Ik ben Toujour André
Ik ben een man en woon in Sint-Pieters-Leeuw (Vlaams Brabant) en mijn beroep is ambtenaar.
Ik ben geboren op 04/06/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tennis voetbal en schaken.
In ben de trotse vader van Christophe, Nathalie, Caroline en Pauline.
Ik heb een vaste relatie met de liefste Martine die bestaat.
Ik ben gemeenteraadslid voor Vlaams Belang en zet mij in voor Vlaamse belangen, normen en waarden. Recht door zee !
Vlaams Belang wil allochtone relschoppers retro-actief de Belgische nationaliteit afnemen
Filip Dewinter: Wie niet horen wil moet voelen. Vlaanderen is de Gaza-strook niet. Allochtone relschoppers zijn de terroristen van de toekomst, misbruiken onze gastvrijheid en moeten eruit!
De voorbije dagen en weken werden zowel in Antwerpen als in Brussel en Mechelen door jonge allochtonen rellen uitgelokt met heel wat beschadigingen aan winkels, straatmeubilair en openbare gebouwen tot gevolg. De geweldplegingen en het vandalisme waren steevast het gevolg van anti-Israël-betogingen allerhande. Volgens Filip Dewinter oogst de overheid wat ze zelf gezaaid heeft. De pamperpolitiek ten aanzien van allochtonen leidt ertoe dat ze zich onaantastbaar wanen. Ze gaan ervan uit dat alles kan en alles mag. De oorlogsituatie in Gaza is slechts een voorwendsel om de overheid en het gezag uit te dagen en rel te schoppen. Organisaties zoals de AEL en aanverwante extreme groeperingen willen de grenzen van het toelaatbare aftasten en kijken hoever ze te ver kunnen gaan. Uiteindelijk passen zij hier dezelfde techniek toe als Hamas in Gaza: provocatie, escalatie, confrontatie.
Volgens Filip Dewinter hebben allochtonen die hier amok maken, geweld plegen en vandalenstreken uithalen geen recht meer op onze gastvrijheid. Aangezien deze allochtonen beschikken over de dubbele nationaliteit is het perfect mogelijk om hen de Belgische nationaliteit af te nemen en het land uit te wijzen, zei Filip Dewinter gisteren op een rechtstreeks televisiedebat op ATV. We moeten nu een duidelijk voorbeeld durven stellen en een kordate stok-achter-de-deur-politiek voeren. Een minderheid van de islamitische allochtonen profiteert van de situatie om ook hier de lont aan het kruidvat te steken. We moeten durven tonen wie de baas op straat is, niet de Osama Bin Landens in spé maar wel onze eigen overheid. De islamitische allochtone vandalen van vandaag zijn de terroristen van morgen., zegt Filip Dewinter.
Graag wil ik bij de start van het nieuwe jaar onze vele kritische lezers, onze trouwe militanten en kiezers, al onze nationale, provinciale en gemeentelijke mandatarissen, in naam van onze partij, een gezond en gelukkig jaar toewensen. Meteen wil ik ook een beroep doen op u allemaal, op uw trouw en uw onbaatzuchtige en idealistische inzet. Want moet het nog gezegd? dit wordt een belangrijk jaar voor Vlaanderen en het Vlaams Belang. Een in vele opzichten moeilijk jaar voor iedereen jawel. Een jaar van uitdagingen, maar ook van kansen.
Vaudeville
Voor Wetstraatjournalisten was het de voorbije weken duimen en vingers aflikken. De modale Vlaming daarentegen houdt aan het politieke spektakel wellicht alleen maar braakneigingen, buikloop of een hardnekkige indigestie over. Met recht en reden overigens. Wat een ongelooflijk zootje hebben de traditionele partijen er toch van gemaakt. Wat een vaudeville. Goed bestuur en geloofwaardigheid zijn holle begrippen geworden die samen met Yves Leterme en het Fortis-schandaal op de vuilnisbelt van de politieke geschiedenis zijn beland.
Hebt u ook gezien hoe Herman De Croo de beruchte brief van het Hof van Cassatie over het Fortis-arrest het doodvonnis van de regering-Leterme live voorlas voor de cameras van Villa Politica? Triomfantelijk, blazend van gespeelde verontwaardiging. Want als er iemand is die dezer dagen beter zedig zou zwijgen over politieke integriteit is het wel de club van Karel De Gucht en Patrick Dewael. Maar ach, u weet hoe dat gaat: houd de dief
Dewael werd trouwens in één moeite bevrijd van de aanslepende politie-affaire en mag nu uitblazen als Kamervoorzitter, een job met prestige, ministerwedde en bijhorende extra-legale voordelen. Netjes geregeld. Intussen werd de parlementaire onderzoekscommissie naar de duistere Fortis-deal al bij voorbaat gekortwiekt. Netjes geregeld. Is dat de deal die de VLD en de CD&V achter de schermen hebben gesloten? Voor wat hoort wat? We zorgen ervoor dat Dewael vrijuit gaat, als jullie ervoor zorgen dat Leterme en Vandeurzen straks worden witgewassen?
Belgische stuiptrekkingen
De CD&V likt de wonden na het debacle. Het onverwachte ontslag van Inge Vervotte zorgde voor een stunt in de Wetstraat. Een minister die zelf vertrekt. Een simpele doorstart van dezelfde regering is totaal ongeloofwaardig, liet Vervotje weten, die er nog fijntjes aan toevoegde dat ze het onbegrijpelijk vond dat alleen Leterme en Vandeurzen moesten opstappen. Terwijl Didier Reynders (Fortis), Dewael (politie) en De Gucht (verkoop van aandelen met voorkennis?) doodleuk op post bleven. Bravo, denk je dan. Een politica met haar op haar tanden. Een minister voor wie de politieke principes zwaarder wegen dan de ministerportefeuille. Maar, helaas, het applaus op de tribune en in de lezersrubrieken van de krant verstomden al snel, toen ze Van Rompuy-I bij de stemming in het parlement toch het vertrouwen gaf. De partij hangt verscheurd in de touwen, maar het blijft wel CD&V natuurlijk
Intussen gaat de politiek over tot de orde van de dag. Business as usual. De blauwe plekken worden weggemasseerd en de oude, politieke krokodillen opgevist. Het Hof en het hele Belgische establishment stellen hun laatste hoop nu op Dehaene, Martens, Verhofstadt en Herman Van Rompuy. Stuk voor stuk boegbeelden van de aloude communautaire wafelijzerpolitiek, van pappen en nathouden, communautaire koelkasten en diepvriezers, van onzalige Belgische compromissen en rampzalige Vlaamse toegevingen, van slechte en onwerkbare staatshervormingen. Zij hebben er voor gezorgd dat dit land in de soep draait. Zij hebben er voor gezorgd dat de Vlaamse meerderheid aan banden werd gelegd en dat Vlaanderen nog altijd is overgeleverd aan de grillen van de Waalse politiek.
Het doemscenario van federale verkiezingen lijkt voorlopig afgewend. Want, als we het gros van de perscommentaren mogen geloven, zou dat zowat het ergste zijn wat dit land kon overkomen. Herman Van Rompuy staat aan het hoofd van een regering waarin de Franstaligen de meerderheid en de dienst uitmaken. Een regering die geen mandaat, laat staan het vertrouwen van de kiezer heeft. Maar het is van moetes. Net zoals de regering-Leterme er een van moetes was. Dat voorspelt weinig goeds.
Kansen en uitdagingen
Rien ne va plus. Niets gaat nog in dit land. De voorbije maanden en weken kunnen nog het best worden samengevat als het failliet van de Belgische politiek en de stuiptrekkingen van het Belgische model.
Het is dan ook bijzonder verbazingwekkend dat uitgerekend op dit moment sommige kranten, opiniebladen en journalisten het Vlaams Belang al afgeschreven hebben. Wij zijn nog lang niet dood. België is dood. Het is tijd om de begrafenisondernemer te bellen en de notaris in te schakelen. Veel uitleg hoeft de man en vrouw in de straat niet meer. Ze hebben het nu wel begrepen dat goed bestuur en België niet met elkaar te rijmen vallen. Dat Vlaanderen niks moet verwachten van alweer een rondje Belgische staatshervorming.
LDD heeft kleur bekend en afgehaakt. Gekozen voor neo-belgicistische wegen. Met België als het kan, zonder België als het moet, weet u wel. Het zij zo. N-VA treuzelt. Ze hopen nog altijd op een blauwe maandag wakker te worden en vast te stellen dat België helemaal vanzelf is verdampt. Hopen en dromen is toegelaten, maar zó simpel zal het wellicht niet gaan.
En dus is het aan alle oprechte Vlaams-nationalisten om dit jaar een tandje bij te steken en het zieltogende België net dat duwtje te geven dat het nodig heeft om definitief te verdwijnen.
Vooruit!
2009 moet het jaar van Vlaanderen en het Vlaams Belang worden. Het is onze plicht, de plicht van ons allemaal, onze partij uit te dragen als de partij van de breuk met het verleden, stijlvol en zelfbewust. Radicaal en beheerst, in alle omstandigheden. Wij strijden met open vizier. Voor vrije meningsuiting en democratie en dus tégen België. Voor sociale cohesie, in een samenleving waar Vlamingen zich thuis en veilig kunnen voelen.
Voor een onafhankelijk, leefbaar Vlaanderen, zonder omwegen of rond de pot draaien. Onze standpunten zijn duidelijk. Dat is altijd onze grote troef en sterkte geweest en dat zal het ook straks in de campagne zijn. Het Vlaams Belang is het enige geloofwaardige alternatief voor de Belgische knoeiboel. De enige partij die geen schuld heeft aan het Belgische fiasco. En dus kijken wij de verkiezingen met vertrouwen tegemoet.
Er is maar één partij waarvoor het Belgische establishment siddert en beeft, en dat is het Vlaams Belang. Er is maar één verkiezingsresultaat dat in juni het verschil kan maken en dat is u weet het de uitslag van Vlaams Belang. Daarom: schouder aan schouder, niet de eigen belangen of de eigen carrière eerst, maar Vlaanderen eerst ! De handen uit de mouwen, op naar de volgende verkiezingsoverwinning!
Op de ijspiste op de Antwerpse Grote Markt mag het niet maar hier wel. Vanavond dus bij wijze van inleiding De ziekenkas van De Strangers speciaal op aanvraag van heel politiek niet-correct Antwerpen!
Beste Vrienden,
Antwerpen lijdt aan een merkwaardige en ernstige ziekte. De symptomen zijn bekend: liedjes van De Strangers mogen niet meer gespeeld worden; kinderen worden op schooluitstappen verplicht om halal te eten en er worden zowaar opnieuw aparte zwemuren ingevoerd voor mannen en vrouwen in de Antwerpse publieke zwembaden en het kruis van Sinterklaas wordt verboden. Samen met het verdwijnen met het kruis op de mijter van Sinterklaas moesten ook de kerststallen weg van onder de kerstbomen in het stadsonderwijs. En als het van bepaalde islamorganisaties afhangt kunnen er ook maar beter geen paaseieren meer uitgedeeld worden op het stadhuis en moet zelfs de kerstversiering in de steden wegens niet-neutraal eraan geloven. Dat moslims dergelijke eisen stellen verwondert mij niet. Dat een stadsbestuur waar CD&V en N-VA deel van uitmaken dit allemaal toelaat shockeert mij des te meer! Dat Patrick Janssens een islamcollaborateur was die zijn stemmen en verkiezingsoverwinning te danken heeft aan de tienduizenden moslims die voor hem stemden wisten we al langer. Maar dat een christen- democratische Schepen zoals Philip Heylen vorig jaar zowaar een voorstel zou lanceren om de helft van de Antwerpse kerken te sluiten en er moskeeën van te maken tart alle verbeelding!
