Ik ben Toujour André
Ik ben een man en woon in Sint-Pieters-Leeuw (Vlaams Brabant) en mijn beroep is ambtenaar.
Ik ben geboren op 04/06/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tennis voetbal en schaken.
In ben de trotse vader van Christophe, Nathalie, Caroline en Pauline.
Ik heb een vaste relatie met de liefste Martine die bestaat.
Ik ben gemeenteraadslid voor Vlaams Belang en zet mij in voor Vlaamse belangen, normen en waarden. Recht door zee !
Eric Van Rompuy wil broer niet in problemen brengen ?!
BRUSSEL - Vlaams parlementslid Eric Van Rompuy (CD&V), broer van formateur Herman Van Rompuy en niet verlegen om een forse communautaire verklaring, zal zijn broer niet in de problemen brengen met gespierde verklaringen. Dat zei de jongste van de broers dinsdag tijdens het middagjournaal van de Franstalige zender RTL-TVi. Op het moment van zijn uitspraken toonde RTL-TVi beelden van Eric Van Rompuy gekleed in het gele fietstruitje met het opschrift 'Splits BHV nu' dat hij tot vorig jaar droeg tijdens de Gordel.
'Als ik mij over bepaalde dingen zal uitlaten, dan zal ik er rekening moeten mee houden dat men zal proberen in mijn voorstellen interpretaties te vinden die mijn broer in problemen kunnen brengen. En dat wil ik tegen elke prijs vermijden. Mijn rol zal dus ook veranderen', zei de CD&V-politicus uit Zaventem. ?! Is dat "vijf minuten politieke moed" ? Neen, dat is plotselinge lafheid ! Een echte "tsjeef" waardig !
Ik wens iedereen een gelukkiger, vredevoller, liefdevoller, veiliger en Vlaamser 2009 !
Het voorbije jaar 2008 was in alle opzichten een rampjaar !
Geen regering ! Geen goed bestuur ! Geen 5 minuten politieke moed !
Geen splitsing van BHV ! Geen splitsing van sociale zekerheid !
Geen splitsing van tewerkstelling !
Geen enkel besluit van de Vlaamse regering werd overgenomen en uitgevord door de parlementen !
Ze bleven in de frigo en zelfs in de diepvries steken !
Binnenkort worden ze weggegooid in recyclageparken !
Intussen staat in de regeringsverklaring dat BHV zal onderhandeld worden en er dus wel een prijs zal betaald worden !
Intussen zitten twee Vlaamse partijen in een minderheidspositie in de nationale regering ! Hoe laag kan je uw broek laten zakken ?!
Ze pakken naar de postjes en de protefeuilles ! Intussen bedriegen ze hun kiezers ! Laat Leterme 800.000 vertikaal klasseren alsof het niets is !
CD&v gooide NVA buiten en ging allen verder ! CD&v ? Weg ermee !
Herman Van Rompuy werd eerste minister en broer Eric begraaft zijn strijdbijl in zijn Vlaamse tuin, omdat hij zijn broer niet in moeilijkheden wil brengen ! Hoe laf kan je zijn als leider van de beweging van BHV in het pajottenland !
De "tsjeven" zijn terug... meer dan ooit.
Politieke Moed ? Neen, afdruipen als lafaards, met rode kaken, met het staartje tussen de benen !
De Franstalie politici hebben de overwinningen binnen zonder de wedstrijd te spelen !
Op nieuwe verkiezingen moeten we niet rekenen ! De schrik voor de anti-politiek - hoe kan het anders na een dergelijke koehandel en stoelendans - zit er diep in ! De afstraffing zou sowieso zwaar geweest zijn en dat wouden CD&v en VLD absoluut vermijden !
Wachten op 7 juni 2009 ! Hopen dat de kiezers dan niet aan geheugenverlies lijden en de rekening voor het slecht bestuur en wanbeleid zullen presenteren aan deze laffe bende pseudopolitici !
Ik wens iedere echte Vlaming een strijdbaar nieuw jaar toe !
Het zal nodig zijn om de Vlaming te geven waar hij recht op heeft : meer Vlaamse autonomie, Vlaams zelfbestuur, een beter investerings- en werkgelegenheidsklimaat, meer welvaart, meer kansen, meer jobs, meer financiële armslag, gezonde levensruimte, meer veiligheid, minder geweld, minder overvallen en diefstallen, minder criminaliteit, minder extremisme, minder ondoordachte massaregularisaties, minder illegale toestanden, minder belastingen, minder begrotingstekort enz...
Het lijstje is nog lang... maar ik heb nog een beetje geduld.
De regering Van Rompuy I loopt grotendeels gelijk met de regering Leterme I.
Ministers Herman Van Rompuy: Eerste Minister (Vervangt Yves Leterme) Didier Reynders: Vice-Eerste Minister en Minister van Financiën en Institutionele Hervormingen Laurette Onkelinx: Vice-Eerste Minister en Minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid Karel De Gucht: Vice-Eerste Minister en Minister van Buitenlandse Zaken (Wordt Vice-premier in de plaats van Patrick Dewael) Steven Vanackere: Vice-Eerste Minister en Minister van Ambtenarenzaken, Overheidsbedrijven en Institutionele Hervormingen (Vervangt Inge Vervotte en neemt het vice-premierschap en Institutionele Hervormingen over van Jo Vandeurzen) Joëlle Milquet: Vice-Eerste Minister en Minister van Werk en Gelijke Kansen Stefaan De Clerck: Minister van Justitie (Vervangt Jo Vandeurzen)
Sabine Laruelle: Minister van KMOs, Zelfstandigen, Landbouw en Wetenschapsbeleid Marie Arena: Minister van Maatschappelijke Integratie, Pensioenen en Grote Steden Pieter De Crem: Minister van Landsverdediging Paul Magnette: Minister van Klimaat en Energie Charles Michel: Minister van Ontwikkelingssamenwerking Vincent Van Quickenborne: Minister voor Ondernemen en Vereenvoudigen Annemie Turtelboom: Minister van Migratie- en asielbeleid Guido De Padt: Minister van Binnenlandse Zaken (Vervangt Patrick Dewael)
Staatssecretarissen Etienne Schouppe: Staatssecretaris voor Mobiliteit, toegevoegd aan de Eerste Minister Carl Devlies: Staatssecretaris voor de Coördinatie van de fraudebestrijding, toegevoegd aan de Eerste Minister, en Staatssecretaris, toegevoegd aan de Minister van Justitie Bernard Clerfayt: Staatssecretaris voor de Modernisering van de Federale Overheidsdienst Financiën, de Milieufiscaliteit en de Bestrijding van de fiscale fraude, toegevoegd aan de Minister van Financiën Olivier Chastel: Staatssecretaris voor Buitenlandse Zaken, belast met de Voorbereiding van het Europese Voorzitterschap, toegevoegd aan de Minister van Buitenlandse Zaken Julie Fernandez- Fernandez: Staatssecretaris voor Personen met een handicap, toegevoegd aan de Minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid Melchior Wathelet: Staatssecretaris voor Begroting, toegevoegd aan de Eerste Minister, en Staatssecretaris voor Gezinsbeleid, toegevoegd aan de Minister van Werk, en wat de aspecten inzake personen- en familierecht betreft, toegevoegd aan de Minister van Justitie Jean-Marc Delizée: Staatssecretaris voor Armoedebestrijding, toegevoegd aan de Minister van Maatschappelijke Integratie, Pensioenen en Grote Steden
BRUSSEL - Om uit de politieke impasse te geraken, wil het Vlaams Belang dat "de kiezers zich nu kunnen uitspreken". De partij herhaalt vrijdag dan ook haar pleidooi voor vervroegde federale verkiezingen, met een gesplitst kiesarrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde.
Voor het Vlaams Belang is het onduidelijk wat de politici van de meerderheid de voorbije dagen precies gedaan hebben onder het verkennerschap van Wilfried Martens, "aangezien de meeste vragen nog steeds onbeantwoord blijven".
Van gewoon verder regeren, dus zonder nieuwe verkiezingen uit te schrijven, kan geen sprake zijn. "Indien deze Belgische regering, die dan bovendien zou worden geleid door een krokodil van het kaliber Dehaene, gewoon verder gaat zonder meerderheid aan Vlaamse kant, blijft het communautaire status-quo behouden. Dat is zonder meer onaanvaardbaar", luidt het.
De partij stelt zich ook de vraag of de Vlaamse kiezers "de capriolen van Leterme en co" zomaar zullen vergeten, als zijn naam gezuiverd zou worden door een parlementaire onderzoekscommissie.
Nog meer van hetzelfde
27.12.2008 13.36u - Change, het was het toverwoord waarmee Barack Obama de harten en de hoofden van de Amerikaanse kiezers wist te veroveren. Verandering, die zit er in België nog niet direct aan te komen. Verkiezingen trouwens ook niet. Dat lijkt wel de ultieme nachtmerrie te zijn voor het land. Zo roepen politici en Wetstraatjournalisten vandaag in koor. Hoe legitiem is de macht van machthebbers die alle vertrouwen kwijt zijn en schrik hebben van democratische verkiezingen? Ook Jan Segers (Het Laatste Nieuws) merkt op dat dit land gevangen zit in vastgeroeste gewoontes. Het lijkt wel een bejaardenhuis, schrijft hij. Het steunt de change van Obama, maar staat zelfs wantrouwig tegenover elk begin van verandering en elke zweem van ommezwaai.
Het Belgische model werkt niet meer. En dus is die ommezwaai alleen maar mogelijk als we België eindelijk begraven en resoluut kiezen voor Vlaamse onafhankelijkheid. Wie denkt dat dezelfde partijen die verantwoordelijk zijn voor de huidige crisis, plots in staat zijn om straks wel voor een krachtdadig beleid en goed bestuur te zorgen, maakt zichzelf wat wijs. Wie gelooft nu echt dat oude krokodillen als Martens, Dehaene of Verhofstadt straks de knopen gaan ontwarren die ze zelf hebben gelegd?
België is dood. Het is tijd voor verandering. Het Vlaams Belang is de enige partij die dat lijkt te beseffen. Dat is trouwens ook de enige reden waarom we niet welkom zijn bij Albert of Wilfried. Wij laten ons niet kopen met vage nepbeloftes of Belgische ministerportefeuilles. Praatjes als met België als het kan, zonder België als het moet of de Franstaligen moeten beseffen dat het anders moet met België, of het zal zonder België zijn hebben we nu wel genoeg gehoord. Het is meer dan ooit tijd voor een eigen Vlaamse staat.
20.12.2008 - Leterme I ligt er, en ligt er goed. Het eindigde zoals het begonnen is, met frisse tegenzin en omdat het niet anders kon. Eerst duurde het eindeloos voor de regering uit de startblokken ging. Anderhalf jaar later weigerde ze eindeloos lang er het bijltje bij neer te leggen. Een fraaie vertoning is het al die tijd niet geweest. Leterme strompelde van het éne incident naar het andere. De verkiezingsbeloftes en de communautaire hangijzers hingen van in het begin als een molensteen om zijn nek. De beloofde splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde kwam er niet, net zomin als de grote staatshervorming. Eigenlijk had Leterme deze zomer al de eer aan zichzelf moeten houden en de handdoek in de ring moeten gooien, maar de Belgische macht smaakt zoet. En dus bleef Leterme waar hij zat. Ondanks alles. En in het belang van het land, uiteraard, en voor de koopkracht van de mensen Er kwam immers een wereldwijde financiële crisis uit de lucht gevallen, bijna als een geschenk uit de hemel. België werd erin meegesleurd, maar Leterme zou dat varkentje wel eens wassen. Zijn kordate aanpak van de bankcrisis zou zijn gedeukte imago en zijn geloofwaardigheid weer opkrikken. Met het Fortis-dossier zou hij eindelijk toch één belofte uit de brand kunnen redden, die van goed bestuur. Maar ook dat draaide uit op een fiasco. Uitgerekend dat dossier zou de finale doodsteek worden van zijn regering.
