Ik ben Toujour André
Ik ben een man en woon in Sint-Pieters-Leeuw (Vlaams Brabant) en mijn beroep is ambtenaar.
Ik ben geboren op 04/06/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tennis voetbal en schaken.
In ben de trotse vader van Christophe, Nathalie, Caroline en Pauline.
Ik heb een vaste relatie met de liefste Martine die bestaat.
Ik ben gemeenteraadslid voor Vlaams Belang en zet mij in voor Vlaamse belangen, normen en waarden. Recht door zee !
Deze week werd duidelijk wat iedereen reeds lang met de ellebogen aanvoelde: Vlaanderen is mijlenver verwijderd van de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde en van de beloofde grote staatshervorming. Vlak voor de deadline van 15 juli verstreek, ondernam Yves Leterme nog een wanhopige poging om de Franstaligen alsnog over de streep te trekken.
Laat in dat verband toch nog maar eens gezegd zijn dat Leterme zich de voorbije maanden meer dan eens bereid heeft getoond om zeer verregaande toegevingen aan de Franstaligen te doen. Dat hem geen andere optie restte dan zijn ontslag aan te bieden, was vooral te wijten aan zijn gedeeltelijk geradicaliseerde achterban, de vrees voor de Vlaamse verkiezingen in 2009 en de Franstalige hooghartigheid.
Van confederalisme geen sprake
Zoals gezegd, probeerde Yves Leterme de deadline over de zomermaanden te tillen door een nieuwe onderhandelingsformule voor te stellen: het overleg tussen de gemeenschappen. Dat zou N-VA en de Vlaamsgezinde vleugel van CD&V in staat stellen om te doen alsof er een heuse confederale staat in de steigers stond, maar niets was natuurlijk minder waar: in de praktijk zouden de minister-presidenten Peeters en Demotte enkel mogen aanschuiven aan de federale onderhandelingstafel.
Het overleg tussen de gemeenschappen was slechts een schaamlapje dat geen enkele garantie op een staatshervorming bood, zeker nadat duidelijk werd dat MR-voorzitter Didier Reynders die elke vraag naar meer Vlaamse bevoegdheden vakkundig afblokt met zijn hallucinante eis voor de uitbreiding van Brussel opnieuw de eerste viool zou spelen.
Het Franstalige front zou bovendien worden aangevuld met Brusselaars en Duitstaligen, waardoor de Vlamingen opnieuw in de minderheid zouden raken. Dat er van écht confederalisme helemaal geen sprake was, werd gelukkig ook tijdig ingezien door een deel van de CD&V-achterban. Waarop Leterme enkel nog de eer aan zichzelf kon houden.
Belgische recuperatie
Sinds Leterme ten paleize het ontslag van zijn regering aanbood, zien we echter een merkwaardige evolutie: Saksen-Coburg reanimeert op slinkse wijze het plan van het overleg tussen de regios. Dat Albert II de minister-presidenten van de regios ontbood op het paleis, doet sommigen concluderen dat het Hof zich op het confederale pad begeeft. Dat klopt hoegenaamd niet. Het Belgische establishment wil helemaal geen confederatie, wel integendeel.
Het is duidelijk dat de Belgische koning zich (opnieuw) naadloos inschrijft in de francofone strategie het uitstel-scenario van Leterme - om de staatshervorming naar de prullenmand te verwijzen. Door het huidige partijenoverleg met een confederaal sausje te overgieten, geeft men de indruk dat men het ernstig meent met de staatshervorming. Quod non. In de praktijk zullen de Franstaligen elke stap naar meer Vlaanderen blijven blokkeren. Zolang België bestaat, kan en zal Vlaanderen nooit krijgen waar het recht op heeft.
Tweede vaststelling. Wie goed oplette, kon dinsdagavond in Terzake vaststellen dat CD&V opnieuw een communautaire bocht inzet. De Franstaligen moeten nu een initiatief nemen, zo klonk na het ontslag van Yves Leterme nog stoer. Gisteren liet CD&V-Kamerfractieleider Servais Verherstraeten een heel ander geluid horen: het Vlaams Kartel is bereid het beleid voort te zetten dat Leterme I tot nu tot heeft gevoerd, maar dan wel op voorwaarde dat er communautaire vooruitgang wordt geboekt.
N-VA-Kamerlid Jan Jambon sprak Verherstraeten helaas niet tegen. Recente verklaringen van Marianne Thyssen en Mark Eyskens geven aan dat Yves Leterme inderdaad opnieuw in beeld komt. De komende dagen zal duidelijk worden of het CD&V/N-VA menens is met de verregaande staatshervorming, dan wel of het ontslag van Leterme maar om te lachen was
Plan Boedelscheiding
Het Vlaams Belang heeft de voorbije weken meermaals opgeroepen om 15 juli als breekijzer te gebruiken. Ook gisteren herhaalde onze partij haar pleidooi voor een Vlaams spoedberaad over plan B: de ordentelijke voorbereiding van de Belgische boedelscheiding. De kansen op Vlaamse onafhankelijkheid waren immers nog nooit zo groot.
In De Standaard (16 juli) slaat Peter De Roover, politiek secretaris van de Vlaamse Volksbeweging (VVB), nagels met koppen. Ook wie de Vlaamse onafhankelijkheid niet als beste oplossing ziet, moet nu erkennen dat dit alternatief niet langer afgedaan kan worden als onrealistisch gedaas van dogmatici, zo klinkt het.
Volgens De Roover is het vandaag een zaak van Vlaams-democratisch staatsmanschap dat alle Vlaamse partijen de angst voor de eigen schaduw afwerpen en duidelijk maken aan de Franstaligen dat Plan na-B (na België) een realistische optie is geworden.
In Het Belang van Limburg laat Eric Donckier evenmin onduidelijkheid bestaan: De Vlaamse partijen moet ook durven nadenken over welke hefbomen ze kunnen inzetten om een nieuwe staatshervorming af te dwingen. Zoals een op zichzelf voorbereid onafhankelijk Vlaanderen als alternatief.
Belgische bidsprinkhaan
De koudwatervrees van de Vlaamse traditionele partijen inclusief het kartel CD&V/N-VA om buiten de Belgische structuren te durven denken, blijft verbazen. In plaats van dat ze uit hun correcte vaststelling dat het Belgische overlegmodel zijn limieten heeft bereikt de enige mogelijke conclusie Vlaamse onafhankelijkheid! zouden trekken, blijven zij als konijnen naar de Belgische lichtbak staren.
Het Belgische establishment en de francofonie gedragen zich als een bidsprinkhaan: ze zijn zeer goed gecamoufleerd en zetten hun prooi op het verkeerde been. Maar na de paringsdans wordt het mannetje verorberd door de vrouwelijke partner.
Wij hopen van harte dat de vrijheidslievende krachten in Vlaanderen zich niet opnieuw voor de unitaire kar laten spannen, en de Belgische bidsprinkhaan onverwijld wandelen sturen.
Vlaamse politici moeten conclusies trekken en kiezen voor Vlaanderen
Vele Vlaamse politieke commentaren, vele politici van de zogenaamde Vlaamse meerderheidspartijen sloven zich deze dagen uit in verklaringen, dat er een uitweg moet gezocht worden uit de impasse, de blokkage, het moeras... wel er is er geen meer !
Want we zitten in een patstelling ! In schaken betekent dit : ofwel een enkele speler nog géén enkele zet nog kan doen of twee spelers telkens weer in herhaling van zetten vallen en dat verder spelen geen zin heeft of er toch geen winnaar uit de bus kan komen of als overwinnaar de tafel zal verlaten !
De spelers (onderhandelaars) kunnen geen kant meer op, links noch rechts, vooruit noch achteruit ! Stop de klok ! Handjes schudden... het spel is over en uit !
Als er wel iets duidelijk geworden is, dan toch dat het Belgische federale model helemaal niet meer werkt! Dit land is totaal onbestuurbaar geworden, en de Walen leggen gewoon hun arrogante wil op. Chantage is hun enige manier van onderhandelen en als een in de hoek gedreven kat een uitweg te zoeken met een valse list.
Leterme zei het zeer concreet door te stellen dat hij alles heeft geprobeerd en alles heeft gedaan, maar het belgische federaal systeem is kapot geregeerd, versleten tot op de draad. Het is om hopeloos van te worden en gaf zijn ontslag.
Verwijten links en rechts, over en weer, welles nietes spelletjes, mekaar de schuld geven en de zwarte piet doorschuiven lost niets op. Probeer als vrienden uit mekaar te gaan en bereidt de boedelscheiding voor, scheiden van tafel en bed nu het nog kan, voor een vechtscheiding losbarst. Daarmee is niemand gediend, zeker de bevolking niet.
Er is helemaal geen goede wil meer, noch van de Vlamingen die geen prijs willen betalen en de Franstaligen, die maar financiële garanties en compensaties eisen, met als kers op de taart de uitbreiding van Brussel in ruil voor BHV !
