Ik ben Toujour André
Ik ben een man en woon in Sint-Pieters-Leeuw (Vlaams Brabant) en mijn beroep is ambtenaar.
Ik ben geboren op 04/06/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tennis voetbal en schaken.
In ben de trotse vader van Christophe, Nathalie, Caroline en Pauline.
Ik heb een vaste relatie met de liefste Martine die bestaat.
Ik ben gemeenteraadslid voor Vlaams Belang en zet mij in voor Vlaamse belangen, normen en waarden. Recht door zee !
Allochtone leerlingen halen niet niveau Vlaamse leerlingen
Allochtone leerlingen hinken achterop
De prestatiekloof tussen Vlaamse autochtone en allochtone leerlingen in België is de grootste ter wereld.
Allochtone leerlingen halen hun welbevinden eerder uit gezellig samenzijn op school dan uit prestaties. Dat is een van de conclusies van een onderzoek dat het Expertisecentrum Gelijke Onderwijskansen van de Universiteit Hasselt uitvoerde bij 7.000 autochtone en allochtone leerlingen.
Allochtone leerlingen in het secundair onderwijs presteren veel minder goed dan autochtone leerlingen, lopen vaker vertraging op, komen vaker in beroepsrichtingen terecht en hebben meer kans om op hun 18de van school te gaan zonder diploma. Ze voelen zich ook veel minder goed in een competitieve schoolomgeving.
Het onderzoek toont ook aan dat de thuistaal, de onderwijsvorm en de schoolprestaties weinig invloed hebben op het algemeen welzijn van allochtone leerlingen. Volgens de onderzoekers lijken zij zich min of meer neer te leggen bij hun mindere schoolprestaties en vinden ze het 'normaal' dat ze in technische of beroepsrichtingen terechtkomen.
De onderzoekers vragen zich af of het wel een zegen is dat allochtone leerlingen zich zo goed voelen op school, al voegen ze er meteen aan toe dat het misschien niet verantwoord is slecht presterende jongeren op hun beperkte toekomstmogelijkheden te wijzen en zo hun algemeen welbevinden naar beneden te halen.
Allochtone leerlingen presteren veel minder goed
De prestatiekloof tussen autochtone en allochtonen leerlingen in België is een van de grootste in de wereld. Maar ook het verschil tussen allochtone leerlingen onderling is groot.
Allochtone leerlingen halen hun genoegen eerder uit gezellig samenzijn op school dan uit prestaties.
Vertraging
Allochtone leerlingen in het secundair onderwijs presteren veel minder goed dan autochtone leerlingen, lopen vaker vertraging op, komen vaker in beroepsrichtingen terecht en hebben meer kans om op hun 18de de school zonder diploma te verlaten. Ze voelen zich ook veel minder goed in een competitieve schoolomgeving. Opvallend is dat de verschillen tussen de allochtone leerlingen onderling erg groot zijn. Turkse en Maghrebijnse leerlingen hebben bijvoorbeeld een hoge score op sociale aspecten zoals contact met vrienden op school.
Dat zijn enkele conclusies van een onderzoek dat het Expertisecentrum Gelijke Onderwijskansen van de Universiteit Hasselt bij 7.000 autochtone en allochtone leerlingen uitvoerde.
Taal heeft geen invloed Geen vechtlust
Het onderzoek toont voorts aan dat de thuistaal, noch de onderwijsvorm, noch de schoolprestaties bij allochtone leerlingen een grote invloed hebben op het algemeen welzijn. Volgens de onderzoekers lijken zij zich eerder neer te leggen bij hun mindere schoolprestaties en vinden ze het "normaal" dat ze in technische of beroepsrichtingen terechtkomen.
Kansen onbenut
Deze bevinding roepen bij de onderzoekers de vraag op of het wel een zegen is dat allochtone leerlingen zich zo goed voelen op school. Ze vragen zich ook af of dit gevoel het besef niet in de weg staat dat mindere schoolprestaties de kansen in het verdere leven hypothekeren en of het verantwoord is dit besef aan te wakkeren als dit een negatieve invloed op het algemeen welbevinden heeft.
75 % allochtone studenten gebuisd aan unief Hasselt
Eén op twee eerstejaars aan universiteit Hasselt slaagt, bij de allochtone studenten ligt dit slaagcijfer maar op één op vier. Ook stopt 15 procent van de allochtonen halverwege het eerste jaar, bij de andere studenten geeft maar 6,7 procent er de brui aan.
