Ik ben Toujour André
Ik ben een man en woon in Sint-Pieters-Leeuw (Vlaams Brabant) en mijn beroep is ambtenaar.
Ik ben geboren op 04/06/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tennis voetbal en schaken.
In ben de trotse vader van Christophe, Nathalie, Caroline en Pauline.
Ik heb een vaste relatie met de liefste Martine die bestaat.
Ik ben gemeenteraadslid voor Vlaams Belang en zet mij in voor Vlaamse belangen, normen en waarden. Recht door zee !
Drie CD&V-burgemeesters maken zich zorgen over de Vlaamse idealen binnen hun partij. Ze maken zich zorgen over de komende verkiezingen, want je kunt toch niet je beloftes breken en daarna zeggen dat je ze deze keer wél zult houden.
Vijf jaar geleden, op 14 februari 2004, kondigden CD&V en N-VA hun kartel aan. Het Vlaams alternatief was geboren: een krachtige politieke formatie die zou spreken voor het algemeen belang van zes miljoen Vlamingen. En die dus meer en volwaardige bevoegdheden zou bewerkstelligen voor Vlaanderen. Maar die ook zou zorgen voor een ander en beter bestuur.
Het kartel volbracht zijn eerste opdracht in 2004 door een sterke Vlaamse regering op de been te brengen. De tweede opdracht was om via een grote staatshervorming eindelijk institutioneel en financieel orde op zaken te stellen. De hernieuwde machtsdeelname op het federale niveau, leidde CD&V echter langzaam maar zeker weg van deze belangrijke, eigenlijk essentiële, doelstelling. De gevolgen daarvan zijn vandaag zeer pijnlijk: geen kartel meer, geen staatshervorming (noch enig vooruitzicht in dat verband), geen splitsing van B-H-V, een weinig inspirerende noodregering, een dieptepunt qua geloofwaardigheid.
De reactie van de CD&V-partijtop is er een van berusting. De boodschap aan de militanten: 'steun en volg de leiders', zij zullen wel weten hoe en waarom. 'Op die manier kunnen we ook in juni winnen', schrijft Yves Leterme aan elke CD&V-mandataris. Het kartel was een middel, geen doel. Het doel was de realisatie van het kartelprogramma. Voor ons blijft dat ook zo. Immers, is het toeval dat het kartel bijna nergens op lokaal vlak werd opgeheven? Is het geen teken dat velen aan de basis blijven geloven in dat kartelprogramma, in elkaar en in de samenwerking met elkaar ? Hoe dan, met welke doelstellingen en met welke geloofwaardigheid? Je kunt toch niet eerst al je beloftes overboord gooien en vervolgens zeggen dat we onze beloftes volgende keer wél zullen houden?
Inmiddels ontspoort het budget, is goed bestuur ver te zoeken, wordt de staatshervorming op de lange baan geschoven, gaat men over B-H-V dan toch onderhandelen en staan de zowel CD&V als Open VLD te kijken naar de allesverlammende oorlog tussen de MR en de PS.
Alleen de N-VA gaat nog voor de realisatie van het kartelprogramma in woord en daad. Wij menen dat deze partij daarvoor beloond mag worden. Daarom dit signaal van grote bezorgdheid. Wij willen van onderuit, als lokale mandatarissen, uiting geven aan het vertrouwen dat op lokaal vlak nog steeds bestaat tussen CD&V en N-VA. Omdat de geest en het programma van het kartel verre van dood zijn. Dat is onze oprechte hoop.
CV&V en Kris Peeters met lege handen naar de kiezer
Traditionele partijen moeten niet enkel stekker uittrekken, maar kortsluiting veroorzaken. Vandaag besliste Vlaams minister-president Kris Peeters (CD&V) een einde te maken aan de communautaire dialoog, nadat Didier Reynders duidelijk had gemaakt dat er voor de verkiezingen geen deelakkoorden meer mogelijk zijn. Eigen schuld, dikke bult: Kris Peeters blijft door zijn eigen schuld met lege handen achter. Nu zelfs van een minimale staatshervorming binnen deze Vlaamse legislatuur geen sprake zal zijn, staat CD&V helemaal met de billen bloot. De CD&V/N-VA-strategie heeft hopeloos gefaald.