Beste Vrienden,
Zover is het dus gekomen! Wij zijn niet alleen geen baas meer in onze eigen stad en in ons eigen land we worden ondertussen ook verwacht of het nu gaat over het niet-politiek-correct liedje van De Strangers of over het weren van het kruis op de mijter van Sinterklaas; het doet er feitelijk niet toe om aan zelfcensuur en revisionisme te doen. Revisionisme inderdaad want het weren van het kruis op de mijter van Sinterklaas is niet meer of niet minder dan geschiedenisvervalsing. Sinterklaas was de later heilig verklaarde christelijke bisschop Nicolaas van Myra die leefde in de vierde eeuw in Turkije, dat toen nog deel uitmaakte van het Romeinse rijk Het kon geen toeval zijn dat in 1087 de stoffelijke resten van Nicolaas door Italiaanse kooplieden overigens van Myra naar Italië werden overgebracht, om ze te beschermen tegen de oprukkende islam. Europa strekte zich uit van Oslo tot Jeruzalem van de Baltische tot de Middellandse Zee. Istanbul heette toen nog Constantinopel en de Aya Sofya was een kathedraal en nog geen moskee. Ik ben niet van plan om onze Europese geschiedenis te herschrijven zelfs niet voor 100 miljoen moslims op Europees grondgebied.
Beste Vrienden,
Er is ondertussen veel veranderd. Europa is ziek en zwak geworden. Multi-cultureel, verdraagzaam en tolerant heet dat volgens de newspeak. We zijn bang geworden van onze eigen schaduw. We durven onze cultuur, onze beschaving, onze waarden en normen nog nauwelijks te verdedigen omdat we schrik hebben om uitgescholden te worden voor racist of islamofoob. Zo vond op oudejaarsdag een toegelaten AEL-betoging plaats in het hart van Antwerpen waarbij enkele honderden jonge moslims een spoor van vernieling trokken door de stad. Joden buiten, Jihad, Hamas, Hezbollah en Osama, we need you klonk het. Enkele dagen later werden islamitische heethoofden betrapt in het bezit van molotov-cocktails en andere wapens. Het trieste hoogtepunt was de poging tot brandstichting in een Joodse woning.
Beste Vrienden,
Ik heb eerst en vooral een boodschap; een boodschap aan de hier wonende moslims en een aan Patrick Janssens.
Aan al de moslims en allochtonen die ons land, onze manier van leven maar niets vinden; die tijdens betogingen zwaaien met slogans zoals Osama, we need you, vlaggen van onze bondgenoten verbranden en onze maatschappij decadent en verwerpelijk vinden. Die de gelijkheid tussen man en vrouw en de scheiding tussen Kerk en Staat verachten. Ik wil hen wijzen op een ander fundamenteel recht waarover iedereen in dit land en overigens in Europa beschikt, het recht om te vertrekken. Inderdaad, als het u niet bevalt in dit land en in deze stad, vertrek en keer terug naar uw land van herkomst!
Beste Vrienden,
Ik heb ook een boodschap aan Patrick Janssens. Als het Vlaams Belang in Antwerpen protesteert tegen bijvoorbeeld het ritueel slachten of het ondemocratische Belgische koningshuis dan schat men het risico nooit verkeerd in. Op 8 december naar aanleiding van onze betoging met 200 personen stond een waterkanon en 2 pelotons politie in gevechtsuniform klaar samen met een aantal arrestatieteams in burger om deze vreedzame manifestatie onder controle te houden. Als de AEL betoogt op enkele honderden meters van de joodse wijk dan zijn enkele agenten op de fiets voldoende om de betoging te begeleiden
Het is alsof men aan de gendarmes de Saint Tropez van Louis De Funés zou vragen om de nazis tegen te houden of aan inspecteur Clouseau de opdracht zou geven om Osama Bin Laden te vatten!
Beste Vrienden,
Ondertussen kijkt Patrick Janssens de andere kant op en schuift hij de verantwoordelijkheid af op het politiekorps die de risicos verkeerd heeft ingeschat. We weten allemaal wel beter! Janssens voert een beleid van twee maten en twee gewichten. Hij pampert de moslim- allochtonen en kijkt neer op het eigen volk. Hij verkoopt Antwerpen uit aan de islam.
Hij levert onze stad uit aan Arabische vreemdelingen die nu ook al in de schaduw van onze kathedraal zwaaien met de groene vlag van het islamo-faschisme!
Beste Vrienden,
Het gaat hier niet enkel over een streng en kordaat politie-optreden; over het al dan niet toelaten van een betoging; over het recht van betogen in het algemeen en de vrije meningsuiting in het bijzonder.
Beste Vrienden,
Patrick Janssens zou beter in de leer gaan bij zijn Nederlandse socialistische vrienden van de PvdA. In een recente nota over de integratie van vreemdelingen bekennen de Nederlandse socialisten schuld. Ik citeer: Tolerantie heeft de integratie in Nederland afgeremd, dus kiezen we nu voor confrontatie. De fout die we nooit meer mogen maken is kritiek op cultuur of religies inslikken omwille van de tolerantie. Integratie was lange tijd een zaak van tolerantie en dan zou het wel goed komen. In de praktijk betekende die tolerantie vooral wegkijken van problemen. De fase van vermijden is nu voorbij. De politiek heeft veel te lang gevoelens van verlies en vervreemding die Nederlanders bij die parallelle vreemdelingensamenlevingen ervaren genegeerd. In Nederland, hebben Theo van Gogh en Pim Fortuyn als martelaars moeten sterven vooraleer de socialisten begrepen waarover het ging. Hoever moet het in Antwerpen en in Vlaanderen komen vooraleer ook links in Vlaanderen begrijpt waar het echt over gaat? Als Janssens in naam van de tolerantie Joden buiten in Antwerpen tolereert dan hebben wij daar maar één antwoord op: Janssens buiten!
Beste Vrienden,
Janssens oogst wat hij zaait. De AEL heeft voor zaterdag een nieuwe betogingsaanvraag ingediend. Het gaat al lang niet meer over het lot van de Palestijnen in de Gazastrook of de militaire acties tegen Hamas! Radicale organisaties zoals de AEL kijken hoe ver ze te ver kunnen gaan; hoe de overheid daarop reageert of moet ik zeggen: niet reageert. De koppen worden geteld; de machtsverhoudingen worden getest. Voor mijn part mag de AEL betogen ter hoogte van de Rode Weelweg vlakbij de Hooge Maey daar horen ze thuis op 15 km van hier in the middle of nowhere! Maar geen betogingen meer in Antwerpen, niet in Borgerhout, niet op het Astridplein, niet op de Turnhoutse baan! Hou de AEL uit Antwerpen weg.
Beste Vrienden,
Het is momenteel vijf voor twaalf! Wij hebben geen tijd meer te verliezen! Halfslachtige oplossingen helpen al lang niet meer! Wie nu de kop in het zand steekt, is schuldig/medeplichtig aan de verdere islamisering van onze stad! Wij moeten een krachtig signaal durven geven! Dat betekent dat we in het verzet moeten durven gaan want onze stad is in nood. In nood kennen de Antwerpenaren hun vrienden en dat zijn wij- het Vlaams Belang- uit noodzaak!
AEL-BETOGING in Borgerhout draait uit op rellen, vandalisme en geweldplegingen.
Het Vlaams Belang Antwerpen is geschokt door de rellen die zich deze namiddag - op oudejaarsdag - afspeelden in Borgerhout nav. een betoging van de AEL tegen de mlitaire interventie van Israel in de Gazastrook. Alhoewel het een toegelaten betoging betrof slaagde de politie er niet in om het AEL-geweld te controleren en de relschoppers in bedwang te houden. Auto's en winkels werden beschadigd, politie-agenten werden gemolesteerd en met stenen bekogeld, AEL-betogers probeerden op te rukken naar de Joodse wijk...
Alhoewel het Antwerpse stadsbestuur perfect weet welke risico's er verbonden zijn aan AEL-betogingen, weigert men de techniek van de 'gecontroleerde initimidatie' toe te passen om de betoging in goede banen te leiden. Blijkbaar gedoogt het stadsbestuur onder het mom van het 'vermijden van iedere vorm van provocatie' liever vandalisme en incidenten dan krachtdadig preventief op te treden en te laten zien wie de baas is op straat. Antwerpen lijkt wel een pretpark voor Hamas- en Hezbollah-fanatici die hier naar hartelust hun lusten kunnen botvieren.
Burgemeester Janssens bewijst door het slap optreden van de politie opnieuw dat hij schrik heeft van islamitische provocateurs die Antwerpen als favoriete doelwit hebben uitgekozen om hier hun intifada uit te vechten.
BURGEMEESTER JANSSENS VERANTWOORDELIJK VOOR INCIDENTEN, VANDALISME EN RELLEN NAV. AEL-BETOGING
De Vlaams Belang-fractie in de Antwerpse gemeenteraad roept op maandag 12 januari de gemeenteraad van Antwerpen bijeen voor een speciale zitting met slechts een agendapunt nl. de rellen die zich hebben voorgedaan nav. de AEL-betoging die plaatsvond op woensdag 31 december 2008.
Het Vlaams Belang wil tekst en uitleg van de burgemeester en de korpschef over de betoging en de ernstige incidenten die er het gevolg van waren. Zo wil het VB weten hoe het mogelijk was dat het risico van de betoging onderschat werd door de politie en het stadsbestuur.
Waarom was er nauwelijks politie voorzien om de betoging te begeleiden. Welke afspraken waren er gemaakt met de organisatoren?
Waarom was er geen politie in gevechtsuniform in bijstand voorzien?
Waarom werd - tijdens, voor en na de betoging - niet opgetreden wanneer er spandoeken en borden worden bovengehaald zoals Joden Buiten, Osama we need you en Jihad, yes we can?
Volgens het Vlaams Belang was er bij het stadsbestuur sprake van grove nalatigheid. De verantwoordelijkheid voor de uit de hand gelopen betoging ligt niet alleen bij de AEL-organisatoren maar ook bij burgemeester Patrick Janssens.
Aangezien de kans bijzonder groot is dat het conflict tussen Israel en Hamas zich verder ontwikkelt en nieuwe betogingen zullen aangevraagd worden, is het meer dan noodzakelijk dat er duidelijkheid geboden werd over wat fout is gelopen nav. de AEL-betoging. Het kan niet zijn dat een gedoogbeleid gevoerd wordt tav. AEL-provocaties en utgelokte incidenten en vandalenstreken. Alleen een nultolerantie tav. geweld en vandalisme is gepast. Het huidige beleid waarbij vooral gepoogd wordt om toch maar niemand te provoceren is slechts een zwaktebod waarbij de overheid plooit voor de AEL en aanverwante organisaties.
'Joden buiten' en 'Jihad, Hamas, Hizbollah' leiden niet tot klacht Centrum voor racismebestrijding en gelijkheid van kansen.
Filip Dewinter heeft in een schrijven aan de directeur van het Centrum voor Racismebestrijding en Gelijkheid van Kansen, Dewitte, gevraagd om klacht neer te leggen wegens racisme tegen de AEL nav de manifestatie die plaatsvond op woensdag 31 december te Antwerpen. Op het televisienieuws van zowel VRT als VTM waren beelden te zien van AEL-manifestanten die leuzen scanderen zoals Hamas, Jihad, Hizbollah en Joden Buiten. AEL-sympathisanten toonden affiches met de slogan We need you Osama en Davidsterren die gelijkgesteld werden met een hakenkruis.
Filip Dewinter meent dat het akelig stil blijft bij het Centrum voor Racismebestrijding en Gelijkheid van Kansen. Nochtans werden openlijk anti-semitische en racistische slogans geroepen en soortgelijke affiches getoond. In andere omstandigheden is het Centrum er als de kippen bij om verontwaardigd te reageren en initiatieven allerhande te nemen. Nu hult het Centrum zich in stilzwijgen en kijkt directeur De Witte genegeerd de andere kant op.
Filip Dewinter is van mening dat het Centrum een politiek voert van twee maten en twee gewichten. Islamitisch anti-joods racisme en anti-semitisme geuit door islamitische allochtonen wordt gedoogd en geminimaliseerd. Bagatellen allerhande die zich situeren in Vlaams-nationale hoek worden systematisch opgeblazen en buiten proportie gemediatiseerd.
Islamfanatici en dito fundamentalisten worden steevast buiten schot gehouden.
Het Centrum bewijst eens te meer dat ze lijdt aan selectieve verontwaardiging. Veel meer dan een inquisitiecentrum tegen het Vlaams Belang is het Centrum niet. Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding gelden enkel wanneer het Vlaams-nationalisten en rechts-conservatieven betreft.
Moeten we dit beschouwen als een zoveelste bewijs, dat vervolging enkel in één enkele richting kan en doelgericht is op één politieke partij ?