Fortis
We besparen u het hele Fortis-verhaal. Dat hebt u in geuren en kleuren vernomen in het nieuws en in de pers. En dus kunnen we ons beperken tot de essentie van het verhaal. Die is dat de regering meteen zwaar in de fout ging door de bestuurders en aandeelhouders van Fortis buitenspel te zetten of te negeren bij de uitverkoop. Sommigen onder u zijn er wellicht als kleine aandeelhouder zelf in betrokken. De essentie is dat de bank, één van de laatste kroonjuwelen van het land, voor een habbekrats werd verkocht aan Frankrijk. Waarom eigenlijk? God mag het weten. Misschien brengt een onderzoekscommissie ooit opheldering. De essentie is ook dat regeringskringen niet geaarzeld hebben om het gerecht onder druk te zetten om een vonnis uit te spreken dat hen goed uitkwam. Het kabinet Leterme had contacten met de echtgenoot van één van de rechters in het geding en kreeg langs die weg vertrouwelijke informatie over het nakende Fortis-arrest. Een flagrante inbreuk tegen de fameuze scheiding der machten. In een democratische rechtsstaat moeten rechters in alle onafhankelijkheid kunnen oordelen , ook als dat tegen de wensen van de regering of de staatsbelangen ingaat. Leterme, en mogelijk ook Vandeurzen en Reynders hadden dat principe aan hun laarzen gelapt. De gebruikelijke verontschuldiging dat zij niet zèlf in de fout gingen, maar enkele kabinetsmedewerkers, is niet geloofwaardig en ook geen excuus. Ofwel waren ze op de hoogte (het tegendeel lijkt onwaarschijnlijk) en dan dragen ze een verpletterende verantwoordelijkheid. Ofwel wisten ze van niks, en dan zijn ze onbekwaam. In beide gevallen is opstappen de enige juiste beslissing.
Scheiding der machten?
Leterme probeerde zijn vel te redden en ontkende bij hoog en bij laag in het parlement dat er druk werd uitgeoefend. Een dag later werd hij door een brief van het Hof van Cassatie, het hoogste rechtscollege in dit land, ontmaskerd als een leugenaar. Leterme wou niet weg, maar zijn positie was onhoudbaar geworden, zijn ontslag onvermijdelijk. En dus sleurde hij de hele regering mee in zijn val. Het intimideren of bedreigen van rechters, het manipuleren van de rechtsgang is dan ook geen akkefietje. En dus is de verontwaardiging in de pers en op de banken van de oppositie terecht. Maar men moet vooral niet hypocriet doen. Het is niet de eerste keer dat het politieke establishment in dit land het gerecht voor haar karretje spant om het vuile werk op te knappen. Het politieke proces tegen het Vlaams Blok en de voorspelbare veroordeling zijn daar een sprekend voorbeeld van. Natuurlijk is dit een politiek proces. Een kind weet dat ( ) De politieke bedoeling lag er zo dik bovenop dat een rechter stekeblind zou zijn als hij het niet zou merken, schreef Luc Van der Kelen bij de aanvang van het beruchte proces. En na de veroordeling: Al wat gezegd wordt over de scheiding der machten, is pure hypocrisie: de politiek heeft het gerecht de middelen aangereikt en de inspiratie voor de aanklacht tegen het Vlaams Blok geleverd. Voor de rest kwam het er enkel op aan de juiste rechter te vinden die aan de kwestie wou beginnen Die rechters vond men in Gent, toevallig de thuishaven van Guy Verhofstadt en een bastion van logevrienden. De uitkomst van het showproces stond vast. De liberale verontwaardiging over de recente inbreuk tegen de scheiding der machten, klinkt dan ook bijzonder hypocriet. Wie gelooft nu nog in een eerlijk proces voor Frank Vanhecke?
De come-back-kid
Daarmee zijn we aanbeland bij Guy Verhofstadt. De come-back-kid die al geruime tijd achter de coulissen staat te trappelen om na zijn vernederende aftocht uit te Wetstraat terug te keren langs de grote poort. Als redder des vaderlands dan nog wel. Daarbij rekent hij op het korte geheugen van de kiezer, en enkele peilingen lijken hem daarin nog gelijk te geven ook. Want laten we wel wezen, ook Verhofstadt heeft er destijds niet veel van gebakken. Hij beloofde komaf te maken met de Belgische ziekte, maar nadat hij zijn intrek had genomen in de Wetstraat, werd hij een trouwe lakei van vorst en vaderland. Verhofstadt was een marionet van de Franstaligen en zijn regering werd achtervolgd door schandalen, vooral van PS-signatuur. Kritische journalisten werden geïntimideerd, bedreigd of ontslagen. Hij verkocht gebakken lucht maar realiseerde niets. Alle hete hangijzers (staatshervorming, BHV, nachtvluchten en ga zo maar door) werden doorgeschoven naar zijn opvolgers. De modelstaat die de grote staatsman Verhofstadt beloofde was een al even grote zeepbel als het goede bestuur van Yves Leterme. Dat mag, nee moét, vandaag wel eens gezegd worden. Heimwee naar Verhofstadt? Nee, dank u!
Crisis van het regime
Wat nu? De koning houdt het ontslag van Leterme in beraad. Nieuwe verkiezingen zijn niet wenselijk zeggen Marianne Thyssen (CD&V) en Joël Milquet. Dat zal wel. Het zou ons verbazen mochten ze iets anders zeggen. Sommige journalisten, politici en politicologen beweren dat nieuwe verkiezingen niets oplossen en dat het land nu niet zonder regering kan. Want het Fortis-dossier moet afgehandeld worden en de economische crisis moet aangepakt. Anders dreigt de chaos. Wat een onzin. Wat een misprijzen voor de democratie. Deze regering is de chaos. België is de chaos. Het woord is aan de kiezer. Die moet de kans krijgen om zijn oordeel te geven over de wansmakelijke vertoning van de voorbije maanden.
In een normaal land, elk normaal land, komen er in deze omstandigheden verkiezingen. Maar België is geen normaal land. Het hof en de Wetstraat sidderen en beven voor het oordeel van de kiezer. Als we enkele grondwetspecialisten goed begrijpen, kunnen er zelfs geen geldige verkiezingen georganiseerd worden, wegens de niet-splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde. Dàt is de politieke erfenis van Guy Verhofstadt. Bravo!
Maar ook het palmares van Yves Leterme is beschamend. Zelden is de kloof tussen de hoge verwachtingen en de eindbalans zo groot geweest. Géén splitsing van BHV. Géén grote staatshervorming, zelfs geen borrelnootjes. Géén sluitende begroting. Géén goed bestuur, maar allen geruzie en geklungel. En als klap op de vuurpijl: een loopgravenoorlog tussen de wetgevende en de rechterlijke macht. Wat een puinhoop
België heeft zijn bedenkelijke reputatie als bananenrepubliek nog eens alle eer aangedaan. Dit land strompelt zielloos naar de afgrond. Vlaanderen verdient beter. Het Belgische schip zinkt, langzaam maar zeker. Of, om de woorden van een uitgelekte Fortis-mail te gebruiken: zinkende schepen kunnen je mee de dieperik in sleuren. Het wordt tijd dat Vlaanderen de Belgische touwen doorkapt waaraan het geketend ligt, voor het mee de dieperik in gezogen wordt. Er is maar één uitweg uit het moeras van de Belgische politiek en dat is Vlaamse onafhankelijkheid.
We zijn soldaten van de islam. Uiteindelijk is elke moslim een moedjahedien. We hebben hier in Europa ook extreme moslims. Ze gaan over lijken. Het is mijn recht om aanslagen te plegen. Ook als ik daarvoor onschuldigen het leven moet ontnemen. Zo klinkt het uit de mond van een jonge, radicale moslim uit Antwerpen. Het filmpje prijkt op internet (YouTube) en het citaat duikt ook op in het eerste artikel van een Knack-reportagereeks over de radicale islam in Antwerpen. Het artikel verschijnt uitgerekend op het ogenblik dat de staatsveiligheid 14 moslimextremisten heeft ingerekend.
Journalist Hannes Cattebeke vertelt het verhaal van P. , een jonge Vlaming die zich jaren geleden bekeerde tot de islam en die in duistere Antwerpse moskeeën in aanraking kwam met fundamentalistische imams. P. voelde dat het de verkeerde kant op ging en werd een informant van de politie en de veiligheidsdiensten.
P. bevestigt eerdere verontrustende berichten over de groeiende invloed van de salafisten, een radicale en anti-Westerse stroming binnen de islam. Maar het gaat niet alleen om georganiseerd ideologisch verzet tegen de integratie, er is meer aan de hand. Er worden ook jongeren geronseld voor het echte werk: Uit Antwerpen vertrekken elk jaar tientallen moslimjongeren naar madrassas in Pakistan. Maar daarnaast bereiden hier in België kleine groepjes extremisten zich voor op de Heilige Oorlog. Een leuk vooruitzicht is dat niet, maar daarover meer in volgend stuk.
Het is bekend dat jonge allochtonen die worstelen met een identiteitscrisis, maar ook jonge Vlamingen die zich bekeren tot de islam, erg vatbaar zijn voor extremistische en anti-Westerse ideeën in moskeeën, duistere achterkamertjes en radicaal-islamitische websites. In de Knack-reportage over de Jihadis van Antwerpen-Noord doet informant P. uit de doeken hoe hersenspoeling en rekrutering in hun werk gaan. Er zijn de radicale moskeeën en radicale imams. Er zijn de echte ronselaars. En er zijn de overlevingstochten in de Ardennen. Onschuldig, puberaal vertier? Of onschuldig verpakte jihadtraining? Wie zal het zeggen en waar ligt de grens?
Knack bericht over de Pakistaanse moskee Katim-Al-Anbia in de Oranjestraat, waar geregeld notoire moslimextremisten gesignaleerd werden. Over een zekere Nordin Taouil, de Antwerpse imam die in de grote moskee in Brussel waakt over de opleiding van Belgische bekeerlingen en die jongeren doorsluist naar de beruchte Pakistaanse madrassas, de kweekvijver van de Afghaanse taliban. Dezelfde Nordin Taouil die graag opduikt in de media en die door sommige naïeve politici lang beschouwd werd als een respectabele gesprekspartner. De man ook die zijn radicale achterban uitnodigde voor een islamitisch gebed aan de voet van de Antwerpse kathedraal, iets wat geschokte islamspecialisten bestempelden als een regelrechte provocatie van fanatieke islamisten.
