Sint moet zonder kruis, kerstboom zonder kribbe

xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Antwerpse stadsscholen houden zich strikt aan neutraliteit

ANTWERPEN - In het gros van de Antwerpse stedelijke kleuterschooltjes mag er op de mijter van Sinterklaas geen kruis prijken. En onder de kerstboom zijn kribbes 'met een kindeke', herders of Jozef en Maria al helemaal taboe.

De scholen in het stedelijke onderwijs van Antwerpen moeten in principe de religieuze neutraliteit respecteren. Behalve in de levensbeschouwelijke lessen proberen de leerkrachten verwijzingen naar religieuze symbolen zoveel mogelijk te vermijden.

'Strikte richtlijnen hebben we daarover niet', zegt Frank Noten, de directeur van het stedelijke onderwijs. 'Maar het lijkt me logisch dat feesten in onze scholen behandeld worden op een seculiere manier: als momenten waarop samen gezellig gevierd wordt, zonder enige verwijzing naar de religieuze betekenis. We gunnen de schooldirecties wel de vrijheid om dat zelf in te vullen.'

Uit een rondvraag van de redactie blijkt dat de meeste scholen die neutraliteit nogal strikt interpreteren. Vooral in de kleuterscholen levert dat ietwat absurde situaties op. Zo moeten de leerkrachten er bijvoorbeeld op letten dat de sint op kleurbladen politiek correct is.

'Als leerkrachten bij ons zelf kleurprenten maken, moeten ze er inderdaad op letten dat er geen kruis op de mijter van de sint staat', zegt Brigitte Goeyvaerts, directrice van de stedelijke kleuterscholen 't Beertje en De Populieren. 'De meeste kindjes tekenen gewoon een gele streep. Maandag komt de sint trouwens toevallig over de vloer. Ook die zal kruisloos zijn. Niet dat we al te fanatiek zijn: mooie prentenboeken over Sinterklaas gaan we heus niet boycotten omdat er toevallig kruisen instaan. Als de kindjes dan vragen wat dat is, antwoorden we dat het gewoon versiering is.'

En ook met Kerstmis passen de leerkrachten op hun tellen. 'Als we het met de kindjes hebben over Kerst, gaat het vooral over hoe er feest gevierd wordt', vertelt juf Inge die in 't Beertje de derde kleuterklas onder haar hoede heeft. 'Kerstmis gaat voor ons over gezellig samenzijn en lekker eten. Het traditionele kerstverhaal - kindje Jezus, Jozef, Maria en de herders - wordt niet verteld. We zetten wel een kerstboom, maar die wordt versierd met ballen en slingers. Je zal er zeker geen kribbetje zien onderstaan of engeltjes zien inhangen.'

Sint krijgt Marokkaanse Pieten...

06.12.2008 13.06u - En, is de Sint bij u langs geweest? De arme man heeft het niet makkelijk. Hij moet er voor zorgen dat de juiste pakjes bij de juiste kindjes belanden. Daarnaast moet hij er op zijn oude dag ook over waken dat hij niet van het dak tuimelt, of struikelt op het gladde ijs van de multiculturele samenleving. Naar aanleiding van de komst van de heilige man is bij onze noorderburen de discussie over de vermeende racistische trekjes van de Sint weer in alle hevigheid opgelaaid. Die Zwarte Pieten zouden immers het slachtoffer zijn van afschuwelijke ‘discriminatie’ en ‘vooroordelen in stand houden’…

De doortocht van de Sint is ook niet zonder fysiek gevaar. Steeds vaker wordt de brave man belaagd door allochtone ettertjes die aan zijn baard trekken, er met de mijter van door gaan, roepen, spuwen of stenen gooien. Ze hebben het niet zo begrepen op wat zij beschouwen als een soort ‘christelijke missionaris’ die kinderzieltjes in verleiding brengt. In Amsterdam wordt de Sint dit jaar beschermd door ingehuurde ‘bodyguards’: Marokkaanse Zwarte Pieten. Die kunnen Marokkaanse jongeren in het Arabisch tot de orde roepen of ‘afpoeieren’. De ‘Sinterklaascentrale’ wijst er nog op dat een bezoekje aan een probleemwijk vooraf altijd geseind wordt aan de politie. Agenten en buurtwachters houden dan van op een veilige afstand een oogje in het zeil.

Ook in eigen multicultiland is de Sint blijkbaar een heet hangijzer. In de VRT-soap ‘Thuis’ - die geen enkel taboe uit de weg gaat – was de hamvraag deze week of de Marokkaanse loodgieter (‘Mo’ voor de vrienden) nu al dan niet een witte baard zou aantrekken om een zieke Sint te vervangen. Mo is immers praktiserend moslim en vond het “niet gepast” om op te draven voor een ‘christelijk feest’. Maar wellicht ging Mo uiteindelijk toch voor de bijl en is hij gezwicht voor de charmes van zijn vrouwelijke collega die het hem zo lief had gevraagd. Het leven wordt er niet simpeler op in de multiculturele samenleving.