02.01.2009 12.26u - Vanmiddag debatteert de Kamer van Volksvertegenwoordigers over de regeerverklaring van Herman Van Rompuy. In zijn tussenkomst merkte Vlaams Belang-fractieleider Gerolf Annemans onmiddellijk op dat het nieuwe begrip in de Wetstraat, na de actieve welvaartstaat van Paars en het goed bestuur van Leterme, vertrouwen is. Voortdurend herhaalde Van Rompuy het woord vertrouwen, maar laat vertrouwen van de bevolking in deze regering nu net datgene zijn wat manifest ontbreekt. Opvallend is wat er niet in het akkoord van de meerderheidspartijen staat: immigratie en asiel. Nochtans was asiel en migratie in de regering-Leterme een van de grote probleemdossiers, zo schrijft De Standaard vandaag terecht. De houding van PS en CDH gaat diametraal in tegen die van de andere meerderheidspartijen, CD&V, Open VLD en MR. De eerste twee pleiten voor een brede regularisering, de andere partijen willen daar niet van weten en zetten vooral in op economische migratie.
Men mag inderdaad aannemen dat de breukleun inzake asiel ook dwars door de nieuwe regering loopt, maar Van Rompuy I rept hier met geen woord over. Het Vlaams Belang merkte in de Kamer overigens op dat CD&V in haar oppositietijd tegen de Snel-Belgwet was, maar nu wellicht opnieuw een regularisering zal doorvoeren.
Remake van Paars
Gerolf Annemans stipte aan dat deze regering schijn belangrijker acht dan realiteit en bijgevolg aan het hoofd staat van een leugenland. Van Rompuy I doet precies het omgekeerde van wat de Vlamingen willen. Het verkiezingsprogramma waarmee CD&V in 2007 dertig procent van de Vlaamse kiezers kon overtuigen, ligt vandaag in de prullenmand.
Leterme had zijn Vlaams geweten en geheugen al aan de deur van de Wetstraat 16 laten staan, en u gaat door op dit elan, zo sneerde Annemans. We staan voor een remake van Paars.
BHV: toch compromis
Als voorbeeld haalde de fractieleider Brussel-Halle-Vilvoorde aan. Flagrant in tegenspraak met de bij herhaling gezworen eden dat voor de splitsing van BHV geen prijs zou worden betaald, staat in het regeerakkoord van Van Rompuy een passage die doet vrezen dat precies het omgekeerde zal gebeuren. De eerste minister stelt letterlijk dat inzake BHV een groep zal worden belast met het uitwerken van voorstellen voor oplossingen en dat de besluiten vanaf de zomer van 2009 besproken en uitgevoerd (moeten) worden. Met andere woorden: de splitsing van BHV zal niét worden gestemd door een Vlaamse meerderheid, maar ná de komende verkiezingen zullen de meerderheidspartijen wel degelijk onderhanden en Vlaamse toegevingen doen.
Annemans stelde nog vast dat deze regering helemaal niet verkozen is door het volk: Van Rompuy is niet door de kiezers, maar door het Paleis aangeduid. Niemand moet mij nog komen zeggen dat deze koning enkel maar protocollaire macht heeft, aldus Annemans. Deze regering beschikt niet alleen over geen enkel mandaat van de Vlaamse kiezers, maar gaat bovendien van start zonder een meerderheid aan Vlaamse zijde. Deze regering is ondemocratisch. Deze regering is een regering tegen Vlaanderen.
Eric Van Rompuy wil broer niet in problemen brengen ?!
BRUSSEL - Vlaams parlementslid Eric Van Rompuy (CD&V), broer van formateur Herman Van Rompuy en niet verlegen om een forse communautaire verklaring, zal zijn broer niet in de problemen brengen met gespierde verklaringen. Dat zei de jongste van de broers dinsdag tijdens het middagjournaal van de Franstalige zender RTL-TVi. Op het moment van zijn uitspraken toonde RTL-TVi beelden van Eric Van Rompuy gekleed in het gele fietstruitje met het opschrift 'Splits BHV nu' dat hij tot vorig jaar droeg tijdens de Gordel.
'Als ik mij over bepaalde dingen zal uitlaten, dan zal ik er rekening moeten mee houden dat men zal proberen in mijn voorstellen interpretaties te vinden die mijn broer in problemen kunnen brengen. En dat wil ik tegen elke prijs vermijden. Mijn rol zal dus ook veranderen', zei de CD&V-politicus uit Zaventem. ?! Is dat "vijf minuten politieke moed" ? Neen, dat is plotselinge lafheid ! Een echte "tsjeef" waardig !
Ik wens iedereen een gelukkiger, vredevoller, liefdevoller, veiliger en Vlaamser 2009 !
Het voorbije jaar 2008 was in alle opzichten een rampjaar !
Geen regering ! Geen goed bestuur ! Geen 5 minuten politieke moed !
Geen splitsing van BHV ! Geen splitsing van sociale zekerheid !
Geen splitsing van tewerkstelling !
Geen enkel besluit van de Vlaamse regering werd overgenomen en uitgevord door de parlementen !
Ze bleven in de frigo en zelfs in de diepvries steken !
Binnenkort worden ze weggegooid in recyclageparken !
Intussen staat in de regeringsverklaring dat BHV zal onderhandeld worden en er dus wel een prijs zal betaald worden !
Intussen zitten twee Vlaamse partijen in een minderheidspositie in de nationale regering ! Hoe laag kan je uw broek laten zakken ?!
Ze pakken naar de postjes en de protefeuilles ! Intussen bedriegen ze hun kiezers ! Laat Leterme 800.000 vertikaal klasseren alsof het niets is !
CD&v gooide NVA buiten en ging allen verder ! CD&v ? Weg ermee !
Herman Van Rompuy werd eerste minister en broer Eric begraaft zijn strijdbijl in zijn Vlaamse tuin, omdat hij zijn broer niet in moeilijkheden wil brengen ! Hoe laf kan je zijn als leider van de beweging van BHV in het pajottenland !
De "tsjeven" zijn terug... meer dan ooit.
Politieke Moed ? Neen, afdruipen als lafaards, met rode kaken, met het staartje tussen de benen !
De Franstalie politici hebben de overwinningen binnen zonder de wedstrijd te spelen !
Op nieuwe verkiezingen moeten we niet rekenen ! De schrik voor de anti-politiek - hoe kan het anders na een dergelijke koehandel en stoelendans - zit er diep in ! De afstraffing zou sowieso zwaar geweest zijn en dat wouden CD&v en VLD absoluut vermijden !
Wachten op 7 juni 2009 ! Hopen dat de kiezers dan niet aan geheugenverlies lijden en de rekening voor het slecht bestuur en wanbeleid zullen presenteren aan deze laffe bende pseudopolitici !
Ik wens iedere echte Vlaming een strijdbaar nieuw jaar toe !
Het zal nodig zijn om de Vlaming te geven waar hij recht op heeft : meer Vlaamse autonomie, Vlaams zelfbestuur, een beter investerings- en werkgelegenheidsklimaat, meer welvaart, meer kansen, meer jobs, meer financiële armslag, gezonde levensruimte, meer veiligheid, minder geweld, minder overvallen en diefstallen, minder criminaliteit, minder extremisme, minder ondoordachte massaregularisaties, minder illegale toestanden, minder belastingen, minder begrotingstekort enz...
Het lijstje is nog lang... maar ik heb nog een beetje geduld.
De regering Van Rompuy I loopt grotendeels gelijk met de regering Leterme I.
Ministers Herman Van Rompuy: Eerste Minister (Vervangt Yves Leterme) Didier Reynders: Vice-Eerste Minister en Minister van Financiën en Institutionele Hervormingen Laurette Onkelinx: Vice-Eerste Minister en Minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid Karel De Gucht: Vice-Eerste Minister en Minister van Buitenlandse Zaken (Wordt Vice-premier in de plaats van Patrick Dewael) Steven Vanackere: Vice-Eerste Minister en Minister van Ambtenarenzaken, Overheidsbedrijven en Institutionele Hervormingen (Vervangt Inge Vervotte en neemt het vice-premierschap en Institutionele Hervormingen over van Jo Vandeurzen) Joëlle Milquet: Vice-Eerste Minister en Minister van Werk en Gelijke Kansen Stefaan De Clerck: Minister van Justitie (Vervangt Jo Vandeurzen)
Sabine Laruelle: Minister van KMOs, Zelfstandigen, Landbouw en Wetenschapsbeleid Marie Arena: Minister van Maatschappelijke Integratie, Pensioenen en Grote Steden Pieter De Crem: Minister van Landsverdediging Paul Magnette: Minister van Klimaat en Energie Charles Michel: Minister van Ontwikkelingssamenwerking Vincent Van Quickenborne: Minister voor Ondernemen en Vereenvoudigen Annemie Turtelboom: Minister van Migratie- en asielbeleid Guido De Padt: Minister van Binnenlandse Zaken (Vervangt Patrick Dewael)
Staatssecretarissen Etienne Schouppe: Staatssecretaris voor Mobiliteit, toegevoegd aan de Eerste Minister Carl Devlies: Staatssecretaris voor de Coördinatie van de fraudebestrijding, toegevoegd aan de Eerste Minister, en Staatssecretaris, toegevoegd aan de Minister van Justitie Bernard Clerfayt: Staatssecretaris voor de Modernisering van de Federale Overheidsdienst Financiën, de Milieufiscaliteit en de Bestrijding van de fiscale fraude, toegevoegd aan de Minister van Financiën Olivier Chastel: Staatssecretaris voor Buitenlandse Zaken, belast met de Voorbereiding van het Europese Voorzitterschap, toegevoegd aan de Minister van Buitenlandse Zaken Julie Fernandez- Fernandez: Staatssecretaris voor Personen met een handicap, toegevoegd aan de Minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid Melchior Wathelet: Staatssecretaris voor Begroting, toegevoegd aan de Eerste Minister, en Staatssecretaris voor Gezinsbeleid, toegevoegd aan de Minister van Werk, en wat de aspecten inzake personen- en familierecht betreft, toegevoegd aan de Minister van Justitie Jean-Marc Delizée: Staatssecretaris voor Armoedebestrijding, toegevoegd aan de Minister van Maatschappelijke Integratie, Pensioenen en Grote Steden
BRUSSEL - Om uit de politieke impasse te geraken, wil het Vlaams Belang dat "de kiezers zich nu kunnen uitspreken". De partij herhaalt vrijdag dan ook haar pleidooi voor vervroegde federale verkiezingen, met een gesplitst kiesarrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde.
Voor het Vlaams Belang is het onduidelijk wat de politici van de meerderheid de voorbije dagen precies gedaan hebben onder het verkennerschap van Wilfried Martens, "aangezien de meeste vragen nog steeds onbeantwoord blijven".
Van gewoon verder regeren, dus zonder nieuwe verkiezingen uit te schrijven, kan geen sprake zijn. "Indien deze Belgische regering, die dan bovendien zou worden geleid door een krokodil van het kaliber Dehaene, gewoon verder gaat zonder meerderheid aan Vlaamse kant, blijft het communautaire status-quo behouden. Dat is zonder meer onaanvaardbaar", luidt het.
De partij stelt zich ook de vraag of de Vlaamse kiezers "de capriolen van Leterme en co" zomaar zullen vergeten, als zijn naam gezuiverd zou worden door een parlementaire onderzoekscommissie.
Nog meer van hetzelfde
27.12.2008 13.36u - Change, het was het toverwoord waarmee Barack Obama de harten en de hoofden van de Amerikaanse kiezers wist te veroveren. Verandering, die zit er in België nog niet direct aan te komen. Verkiezingen trouwens ook niet. Dat lijkt wel de ultieme nachtmerrie te zijn voor het land. Zo roepen politici en Wetstraatjournalisten vandaag in koor. Hoe legitiem is de macht van machthebbers die alle vertrouwen kwijt zijn en schrik hebben van democratische verkiezingen? Ook Jan Segers (Het Laatste Nieuws) merkt op dat dit land gevangen zit in vastgeroeste gewoontes. Het lijkt wel een bejaardenhuis, schrijft hij. Het steunt de change van Obama, maar staat zelfs wantrouwig tegenover elk begin van verandering en elke zweem van ommezwaai.
Het Belgische model werkt niet meer. En dus is die ommezwaai alleen maar mogelijk als we België eindelijk begraven en resoluut kiezen voor Vlaamse onafhankelijkheid. Wie denkt dat dezelfde partijen die verantwoordelijk zijn voor de huidige crisis, plots in staat zijn om straks wel voor een krachtdadig beleid en goed bestuur te zorgen, maakt zichzelf wat wijs. Wie gelooft nu echt dat oude krokodillen als Martens, Dehaene of Verhofstadt straks de knopen gaan ontwarren die ze zelf hebben gelegd?