Als ze toch mogen overgaan, gaat het slaagcijfer fors de hoogte in: 63,5 procent mag naar de hogere jaren, maar bij de studenten met Belgische naam ligt dat cijfer dan al op 81,2 procent. De redenen zijn legio: foute studiekeuze, vooropleiding die niet geschikt is of moeilijke blokomgeving.
Het zijn cijfers die meer dan duidelijk genoeg zijn. Kansen krijgen is één, je moet ze ook nog grijpen en ze benutten.
Het is zoals in voetbal : als je de kansen mist uit onkunde kan je niet blijven kankeren op de scheidsrechter !
De krekel en de mier naar de fabel van Jean de la Fontaine
De mier werkt de hele zomer hard, zij bouwt haar huis en ze slaat voorraden op voor de winter. De krekel vindt de mier maar dom en lacht haar uit. Ze kan niet eens deftig frans spreken.
Maar intussen komt de winter er aan en de mier zit er warmpjes in met voldoende voorraad aan alles en nog wat : voldoende hout en mazout, kasten vol eten voor een koude winter en goede fysieke conditie.
De krekel bibbert van de kou en heeft al honger in november ! Ze houdt een persconferentie waarop ze de vraag stelt waar de mieren het recht vandaan halen om er warmpjes bij te zitten, en met zoveel voorraad terwijl anderen met minder geluk, honger en kou hebben.
De RTBf organiseert een uitzending begin december ceci nest pas du fiction en toont hoe de krekels bibberen van de kou, terwijl videobeelden tonen hoe de mieren in hun warme comfortabele woningen aan rijk gevulde tafels zitten.
De Belgicistisch walen en brusselaars zijn geschokt dat men die arme krekels laat lijden terwijl anderen in weelde leven.
RTBF en RTL, geven interviews met de vraag hoe het komt dat de mieren rijk geworden zijn op de kap van de krekels en interpelleren in het parlement om een belastingverhoging voor de mier opdat zij haar rechtvaardige deel aan belastingen zou betalen.
De regering vaardigt een wet uit op de economische gelijkheid en een antidiscriminatiewet, retroactief tot voor de zomer. Ze lapten dat al een paar keer aan een andere grote groep politieke bezige bijen.
De belastingen voor de mier worden drastisch verhoogd en zij ontvangt tevens een boete omdat zij nagelaten heeft de krekel in dienst te nemen teneinde haar op die manier te helpen. Het buitenverblijf van de mier wordt in beslag genomen door de autoriteiten omdat de mier niet genoeg geld heeft om haar boete en haar belastingen te betalen binnen de 5 minuten.
Het voormalige huis van de mier, ondertussen sociale woning geworden voor de krekel, raakt in verval omdat deze laatste niets gedaan heeft om ze te onderhouden. De mier moet nu ook nog eens krotbelasting bovenop betalen en wordt helemaal radeloos.
Deze is bezig de laatste voorraden van de mier op te souperen, hoewel de lente nog veraf is.De Televisie maakt zelfs een reportage over de arrivistische krekel.
De krekel sterft uiteindelijk aan een franse ziekte : "la grande bouffe".
De dierenorganisaties bekritiseren de overheid omdat deze de ziekteverzekering duurder maakt, de sociale zekerheid wil gezond maken.
De koopkracht is zo fel gedaald dat de mier aan lager wal geraakt en al haar eigendommen moeten verkocht worden.
Het huis van de mier wordt gekraakt door een bende geïmmigreerde spinnen die profiteren van het wanbeleid. De spinnen organiseren een trafiek van drugs en terroriseren de gemeenschap.
De overheid loopt hoog op met de multiculturele diversiteit van België. Hier en daar zijn er natuurlijk een paar corrupte politici en politiemensen die rijk worden op kap van de kleintjes. De overheid sluit telkens de ogen, verlaagd zich in oeverloos gedoogbeleid, heeft geen 5 minuten politieke moed en laat de maatschappij verder verloederen.
Maar de meeste mieren zijn het beu en zeggen NEEN. Genoeg is genoeg en trop is teveel !
Ze roepen de mierenrepubliek uit tot verontwaardiging van de verwaande vadsige krekels !
