Ik ben Toujour André
Ik ben een man en woon in Sint-Pieters-Leeuw (Vlaams Brabant) en mijn beroep is ambtenaar.
Ik ben geboren op 04/06/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tennis voetbal en schaken.
In ben de trotse vader van Christophe, Nathalie, Caroline en Pauline.
Ik heb een vaste relatie met de liefste Martine die bestaat.
Ik ben gemeenteraadslid voor Vlaams Belang en zet mij in voor Vlaamse belangen, normen en waarden. Recht door zee !
22.01.2009 10.12u - Het kan niemand ontgaan zijn dat een aantal Franstalige autoriteiten de voorbije maanden een doelbewuste raid op de Vlaamse bank KBC heeft uitgevoerd. In oktober vorig jaar verwezen onder meer Guy Quaden (PS) en Bernard Clerfayt (FDF) al naar vermeende liquiditeitsproblemen bij KBC, waardoor de bank in een lastig parket kwam.
Uiteindelijk kochten de Vlaamse meerderheidspartijen de kapitaalinjectie bij KBC af met een compensatie voor de Waalse vliegtuigonderdelenbouwer Sabca. De Belgische wafelijzerpolitiek was daarmee terug van nooit echt weggeweest.
Deze week deed Didier Reynders (MR) het opnieuw: hij maakte zich openlijk zorgen over sommige banken, waarmee hij duidelijk op KBC doelde. Ook het beurscommentaar van De Standaard stipte gisteren aan dat de recente koersval vooral te wijten is aan geruchten uit overheidskringen en meer bepaald Didier Reynders.
Tegelijk kant de PS zich bij monde van Laurette Onkelinx om ideologische redenen tegen overheidssteun aan de bank. Het mag dus duidelijk zijn dat dit alles geen toeval is, maar integendeel kadert in een doelbewuste (Franstalige) strategie. Hoelang zullen de Vlamingen dit nog verdragen?
Vlaanderen kon wat Belgie niet kon... beslissen. De federale regering was 'in de onmogelijkheid te regeren'. En dus trok KBC naar Vlaanderen.
Het was niet de eerste keer dat er contact was tussen de KBC-top en de top van de Vlaamse regering. Dat was bij de vorige steunvraag van KBC aan de federale overheid ook gebeurd. De Vlaamse minister-president Kris Peeters had al gevraagd aan ceo André Bergen: 'Kunnen we helpen?'
De bank vond het toen niet nodig. Ook toen al was er dreiging dat de federale regering niet kon beslissen omdat de Franstalige regeringspartijen niet wilden beslissen voor KBC 'zonder compensaties voor Waalse bedrijven'. Toen werd door federale Vlaamse politici gedreigd met het overhevelen van het dossier naar de Vlaamse regering, en dat volstond om toen een uitweg te vinden voor de geëiste compensaties. Maar nu lukte dat niet meer. Dinsdag was er eerste contact tussen de bank en de federale regering en kreeg de bank te horen 'dat het zeer moeilijk was'. Didier Reynders (MR) had de 'bad bank' op tafel gegooid en dat leidde tot ideologische tegenstellingen in de regering. Daarnaast speelde de communautaire tegenstelling, en de 'gewone' naijver tussen PS en MR. De zaak werd verwezen naar de pilootgroep van federale technici die woensdag niets anders kon melden aan KBC dan 'dat het zeer moeilijk lag federaal'. Daarop stapte André Bergen naar Kris Peeters. Na een lunch was meteen duidelijk dat Vlaanderen klaar stond 'om te doen wat moet'.
En Vlaams zaten alle regeringspartijen op die lijn. In de namiddag werden de technische voorbereidingen getroffen. KBC-topman Bergen koppelde nog eens terug naar het federale niveau en daar bleek niets veranderd te zijn. Om 20 uur begon de Vlaamse regeringskern te vergaderen, en om 24 uur was er een oplossing die aanvaardbaar was voor KBC, die beantwoordde aan alle juridische en Europese normen en waarin alle regeringspartijen ook hun accent konden terugvinden. Dat werd 's nachts meteen in een duidelijk contract omgezet, niet in een vage tekst. Om halfzeven werd de zaak nog even doorgepraat met de KBC-top. Om zeven uur keurde de voltallige Vlaamse ministerraad het dossier goed en om kwart voor acht werd het akkoord bekendgemaakt.
De federale overheid wist dat Vlaanderen bezig was en kon dat niet tegenhouden, als ze dat al gewild zou hebben. De dramatische gevolgen van het tegenhouden voor de bank zouden trouwens door geen enkele publieke opinie in dit land aanvaard worden. De federale regering had trouwens destijds de deelstaten zelf te hulp geroepen voor Dexia en Ethias. Bij Fortis, Dexia en zeker Ethias (vroger OMOB) zit wel veel frans geld en een aantal franstalige mensen in de directieraden. Dus daar moest geld in gepomt worden !
Bij KBC zit enkel Vlaams geld en Vlaamse bestuursleden : dus geld van de nationale regerin met een franstalige meerderheid ? NON !!
Dus heeft Vlaanderen maar de KBC alleen moeten redden. Ze deed het voorlopig met glans.
Bij de PS, CDH en de MR zijn er nu een paar in een franse colère geschoten.
Abou Jahjah, een creatie van de traditionele partijen
Wat Jahjah hier deed, had niets met emancipatie te maken, maar alles met het opruien van een bepaalde bevolkingsgroep tegen onze beschaving, onze manier van leven, onze waarden en normen.
En wie heeft die AEL-generatie gecreëerd? Alle politici die decennialang een slap integratiediscours hebben gevoerd en nu oogsten wat ze hebben gezaaid. Abou Jahjah is het symbool van die mislukte integratiepolitiek. Hij was een asielbedrieger die de intifada naar de straten van Antwerpen wilde importeren.
Patrick Janssens en co.