Zo bijvoorbeeld Di Rupo vandaag nog in De Standaard: Wij blijven bereid tot een redelijk compromis maar we accepteren niets wat Walen en Brusselaars verarmt. Duidelijke taal toch?
Of iets verder in hetzelfde interview: Er is geen enkele partij aan geen van beide kanten die ooit iets zal toegeven voor de verkiezingen van juni 2009.
Splitsing B-H-V? Vergeet het maar
De stekker uittrekken, de laatste doet het licht uit... Amen.
Na een jaar crisis en eindeloos onderhandelen trok Yves Leterme gisteravond zelf de stekker uit de federale regering, nadat hij herhaalde pogingen ondernam om de deadline van 15 juli uit te stellen. Vlaanderen heeft meer dan een jaar tijd verloren.
Toen gisteren duidelijk werd dat de deadline van 15 juli zou verstrijken zonder splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde en zonder de beloofde grote staatshervorming, had het Vlaams Belang de poging om de staatshervorming (opnieuw) uit te stellen al te doorzichtig genoemd.
Bovendien bleek dat Yves Leterme tot zeer verregaande toegevingen bereid was om de Franstaligen alsnog over de streep te trekken. De nieuwe onderhandelingsformule waarmee de premier op het laatste nippertje was komen aandraven het overleg tussen de gemeenschappen was slechts een schaamlapje dat geen enkele garantie op een staatshervorming bood. Dat hier van confederalisme helemaal geen sprake was, werd gelukkig ook tijdig ingezien door een deel van de CD&V-achterban.
Het Vlaams Belang is van mening dat álle Vlaamse partijen zo snel mogelijk spoedberaad moeten houden over de ordentelijke voorbereiding van het einde van België.
De Vlaamse politici moeten helemaal niet wachten op een initiatief van de Franstaligen of nieuwe oekazes van het Paleis ondergaan: zij moeten zélf de moed hebben om finaal de stekker uit de Belgische constructie te trekken.
Laat ons scheiden op een deftige en ordentelijke manier. Het Belgisch systeem werkt niet meer en het functioneert ook niet meer. Iedereen ziet het maar niemand heeft genoeg politieke moed, laat staan 5 minuten politieke moed.
Letermes ontslag is enkel een schijnbeweging, een wanhoopspoging om de franstalige politici onder druk te zetten. Ze moeten er nog maar eens mee lachen met zoveel amateurisme.
Vlaams Parlement moet overgaan tot autonomieverklaring
"Vlaamse regering en Vlaams Parlement moeten eenzijdige autonomieverklaring op basis van de Vlaamse resoluties afkondigen, zoniet moet Vlaanderen opteren voor de onvoorwaardelijke boedelscheiding"
Uitgebreid Bureau komt morgen om 11 uur 30 bijeen om te beslissen over een eventuele extra vergadering van het Vlaams Parlement
15.07.2008 16.55u - Vorige week woensdag weigerde de plenaire vergadering van het Vlaams Parlement op vraag van de Vlaams Belang-fractie een extra zitting te voorzien op woensdag 16 juli ter evaluatie van het eventuele communautaire akkoord dat vandaag op 15 juli diende bereikt te worden. Het voorstel werd meerderheid tegen oppositie weggestemd.
Gezien de nieuwe politieke situatie heeft Vlaams Belang-fractievoorzitter Filip Dewinter zijn vraag voor een extra zitting van het Vlaams Parlement met een officieel schrijven aan parlementsvoorzitter Vanderpoorten hernieuwd.
Vlaams Belang wil eerstdaags een debat over de actuele politieke situatie en de houding van de Vlaamse regering terzake. Voor het Vlaams Belang kan het niet dat het Vlaams Parlement na de gebeurtenissen van vandaag en gisteren werkloos toeziet en aan de kant blijft staan . Het was Premier Yves Leterme zelf die gisteren naar aanleiding van zijn ontslag stelde dat het federaal overlegmodel zijn limieten heeft bereikt.
Het Vlaams Belang meent dan ook dat het Vlaams Parlement het lot van Vlaanderen in eigen handen moet nemen. Het Vlaams Parlement is het enige legitieme parlement van Vlaanderen en moet zich zelf desnoods een aantal bevoegdheden toe-eigenen (gezondheidszorg, het volledige mobiliteitbeleid, het volledige energiebeleid, volledige fiscale autonomie, het volledige werkgelegenheidsbeleid, het sociale zekerheidsbeleid, enz ) en dit ter uitvoering van de Vlaamse resoluties van maart 1999 en het communautaire luik van het Vlaams regeerakkoord van 2004. De Vlaamse regering en het Vlaams Parlement moeten dus een eenzijdige autonomieverklaring op basis van de Vlaamse resoluties afkondigen, zoniet moet Vlaanderen opteren voor de onvoorwaardelijke boedelscheiding. Hierover dient met Wallonië niet onderhandeld te worden. De voorstellen van de Vlaamse resoluties van maart 1999 zijn wat dat betreft te nemen of te laten.
Morgen zal het Uitgebreid Bureau van het Vlaams Parlement om 11 uur 30 samenkomen om te beslissen of er al dan niet een extra vergadering van het Vlaams Parlement zal worden bijeengeroepen.
De CD&V moet woord houden. Ze heeft de sleutel in handen. De toekomst van Vlaanderen staat op het spel.
We brengen de woorden van Luc Van den Brande in herinnering: Dit land mag niet terugkeren naar een systeem van federale voogdij over de deelgebieden. Die deelgebieden moeten met versterkte bevoegdheden en verantwoordelijkheden uit de staatshervorming komen.
Voor de CD&V moeten volgende elementaire zaken blijven: een zeer sterke financiële en fiscale verantwoordelijkheid voor de regio's, arbeidsmarktbeleid en economische hefbomen (mobiliteit, energie, wetenschapsbeleid), een verschillend gezondheidsbeleid, een eigen gezinsbeleid. Gewesten moeten beslissingsrecht hebben inzake justitie, NMBS...
Maar vooreerst de splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde... mits vijf minuten poltieke moed !
We zijn benieuwd of zij deze keer woord houden of afzakken naar het niveau van de tsjeven.
Midden vorige maand deden hardnekkige geruchten de ronde dat de beruchte corridor, die Wallonië en Brussel fysiek met elkaar moet verbinden, wel degelijk op de onderhandelingstafel lag. Geruchten die de CD&V-leiding destijds niet tegensprak, en gisteren werden bevestigd door Le Soir. Volgens de Franstalige krant zou Leterme vorige week immers geprobeerd hebben de Franstaligen tegemoet te komen aan hun irreële eisen.
In het voorstel van Leterme zouden enkele verbindingswegen tussen Wallonië en Brussel, die over Vlaams grondgebied lopen en dus onder de bevoegdheid van de Vlaamse Gewest vallen, voortaan gemeenschappelijk beheerd worden door het Waalse en het Vlaamse Gewest. Het ideetje van Leterme ging voor de Franstaligen uiteraard niet ver genoeg. Wat zij willen, is de uitbreiding van Brussel met de zes faciliteitengemeenten, of minstens de annexatie van Sint-Genesius-Rode, waardoor automatisch een corridor tussen Brussel en Wallonië wordt gecreëerd.
De tegemoetkoming van Leterme mag door de Franstaligen dan wel van de hand zijn gewezen als te minimalistisch, feit blijft dat het CD&V-boegbeeld met zijn voorstel nu ook bereid is gebleken om af te stappen van het principe dat aan de bestaande grenzen niet kan geraakt worden. Dit ondanks het feit dat (ook) CD&V jarenlang heeft gesteld dat de taalgrens het statuut had van een staatsgrens, waarover niet te marchanderen viel
Aan de Waterloosesteenweg in Sint-Genesius-Rode voerde het Vlaams Belang ondertussen actie om CD&V aan dit principe te herinneren en de druk op de ketel te houden.
Er is geen morzel Vlaamse grond te koop, noch in enige vorm van ruil en noch minder gratis !
11 juli boodschap 10.07.2008 - Terwijl we in België de stuiptrekkingen van het onwerkbare Belgische model meemaken, stevenen andere landen af op ingrijpende veranderingen. Het Baskische parlement organiseert in oktober een referendum over de onafhankelijkheid van Baskenland. De Spaanse autoriteiten hebben zich altijd met hand en tand verzet tegen een dergelijk referendum, maar de Basken lijken zich weinig aan te trekken van de dreigende taal uit Madrid. En ze zijn vastbesloten om door te zetten. Intussen maken ook de Schotten die net als de Basken al over een autonomie beschikken die qua bevoegdheden en fiscale middelen verder reikt dan de Vlaamse zich klaar voor een volksraadpleging over onafhankelijkheid.