In een verfrissend opiniestuk in de krant De Tijd (18 juni) stellen Eric Verhulst en Willy De Wit van de socio-economische denktank WorkForAll vast dat het Ierse neen bij het referendum over het Verdrag van Lissabon allesbehalve dom is, maar ingegeven door de vrees voor een logge overheidsbureaucratie en hoge belastingdruk. Na de goedkope en onterechte kritiek die het officiële Europa en sommige media leverden op de democratische beslissing van het Ierse volk, ontkrachten de auteurs de bewering dat de Ieren Europa dankbaar zouden moeten zijn voor de jarenlange subsidiestroom. Zij trekken daarbij een parallel met Franstalig België. Subsidies hebben een land of regio nog nooit vooruit geholpen, klinkt het. Zou dat wel het geval zijn, dan was de regio Charleroi nu de rijkste regio van de wereld. De armoede is er echter even groot gebleven en de werkloosheid blijft torenhoog. Daar hebben wij weinig aan toe te voegen.
Vlaamse solidariteit
Beggars can t be choosers, zo luidt een Engels spreekwoord. Vrij vertaald: wie afhankelijk is van andermans generositeit, kan niet zomaar dictaten stellen. Dat klopt inderdaad. Maar terwijl Ierland intussen ruimschoots heeft bewezen dat het op zijn strepen mag staan, raakt Wallonië maar niet uit het economische moeras. De geldverslindende subsidiestaat die Wallonië is, wordt nog steeds overeind gehouden door de permanente miljardenstroom vanuit Vlaanderen. Wallonië kan niet blijven teren op de Vlaamse solidariteit. Dat is dodelijk voor het zelfinitiatief, zo schrijft de hoofdredacteur van Trends deze week terecht.
Wie denkt dat de Franstalige politieke klasse deemoedig het hoofd zou buigen voor jaren wanbeleid, en maatregelen zou nemen die de wederopstanding mogelijk maken, komt bedrogen uit. De Franstalige politici tonen geen greintje dankbaarheid en bijten daarenboven in de hand die hen voedt.
Onderhandelingen van start
Deze week startten eindelijk de onderhandelingen over de staatshervorming. De Vlaamse onderhandelaars zullen op hun tellen moeten letten, want de Franstaligen zijn duidelijk van plan om zeer hoge eisen te stellen in ruil voor de overheveling van enkele bevoegdheden. In de aanloop naar de finale clash over de staatshervorming lijken enkele Franstalige toppolitici zich zelfs inschikkelijk te willen opstellen. Een voorbeeld daarvan is PS-kopstuk Philippe Moureaux, die in een interview met Le Soir liet weten dat de Franstaligen het gesprek ten gronde niet langer uit de weg kunnen gaan. Het bewijst dat de geesten rijpen, maar toch lijkt het mij vooral een doorzichtige poging om de Vlamingen zand in de ogen te strooien. Want wie het interview goed leest, merkt dat Moureaux weliswaar voor confederalisme pleit, maar enkel indien Vlaanderen de melkkoe van Wallonië blijft. Als de interpersoonlijke solidariteit wordt afgeschaft, interesseert België ons niet meer, staat er letterlijk. Het bewijst nogmaals dat zonder de massale geldstroom België voor Franstaligen niet hoeft.
Oorlogsretoriek
Aan Franstalige zijde liggen ondertussen verschillende scenarios klaar voor het geval België uiteen zou vallen. Het meest geciteerde is de oprichting van een soort Waals-Brusselse staat. Om Wallonië en Brussel te verbinden, pleit men voor de zogenaamde corridor over Vlaams vijandelijk gebied. Dat de Franstaligen hardop dromen van een Wallonië dat aansluiting zoekt met Brussel en dat zij daarbij de oorlogsretoriek niet schuwen, hoeft niet te verbazen. Verbazend is wél dat de Vlamingen hier blijkbaar geen antwoord op weten te formuleren. Nog merkwaardiger is dat, zoals de steeds lezenswaardige webstek The Brussels Journal opmerkt, die geruchten (over de corridor) niet tegengesproken worden door de CD&V én dat die partij de onderhandelingstafel nog niet verlaten heeft. Auteur Filip Van Laenen vraagt zich terecht af of de oorverdovende stilte betekent dat de partij het principe van een corridor aanvaardt. Kan de top van CD&V hierover spoedig duidelijkheid verschaffen?