Ik verwijt Abou Jahjah veel, maar ik verwijt de Patrick Janssensen en Paula DHondts dezer aarde nog veel meer. Zij hebben de indruk gewekt dat die allochtone groep hier kan verblijven zonder zich te hoeven aanpassen. Men heeft nooit tegen die mensen gezegd: het is kiezen of delen, het is aanpassen of terugkeren. Men heeft hen gepamperd en geknuffeld.
Racisme als alibi
Men heeft de allochtonen in de watten gelegd en positief gediscrimineerd, met miljarden franken subsidies, duizenden projecten en straathoekwerkers Men had moeten zeggen tegen die mensen: doe wat harder uw best, maak uw school af, wentel u niet langer in zelfbeklag en stop ermee racisme als alibi te gebruiken wanneer het niet lukt.
We mogen niet meer wegkijken van de problemen en moeten de allochtonen confronteren met hun eigen falen.
Zelfverdediging
Kiezen voor het eigen volk is geen racisme, dat is kiezen voor het welbegrepen eigenbelang, dat is zelfverdediging.
Veranderde omstandigheden
De samenleving is veranderd. Dat betekent dat hier een grote groep mensen opgroeit van de tweede en derde generatie. Voor een groot deel van hen is het een illusie te denken dat ze ooit nog zullen terugkeren.
Deuren dicht
Het uitgangspunt is simpel: een immigratiestop, de deuren dicht. We kunnen niet dweilen met de kraan open. Als de (bestaande regels op de) gezinshereniging blijven bestaan en het aantal illegalen blijft toenemen en de asielprocedures worden niet bijgestuurd en het aantal naturalisaties blijft toenemen, en de dubbele nationaliteit verdwijnt niet tja, dan zijn alle inspanningen nutteloos. Dan heeft het geen zin om de mensen die hier zijn, te laten inburgeren.
Loyauteit
Om te beginnen schaffen we de dubbele nationaliteit af. We laten die mensen weten dat er maar één loyauteit kan bestaan, die aan onze gemeenschap, aan onze waarden en normen. Punt twee: dat moet dan maar eens zwart op wit gezegd worden, in een loyauteitsverklaring, zoals die al bestaat in de Verenigde Staten van Amerika.
Integratie wordt niet aangemoedigd
Het zijn de extremisten die de touwtjes van de islamzuil in handen hebben. Bovendien worden vele allochtonen helemaal niet aangezet om te integreren, omdat ze in wijken wonen met alleen maar Marokkaanse winkels met moskee en Koranschool erbovenop, in een soort geïmporteerde soek. Waarom zouden ze moeten integreren?
Als ik naar Marokko zou verhuizen, zou ik begrijpen dat ik mij moet aanpassen. En dat wil ik niet. Daarom verhuis ik niet naar Marokko.
Vlaming worden
Vreemdelingen zijn hier te gast en moeten zich als gast gedragen. Er zijn misschien gasten die wat langer blijven, maar ze zijn nog steeds te gast.
Het duurt wellicht een paar generaties vooraleer men volledig geassimileerd is. Maar dat is uiteindelijk wel de bedoeling: Vlaming onder de Vlamingen worden.
Rechten? Ja, maar ook het recht om terug te keren
Mensen die onze waarden niet delen, die vinden dat onze maatschappij decadent is, hebben behalve het recht op vrije meningsuiting en het recht op betogen ook het recht om terug te keren naar de plek waar ze vandaan komen.
En wie hier geboren is?
Als u hier geboren bent en het staat u hier niet aan, dan kunt u dit land altijd inruilen voor een land waar uw wereldbeeld wel wordt aanvaard: Iran, Afghanistan, Egypte
Islam is veroveringsgodsdienst
Vergis u niet: de islam is een veroveringsgodsdienst. Er zijn vandaag al dertig miljoen moslims in de Europese Unie. De islam is een koekoek die zijn ei legt in het Europese nest, en wij zijn dat aan het uitbroeden
Ik ben het eens met Willy Claes die ooit zei dat na het communisme de radicale islam onze nieuwe vijand is. Dat is volop aan het gebeuren en dat kan op termijn leiden tot net geen etnische burgeroorlog in de straten van onze steden.
De confrontatie aangaan met de radicale islam
De erkenning en subsidiëring van de islam moet worden ingetrokken. Radicale moskeeën moeten dicht. Oproerkraaiers moeten het land worden uitgezet.
Met de culturele moslims, die net zoals vele geseculariseerde christenen niet meer diepgelovig zijn, heb ik geen problemen. Maar met de kleinere groep van pakweg 20% die streng islamitisch is, heb ik wel problemen. Die mensen moeten wij aan het verstand brengen dat de islam niet in onze samenleving past. Dat die hoofddoek helaas uit moet in het onderwijs en het openbaar ambt.
En op straat?
Op straat doet men maar wat men niet laten kan. Het ergert mij als ik hoofddoekjes zie, maar het is niet aan mij om het kledijgedrag van mensen te bepalen.
Discriminerend discours?
Wat is discriminerend? Opkomen voor de belangen van uw eigen volk is niet discriminerend. Zeggen dat vreemdelingen die niet over onze nationaliteit beschikken minder rechten hebben dan mensen die wel Belg zijn, is dat discriminatie? Nee, dat wordt in praktijk gebracht in steeds meer Europese landen.
Demografie als wapen
De linkerzijde is zeer naïef. De islam voert momenteel een oorlog zonder wapens. Zonder geweld. Via de weg van de demografie. Europa wordt gekoloniseerd via de macht van het getal. U moet dat niet zien op termijn van enkele jaren, maar op termijn van decennia. Dat is de schrik van de autochtone bewoners van de volkswijken, die vreemden zijn geworden in hun eigen straat.
Niet veralgemenen
Onze tegenstanders doen altijd of wij handelsreizigers zijn in angst en haat. Maar dat zijn wij niet. Wij vertolken alleen maar wat er leeft bij de man in de straat.
Ik viseer de moslim in de straat niet. Ik spreek over de godsdienst die politieke ideologie die de islam is. Dáár heb ik het over. En dat debat moet gevoerd worden.