Iers verzet
En dan is er nu we het toch over referenda hebben nog het Ierse veto tegen het Verdrag van Lissabon, een opgepoetste versie van de beruchte Europese Grondwet die eerder in Nederland en Frankrijk sneuvelde in een volksraadpleging. Hoed af voor de Ieren. Ze hebben generaties lang gevochten voor hun vrijheid en zijn niet van plan die zomaar op te geven voor een utopisch of denkbeeldig Europees burgerschap. Ze passen voor een blauw keurslijf met gouden sterren. Ze hebben gelijk. Dit is niet het Europa van de burgers. Dit is niet het Europa dat de mensen willen. Het Europa van Verhofstadt en co. is een Europa naar Belgisch model. Geen wonder dat zoveel mensen er hun neus voor ophalen. Het Europa van de Eurocraten, een bureaucratische en centraal bestuurde moloch met nauwelijks democratische legitimiteit, dreigt een creatie van dokter Frankenstein te worden en roept in heel Europa steeds meer afwijzende reacties op.
België is geen democratie
Van het democratische deficit in Europa naar het democratische deficit in België is maar een kleine stap. Vorige week betoogde de (progressieve) Gravensteengroep nog dat de politieke crisis in België in feite een crisis van de democratie is. De (Vlaamse) meerderheid kan haar democratische visie op het toekomstige beleid niet realiseren. Zij wordt voortdurend afgeblokt door de (Franstalige) minderheid, die nochtans in de wetgeving ruime bescherming geniet. ( ) Dit België ter discussie stellen, lijkt ons een daad van democratisch verzet. Nagels met koppen. Wij zeggen het al jaren.
Zelfs bij de blauwe volbloedbelgen begint er stilaan een lampje te branden. De Franstaligen hebben nog altijd niet begrepen dat ze niet overal neen tegen kunnen blijven zeggen. Op termijn zal de wet van het getal altijd doorwegen, waarschuwde Karel De Gucht. Hij voegt er nog aan toe dat het (Belgische) systeem niet kan functioneren als de minderheid vindt dat zij gewoon voor alles een vetorecht heeft. In een democratie heeft ook de meerderheid rechten. Klopt, maar blijkbaar niet in België.
In Het Laatste Nieuws (7 juli) vatte journalist Luc Van der Kelen het mooi samen: In de staat België zijn Franstaligen en Vlamingen met handen en voeten aan elkaar gebonden. Alleen de splitsing van het land kan daar een einde maken. Inderdaad, zo simpel is dat. Er is geen Belgische oplossing meer mogelijk. De enige oplossing om uit de totale impasse te geraken is de boedelscheiding. Dat zullen de meeste Vlamingen intussen wel begrepen hebben
Vlaamse onafhankelijkheid
We beleven wonderlijke tijden. Eeuwenoude grenzen die onaantastbaar leken, verdwenen de voorbije jaren als sneeuw voor de zon. Oude staten brokkelen af of vallen uit elkaar. Grote en kleine volkeren hijsen zelfbewust de vlag van de vrijheid. Overal worden nieuwe staten geboren. En die doen het economisch en internationaal in de meeste gevallen heel goed. Ook en zeker in tijden van globalisatie en Europese integratie grijpen mensen terug naar hun eigen wortels.
Ze willen een huis waarin ze zich geborgen voelen, waar ze hun eigenheid en hun identiteit kunnen uiten en koesteren. Waar ze in goed nabuurschap met de anderen kunnen leven. Dát is het fameuze zelfbeschikkingsrecht der volkeren. Dát is de verklaring voor het Ierse neen tegen Lissabon. Dát is de verklaring voor het autonomiereferendum in Schotland en Baskenland. Dát is de verklaring voor de groeiende onafhankelijkheidsgedachte in Vlaanderen.
Kantelmoment op 15 juli
Slechts enkele dagen scheiden ons van 15 juli, de dag waarop Yves Leterme zijn groot communautair akkoord zal aankondigen. Tenminste, dat was toch datgene wat hij beloofde toen hij zonder staatshervorming in een regering stapte en daarmee zijn belangrijkste verkiezingsbelofte brak. Het ziet er dan ook naar uit dat op 15 juli vooral zal blijken dat de Vlamingen nog steeds met lege handen staan.
De Franstalige eisen over de uitbreiding van Brussel en de faciliteiten in acht genomen, is geen akkoord natuurlijk nog altijd beter dan een slecht akkoord. Want laat het nog maar eens gezegd zijn: Vlaanderen heeft geen nood aan een zoveelste mini-staatshervorming, en al helemaal niet aan Vlaamse toegevingen die de Belgische federatie de facto versterken.
Het Vlaams Belang roept alle Vlaamse partijen in het bijzonder het kartel van CD&V/N-VA op om, in plaats van straks te berusten in het Waalse non en over te gaan tot de orde van de dag, de deadline van 15 juli als breekijzer te gebruiken. De traditionele politici moeten eindelijk buiten de Belgische structuren durven te denken en de Belgische raison détat ondergeschikt maken aan de Vlaamse belangen. Er is dringend nood aan een plan B: de voorbereiding van de Belgische boedelscheiding.
Onafhankelijkheidsreferendum
Bij het begin van deze 11 juli-boodschap verwezen we reeds naar het referendum over de onafhankelijkheid van Baskenland. Dat de Baskische volksvertegenwoordigers de dreigementen van het centrale gezag in Madrid naast zich neerleggen, is een toonbeeld van politieke moed en zelfbewustzijn waaraan de Vlaamse parlementsleden maar eens een voorbeeld moeten nemen.
Aan de vooravond van de Vlaamse nationale feestdag herhaalt het Vlaams Belang daarom zijn pleidooi voor een referendum over Vlaamse onafhankelijkheid. Immers: niet een kleine groep van politici die belang heeft bij het voortbestaan van België, maar het Vlaamse volk zelf moet het laatste woord hebben over de toekomst van dit land.
De Belgische staat is onbestuurbaar en de kansen op Vlaamse onafhankelijkheid waren nog nooit zo groot. Het Vlaams Belang - de Vlaamse vrijheidspartij bij uitstek - zal dan ook alle zeilen bijzetten om de laatste tegenstanders te overtuigen.
BRUSSEL - N-VA-voorzitter Bart De Wever vreest dat er voor 15 juli geen akkoord zal zijn over de staatshervorming. Hij vindt dat het daarom tijd is om na te denken over een plan B.
De Wever deed de uitspraken op een 11 juli-viering van zijn partij in Dendermonde. De onderhandelingen van de voorbije weken en maanden hebben de N-VA-voorzitter doen twijfelen aan de goede wil bij de Franstalige politici. 'Als ze het land echt niet willen hervormen, dan moeten de Vlamingen zich bezinnen over een plan B, en invullen wat ze nog samen willen doen', klonk het.
Een uitgewerkt plan is er nog niet, maar De Wever denkt in de richting van het confederalisme. 'Het gaat gewoon niet meer. Waarom moeten Vlamingen en Walen elkaar dan nog blijven kwellen?'. Dat er iets moet veranderen, staat voor De Wever vast. 'Het slechtste wat we kunnen doen, is het status-quo aanvaarden', vindt hij. Al voegde hij er wel aan toe dat het niet aan een kleine partij is om de onderhandelingen te sturen.
"We moeten ons gaan bezinnen over een plan B". Dat heeft N-VA-voorzitter Bart De Wever gisterenavond gezegd in een toelichting over de moeilijke staatshervorming op de 11 juliviering van de N-VA afdeling Dender. De Wever gaf eerst een uiteenzetting over waarom het volgens hem maar niet lukt met de staatshervorming. Daarbij had hij het onder meer over de voltooide ontdubbeling van België, de botsing tussen culturen en mentaliteit en de positie van Brussel. Vervolgens stond hij stil bij hoe het nu verder moet.
"We zijn op een 'kantelmoment' aanbeland", aldus De Wever. "Ik begin ervoor te vrezen. Werkt de constructie nog? We moeten ons bezinnen over een plan B. We mogen dit momentum niet voorbij laten gaan, het slechtste wat we kunnen doen is de status-quo aanvaarden."
"We moeten de sprong maken naar het confederalisme", lichtte De Wever toe. "We krijgen het niet meer gedaan, het gaat gewoon niet. Waarom moeten Vlamingen en Franstaligen elkaar dan nog blijven kwellen? Het is als kleine partij niet aan ons om de onderhandelingen te sturen, maar we moeten op een andere manier beginnen onderhandelen. Ik wacht 15 juli af, maar ik vrees ervoor", besluit De Wever. (belga/odbs)
De Wever: "Zonder akkoord in reces gaan is geen optie"
"In de regeerverklaring moet absoluut een communautair akkoord zitten. Het is geen optie om zonder communautair akkoord in reces te gaan en in september gewoon voort te praten", dat zegt Bart De Wever. Hij verwijst naar de uitspraken van CD&V-jongerenvoorzitter Bert De Brabandere maandag voor aanvang van het CD&V-partijbureau. Voor De Brabandere is het uitgesloten dat men nu in reces zou gaan en dan in de draad op te pikken. "Ik ben het helemaal met de CD&V-jongerenvoorzitter eens", aldus De Wever.
Het bereikte communautaire akkoord moet voor De Wever ook meer zijn dan "een vage tekst". Het moet "een eindpunt" zijn, geen tekst met vage afspraken en verwijzingen naar latere deadlines, klinkt het.