De communautaire dialoog is nooit van start gegaan omwille van twee redenen: de Walen wilden niet en Kris Peeters durfde niet. De Waalse garanties die Peeters bij het begin zei op zak te hebben, blijken uiteindelijk niets meer dan gebakken lucht. Een plan B om bij een mogelijke mislukking als alternatief te dienen was er al evenmin. Nochtans was het plan B van de Vlaamse onafhankelijkheid de enige stok achter de deur om de Walen rond de onderhandelingstafel te krijgen.
De stoere Vlaamse verklaringen van de minister-president zijn totaal ongepast. De Walen zijn de enigen die hun slag thuishalen: geen staatshervorming. Niet alleen blijft het Vlaams regeerakkoord hierdoor dode letter, bovendien blijkt opnieuw dat de Waalse chantage werkt. Het antwoord van Kris Peeters op het Waalse njet, is zwak en laf. Peeters legt zich neer bij de feiten en gaat over tot de orde van de dag. In plaats van enkel de stekker uit de dialoog te trekken, moet hij een kortsluiting veroorzaken. Dat kan alleen indien CD&V, SP.A en VLD zich niet neerleggen bij het Belgische status quo, en eindelijk durven te kiezen voor Vlaamse onafhankelijkheid.
NVA kreeg gelijk
Oppositiepartij N-VA zegt dat Vlaams minister-president Kris Peeters de bevolking een rad voor de ogen heeft gedraaid door te zeggen dat er 'garanties' waren op succes in de communautaire dialoog, zegt N-VAer Geert Bourgeois. Hij stapte destijds uit de Vlaamse regering omdat hij niet geloofde in de communautaire dialoog. 'Er waren geen garanties bij de opstart van de dialoog. Peeters is altijd blijven volhouden dat er garanties waren op deelakkoorden. Maar zelfs die zijn er niet. Hij geeft ons met zeven maanden vertraging gelijk', zegt Bourgeois. 'We komen nu tot de vaststelling dat een belangrijk luik van het Vlaams regeerakkoord niet uitgevoerd wordt en dat de 'copernicaanse omwenteling', waarbij het zwaartepunt van de bevoegdheden bij de deelstaten zou liggen, er niet komt', zegt Bourgeois.
Bruno Valkeniers Voorzitter Vlaams Belang Filip DewinterVlaams parlementslid
Vlaams Belang wist op voorhand dat deze onderhandelingen op niets zouden uitdraaien. CD&v stelde elke ernstige poging de Vlaamse eisen te verdedigen uit, vond nooit de "vijf minuten politieke moed", werd steeds gedwarsboomd door madam NON en de MR met pitbull Mangain op kop, Di Rupo liep er losjes tussendoor met af en toe een kirrend geluidje van een valse vredesduif.
NVA verliet tijdig het zwalpend schip, Leterme verliet het toen het begon te zinken. Gelukkig zijn de verkiezingen in aantocht en strandde het regeringsschip op een zandbank net voor de kust.
CD&v krijgt een dikke nul op tien voor haat verkizingsbeloften ! Ze hebben er geen enkele van waargemaakt.
Erger nog het land zit in de diepste crisis ooit. Er zullen enkele mirakels moeten gebeuren om dit land nog te redden. Trek de stekker uit, verlos ons van dit gedrocht en redt wat er nog te redden valt : Vlaanderen !
Marokkaanse overheid verplicht gebruik Arabische namenlijst
Indien de Marokkaanse overheid de integratie van Marokkaanse allochtonen blijft tegenwerken moet het Marokkaans consulaat in Antwerpen gesloten worden.
Filip Dewinter
Dienst Burgerlijke Stand van de stad Antwerpen verplicht allochtonen van Marokkaanse origine om de Arabische namenlijst van de Marokkaanse overheid te gebruiken. Antwerpse stedelijke overheid ondersteunt, faciliteert en voert anti-integratiebeleid van de Marokkaanse overheid uit Naar aanleiding van het debat in het Vlaams Parlement betreffende de Arabische namenlijst die door de Marokkaanse ambassade opgedrongen wordt aan allochtonen van Marokkaanse origine die over de dubbele nationaliteit beschikken, bleek dat slechts 10% van de Vlaamse steden en gemeenten bij de diensten van de burgerlijke stand deze namenlijst gebruiken. 88% van de steden en gemeenten gebruiken deze Arabische namenlijst uitdrukkelijk niet.