Onze achilleshiel is het multiculturalisme, dat antiracisme dat ons verlamt. Daarom is de islam aan de winnende hand.
Wat hebben de andere partijen fout gedaan in hun strijd tegen Vlaams Blok/ Vlaams Belang?
Men had de problemen die wij hebben aangekaart, moeten erkennen in plaats van ze te negeren. En men had ons mee in bad moeten nemen. Ik hoop dat we die sirenenzang hadden kunnen weerstaan, dat zeg ik er meteen bij. Maar had men het geprobeerd, dan had men het ons moeilijk kunnen maken
Christelijke waarden?
Bemin uw naasten gelijk uzelf, zegt het christendom. En die naaste, dat is de persoon die het dichtste bij u staat. Het is geen schande om eerst te kiezen voor je familie en dan voor iemand anders. Eerst voor je vrienden en dan voor de mensen die je niet kent. Eerst voor je eigen volk en dan pas voor vreemdelingen. Dat is ook christelijk.
Weet u wie de zwaksten zijn in deze samenleving? Dat zijn de mensen die op het einde van de maand niet rondkomen van hun pensioentje, de mensen die werkloos zijn, die het moeilijk hebben Voor die mensen kom ik op, meer dan wie ook. Met die mensen van mijn eigen volk voel ik mij het meest verwant. Met hen wil ik in eerste instantie solidair zijn. Ik veeg eerst voor mijn eigen deur, en dan voor de deur van iemand anders. Als iedereen dat deed, zou de wereld er een stuk beter uitzien.
19.01.2009 11.19u - De politieke partijen organiseren dezer dagen hun traditionele nieuwjaarsrecepties, waarin ze het startschot geven voor de verkiezingscampagne en elk hun eigen klemtonen leggen. De Vlaamse Volksbeweging (VVB) is natuurlijk geen politieke partij, maar wil niet achterblijven. Op hun nieuwjaarsreceptie heeft voorzitter Eric Defoort alvast klare wijn geschonken. Dat mocht ook wel, na enkele ongelukkige uitspraken in de pers.
Maar afgelopen zaterdag sloeg Defoort nagels met koppen. België is kitch, sneerde de VVB-voorzitter. En binnen die kitch triomfeert de anti-democratie. Defoort verwees naar de ridicule carroussel waarin Vlaamse meerderheidspartijen Franstaligen telkens weer smeken om een belangenconflict in te roepen, en dus een minderheid vragen om, s il vous plait, bitte, de parlementaire werking te blokkeren
De VVB-voorzitter haalde ook zwaar uit naar CD&V en stelde dat hun hele communautaire verkiezingsprogramma van 2007 dode letter is gebleven. Die dode letter probeert men nu, al te doorzichtig, te verbergen achter het scherm van Belgische retoriek. U kent het wel: Het Land moet bestuurd worden, wij laten het Land niet in de steek.
De interinstitutionele gesprekken van weleer herinnert u zich die duidelijkheid zijn nu gesprekken waarin men oh heerlijkheid spreekt maar niet onderhandelt. Een partijvoorzitster wil verder regeren, zodat de kans blijft dat we oh nieuwe heerlijkheid, oh wonder van preciesheid het een en ander kunnen realiseren.
Joëlle Milquet ziet dat het een en ander zeker zitten, want ze kraaide een weekje geleden: het wordt zelfs een mooie staatshervorming. In CD&V-rangen viel bij zoveel trefzekere spot pijnlijk tandengeknars te horen
Eric Defoort maakte brandhout van de goedkope praatjes over de financiële en economische crisis, en de problemen waar de mensen echt van wakker liggen. Welnu, België staat een adequate aanpak van al die problemen in de weg. Juist vanuit onze zorg voor de welvaart en het welzijn van de Vlamingen willen wij een eigen Vlaamse natie opbouwen.
Ik kies voor Vlaanderen, met die klare en zelfbewuste boodschap stapt de Vlaamse Volksbeweging de komende weken en maanden naar de Vlaamse kiezer.
De Vlaamse Volksbeweging laat er geen onduidelijkheid of misverstanden meer over bestaan. Ze willen zo snel mogelijk beslissende stappen zetten naar de onafhankelijkheid van Vlaanderen.
Een open Vlaamse republiek, bevrijd van de Belgische democratievervuiling en betrokken op de buitenwereld. Leve het onafhankelijke Vlaanderen! Zo horen we het graag.
Goede vrienden, partijgenoten, dames en heren, ook van de pers.
Niets is zo moeilijk als de toekomst te voorspellen. Buiten Madame Blanche met de glazen bol, die nog steeds onze traditionele Vlaamse kermissen afdweilt, behoren waarzeggers en helderzienden tot de mythologie. Behalve blijkbaar in de politiek en in de media. Daar duiken die mythologische figuren met de regelmaat van de klok opnieuw op. Voor het overige blijf ik van mening zoals de Engelse dichter Lord George Byron: The best of prophets of the future is the past, de beste profeet voor de toekomst is het verleden.
Ik ga er mij vandaag dus niet aan wagen de toekomst te voorspellen maar via een korte terugblik een aantal stapstenen aan te reiken voor die toekomst.
Goede vrienden, 2008 is tegen alle verwachtingen en voorspellingen in een bewogen jaar geweest.
Bewogen voor onze wereldwijde en dus ook Vlaamse economie, bewogen voor België, het vaderland dat het onze niet is en tenslotte bewogen voor onze partij het Vlaams Belang.
Laat mij voor wat onze sociaal economische toestand betreft klaar en duidelijk zijn. Wat begon als een
financiële crisis in de USA werd al snel een wereldwijde bankcrisis en vandaag beleeft de wereld een
economische crisis, een recessie van ongekend allure. En uiteraard liggen er aan de basis internationale feiten en redenen, die vooral te maken hebben met het misbruik maken op grote schaal van een globale vrije markt, door mensen en systemen met een eigen a-sociale en egoïstische agenda.