De Wever wil plan B Vlaams Belang verheugd en bereid tot praten
09.07.2008 09.53u - Nu duidelijk is dat er op 15 juli geen grote staatshervorming of zelfs geen begin van akkoord zal zijn, vindt N-VA-voorzitter Bart De Wever het tijd om na te denken over een plan B. Dat stelde hij op een 11 juli-viering van zijn partij.
Het Vlaams Belang is verheugd dat N-VA na meer dan een jaar Belgische chaos beter laat dan nooit eindelijk inziet dat er met de Franstaligen binnen België geen akkoorden meer kúnnen worden gemaakt. Voor het eerst geeft een voorzitter van een van de onderhandelende partijen aan dat Vlaanderen buiten de Belgische structuren moeten durven denken.
Wij roepen ook de overige Vlaamse partijen op om niet te berusten in het Waalse non en de Vlaamse belangen te laten primeren op de Belgische raison détat. Het is juist dat de Vlamingen het status quo nooit kunnen aanvaarden. Tegenover het Franstalige front de réfus moeten de Vlamingen over de partijgrenzen heen eindelijk eensgezindheid tonen en hun conclusies trekken uit een jaar van Belgische onbestuurbaarheid.
Het Vlaams Belang stelt vast dat het confederale alternatief van De Wever onduidelijk is en niet goed uit de verf komt, maar is alleszins bereid om mee te werken aan een plan B als alternatief voor verdere Belgische onderhandelingen. Wat ons betreft, staat de B daarbij uiteraard ondubbelzinnig voor boedelscheiding.
Bruno Valkeniers Voorzitter Vlaams Belang Gerolf AnnemansVolksvertegenwoordiger
Vlaams Belang verheugd over plan B van De Wever
Het Vlaams Belang is verheugd dat N-VA na meer dan een jaar Belgische chaos eindelijk inziet dat er met de Franstaligen binnen België geen akkoorden meer kúnnen worden gemaakt. Voor het eerst geeft een voorzitter van een van de onderhandelende partijen aan dat Vlaanderen buiten de Belgische structuren moeten durven denken, stelt voorzitter Bruno Valkeniers.
"Wij roepen ook de overige Vlaamse partijen op om niet te berusten in het Waalse 'non' en de Vlaamse belangen te laten primeren op de Belgische raison d'état", luidt het in een mededeling. Het Vlaams Belang stelt vast dat het confederale alternatief van De Wever onduidelijk is en niet goed uit de verf komt, maar is alleszins bereid om mee te werken aan een "plan B" als alternatief voor verdere Belgische onderhandelingen.
"Wat ons betreft, staat de 'B' daarbij uiteraard ondubbelzinnig voor boedelscheiding", aldus nog Valkeniers in een reactie op de uitspraken van zijn N-VA-collega dat het tijd is om na te denken over een plan B.
B van boedelscheiding
09.07.2008 12.17u - Tijdens een 11 juli-viering toonde N-VA-voorzitter Bart De Wever zich gisteren weinig hoopvol over de afloop van de communautaire onderhandelingen iets wat natuurlijk in de sterren stond geschreven. Door te stellen dat het hoog tijd is om na te denken over een plan B, ging De Wever ook een stap verder. Concreet dacht hij aan confederalisme als alternatief voor de huidige Belgische chaos. Ook voor de N-VA is nu blijkbaar duidelijk dat de stap voor stap-strategie binnen België helemaal niet werkt.
In een reactie toonden Vlaams Belang-voorzitter Bruno Valkeniers en Kamerfractieleider Gerolf Annemans zich verheugd over de recente verklaringen van de N-VA: Voor het eerst geeft een voorzitter van een van de onderhandelende partijen aan dat Vlaanderen buiten de Belgische structuren moet durven denken.
Voor alle duidelijkheid: dat plan B kan voor ons geen confederalisme of variant daarop zijn. Voor het Vlaams Belang staat de B ondubbelzinnig voor boedelscheiding.
N-VA-voorzitter Bart De Wever vreest dat er tegen 15 juli geen akkoord zal zijn over de bewuste staatshervorming. Hij vindt dat het daarom tijd is om na te denken over een plan B, wie weet door de ingeving van voorzitter Bruno Valkeniers van Vlaams Belang .
De Wever deed de uitspraken op een vroege 11 juli-viering van zijn partij in Dendermonde. De N-VA-voorzitter twijfelt aan de resultaten van de onderhandelingen van de voorbije weken en maanden. De Franstalige politici hebben het al lang verkorven : 'Als ze het land echt niet willen hervormen, dan moeten de Vlamingen zich bezinnen over een plan B, en invullen wat ze nog samen willen doen', klonk het. Hij stijgerde als het Ros Beiaard.
Een uitgewerkt of concreet plan is er nog niet, maar De Wever denkt in de richting van het confederalisme. 'Het gaat gewoon niet meer. Het heef geen zin meer of het ooit wel zin had ? Dat er iets moet veranderen, staat voor De Wever vast. "Het slechtste wat we kunnen doen, is het status-quo aanvaarden", vindt hij. "Waarom moeten Vlamingen en Walen elkaar dan nog blijven kwellen?".
"We moeten ons gaan bezinnen over een plan B".
De Wever gaf eerst een uiteenzetting over waarom het volgens hem maar niet lukt met de staatshervorming. Daarbij had hij het onder meer over de voltooide ontdubbeling van België, de botsing tussen culturen en mentaliteit en de positie van Brussel. Vervolgens stond hij stil bij hoe het nu verder moet...
"We zijn op een 'kantelmoment' aanbeland", aldus De Wever.
"Ik begin ervoor te vrezen. Werkt de constructie nog? We moeten ons bezinnen over een plan B. We mogen dit momentum niet voorbij laten gaan, het slechtste wat we kunnen doen is de status-quo aanvaarden."
Ik wacht 15 juli af, maar ik vrees ervoor", besluit De Wever.
En daar is hij niet alleen in ! Leterme vreest voor zijn troon in de Wetstraat onder druk en chantage van de franstalige partijen... comme d'habitude ! De VLD en SPa en ook GROEN! lopen als schoothondjes achter hun grote broertjes van over de taalgrens.
Intussen lopen Vlaams Belang en LDD lustig rond en staan klaar voor de komende val van de regering om de scherven te ruimen. De kans om te lijmen zit er niet in.
Dat de kwestie B-H-V de Wetstraat in een patstelling houdt bewijst het belang van BHV. BHV blokkeert, BHV domineert, BHV heerst, BHV is de hevigste strijd in het parlement sind het Egmontpact. Het is in heel belangrijke mate te danken aan de grote betoging in Halle aan de vooravond van de verkiezingen van 2004. Want het was door die manifestatie waar ruim 13.000 Vlamingen de partijvoorzitters hebben gedwongen tot dure eden, zelfs schriftelijk en formeel zwaar te engageren voor de splitsing.
Het conflict tussen de Vlaamse regering met Keulen als scheidsrechter en drie Fransdolle burgemeesters van Wezembeek, Kraainem en Linkebeek was een machtstrijd op de spits gedreven Vlamingehater Mangain die franstakigen in de gemeenteraden opriep om frans te spreken tegen de wetten in, tegen beter weten in.
Intussen namen gemeenten in de Vlaamse Rand ook tegenmaatregelen om het Vlaamse karakter te beschermen en speculeerden op de taalkennis van het Nederlands om een sociale woning te kunnen aankopen in Vilvoorde. Londerzeel verkoopt enkel gronden aan Nederlanstaligen. Goed zo.
Gent en Geraardsbergen gaan nog een stap verder in de kennis van het Nederlands. Je kan er geld mee verdienen of verliezen. Taalcursus volgen of je leefloon verliezen ! Het nodige respect verdient het OCMW wel en een kleine inspanning voor een handvol geld is toch niet teveel gevraagd ? Het is niet discriminerend maar moet de mensen helpen bij de integratie en het zoeken naar werk, kinderen helpen die naar school gaan of gewoon een babbeltje met de buur op straat.
Bart Laeremans schreef in zijn toespraak :
"De enige strategie die we bijgevolg kunnen volgen is met alle mogelijke middelen verhinderen dat er een akkoord tot stand komt.
Intussen moeten wij aan de Vlamingen duidelijk maken dat het dossier B-H-V als geen ander het bewijs wordt geleverd dat dit land onbestuurbaar en dus terminaal is.
-B-H-V heeft bewezen dat er in dit land geen enkel federale loyauteit meer bestaat, dat de Franstaligen alles aangrijpen om ons op internationaal niveau zwart te maken;
-B-H-V heeft bewezen dat de Franstaligen vertrekken vanuit een een post-België-strategie, met de naam Wallo-Brux, waarbij het huidige Belgische karkas alleen nog maar dient om zo veel mogelijk Vlaamse centen af te romen en zoveel mogelijk Vlaams grondgebied in te lijven;
- Belgische compromissen zullen alleen maar dienen om de Franstaligen tijd te doen winnen, zodat de Vlamingen, met de forse steun van de Europese bureaucratie steeds verder in het defensief kunnen gedrongen worden en demografisch steeds verder in de verdrukking zullen geraken.
