|
Drie CD&V-burgemeesters maken zich zorgen over de Vlaamse idealen binnen hun partij. Ze maken zich zorgen over de komende verkiezingen, want je kunt toch niet je beloftes breken en daarna zeggen dat je ze deze keer wél zult houden. xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Vijf jaar geleden, op 14 februari 2004, kondigden CD&V en N-VA hun kartel aan. Het Vlaams alternatief was geboren: een krachtige politieke formatie die zou spreken voor het algemeen belang van zes miljoen Vlamingen. En die dus meer en volwaardige bevoegdheden zou bewerkstelligen voor Vlaanderen. Maar die ook zou zorgen voor een ander en beter bestuur.
Het kartel volbracht zijn eerste opdracht in 2004 door een sterke Vlaamse regering op de been te brengen. De tweede opdracht was om via een grote staatshervorming eindelijk institutioneel en financieel orde op zaken te stellen. De hernieuwde machtsdeelname op het federale niveau, leidde CD&V echter langzaam maar zeker weg van deze belangrijke, eigenlijk essentiële, doelstelling. De gevolgen daarvan zijn vandaag zeer pijnlijk: geen kartel meer, geen staatshervorming (noch enig vooruitzicht in dat verband), geen splitsing van B-H-V, een weinig inspirerende noodregering, een dieptepunt qua geloofwaardigheid.
De reactie van de CD&V-partijtop is er een van berusting. De boodschap aan de militanten: 'steun en volg de leiders', zij zullen wel weten hoe en waarom. 'Op die manier kunnen we ook in juni winnen', schrijft Yves Leterme aan elke CD&V-mandataris. Het kartel was een middel, geen doel. Het doel was de realisatie van het kartelprogramma. Voor ons blijft dat ook zo. Immers, is het toeval dat het kartel bijna nergens op lokaal vlak werd opgeheven? Is het geen teken dat velen aan de basis blijven geloven in dat kartelprogramma, in elkaar en in de samenwerking met elkaar ? Hoe dan, met welke doelstellingen en met welke geloofwaardigheid? Je kunt toch niet eerst al je beloftes overboord gooien en vervolgens zeggen dat we onze beloftes volgende keer wél zullen houden?
Inmiddels ontspoort het budget, is goed bestuur ver te zoeken, wordt de staatshervorming op de lange baan geschoven, gaat men over B-H-V dan toch onderhandelen en staan de zowel CD&V als Open VLD te kijken naar de allesverlammende oorlog tussen de MR en de PS.
Alleen de N-VA gaat nog voor de realisatie van het kartelprogramma in woord en daad. Wij menen dat deze partij daarvoor beloond mag worden. Daarom dit signaal van grote bezorgdheid. Wij willen van onderuit, als lokale mandatarissen, uiting geven aan het vertrouwen dat op lokaal vlak nog steeds bestaat tussen CD&V en N-VA. Omdat de geest en het programma van het kartel verre van dood zijn. Dat is onze oprechte hoop.
|
