Ik ben Toujour André
Ik ben een man en woon in Sint-Pieters-Leeuw (Vlaams Brabant) en mijn beroep is ambtenaar.
Ik ben geboren op 04/06/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tennis voetbal en schaken.
In ben de trotse vader van Christophe, Nathalie, Caroline en Pauline.
Ik heb een vaste relatie met de liefste Martine die bestaat.
Ik ben gemeenteraadslid voor Vlaams Belang en zet mij in voor Vlaamse belangen, normen en waarden. Recht door zee !
Deze week werd duidelijk wat iedereen reeds lang met de ellebogen aanvoelde: Vlaanderen is mijlenver verwijderd van de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde en van de beloofde grote staatshervorming. Vlak voor de deadline van 15 juli verstreek, ondernam Yves Leterme nog een wanhopige poging om de Franstaligen alsnog over de streep te trekken.
Laat in dat verband toch nog maar eens gezegd zijn dat Leterme zich de voorbije maanden meer dan eens bereid heeft getoond om zeer verregaande toegevingen aan de Franstaligen te doen. Dat hem geen andere optie restte dan zijn ontslag aan te bieden, was vooral te wijten aan zijn gedeeltelijk geradicaliseerde achterban, de vrees voor de Vlaamse verkiezingen in 2009 en de Franstalige hooghartigheid.
Van confederalisme geen sprake
Zoals gezegd, probeerde Yves Leterme de deadline over de zomermaanden te tillen door een nieuwe onderhandelingsformule voor te stellen: het overleg tussen de gemeenschappen. Dat zou N-VA en de Vlaamsgezinde vleugel van CD&V in staat stellen om te doen alsof er een heuse confederale staat in de steigers stond, maar niets was natuurlijk minder waar: in de praktijk zouden de minister-presidenten Peeters en Demotte enkel mogen aanschuiven aan de federale onderhandelingstafel.
Het overleg tussen de gemeenschappen was slechts een schaamlapje dat geen enkele garantie op een staatshervorming bood, zeker nadat duidelijk werd dat MR-voorzitter Didier Reynders die elke vraag naar meer Vlaamse bevoegdheden vakkundig afblokt met zijn hallucinante eis voor de uitbreiding van Brussel opnieuw de eerste viool zou spelen.
Het Franstalige front zou bovendien worden aangevuld met Brusselaars en Duitstaligen, waardoor de Vlamingen opnieuw in de minderheid zouden raken. Dat er van écht confederalisme helemaal geen sprake was, werd gelukkig ook tijdig ingezien door een deel van de CD&V-achterban. Waarop Leterme enkel nog de eer aan zichzelf kon houden.
Belgische recuperatie
Sinds Leterme ten paleize het ontslag van zijn regering aanbood, zien we echter een merkwaardige evolutie: Saksen-Coburg reanimeert op slinkse wijze het plan van het overleg tussen de regios. Dat Albert II de minister-presidenten van de regios ontbood op het paleis, doet sommigen concluderen dat het Hof zich op het confederale pad begeeft. Dat klopt hoegenaamd niet. Het Belgische establishment wil helemaal geen confederatie, wel integendeel.
Het is duidelijk dat de Belgische koning zich (opnieuw) naadloos inschrijft in de francofone strategie het uitstel-scenario van Leterme - om de staatshervorming naar de prullenmand te verwijzen. Door het huidige partijenoverleg met een confederaal sausje te overgieten, geeft men de indruk dat men het ernstig meent met de staatshervorming. Quod non. In de praktijk zullen de Franstaligen elke stap naar meer Vlaanderen blijven blokkeren. Zolang België bestaat, kan en zal Vlaanderen nooit krijgen waar het recht op heeft.
Tweede vaststelling. Wie goed oplette, kon dinsdagavond in Terzake vaststellen dat CD&V opnieuw een communautaire bocht inzet. De Franstaligen moeten nu een initiatief nemen, zo klonk na het ontslag van Yves Leterme nog stoer. Gisteren liet CD&V-Kamerfractieleider Servais Verherstraeten een heel ander geluid horen: het Vlaams Kartel is bereid het beleid voort te zetten dat Leterme I tot nu tot heeft gevoerd, maar dan wel op voorwaarde dat er communautaire vooruitgang wordt geboekt.
N-VA-Kamerlid Jan Jambon sprak Verherstraeten helaas niet tegen. Recente verklaringen van Marianne Thyssen en Mark Eyskens geven aan dat Yves Leterme inderdaad opnieuw in beeld komt. De komende dagen zal duidelijk worden of het CD&V/N-VA menens is met de verregaande staatshervorming, dan wel of het ontslag van Leterme maar om te lachen was
Plan Boedelscheiding
Het Vlaams Belang heeft de voorbije weken meermaals opgeroepen om 15 juli als breekijzer te gebruiken. Ook gisteren herhaalde onze partij haar pleidooi voor een Vlaams spoedberaad over plan B: de ordentelijke voorbereiding van de Belgische boedelscheiding. De kansen op Vlaamse onafhankelijkheid waren immers nog nooit zo groot.