P. hoopt met zijn getuigenis in Knack gematigde moslims aan te zetten om zich uit te spreken tegen de radicalisering en tegen de extremisten. Het gemak waarmee die aan wapens geraken, is verbijsterend. Eind oktober was ik zelf nog getuige van een wapendeal waarbij we in de buurt van het Brusselse Zuidstation ontvangen werden door twee Algerijnen en een Marokkaanse contactpersoon, vertelt P. De koopwaar die toen voor ons werd uitgestald in een garagebox bevatte ondermeer kalasjnikovs, magnums (pistolen) en kogelvrije vesten.
De tijdbom tikt, zo mag ook blijken uit de recente aanhouding van moslimterroristen of aspirant-terroristen in ons land
De grootste bedreiging voor een harmonieuze samenleving in en om Antwerpen komt niet van potentiële moslimterroristen. Wel van een groep salafisten binnen de islamgemeenschap voor wie er slechts één rechte weg is: die welke Allah vijftien eeuwen geleden heeft opgedragen aan zijn profeet Mohammed. Dat schrijft Hannes Cattebeke in het tweede deel van zijn reportage over de opmars van de radicale islam in Antwerpen (Knack, 17.12.08).
In het eerste deel ging het vooral over een netwerk dat jongeren ronselt op straat en in moskeeën en doorstuurt naar de beruchte madrassas in Pakistan en Afghanistan. Die Koranscholen staan internationaal bekend als een kweekvijver van moslimterroristen. (Lees ook Jihad in Antwerpen en Jihad in Antwerpen (2), 12.12.08)
In het tweede deel buigt de journalist zich over de groeiende invloed van de salafisten, een radicale stroming binnen de islam die zich verzet tegen integratie en een erg fundamentalistische interpretatie van de koran voorstaat, met een strikte scheiding van mannen en vrouwen bijvoorbeeld. Marijke Uyt den Bogaard, een sociologe die door het Antwerpse stadsbestuur was aangetrokken om de banden tussen de verschillende etnische en religieuze bevolkingsgroepen in de stad aan te halen, wees het stadsbestuur in 2006 al op het gevaarlijke fenomeen en trok aan de alarmbel. Resultaat: de sociologe werd bedankt voor bewezen diensten. Chantal Pauwels (Groen), schepen van samenlevingsopbouw, smeet haar op de keien. Uyt den Bogaard verstoorde immers de multiculturele goed-nieuws-show van het stadsbestuur. Ze houdt een Vlaams Belang-discours, klonk het daar. Slecht nieuws? Weg met de boodschapper!
Intussen maken de veiligheidsdiensten zich ernstig zorgen over de druk die salafisten uitoefenen in en op hun gemeenschap. Ze grijpen doorgaans niet naar geweld, maar hun boodschap is er niet minder extreem en gevaarlijk om. Ze sturen aan op de uitbouw van een parallelle samenleving, waar de eigen (religieuze) wetten gelden. De invoering van de sharia is voor hen maar een kwestie van tijd.
Zolang ze niet overgaan of aanzetten tot geweld, kunnen we hen niets maken, zeggen speurders. Op basis van hun discours alleen kunnen we hen niet veroordelen. Dat was ook het argument van de rechter die eerder de Marokkaanse vrouw en terreurverdachte Malika El Aroud vrijsprak: Ik verafschuw wat u vertelt, maar dat is onvoldoende om u te kunnen veroordelen. Dat argument gold blijkbaar niet in het politieke proces tegen het Vlaams Blok. Ook al was en is onze boodschap nooit extreem of gewelddadig.
Maar terug naar de jihad in Antwerpen. Zowel in Antwerpen als in Brussel knijpt het stadsbestuur de ogen dicht voor de radicalisering, zegt een agent van de federale politie in Knack. Die politieke correctheid is storend. Maar nog erger is het dat die selectieve blindheid is ingegeven door de angst om de stemmen van de hele moslimgemeenschap te verliezen. Het hoeft niet te verbazen dat moslimextremisten gretig gebruik maken van de politieke correctheid en lafheid in ons land. Als het straks goed fout gaat, zijn de traditionele partijen medeplichtig. www.vlaamsbelang.be
21.12.2008 14.02u - Afgelopen week werd de Franse hoofdstad Parijs opgeschrikt door een nieuwe terreurdreiging. Dinsdag werd het bekende warenhuis Le Printemps een tijdlang ontruimd na een bommelding. Niet zonder reden zo bleek, want in de toiletten van het warenhuis werden vijf (weliswaar onbruikbare) dynamietstaven gevonden.
De brief die waarschuwde voor de aanslag viel eerder op de dag in de bus van het persbureau AFP. Zeg aan uw President dat hij de Franse troepen terugtrekt uit Afghanistan voor eind februari 2009, anders zullen wij actie ondernemen tegen jullie grote kapitalistische winkels, zonder jullie op voorhand te waarschuwen, zo was de boodschap. De brief was ondertekend door het Afghaans revolutionaire front, een voor de Franse inlichtingendiensten totaal onbekende organisatie.
Op het eerste gezicht zou men denken dat het hier om moslimextremisten gaat, maar de Franse staatsveiligheid sluit niets uit en denkt eerder in de richting van extremistische linkse groepen, aldus Deredactie.be (17.12.08). Het taalgebruik is niet dat van Islamisten, zo stelt Gérard Gachet, woordvoerder van de Franse minister van Binnenlandse Zaken, in Le Monde (17.12.08). Volgens de man bevat de bommeldingsbrief flagrante inconsistenties: Islamisten denken en handelen volgens hun religie. In elke zin van elke brief die ze schrijven, verwijzen ze naar hun geloof. De enige legitimering van hun daden, is hun geloof. Verwijzingen naar grote kapitalistische winkels zijn volgens Gachet eveneens du jamais vu.
Ook gewelddadige linkse groeperingen doen van zich spreken, kijk maar naar de aanhoudende rellen en vernielingen in Griekenland. Dit geweld is inmiddels ook overgeslagen naar andere Europese landen, zoals Spanje, en ook in ons land gingen de linkse anarchisten gewelddadig tekeer. Afgelopen maandag, naar aanleiding van een betoging van het Anti-kapitalistisch Front, hielden een vijftigtal relschoppers lelijk huis in de Gentse winkelstraten. Ze gebruikten sloophamers om de vitrines van verscheidene winkels in te slaan, en gooiden ook met stenen en verfbommen. Negentien personen werden gearresteerd.
Frankrijk neemt in ieder geval al de nodige voorzorgsmaatregelen. De hoogste staat van alarm is afgekondigd, en tijdens de Kerstdagen zullen er meer dan 2.500 extra agenten ingezet worden in de Franse steden. www.vlaamsbelang.be
De federale politie heeft op 11 december bij een grootscheepse anti-terreuroperatie 14 personen gearresteerd die nauwe banden zouden hebben met Al Qaida. Volgens de speurders stond een van hen op het punt een zelfmoordaanslag te plegen. Het mogelijke doelwit van die aanslag in binnen- of buitenland is nog niet bekend.
De aanhoudingen situeren zich in kringen rond Malika El Aroud. De vrouw kwam eerder al in de kijker tijdens het proces tegen Nisar Trabelsi, de ex-voetballer die een aanslag wou plegen tegen de luchtmachtbasis in Kleine Brogel. Maliki ging vrijuit op het proces en is de weduwe van Abdessatar Dhamane. Die pleegde aan de vooravond van de aanslagen van 11 september een zelfmoordaanslag waarbij Sjah Massoed, de leider van het Afghaanse verzet tegen het Talibanregime, omkwam. Maliki hertrouwde met Moez Garsalloui, een andere notoire extremist, met uitstekende contacten in Pakistan en Afghanistan.
Drie van de arrestanten zouden onlangs teruggekeerd zijn uit opleidingskampen in die regio en één van hen zou groen licht gekregen hebben voor een zelfmoordaanslag. Er zou ook een video opgedoken zijn waarin de aanslag wordt opgeëist en de aspirant-terrorist afscheid neemt van vrouw en kinderen. Of de aanslag in Brussel zou plaatsvinden waar een Europese top wordt gehouden of ergens anders in Europa, is niet duidelijk. Net zomin als het antwoord op de vraag of het gevaar nu geweken is. Terreurspecialisten hebben al vaker laten verstaan dat het niet langer de vraag is óf ons land ooit getroffen wordt door een zware aanslag van moslimextremisten, maar wanneer Eén naamkomt steeds weer : MALIKA.
BRUSSEL - Malika El Aroud, de beruchtste moslimextremiste van Europa woont in ons land. En sinds gisteren zit ze voor de zoveelste keer in de cel voor haar betrokkenheid bij het beramen van aanslagen.
Er kan geen onderzoek naar moslimterreur in België gevoerd worden of de naam van Malika El Aroud (49) duikt op. Zij is met grote voorsprong de radicaalste moslima in dit land. Deze keer verdenken de antiterreurspeurders haar en haar Tunesische echtgenoot, Moez Garsalloui (39), ervan dat ze een 'jihadistische cel' in België wilden creëren die aanslagen wilde plegen. Garsalloui zou Belgische vrijwilligers in Afghanistan getraind hebben en daarbij ook contacten onderhouden hebben met de top van Al Qaeda. Malika zou gezorgd hebben voor de logistiek. Garsalloui staat bij de veiligheidsdiensten in de hele werd bekend als een radicaal. Maar zijn echtgenote doet niet voor hem onder.
Malika El Aroud is een dochter uit een gezin van Marokkaanse gastarbeiders. Ze kwam als vijfjarige naar België, studeerde niet slecht, maar raakte op de dool op haar 17de. Ze werd zwanger, ondernam een zelfmoordpoging en trouwde twee keer met de verkeerde man. 'Tot ik op een dag een stem hoorde in mijn hoofd', vertelde Malika op 13 oktober 2003 in De Standaard. 'De stem zei: 'Alleen de Koran kan je redden.'
In het Centre Islamique Belge (CIB), de moskee van de extremistische sjeik Ayachi Bassam in Molenbeek, leerde El Aroud in 1999 Abdessatar Dahmane kennen, ook een drop-out op zoek naar zingeving. Samen reisden ze in 2001 naar het Afghanistan van de Taliban. Voor hen was dat het islamitisch paradijs waar ze wilden wonen. El Aroud zag zichzelf als een soort Moeder Teresa, die weeshuizen wilde bouwen.
Dahmane realiseerde er een andere droom. Samen met een medeplichtige pleegde hij op 9 september een zelfmoordaanslag op de Afghaanse oppositieleider Ahmed Shah Massoed. Malika is trots op haar man. 'Ik wil niet dat men Abdessatar als extremist afschildert. Hij heeft zijn missie volbracht. Als hij me gevraagd had om mee te gaan, dan had ik dat gedaan', vertelde ze aan De Standaard.
Twee dagen na de moord op Massoed pleegde Al Qaeda de aanslagen in New York. Malika en de Taliban werden in de weken daarna door de Amerikanen verdreven uit het paradijs Afghanistan. Ze kwam terug naar ons land, waar ze in 2003 moest terechtstaan met tien andere extremisten die ervan verdacht werden de moord op Massoed in ons land beraamd te hebben. Maar Malika werd vrijgesproken. 'Uw ideeën zijn zeer extreem, maar daar kan ik u niet voor veroordelen', zei rechter Claire Degryse in haar vonnis.