En België verging het niet anders. Zij het dat er bij ons een aantal typische Belgische fenomenen optraden die maken dat we veel minder gewapend zijn dan onze buurlanden om de crisis aan te kunnen. Jarenlangpotverteren, jarenlange typische Belgische compromissen en wafelijzerpolitiek, hebben er bij ons voor gezorgddat de kas leeg is. Meer zelfs: dat België en dus helaas ook Vlaanderen geen oorlogskas heeft om in tijden van nood zoals Nederland, Duitsland en Frankrijk de vitale economische sectoren in eigen handen te kunnen houden. En dan heb ik het nog niet over de immorele houding van de blauwbloedige nobiljons en andere Lippensen die met het geld van de kleine aandeelhouder en spaarder de zot hebben gehouden om aan la patrie, le royaume, sa majesté uit pure hoogmoed een wereldbank aan te bieden. Mét schuldig verzuim van de aanwezige bestuurders,
inclusief politici. Weg bank, weg geld, Beter ware wat ons betreft: weg België.
Ook bij ons slaat de recessie dus ongenadig toe, het vertrouwen van en in de banksector is weg. Het aantal faillissementen neemt overhand toe net zoals de werkloosheid trouwens. Gedaan met het opbod van 200.000 nieuwe arbeidsplaatsen. En wat ons betreft moet het dan ook meer dan ooit gedaan zijn met een verder gezette immigratiepolitiek. Stop het belonen van illegalen met een job en uitzicht op regularisatie. Het enige tijdelijke soelaas waar sommigen zich pogen aan op te trekken is een deflatie die zowaar voor toegenomen koopkracht zou zorgen. Ga dat maar eens op de straat vertellen. De opdracht die de rompregering Van Rompuy 1, zonder Vlaamse meerderheid, zich nu stelt is te redden wat er nog te redden valt met zware budgettaire tekorten en onbevredigende relanceplannen van dien. Maatregelen, die alleen maar tot gevolg zullen hebben dat we de komende generaties nog zwaarder gaan belasten en de risicos op een verdere verpaupering reëel zijn. Après nous le déluge!
Nochtans, nochtans hebben, hadden de Vlaamse politici de oplossing of althans het begin van oplossing in de hand. Dank zij een min of meer radicale Vlaamse profilering tijdens de verkiezingscampagne 2007 heeft de kiezer een meer dan duidelijk mandaat gegeven om Vlaanderen uit te bouwen tot meer staat. Meer staat die we, ook volgens werkgeversverenigingen, meer dan nodig hebben om de sociaal economische uitdagingen aan te kunnen.
Maar helaas, zoals zo dikwijls voorheen, heeft de Belgische korte- termijn raison détat het opnieuw gehaald van het staatsmanschap dat rekening houdt met de komende generaties. Het werd voorgesteld als een keuze tussen België of de chaos, waar iedereen, zelfs de traditionele politici zeer goed weet en iedereen tijdens het voorbije bewogen jaar heeft kunnen vaststellen dat juist België de chaos is. En die chaos zal alleen maar toenemen. En dus was 2008 ook voor België én voor Vlaanderen een bewogen jaar. Voor België een jaar van verdere verrotting: financieel zowel als politiek. Een jaar dat de panische angst regelmatig toesloeg om het lijfsbehoud van koningshuis en Belgisch establishment. Het jaar dat regeringen en meerderheidspartijen alle democratische spelregels opzij gezet hebben, of het nu gaat om het Fortis of het B-H-V dossier.
Voor Vlaanderen was het een jaar van afgewisseld hoop en teleurstelling. Het jaar van net gemiste kansen om het eigen lot in handen te nemen. Het jaar waarin Vlaamse politici hadden kunnen bewijzen dat geloofwaardigheid, kiesbeloftes, goed bestuur en vertrouwen wel degelijk een betekenis hebben. Het jaar waar 5 minuten moed verworden is tot eeuwige platbroekerij. Het jaar waar een onafhankelijkheidspartij zoals N-VA zichzelf niet separatistisch noemde en de LDD het gezond verstand verloor en begon te zwalpen tussen met België als het kan en zonder België als het moet.
En toch ben ik ervan overtuigd dat 2008 als een kantelmoment zal beschouwd worden in de geschiedenis. De Fortis zaak met alle financiële, politieke en juridische gevolgen, de massaal verbroken kiesbeloftes, het aanhoudende knoeiwerk om vanuit België de economische crisis te lijf te gaan met nepmaatregelen, radicaliseren de publieke opinie aan een hoog tempo.
Volg de discussies maar eens van vooral de jeugd- m.a.w. de toekomst - op internetfora, facebook, de nieuwe media. Volg het intellectueel reveil dat opbloeit in niet-traditionele nationalistische middens, zoals bij professoren Peter De Graeve en Bart Maddens, bij mediamensen zoals Chris Michel en Luc Van Doorslaer, bij filosofen zoals Etienne Vermeersch en Johan Sanctorum.
En terwijl wij vandaag hier zijn, is een grote delegatie van onze partij onder leiding van Gerolf Annemans op dit moment in Brugge op de nieuwjaarsreceptie van de VVB, waar Johan Sanctorum zijn nieuwste boek voorstelt: De Vlaamse republiek van utopie tot project. Wij wensen hen alle geluk toe, hun strijd en de onze is dezelfde.
Het bewustzijn groeit dat onze republic, dat ons onafhankelijk Vlaanderen nodig is om de uitdagingen van de 21e eeuw te beantwoorden: een nieuw republikeins project dat begeestert en dat mensen opnieuw in politiek doet geloven. In een propere politiek die radicaal breekt met België en met de ingebakken wantoestanden en mentaliteit van ons kent ons, I scratch your back, you scratch my back.
Die republiek, dat toch van het Latijn res republica komt, is de zaak-van-iedereen, datgene wat alle Vlamingen bindt en via de democratie tot uiting komt. Een zo direct-mogelijke vorm van democratie, met bindende referenda en zo min mogelijk obscure tussenschotten. Het is dat project waar wij willen voor gaan.
