemand inzicht heeft in wat hij deed. Tijdens de voorstelling van het boek hekelde de Antwerpse jeugdmagistraat Bart De Smet het gemis aan logica in de wetten voor minderjarigen van boven de 16 jaar. "Voor gewone criminele feiten wordt zo'n minderjarige verondersteld schuldonbekwaam te zijn, maar voor verkeersmisdrijven niet. Voor een diefstal met geweld kan hij dus van de jeugdrechter een berisping krijgen, maar voor onverzekerd rijden met zijn brommertje krijgt hij allicht een zware boete van de politierechter."

Vreysen zelf meent dat de nieuwe wet van 2006 van minister Onkelinx de mogelijkheden van de jeugdrechter al te zeer beknot. "Eerst moet hij bemiddelen, dan huisarrest opleggen, hij kan niet meer zelf beslissen wat echt nodig is", zo luidt het. Voor Vreysen moet de jeugdrechter - zoals vroeger - meer mogelijkheden krijgen om de maatregel of straf op te leggen die hem gepast lijkt.

Vreysen, die ook criminologe en plaatsvervangend vrederechter in Ekeren is, is heel sceptisch over de bewering van het Nationaal Instituut voor Criminologie en Criminalistiek dat de jeugdcriminaliteit niet stijgt. Volgens haar gebeurt dat wel degelijk en worden de daders jonger en driester.

Jeugdrechters moeten in haar visie veelplegers met 20 diefstallen of geweldsfeiten op hun kerfstok kunnen straffen, omdat voor die groep de beschermingsfilosofie van de wet heeft gefaald. Ze wijst terzake op de problematiek van Oost-Europese bendes, die een heel speciale aanpak vergen, gezien hun gewelddadigheid en gezien hun werkwijze, waarbij meerderjarigen minderjarigen inschakelen om geweld te plegen.

Uit onderzoek blijkt volgens Vreysen dat de criminele minderjarigen zelf pleiten voor een hardere aanpak van de misdaad, omdat de huidige manier van werken door hen niet ernstig wordt genomen. Jeugdmagistraat Bart De Smet verheugde zich over een recent standpunt van de Antwerpse Unie van Moskeeën, die voor een hardere aanpak van criminele minderjarigen gewonnen is, maar hij waarschuwde er voor om alle criminaliteit cultureel te willen verklaren. "Culturele omstandigheden zijn geen verzachtende omstandigheden, er is maar één strafrecht en dat geldt voor iedereen".

Maar Vreysen sprak zich ook uit tegen boot camps, waar Lijst Dedecker voorstander van is, en ook tegen het Clinton-systeem van "Three strikes and you're out", waarbij iemand die voor de derde keer wordt veroordeeld voor een misdrijf automatisch levenslang krijgt. "Je kan iemand niet tot zijn pensioen opsluiten voor een misdrijf dat hij als jongere heeft gepleegd", zo stelt ze.

De advocate wil de beschermingsfilosofie van de wet op de jeugdbescherming behouden, omdat meer dan de helft van de cliënteel van de jeugdrechters kinderen zijn die helemaal niets misdeden, maar possen, kinderen in een problematische opvoedingssituatie, die slachtoffer zijn van huishoudelijk geweld of echtscheidingen.

"Die groep moet zeker geholpen worden, maar ook voor hen is er te weinig plaats. Dat geldt uiteraard nog sterker voor de criminele minderjarigen. Als men meer geld zou steken in het jeugdrecht, dan zou men zoveel geld niet nodig hebben voor het strafrecht", zo stelt ze.

Vreysen spreekt zich in het boek ook uit tegen de wet op de gemeentelijke administratieve sancties omdat een parallel vervolgingscircuit ontstaat waarin ambtenaren, zonder scholing in het (jeugd)recht, optreden. Voor jongeren komt daar nog eens bij dat de overlastboetes die worden opgelegd niet bekend zijn bij het parket, wat de vorming van een dossier bemoeilijkt.

Vreysen is ook tegen de bilocatiewet. Die wet maakt het mogelijk dat jongeren van gescheiden ouders de ene week bij de vader en de volgende week bij de moeder verblijven. "Ik ben tegen dat gesleur met kinderen. Soms hebben kinderen dan twee kleuterscholen: de ene week leren ze een liedje in kleuterschool A, maar de volgende week kunnen ze niet mee optreden want dan zitten ze in kleuterschool B en daar kunnen ze niet volgen want ze waren er de week voordien niet. Ik zou hier een gedragsstoornis van krijgen, kinderen moeten een vaste thuis hebben", zo zegde Vreysen bij de voorstelling in Ekeren.

VREYSEN, BRITT, Over de schreef.

Jeugdrecht en de aanpak van probleemjongeren, Standaard, 2008, 358 blz., 22,50 euro

28-10-2008 om 23:14 geschreven door ancapa