Haar vrienden werden wel veroordeeld, maar dat stemde Malika niet milder of voorzichtiger. Integendeel, de weduwe El Aroud hertrouwde al snel na het overlijden van haar man met de tien jaar jongere Tunesiër Moez Garsalloui, ook een extremist. Met hem emigreerde Malika naar Fribourg, in Zwitserland. Daar begon het paar met een haatwebsite, die opriep tot de jihad en onder meer filmpjes van onthoofdingen en zelfmoordaanslagen in Irak toonde.
Garsalloui en El Aroud gingen de gevangenis in. Na hun vrijlating kwamen ze terug naar België, waar haar familie woont en waar ze sinds jaar en dag een uitkering krijgt. 'Moet ik me daarvoor generen? Ik heb in dit land jaren in een bejaardentehuis gewerkt. Ik heb recht op een uitkering', zei ze in De Standaard.
Malika El Aroud voert haar oorlog tegen de ongelovigen dezer dagen vooral op internet. Op de radicaal-islamitische websites is Malika alias Oum Obeyda ondertussen een icoon die bewonderd wordt door veel moslims en moslima's. Haar ster ging nog feller fonkelen toen ze vorig jaar met de kerstperiode opgepakt werd toen er sprake was van een complot om de terrorist Nizar Trabelsi uit de cel te halen én om aanslagen op de Brusselse metro te plegen. Toen werd Malika vrijgelaten bij gebrek aan bewijs.
De familie van Malika, die nog altijd in het Brusselse woont, heeft de keuze van Malika voor het extremisme nooit begrepen. Haar familie hoopte dat ze de laatste maanden tot inkeer was gekomen. Maandag vierde de hele familie in Brussel nog het Offerfeest in het gezelschap van Malika.
De kogel raakte deze week dan toch door de kerk: Bert Anciaux verlaat de VlaamsProgressieven en start een nieuw dynamisch, sociaal en democratisch project. Vrij vertaald: Anciaux zoekt een nieuw vehikel om zich via SP.A van een mandaat te verzekeren.
De mening van satiricus Koen Meulenaere, die wel meer al lachend de waarheid schrijft, willen we u niet onthouden (Knack, 3.12.2008): Het zijn binnenkort verkiezingen, dus stelt Anciaux zich maar één vraag: Hoe kan ik mijn postje behouden? Negen jaar geleden ging hij zich op Europa storten. Voor een echte nationalist was Europa de toekomst, alleen Europese zaken konden hem nog boeien. Een week na de verkiezingen kon hij plots een ministerportefeuille krijgen in de Vlaamse regering, weg Europa. Nooit nog een woord over gesproken.
Vijf jaar later haakte hij in zijn eentje Spirit vast aan de SP.A van Steve Stevaert. In ruil daarvoor was hij al vóór de verkiezingen zeker van een ministerpost. Deze keer heeft hij slechts één overlevingskans: platweg overlopen naar de in VU-kringen ooit zo verguisde socialisten. In ruil voor een portemonneetje in de Brusselse regering. En dat moet nu worden ingekleed.
Geloof dus geen enkele van de mogelijk toch nog vloeiende krokodillentranen bij de zogezegd verscheurende keuze na het op de klippen lopen van VlaamsProgressieven, voorheen Spirit, voorheen ID21, voorheen Volksunie: ondanks zijn toffepeeract is Bert in de eerste plaats bekommerd om zichzelf.
Bert zal wel overlopen naar SPa en kiezen voor het postje. Al zijn ideetjes en andere onzin over projecten en programma voor "mensen" mag hij in de versnipperaar steken.
Welkom ?
Het rommelt aan de basis van SP.A. 'Als Anciaux erbij komt, stem ik niet meer voor die partij', zeggen sommige trouwe kiezers. Die boodschap is wellicht ook al tot in het SP.A-hoofdkwartier op de Grasmarkt in Brussel doorgedrongen. Ook politicoloog Carl Devos (UGent) heeft het gemor al opgevangen. '
Een trouwe militant zei : Als ik voor Anciaux moet gaan plakken, doe ik dat met spuug, zodat de affiches er snel af vallen .'
'Bert is welkom, maar hij moet zich aan ons aanpassen. Wij niet aan hem', zegt Anissa Temsamani.
'Wij zijn een partij die openstaat voor alle progressieven. Maar zij moeten zich wel aanpassen aan onze manier van werken. Het kan toch niet dat wij de formule van onze partij zouden moeten aanpassen aan hem.'
Sinterklaas zonder kruis op mijter in Antwerpese scholen ?!
Sint moet zonder kruis, kerstboom zonder kribbe
Antwerpse stadsscholen houden zich strikt aan neutraliteit
ANTWERPEN - In het gros van de Antwerpse stedelijke kleuterschooltjes mag er op de mijter van Sinterklaas geen kruis prijken. En onder de kerstboom zijn kribbes 'met een kindeke', herders of Jozef en Maria al helemaal taboe.
De scholen in het stedelijke onderwijs van Antwerpen moeten in principe de religieuze neutraliteit respecteren. Behalve in de levensbeschouwelijke lessen proberen de leerkrachten verwijzingen naar religieuze symbolen zoveel mogelijk te vermijden.
'Strikte richtlijnen hebben we daarover niet', zegt Frank Noten, de directeur van het stedelijke onderwijs. 'Maar het lijkt me logisch dat feesten in onze scholen behandeld worden op een seculiere manier: als momenten waarop samen gezellig gevierd wordt, zonder enige verwijzing naar de religieuze betekenis. We gunnen de schooldirecties wel de vrijheid om dat zelf in te vullen.'
Uit een rondvraag van de redactie blijkt dat de meeste scholen die neutraliteit nogal strikt interpreteren. Vooral in de kleuterscholen levert dat ietwat absurde situaties op. Zo moeten de leerkrachten er bijvoorbeeld op letten dat de sint op kleurbladen politiek correct is.
'Als leerkrachten bij ons zelf kleurprenten maken, moeten ze er inderdaad op letten dat er geen kruis op de mijter van de sint staat', zegt Brigitte Goeyvaerts, directrice van de stedelijke kleuterscholen 't Beertje en De Populieren. 'De meeste kindjes tekenen gewoon een gele streep. Maandag komt de sint trouwens toevallig over de vloer. Ook die zal kruisloos zijn. Niet dat we al te fanatiek zijn: mooie prentenboeken over Sinterklaas gaan we heus niet boycotten omdat er toevallig kruisen instaan. Als de kindjes dan vragen wat dat is, antwoorden we dat het gewoon versiering is.'
En ook met Kerstmis passen de leerkrachten op hun tellen. 'Als we het met de kindjes hebben over Kerst, gaat het vooral over hoe er feest gevierd wordt', vertelt juf Inge die in 't Beertje de derde kleuterklas onder haar hoede heeft. 'Kerstmis gaat voor ons over gezellig samenzijn en lekker eten. Het traditionele kerstverhaal - kindje Jezus, Jozef, Maria en de herders - wordt niet verteld. We zetten wel een kerstboom, maar die wordt versierd met ballen en slingers. Je zal er zeker geen kribbetje zien onderstaan of engeltjes zien inhangen.'
Sint krijgt Marokkaanse Pieten...
06.12.2008 13.06u - En, is de Sint bij u langs geweest? De arme man heeft het niet makkelijk. Hij moet er voor zorgen dat de juiste pakjes bij de juiste kindjes belanden. Daarnaast moet hij er op zijn oude dag ook over waken dat hij niet van het dak tuimelt, of struikelt op het gladde ijs van de multiculturele samenleving. Naar aanleiding van de komst van de heilige man is bij onze noorderburen de discussie over de vermeende racistische trekjes van de Sint weer in alle hevigheid opgelaaid. Die Zwarte Pieten zouden immers het slachtoffer zijn van afschuwelijke discriminatie en vooroordelen in stand houden
De doortocht van de Sint is ook niet zonder fysiek gevaar. Steeds vaker wordt de brave man belaagd door allochtone ettertjes die aan zijn baard trekken, er met de mijter van door gaan, roepen, spuwen of stenen gooien. Ze hebben het niet zo begrepen op wat zij beschouwen als een soort christelijke missionaris die kinderzieltjes in verleiding brengt. In Amsterdam wordt de Sint dit jaar beschermd door ingehuurde bodyguards: Marokkaanse Zwarte Pieten. Die kunnen Marokkaanse jongeren in het Arabisch tot de orde roepen of afpoeieren. De Sinterklaascentrale wijst er nog op dat een bezoekje aan een probleemwijk vooraf altijd geseind wordt aan de politie. Agenten en buurtwachters houden dan van op een veilige afstand een oogje in het zeil.
Ook in eigen multicultiland is de Sint blijkbaar een heet hangijzer. In de VRT-soap Thuis - die geen enkel taboe uit de weg gaat was de hamvraag deze week of de Marokkaanse loodgieter (Mo voor de vrienden) nu al dan niet een witte baard zou aantrekken om een zieke Sint te vervangen. Mo is immers praktiserend moslim en vond het niet gepast om op te draven voor een christelijk feest. Maar wellicht ging Mo uiteindelijk toch voor de bijl en is hij gezwicht voor de charmes van zijn vrouwelijke collega die het hem zo lief had gevraagd. Het leven wordt er niet simpeler op in de multiculturele samenleving.
De Kuifjestrip 'Vlucht 714' bevat een antisemitische boodschap. Dat beweert een nieuwe wetenschappelijke studie: de stript bulkt van de kwalijke grappen over de Joden en de democratie.
Hergé, de geestelijke vader van de stripheld Kuifje, kreeg altijd veel ideologische kritiek te verduren. Hergé, alias Georges Rémi (1907-1983), was een zoon van een rechtse katholieke femilie van vóór de Tweede Wereldoorlog .
Volgens Hugo Frey blijkt dat ook uit zijn vroege strips. Maar het bleef niet bij enkele 'jeugdzonden' Hugo Frey is een hoogleraar aan de universiteit van Chichester. Het vaak neerbuigende paternalisme van Kuifje in Congo is intussen al berucht genoeg. Tijdens de Duitse bezetting zou dezelfde Hergé al zijn antisemitisme getoond hebben in De geheimzinnige ster. In de strip uit 1941 wordt verteld hoe de held Kuifje en de Joods-Amerikaanse bankier Blumenstein strijden om een neergeplofte asteroïde. In zijn tijd liet dit gevecht tussen goed en kwaad niets aan duidelijkheid te wensen over: hier toonde zich de Joodse machtswellust...
Hergé gaf Blumenstein een uiterlijk dat eerder een karikatuur bleek te zijn van hoe de antisemitische propaganda Joden uitbeeldde: haakneus, kaal, dik, sigaren rokend. Datzelfde stereotype geldt ook voor een ander personage, stelt Hugo Frey: zo zag er nog een andere slechterik in zijn strips er uit : Rastapopoulos, in tal van albums de aartsvijand van Kuifje.
Frey boog zich over Vlucht 714, de voorlaatste Kuifjestrip ooit, uit 1968, toen Hergé zich al lang had gedistantieerd van zijn vermeende antisemitisme. In die strip duikt Rastapopoulos op als de slechterik die het vliegtuig van de miljardair Carreidas laat kapen, om zich meester te maken van zijn fortuin. Voor Carreidas, stond de Franse vliegtuigbouwer Marcel Dassault model. De constructeur van de Mirage-toestellen, die van Joodse afkomst was heette Marcel Bloch. Hij liet bijna het leven tijdens de oorlog in het concentratiekamp Buchenwald. Over Krollspell, Rastapopoulos' handlanger die Carreidas met een waarheidsserum het geld moet ontfutselen, zei Hergé dat hij 'wellicht' een concentratiekampdokter was geweest... Volg je nog ?