Ook nadat Vlaams minister voor inburgering, Marino Keulen, vorig jaar reeds op vragen van Filip Dewinter antwoordde dat de diensten van de burgerlijke stand deze Arabische namenlijst beter niet gebruiken, blijft o.a. de stad Antwerpen de lijst niet alleen gebruiken, maar legt de dienst bevolking van de stad Antwerpen allochtonen van Marokkaanse origine een tweetalig Nederlands-Arabisch formulier voor waarin gewezen wordt op het feit dat de naam die ouders kiezen niet voorkomt op de door de Marokkaanse overheid ter beschikking gestelde namenlijst. Omdat dit problemen zou kunnen geven om een Marokkaans nationaal paspoort te verkrijgen en om moeilijkheden te besparen wordt de ouders aangeraden contact op te nemen met de Marokkaanse ambassade of het Marokkaanse consulaat om de aanvaarding van de naam te bekomen.
Los van het feit dat dit tweetalig formulier een inbreuk vormt op de bestaande taalwetgeving die verplicht dat overheidscommunicatie met de burger in Vlaanderen in het Nederlands dient te gebeuren, is het ongehoord dat de Antwerpse stedelijke overheid het beleid van niet-integratie ten aanzien van de hier verblijvende Marokkaanse allochtonen van de Marokkaanse overheid ondersteunt, faciliteert en uitvoert.
In een schrijven van de verantwoordelijke ambtenaar voor loketwerking wordt gesteld dat: Wanneer deze ouders hun kind, dat eveneens de dubbele nationaliteit heeft, een naam willen geven, moet die naam voor de Marokkaanse overheid voorkomen op de namenlijsten die opgesteld worden door die overheid. Deze lijsten liggen bij onze diensten burgerlijke stand ter beschikking van de ouders.
Voor de Marokkaanse overheid zijn de hier verblijvende Marokkaanse allochtonen de 17de provincie van Marokko. Door de integratie van Marokkaanse allochtonen tegen te werken, probeert de Marokkaanse overheid de allochtonen van Marokkaanse origine om economische en politieke redenen te binden aan de Arabische en islamitische cultuur en de Marokkaanse identiteit.
Het is meer dan onverantwoord te noemen dat het Antwerpse stadsbestuurde kaart van de Marokkaanse overheid trekt en hierdoor de integratie van de hier verblijvende Marokkaanse allochtonen bemoeilijkt. Opvallend is ook dat de Marokkaanse Consul in Antwerpen, de heer Mohammed Benali, iedere allochtoon van Marokkaanse origine die huwt persoonlijk aanschrijft (zie brief als bijlage) met de mededeling dat: Je vous informe que la loi est claire : le prénom de votre enfant doit être authentiquement arabe ou marocain. en aan de jonggehuwden een 15 bladzijden tellende Arabische namenlijst met 1298 toegelaten Arabische namen bezorgd. Ook hiertegen treedt het Antwerpse stadsbestuur niet op.
Filip Dewinter eist dat de fameuze namenlijst niet langer gebruikt wordt door de diensten van de burgerlijke stad van de stad Antwerpen. Tevens wil Filip Dewinter dat de Antwerpse burgermeester de Marokkaanse Consul op het matje roept en hem vraagt te stoppen met zijn briefschrijfactie en zich in te schakelen in het integratiebeleid. Indien het Marokkaanse Consulaat zich hiertoe niet bereid verklaart, moet het Antwerpse stadsbestuur overwegen het consulaat te sluiten.
16.02.2009 - De Vlaamse trommels hebben even dienst gedaan om de verkiezingen te winnen, maar het Belgische staatsmanschap heeft alweer geroepen. De Vlaamse vleugel van de CD&V is vleugellam. Lancien CVP est arrivé. Zo veegde Erik Stoffelen de CD&V-top de mantel uit op het jongste Vlaams-Nationaal Zangfeest. De bolwassing volgde kort na een al even striemende aanklacht van enkele dissidente CD&V-burgemeesters.