Vandaag kunnen we de grote clash, de grote kamp voor onafhankelijkheid nog aan, de Vlaamse publieke opinie is er zelfs helemaal klaar voor. Over enkele jaren is het te laat. Over tien jaar zijn we in grote delen van het Vlaamse kerngebied gewoon weggespoeld.
Vlaamse militanten, de Vlaams-Brabanders gaan u de komende weken en maanden heel hard nodig hebben. Want meer dan ooit zal het de Vlaamse beweger zijn en de alertheid, de vastberadenheid, de strijdbaarheid van de Vlaamse militant, die het politieke gebeuren in dit land zullen bepalen.
De Vlaamse Rand, hoopt op u, de Vlaamse Rand rekent op u. En ik zeg het hier zeer graag in de plaats van de vele zwijgers en van de vele profiteurs, zeer erkentelijk én bij voorbaat: de Vlaamse Rand dankt u."
Vlamingen staan sterker dan ooit. Vlaamse politici mogen nu niet meer toegeven en plooien voor de franstalige chantage. Gedaan met het geven van geschenken ! Gedaan met bodemloze compromissen ! Gedaan met die koehandel en wafelijzerpolitiek !
Molenbeek in juni 2008 een niet zo fraai nieuwsbeeld
Molenbeeks slachtoffer agressie komt dader opnieuw tegen
De 44-jarige Didier Milis uit Sint-Jans-Molenbeek begrijpt niet hoe het kan dat de jongeman die hem vorige dinsdag in het ziekenhuis sloeg nu alweer vrij rondloopt. 'Ik ben bang', zegt Milis.
Didier Milis -syndicus van een flatgebouw langs de Louis Mettewielaan in Sint-Jans-Molenbeek- maakte dinsdag een avondwandeling toen hij zijn gepensioneerde buurman tegenkwam. 'Jojo liet zijn schoothondje uit. We maakten een praatje. Toen een jongeman voorbijkwam blafte het hondje.' Volgens Milis schreeuwde de voorbijganger dat Jojo zijn hond moest vasthouden. Milis probeerde als ex-directeur te sussen. 'Ik probeer altijd conflicten te vermijden. Maar plots kreeg ik twee mokerslagen in mijn gezicht.'
Half versuft vroeg Milis aan zijn buurman de politie te bellen. De jonge dader ging daarop helemaal door het lint. Milis incasseerde klappen en schoppen over het hele lichaam. Toen zijn gsm uit zijn jas viel, gooide de agressor de telefoon stuk op het wegdek. 'Die dolleman beet me toe dat ik me moest verdedigen. Maar ik kon niets doen.' De lijst verwondingen is lang: neus en oogkas gebroken, scheur in linkeroor en gevoelloze linkerwang. 'Ik ben ook mijn smaak verloren.'
Milis herkende de aanvaller als de 23-jarige zoon van een van zijn huurders in het gebouw waar hij syndicus is. Hij speelde de naam en het adres door aan de politie. Intussen kwam hij zijn aanvaller wel al opnieuw tegen op straat. Milis spreekt er schande van.
'Ik dacht dat ze iemand voor zo'n laf geval van agressie in de cel staken. Heeft hij eigenlijk één dag vastgezeten?' Het parket van Brussel was dit weekend niet bereikbaar voor commentaar. (bjm)
Dacht ??? Denken ?!! Er zijn nog veel goedgelovige zielen in dit land !!
Metroreiziger krijgt schroevendraaier in borst !
SINT-JANS-MOLENBEEK 30-06-2008 - Tijdens een metrorit tussen Jacques Brel en het Weststation in Sint-Jans-Molenbeek is gisteravond een zwarte reiziger neergestoken met een schroevendraaier. Het werktuig stak in zijn borst, net naast zijn hart. De steekpartij gebeurde rond 20uur op een metrostel met nog meerdere andere passagiers. Na het incident vluchtten ongeveer tien jongeren van Afrikaanse origine van de metro. Een verpleegster die op hetzelfde metrostel zat diende het slachtoffer de eerste zorgen toe. In het station namen de hulpdiensten het van haar over. Het slachtoffer werd overgebracht naar het Erasmusziekenhuis in Anderlecht. Gisterenavond verkeerde hij in levensgevaar. De politie was nog op zoek naar de gevluchte jongeren, onder wie ook enkele meisjes. (bjm)
Bende voert raid uit op metrostation
SINT-JANS-MOLENBEEK 13-06-2008- Een tiental gemaskerde jongeren heeft vorige nacht een raid uitgevoerd op het metrostation Ossegem, waar verscheidene uitstalramen, een bankautomaat en beveiligingscamera's eraan moesten geloven. De bende daagde rond 0.30uur op in het metrostation. Elk van haar leden was gewapend met een voorhamer, baseballknuppel of stok. Iedereen is voor zijn op voorhand gekozen 'doelwit' gaan staan en na een signaal er als gek beginnen op in te slaan. Een tiental grote uitstalramen is aan diggelen geslagen, verscheidene andere werden beschadigd en veel materiaal werd vernield. De bende kon vluchten vooraleer de politie de tijd had om ter plekke te komen. De aangerichte schade was erg groot. (yb)
Sacjacking
SINT-JANS-MOLENBEEK 12-06-2008- Twee mannen pleegden een sacjacking op de Leopold II-Laan afgelopen dinsdag omstreeks 21.55uur. Het slachtoffer zag de daders vluchtten in de richting van Jennartstraat. Een van hen werd door de politie onderschept nadat hij formeel werd herkend door omstaanders. De gestolen handtas werd teruggevonden onder een geparkeerd voertuig. De 24-jarige Brahim is ter beschikking gesteld van het parket. (bdp)
Gsm gestolen
Afgelopen dinsdag hebben drie jongeren in de buurt van metrostation Osseghem brutaal een gsm buitgemaakt. Het slachtoffer was op stap met zijn vriendin die de zus bleek van een van hen. Het meisje werd door haar broer onmiddellijk naar huis gestuurd en het drietal begon het slachtoffer te slaan en te schoppen. Uiteindelijk gingen ze aan de haal met zijn gsm. Nadien verkochten ze het toestel in een kapsalon in de Meninstraat voor 100euro. (bdp)
Brommer gestolen
SINT-JANS-MOLENBEEK 26-06-2008- Dinsdagmiddag zien agenten twee jongeren op een gestolen brommer door het rode licht rijden op het kruispunt van de Koolmijnenkaai en de Wittestraat. Ze zetten de achtervolging in en deden het tweetal stoppen. Het tweetal werd ter beschikking gesteld. (bdp)
Wie in Vilvoorde een goedkope woning wil, moet kunnen bewijzen dat hij of zij Nederlands kent. Die maatregel gaat nog verder dan de omstreden Vlaamse wooncode.
Vilvoorde stelt vijftien goedkope woningen ter beschikking. Maar koppelt daar wel een voorwaarde aan : Nederlands kennen ! Zoals gebruikelijk in de Vlaamse Rand worden aan de verkoop van die woningen een aantal eisen gekoppeld.
Maar nergens zijn die eisen zo verregaand als in Vilvoorde ! Voor de eerste keer wordt van de koper en zijn of haar eventuele partner verlangd dat ze slagen voor een test in de kennis van het Nederlands. Wie een attest heeft van Nederlandstalig onderwijs komt ook in aanmerking.
Die voorwaarden gaan verder dan die in de Vlaamse wooncode, waar gevraagd wordt of de bereidheid om Nederlands te leren aanwezig is. Slagen op een test is daar geen voorwaarde. Daar is een "oui" of een "yes" al voldoende. Uit de praktijk blijkt duidelijk dat die verklaring niets waard is en slechts bij een belofte blijft.
Burgemeester van Vilvoorde, Marc Van Asch verdedigt de maatregel met veel verve en krijgt storm op kop van de franstalige meute van het FDF.
'In de Vlaamse wooncode gaat het over huurders, bij ons gaat het om kopers die zich hier langdurig willen vestigen in een woning die de overheid op de markt aanbiedt. Het gaat over inburgering, maar iedereen blijft welkom in Vilvoorde.' Franstalige politici staan op hun achterste poten te steigeren en dreigen met EVRM en naar het Europees Hof te trekken. Afwachten maar.
Intussen gaat Geraardsbergen gelijkaardige eisen stellen vor het toekennen van leeflonen, net als in Gent asielzoekers een zelde lot te wachten staat. Geen Nederlands gaat eindelijk aangepakt worden in Vlaanderen. We kunnen dit als Vlaming alleen maar toejuichen.
De Wever klaagt Le Soir van bij CGKR 'Le Soir roept op tot haat en geweld'.
BRUSSEL - Bart De Wever (N-VA) vindt dat de Brusselse krant Le Soir zich schuldig maakt aan racisme tegenover hem, zijn partij en de Vlamingen in het algemeen.