De sleutelscène speelt zich bovendien af in een Japanse bunker uit de Tweede Wereldoorlog. Daar gaat de 'nazidokter' Krollspell de onsympathieke 'Jood' Carreidas met een injectienaald te lijf, waarna, in een burleske wending, de 'Joodse' schurk Rastapopoulos de prik met waarheidsserum geïnjecteerd krijgt en de twee 'Joden' tegen elkaar beginnen te bluffen over wie van hen de grootste schurk is.
Zo gelezen krijgt Vlucht 714 een wel heel wrang karakter. Alleen antisemieten vinden dat humoristisch, schrijft Frey, die er vooral een sneer naar de overlevenden van de Holocaust in ziet.
Op het einde van het verhaal houdt kapitein Haddock een exemplaar van Le Soir onder de arm. Alsof Hergé de krant een neus wou zetten waarvoor hij De geheimzinnige ster had getekend en die hem ten tijde van Vlucht 714 zijn collaboratie nog altijd kwalijk nam...
Kortom, in Vlucht 714 toont de superioriteit van de mystiek op de corruptie van de moderne democratie, met twee 'Joden', Carreidas en Rastapopoulos als de twee gezichten van het kwaad...
Hergé koesterde inderdaad nostalgie naar zijn vooroorlogse reactionaire idealen. Daarom toont Kuifje - van wie Hergé ooit zei: Kuifje, dat ben ik - zich steeds meer ontgoocheld in de wereld waarin hij leefde en keerde hij zich er steeds verder van af...
Frey roept op tot een systematisch herlezen van de albums, want Hergé, zo besluit hij, bleef altijd een gevangene van een niet zo fris verleden. En de fans van Kuifje geeft hij de boodschap: treur niet, jullie hebben alleen de ketenen van jullie kindertijd te verliezen.
Hergé wordt gevierd door zijn publiek en zijn striplezers. Kuifje zal de held blijven en de bestrijder van het kwaad.
Maar hij wordt ook geviseerd en gezocht door muggenzifters en kommaneukers. Zoek je eigen albums nog eens uit, lees ze nog eens en probeer ook eens tussen de regels te lezen... Oordeel zelf zolang het nog mag en kan.
25.11.2008 - Veiligheid is een fundamenteel mensenrecht. In een democratische rechtsstaat moeten politie en justitie er borg voor staan dat de burgers zich veilig kunnen voelen op straat, op het openbaar vervoer of bij de uitoefening van hun werk. Een criminaliteitsloze samenleving mag dan inderdaad een illusie of utopie zijn, maar dat de overheid alles in het werk moet stellen om de misdaad aan banden te leggen, staat buiten kijf. Zoniet dreigt de anarchie, de maatschappelijke chaos, de wet van de jungle. En dat is nu net wat in Brussel gebeurt, getuige een ophefmakende reportage in P-Magazine.
No go-zones
In de artikels beklagen agenten zich over het bestaan van zogenaamde no go-zones in Brussel. Wijken waar de politie amper nog durft te komen, waar combis worden bestookt met molotovcocktails en de brandweer met stenen wordt verjaagd. Wijken waar allochtone jongerenbendes de plak zwaaien en autochtonen worden weggepest. Waar agenten hun leven riskeren als ze er zich wagen. Het is oorlog in Brussel, zegt een agent wanhopig en we zijn aan het verliezen.
Als de overheid mee wil, zouden we die wijken in een jaar tijd helemaal kunnen uitkuisen. Maar men wil niet mee
Struisvogelpolitiek
De journalist die de reportage schreef, trok zijn stoute schoenen aan, legde zijn oor te luister bij de politiek en werd vervolgens van het kastje naar de muur gestuurd. Bij het kabinet van minister van Binnenlandse Zaken Dewael (VLD) wordt de hete aardappel meteen doorgeschoven: De probleemwijken waarover u het heeft, vallen onder de bevoegdheid van de burgemeesters van Brussel, Molenbeek en Anderlecht. Zij zijn verantwoordelijk voor de lokale politie.
Freddy Thielemans u weet wel: de rode burgemeester die de politie vorig jaar op 11 september nog het bevel gaf om een vreedzame manifestatie in Brussel kordaat uit elkaar te ranselen en democratisch verkozen parlementsleden in de boeien liet slaan bakt het nog bruiner. Wat zegt u? No go-zones? Nee, dat klopt niet. Er is geen enkel probleem. Op de vraag of hij dan even mee een wandelingetje wil maken door één van de beruchte wijken, wordt de telefoon ingegooid. Ook commissaris Christian De Coninck ontkent bij hoog en bij laag het bestaan van no go-zones.
Volgens de agenten steken Thielemans en De Coninck hun kop in het zand. Misdadigers pakken veroorzaakt onrust, werkongevallen, overuren, rellen. Dat willen ze niet, want dat zou aantonen dat er een probleem is. En dus laten ze de situatie verrotten en geven ze die wijken gewoon op.
Stemmen ronselen
Handtasdiefstallen? Ach, daar liggen de burgemeesters niet wakker van. De slachtoffers zijn doorgaans pendelaars. En die stemmen niet in Brussel
De bekende Vlaams-Nederlandse journalist Derk Jan Eppink schreef ooit dat Moureaux en co. in Brussel de rode loper uitrollen voor het islamo-socialisme. Ze knijpen een oogje toe voor moslimfundamentalisten en kleine criminelen, want elke stem telt. Een agent bevestigt dat: In Sint-Gillis zit je met 70 tot 75 procent inwoners van Noord-Afrikaanse afkomst. De verkiezingen gaan daar maar over één zaak: welke partij zorgt ervoor dat mijn kind niet in een instelling terechtkomt, wanneer hij een portefeuille pikt. Wel, de politiek en vooral de Parti Socialiste zorgt daarvoor. Al jaren! Intussen zijn de weerloze burgers, de agenten die hun plicht doen en de stad die overgeleverd wordt aan de straatterreur de dupe van de politieke lafheid en platte electorale berekening. Onaanvaardbaar. Wraakroepend.
Voor alle duidelijkheid. Wij willen niet alleen een kordate aanpak van Noord-Afrikaanse relschoppers, maar ook van Oost-Europese jongeren die steeds vaker opduiken in de statistieken. Van autochtone criminelen net zo goed als van voetbalhooligans. Lik-op-stuk, zonder onderscheid.
Zachte heelmeesters
Over naar justitie. Die draagt, samen met de politiek, een verpletterende verantwoordelijkheid in het klimaat van straffeloosheid. Niet alleen in de brandhaarden van Brussel, maar in vele Vlaamse steden. Dat is ook de mening van de betrokken politiemensen die uitpakken met onbegrijpelijke toestanden. Zoals jonge kereltjes die al zeventig of tachtig keer zijn opgepakt, maar keer op keer opnieuw worden losgelaten op de maatschappij. Boefjes heet dat dan, die na een telefoon met het parket, het politiebureau vrolijk buiten wandelen. Onaantastbaar.
De agenten nemen geen blad voor de mond en hebben het over sabotage van het gerecht. Ze schreeuwen na de politiehervorming om een ingrijpende hervorming van Justitie, want wie zware criminelen nauwelijks bestraft omdat de gevangenissen en instellingen overvol zitten, snijdt in het vel van de samenleving en schopt tegen de schenen van agenten die dagelijks hun best doen om de misdadigers te bestrijden.
Andere prioriteiten
De frustratie bij het politiekorps bereikt stilaan het kookpunt. Pleeg 60 handtasdiefstallen en je loopt s avonds weer vrij. Maar rij 10 km/u te hard en je krijgt een boete. Maar ik ben een flik die het crapuul wil aanpakken in plaats van brave burgers te pesten, zegt een boze agent in de bewuste reportage. Cafépraat klinkt het dan. Of populisme, het containerbegrip waarmee de traditionele partijen pertinente vragen en terechte verontwaardiging in de kiem trachten te smoren. Maar de feiten zijn wat ze zijn.
Het is niet alleen een kwestie van gemakzucht: het flitsen van automobilisten is in tegenstelling tot het bij de kraag grijpen van criminelen zonder enig risico en brengt bovendien aardig wat (Vlaams) geld in de noodlijdende schatkist Maar het is vooral een kwestie van prioriteiten. En die liggen in dit gekke landje niet bij criminaliteitsbestrijding.
Om aan te tonen dat hij niet het watje is waar iedereen de nieuwe minister van Justitie voor houdt, heeft Jo Vandeurzen (CD&V) het licht op groen gezet voor een juridische klopjacht op ere-voorzitter Frank Vanhecke. Die wordt vervolgd voor een fout berichtje in een lokaal partijblad. Het bericht werd meteen rechtgezet, en de auteur niet Frank Vanhecke is bekend. Maar dat mocht allemaal niet baten. Barbertje moet hangen. Zelfs als de wet daarvoor even opzij moet geschoven worden. Zo gaat dat in dit land.
Vandeurzen heeft niet voor de lang verwachte kentering gezorgd op Justitie. Criminelen worden nog altijd met fluwelen handschoenen aangepakt, gedetineerden worden nog altijd vervroegd en vaak veel te snel vrijgelaten. Steeds vaker worden alternatieve straffen uitgesproken en nadien niet uitgevoerd of gecontroleerd. Zelfs bij gevaarlijke seksdelinquenten.
Intussen haalt Justitie het zware geschut boven om (boegbeelden van) de Vlaamse onafhankelijkheidspartij politiek te liquideren. De criminelen en de Franstaligen lachen in hun vuist. Jo Vandeurzen is een waardige opvolger van blunderqueen Laurette Onkelinx.
Wij hebben er nooit doekjes om gewonden. Wij staan aan de kant van de eenzame politie-agent, van de weerloze bejaarde op straat, op de bus of in de tram, van het hulpeloze meisje dat door jongeren wordt uitgescholden, bespuwd of bepoteld. Wij staan aan de kant van de ambulanciers en de brandweermannen die met stenen worden bekogeld tijdens het uitoefenen van hun job. Wij staan aan de kant van de leraars en leraressen. Wij staan aan de kant van de eerbare burgers, autochtoon én allochtoon. Wij en wij alleen - het Vlaams Belang! - zijn de partij van recht en orde. Uw veiligheid was onze prioriteit en zal dat altijd zijn.
Flikken zijn vogelvrij in onze hoofdstad Het geweld tegen agenten wordt extremer. Veel van onze mensen voelen zich bedreigd en onveilig, zowel tijdens hun dienst als na de uren. Eind vorige maand werd een 22-jarige agent op klaarlichte dag overvallen op weg naar huis. Hij was niet eens in uniform. Twee allochtone jongeren hadden hem herkend en achtervolgd. Vlakbij zijn appartement in Schaarbeek hebben ze hem langs achter aangevallen. Hij kreeg vuistslagen in het gezicht en is vier keer bewerkt met een cuttermes. Zijn gsm en IPhone hebben ze uit zijn zakken gegrist.