België is dood. Het is tijd voor verandering. Het Vlaams Belang is de enige partij die dat lijkt te beseffen. Dat is trouwens ook de enige reden waarom we niet welkom zijn bij Albert of Wilfried. Wij laten ons niet kopen met vage nepbeloftes of Belgische ministerportefeuilles. Praatjes als met België als het kan, zonder België als het moet of de Franstaligen moeten beseffen dat het anders moet met België, of het zal zonder België zijn hebben we nu wel genoeg gehoord. Het is meer dan ooit tijd voor een eigen Vlaamse staat.
20.12.2008 - Leterme I ligt er, en ligt er goed. Het eindigde zoals het begonnen is, met frisse tegenzin en omdat het niet anders kon. Eerst duurde het eindeloos voor de regering uit de startblokken ging. Anderhalf jaar later weigerde ze eindeloos lang er het bijltje bij neer te leggen. Een fraaie vertoning is het al die tijd niet geweest. Leterme strompelde van het éne incident naar het andere. De verkiezingsbeloftes en de communautaire hangijzers hingen van in het begin als een molensteen om zijn nek. De beloofde splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde kwam er niet, net zomin als de grote staatshervorming. Eigenlijk had Leterme deze zomer al de eer aan zichzelf moeten houden en de handdoek in de ring moeten gooien, maar de Belgische macht smaakt zoet. En dus bleef Leterme waar hij zat. Ondanks alles. En in het belang van het land, uiteraard, en voor de koopkracht van de mensen Er kwam immers een wereldwijde financiële crisis uit de lucht gevallen, bijna als een geschenk uit de hemel. België werd erin meegesleurd, maar Leterme zou dat varkentje wel eens wassen. Zijn kordate aanpak van de bankcrisis zou zijn gedeukte imago en zijn geloofwaardigheid weer opkrikken. Met het Fortis-dossier zou hij eindelijk toch één belofte uit de brand kunnen redden, die van goed bestuur. Maar ook dat draaide uit op een fiasco. Uitgerekend dat dossier zou de finale doodsteek worden van zijn regering.
Fortis
We besparen u het hele Fortis-verhaal. Dat hebt u in geuren en kleuren vernomen in het nieuws en in de pers. En dus kunnen we ons beperken tot de essentie van het verhaal. Die is dat de regering meteen zwaar in de fout ging door de bestuurders en aandeelhouders van Fortis buitenspel te zetten of te negeren bij de uitverkoop. Sommigen onder u zijn er wellicht als kleine aandeelhouder zelf in betrokken. De essentie is dat de bank, één van de laatste kroonjuwelen van het land, voor een habbekrats werd verkocht aan Frankrijk. Waarom eigenlijk? God mag het weten. Misschien brengt een onderzoekscommissie ooit opheldering. De essentie is ook dat regeringskringen niet geaarzeld hebben om het gerecht onder druk te zetten om een vonnis uit te spreken dat hen goed uitkwam. Het kabinet Leterme had contacten met de echtgenoot van één van de rechters in het geding en kreeg langs die weg vertrouwelijke informatie over het nakende Fortis-arrest. Een flagrante inbreuk tegen de fameuze scheiding der machten. In een democratische rechtsstaat moeten rechters in alle onafhankelijkheid kunnen oordelen , ook als dat tegen de wensen van de regering of de staatsbelangen ingaat. Leterme, en mogelijk ook Vandeurzen en Reynders hadden dat principe aan hun laarzen gelapt. De gebruikelijke verontschuldiging dat zij niet zèlf in de fout gingen, maar enkele kabinetsmedewerkers, is niet geloofwaardig en ook geen excuus. Ofwel waren ze op de hoogte (het tegendeel lijkt onwaarschijnlijk) en dan dragen ze een verpletterende verantwoordelijkheid. Ofwel wisten ze van niks, en dan zijn ze onbekwaam. In beide gevallen is opstappen de enige juiste beslissing.
Scheiding der machten?
Leterme probeerde zijn vel te redden en ontkende bij hoog en bij laag in het parlement dat er druk werd uitgeoefend. Een dag later werd hij door een brief van het Hof van Cassatie, het hoogste rechtscollege in dit land, ontmaskerd als een leugenaar. Leterme wou niet weg, maar zijn positie was onhoudbaar geworden, zijn ontslag onvermijdelijk. En dus sleurde hij de hele regering mee in zijn val. Het intimideren of bedreigen van rechters, het manipuleren van de rechtsgang is dan ook geen akkefietje. En dus is de verontwaardiging in de pers en op de banken van de oppositie terecht. Maar men moet vooral niet hypocriet doen. Het is niet de eerste keer dat het politieke establishment in dit land het gerecht voor haar karretje spant om het vuile werk op te knappen. Het politieke proces tegen het Vlaams Blok en de voorspelbare veroordeling zijn daar een sprekend voorbeeld van. Natuurlijk is dit een politiek proces. Een kind weet dat ( ) De politieke bedoeling lag er zo dik bovenop dat een rechter stekeblind zou zijn als hij het niet zou merken, schreef Luc Van der Kelen bij de aanvang van het beruchte proces. En na de veroordeling: Al wat gezegd wordt over de scheiding der machten, is pure hypocrisie: de politiek heeft het gerecht de middelen aangereikt en de inspiratie voor de aanklacht tegen het Vlaams Blok geleverd. Voor de rest kwam het er enkel op aan de juiste rechter te vinden die aan de kwestie wou beginnen Die rechters vond men in Gent, toevallig de thuishaven van Guy Verhofstadt en een bastion van logevrienden. De uitkomst van het showproces stond vast. De liberale verontwaardiging over de recente inbreuk tegen de scheiding der machten, klinkt dan ook bijzonder hypocriet. Wie gelooft nu nog in een eerlijk proces voor Frank Vanhecke?
De come-back-kid
Daarmee zijn we aanbeland bij Guy Verhofstadt. De come-back-kid die al geruime tijd achter de coulissen staat te trappelen om na zijn vernederende aftocht uit te Wetstraat terug te keren langs de grote poort. Als redder des vaderlands dan nog wel. Daarbij rekent hij op het korte geheugen van de kiezer, en enkele peilingen lijken hem daarin nog gelijk te geven ook. Want laten we wel wezen, ook Verhofstadt heeft er destijds niet veel van gebakken. Hij beloofde komaf te maken met de Belgische ziekte, maar nadat hij zijn intrek had genomen in de Wetstraat, werd hij een trouwe lakei van vorst en vaderland. Verhofstadt was een marionet van de Franstaligen en zijn regering werd achtervolgd door schandalen, vooral van PS-signatuur. Kritische journalisten werden geïntimideerd, bedreigd of ontslagen. Hij verkocht gebakken lucht maar realiseerde niets. Alle hete hangijzers (staatshervorming, BHV, nachtvluchten en ga zo maar door) werden doorgeschoven naar zijn opvolgers. De modelstaat die de grote staatsman Verhofstadt beloofde was een al even grote zeepbel als het goede bestuur van Yves Leterme. Dat mag, nee moét, vandaag wel eens gezegd worden. Heimwee naar Verhofstadt? Nee, dank u!
Crisis van het regime
Wat nu? De koning houdt het ontslag van Leterme in beraad. Nieuwe verkiezingen zijn niet wenselijk zeggen Marianne Thyssen (CD&V) en Joël Milquet. Dat zal wel. Het zou ons verbazen mochten ze iets anders zeggen. Sommige journalisten, politici en politicologen beweren dat nieuwe verkiezingen niets oplossen en dat het land nu niet zonder regering kan. Want het Fortis-dossier moet afgehandeld worden en de economische crisis moet aangepakt. Anders dreigt de chaos. Wat een onzin. Wat een misprijzen voor de democratie. Deze regering is de chaos. België is de chaos. Het woord is aan de kiezer. Die moet de kans krijgen om zijn oordeel te geven over de wansmakelijke vertoning van de voorbije maanden.
In een normaal land, elk normaal land, komen er in deze omstandigheden verkiezingen. Maar België is geen normaal land. Het hof en de Wetstraat sidderen en beven voor het oordeel van de kiezer. Als we enkele grondwetspecialisten goed begrijpen, kunnen er zelfs geen geldige verkiezingen georganiseerd worden, wegens de niet-splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde. Dàt is de politieke erfenis van Guy Verhofstadt. Bravo!
Maar ook het palmares van Yves Leterme is beschamend. Zelden is de kloof tussen de hoge verwachtingen en de eindbalans zo groot geweest. Géén splitsing van BHV. Géén grote staatshervorming, zelfs geen borrelnootjes. Géén sluitende begroting. Géén goed bestuur, maar allen geruzie en geklungel. En als klap op de vuurpijl: een loopgravenoorlog tussen de wetgevende en de rechterlijke macht. Wat een puinhoop
België heeft zijn bedenkelijke reputatie als bananenrepubliek nog eens alle eer aangedaan. Dit land strompelt zielloos naar de afgrond. Vlaanderen verdient beter. Het Belgische schip zinkt, langzaam maar zeker. Of, om de woorden van een uitgelekte Fortis-mail te gebruiken: zinkende schepen kunnen je mee de dieperik in sleuren. Het wordt tijd dat Vlaanderen de Belgische touwen doorkapt waaraan het geketend ligt, voor het mee de dieperik in gezogen wordt. Er is maar één uitweg uit het moeras van de Belgische politiek en dat is Vlaamse onafhankelijkheid.
We zijn soldaten van de islam. Uiteindelijk is elke moslim een moedjahedien. We hebben hier in Europa ook extreme moslims. Ze gaan over lijken. Het is mijn recht om aanslagen te plegen. Ook als ik daarvoor onschuldigen het leven moet ontnemen. Zo klinkt het uit de mond van een jonge, radicale moslim uit Antwerpen. Het filmpje prijkt op internet (YouTube) en het citaat duikt ook op in het eerste artikel van een Knack-reportagereeks over de radicale islam in Antwerpen. Het artikel verschijnt uitgerekend op het ogenblik dat de staatsveiligheid 14 moslimextremisten heeft ingerekend.
Journalist Hannes Cattebeke vertelt het verhaal van P. , een jonge Vlaming die zich jaren geleden bekeerde tot de islam en die in duistere Antwerpse moskeeën in aanraking kwam met fundamentalistische imams. P. voelde dat het de verkeerde kant op ging en werd een informant van de politie en de veiligheidsdiensten.
P. bevestigt eerdere verontrustende berichten over de groeiende invloed van de salafisten, een radicale en anti-Westerse stroming binnen de islam. Maar het gaat niet alleen om georganiseerd ideologisch verzet tegen de integratie, er is meer aan de hand. Er worden ook jongeren geronseld voor het echte werk: Uit Antwerpen vertrekken elk jaar tientallen moslimjongeren naar madrassas in Pakistan. Maar daarnaast bereiden hier in België kleine groepjes extremisten zich voor op de Heilige Oorlog. Een leuk vooruitzicht is dat niet, maar daarover meer in volgend stuk.
Het is bekend dat jonge allochtonen die worstelen met een identiteitscrisis, maar ook jonge Vlamingen die zich bekeren tot de islam, erg vatbaar zijn voor extremistische en anti-Westerse ideeën in moskeeën, duistere achterkamertjes en radicaal-islamitische websites. In de Knack-reportage over de Jihadis van Antwerpen-Noord doet informant P. uit de doeken hoe hersenspoeling en rekrutering in hun werk gaan. Er zijn de radicale moskeeën en radicale imams. Er zijn de echte ronselaars. En er zijn de overlevingstochten in de Ardennen. Onschuldig, puberaal vertier? Of onschuldig verpakte jihadtraining? Wie zal het zeggen en waar ligt de grens?
Knack bericht over de Pakistaanse moskee Katim-Al-Anbia in de Oranjestraat, waar geregeld notoire moslimextremisten gesignaleerd werden. Over een zekere Nordin Taouil, de Antwerpse imam die in de grote moskee in Brussel waakt over de opleiding van Belgische bekeerlingen en die jongeren doorsluist naar de beruchte Pakistaanse madrassas, de kweekvijver van de Afghaanse taliban. Dezelfde Nordin Taouil die graag opduikt in de media en die door sommige naïeve politici lang beschouwd werd als een respectabele gesprekspartner. De man ook die zijn radicale achterban uitnodigde voor een islamitisch gebed aan de voet van de Antwerpse kathedraal, iets wat geschokte islamspecialisten bestempelden als een regelrechte provocatie van fanatieke islamisten.