Nul procent
Huub Broers, Hendrik Verbrugge en Dirk Brancaer maakten in een open brief de tragische balans op van de regeringsdeelname: Geen kartel meer, geen staatshervorming noch enig vooruitzicht, geen splitsing van BHV, een weinig inspirerende noodregering, een dieptepunt qua geloofwaardigheid.
De opstandige burgemeesters werden niet teruggefloten door hun partijtop, want iedereen weet dat ze gelijk hebben, dat het palmares bedroevend is. Leterme schreef in een brief aan alle CD&V-mandatarissen wel dat zijn partij de verkiezingen gaat winnen, maar aan de basis zien ze de bui al hangen. Intussen ontspoort het budget, is goed bestuur ver te zoeken, wordt de staatshervorming op de lange baan geschoven, gaat men over BHV dan toch onderhandelen en staan zowel CD&V als VLD te kijken naar de verlammende oorlog tussen de MR en de PS, aldus de opstandige burgemeesters.
Iedereen weet dat je de verkiezingsbeloftes van de traditionele partijen best met een korreltje zout neemt, maar de kloof tussen de beloftes en de resultaten was zelden zo schrijnend. Of, om het met de woorden van de CD&V-burgemeesters te zeggen: Op dit moment hebben we nul procent bereikt. Nul % ! Alstublieft.
Fortis
Leterme struikelde over het Fortis-dossier, na mogelijke druk vanuit de regering op rechters die zich over de verkoop van de bank moesten uitspreken. Een ezel stoot zich geen twee keer aan dezelfde steen, denk je dan, maar Reynders lapte het weer. Hij schudde op de valreep nog wat oneerbare trucjes uit de mouw om de stemming van de aandeelhouders van Fortis in zijn voordeel te laten beslechten. Maar toen dat uitlekte was de verontwaardiging zo groot dat de verkoop aan het Franse Paribas werd weggestemd. Niemand weet hoe het nu verder moet.
In een normaal land zouden er meteen na de val van de regering-Leterme verkiezingen worden uitgeschreven. Maar neen, in België worden democratische verkiezingen door politici en opiniemakers opgevoerd als de ultieme nachtmerrie. Dit land heeft stabiliteit nodig, zo wordt georakeld. We kunnen ons niet veroorloven dat de regering valt want de economische crisis moet aangepakt worden, de bankcrisis opgelost. En daarvoor heb je bekwame leiders nodig We kennen het resultaat.
Wat een zootje, wat een puinhoop. In een beschaafd land zou de regering al lang de eer aan zichzelf gehouden hebben en ontslag genomen. Maar neen. Luid applaus voor de change-praatjes van Barack Obama, maar in eigen land luidt het leidmotief van Herman Van Rompuy en zijn regering: No change. Je moet het maar doen. Het land zakt weg in het moeras en het immobilisme, en wat zegt de regering: laten we er maar van genieten
KBC
Alles in dit land is communautair, zei Karel De Gucht ooit. Dat werd met de bankcrisis nog eens ten overvloede bewezen. Didier Reynders aarzelde geen seconde om de Vlaamse bank KBC mee de dieperik in te sleuren. Vorig jaar al zorgde Guy Quaden (PS) voor onrust door te suggereren dat KBC kampte met liquiditeitsproblemen. Een kapitaalinjectie bij KBC werd verzilverd met compensaties voor de noodlijdende Waalse vliegtuigonderdelenbouwer Sabca. En daarmee werd de oude Belgische wafelijzerpolitiek terug uit de mottenballen opgevist.
Maar daarmee was de Waalse afgunst en de nijd over de Vlaamse welvaart, de Vlaamse begrotingsoverschotten en het economische succesverhaal van Vlaanderen nog niet gesust. Reynders strooide opnieuw valse geruchten rond over banken in moeilijkheden lees KBC. Beursspecialisten wezen er dan ook op dat de koersval bij KBC vooral te wijten is aan geruchten uit overheidskringen en meer bepaald Didier Reynders.