In het ziekenhuis werden vier open wonden vastgesteld. De diepste zat vlakbij het hart. En volgende keer maken we u af, riepen de daders toen ze wegliepen. Die jongen was amper negen maanden in dienst. Ze hebben hem bijna vermoord. En waarom? Omdat hij een flik is. Kan je je dat voorstellen?
Politie is de vijand Tijdens de diensturen is het niet anders. Het geweld wordt alsmaar extremer. Het uniform dwingt geen respect meer af. In sommige wijken werkt het zelfs ronduit als een rode lap op een stier. Daar zijn wij de vijand
No go-zones? Geen fictie maar harde realiteit We moeten daar niet hypocriet over doen: die no go-zones zijn er. In Parijs heb je wijken waar de politie gewoon niet meer komt. Een agent die dat toch doet, gaat eraan. In Brussel zijn we daar niet ver meer af.
Jeugdbendes voeren etnische zuivering door Die jongeren vinden dat die wijk van hen is. De Belgen trekken er weg, omdat ze worden geterroriseerd. De politie wordt er niet langer gedoogd. Die jongeren worden al woest als ze een uniform zien. Voor een agent is het levensgevaarlijk om zich daar alleen te wagen.
Matongé, paradijs voor dealers en criminelen Ik heb een paar jaar gewerkt in de Matongé. Daar wordt gewoon gedeald op straat. Ze houden er niet eens mee op wanneer de politie eraan komt. Zij zijn daar de baas. En de politie en de normale burgers hebben er niks meer te zeggen.
Wat de pers verzwijgt, tot heil van de multiculturele samenleving Zelfs de brandweer en de ambulance zijn niet meer welkom in die no go-zones. Jonge delinquenten strijden er tegen alles wat de maatschappij vertegenwoordigt. Het is al gebeurd dat ze bewust een auto in brand staken om de brandweer te lokken. Die werd vervolgens aangevallen met stenen en alles wat los hing. En wat is het gevolg? Dat de brandweer in die wijken gewoon niet meer tussenkomt. Dat staat niet in de krant, maar het gebeurt elke week. We zijn daar de controle totaal kwijt.
Straatoorlog? Wij zijn geen cowboys, hé. Als je te hard optreedt, krijg je een straatoorlog met slachtoffers aan beide kanten. Stel dat je die veldslag wint, dan trekken die jongeren nadien de stad in om zich te wreken. Dan slaan ze alles kort en klein, steken ze winkels en autos in brand De rellen in Parijs zijn ook begonnen na een pittig optreden van de politie. De allochtone gemeenschap was woest. Het resultaat kennen we: de buitenwijken hebben twee weken in brand gestaan
Oorlog tegen de politie Die jongeren ontketenen een oorlog tegen de politie. Ze achtervolgen ons op weg naar huis en vallen onze combis aan. In Kuregem hebben ze een patrouillewagen met molotovcocktails en stenen bekogeld. Dat noem ik oorlog. In april hebben ze in Anderlecht op het kruispunt van de Bergensesteenweg een combi beschoten met loden projectielen. Zonder aanleiding. Straks hebben we pantservoertuigen nodig om te patrouilleren
Zerotolerantie, lik-op-stuk Het is tijd voor een lik-op-stuk-beleid. In Engeland vlieg je meteen vijf jaar achter de tralies als je een bobby beledigt. Wie in de VS geweld gebruikt tegen een agent, wordt enorm zwaar gestraft. Bij ons kan blijkbaar alles. Het is echt vijf voor twaalf. Onze mensen kunnen niet meer normaal hun werk doen.
Het is dus hoog tijd dat de overheid ingrijpt. Wij vragen een absolute nultolerantie voor geweld tegen agenten: zware straffen en een onmiddellijke vrijheidsberoving zodra het feit bewezen is.
Jonge gangsters gaan vrijuit Dat men nu eindelijk het plaatsgebrek in de jeugdinstellingen en gevangenissen eens oplost. Jongeren die met molotovcocktails gooien, horen de volgende dag niet vrij rond te lopen. Die kerels plegen haast al hun misdaden voor ze 18 worden. Ze weten donders goed dat er geen plaats is in de strafinstellingen.
En zelfs als er plaats is: wat krijgt zon gast van 16 jaar dan? Twee of drie maanden in een instelling? Daar lachen ze mee. Het geeft hen een zekere status op straat. De delinquenten amuseren zich rot met het terroriseren van politie en burgers.
Snelrecht Geweld tegen politiemensen is geweld tegen de maatschappij. Ik vind ook dat zulke misdaden voorrang moeten krijgen. Geweld tegen agenten moet in spoedprocedure behandeld worden. De hele maatschappij moet beseffen dat er aan agenten niet geraakt wordt.
Stuur lakse rechters een dagje mee op stap Sommige agenten worden veroordeeld omdat ze zelf agressief optreden. Ik ken gevallen waarbij de rechter van achter zijn bureau zegt: Je had dat traangas niet hoeven te gebruiken bij die arrestatie. Ik nodig die mensen uit om eens een dag met ons op patrouille te gaan
Kan een wit pak de tijdbom ontmijnen? Weet je wat ze van ons verwachten. Dat we sociaal zijn! Dat we preventief optreden. Dat we met de mensen spreken. We worden verdorie dagelijks aangevallen en ze willen nu zelfs dat we een wit kostuum dragen, in plaats van een blauw. Om niet agressief over te komen. Degene die dat bedenkt, heeft nog nooit een voet gezet in de moeilijkste wijken van Brussel. Alsof je de boel daar weer op orde krijgt door de kleur van je uniform te veranderen.
Racisme? Niemand van ons is racistisch. Als je dat bent, ga je niet voor de politie werken. Máár: ik ken Noord-Afrikaanse collegas die grotere racisten zijn dan gelijk welke Belgische agent. Zij zijn woest op die Noord-Afrikaanse jongeren omdat ze ervoor zorgen dat hun bevolkingsgroep een slechte naam krijgt.
Dat werkt trouwens langs twee kanten. In de ogen van de gangsters zijn de agenten van Noord-Afrikaanse afkomst verraders en nestbevuilers.
Zachte heelmeesters maken stinkende wonden De politiehervorming hebben we gehad, het is tijd voor een hervorming van Justitie. Wie zware criminelen nauwelijks bestraft omdat de gevangenissen en instellingen overvol zitten, snijdt in het vel van de samenleving en schopt tegen de schenen van agenten die dagelijks hun best doen om de misdadigers te bestrijden.
Politieagenten en woordvoerders van de politievakbond in P-Magazine, 28.10.08
No go-zones, is dat nog normaal? Politieagenten durven daar niet te voet door te lopen. Je kan daar nog tussenkomen met acht of tien combis, om een gangster uit zijn kot te halen. Maar zelfs dan word je al aangevallen door tientallen jongeren. Is dat nog normaal? Is het normaal dat de brandweer met stenen wordt bekogeld, dat journalisten er worden buiten gejaagd?
Ogen toe en potjes dicht Al drie of vier jaar klagen agenten bij hun officiers dat ze zich bedreigd voelen in die wijken, dat ze in een boog om die wijken heen lopen. Commissaris De Coninck weet dat zeer goed, maar hij speelt onder één hoedje met de politici. Hij heeft de opdracht om dit probleem te minimaliseren en te ontkennen. De overheid wil het potje gedekt houden.
Het is niet alleen Thielemans die zijn kop in het zand steekt. Als u naar Phillippe Moureaux (PS-burgemeester van Molenbeek) belt, zal die net hetzelfde doen. Toevallig zijn die lid van dezelfde partij.
Krankzinnige ideeën maken schietschijf van politie Anderzijds verzint de politietop wel allerlei krankzinnige voorstellen. Witte uniformen om minder agressief over te komen. Eenmanspatrouilles! Fluorescerende vesten! Alstublieft! Wil men van de agent nu echt een schietschijf maken. Politie en politiek De vermenging tussen de politiek en de politietop is het grootste probleem bij de politie vandaag. We dachten dat dit zou verminderen met de politiehervorming, maar het is nog erger geworden. Puur cliëntelisme en gefoefel!
Thielemans voor het gerecht Het is genoeg geweest! Ik ga Thielemans vragen waar de psychosociale hulp voor mishandelde agenten blijft.
Redactie: 1. Om de allochtone kiezers niet tegen de borst te stoten, knijpt de PS in Brussel een oogje toe. Intussen tikt de tijdbom onverstoorbaar voort. Tot de boel ontploft .
Vandaar dat de groots opgezette en gerichte aanwervingscampagnes die de politie voert binnen de allochtone gemeenschap zo weinig succes kennen. We sluiten ons graag aan bij de eisen van de agenten. Die eisen maken trouwens al jaren deel uit van ons partijprogramma.
2. De boodschap is duidelijk: wie een kordate aanpak van de criminaliteit wil, heeft bij de volgende verkiezingen maar één keuze: Vlaams Belang!
24.11.2008 16.59u - Zoals bekend zijn er in België maar drie grote vakbonden, die elk met handen en voeten gebonden zijn aan de partij die ermee samenhangt. Zij beweren op te komen voor de 'syndicale vrijheid', dat is het recht van werknemers om vrij een vereniging te stichten die hun belangen behartigt. Maar in werkelijkheid steunen zij de Belgische wet die zegt dat een vakbond om representatief te zijn in België 50.000 leden moet tellen, voor het gehele land opgericht zijn en in de Nationale Arbeidsraad zetelen, en dat het de regering is die volkomen willekeurig beslist wie in de Nationale Arbeidsraad zetelt - en zo wordt het monopolie van de drie voor eeuwig gehandhaafd.
Professor emeritus Roger Blanpain, een van de autoriteiten in dit land inzake arbeidsrecht, laat nu weten dat het comité van deskundigen, verbonden aan de Internationale Arbeidsorganisatie (IAO), België veroordeeld heeft vanwege dat ondemocratische systeem. Dit is onaanvaardbaar, zegt de IAO, want zo hebben kleine vakbondsorganisaties geen enkele kans op deelname aan het collectieve sociale overleg.
Toen ACV-baas Luc Cortebeeck onlangs veroordeeld werd omdat hij Vlaams Belang'ers onwettig uitsloot, verklaarde hij dat 'het vonnis verward was'. Zou Cortebeeck nu ook vinden dat de deskundigen van de IAO 'verward' zijn?
De vakbondscel van het Vlaams Belang onder leiding van Marie-Rose Morel heeft alleszins bij het Grondwettelijk Hof een procedure lopen om dit systeem te bestrijden, en Vlaams Belang-Kamerlid Guy D'Haeseleer diende een wetsvoorstel in om de échte syndicale vrijheid te herstellen. Het Vlaams Belang is immers niet tegen vakbonden, maar wel tegen de huidige ondemocratisch functionerende Belgische kleurvakbonden.
Volksvertegenwoordiger Guy D'haeseleer zal aanstaande woensdag minister van Werk Milquet ondervragen en eisen dat de wetgeving in België wordt aangepast.