P. hoopt met zijn getuigenis in Knack gematigde moslims aan te zetten om zich uit te spreken tegen de radicalisering en tegen de extremisten. Het gemak waarmee die aan wapens geraken, is verbijsterend. Eind oktober was ik zelf nog getuige van een wapendeal waarbij we in de buurt van het Brusselse Zuidstation ontvangen werden door twee Algerijnen en een Marokkaanse contactpersoon, vertelt P. De koopwaar die toen voor ons werd uitgestald in een garagebox bevatte ondermeer kalasjnikovs, magnums (pistolen) en kogelvrije vesten.
De tijdbom tikt, zo mag ook blijken uit de recente aanhouding van moslimterroristen of aspirant-terroristen in ons land
De grootste bedreiging voor een harmonieuze samenleving in en om Antwerpen komt niet van potentiële moslimterroristen. Wel van een groep salafisten binnen de islamgemeenschap voor wie er slechts één rechte weg is: die welke Allah vijftien eeuwen geleden heeft opgedragen aan zijn profeet Mohammed. Dat schrijft Hannes Cattebeke in het tweede deel van zijn reportage over de opmars van de radicale islam in Antwerpen (Knack, 17.12.08).
In het eerste deel ging het vooral over een netwerk dat jongeren ronselt op straat en in moskeeën en doorstuurt naar de beruchte madrassas in Pakistan en Afghanistan. Die Koranscholen staan internationaal bekend als een kweekvijver van moslimterroristen. (Lees ook Jihad in Antwerpen en Jihad in Antwerpen (2), 12.12.08)
In het tweede deel buigt de journalist zich over de groeiende invloed van de salafisten, een radicale stroming binnen de islam die zich verzet tegen integratie en een erg fundamentalistische interpretatie van de koran voorstaat, met een strikte scheiding van mannen en vrouwen bijvoorbeeld. Marijke Uyt den Bogaard, een sociologe die door het Antwerpse stadsbestuur was aangetrokken om de banden tussen de verschillende etnische en religieuze bevolkingsgroepen in de stad aan te halen, wees het stadsbestuur in 2006 al op het gevaarlijke fenomeen en trok aan de alarmbel. Resultaat: de sociologe werd bedankt voor bewezen diensten. Chantal Pauwels (Groen), schepen van samenlevingsopbouw, smeet haar op de keien. Uyt den Bogaard verstoorde immers de multiculturele goed-nieuws-show van het stadsbestuur. Ze houdt een Vlaams Belang-discours, klonk het daar. Slecht nieuws? Weg met de boodschapper!
Intussen maken de veiligheidsdiensten zich ernstig zorgen over de druk die salafisten uitoefenen in en op hun gemeenschap. Ze grijpen doorgaans niet naar geweld, maar hun boodschap is er niet minder extreem en gevaarlijk om. Ze sturen aan op de uitbouw van een parallelle samenleving, waar de eigen (religieuze) wetten gelden. De invoering van de sharia is voor hen maar een kwestie van tijd.
Zolang ze niet overgaan of aanzetten tot geweld, kunnen we hen niets maken, zeggen speurders. Op basis van hun discours alleen kunnen we hen niet veroordelen. Dat was ook het argument van de rechter die eerder de Marokkaanse vrouw en terreurverdachte Malika El Aroud vrijsprak: Ik verafschuw wat u vertelt, maar dat is onvoldoende om u te kunnen veroordelen. Dat argument gold blijkbaar niet in het politieke proces tegen het Vlaams Blok. Ook al was en is onze boodschap nooit extreem of gewelddadig.
Maar terug naar de jihad in Antwerpen. Zowel in Antwerpen als in Brussel knijpt het stadsbestuur de ogen dicht voor de radicalisering, zegt een agent van de federale politie in Knack. Die politieke correctheid is storend. Maar nog erger is het dat die selectieve blindheid is ingegeven door de angst om de stemmen van de hele moslimgemeenschap te verliezen. Het hoeft niet te verbazen dat moslimextremisten gretig gebruik maken van de politieke correctheid en lafheid in ons land. Als het straks goed fout gaat, zijn de traditionele partijen medeplichtig. www.vlaamsbelang.be
21.12.2008 14.02u - Afgelopen week werd de Franse hoofdstad Parijs opgeschrikt door een nieuwe terreurdreiging. Dinsdag werd het bekende warenhuis Le Printemps een tijdlang ontruimd na een bommelding. Niet zonder reden zo bleek, want in de toiletten van het warenhuis werden vijf (weliswaar onbruikbare) dynamietstaven gevonden.
De brief die waarschuwde voor de aanslag viel eerder op de dag in de bus van het persbureau AFP. Zeg aan uw President dat hij de Franse troepen terugtrekt uit Afghanistan voor eind februari 2009, anders zullen wij actie ondernemen tegen jullie grote kapitalistische winkels, zonder jullie op voorhand te waarschuwen, zo was de boodschap. De brief was ondertekend door het Afghaans revolutionaire front, een voor de Franse inlichtingendiensten totaal onbekende organisatie.
Op het eerste gezicht zou men denken dat het hier om moslimextremisten gaat, maar de Franse staatsveiligheid sluit niets uit en denkt eerder in de richting van extremistische linkse groepen, aldus Deredactie.be (17.12.08). Het taalgebruik is niet dat van Islamisten, zo stelt Gérard Gachet, woordvoerder van de Franse minister van Binnenlandse Zaken, in Le Monde (17.12.08). Volgens de man bevat de bommeldingsbrief flagrante inconsistenties: Islamisten denken en handelen volgens hun religie. In elke zin van elke brief die ze schrijven, verwijzen ze naar hun geloof. De enige legitimering van hun daden, is hun geloof. Verwijzingen naar grote kapitalistische winkels zijn volgens Gachet eveneens du jamais vu.
Ook gewelddadige linkse groeperingen doen van zich spreken, kijk maar naar de aanhoudende rellen en vernielingen in Griekenland. Dit geweld is inmiddels ook overgeslagen naar andere Europese landen, zoals Spanje, en ook in ons land gingen de linkse anarchisten gewelddadig tekeer. Afgelopen maandag, naar aanleiding van een betoging van het Anti-kapitalistisch Front, hielden een vijftigtal relschoppers lelijk huis in de Gentse winkelstraten. Ze gebruikten sloophamers om de vitrines van verscheidene winkels in te slaan, en gooiden ook met stenen en verfbommen. Negentien personen werden gearresteerd.
Frankrijk neemt in ieder geval al de nodige voorzorgsmaatregelen. De hoogste staat van alarm is afgekondigd, en tijdens de Kerstdagen zullen er meer dan 2.500 extra agenten ingezet worden in de Franse steden. www.vlaamsbelang.be
De federale politie heeft op 11 december bij een grootscheepse anti-terreuroperatie 14 personen gearresteerd die nauwe banden zouden hebben met Al Qaida. Volgens de speurders stond een van hen op het punt een zelfmoordaanslag te plegen. Het mogelijke doelwit van die aanslag in binnen- of buitenland is nog niet bekend.
De aanhoudingen situeren zich in kringen rond Malika El Aroud. De vrouw kwam eerder al in de kijker tijdens het proces tegen Nisar Trabelsi, de ex-voetballer die een aanslag wou plegen tegen de luchtmachtbasis in Kleine Brogel. Maliki ging vrijuit op het proces en is de weduwe van Abdessatar Dhamane. Die pleegde aan de vooravond van de aanslagen van 11 september een zelfmoordaanslag waarbij Sjah Massoed, de leider van het Afghaanse verzet tegen het Talibanregime, omkwam. Maliki hertrouwde met Moez Garsalloui, een andere notoire extremist, met uitstekende contacten in Pakistan en Afghanistan.
Drie van de arrestanten zouden onlangs teruggekeerd zijn uit opleidingskampen in die regio en één van hen zou groen licht gekregen hebben voor een zelfmoordaanslag. Er zou ook een video opgedoken zijn waarin de aanslag wordt opgeëist en de aspirant-terrorist afscheid neemt van vrouw en kinderen. Of de aanslag in Brussel zou plaatsvinden waar een Europese top wordt gehouden of ergens anders in Europa, is niet duidelijk. Net zomin als het antwoord op de vraag of het gevaar nu geweken is. Terreurspecialisten hebben al vaker laten verstaan dat het niet langer de vraag is óf ons land ooit getroffen wordt door een zware aanslag van moslimextremisten, maar wanneer Eén naamkomt steeds weer : MALIKA.
BRUSSEL - Malika El Aroud, de beruchtste moslimextremiste van Europa woont in ons land. En sinds gisteren zit ze voor de zoveelste keer in de cel voor haar betrokkenheid bij het beramen van aanslagen.
Er kan geen onderzoek naar moslimterreur in België gevoerd worden of de naam van Malika El Aroud (49) duikt op. Zij is met grote voorsprong de radicaalste moslima in dit land. Deze keer verdenken de antiterreurspeurders haar en haar Tunesische echtgenoot, Moez Garsalloui (39), ervan dat ze een 'jihadistische cel' in België wilden creëren die aanslagen wilde plegen. Garsalloui zou Belgische vrijwilligers in Afghanistan getraind hebben en daarbij ook contacten onderhouden hebben met de top van Al Qaeda. Malika zou gezorgd hebben voor de logistiek. Garsalloui staat bij de veiligheidsdiensten in de hele werd bekend als een radicaal. Maar zijn echtgenote doet niet voor hem onder.
Malika El Aroud is een dochter uit een gezin van Marokkaanse gastarbeiders. Ze kwam als vijfjarige naar België, studeerde niet slecht, maar raakte op de dool op haar 17de. Ze werd zwanger, ondernam een zelfmoordpoging en trouwde twee keer met de verkeerde man. 'Tot ik op een dag een stem hoorde in mijn hoofd', vertelde Malika op 13 oktober 2003 in De Standaard. 'De stem zei: 'Alleen de Koran kan je redden.'
In het Centre Islamique Belge (CIB), de moskee van de extremistische sjeik Ayachi Bassam in Molenbeek, leerde El Aroud in 1999 Abdessatar Dahmane kennen, ook een drop-out op zoek naar zingeving. Samen reisden ze in 2001 naar het Afghanistan van de Taliban. Voor hen was dat het islamitisch paradijs waar ze wilden wonen. El Aroud zag zichzelf als een soort Moeder Teresa, die weeshuizen wilde bouwen.
Dahmane realiseerde er een andere droom. Samen met een medeplichtige pleegde hij op 9 september een zelfmoordaanslag op de Afghaanse oppositieleider Ahmed Shah Massoed. Malika is trots op haar man. 'Ik wil niet dat men Abdessatar als extremist afschildert. Hij heeft zijn missie volbracht. Als hij me gevraagd had om mee te gaan, dan had ik dat gedaan', vertelde ze aan De Standaard.
Twee dagen na de moord op Massoed pleegde Al Qaeda de aanslagen in New York. Malika en de Taliban werden in de weken daarna door de Amerikanen verdreven uit het paradijs Afghanistan. Ze kwam terug naar ons land, waar ze in 2003 moest terechtstaan met tien andere extremisten die ervan verdacht werden de moord op Massoed in ons land beraamd te hebben. Maar Malika werd vrijgesproken. 'Uw ideeën zijn zeer extreem, maar daar kan ik u niet voor veroordelen', zei rechter Claire Degryse in haar vonnis.
Haar vrienden werden wel veroordeeld, maar dat stemde Malika niet milder of voorzichtiger. Integendeel, de weduwe El Aroud hertrouwde al snel na het overlijden van haar man met de tien jaar jongere Tunesiër Moez Garsalloui, ook een extremist. Met hem emigreerde Malika naar Fribourg, in Zwitserland. Daar begon het paar met een haatwebsite, die opriep tot de jihad en onder meer filmpjes van onthoofdingen en zelfmoordaanslagen in Irak toonde.