Het standpunt van het Vlaams Belang is alleszins wél duidelijk: de taalgrens - hopelijk spoedig een staatsgrens - werd reeds in 1962 vastgelegd en kan onder geen beding worden hertekend. Of het nu gaat over de overheveling van de Vlaamse randgemeente Sint-Genesius-Rode of slechts over de overheveling van een stuk Zoniënwoud: de Franstalige aanspraken op Vlaams grondgebied zijn volstrekt onaanvaardbaar.
Durven met Vlaanderen
De Vlamingen hebben meer dan ooit nood aan moedige politici. Politici die buiten de Belgische structuren durven te denken. Politici die het eigenbelang en de Belgische raison détat ondergeschikt maken aan de Vlaamse belangen.
De zevende editie van de IJzerwake vindt deze zomer plaats onder het motto Nu: Durven met Vlaanderen! Het geeft precies aan waarover het gaat: Vlaanderen heeft geen zoveelste mini-staatshervorming nodig. Wij hoeven helemaal niet bang te zijn van onze schaduw. Als straks op 15 juli de deadline die door Yves Leterme zelf naar voor is geschoven - zal blijken dat Vlaanderen nog steeds met lege handen staat, moeten de traditionele politici eindelijk erkennen dat België dood en begraven is. Zij moeten durven kiezen voor het enige realistische alternatief voor de Belgische chaos: Vlaamse onafhankelijkheid.
Vlaamse regering ondermijnt Nederlandstalig karakter van Vlaamse Rand
Overijse waar Vlamingen thuis zijn
De Vlaamse gemeente Overijse is één van die Brusselse randgemeenten waar de verfransing dag in dag uit oprukt. Het gemeentebestuur wil daar wat aan doen en richtte zopas een meldpunt op waar inwoners terecht kunnen met klachten over handelaars die hun klanten aanspreken in het Frans of anderstalige affiches ophangen. Premier Yves Leterme (CD&V) en Vlaams Minister van Binnenlands Bestuur Marino Keulen (VLD) hebben het initiatief gisteren in de Kamer scherp veroordeeld.
Leterme noemde het onaanvaardbaar en Marino Keulen had het over het aanzetten tot verklikking.
Ongrondwettelijk, verwerpelijk, middeleeuws en beneden alle peil, aldus Keulen.
Nou Verklikking?
Dat argument horen we niet als er tot in het kleinste Vlaamse gehucht zogenaamde antiracismemeldpunten worden opgericht Maar als het gaat om de verdediging van het Vlaamse karakter van Vlaamse randgemeenten rond Brussel, ho maar. Dat de dappere Vlaming Yves Leterme zo geprikkeld reageert op het initiatief in Overijse hoeft niet te verbazen. Hij heeft al genoeg communautaire ellende aan zijn hoofd en zijn regering hangt aan een zijden draadje. Nieuwe heibel kan hij missen als kiespijn.
Waar is de tijd dat Leterme de Franstaligen in de rand verweet intellectueel niet bij machte te zijn om Nederlands te leren? Iedereen weet natuurlijk dat het niet om onkunde maar vooral om onwil gaat.
Strikt genomen is de taalkeuze van particulieren en handelaars vrij. Maar we begrijpen wel dat Overijse iets wil ondernemen tegen de sluipende verfransing. Het zou leuk zijn dat ze daarbij vanuit Vlaanderen wat (meer) steun kregen.
De splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde en vooral de afschaffing van de taalfaciliteiten zou al een goed begin zijn...
Vlaams Belang verontwaardigd over nederigheid en zelfs kruiperigheid van Keulen en Leterme Het Vlaams Belang is ten zeerste verontwaardigd over de felle reacties van Vlaams minister Keulen.Zelfs premier Leterme reageert op het tendentieuze artikel van La Dernière Heure over het meldpunt voor taalklachten in Overijse.
In dat artikel worden de zaken totaal overtrokken voorgesteld, zoals gewoonlijk zware overdrijvingen en buiten alle proporties.
Men heeft het in de "gazette" over een heksenjacht en verklikking, terwijl de gemeente alleen maar de intentie heeft om aan bedrijven en handelszaken die anderstalige publiciteit maken, een vriendelijk schrijven te richten, om het Nederlandstalig karakter van de gemeente te respecteren.