Het is mijn oprechte overtuiging, goede vrienden, dat dit alleen gerealiseerd kan worden met een sterk en eendrachtig Vlaams Belang. Ook voor onze partij was 2008 een bewogen jaar! Een jaar waar sociologisch het cordon meer en meer irrelevant werd en verdampte, maar waar het voor de galerij politiek en mediatiek nog een beetje werd aangescherpt.
Het jaar waar de SP-A, sociaal progressief-Anciaux, en de zogenaamde nieuwe concurrentie van LDD en N-VA te pas en te onpas werden opgevoerd als de enige alternatieve oppositie, vergetende dat zij hetzij in vorige regeringen, hetzij in hun vorige partij, hetzij in kartel al bewezen hebben dat ze het niet kunnen of willen.
Het jaar dat zelfs het privéleven van politici door de media misbruikt werd om een politieke boodschap te fnuiken. Het jaar dat politieke processen en klachten als ondemocratisch wapen gehanteerd bleven tegen een partij die in naam van een miljoen kiezers de vinger op de wonde blijft leggen.
Goede vrienden ook dat zijn de stuiptrekkingen van een verrot en vermolmd Belgisch establishment. Het mag en zal ons niet afschrikken om in 2009 verder de ingeslagen weg te bewandelen.
Wij zullen onze beste krachten blijvend inzetten om onze partij verder structureel, organisatorisch, qua
bemanning, kwaliteit en stijl uit te bouwen als dé onafhankelijkheids- en leefbaarheidspartij van de 21e eeuw.
Politieke ervaring zal daarbij gecombineerd worden met het aantrekken van jonge idealistische krachten, die vandaag meer dan ooit kritisch zijn tegenover de maatschappij en een ingebakken anti-establishment gevoel hebben.
Wij moeten en zullen de themas blijven aansnijden waar in Vlaanderen meer en meer mensen van wakker liggen. Wars van elk racisme maar tevens wars van elke politieke correctheid zullen wij er blijven op wijzen dat er in Vlaanderen geen plaats is voor een financiële solidariteit via transfers indien er toch maar stank voor dank komt en indien Vlaanderen daardoor verpaupert en Wallonië er, door intern politiek gekonkel, niet beter van wordt.
Dat er in Vlaanderen geen plaats is voor een fanatieke Islam, wiens waarden en normen haaks op de onze staan. Dat in Vlaanderen geen allochtonen, francofonen of anderen, uitgesloten worden op voorwaarde dat ze zich aanpassen aan onze taal en cultuur. En dat indien zij zich niet wensen aan te passen het recht op vrije terugkeer naar waar het beter is humanitair begeleid en ondersteund maar kordaat moet toegepast worden.
Dat het in Vlaanderen onduldbaar is dat mensen, jong en oud, niet meer durven buitenkomen eens de zon is ondergegaan of waar het nemen van tram, trein en bus voor chauffeur en passagier een spelletje Russische roulette wordt. Dat we in Vlaanderen radicaal komaf moeten maken met Belgische toestanden waarin zware criminelen fluitend de gevangenis verlaten wegens procedurefouten.
Dat is het Vlaams Belang van 2009 en de volgende jaren: een partij die het ideaal voorop stelt en de
onafhankelijkheid en de leefbaarheid van Vlaanderen op de kaart zal zetten. Daarvoor zullen wij op 7 juni in de Vlaamse en Europese verkiezingen aan de kiezer het mandaat vragen.
Goede vrienden, het worden opnieuw belangrijke verkiezingen, waarbij ongetwijfeld reikhalzend zal worden uitgekeken naar het resultaat van dé Vlaams-nationale partij. Wij hebben de laatste maanden allesbehalve stilgezeten. Als eerste en tot nog toe enige partij heeft het Vlaams Belang maanden geleden al de lijsttrekkers vastgelegd. De prominente plaatsen op de West-Vlaamse en de Limburgse kandidatenlijst werden de voorbije weken onthuld, en binnenkort maken we ook de overige provinciale lijsten en de Europese lijst bekend. De lijstvormingsprocedures zijn met andere woorden zo goed als afgerond, waardoor we vanaf nu de handen vrij hebben voor het werk op het terrein. Vandaag hebben we aan de pers ook reeds een tipje van de sluier van onze campagne gelicht. Een campagne die crescendo naar de dag van de waarheid voor Vlaanderen zal gaan.
De komende weken en maanden zetten we dan ook alles op alles om, zogenaamde concurrentie of niet, van 7 juni een succes te maken. We hebben drie onmiskenbare troeven: de beste militanten van Vlaanderen, het beste programma én de kracht van onze overtuiging!
Goede vrienden om met de Franse politieke schrijver Georges Bernanos te besluiten: men ondergaat de toekomst niet, men maakt haar. Het wordt tijd dat men dit in Vlaanderen leert en het Vlaams Belang zal die les blijven geven!
Nieuwjaarsboodschap Vlaams Belang
17.01.2009 12.55u - Vanmiddag hield het Vlaams Belang in Borgerhout zijn jaarlijkse nieuwjaarsreceptie. Voor de aanwezige pers werd een aandachtstrekker in de komende verkiezingscampagne voorgesteld: de VL-krant. In die laagdrempelige verkiezingskrant zullen de meest uiteenlopende onderwerpen aan bod komen. Uiteraard zullen ook de kernthemas van het Vlaams Belang uitvoerig worden belicht: Vlaanderen, Veiligheid, Vreemdelingen en Vrije meningsuiting. Zoals steeds zullen de traditionele partijen en sommige media er immers alles aan doen om die themas uit de campagne te weren. Deze VL-krant wordt op regelmatige tijdstippen verspreid op 2,4 miljoen exemplaren en zal dus in alle bussen van Vlaanderen vallen.