Garsalloui en El Aroud gingen de gevangenis in. Na hun vrijlating kwamen ze terug naar België, waar haar familie woont en waar ze sinds jaar en dag een uitkering krijgt. 'Moet ik me daarvoor generen? Ik heb in dit land jaren in een bejaardentehuis gewerkt. Ik heb recht op een uitkering', zei ze in De Standaard.
Malika El Aroud voert haar oorlog tegen de ongelovigen dezer dagen vooral op internet. Op de radicaal-islamitische websites is Malika alias Oum Obeyda ondertussen een icoon die bewonderd wordt door veel moslims en moslima's. Haar ster ging nog feller fonkelen toen ze vorig jaar met de kerstperiode opgepakt werd toen er sprake was van een complot om de terrorist Nizar Trabelsi uit de cel te halen én om aanslagen op de Brusselse metro te plegen. Toen werd Malika vrijgelaten bij gebrek aan bewijs.
De familie van Malika, die nog altijd in het Brusselse woont, heeft de keuze van Malika voor het extremisme nooit begrepen. Haar familie hoopte dat ze de laatste maanden tot inkeer was gekomen. Maandag vierde de hele familie in Brussel nog het Offerfeest in het gezelschap van Malika.
De kogel raakte deze week dan toch door de kerk: Bert Anciaux verlaat de VlaamsProgressieven en start een nieuw dynamisch, sociaal en democratisch project. Vrij vertaald: Anciaux zoekt een nieuw vehikel om zich via SP.A van een mandaat te verzekeren.
De mening van satiricus Koen Meulenaere, die wel meer al lachend de waarheid schrijft, willen we u niet onthouden (Knack, 3.12.2008): Het zijn binnenkort verkiezingen, dus stelt Anciaux zich maar één vraag: Hoe kan ik mijn postje behouden? Negen jaar geleden ging hij zich op Europa storten. Voor een echte nationalist was Europa de toekomst, alleen Europese zaken konden hem nog boeien. Een week na de verkiezingen kon hij plots een ministerportefeuille krijgen in de Vlaamse regering, weg Europa. Nooit nog een woord over gesproken.
Vijf jaar later haakte hij in zijn eentje Spirit vast aan de SP.A van Steve Stevaert. In ruil daarvoor was hij al vóór de verkiezingen zeker van een ministerpost. Deze keer heeft hij slechts één overlevingskans: platweg overlopen naar de in VU-kringen ooit zo verguisde socialisten. In ruil voor een portemonneetje in de Brusselse regering. En dat moet nu worden ingekleed.
Geloof dus geen enkele van de mogelijk toch nog vloeiende krokodillentranen bij de zogezegd verscheurende keuze na het op de klippen lopen van VlaamsProgressieven, voorheen Spirit, voorheen ID21, voorheen Volksunie: ondanks zijn toffepeeract is Bert in de eerste plaats bekommerd om zichzelf.
Bert zal wel overlopen naar SPa en kiezen voor het postje. Al zijn ideetjes en andere onzin over projecten en programma voor "mensen" mag hij in de versnipperaar steken.
Welkom ?
Het rommelt aan de basis van SP.A. 'Als Anciaux erbij komt, stem ik niet meer voor die partij', zeggen sommige trouwe kiezers. Die boodschap is wellicht ook al tot in het SP.A-hoofdkwartier op de Grasmarkt in Brussel doorgedrongen. Ook politicoloog Carl Devos (UGent) heeft het gemor al opgevangen. '
Een trouwe militant zei : Als ik voor Anciaux moet gaan plakken, doe ik dat met spuug, zodat de affiches er snel af vallen .'
'Bert is welkom, maar hij moet zich aan ons aanpassen. Wij niet aan hem', zegt Anissa Temsamani.
'Wij zijn een partij die openstaat voor alle progressieven. Maar zij moeten zich wel aanpassen aan onze manier van werken. Het kan toch niet dat wij de formule van onze partij zouden moeten aanpassen aan hem.'
Sinterklaas zonder kruis op mijter in Antwerpese scholen ?!
Sint moet zonder kruis, kerstboom zonder kribbe
Antwerpse stadsscholen houden zich strikt aan neutraliteit
ANTWERPEN - In het gros van de Antwerpse stedelijke kleuterschooltjes mag er op de mijter van Sinterklaas geen kruis prijken. En onder de kerstboom zijn kribbes 'met een kindeke', herders of Jozef en Maria al helemaal taboe.
De scholen in het stedelijke onderwijs van Antwerpen moeten in principe de religieuze neutraliteit respecteren. Behalve in de levensbeschouwelijke lessen proberen de leerkrachten verwijzingen naar religieuze symbolen zoveel mogelijk te vermijden.
'Strikte richtlijnen hebben we daarover niet', zegt Frank Noten, de directeur van het stedelijke onderwijs. 'Maar het lijkt me logisch dat feesten in onze scholen behandeld worden op een seculiere manier: als momenten waarop samen gezellig gevierd wordt, zonder enige verwijzing naar de religieuze betekenis. We gunnen de schooldirecties wel de vrijheid om dat zelf in te vullen.'
Uit een rondvraag van de redactie blijkt dat de meeste scholen die neutraliteit nogal strikt interpreteren. Vooral in de kleuterscholen levert dat ietwat absurde situaties op. Zo moeten de leerkrachten er bijvoorbeeld op letten dat de sint op kleurbladen politiek correct is.
'Als leerkrachten bij ons zelf kleurprenten maken, moeten ze er inderdaad op letten dat er geen kruis op de mijter van de sint staat', zegt Brigitte Goeyvaerts, directrice van de stedelijke kleuterscholen 't Beertje en De Populieren. 'De meeste kindjes tekenen gewoon een gele streep. Maandag komt de sint trouwens toevallig over de vloer. Ook die zal kruisloos zijn. Niet dat we al te fanatiek zijn: mooie prentenboeken over Sinterklaas gaan we heus niet boycotten omdat er toevallig kruisen instaan. Als de kindjes dan vragen wat dat is, antwoorden we dat het gewoon versiering is.'
En ook met Kerstmis passen de leerkrachten op hun tellen. 'Als we het met de kindjes hebben over Kerst, gaat het vooral over hoe er feest gevierd wordt', vertelt juf Inge die in 't Beertje de derde kleuterklas onder haar hoede heeft. 'Kerstmis gaat voor ons over gezellig samenzijn en lekker eten. Het traditionele kerstverhaal - kindje Jezus, Jozef, Maria en de herders - wordt niet verteld. We zetten wel een kerstboom, maar die wordt versierd met ballen en slingers. Je zal er zeker geen kribbetje zien onderstaan of engeltjes zien inhangen.'
Sint krijgt Marokkaanse Pieten...
06.12.2008 13.06u - En, is de Sint bij u langs geweest? De arme man heeft het niet makkelijk. Hij moet er voor zorgen dat de juiste pakjes bij de juiste kindjes belanden. Daarnaast moet hij er op zijn oude dag ook over waken dat hij niet van het dak tuimelt, of struikelt op het gladde ijs van de multiculturele samenleving. Naar aanleiding van de komst van de heilige man is bij onze noorderburen de discussie over de vermeende racistische trekjes van de Sint weer in alle hevigheid opgelaaid. Die Zwarte Pieten zouden immers het slachtoffer zijn van afschuwelijke discriminatie en vooroordelen in stand houden
De doortocht van de Sint is ook niet zonder fysiek gevaar. Steeds vaker wordt de brave man belaagd door allochtone ettertjes die aan zijn baard trekken, er met de mijter van door gaan, roepen, spuwen of stenen gooien. Ze hebben het niet zo begrepen op wat zij beschouwen als een soort christelijke missionaris die kinderzieltjes in verleiding brengt. In Amsterdam wordt de Sint dit jaar beschermd door ingehuurde bodyguards: Marokkaanse Zwarte Pieten. Die kunnen Marokkaanse jongeren in het Arabisch tot de orde roepen of afpoeieren. De Sinterklaascentrale wijst er nog op dat een bezoekje aan een probleemwijk vooraf altijd geseind wordt aan de politie. Agenten en buurtwachters houden dan van op een veilige afstand een oogje in het zeil.
Ook in eigen multicultiland is de Sint blijkbaar een heet hangijzer. In de VRT-soap Thuis - die geen enkel taboe uit de weg gaat was de hamvraag deze week of de Marokkaanse loodgieter (Mo voor de vrienden) nu al dan niet een witte baard zou aantrekken om een zieke Sint te vervangen. Mo is immers praktiserend moslim en vond het niet gepast om op te draven voor een christelijk feest. Maar wellicht ging Mo uiteindelijk toch voor de bijl en is hij gezwicht voor de charmes van zijn vrouwelijke collega die het hem zo lief had gevraagd. Het leven wordt er niet simpeler op in de multiculturele samenleving.
De Kuifjestrip 'Vlucht 714' bevat een antisemitische boodschap. Dat beweert een nieuwe wetenschappelijke studie: de stript bulkt van de kwalijke grappen over de Joden en de democratie.
Hergé, de geestelijke vader van de stripheld Kuifje, kreeg altijd veel ideologische kritiek te verduren. Hergé, alias Georges Rémi (1907-1983), was een zoon van een rechtse katholieke femilie van vóór de Tweede Wereldoorlog .
Volgens Hugo Frey blijkt dat ook uit zijn vroege strips. Maar het bleef niet bij enkele 'jeugdzonden' Hugo Frey is een hoogleraar aan de universiteit van Chichester. Het vaak neerbuigende paternalisme van Kuifje in Congo is intussen al berucht genoeg. Tijdens de Duitse bezetting zou dezelfde Hergé al zijn antisemitisme getoond hebben in De geheimzinnige ster. In de strip uit 1941 wordt verteld hoe de held Kuifje en de Joods-Amerikaanse bankier Blumenstein strijden om een neergeplofte asteroïde. In zijn tijd liet dit gevecht tussen goed en kwaad niets aan duidelijkheid te wensen over: hier toonde zich de Joodse machtswellust...
Hergé gaf Blumenstein een uiterlijk dat eerder een karikatuur bleek te zijn van hoe de antisemitische propaganda Joden uitbeeldde: haakneus, kaal, dik, sigaren rokend. Datzelfde stereotype geldt ook voor een ander personage, stelt Hugo Frey: zo zag er nog een andere slechterik in zijn strips er uit : Rastapopoulos, in tal van albums de aartsvijand van Kuifje.
Frey boog zich over Vlucht 714, de voorlaatste Kuifjestrip ooit, uit 1968, toen Hergé zich al lang had gedistantieerd van zijn vermeende antisemitisme. In die strip duikt Rastapopoulos op als de slechterik die het vliegtuig van de miljardair Carreidas laat kapen, om zich meester te maken van zijn fortuin. Voor Carreidas, stond de Franse vliegtuigbouwer Marcel Dassault model. De constructeur van de Mirage-toestellen, die van Joodse afkomst was heette Marcel Bloch. Hij liet bijna het leven tijdens de oorlog in het concentratiekamp Buchenwald. Over Krollspell, Rastapopoulos' handlanger die Carreidas met een waarheidsserum het geld moet ontfutselen, zei Hergé dat hij 'wellicht' een concentratiekampdokter was geweest... Volg je nog ?
De sleutelscène speelt zich bovendien af in een Japanse bunker uit de Tweede Wereldoorlog. Daar gaat de 'nazidokter' Krollspell de onsympathieke 'Jood' Carreidas met een injectienaald te lijf, waarna, in een burleske wending, de 'Joodse' schurk Rastapopoulos de prik met waarheidsserum geïnjecteerd krijgt en de twee 'Joden' tegen elkaar beginnen te bluffen over wie van hen de grootste schurk is.
Zo gelezen krijgt Vlucht 714 een wel heel wrang karakter. Alleen antisemieten vinden dat humoristisch, schrijft Frey, die er vooral een sneer naar de overlevenden van de Holocaust in ziet.
Op het einde van het verhaal houdt kapitein Haddock een exemplaar van Le Soir onder de arm. Alsof Hergé de krant een neus wou zetten waarvoor hij De geheimzinnige ster had getekend en die hem ten tijde van Vlucht 714 zijn collaboratie nog altijd kwalijk nam...
Kortom, in Vlucht 714 toont de superioriteit van de mystiek op de corruptie van de moderne democratie, met twee 'Joden', Carreidas en Rastapopoulos als de twee gezichten van het kwaad...