In De Standaard (16 juli) slaat Peter De Roover, politiek secretaris van de Vlaamse Volksbeweging (VVB), nagels met koppen. Ook wie de Vlaamse onafhankelijkheid niet als beste oplossing ziet, moet nu erkennen dat dit alternatief niet langer afgedaan kan worden als onrealistisch gedaas van dogmatici, zo klinkt het.
Volgens De Roover is het vandaag een zaak van Vlaams-democratisch staatsmanschap dat alle Vlaamse partijen de angst voor de eigen schaduw afwerpen en duidelijk maken aan de Franstaligen dat Plan na-B (na België) een realistische optie is geworden.
In Het Belang van Limburg laat Eric Donckier evenmin onduidelijkheid bestaan: De Vlaamse partijen moet ook durven nadenken over welke hefbomen ze kunnen inzetten om een nieuwe staatshervorming af te dwingen. Zoals een op zichzelf voorbereid onafhankelijk Vlaanderen als alternatief.
Belgische bidsprinkhaan
De koudwatervrees van de Vlaamse traditionele partijen inclusief het kartel CD&V/N-VA om buiten de Belgische structuren te durven denken, blijft verbazen. In plaats van dat ze uit hun correcte vaststelling dat het Belgische overlegmodel zijn limieten heeft bereikt de enige mogelijke conclusie Vlaamse onafhankelijkheid! zouden trekken, blijven zij als konijnen naar de Belgische lichtbak staren.
Het Belgische establishment en de francofonie gedragen zich als een bidsprinkhaan: ze zijn zeer goed gecamoufleerd en zetten hun prooi op het verkeerde been. Maar na de paringsdans wordt het mannetje verorberd door de vrouwelijke partner.
Wij hopen van harte dat de vrijheidslievende krachten in Vlaanderen zich niet opnieuw voor de unitaire kar laten spannen, en de Belgische bidsprinkhaan onverwijld wandelen sturen.
Vlaamse politici moeten conclusies trekken en kiezen voor Vlaanderen
Vele Vlaamse politieke commentaren, vele politici van de zogenaamde Vlaamse meerderheidspartijen sloven zich deze dagen uit in verklaringen, dat er een uitweg moet gezocht worden uit de impasse, de blokkage, het moeras... wel er is er geen meer !
Want we zitten in een patstelling ! In schaken betekent dit : ofwel een enkele speler nog géén enkele zet nog kan doen of twee spelers telkens weer in herhaling van zetten vallen en dat verder spelen geen zin heeft of er toch geen winnaar uit de bus kan komen of als overwinnaar de tafel zal verlaten !
De spelers (onderhandelaars) kunnen geen kant meer op, links noch rechts, vooruit noch achteruit ! Stop de klok ! Handjes schudden... het spel is over en uit !
Als er wel iets duidelijk geworden is, dan toch dat het Belgische federale model helemaal niet meer werkt! Dit land is totaal onbestuurbaar geworden, en de Walen leggen gewoon hun arrogante wil op. Chantage is hun enige manier van onderhandelen en als een in de hoek gedreven kat een uitweg te zoeken met een valse list.
Leterme zei het zeer concreet door te stellen dat hij alles heeft geprobeerd en alles heeft gedaan, maar het belgische federaal systeem is kapot geregeerd, versleten tot op de draad. Het is om hopeloos van te worden en gaf zijn ontslag.
Verwijten links en rechts, over en weer, welles nietes spelletjes, mekaar de schuld geven en de zwarte piet doorschuiven lost niets op. Probeer als vrienden uit mekaar te gaan en bereidt de boedelscheiding voor, scheiden van tafel en bed nu het nog kan, voor een vechtscheiding losbarst. Daarmee is niemand gediend, zeker de bevolking niet.
Er is helemaal geen goede wil meer, noch van de Vlamingen die geen prijs willen betalen en de Franstaligen, die maar financiële garanties en compensaties eisen, met als kers op de taart de uitbreiding van Brussel in ruil voor BHV !
Zo bijvoorbeeld Di Rupo vandaag nog in De Standaard: Wij blijven bereid tot een redelijk compromis maar we accepteren niets wat Walen en Brusselaars verarmt. Duidelijke taal toch?
Of iets verder in hetzelfde interview: Er is geen enkele partij aan geen van beide kanten die ooit iets zal toegeven voor de verkiezingen van juni 2009.
Splitsing B-H-V? Vergeet het maar
De stekker uittrekken, de laatste doet het licht uit... Amen.