Tekst 'Filip Dewinter je kan de K K Kanker krijgen'
Tekst Filip Dewinter je kan de K K Kanker krijgen The Cicatris en Phycho
Filip Dewinter en het Vlaams Belang, je kan de K K Kanker krijgen motherfuckers Filip Dewinter van het Vlaams Belang, de vergelijking met de hoeren van de Cu Clux Clan Kanker racist met een grote mond, je zal sterven door middel van een dodelijke schotwond De uitspraken die je maakt zal je betalen met je leven, op een dag of een nacht zullen ze het je afnemen
Hetgene wat je niet kent begin je te haten, gebruik je ons geloof om bekend te geraken Bekend raken, dat zal je zeker doen, met een kogel in je kop en je kan er niets aan doen Dit is mijn mening en nog van veel anderen, we staan te sterk en je zal ons niet kunnen veranderen Moslims dit, wat, de Marokkanen dat, eigen volk eerst zijn nog woorden van die klootzak
Filip Dewinter maak maar dat ik je niet tegenkom, want the Cicratis zal ontploffen als de bom Kamikazepiloten met mijn eigen beleid en als het moet dan neem ik de hele overheid Het is tijd voor rellen, tijd voor revolutie, dood aanFilip Dewinter zijn de woorden van Cicatris Cicatris en Psycho moeten zoiets verspreiden, Filip Dewinter je mag de K K Kanker krijgen Cicatris en Psycho moeten zoiets verspreiden, Filip Dewinter je mag de K K Kanker krijgen
Ik ben Vlaming, en daarom hecht ik belang, toch ben ik geen voorstander van het Vlaamse Belang Je hebt zoveel mensen in jullie laten geloven, jullie brachten beterschap, maar Fuck het was gelogen Met jullie negatieve beleid maak je het al niet beter dan die kleine met zijn snorretje van een 60 jaar geleden Filip, ik gooi nooit met verwijten zonder feiten, maar vanaf nu zal je toch beter wat gaan zwijgen want op het einde van je liedje ga je België op je dak krijgen
Je hebt een hopeloos gedacht en criminele intensies stijgen en dat is wat je te wachten staat Je vocht met iedereen in de Vlaamse straat , vrijheid van meningsuiting is wat jullie nu gebruiken en een koekje van eigen deeg is wat ik begin te ruiken
Het is gedaan met mooie woorden en racistische moorden, want nu begin ik mij zwaar aan je te storen Je hebt recht op een eigen mening, ja dat vind ik wel ok, maar met je haat tegen het vreemde sleur je de hele wereld mee
Ik kom je niet zeggen dat je door men hand gaat sterven, maar ik kom je vertellen waaraan de meeste mensen denken Gedaan met subtiliteit en de randen af te tasten, we maken ons klaar want de bom zal barsten
Cicatris en Psycho moeten zoiets verspreiden, Filip Dewinter je mag de K K Kanker krijgen Cicatris en Psycho moeten zoiets verspreiden, Filip Dewinter je mag de K K Kanker krijgen Cicatris en Psycho moeten zoiets verspreiden, Filip Dewinter je mag de K K Kanker krijgen
Ik heb me klaar gemaakt en ik zal niet wachten. Het duurt niet lang voordat wij jou gaan pakken. Vlaams Belang en Filip Dewinter, je wordt nu door ons gehinderd, motherfuckers
Dewinter Filip vond zichzelf in zijn natte dromen , ik ben je ergste nachtmerrie mijn tijd is gekomen, Om jou te verdelgen want ik heb niks te verbergen, ik ben een van de laatste dappere Belgen Met je uitspraken zal je niet ver geraken, behalve je dood zal jij behalen. Ik loop je tegemoet want ik kan je vertellen, we zijn het beu, Marokkanen en Belgen Maak me niet kwaad, mijn gedachten zijn te ziek, ik maak korte metten met je rechtse tactiek Schoten in het donker, een mes in je rug, de haat die je verspreid pakt je terug,
Wij hebben nu een liedje voor jou, hypocriete klootzak Heb je niets geleerd met Theo Van Gogh en Pim Fortuyn ? Jij bent je weg aan het bewandelen en misschien wordt dat je dood Let op je woorden en nog meer op je daden Dit is Cicatris en Psycho , wij zien dit niet als een grap
Filip Dewinter met de dood bedreigt door allochtone rapgroep 'The Cicatris'
Filip Dewinter met de dood bedreigt door allochtone rapgroep 'The Cicatris'
22.11.2008 13.49u - Rapnummer 'Filip Dewinter je kan de K K Kanker krijgen...': '...Je zal sterven door een dodelijke schotwond...Bekend raken zal je zeker doen met een kogel in je kop...Heb je niets geleerd van Pim Fortuyn en Theo Van Gogh?'
Filip Dewinter: 'Dit rapnummer is een regelrechte oproep tot moord. Dit soort van diaboliserende rapteksten die aanzetten tot het plegen van een moord heeft maar een bedoeling: een gek aanzetten om de daad bij het woord te voegen...'
Op internet is via You Tube een clip te zien van het raplied 'Filip Dewinter je kan de K K Kanker krijgen'. Het rapnumer van de allochtone rapgroep 'The Cicatris' uit West-Vlaanderen is een regelrechte oproep tot moord. De tekst van het rapnummer laat niets aan de verbeelding over (zie volledige tekst in bijlage):
'Kanker-racist met een grote mond, je zal sterven door middel van een dodelijke schotwond',
'De uitspraken die je maakt zal je betalen met je leven, op een dag of nacht zullen ze je het afnemen', 'Bekend raken zal je zeker doen, met een kogel in je kop en je kan er niets aan doen',
'Het is tijd voor rellen, tijd voor revolutie, dood aan Filp Dewinter zijn de woorden van Cicatris',
'Ik heb me klaar gemaakt en ik zal niet wachten. Het duurt niet lang voordat we jou gaan pakken', 'Schoten in het donker, een mes in je rug Heb je niks geleerd van Theo Van Gogh en Pim Fortuyn?'
Duidelijker kan een aanzet tot geweld niet zijn ! Bedreigingen met de dood door kogel of een mes !
Filip Dewinter heeft klacht ingediend wegens het oproepen tot geweld en doodsbedreigingen tegen de betrokken aloochtone rappers Cicatris en Pshyco die beiden uit West-Vlaanderen afkomstig zijn. Dewinter hoopt dat de overheid en het gerecht kordaat zullen reageren tegen deze rapteksten die nu massaal via internet verspreid worden.
Filip Dewinter: 'Dit zogenaamde rapnummer is ronduit crapuleus. Het is een regelrechte oproep tot moord. Men diaboliseert mijn persoon waarna het plegen van een moord bijna legitiem wordt. Dit soort van teksten en oproepen tot het plegen van een moord heeft maar een bedoeling: een of andere labiele figuur aanzetten om de daad bij het woord te voegen...'
Nu is het wachten op de klacht en hoe ernstig het gerecht dit zal nemen. Wie weet zou het CGKR deze week gesloten wegens interne verhuis en reorganisatie... even geen tijd voor futiliteiten zeker ? Benieuwd naar reacties in de komende dagen ?
De Lijn telt fors meer incidenten op de autobussen
De Lijn telt fors meer incidenten
MECHELEN - In de eerste negen maanden van dit jaar zijn 1.281 incidenten geteld. Aan de hand van deze meting zal De Lijn de 'moeilijke' buurten en haltes detecteren. De eerste drie kwartalen van dit jaar werden er 1.281 incidenten vastgesteld op en rond bussen en trams van De Lijn. Dat zijn de eerste bevindingen van de veiligheidsmonitor die De Lijn heeft opgesteld. Het is een wetenschappelijk onderbouwd instrument om op een objectieve(re) manier met het fenomeen onveiligheid om te gaan.
Verbale agressie en beledigingen komen het vaakst voor. Fysieke agressie komt voor in een vijfde van de gevallen. Vrijdag en de avondspits blijken respectievelijk de moeilijkste dag en het moeilijkste tijdstip. In net iets meer dan de helft van de gevallen zijn er jongeren onder de achttien bij betrokken.
In de provincie Antwerpen werden de meeste incidenten geregistreerd (296), gevolgd door West-Vlaanderen (280), Vlaams-Brabant en Brussel (279), Limburg (226) en Oost-Vlaanderen (200). De meest voorkomende aanleiding voor een incident is de verkeerssituatie: een voorrangskwestie of het blokkeren van de weg.
Met een veiligheidsmonitor kent De Lijn zijn haltes een risicocijfer toe. In januari wordt de lijst 'hotspots' publiek gemaakt. Een delicate oefening.
Het opstellen van een veiligheidsmonitor was een van de zestien elementen uit het actieplan Veilig op Weg dat in juli 2006 uit de startblokken ging. Er is lang en hard aan gewerkt, maar nu ligt het instrument er. De Lijn stelt het vandaag voor op een congres met vakbonden, lokale besturen, politie en justitie.
De monitor heeft twee bedoelingen. Om te beginnen moet hij het aantal feiten beter meten. Daartoe werden de bronnen uitgebreid. Er zijn er nu negen. Behalve de meldingsfiches agressie tegen de chauffeurs komen daar nog verslagen van controleurs, spotters, dispatchers bij. Ook gegevens van reizigers worden meegenomen. De Lijn heeft de politie gevraagd om informatie uit pv's te mogen inkijken als ze op openbaar vervoer slaan. Omgekeerd zijn de resultaten van De Lijn bruikbaar voor de politie.
Ten tweede moet de monitor ertoe leiden dat de mensen en middelen die voor veiligheid instaan, beter ingezet worden. Het gaat dan om de 813 bussen en trams met camera's, de controleurs of de Lijn-spotters. Daartoe worden de 'gebieden met verhoogde concentratie van incidenten' of hotspots in kaart gebracht.
Om een hotspot te bepalen wordt rekening gehouden met het aantal feiten, het aandeel ernstige feiten (met 'beleidsfocus', heet dat), de verhouding van de criminaliteit in de buurt tot die van de provincie en de mate van sociale achterstelling in een buurt.
Ook het tijdstip speelt mee om een hotspot af te bakenen. Het kan best dat een halte aan een recreatiedomein een gevoelig punt is op een warme zomerdag, maar dat er de rest van het jaar geen vuiltje aan de lucht is. Geen enkele halte is dag en nacht hot.
De hotspots worden in drie groepen ingedeeld. Voor de eerste groep volstaan tijdelijke maatregelen van De Lijn zelf. In de tweede groep is er permanente aandacht nodig. Daar zal er met organisaties uit de omgeving (scholen, verenigingen, organisatoren van evenementen) contact gezocht worden. In de derde en 'heetste' groep is er behalve eigen inspanningen nog hulp nodig van de politie en van buurtwerkers.
'We zullen de lijst met de hotspots publiek maken', belooft de directeur-generaal van De Lijn, Ingrid Lieten. 'We weten dat dat delicaat ligt. Deze informatie zal onvermijdelijk door populisten misbruikt worden. Het ligt niet in onze bedoeling om buurten te stigmatiseren, maar we mogen onze kop niet in het zand steken.'
De monitor zal ook een trendanalyse mogelijk maken over langere periodes. Het wordt mogelijk om één fenomeen - pakweg graffiti of gauwdiefstallen - eruit te lichten voor verder onderzoek. De resultaten van de monitor zullen driemaandelijks besproken worden met de vakbonden, de lokale besturen en de politie. Samen zal besproken worden hoe de middelen het best worden ingezet.
Antwerpen koploper inzake agressie op bussen...