Hergé koesterde inderdaad nostalgie naar zijn vooroorlogse reactionaire idealen. Daarom toont Kuifje - van wie Hergé ooit zei: Kuifje, dat ben ik - zich steeds meer ontgoocheld in de wereld waarin hij leefde en keerde hij zich er steeds verder van af...
Frey roept op tot een systematisch herlezen van de albums, want Hergé, zo besluit hij, bleef altijd een gevangene van een niet zo fris verleden. En de fans van Kuifje geeft hij de boodschap: treur niet, jullie hebben alleen de ketenen van jullie kindertijd te verliezen.
Hergé wordt gevierd door zijn publiek en zijn striplezers. Kuifje zal de held blijven en de bestrijder van het kwaad.
Maar hij wordt ook geviseerd en gezocht door muggenzifters en kommaneukers. Zoek je eigen albums nog eens uit, lees ze nog eens en probeer ook eens tussen de regels te lezen... Oordeel zelf zolang het nog mag en kan.
25.11.2008 - Veiligheid is een fundamenteel mensenrecht. In een democratische rechtsstaat moeten politie en justitie er borg voor staan dat de burgers zich veilig kunnen voelen op straat, op het openbaar vervoer of bij de uitoefening van hun werk. Een criminaliteitsloze samenleving mag dan inderdaad een illusie of utopie zijn, maar dat de overheid alles in het werk moet stellen om de misdaad aan banden te leggen, staat buiten kijf. Zoniet dreigt de anarchie, de maatschappelijke chaos, de wet van de jungle. En dat is nu net wat in Brussel gebeurt, getuige een ophefmakende reportage in P-Magazine.
No go-zones
In de artikels beklagen agenten zich over het bestaan van zogenaamde no go-zones in Brussel. Wijken waar de politie amper nog durft te komen, waar combis worden bestookt met molotovcocktails en de brandweer met stenen wordt verjaagd. Wijken waar allochtone jongerenbendes de plak zwaaien en autochtonen worden weggepest. Waar agenten hun leven riskeren als ze er zich wagen. Het is oorlog in Brussel, zegt een agent wanhopig en we zijn aan het verliezen.
Als de overheid mee wil, zouden we die wijken in een jaar tijd helemaal kunnen uitkuisen. Maar men wil niet mee
Struisvogelpolitiek
De journalist die de reportage schreef, trok zijn stoute schoenen aan, legde zijn oor te luister bij de politiek en werd vervolgens van het kastje naar de muur gestuurd. Bij het kabinet van minister van Binnenlandse Zaken Dewael (VLD) wordt de hete aardappel meteen doorgeschoven: De probleemwijken waarover u het heeft, vallen onder de bevoegdheid van de burgemeesters van Brussel, Molenbeek en Anderlecht. Zij zijn verantwoordelijk voor de lokale politie.
Freddy Thielemans u weet wel: de rode burgemeester die de politie vorig jaar op 11 september nog het bevel gaf om een vreedzame manifestatie in Brussel kordaat uit elkaar te ranselen en democratisch verkozen parlementsleden in de boeien liet slaan bakt het nog bruiner. Wat zegt u? No go-zones? Nee, dat klopt niet. Er is geen enkel probleem. Op de vraag of hij dan even mee een wandelingetje wil maken door één van de beruchte wijken, wordt de telefoon ingegooid. Ook commissaris Christian De Coninck ontkent bij hoog en bij laag het bestaan van no go-zones.
Volgens de agenten steken Thielemans en De Coninck hun kop in het zand. Misdadigers pakken veroorzaakt onrust, werkongevallen, overuren, rellen. Dat willen ze niet, want dat zou aantonen dat er een probleem is. En dus laten ze de situatie verrotten en geven ze die wijken gewoon op.
Stemmen ronselen
Handtasdiefstallen? Ach, daar liggen de burgemeesters niet wakker van. De slachtoffers zijn doorgaans pendelaars. En die stemmen niet in Brussel
De bekende Vlaams-Nederlandse journalist Derk Jan Eppink schreef ooit dat Moureaux en co. in Brussel de rode loper uitrollen voor het islamo-socialisme. Ze knijpen een oogje toe voor moslimfundamentalisten en kleine criminelen, want elke stem telt. Een agent bevestigt dat: In Sint-Gillis zit je met 70 tot 75 procent inwoners van Noord-Afrikaanse afkomst. De verkiezingen gaan daar maar over één zaak: welke partij zorgt ervoor dat mijn kind niet in een instelling terechtkomt, wanneer hij een portefeuille pikt. Wel, de politiek en vooral de Parti Socialiste zorgt daarvoor. Al jaren! Intussen zijn de weerloze burgers, de agenten die hun plicht doen en de stad die overgeleverd wordt aan de straatterreur de dupe van de politieke lafheid en platte electorale berekening. Onaanvaardbaar. Wraakroepend.
Voor alle duidelijkheid. Wij willen niet alleen een kordate aanpak van Noord-Afrikaanse relschoppers, maar ook van Oost-Europese jongeren die steeds vaker opduiken in de statistieken. Van autochtone criminelen net zo goed als van voetbalhooligans. Lik-op-stuk, zonder onderscheid.
Zachte heelmeesters
Over naar justitie. Die draagt, samen met de politiek, een verpletterende verantwoordelijkheid in het klimaat van straffeloosheid. Niet alleen in de brandhaarden van Brussel, maar in vele Vlaamse steden. Dat is ook de mening van de betrokken politiemensen die uitpakken met onbegrijpelijke toestanden. Zoals jonge kereltjes die al zeventig of tachtig keer zijn opgepakt, maar keer op keer opnieuw worden losgelaten op de maatschappij. Boefjes heet dat dan, die na een telefoon met het parket, het politiebureau vrolijk buiten wandelen. Onaantastbaar.
De agenten nemen geen blad voor de mond en hebben het over sabotage van het gerecht. Ze schreeuwen na de politiehervorming om een ingrijpende hervorming van Justitie, want wie zware criminelen nauwelijks bestraft omdat de gevangenissen en instellingen overvol zitten, snijdt in het vel van de samenleving en schopt tegen de schenen van agenten die dagelijks hun best doen om de misdadigers te bestrijden.
Andere prioriteiten
De frustratie bij het politiekorps bereikt stilaan het kookpunt. Pleeg 60 handtasdiefstallen en je loopt s avonds weer vrij. Maar rij 10 km/u te hard en je krijgt een boete. Maar ik ben een flik die het crapuul wil aanpakken in plaats van brave burgers te pesten, zegt een boze agent in de bewuste reportage. Cafépraat klinkt het dan. Of populisme, het containerbegrip waarmee de traditionele partijen pertinente vragen en terechte verontwaardiging in de kiem trachten te smoren. Maar de feiten zijn wat ze zijn.
Het is niet alleen een kwestie van gemakzucht: het flitsen van automobilisten is in tegenstelling tot het bij de kraag grijpen van criminelen zonder enig risico en brengt bovendien aardig wat (Vlaams) geld in de noodlijdende schatkist Maar het is vooral een kwestie van prioriteiten. En die liggen in dit gekke landje niet bij criminaliteitsbestrijding.
Om aan te tonen dat hij niet het watje is waar iedereen de nieuwe minister van Justitie voor houdt, heeft Jo Vandeurzen (CD&V) het licht op groen gezet voor een juridische klopjacht op ere-voorzitter Frank Vanhecke. Die wordt vervolgd voor een fout berichtje in een lokaal partijblad. Het bericht werd meteen rechtgezet, en de auteur niet Frank Vanhecke is bekend. Maar dat mocht allemaal niet baten. Barbertje moet hangen. Zelfs als de wet daarvoor even opzij moet geschoven worden. Zo gaat dat in dit land.
Vandeurzen heeft niet voor de lang verwachte kentering gezorgd op Justitie. Criminelen worden nog altijd met fluwelen handschoenen aangepakt, gedetineerden worden nog altijd vervroegd en vaak veel te snel vrijgelaten. Steeds vaker worden alternatieve straffen uitgesproken en nadien niet uitgevoerd of gecontroleerd. Zelfs bij gevaarlijke seksdelinquenten.
Intussen haalt Justitie het zware geschut boven om (boegbeelden van) de Vlaamse onafhankelijkheidspartij politiek te liquideren. De criminelen en de Franstaligen lachen in hun vuist. Jo Vandeurzen is een waardige opvolger van blunderqueen Laurette Onkelinx.
Wij hebben er nooit doekjes om gewonden. Wij staan aan de kant van de eenzame politie-agent, van de weerloze bejaarde op straat, op de bus of in de tram, van het hulpeloze meisje dat door jongeren wordt uitgescholden, bespuwd of bepoteld. Wij staan aan de kant van de ambulanciers en de brandweermannen die met stenen worden bekogeld tijdens het uitoefenen van hun job. Wij staan aan de kant van de leraars en leraressen. Wij staan aan de kant van de eerbare burgers, autochtoon én allochtoon. Wij en wij alleen - het Vlaams Belang! - zijn de partij van recht en orde. Uw veiligheid was onze prioriteit en zal dat altijd zijn.
Flikken zijn vogelvrij in onze hoofdstad Het geweld tegen agenten wordt extremer. Veel van onze mensen voelen zich bedreigd en onveilig, zowel tijdens hun dienst als na de uren. Eind vorige maand werd een 22-jarige agent op klaarlichte dag overvallen op weg naar huis. Hij was niet eens in uniform. Twee allochtone jongeren hadden hem herkend en achtervolgd. Vlakbij zijn appartement in Schaarbeek hebben ze hem langs achter aangevallen. Hij kreeg vuistslagen in het gezicht en is vier keer bewerkt met een cuttermes. Zijn gsm en IPhone hebben ze uit zijn zakken gegrist.
In het ziekenhuis werden vier open wonden vastgesteld. De diepste zat vlakbij het hart. En volgende keer maken we u af, riepen de daders toen ze wegliepen. Die jongen was amper negen maanden in dienst. Ze hebben hem bijna vermoord. En waarom? Omdat hij een flik is. Kan je je dat voorstellen?
Politie is de vijand Tijdens de diensturen is het niet anders. Het geweld wordt alsmaar extremer. Het uniform dwingt geen respect meer af. In sommige wijken werkt het zelfs ronduit als een rode lap op een stier. Daar zijn wij de vijand
No go-zones? Geen fictie maar harde realiteit We moeten daar niet hypocriet over doen: die no go-zones zijn er. In Parijs heb je wijken waar de politie gewoon niet meer komt. Een agent die dat toch doet, gaat eraan. In Brussel zijn we daar niet ver meer af.
Jeugdbendes voeren etnische zuivering door Die jongeren vinden dat die wijk van hen is. De Belgen trekken er weg, omdat ze worden geterroriseerd. De politie wordt er niet langer gedoogd. Die jongeren worden al woest als ze een uniform zien. Voor een agent is het levensgevaarlijk om zich daar alleen te wagen.
Matongé, paradijs voor dealers en criminelen Ik heb een paar jaar gewerkt in de Matongé. Daar wordt gewoon gedeald op straat. Ze houden er niet eens mee op wanneer de politie eraan komt. Zij zijn daar de baas. En de politie en de normale burgers hebben er niks meer te zeggen.
Wat de pers verzwijgt, tot heil van de multiculturele samenleving Zelfs de brandweer en de ambulance zijn niet meer welkom in die no go-zones. Jonge delinquenten strijden er tegen alles wat de maatschappij vertegenwoordigt. Het is al gebeurd dat ze bewust een auto in brand staken om de brandweer te lokken. Die werd vervolgens aangevallen met stenen en alles wat los hing. En wat is het gevolg? Dat de brandweer in die wijken gewoon niet meer tussenkomt. Dat staat niet in de krant, maar het gebeurt elke week. We zijn daar de controle totaal kwijt.