Na een jaar crisis en eindeloos onderhandelen trok Yves Leterme gisteravond zelf de stekker uit de federale regering, nadat hij herhaalde pogingen ondernam om de deadline van 15 juli uit te stellen. Vlaanderen heeft meer dan een jaar tijd verloren.
Toen gisteren duidelijk werd dat de deadline van 15 juli zou verstrijken zonder splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde en zonder de beloofde grote staatshervorming, had het Vlaams Belang de poging om de staatshervorming (opnieuw) uit te stellen al te doorzichtig genoemd.
Bovendien bleek dat Yves Leterme tot zeer verregaande toegevingen bereid was om de Franstaligen alsnog over de streep te trekken. De nieuwe onderhandelingsformule waarmee de premier op het laatste nippertje was komen aandraven het overleg tussen de gemeenschappen was slechts een schaamlapje dat geen enkele garantie op een staatshervorming bood. Dat hier van confederalisme helemaal geen sprake was, werd gelukkig ook tijdig ingezien door een deel van de CD&V-achterban.
Het Vlaams Belang is van mening dat álle Vlaamse partijen zo snel mogelijk spoedberaad moeten houden over de ordentelijke voorbereiding van het einde van België.
De Vlaamse politici moeten helemaal niet wachten op een initiatief van de Franstaligen of nieuwe oekazes van het Paleis ondergaan: zij moeten zélf de moed hebben om finaal de stekker uit de Belgische constructie te trekken.
Laat ons scheiden op een deftige en ordentelijke manier. Het Belgisch systeem werkt niet meer en het functioneert ook niet meer. Iedereen ziet het maar niemand heeft genoeg politieke moed, laat staan 5 minuten politieke moed.
Letermes ontslag is enkel een schijnbeweging, een wanhoopspoging om de franstalige politici onder druk te zetten. Ze moeten er nog maar eens mee lachen met zoveel amateurisme.
Vlaams Parlement moet overgaan tot autonomieverklaring
"Vlaamse regering en Vlaams Parlement moeten eenzijdige autonomieverklaring op basis van de Vlaamse resoluties afkondigen, zoniet moet Vlaanderen opteren voor de onvoorwaardelijke boedelscheiding"
Uitgebreid Bureau komt morgen om 11 uur 30 bijeen om te beslissen over een eventuele extra vergadering van het Vlaams Parlement
15.07.2008 16.55u - Vorige week woensdag weigerde de plenaire vergadering van het Vlaams Parlement op vraag van de Vlaams Belang-fractie een extra zitting te voorzien op woensdag 16 juli ter evaluatie van het eventuele communautaire akkoord dat vandaag op 15 juli diende bereikt te worden. Het voorstel werd meerderheid tegen oppositie weggestemd.
Gezien de nieuwe politieke situatie heeft Vlaams Belang-fractievoorzitter Filip Dewinter zijn vraag voor een extra zitting van het Vlaams Parlement met een officieel schrijven aan parlementsvoorzitter Vanderpoorten hernieuwd.
Vlaams Belang wil eerstdaags een debat over de actuele politieke situatie en de houding van de Vlaamse regering terzake. Voor het Vlaams Belang kan het niet dat het Vlaams Parlement na de gebeurtenissen van vandaag en gisteren werkloos toeziet en aan de kant blijft staan . Het was Premier Yves Leterme zelf die gisteren naar aanleiding van zijn ontslag stelde dat het federaal overlegmodel zijn limieten heeft bereikt.
Het Vlaams Belang meent dan ook dat het Vlaams Parlement het lot van Vlaanderen in eigen handen moet nemen. Het Vlaams Parlement is het enige legitieme parlement van Vlaanderen en moet zich zelf desnoods een aantal bevoegdheden toe-eigenen (gezondheidszorg, het volledige mobiliteitbeleid, het volledige energiebeleid, volledige fiscale autonomie, het volledige werkgelegenheidsbeleid, het sociale zekerheidsbeleid, enz ) en dit ter uitvoering van de Vlaamse resoluties van maart 1999 en het communautaire luik van het Vlaams regeerakkoord van 2004. De Vlaamse regering en het Vlaams Parlement moeten dus een eenzijdige autonomieverklaring op basis van de Vlaamse resoluties afkondigen, zoniet moet Vlaanderen opteren voor de onvoorwaardelijke boedelscheiding. Hierover dient met Wallonië niet onderhandeld te worden. De voorstellen van de Vlaamse resoluties van maart 1999 zijn wat dat betreft te nemen of te laten.
Morgen zal het Uitgebreid Bureau van het Vlaams Parlement om 11 uur 30 samenkomen om te beslissen of er al dan niet een extra vergadering van het Vlaams Parlement zal worden bijeengeroepen.