Hij wil dat het Centrum voor Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding (CGKR) ingrijpt. In zijn brief aan Jozef De Witte van het CGKR citeert Bart De Wever vier artikels uit Le Soir die volgens hem 'ver over de schreef' gaan en ingegeven zijn door xenofobie. In een opiniebijdrage worden de Vlamingen vergeleken met de Albanezen van Kosovo en de Serviërs van vijftien jaar geleden, etnisch-linguïstische zuiveraars.
'Ikzelf en mijn partij worden daarin gediaboliseerd, voor vergif uitgescholden en vergeleken met Adolf Hitler en de nazis.'
Een andere column stelt 'un plan tout bête' voor om de regering Leterme te redden:
'Roep de N-VA samen in de haven van Oostende. Van de voorzitter tot en met de militanten, sympathisanten en kiezers. Laat ze aan boord gaan van een vrachtschip. Vaar ermee naar het midden van de oceaan. Breng het tot zinken.' (Vlaams Belang waren ze even vergeten )
In de franstalige pers kan iedereen zijn ei kwijt liefst rotte dan nog ! en durven, én kunnen én mogen zonder schroom haatproza verkondigen op de rug van de hardwerkende Vlamingen.
Franstaligen verwijten zonder meer elke Vlaming voor flamingant van het ogenblik dat deze naar zijn rechten vraagt en respect voor zijn taal en cultuur.
Racisme bestaat dus alleen als het over allochtonen gaat, wanneer het over Vlamingen, Vlaams-nationalisten of flaminganten gaat is het de vrije meningsuiting ?!
Alle inwoners in België zijn dus toch niet gelijk ? Maar ja, dat wisten we al !
Allochtone leerlingen halen niet niveau Vlaamse leerlingen
Allochtone leerlingen hinken achterop
De prestatiekloof tussen Vlaamse autochtone en allochtone leerlingen in België is de grootste ter wereld.
Allochtone leerlingen halen hun welbevinden eerder uit gezellig samenzijn op school dan uit prestaties. Dat is een van de conclusies van een onderzoek dat het Expertisecentrum Gelijke Onderwijskansen van de Universiteit Hasselt uitvoerde bij 7.000 autochtone en allochtone leerlingen.
Allochtone leerlingen in het secundair onderwijs presteren veel minder goed dan autochtone leerlingen, lopen vaker vertraging op, komen vaker in beroepsrichtingen terecht en hebben meer kans om op hun 18de van school te gaan zonder diploma. Ze voelen zich ook veel minder goed in een competitieve schoolomgeving.
Het onderzoek toont ook aan dat de thuistaal, de onderwijsvorm en de schoolprestaties weinig invloed hebben op het algemeen welzijn van allochtone leerlingen. Volgens de onderzoekers lijken zij zich min of meer neer te leggen bij hun mindere schoolprestaties en vinden ze het 'normaal' dat ze in technische of beroepsrichtingen terechtkomen.
De onderzoekers vragen zich af of het wel een zegen is dat allochtone leerlingen zich zo goed voelen op school, al voegen ze er meteen aan toe dat het misschien niet verantwoord is slecht presterende jongeren op hun beperkte toekomstmogelijkheden te wijzen en zo hun algemeen welbevinden naar beneden te halen.
Allochtone leerlingen presteren veel minder goed
De prestatiekloof tussen autochtone en allochtonen leerlingen in België is een van de grootste in de wereld. Maar ook het verschil tussen allochtone leerlingen onderling is groot.
Allochtone leerlingen halen hun genoegen eerder uit gezellig samenzijn op school dan uit prestaties.
Vertraging
Allochtone leerlingen in het secundair onderwijs presteren veel minder goed dan autochtone leerlingen, lopen vaker vertraging op, komen vaker in beroepsrichtingen terecht en hebben meer kans om op hun 18de de school zonder diploma te verlaten. Ze voelen zich ook veel minder goed in een competitieve schoolomgeving. Opvallend is dat de verschillen tussen de allochtone leerlingen onderling erg groot zijn. Turkse en Maghrebijnse leerlingen hebben bijvoorbeeld een hoge score op sociale aspecten zoals contact met vrienden op school.
Dat zijn enkele conclusies van een onderzoek dat het Expertisecentrum Gelijke Onderwijskansen van de Universiteit Hasselt bij 7.000 autochtone en allochtone leerlingen uitvoerde.
Taal heeft geen invloed Geen vechtlust
Het onderzoek toont voorts aan dat de thuistaal, noch de onderwijsvorm, noch de schoolprestaties bij allochtone leerlingen een grote invloed hebben op het algemeen welzijn. Volgens de onderzoekers lijken zij zich eerder neer te leggen bij hun mindere schoolprestaties en vinden ze het "normaal" dat ze in technische of beroepsrichtingen terechtkomen.
Kansen onbenut
Deze bevinding roepen bij de onderzoekers de vraag op of het wel een zegen is dat allochtone leerlingen zich zo goed voelen op school. Ze vragen zich ook af of dit gevoel het besef niet in de weg staat dat mindere schoolprestaties de kansen in het verdere leven hypothekeren en of het verantwoord is dit besef aan te wakkeren als dit een negatieve invloed op het algemeen welbevinden heeft.
75 % allochtone studenten gebuisd aan unief Hasselt
Eén op twee eerstejaars aan universiteit Hasselt slaagt, bij de allochtone studenten ligt dit slaagcijfer maar op één op vier. Ook stopt 15 procent van de allochtonen halverwege het eerste jaar, bij de andere studenten geeft maar 6,7 procent er de brui aan.
Als ze toch mogen overgaan, gaat het slaagcijfer fors de hoogte in: 63,5 procent mag naar de hogere jaren, maar bij de studenten met Belgische naam ligt dat cijfer dan al op 81,2 procent. De redenen zijn legio: foute studiekeuze, vooropleiding die niet geschikt is of moeilijke blokomgeving.
Het zijn cijfers die meer dan duidelijk genoeg zijn. Kansen krijgen is één, je moet ze ook nog grijpen en ze benutten.
Het is zoals in voetbal : als je de kansen mist uit onkunde kan je niet blijven kankeren op de scheidsrechter !
De krekel en de mier naar de fabel van Jean de la Fontaine
De mier werkt de hele zomer hard, zij bouwt haar huis en ze slaat voorraden op voor de winter. De krekel vindt de mier maar dom en lacht haar uit. Ze kan niet eens deftig frans spreken.
Maar intussen komt de winter er aan en de mier zit er warmpjes in met voldoende voorraad aan alles en nog wat : voldoende hout en mazout, kasten vol eten voor een koude winter en goede fysieke conditie.
De krekel bibbert van de kou en heeft al honger in november ! Ze houdt een persconferentie waarop ze de vraag stelt waar de mieren het recht vandaan halen om er warmpjes bij te zitten, en met zoveel voorraad terwijl anderen met minder geluk, honger en kou hebben.
De RTBf organiseert een uitzending begin december ceci nest pas du fiction en toont hoe de krekels bibberen van de kou, terwijl videobeelden tonen hoe de mieren in hun warme comfortabele woningen aan rijk gevulde tafels zitten.
De Belgicistisch walen en brusselaars zijn geschokt dat men die arme krekels laat lijden terwijl anderen in weelde leven.
RTBF en RTL, geven interviews met de vraag hoe het komt dat de mieren rijk geworden zijn op de kap van de krekels en interpelleren in het parlement om een belastingverhoging voor de mier opdat zij haar rechtvaardige deel aan belastingen zou betalen.
De regering vaardigt een wet uit op de economische gelijkheid en een antidiscriminatiewet, retroactief tot voor de zomer. Ze lapten dat al een paar keer aan een andere grote groep politieke bezige bijen.
De belastingen voor de mier worden drastisch verhoogd en zij ontvangt tevens een boete omdat zij nagelaten heeft de krekel in dienst te nemen teneinde haar op die manier te helpen. Het buitenverblijf van de mier wordt in beslag genomen door de autoriteiten omdat de mier niet genoeg geld heeft om haar boete en haar belastingen te betalen binnen de 5 minuten.
Het voormalige huis van de mier, ondertussen sociale woning geworden voor de krekel, raakt in verval omdat deze laatste niets gedaan heeft om ze te onderhouden. De mier moet nu ook nog eens krotbelasting bovenop betalen en wordt helemaal radeloos.
Deze is bezig de laatste voorraden van de mier op te souperen, hoewel de lente nog veraf is.De Televisie maakt zelfs een reportage over de arrivistische krekel.
De krekel sterft uiteindelijk aan een franse ziekte : "la grande bouffe".
De dierenorganisaties bekritiseren de overheid omdat deze de ziekteverzekering duurder maakt, de sociale zekerheid wil gezond maken.
De koopkracht is zo fel gedaald dat de mier aan lager wal geraakt en al haar eigendommen moeten verkocht worden.