Dit is meer dan noodzakelijk na al die jaren van vertikken om Nederlands te leren en zich te integreren in de gemeenschap. Het is een evident integratiebeleid dat al sedert vele jaren gevoerd wordt door gemeentebesturen, provinciebestuur en Vlaamse overheid. Het gebeurt inderdaad veelvuldig dat winkels, restaurants, bedrijven en immokantoren, vaak uit Brussel, het Nederlandstalig karakter van Halle-Vilvoorde met vuile voeten treden. Vaak is het pas na een reactie van overheidswege dat men beseft dat men zich in het Nederlandse taalgebied bevindt.
Marino Keulen uit het verre Maasland en Yves Leterme uit het verre Ieper, "bachten de kuppe", schijnen niet te beseffen wat er in Vlaams-Brabant werkelijk aan de hand is; zij hebben geen feeling - buikgevoel - van de echte arrogantie en de hatelijke dagelijkse verfransingsdruk. Met hun slappe en ondoordachte reacties halen zij het Vlaamse integratiebeleid van anderstaligen onderuit en maken zij zichzelf tot bondgenoot van het francofone imperialisme.
In plaats van te vervallen in laksheid zouden zij beter eens gaan kijken hoe deze kwestie wordt aangepakt in de zeer democratische en alom gerespecteerde Canadese provincie Québec, waar de taalwetgeving (ook ten aanzien van franstaligen) veel strenger is dan bij ons.
Vanzelfsprekend zal het Vlaams Belang de lamentabele houding van VLD en CD&V aanklagen in het Vlaams Parlement. Het kan immers niet zijn dat beide partijen het Nederlandstalig karakter van de Vlaamse Rand ondermijnen in plaats van het te verdedigen en te versterken !
De olieprijs heeft een nieuw historisch record bereikt, bijna 140 dollar per vat.
Daar verdient ook de Belgische fiscus aan omdat hogere brandstofprijzen bijkomende belastinginkomsten opleveren. De Morgen berekende dat de Belgische automobilist per tankbeurt van 50 liter tot 9,5 euro meer afdraagt aan de fiscus dan vijf jaar geleden. De belastingdruk op een tank stookolie van 3.000 liter is met 360 euro toegenomen.
De fiscale meeropbrengsten zijn vooral het gevolg van de btw. Dat is een percentage (21 procent) bovenop de som van alle andere prijscomponenten, waaronder de productie- en distributiekosten en de accijnzen. Hoe hoger die som, hoe hoger de btw-opbrengst. Omdat de prijzen van olieproducten fors stijgen, surfen de btw-opbrengsten mee omhoog.
De belastingdruk op diesel aan de pomp is sinds de periode 2002-2003 gestegen met 15 eurocent per liter. De belastingen op een liter benzine zijn zelfs gestegen met 19 eurocent per liter.
Een omrekening naar een doorsneetankbeurt maakt de gevolgen duidelijk. Een tankbeurt van 50 liter diesel kost, volgens de vandaag geldende maximumprijzen, tot 72 euro aan de pomp. Daarvan vloeit 28,5 euro naar de staat, via accijnzen en btw. Dat is 7,5 euro meer dan in de periode 2002-2003, toen de fiscale druk 'slechts' 21 euro bedroeg.
Wie 50 liter benzine 95 tankt, betaalt daar ruim 80 euro voor. Daarvan vloeit 44 euro, dus meer dan de helft, naar de staat. Dat is 9,5 euro meer dan in de periode 2002-2003, toen de fiscus 34 euro inde per tankbeurt. Kassa Kassa Kassa !
De brgroting geraakt misschien nog aan een bonus, wel ten koste van de hardwerkende Vlamingen !!
Sackjackings: nog erger dan gedacht 16.06.2008 11.14u - Enkele weken geleden werd nog eens duidelijk hoezeer sommige Brusselse wijken zijn verworden tot vrijhavens voor criminelen. Een en ander was ook Russische diplomaten niet ontgaan, die Brussel gevaarlijker dan Moskou noemden en het daarbij zelfs hadden over Afrikaanse toestanden. De rechtstreekse aanleiding hiervoor was het feit dat sinds begin dit jaar niet minder dan 6 wagens van het diplomatieke korps waren overvallen ter hoogte van de verkeerslichten in Brussel-centrum.
Een parlementaire vraag van Vlaams Belang-Kamerlid Bart Laeremans bracht aan het licht dat deze sackjackings ondertussen dagelijkse kost zijn. Zo werden vorig jaar in Brussel 359 sackjackings gepleegd, wat een verdrievoudiging was ten opzichte van 2006, toen slechts 128 dergelijke overvallen werden gepleegd.