Hoop en teleurstelling In zijn nieuwjaarstoespraak noemde Vlaams Belang-voorzitter Bruno Valkeniers 2008 een bewogen jaar: de wereldwijde bankencrisis en economische crisis hadden onmiskenbaar een weerslag op onze economie. Valkeniers hekelde onder meer de blauwbloedige nobiljons en andere Lippensen die met het geld van de kleine aandeelhouder en spaarder de zot hebben gehouden om la patrie, le royaume et sa majesté uit pure hoogmoed een wereldbank aan te bieden.
Voor Vlaanderen was het een jaar van hoop en teleurstelling, zo klonk het nog. Het jaar van net gemiste kansen om het eigen lot in handen te nemen. Het jaar waarin 5 minuten politieke moed verworden is tot eeuwige platbroekerij. Het jaar waar een onafhankelijkheidspartij zoals N-VA zichzelf niet separatistisch noemde en de LDD het gezond verstand verloor en begon te zwalpen tussen met België als het kan en zonder België als het moet. De radicalisering in Vlaanderen neemt echter hand over hand toe, stelde de partijvoorzitter. Op 7 juni is het woord aan de kiezer.
Drie troeven Wij hebben de laatste maanden allesbehalve stilgezeten, aldus Bruno Valkeniers aan het slot van zijn nieuwjaarsboodschap. Als eerste en tot nog toe enige partij heeft het Vlaams Belang maanden geleden al de lijsttrekkers vastgelegd. De lijstvormingsprocedures zijn zo goed als afgerond, waardoor we vanaf nu de handen vrij hebben voor het werk op het terrein. De komende maanden zetten we dan ook alles op alles om, zogenaamde concurrentie of niet, van 7 juni een succes te maken. We hebben drie onmiskenbare troeven: de beste militanten van Vlaanderen, het beste programma én de kracht van onze overtuiging!
Bokshandschoen en desinformatie
Voor het politieke debat in De Zevende Dag waren vanmorgen vertegenwoordigers van VLD (Tommelein), CD&V (Verherstraeten), SP.A (Vanvelthoven) en LDD te gast. Aansluitend mocht Caroline Gennez (SP.A) terugblikken op de voorbije week. Dat het VRT-programma ook dit keer geen vertegenwoordiger van het Vlaams Belang uitnodigde, verbaast ons al lang niet meer. Waar we echter wél van opkeken, was de desinformatie waarmee sommige media meer bepaald de openbare omroep en De Standaard Online gisteren uitpakten. Aan de essentie van de boodschap van Bruno Valkeniers de Belgische constructie laat het niet langer toe om het hoofd te bieden aan socio-economische uitdagingen zoals de vergrijzing gingen de media doodleuk voorbij. De stelling dat België is verworden tot een ondemocratische constructie die enkel nog de belangen van de elite verdedigt, kreeg evenmin aandacht.
In hun verslagen over de Vlaams Belang-nieuwjaarsreceptie stelden bovengenoemde media dat het Vlaams Belang teruggrijpt naar recepten uit het verleden: de bokshandschoen. Aanleiding was de VL-krant die het Vlaams Belang gisteren voorstelde. In het eerste nummer komt onder meer gewezen bokser Jean-Pierre Coopman aan het woord. De Leeuw van Vlaanderen schreef in 1976 boksgeschiedenis door het op te nemen tegen Mohammed Ali. Vlaanderen moet een vuist leren maken, stelt Coopman in de VL-krant. Op de cover prijkt de kampioen met - hoe kan het ook anders - een paar bokshandschoenen. Dat sommige journalisten uit die onschuldige foto concluderen dat het Vlaams Belang een agressieve campagne met de bokshandschoen zal voeren, is werkelijk hallucinant. Nochtans werd het opzet van de VL-kranten en de inhoud ervan uitgebreid toegelicht tijdens een persconferentie. Zien wij spoken, of is hier echt kwade wil mee gemoeid?
Vlaams Belang geboycot voor deelname aan De Slimste Mens
Filip Dewinter wil via nieuw decreet lat gelijk leggen voor iedereen : geen politici meer in spel en kwis !
Dewinter : Binnen de VRT geldt al sinds Bert De Graeve de regel dat Vlaams Belangers enkel voor een VRT-programma worden uitgenodigd als het politiek relevant is. Het kan niet dat VRT zich gedraagt als communicatie- en imagobureau van bevoorrechte politici en politieke partijen.
De Vlaams Belang-fractie in het Vlaams Parlement stelt met verwondering vast dat politieke imagocampagnes ten voordele van bepaalde politici tegenwoordig georganiseerd worden door tv-, spel- en kwisprogrammas zoals De Slimste Mens en De Tabel van Mendeljev. De invloed van dergelijke programmas op de publieke opinie kan en mag niet worden onderschat. Toch valt op dat er bij de VRT geen duidelijke en vooral geen objectieve criteria worden gehanteerd omtrent het optreden van politici in spel- en kwisprogrammas.
Zo stelt de eindredacteur van De Slimste Mens, Sam De Graeve in het tv-weekblad Primo : We hanteren geen zwarte lijsten maar we ons wel houden aan de regels van het huis. Binnen de VRT geldt al sinds Bert De Graeve de regel dat Vlaams Belangers enkel voor een VRT-programma worden uitgenodigd als het politiek relevant is. En wij zijn een entertainmentprogramma, geen politiek magazine. Als wij iemand uit bijvoorbeeld die partij zouden uitnodigen, zou dat een politiek statement zijn, en dat is niet onze opdracht, noch onze bedoeling. We willen graag een beetje stout zijn, zelfs lichtjes provoceren, maar we zijn zeker niet gericht op conflict..
Blijkbaar wordt het Vlaams Belang dus bewust geweerd uit dergelijke programmas, terwijl de kopstukken van alle andere partijen wel overvloedig de kans krijgen om de vrolijke Frans uit te hangen en op die manier kunnen proberen om bij de bevolking sympathie te winnen. Het Vlaams Belang vraagt zich overigens ten gronde af wat politici in dergelijke spelprogrammas komen doen. Voormalig Mediaminister Geert Bourgeois stelde in oktober 2005 nog het volgende : Als de politiek niet meewil, nemen misschien beter anderen hun maatschappelijke verantwoordelijkheid.