Het huis van de mier wordt gekraakt door een bende geïmmigreerde spinnen die profiteren van het wanbeleid. De spinnen organiseren een trafiek van drugs en terroriseren de gemeenschap.
De overheid loopt hoog op met de multiculturele diversiteit van België. Hier en daar zijn er natuurlijk een paar corrupte politici en politiemensen die rijk worden op kap van de kleintjes. De overheid sluit telkens de ogen, verlaagd zich in oeverloos gedoogbeleid, heeft geen 5 minuten politieke moed en laat de maatschappij verder verloederen.
Maar de meeste mieren zijn het beu en zeggen NEEN. Genoeg is genoeg en trop is teveel !
Ze roepen de mierenrepubliek uit tot verontwaardiging van de verwaande vadsige krekels !
In een verfrissend opiniestuk in de krant De Tijd (18 juni) stellen Eric Verhulst en Willy De Wit van de socio-economische denktank WorkForAll vast dat het Ierse neen bij het referendum over het Verdrag van Lissabon allesbehalve dom is, maar ingegeven door de vrees voor een logge overheidsbureaucratie en hoge belastingdruk. Na de goedkope en onterechte kritiek die het officiële Europa en sommige media leverden op de democratische beslissing van het Ierse volk, ontkrachten de auteurs de bewering dat de Ieren Europa dankbaar zouden moeten zijn voor de jarenlange subsidiestroom. Zij trekken daarbij een parallel met Franstalig België. Subsidies hebben een land of regio nog nooit vooruit geholpen, klinkt het. Zou dat wel het geval zijn, dan was de regio Charleroi nu de rijkste regio van de wereld. De armoede is er echter even groot gebleven en de werkloosheid blijft torenhoog. Daar hebben wij weinig aan toe te voegen.
Vlaamse solidariteit
Beggars can t be choosers, zo luidt een Engels spreekwoord. Vrij vertaald: wie afhankelijk is van andermans generositeit, kan niet zomaar dictaten stellen. Dat klopt inderdaad. Maar terwijl Ierland intussen ruimschoots heeft bewezen dat het op zijn strepen mag staan, raakt Wallonië maar niet uit het economische moeras. De geldverslindende subsidiestaat die Wallonië is, wordt nog steeds overeind gehouden door de permanente miljardenstroom vanuit Vlaanderen. Wallonië kan niet blijven teren op de Vlaamse solidariteit. Dat is dodelijk voor het zelfinitiatief, zo schrijft de hoofdredacteur van Trends deze week terecht.
Wie denkt dat de Franstalige politieke klasse deemoedig het hoofd zou buigen voor jaren wanbeleid, en maatregelen zou nemen die de wederopstanding mogelijk maken, komt bedrogen uit. De Franstalige politici tonen geen greintje dankbaarheid en bijten daarenboven in de hand die hen voedt.
Onderhandelingen van start
Deze week startten eindelijk de onderhandelingen over de staatshervorming. De Vlaamse onderhandelaars zullen op hun tellen moeten letten, want de Franstaligen zijn duidelijk van plan om zeer hoge eisen te stellen in ruil voor de overheveling van enkele bevoegdheden. In de aanloop naar de finale clash over de staatshervorming lijken enkele Franstalige toppolitici zich zelfs inschikkelijk te willen opstellen. Een voorbeeld daarvan is PS-kopstuk Philippe Moureaux, die in een interview met Le Soir liet weten dat de Franstaligen het gesprek ten gronde niet langer uit de weg kunnen gaan. Het bewijst dat de geesten rijpen, maar toch lijkt het mij vooral een doorzichtige poging om de Vlamingen zand in de ogen te strooien. Want wie het interview goed leest, merkt dat Moureaux weliswaar voor confederalisme pleit, maar enkel indien Vlaanderen de melkkoe van Wallonië blijft. Als de interpersoonlijke solidariteit wordt afgeschaft, interesseert België ons niet meer, staat er letterlijk. Het bewijst nogmaals dat zonder de massale geldstroom België voor Franstaligen niet hoeft.
Oorlogsretoriek
Aan Franstalige zijde liggen ondertussen verschillende scenarios klaar voor het geval België uiteen zou vallen. Het meest geciteerde is de oprichting van een soort Waals-Brusselse staat. Om Wallonië en Brussel te verbinden, pleit men voor de zogenaamde corridor over Vlaams vijandelijk gebied. Dat de Franstaligen hardop dromen van een Wallonië dat aansluiting zoekt met Brussel en dat zij daarbij de oorlogsretoriek niet schuwen, hoeft niet te verbazen. Verbazend is wél dat de Vlamingen hier blijkbaar geen antwoord op weten te formuleren. Nog merkwaardiger is dat, zoals de steeds lezenswaardige webstek The Brussels Journal opmerkt, die geruchten (over de corridor) niet tegengesproken worden door de CD&V én dat die partij de onderhandelingstafel nog niet verlaten heeft. Auteur Filip Van Laenen vraagt zich terecht af of de oorverdovende stilte betekent dat de partij het principe van een corridor aanvaardt. Kan de top van CD&V hierover spoedig duidelijkheid verschaffen?
Het standpunt van het Vlaams Belang is alleszins wél duidelijk: de taalgrens - hopelijk spoedig een staatsgrens - werd reeds in 1962 vastgelegd en kan onder geen beding worden hertekend. Of het nu gaat over de overheveling van de Vlaamse randgemeente Sint-Genesius-Rode of slechts over de overheveling van een stuk Zoniënwoud: de Franstalige aanspraken op Vlaams grondgebied zijn volstrekt onaanvaardbaar.
Durven met Vlaanderen
De Vlamingen hebben meer dan ooit nood aan moedige politici. Politici die buiten de Belgische structuren durven te denken. Politici die het eigenbelang en de Belgische raison détat ondergeschikt maken aan de Vlaamse belangen.
De zevende editie van de IJzerwake vindt deze zomer plaats onder het motto Nu: Durven met Vlaanderen! Het geeft precies aan waarover het gaat: Vlaanderen heeft geen zoveelste mini-staatshervorming nodig. Wij hoeven helemaal niet bang te zijn van onze schaduw. Als straks op 15 juli de deadline die door Yves Leterme zelf naar voor is geschoven - zal blijken dat Vlaanderen nog steeds met lege handen staat, moeten de traditionele politici eindelijk erkennen dat België dood en begraven is. Zij moeten durven kiezen voor het enige realistische alternatief voor de Belgische chaos: Vlaamse onafhankelijkheid.
Vlaamse regering ondermijnt Nederlandstalig karakter van Vlaamse Rand
Overijse waar Vlamingen thuis zijn
De Vlaamse gemeente Overijse is één van die Brusselse randgemeenten waar de verfransing dag in dag uit oprukt. Het gemeentebestuur wil daar wat aan doen en richtte zopas een meldpunt op waar inwoners terecht kunnen met klachten over handelaars die hun klanten aanspreken in het Frans of anderstalige affiches ophangen. Premier Yves Leterme (CD&V) en Vlaams Minister van Binnenlands Bestuur Marino Keulen (VLD) hebben het initiatief gisteren in de Kamer scherp veroordeeld.
Leterme noemde het onaanvaardbaar en Marino Keulen had het over het aanzetten tot verklikking.
Ongrondwettelijk, verwerpelijk, middeleeuws en beneden alle peil, aldus Keulen.
Nou Verklikking?
Dat argument horen we niet als er tot in het kleinste Vlaamse gehucht zogenaamde antiracismemeldpunten worden opgericht Maar als het gaat om de verdediging van het Vlaamse karakter van Vlaamse randgemeenten rond Brussel, ho maar. Dat de dappere Vlaming Yves Leterme zo geprikkeld reageert op het initiatief in Overijse hoeft niet te verbazen. Hij heeft al genoeg communautaire ellende aan zijn hoofd en zijn regering hangt aan een zijden draadje. Nieuwe heibel kan hij missen als kiespijn.
Waar is de tijd dat Leterme de Franstaligen in de rand verweet intellectueel niet bij machte te zijn om Nederlands te leren? Iedereen weet natuurlijk dat het niet om onkunde maar vooral om onwil gaat.
Strikt genomen is de taalkeuze van particulieren en handelaars vrij. Maar we begrijpen wel dat Overijse iets wil ondernemen tegen de sluipende verfransing. Het zou leuk zijn dat ze daarbij vanuit Vlaanderen wat (meer) steun kregen.
De splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde en vooral de afschaffing van de taalfaciliteiten zou al een goed begin zijn...
Vlaams Belang verontwaardigd over nederigheid en zelfs kruiperigheid van Keulen en Leterme Het Vlaams Belang is ten zeerste verontwaardigd over de felle reacties van Vlaams minister Keulen.Zelfs premier Leterme reageert op het tendentieuze artikel van La Dernière Heure over het meldpunt voor taalklachten in Overijse.
In dat artikel worden de zaken totaal overtrokken voorgesteld, zoals gewoonlijk zware overdrijvingen en buiten alle proporties.