Straatoorlog? Wij zijn geen cowboys, hé. Als je te hard optreedt, krijg je een straatoorlog met slachtoffers aan beide kanten. Stel dat je die veldslag wint, dan trekken die jongeren nadien de stad in om zich te wreken. Dan slaan ze alles kort en klein, steken ze winkels en autos in brand De rellen in Parijs zijn ook begonnen na een pittig optreden van de politie. De allochtone gemeenschap was woest. Het resultaat kennen we: de buitenwijken hebben twee weken in brand gestaan
Oorlog tegen de politie Die jongeren ontketenen een oorlog tegen de politie. Ze achtervolgen ons op weg naar huis en vallen onze combis aan. In Kuregem hebben ze een patrouillewagen met molotovcocktails en stenen bekogeld. Dat noem ik oorlog. In april hebben ze in Anderlecht op het kruispunt van de Bergensesteenweg een combi beschoten met loden projectielen. Zonder aanleiding. Straks hebben we pantservoertuigen nodig om te patrouilleren
Zerotolerantie, lik-op-stuk Het is tijd voor een lik-op-stuk-beleid. In Engeland vlieg je meteen vijf jaar achter de tralies als je een bobby beledigt. Wie in de VS geweld gebruikt tegen een agent, wordt enorm zwaar gestraft. Bij ons kan blijkbaar alles. Het is echt vijf voor twaalf. Onze mensen kunnen niet meer normaal hun werk doen.
Het is dus hoog tijd dat de overheid ingrijpt. Wij vragen een absolute nultolerantie voor geweld tegen agenten: zware straffen en een onmiddellijke vrijheidsberoving zodra het feit bewezen is.
Jonge gangsters gaan vrijuit Dat men nu eindelijk het plaatsgebrek in de jeugdinstellingen en gevangenissen eens oplost. Jongeren die met molotovcocktails gooien, horen de volgende dag niet vrij rond te lopen. Die kerels plegen haast al hun misdaden voor ze 18 worden. Ze weten donders goed dat er geen plaats is in de strafinstellingen.
En zelfs als er plaats is: wat krijgt zon gast van 16 jaar dan? Twee of drie maanden in een instelling? Daar lachen ze mee. Het geeft hen een zekere status op straat. De delinquenten amuseren zich rot met het terroriseren van politie en burgers.
Snelrecht Geweld tegen politiemensen is geweld tegen de maatschappij. Ik vind ook dat zulke misdaden voorrang moeten krijgen. Geweld tegen agenten moet in spoedprocedure behandeld worden. De hele maatschappij moet beseffen dat er aan agenten niet geraakt wordt.
Stuur lakse rechters een dagje mee op stap Sommige agenten worden veroordeeld omdat ze zelf agressief optreden. Ik ken gevallen waarbij de rechter van achter zijn bureau zegt: Je had dat traangas niet hoeven te gebruiken bij die arrestatie. Ik nodig die mensen uit om eens een dag met ons op patrouille te gaan
Kan een wit pak de tijdbom ontmijnen? Weet je wat ze van ons verwachten. Dat we sociaal zijn! Dat we preventief optreden. Dat we met de mensen spreken. We worden verdorie dagelijks aangevallen en ze willen nu zelfs dat we een wit kostuum dragen, in plaats van een blauw. Om niet agressief over te komen. Degene die dat bedenkt, heeft nog nooit een voet gezet in de moeilijkste wijken van Brussel. Alsof je de boel daar weer op orde krijgt door de kleur van je uniform te veranderen.
Racisme? Niemand van ons is racistisch. Als je dat bent, ga je niet voor de politie werken. Máár: ik ken Noord-Afrikaanse collegas die grotere racisten zijn dan gelijk welke Belgische agent. Zij zijn woest op die Noord-Afrikaanse jongeren omdat ze ervoor zorgen dat hun bevolkingsgroep een slechte naam krijgt.
Dat werkt trouwens langs twee kanten. In de ogen van de gangsters zijn de agenten van Noord-Afrikaanse afkomst verraders en nestbevuilers.
Zachte heelmeesters maken stinkende wonden De politiehervorming hebben we gehad, het is tijd voor een hervorming van Justitie. Wie zware criminelen nauwelijks bestraft omdat de gevangenissen en instellingen overvol zitten, snijdt in het vel van de samenleving en schopt tegen de schenen van agenten die dagelijks hun best doen om de misdadigers te bestrijden.
Politieagenten en woordvoerders van de politievakbond in P-Magazine, 28.10.08
No go-zones, is dat nog normaal? Politieagenten durven daar niet te voet door te lopen. Je kan daar nog tussenkomen met acht of tien combis, om een gangster uit zijn kot te halen. Maar zelfs dan word je al aangevallen door tientallen jongeren. Is dat nog normaal? Is het normaal dat de brandweer met stenen wordt bekogeld, dat journalisten er worden buiten gejaagd?
Ogen toe en potjes dicht Al drie of vier jaar klagen agenten bij hun officiers dat ze zich bedreigd voelen in die wijken, dat ze in een boog om die wijken heen lopen. Commissaris De Coninck weet dat zeer goed, maar hij speelt onder één hoedje met de politici. Hij heeft de opdracht om dit probleem te minimaliseren en te ontkennen. De overheid wil het potje gedekt houden.
Het is niet alleen Thielemans die zijn kop in het zand steekt. Als u naar Phillippe Moureaux (PS-burgemeester van Molenbeek) belt, zal die net hetzelfde doen. Toevallig zijn die lid van dezelfde partij.
Krankzinnige ideeën maken schietschijf van politie Anderzijds verzint de politietop wel allerlei krankzinnige voorstellen. Witte uniformen om minder agressief over te komen. Eenmanspatrouilles! Fluorescerende vesten! Alstublieft! Wil men van de agent nu echt een schietschijf maken. Politie en politiek De vermenging tussen de politiek en de politietop is het grootste probleem bij de politie vandaag. We dachten dat dit zou verminderen met de politiehervorming, maar het is nog erger geworden. Puur cliëntelisme en gefoefel!
Thielemans voor het gerecht Het is genoeg geweest! Ik ga Thielemans vragen waar de psychosociale hulp voor mishandelde agenten blijft.
Redactie: 1. Om de allochtone kiezers niet tegen de borst te stoten, knijpt de PS in Brussel een oogje toe. Intussen tikt de tijdbom onverstoorbaar voort. Tot de boel ontploft .
Vandaar dat de groots opgezette en gerichte aanwervingscampagnes die de politie voert binnen de allochtone gemeenschap zo weinig succes kennen. We sluiten ons graag aan bij de eisen van de agenten. Die eisen maken trouwens al jaren deel uit van ons partijprogramma.
2. De boodschap is duidelijk: wie een kordate aanpak van de criminaliteit wil, heeft bij de volgende verkiezingen maar één keuze: Vlaams Belang!
24.11.2008 16.59u - Zoals bekend zijn er in België maar drie grote vakbonden, die elk met handen en voeten gebonden zijn aan de partij die ermee samenhangt. Zij beweren op te komen voor de 'syndicale vrijheid', dat is het recht van werknemers om vrij een vereniging te stichten die hun belangen behartigt. Maar in werkelijkheid steunen zij de Belgische wet die zegt dat een vakbond om representatief te zijn in België 50.000 leden moet tellen, voor het gehele land opgericht zijn en in de Nationale Arbeidsraad zetelen, en dat het de regering is die volkomen willekeurig beslist wie in de Nationale Arbeidsraad zetelt - en zo wordt het monopolie van de drie voor eeuwig gehandhaafd.
Professor emeritus Roger Blanpain, een van de autoriteiten in dit land inzake arbeidsrecht, laat nu weten dat het comité van deskundigen, verbonden aan de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO), België veroordeeld heeft vanwege dat ondemocratische systeem. Dit is onaanvaardbaar, zegt de IAO, want zo hebben kleine vakbondsorganisaties geen enkele kans op deelname aan het collectieve sociale overleg.
Toen ACV-baas Luc Cortebeeck onlangs veroordeeld werd omdat hij Vlaams Belang'ers onwettig uitsloot, verklaarde hij dat 'het vonnis verward was'. Zou Cortebeeck nu ook vinden dat de deskundigen van de IAO 'verward' zijn?
De vakbondscel van het Vlaams Belang onder leiding van Marie-Rose Morel heeft alleszins bij het Grondwettelijk Hof een procedure lopen om dit systeem te bestrijden, en Vlaams Belang-Kamerlid Guy D'Haeseleer diende een wetsvoorstel in om de échte syndicale vrijheid te herstellen. Het Vlaams Belang is immers niet tegen vakbonden, maar wel tegen de huidige ondemocratisch functionerende Belgische kleurvakbonden.
Volksvertegenwoordiger Guy D'haeseleer zal aanstaande woensdag minister van Werk Milquet ondervragen en eisen dat de wetgeving in België wordt aangepast.
Tekst 'Filip Dewinter je kan de K K Kanker krijgen'
Tekst Filip Dewinter je kan de K K Kanker krijgen The Cicatris en Phycho
Filip Dewinter en het Vlaams Belang, je kan de K K Kanker krijgen motherfuckers Filip Dewinter van het Vlaams Belang, de vergelijking met de hoeren van de Cu Clux Clan Kanker racist met een grote mond, je zal sterven door middel van een dodelijke schotwond De uitspraken die je maakt zal je betalen met je leven, op een dag of een nacht zullen ze het je afnemen
Hetgene wat je niet kent begin je te haten, gebruik je ons geloof om bekend te geraken Bekend raken, dat zal je zeker doen, met een kogel in je kop en je kan er niets aan doen Dit is mijn mening en nog van veel anderen, we staan te sterk en je zal ons niet kunnen veranderen Moslims dit, wat, de Marokkanen dat, eigen volk eerst zijn nog woorden van die klootzak
Filip Dewinter maak maar dat ik je niet tegenkom, want the Cicratis zal ontploffen als de bom Kamikazepiloten met mijn eigen beleid en als het moet dan neem ik de hele overheid Het is tijd voor rellen, tijd voor revolutie, dood aanFilip Dewinter zijn de woorden van Cicatris Cicatris en Psycho moeten zoiets verspreiden, Filip Dewinter je mag de K K Kanker krijgen Cicatris en Psycho moeten zoiets verspreiden, Filip Dewinter je mag de K K Kanker krijgen
Ik ben Vlaming, en daarom hecht ik belang, toch ben ik geen voorstander van het Vlaamse Belang Je hebt zoveel mensen in jullie laten geloven, jullie brachten beterschap, maar Fuck het was gelogen Met jullie negatieve beleid maak je het al niet beter dan die kleine met zijn snorretje van een 60 jaar geleden Filip, ik gooi nooit met verwijten zonder feiten, maar vanaf nu zal je toch beter wat gaan zwijgen want op het einde van je liedje ga je België op je dak krijgen
Je hebt een hopeloos gedacht en criminele intensies stijgen en dat is wat je te wachten staat Je vocht met iedereen in de Vlaamse straat , vrijheid van meningsuiting is wat jullie nu gebruiken en een koekje van eigen deeg is wat ik begin te ruiken
Het is gedaan met mooie woorden en racistische moorden, want nu begin ik mij zwaar aan je te storen Je hebt recht op een eigen mening, ja dat vind ik wel ok, maar met je haat tegen het vreemde sleur je de hele wereld mee
Ik kom je niet zeggen dat je door men hand gaat sterven, maar ik kom je vertellen waaraan de meeste mensen denken Gedaan met subtiliteit en de randen af te tasten, we maken ons klaar want de bom zal barsten
Cicatris en Psycho moeten zoiets verspreiden, Filip Dewinter je mag de K K Kanker krijgen Cicatris en Psycho moeten zoiets verspreiden, Filip Dewinter je mag de K K Kanker krijgen Cicatris en Psycho moeten zoiets verspreiden, Filip Dewinter je mag de K K Kanker krijgen
Ik heb me klaar gemaakt en ik zal niet wachten. Het duurt niet lang voordat wij jou gaan pakken. Vlaams Belang en Filip Dewinter, je wordt nu door ons gehinderd, motherfuckers
Dewinter Filip vond zichzelf in zijn natte dromen , ik ben je ergste nachtmerrie mijn tijd is gekomen, Om jou te verdelgen want ik heb niks te verbergen, ik ben een van de laatste dappere Belgen Met je uitspraken zal je niet ver geraken, behalve je dood zal jij behalen. Ik loop je tegemoet want ik kan je vertellen, we zijn het beu, Marokkanen en Belgen Maak me niet kwaad, mijn gedachten zijn te ziek, ik maak korte metten met je rechtse tactiek Schoten in het donker, een mes in je rug, de haat die je verspreid pakt je terug,
Wij hebben nu een liedje voor jou, hypocriete klootzak Heb je niets geleerd met Theo Van Gogh en Pim Fortuyn ? Jij bent je weg aan het bewandelen en misschien wordt dat je dood Let op je woorden en nog meer op je daden Dit is Cicatris en Psycho , wij zien dit niet als een grap