De provincie Antwerpen spant de kroon met 296 incidenten. Verbale agressie en beledigingen komen het meest voor, in één van de vijf gevallen ging het om fysieke agressie. Vrijdag is de moeilijkste dag en de avondspits het moeilijkste tijdstip. In iets meer dan de helft van de gevallen is er een rol weggelegd voor jongeren onder de achttien jaar. De aanleiding voor de gevallen van agressie is meestal een verkeerssituatie, namelijk een voorrangskwestie of het blokkeren van de weg.
Antwerpen spant zoals gezegd de kroon gevolgd door West-Vlaanderen (280), Vlaams-Brabant en Brussel (279), Limburg (226) en Oost-Vlaanderen (200).
Hot Spots
De cijfers zijn moeilijk te vergelijken met voorgaande jaren want de 'veiligheidsmonitor', die sinds begin dit jaar operationeel is, registreert heel wat meer gevallen dan vroeger. De veiligheids monitor past in een actieplan dat in 2006 werd opgezet na het incident op een Antwerpse bus, waarbij de treinbestuurder Guido Demoor overleed na een dispuut met jonge allochtone reizigers.
In 2007 werden door het personeel 832 gevallen van agressie gemeld. Het nieuwe cijfer ligt een stuk hoger, maar nu worden ook informatie van klanten, camerabeelden en politie-informatie verwerkt. Aan de hand van de veiligheidsmonitor zal De Lijn de meest problematische haltes in kaart brengen.
Voor deze 'hot spots' worden dan extra controleurs en spotters voorzien en eventueel politieversterking. Dat zal vanaf januari gebeuren, wanneer de testfase van de veiligheidsmonitor ten einde loopt. Het Vlaams Belang vraagt al jaren naar acties op De Lijn, voor meer veiligheid en controles in samenwerking met de politie !
De bussen rijden vaak met vertragingen, de directie is nog trager van begrip.
Bij De Lijn hebben ze al statistieken ! Tijd voor actie zeker ? Of moet het geheel nog gedurende maanden eerst geëvalueerd worden ?!
Politie sluit nog maar eens bel- en nachtwinkels na enkele controles
Bij een zoveelste controleactie in bel- en nachtwinkels in de Brusselse agglomeratie, Kortrijk, Gent, Menen en Luik zijn vrijdagnamiddag en -avond elf zaken gesloten en verzegeld. In totaal werden zestig zaken gecontroleerd, waarvan een twintigtal in Brussel, zeven in Luik, een tiental in Gent, een tiental in Kortrijk en zes in Menen.
Aan de actie namen politieagenten deel uit vijf Brusselse politiezones en de politiezones Kortrijk, Menen en Luik en agenten van de federale politie. Daarnaast namen ook ambtenaren van de Dienst Vreemdelingenzaken aan de actie deel, evenals de betrokken parketten en Arbeidsauditoraten, de Dienst controle en bemiddeling van de FOD Economische Zaken, verschillende diensten die actief zijn op het gebied van sociale wetgeving en de Opsporingsdiensten van de FOD Financiën.
De politie controleerde de identiteit van 130 mensen. Twaalf verbleven illegaal in het land. Zij zijn administratief aangehouden. Twee andere mensen werden gerechtelijk aangehouden wegens drugsdelicten en zwartwerk. Eén persoon werd door de politie gezocht.
Er zijn in totaal 30 processen-verbaal opgesteld wegens inbreuken op de sociale wetgeving. De controleurs van de FOD Financiën stelden daarnaast nog 58 processen-verbaal op. De controleurs van de FOD Economie stelden 15 keer proces verbaal op.
"De resultaten zijn bemoedigend", zegt commissaris Christophe Dekens.
"Maar er gebeuren nog altijd veel inbreuken op de sociale en financiële wetgeving. We zullen dus controleacties moeten blijven voeren."
Het ging om de zoveelste Operatie TamTam sinds 2004.
Deze acties zijn een initiatief van Bernard Clerfayt, de staatssecretaris bevoegd voor de strijd tegen de fiscale fraude. Ze hebben in totaal al bijna 100 miljoen euro opgebracht voor de staatskas, zegt Clerfayt.
De ontdoken BTW en belastingen worden natuurlijk maar gedeeltelijk gerecupereerd ! De boetes worden amper betaald... wegens geen geld en het volgende faillissement.
Dat deze acties moeten volgehouden worden blijkt nog maar eens uit de resultaten. Deze winkels zijn vaak een zwart circuit van goederen, een bron van zwart inkomen, ontduiking van BTW, belastingen en sociale lasten, waar alleen enkelingen veel geld mee verdienen. Bovendien vormen zij ook nog eens een gevaar voor de volksgezondheid omdat daar vaak bedorven voedsel met verlopen versheiddatum worden verkocht. Vaak je kan je er ook exotisch vlees kopen, wat illegaal is.
De belwinkels zijn vaak ook een centrum voor illegale tewerkstelling, vindt je er mensen zonder papieren, onderweg naar een ander land en verblijven zij hier tijdelijk of maar even. Ze worden vaak opgepakt en moeten dan het land verlaten Maar daar komt nooit iets van. Even later verdwijnen ze gewoon terug in de illegaliteit.
Het blijft dweilen met de kraan open, maar er moet enkel nog veel harder en veel meer opgetreden worden. Er moet korte metten mee gemaakt worden en grote kuis gehouden worden. Opgeruimd staat toch nog altijd netjes.
Sinds enkele dagen gonst het van de geruchten dat er in Molenbeek een megamoskee zou komen voor 10.000 moslims ! Naar verluid zouden er zelfs in Brussel pamfletten circuleren die oproepen om de bouw van een megamoskee in Molenbeek financieel te steunen, zo stond het toch vermeld in Het Laatste Nieuws van14 november. Het nieuwe islamitische gebedshuis zou vier minaretten tellen, minstens vier verdiepingen hoog zijn en plaats moeten bieden aan niet minder dan 10.000 moslims. De megamoskee is volgens de initiatiefnemer, ene Al Khalil, nodig omdat het aantal moskeegangers jaar na jaar toeneemt...
We hebben weinig redenen om aan zijn woorden te twijfelen. Brussel is in veel wijken helemaal niet meer Brussels... Een handvol gemeenten is nog amper te herkennen zoals vroeger. Het straatbeeld lijkt niet meer op wat het ooit was : de winkelstraat werd een casbah. Het bruisende gezellige terras werd een plaats van fluisterende kaarters en dominospelers met een verschraalde thee. De neonlichtreclames maakten plaats voor schotelantennes.
Het is niet echt verrassend te noemen dat de grootste moskee van het land en meteen van het Europese continent zijn deuren opent in Molenbeek, de Brusselse gemeente waar PS-potentaat Phillippe Moureaux reeds jaren de plak zwaait. De voorbije jaren hebben de islamosocialisten van de PS geen moeite onverlet gelaten om het hun nieuwe kiespubliek naar de zin te maken. Dat bleef heus niet beperkt tot het klassieke knuffelbeleid, waarbij subsidies voor integratie worden doorgesluisd naar organisaties die precies het omgekeerde beogen, of tot een voorkeursbehandeling van allochtonen in allerhande tewerkstellingsprojecten.
Zo bijvoorbeeld meldden politiemensen dat hen vanwege de gemeentelijke overheid duidelijk wordt gemaakt dat patrouilleren in bepaalde wijken niet opportuun is. De agenten wordt ook gesommeerd om tijdens de ramadan niet op straat te eten, te drinken of te kauwen. Ook van de (andere) autochtone inwoners van Molenbeek wordt verwacht dat ze zich aanpassen aan de wensen en gebruiken van de nieuwkomers. Zo wordt tijdens de ramadan het historische centrum van de gemeente afgesloten voor het verkeer en vraagt het PS-bestuur de inboorlingen vriendelijk om de betreffende buurt(en) te mijden.
Hind Fraihi, de jonge en moedige undercoverjournaliste die gedurende twee maanden onderzoek deed in hartje Molenbeek, overdreef niet toen zij (in HLN, 15.03.2008) stelde dat vele moslims Molenbeek niet meer beschouwen als België maar als een islamenclave, waar zij de plak zwaaien als in een islamstaat en waar Belgen niet welkom zijn.
Vertwijfeld vroeg ze zich daarbij nog af hoe het mogelijk is dat de Belgische politiek het zover heeft laten komen. Ze is de enige niet. Johan Verminnen bezong zo graag zijn vrolijke bruisende stad... het wordt stilaan een treurmars.
Vlaams Belang spoort illegalen aan vrijwillig te ver
Filip Dewinter en de voorstelling van de nieuwe campagne.
Illegalen die in ons land verblijven, moeten door informatie aangespoord worden vrijwillig terug te keren naar hun thuisland. Dat is de kernboodschap van een campagne die Vlaams Belang vandaag voorstelde in Antwerpen en die later ook in Gent, Brussel en Mechelen wordt gevoerd. De partij roept ook een "Illegalofoon" in het leven, een nummer waarop illegalen van mensen van Vlaams Belang informatie kunnen krijgen over een vrijwillige terugkeer.
Illegalofoon De partij lanceert een folder met informatie over de te volgen procedures wanneer illegalen ons land zelf willen verlaten. Voorts komt er een brochure waarin de partij de nadelen van de illegaliteit op een rijtje zet om mensen te ontraden langer in België te blijven.
De opvallendste schakel in de campagne is echter de "Illegalofoon". "Het wordt geen kliklijn voor mensen die illegalen willen aangeven", zegt partijboegbeeld Filip Dewinter. "We willen met onze telefoondienst gewoon correcte informatie verspreiden over de wettelijke mogelijkheden voor een terugkeer naar het land van herkomst. Die zijn er maar ze worden door de overheid niet enoeg gepromoot".
Steun van Afrikaanse organisatie Vlaams Belang krijgt voor deze campagne de steun van de Afrikaanse organisatie ALCEC uit Kameroen. Volgens hun voorzitter Emile Bomba kunnen asielzoekers hun land een dienst bewijzen als ze terugkeren en in hun geboorteland gaan werken om de plaatstelijke ontwikkeling te bevorderen.
Acties Volgens Vlaams Belang zijn er in België ongeveer 110.000 illegalen, met Antwerpen als belangrijkste verblijfplaats met rond de 35.000 afgewezen asielzoekers. De partij vindt dat aantal veel te hoog en vraagt aan de federale en de Vlaamse regering om werk te maken van kortere asielaanvraagprocedures en een efficiënter uitwijzingsbeleid.
Ze zal actie voeren in wijken waar veel illegalen wonen, en houdt vanavond een manifestatie in de stragisch gelegen Permeke-bibliotheek aan het Antwerpse De Coninckplein. Dat initiatief werd door sp.a-gemeenteraadslid in Antwerpen Frank Hosteaux al afgedaan als schandalig. Hij eiste dat het schepencollege de activiteit verbood, maar hoogstwaarschijnlijk zonder resultaat.
Vlaams Belang voert deze actie niet alleen, maar doet het in samenwerking met een afrikaanse organisatie uit Kameroen. Misschien maar best ook : zo kan het niet beschouwd worden als plat populistisch of racistisch. Ze werken er samen, hand in hand... iets andere tactiek, maar voor een humaan terugkeer beleid met de nodige steun om een nieuw leven op te bouwen. Wanneer volgt onze regering ?