Toen een dijkbreuk onafwendbaar was geworden, haastte Laurette Onkelinx zich met de kurkdroge mededeling dat er van Belgische overheidssteun aan de (Vlaamse) bank om ideologische redenen geen sprake kon zijn. Als grof staaltje van Waalse solidariteit en Belgische loyaliteit kan dat tellen.
Het bedenkelijke optreden van Reynders en co. is geen toeval, maar kadert in een doelbewuste strategie van de Franstaligen om het Vlaamse autonomiestreven met alle mogelijke middelen te dwarsbomen. Maar, helaas voor Reynders en co., wie een put graaft voor een ander, loopt het risico er zelf in te tuimelen. Ze kregen de KBC-boemerang terug, recht in het gezicht.
Wat kan Vlaanderen nog met dit Wallonië aan?, vroeg Guido Meulenaer zich af in Trends. Aan Vlaamse kant groeit de consensus dat een staatshervorming noodzakelijk is. De zaak-KBC zal dat bewustzijn nog doen toenemen, en komt die staatshervorming er niet, dan zijn een big bang en een onafhankelijk Vlaanderen de enige uitweg.
Yes, we can!
De CD&V-top heeft er zich bij neergelegd dat er van een staatshervorming niks in huis komt. De partij heeft zich weer tot België bekeerd. Herman Van Rompuy zweert bij de Belgische status quo. En de VLD? Die voert Guy Verhofstadt straks op als de redder des vaderlands. De man die van België een modelstaat zou maken, maar die alle netelige dossiers in de koelkast stopte en liet wegrotten
No change, inderdaad. En dat terwijl het land snakt naar verandering. De begroting rammelt langs alle kanten. De communautaire onderhandelingen zitten muurvast. Justitie is nog altijd een puinhoop. En intussen gaat de miljardendiefstal van Vlaams geld en Vlaamse welvaart dag in dag uit gewoon verder.
Verandering? Ach, Jean-Marie Dedecker belooft het wel, maar droomt al luidop van een regering met CD&V en VLD, de partijen die het no change tot hoogste vorm van staatsmanschap hebben verheven. Maak u dus geen illusies, ook LDD zal straks niet voor de noodzakelijke verandering zorgen.
Die levensnoodzakelijke verandering is binnen België niet mogelijk en kan alleen in een eigen Vlaamse staat. Luc Van der Kelen (Het Laatste Nieuws), is geen flamingant, maar hij trekt uit de KBC-crisis wel de enig mogelijke conclusie: Als er ooit een bewijs is geweest voor de levensvatbaarheid van een zelfstandig Vlaanderen, is dat in de zaak-KBC geleverd. Vlaanderen heeft België niet nodig. Vlaanderen heeft gedaan wat het moest doen. Weg met die verlammende koudwatervrees en de Belgische ziekte. Vlaanderen moet eindelijk zijn lot in eigen handen nemen. Vlaamse onafhankelijkheid? Yes, we can!
Aanval in druk metrostation, maar niemand helpt behalve 2 agenten in burger
BRUSSEL - Een meisje van vijftien is aan een Brussels metrostation getrapt en geslagen door twee jongeren die het gemunt hadden op haar iPhone. Dat gebeurde allemaal terwijl heel wat reizigers toekeken, maar niemand kwam het meisje te hulp.
Daags na ons verslag over Jonathan die 17 messteken heeft gekregen om hem van zijn gsm te beroven, duikt opnieuw een verhaal op van een brutale diefstal die herinnert aan wat Joe Van Holsbeeck in het Centraal Station in Brussel is overkomen.
'Ik kwam woensdag in de vooravond terug van bij een vriendin. In de bus belde ik mijn moeder om haar te vertellen wanneer ik thuis zou zijn. Ik deed dat met mijn iPhone, al had mijn moeder mij op het hart gedrukt om het dure apparaat zo weinig mogelijk in het openbaar te voorschijn te halen. Maar ik wou niet dat ze ongerust zou worden', vertelt Marie (15).