Men heeft het in de "gazette" over een heksenjacht en verklikking, terwijl de gemeente alleen maar de intentie heeft om aan bedrijven en handelszaken die anderstalige publiciteit maken, een vriendelijk schrijven te richten, om het Nederlandstalig karakter van de gemeente te respecteren.
Dit is meer dan noodzakelijk na al die jaren van vertikken om Nederlands te leren en zich te integreren in de gemeenschap. Het is een evident integratiebeleid dat al sedert vele jaren gevoerd wordt door gemeentebesturen, provinciebestuur en Vlaamse overheid. Het gebeurt inderdaad veelvuldig dat winkels, restaurants, bedrijven en immokantoren, vaak uit Brussel, het Nederlandstalig karakter van Halle-Vilvoorde met vuile voeten treden. Vaak is het pas na een reactie van overheidswege dat men beseft dat men zich in het Nederlandse taalgebied bevindt.
Marino Keulen uit het verre Maasland en Yves Leterme uit het verre Ieper, "bachten de kuppe", schijnen niet te beseffen wat er in Vlaams-Brabant werkelijk aan de hand is; zij hebben geen feeling - buikgevoel - van de echte arrogantie en de hatelijke dagelijkse verfransingsdruk. Met hun slappe en ondoordachte reacties halen zij het Vlaamse integratiebeleid van anderstaligen onderuit en maken zij zichzelf tot bondgenoot van het francofone imperialisme.
In plaats van te vervallen in laksheid zouden zij beter eens gaan kijken hoe deze kwestie wordt aangepakt in de zeer democratische en alom gerespecteerde Canadese provincie Québec, waar de taalwetgeving (ook ten aanzien van franstaligen) veel strenger is dan bij ons.
Vanzelfsprekend zal het Vlaams Belang de lamentabele houding van VLD en CD&V aanklagen in het Vlaams Parlement. Het kan immers niet zijn dat beide partijen het Nederlandstalig karakter van de Vlaamse Rand ondermijnen in plaats van het te verdedigen en te versterken !
De olieprijs heeft een nieuw historisch record bereikt, bijna 140 dollar per vat.
Daar verdient ook de Belgische fiscus aan omdat hogere brandstofprijzen bijkomende belastinginkomsten opleveren. De Morgen berekende dat de Belgische automobilist per tankbeurt van 50 liter tot 9,5 euro meer afdraagt aan de fiscus dan vijf jaar geleden. De belastingdruk op een tank stookolie van 3.000 liter is met 360 euro toegenomen.
De fiscale meeropbrengsten zijn vooral het gevolg van de btw. Dat is een percentage (21 procent) bovenop de som van alle andere prijscomponenten, waaronder de productie- en distributiekosten en de accijnzen. Hoe hoger die som, hoe hoger de btw-opbrengst. Omdat de prijzen van olieproducten fors stijgen, surfen de btw-opbrengsten mee omhoog.
De belastingdruk op diesel aan de pomp is sinds de periode 2002-2003 gestegen met 15 eurocent per liter. De belastingen op een liter benzine zijn zelfs gestegen met 19 eurocent per liter.
Een omrekening naar een doorsneetankbeurt maakt de gevolgen duidelijk. Een tankbeurt van 50 liter diesel kost, volgens de vandaag geldende maximumprijzen, tot 72 euro aan de pomp. Daarvan vloeit 28,5 euro naar de staat, via accijnzen en btw. Dat is 7,5 euro meer dan in de periode 2002-2003, toen de fiscale druk 'slechts' 21 euro bedroeg.
Wie 50 liter benzine 95 tankt, betaalt daar ruim 80 euro voor. Daarvan vloeit 44 euro, dus meer dan de helft, naar de staat. Dat is 9,5 euro meer dan in de periode 2002-2003, toen de fiscus 34 euro inde per tankbeurt. Kassa Kassa Kassa !
De brgroting geraakt misschien nog aan een bonus, wel ten koste van de hardwerkende Vlamingen !!
Sackjackings: nog erger dan gedacht 16.06.2008 11.14u - Enkele weken geleden werd nog eens duidelijk hoezeer sommige Brusselse wijken zijn verworden tot vrijhavens voor criminelen. Een en ander was ook Russische diplomaten niet ontgaan, die Brussel gevaarlijker dan Moskou noemden en het daarbij zelfs hadden over Afrikaanse toestanden. De rechtstreekse aanleiding hiervoor was het feit dat sinds begin dit jaar niet minder dan 6 wagens van het diplomatieke korps waren overvallen ter hoogte van de verkeerslichten in Brussel-centrum.
Een parlementaire vraag van Vlaams Belang-Kamerlid Bart Laeremans bracht aan het licht dat deze sackjackings ondertussen dagelijkse kost zijn. Zo werden vorig jaar in Brussel 359 sackjackings gepleegd, wat een verdrievoudiging was ten opzichte van 2006, toen slechts 128 dergelijke overvallen werden gepleegd.
Daarop werd vanuit politiehoek gemeld dat deze cijfers hooguit konden slaan op Brussel-stad, en dat het aantal sackjackings voor Brussel-19 veel hoger ligt. In antwoord op een nieuwe parlementaire vraag van Bart Laeremans deelde minister Dewael de volledige cijfers mee, waaruit blijkt dat de sackjackings in Brussel een regelrechte plaag zijn geworden. Terwijl in 2006 nog 485 dergelijke overvallen werden geregistreerd, was dit aantal in 2007 al verdrievoudigd tot 1.400, of 4 per dag. En het eind is nog lang niet in zicht, want dit jaar staat de teller na drie maanden reeds op 627. Als die trend zich doorzet, komen we tegen het einde van het jaar aan ruim 2.500 gevallen.
Het is de politiezone Zuid (Anderlecht, Vorst en Sint-Gillis) die de kroon spant en waar meer dan de helft van de sackjackings gepleegd wordt. Niet toevallig die politiezone dus die de voorbije maanden regelmatig het nieuws haalde met de straffeloosheid die er heerst.
Anderlecht: altijd beetje oorlog 15.06.2008 11.02u - De recente rellen in Anderlecht hebben niets met voetbal te maken. Het gaat om een territoriumconflict. Dat zeggen inwoners in een reportage van Dag Allemaal. Het blad ging praten met autochtonen en allochtonen en die schetsen een weinig opbeurend portret van de gemeente. Anderlecht, het leven zoals het is
Guy Van Gestel schrijft dat de rellen rond het Anderlecht-stadion voor een deel import waren uit de wijk Kuregem, enkele kilometers verderop. De journalist beschrijft de wijk als een multicultureel kruitvat. Honderd jaar geleden was Kuregem nog de favoriete standplaats van de hoge burgerij, nu bepalen verkrotting en sluikstorten het straatbeeld. Het heeft wat weg van een oorlogsgebied, waar politie en boefjes iedere dag een heuse stadsguerilla uitvechten.
Veertig procent van de misdaad en liefst zeventig procent van het zwartwerk in Anderlecht is in Kuregem geconcentreerd. Vooral de omgeving van de Anderlechtsepoort zuigt de misdaad aan. Tot voor kort kwamen hier jaarlijks meer dan 170 carjackings voor, of één geval om de twee dagen.
Het blad meldt dat het fenomeen zich intussen verplaatst heeft naar het kruispunt van de Bergensesteenweg en de Dr. De Meersmanstraat.
Als oplossing vond de gemeente er niet beter op dan de verkeerslichten daar voortdurend in oranje knipperstand te zetten, zodat het verkeer nauwelijks of niet moet stilstaan ! Wagens worden zo minder makkelijk het doelwit voor carjackers, hoopt men
Elias, een jonge allochtoon die opgroeide in Kuregem, vertelt dat hij een smsje kreeg met een oproep om te vechten. Volgens hem luisteren de jonge relschoppers naar niemand, ook niet naar hun ouders. Hun oudere broer zit niet zelden in de gevangenis en naar zo iemand kijken ze op. De Brusselse politicus Fouad Ahidar maakt brandhout van het excuus van kansarmoede. Ik ben zelf opgegroeid met acht broers en zussen. Wij hadden het ook niet breed thuis, maar ik heb nooit iets gepikt of kapotgemaakt.
Bij de politie heerst wanhoop en verbittering. Ze bespuwen agenten en gooien eieren naar combis. Als je ook nog eens moet vaststellen dat het parket jonge boefjes meteen weer vrijlaat, dan begrijp je onze frustraties.
Dirk Gillis, een drukker, stelt dat diefstal en overvallen schering en inslag zijn. Hijzelf investeerde al een fortuin in bewakingssystemen. En de overheid pompte miljoenen in integratieprojecten. Maar veel heeft dat nog niet opgeleverd. Het is ontluisterend als je ziet hoeveel geld de overheid in deze buurt investeert in welzijns- en straathoekwerk en hoe mager de resultaten daarvan zijn, zegt de man. Maar dat mag de pret niet drukken. De burgemeester van Anderlecht hoopt tegen beter weten in? - dat het allemaal nog wel goed komt. Een adept van Guy Verhofstadt - positivisme is een morele plicht?