Ik doe hier een duidelijke oproep, een uitnodiging aan de zenders: nodig politici uit voor informatieve of zelfs infotainmentprogrammas, maar hou ze alstublieft weg uit entertainmentprogrammas. Als de politiek zich niet wil beschermen tegen verkleutering, dan moet de politiek maar beschermd worden tegen zichzelf. Het Vlaams Belang was en is het volledig eens met de visie van Bourgeois. Steeds meer gedragen politici zich als BVs en zijn alle middelen goed om mediabekendheid te verwerven. De aanwezigheid van politici in spel- en kwisprogrammas verhoogt misschien wel de populariteit van de politici maar ondermijnt de geloofwaardigheid van de politiek !
Het Vlaams Belang is van oordeel dat politici in dergelijke programmas niet thuishoren. De lat moet trouwens voor iedereen gelijk liggen. Daarom dient Vlaams Volksvertegenwoordiger Filip Dewinter een voorstel van decreet in waarin duidelijk gesteld wordt dat politici geweerd dienen te worden uit spel- en kwisprogrammas allerhande en dat de deelname van politici aan infotainment zoals De Laatste Show en politieke nieuws- en duidingsprogrammas volgens objectieve criteria dient te gebeuren. Ondertussen heeft Filip Dewinter trouwens al een aantal schriftelijke vragen gesteld over de richtlijnen die gelden bij de VRT voor de deelname aan spel- en kwisprogrammas.
Hoe dan ook is het onaanvaardbaar dat uitgerekend de openbare omroep zich gedraagt als het communicatie- en imagobureau van bepaalde bevoorrechte politici en politieke partijen terwijl andere partijen op diezelfde openbare omroep geboycot en uitgesloten worden.
Vreemdelingen ruilen nep-rijbewijs in België probleemloos om
België erkent rijbewijzen van negentig landen. En vervalsingen blijken moeilijk te detecteren.
Zowat 10.000 mensen van vreemde afkomst hebben hun rijbewijs uit hun land van herkomst probleemloos ingeruild voor een Belgisch exemplaar. Vaak kochten ze hun document of tikten ze een vervalst exemplaar op de kop. Een rijexamen hebben ze nooit afgelegd. Dat stuurt mensen met een uiterst beperkte rijvaardigheid op onze wegen.
Het weekblad P-Magazine pakt vandaag uit met verhalen van verscheidene vreemdelingen over hoe zij aan hun rijbewijs raakten. Een Congolees zonder rijopleiding kocht een document van zijn thuisland in de Brusselse wijk Matonge, liet het legaliseren op de Congolese ambassade en ruilde het dan in voor een Belgisch.
Een Schaarbeekse Marokkaan liet zijn broer een document meebrengen uit Marokko, waar 'mijn vader iemand van de rijschool kent en een familielid op het gemeentehuis het bewijs uitreikte'. Geantidateerd naar voor zijn aankomst in België, omdat ze hier dan 'minder moeilijk doen'. Goed rijden kan hij niet, geeft de Schaarbekenaar toe.
Een Turk die nooit met meer dan een tractor had gereden in zijn geboorteland, raakte hier aan een rijbewijs voor vrachtwagenchauffeur. Een Ivoriaan kreeg het rijbewijs hier moeiteloos, hoewel hij in Ivoorkust nooit een rijexamen had afgelegd. Hij gebruikt het document nu als extra argument om een verblijfsvergunning vast te krijgen. Veel vreemdelingen zien een rijbewijs ook als een stap naar werk.
Ook voor een groep Nepalezen was dat een extra reden om in hun land van herkomst voor hun vertrek naar Europa een rijbewijs te kopen. Ze kochten ook een vals verzekeringsattest om hier een lagere verzekeringspremie te bedingen. Wat lukte.
De Belgische overheid zit met twee obstakels om dit probleem aan te pakken. Allereerst zijn vervalste rijbewijzen goed nagemaakt en daardoor moeilijk te detecteren. De gemeenteambtenaren die ze voor hun neus krijgen, zijn hier niet in gespecialiseerd. Bij twijfel sturen ze het document naar de Centrale Dienst voor de bestrijding van de Valsheden van de federale politie. Die onderschepte in 2007 1.982 valse buitenlandse rijbewijzen. Dat komt overeen met een vijfde van alle omgeruilde exemplaren. Hoeveel mensen onterecht een Belgisch rijbewijs op zak hebben, weet niemand.
Er is nog een tweede reden waarom ons land niet te veel eisen kan opleggen aan vreemde bestuurders. België heeft zich geëngageerd om de rijbewijzen te erkennen van de Europese landen, van landen waarmee we akkoorden hebben en van landen die de Conventies van Washington en Genève onderschreven hebben, allemaal samen zowat negentig. Onder meer Marokko, Turkije en Congo beantwoorden aan die voorwaarden. Nederland treedt wel strenger op. De lijst van landen waarvan de rijbewijzen zo erkend worden, is er een stuk korter. Onderdanen van deze landen moeten een even streng rijexamen afleggen als de Nederlanders.
Ook België zou alle niet-Europeanen aan het rijexamen kunnen onderwerpen. 'Dat kan alleen in het raam van Europese regelgeving', zegt staatssecretaris Etienne Schouppe (CD&V). 'Dat lijkt me politiek en diplomatiek onhaalbaar. Je mag ook geen landen discrimineren, want niet alle rijbewijzen uit een bepaald land zijn vals of gekocht.'
In 2007 kregen 3.272 Marokkanen een omgeruild rijbewijs, 1.302 Turken en 196 Congolezen. Die laatste waren de voorgaande jaren beter vertegenwoordigd: sinds 1999 kregen al 2.215 van hen het begeerde document. Ter vergelijking: ook 616 Amerikanen, 511 Russen en 468 Japanners.