In diezelfde bus hadden twee jongeren van 15 en 16 gezien dat Marie in het bezit was van een van de meest begeerde gsm's op de markt. En die wilden zij te pakken krijgen. Zij volgden Marie toen zij aan het metrostation Bockstael overstapte van de bus op de ondergrondse. 'Op de roltrap die naar het station afdaalt, kwam de grootste van de twee plots voor mij staan terwijl de kleinste op dezelfde tree stond als ik. Toen ik weigerde mijn gsm af te geven sloeg hij me meteen in het gezicht. Ik huilde en smeekte dat ze me door zouden laten. Maar in de plaats daarvan greep die woesteling me bij de keel in een echte wurggreep. Hij drukte mij tegen de leuning van de roltrap. Ik zag op de andere roltrap de reizigers naar boven gaan die net uit een aankomend stel waren gestapt. Maar niemand hielp mij', zegt Marie.
Al die tijd hield Marie haar hand in de broekzak van haar jeans stevig op haar iPhone gedrukt. Zij kreeg harde klappen te verduren. Een van de aanranders trachtte het toestel uit haar broekzak te rukken. De broek van Marie scheurde, maar nog liet zij niet begaan. Op dat ogenblik kwamen politiemannen in burger haar te hulp. De twee aanranders werden in de boeien geklonken. Zij bleken minderjarig en allebei gekend bij de politie voor gewelddadige feiten.
Politiemannen in burger kwamen het slachtoffer te hulp. De twee aanranders werden opgepakt. Zij bleken minderjarig en gekend bij de politie voor gewelddadige feiten. "Nog terwijl mijn dochter verzorgd en verhoord werd, werden haar aanranders, die bekentenissen hebben afgelegd, door het parket weer vrijgelaten. Dat is toch hemeltergend", zegt de vader van het slachtoffer. (belga/dea)
'Nog terwijl mijn dochter verzorgd en verhoord werd, werden haar aanranders, die bekentenissen hebben afgelegd, door het parket weer vrijgelaten. Dat is toch hemeltergend?', zegt de vader van Marie. De ouders van het meisje vragen zich af hoe zij het voorval zal verwerken. Psychologische steun van slachtofferhulp zal zeker welkom zijn. (yb)
Minderjarig meisje slaat rivale met honkbalknuppel
BRUSSEL - Een 17-jarig meisje is doorverwezen naar het Brusselse parket omdat ze een 18-jarige rivale heeft aangevallen met een honkbalknuppel. Het voorval vond donderdag in Molenbeek plaats onder de ogen van verschillende voorbijgangers. Dat meldt de politie.
Het slachtoffer raakte geblesseerd aan haar rug en werd voor verzorging naar het ziekenhuis overgebracht. Het voorval zou draaien rond een openstaande schuld van 20 euro. Tijdens een afspraak donderdag liepen de gemoederen hoog op. Het jongste meisje vertrok daarop naar huis waar ze een honkbalknuppel ophaalde en keerde daarna terug met haar moeder. Volgens het slachtoffer werd ze verschillende keren geslagen op haar ribben en handen. Ook de moeder raakte lichtgewond bij het gevecht. Het meisje van 17, dat niet bekend staat bij de politie, ontkent de feiten.
Stadsbende steekt jongen (16) halfdood voor gsm
Een 22-jarig lid van een stadsbende heeft een 16-jarige Congolese jongen in Anderlecht op straat zeventien keer gestoken met een mes om hem van zijn gsm te kunnen beroven. Aan het Sint-Guidoplein in Anderlecht werd het slachtoffer, Jonathan, door een kerel aangesproken die hem zijn gsm vroeg om een berichtje te versturen. Jonathan ging daarop in, maar toen hij zijn gsm terug wou krijgen, beweerde de andere kerel dat hij het toestel al had teruggegeven. Er ontstond een ruzie die snel ontaardde en waarbij de tegenstrever van Jonathan, een zekere Mamadou (22), steun kreeg van een tiental jongeren uit de buurt.
Hoofdverdachte opgepakt Uiteindelijk zette de groep aanranders het op een lopen. Jonathan bereikte bloedend en strompelend het metrostation, waar een paar reizigers zich over hem ontfermden en hem naar het ziekenhuis begeleidden. De hoofdverdachte is ondertussen opgepakt door de politie.