Daarop werd vanuit politiehoek gemeld dat deze cijfers hooguit konden slaan op Brussel-stad, en dat het aantal sackjackings voor Brussel-19 veel hoger ligt. In antwoord op een nieuwe parlementaire vraag van Bart Laeremans deelde minister Dewael de volledige cijfers mee, waaruit blijkt dat de sackjackings in Brussel een regelrechte plaag zijn geworden. Terwijl in 2006 nog 485 dergelijke overvallen werden geregistreerd, was dit aantal in 2007 al verdrievoudigd tot 1.400, of 4 per dag. En het eind is nog lang niet in zicht, want dit jaar staat de teller na drie maanden reeds op 627. Als die trend zich doorzet, komen we tegen het einde van het jaar aan ruim 2.500 gevallen.
Het is de politiezone Zuid (Anderlecht, Vorst en Sint-Gillis) die de kroon spant en waar meer dan de helft van de sackjackings gepleegd wordt. Niet toevallig die politiezone dus die de voorbije maanden regelmatig het nieuws haalde met de straffeloosheid die er heerst.
Anderlecht: altijd beetje oorlog 15.06.2008 11.02u - De recente rellen in Anderlecht hebben niets met voetbal te maken. Het gaat om een territoriumconflict. Dat zeggen inwoners in een reportage van Dag Allemaal. Het blad ging praten met autochtonen en allochtonen en die schetsen een weinig opbeurend portret van de gemeente. Anderlecht, het leven zoals het is
Guy Van Gestel schrijft dat de rellen rond het Anderlecht-stadion voor een deel import waren uit de wijk Kuregem, enkele kilometers verderop. De journalist beschrijft de wijk als een multicultureel kruitvat. Honderd jaar geleden was Kuregem nog de favoriete standplaats van de hoge burgerij, nu bepalen verkrotting en sluikstorten het straatbeeld. Het heeft wat weg van een oorlogsgebied, waar politie en boefjes iedere dag een heuse stadsguerilla uitvechten.
Veertig procent van de misdaad en liefst zeventig procent van het zwartwerk in Anderlecht is in Kuregem geconcentreerd. Vooral de omgeving van de Anderlechtsepoort zuigt de misdaad aan. Tot voor kort kwamen hier jaarlijks meer dan 170 carjackings voor, of één geval om de twee dagen.
Het blad meldt dat het fenomeen zich intussen verplaatst heeft naar het kruispunt van de Bergensesteenweg en de Dr. De Meersmanstraat.
Als oplossing vond de gemeente er niet beter op dan de verkeerslichten daar voortdurend in oranje knipperstand te zetten, zodat het verkeer nauwelijks of niet moet stilstaan ! Wagens worden zo minder makkelijk het doelwit voor carjackers, hoopt men
Elias, een jonge allochtoon die opgroeide in Kuregem, vertelt dat hij een smsje kreeg met een oproep om te vechten. Volgens hem luisteren de jonge relschoppers naar niemand, ook niet naar hun ouders. Hun oudere broer zit niet zelden in de gevangenis en naar zo iemand kijken ze op. De Brusselse politicus Fouad Ahidar maakt brandhout van het excuus van kansarmoede. Ik ben zelf opgegroeid met acht broers en zussen. Wij hadden het ook niet breed thuis, maar ik heb nooit iets gepikt of kapotgemaakt.
Bij de politie heerst wanhoop en verbittering. Ze bespuwen agenten en gooien eieren naar combis. Als je ook nog eens moet vaststellen dat het parket jonge boefjes meteen weer vrijlaat, dan begrijp je onze frustraties.
Dirk Gillis, een drukker, stelt dat diefstal en overvallen schering en inslag zijn. Hijzelf investeerde al een fortuin in bewakingssystemen. En de overheid pompte miljoenen in integratieprojecten. Maar veel heeft dat nog niet opgeleverd. Het is ontluisterend als je ziet hoeveel geld de overheid in deze buurt investeert in welzijns- en straathoekwerk en hoe mager de resultaten daarvan zijn, zegt de man. Maar dat mag de pret niet drukken. De burgemeester van Anderlecht hoopt tegen beter weten in? - dat het allemaal nog wel goed komt. Een adept van Guy Verhofstadt - positivisme is een morele plicht?