Buitenlanders knoeien met rijbewijs
20.01.2009 10.53u - Nergens wordt zo doortastend opgetreden als in het verkeer. Smogalarm en extra snelheidslimieten. Steeds meer flitspalen. Het promillegehalte omlaag. De maximumsnelheid op de Brusselse ring omlaag. Aan kordate maatregelen en ideeën geen gebrek. Veiligheid gaat voor alles, laat staatssecretaris voor Mobiliteit Etienne Schouppe steeds weer optekenen.
Misschien zou Schouppe zich dan ook eens kunnen buigen over het systeem waarbij buitenlanders die hier wonen, zomaar hun buitenlands rijbewijs kunnen inruilen voor een Belgisch rijbewijs. Of die mensen in hun land nu een examen hebben moeten afleggen om dat rijbewijs te krijgen, maakt niets uit.
Kennen ze de Belgische wegcode wel? Niet belangrijk. Kunnen ze overigens wel rijden? Geen belang. Spreken ze een van onze talen? Kan handig zijn in het verkeer, maar is niet per se nodig. Ze leggen hun buitenlands rijbewijs voor en krijgen er een Belgisch voor in de plaats. Een scholing is niet nodig. Een examen evenmin. Het is zo gepiept. Zo schrijft P-magazine deze week in de inleiding van een hallucinant verhaal over massaal geknoei met rijbewijzen.
Kamerlid Bert Schoofs stelde er in 2007 al vragen over en senator Nele Jansegers (Vlaams Belang) bracht de bal opnieuw aan het rollen nadat een buitenlander een familielid had verzocht om de echtgenote te leren autorijden. De dame in kwestie had wel een Turks rijbewijs, dat ze intussen probleemloos inruilde voor een Belgisch rijbewijs, maar kon niet met de wagen rijden
Nele Jansegers vroeg Etienne Schouppe hoe dat eigenlijk zit. Blijkt nu dat er jaarlijks zon 10.000 rijbewijzen worden uitgereikt of ingeruild. Sinds de cijfers worden bijgehouden, hebben meer dan 2.200 Congolezen hier hun rijbewijs ingeruild, zonder enig bewijs van rijvaardigheid of kennis van de wegcode. Tussen 1999 en 2007 werden 21.325 rijbewijzen uitgereikt aan Marokkanen en 7.178 aan Turken. Controle is er niet of nauwelijks.
P-Magazine trok zelf op onderzoek en pakt uit met onthutsende verhalen over valse rijbewijzen, rijbewijzen die zonder poespas zijn verkregen of gekocht. Over een Turk die in zijn geboorteland alleen nog maar op een tractor had gezeten, maar die hier in België zonder problemen een rijbewijs in zijn handen kreeg gestopt om een vrachtwagen te besturen.
Mijn rijbewijs? Gewoon gekocht in de Matongéwijk. En dan netjes omgeruild, zegt een Congolees zonder blikken of blozen.
In Schaarbeek botst de reporter op Hachim, die vrolijk met zijn Belgisch rijbewijs staat te zwaaien. Of hij een rijopleiding heeft genoten? Nee. Of hij wel kan rijden? Eigenlijk niet De rijschool is hier veel te duur en het theoretisch examen veel te moeilijk, dus heb ik het anders gedaan. Ik heb mijn broer gevraagd een rijbewijs mee te nemen uit Marokko. Die kende wel wat mensen en met wat geld krijg je veel gedaan.
Veiligheid voor alles? En eerlijk tegenover Belgen die tot 1000 euro of meer moeten ophoesten in de rijschool?, vraagt P-Magazine zich verbijsterd af. Senator Nele Jansegers heeft alvast een voorstel ingediend om paal en perk te stellen aan de misbruiken. In het belang van de verkeersveiligheid pleit ze ervoor dat ook niet-EU-burgers een praktisch en theoretisch examen moeten afleggen vooraleer ze hun nationaal rijbewijs kunnen inruilen voor een Belgisch rijbewijs.
Vlaams Belang wil allochtone relschoppers retro-actief de Belgische nationaliteit afnemen
Filip Dewinter: Wie niet horen wil moet voelen. Vlaanderen is de Gaza-strook niet. Allochtone relschoppers zijn de terroristen van de toekomst, misbruiken onze gastvrijheid en moeten eruit!
De voorbije dagen en weken werden zowel in Antwerpen als in Brussel en Mechelen door jonge allochtonen rellen uitgelokt met heel wat beschadigingen aan winkels, straatmeubilair en openbare gebouwen tot gevolg. De geweldplegingen en het vandalisme waren steevast het gevolg van anti-Israël-betogingen allerhande. Volgens Filip Dewinter oogst de overheid wat ze zelf gezaaid heeft. De pamperpolitiek ten aanzien van allochtonen leidt ertoe dat ze zich onaantastbaar wanen. Ze gaan ervan uit dat alles kan en alles mag. De oorlogsituatie in Gaza is slechts een voorwendsel om de overheid en het gezag uit te dagen en rel te schoppen. Organisaties zoals de AEL en aanverwante extreme groeperingen willen de grenzen van het toelaatbare aftasten en kijken hoever ze te ver kunnen gaan. Uiteindelijk passen zij hier dezelfde techniek toe als Hamas in Gaza: provocatie, escalatie, confrontatie.
Volgens Filip Dewinter hebben allochtonen die hier amok maken, geweld plegen en vandalenstreken uithalen geen recht meer op onze gastvrijheid. Aangezien deze allochtonen beschikken over de dubbele nationaliteit is het perfect mogelijk om hen de Belgische nationaliteit af te nemen en het land uit te wijzen, zei Filip Dewinter gisteren op een rechtstreeks televisiedebat op ATV. We moeten nu een duidelijk voorbeeld durven stellen en een kordate stok-achter-de-deur-politiek voeren. Een minderheid van de islamitische allochtonen profiteert van de situatie om ook hier de lont aan het kruidvat te steken. We moeten durven tonen wie de baas op straat is, niet de Osama Bin Landens in spé maar wel onze eigen overheid. De islamitische allochtone vandalen van vandaag zijn de terroristen van morgen., zegt Filip Dewinter.
