Ik ben Toujour André
Ik ben een man en woon in Sint-Pieters-Leeuw (Vlaams Brabant) en mijn beroep is ambtenaar.
Ik ben geboren op 04/06/1955 en ben nu dus 69 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: tennis voetbal en schaken.
In ben de trotse vader van Christophe, Nathalie, Caroline en Pauline.
Ik heb een vaste relatie met de liefste Martine die bestaat.
Ik ben gemeenteraadslid voor Vlaams Belang en zet mij in voor Vlaamse belangen, normen en waarden. Recht door zee !
22.01.2009 10.12u - Het kan niemand ontgaan zijn dat een aantal Franstalige autoriteiten de voorbije maanden een doelbewuste raid op de Vlaamse bank KBC heeft uitgevoerd. In oktober vorig jaar verwezen onder meer Guy Quaden (PS) en Bernard Clerfayt (FDF) al naar vermeende liquiditeitsproblemen bij KBC, waardoor de bank in een lastig parket kwam.
Uiteindelijk kochten de Vlaamse meerderheidspartijen de kapitaalinjectie bij KBC af met een compensatie voor de Waalse vliegtuigonderdelenbouwer Sabca. De Belgische wafelijzerpolitiek was daarmee terug van nooit echt weggeweest.
Deze week deed Didier Reynders (MR) het opnieuw: hij maakte zich openlijk zorgen over sommige banken, waarmee hij duidelijk op KBC doelde. Ook het beurscommentaar van De Standaard stipte gisteren aan dat de recente koersval vooral te wijten is aan geruchten uit overheidskringen en meer bepaald Didier Reynders.
Tegelijk kant de PS zich bij monde van Laurette Onkelinx om ideologische redenen tegen overheidssteun aan de bank. Het mag dus duidelijk zijn dat dit alles geen toeval is, maar integendeel kadert in een doelbewuste (Franstalige) strategie. Hoelang zullen de Vlamingen dit nog verdragen?
Vlaanderen kon wat Belgie niet kon... beslissen. De federale regering was 'in de onmogelijkheid te regeren'. En dus trok KBC naar Vlaanderen.
Het was niet de eerste keer dat er contact was tussen de KBC-top en de top van de Vlaamse regering. Dat was bij de vorige steunvraag van KBC aan de federale overheid ook gebeurd. De Vlaamse minister-president Kris Peeters had al gevraagd aan ceo André Bergen: 'Kunnen we helpen?'
De bank vond het toen niet nodig. Ook toen al was er dreiging dat de federale regering niet kon beslissen omdat de Franstalige regeringspartijen niet wilden beslissen voor KBC 'zonder compensaties voor Waalse bedrijven'. Toen werd door federale Vlaamse politici gedreigd met het overhevelen van het dossier naar de Vlaamse regering, en dat volstond om toen een uitweg te vinden voor de geëiste compensaties. Maar nu lukte dat niet meer. Dinsdag was er eerste contact tussen de bank en de federale regering en kreeg de bank te horen 'dat het zeer moeilijk was'. Didier Reynders (MR) had de 'bad bank' op tafel gegooid en dat leidde tot ideologische tegenstellingen in de regering. Daarnaast speelde de communautaire tegenstelling, en de 'gewone' naijver tussen PS en MR. De zaak werd verwezen naar de pilootgroep van federale technici die woensdag niets anders kon melden aan KBC dan 'dat het zeer moeilijk lag federaal'. Daarop stapte André Bergen naar Kris Peeters. Na een lunch was meteen duidelijk dat Vlaanderen klaar stond 'om te doen wat moet'.
En Vlaams zaten alle regeringspartijen op die lijn. In de namiddag werden de technische voorbereidingen getroffen. KBC-topman Bergen koppelde nog eens terug naar het federale niveau en daar bleek niets veranderd te zijn. Om 20 uur begon de Vlaamse regeringskern te vergaderen, en om 24 uur was er een oplossing die aanvaardbaar was voor KBC, die beantwoordde aan alle juridische en Europese normen en waarin alle regeringspartijen ook hun accent konden terugvinden. Dat werd 's nachts meteen in een duidelijk contract omgezet, niet in een vage tekst. Om halfzeven werd de zaak nog even doorgepraat met de KBC-top. Om zeven uur keurde de voltallige Vlaamse ministerraad het dossier goed en om kwart voor acht werd het akkoord bekendgemaakt.
De federale overheid wist dat Vlaanderen bezig was en kon dat niet tegenhouden, als ze dat al gewild zou hebben. De dramatische gevolgen van het tegenhouden voor de bank zouden trouwens door geen enkele publieke opinie in dit land aanvaard worden. De federale regering had trouwens destijds de deelstaten zelf te hulp geroepen voor Dexia en Ethias. Bij Fortis, Dexia en zeker Ethias (vroger OMOB) zit wel veel frans geld en een aantal franstalige mensen in de directieraden. Dus daar moest geld in gepomt worden !
Bij KBC zit enkel Vlaams geld en Vlaamse bestuursleden : dus geld van de nationale regerin met een franstalige meerderheid ? NON !!
Dus heeft Vlaanderen maar de KBC alleen moeten redden. Ze deed het voorlopig met glans.
Bij de PS, CDH en de MR zijn er nu een paar in een franse colère geschoten.
Abou Jahjah, een creatie van de traditionele partijen
Wat Jahjah hier deed, had niets met emancipatie te maken, maar alles met het opruien van een bepaalde bevolkingsgroep tegen onze beschaving, onze manier van leven, onze waarden en normen.
En wie heeft die AEL-generatie gecreëerd? Alle politici die decennialang een slap integratiediscours hebben gevoerd en nu oogsten wat ze hebben gezaaid. Abou Jahjah is het symbool van die mislukte integratiepolitiek. Hij was een asielbedrieger die de intifada naar de straten van Antwerpen wilde importeren.
Patrick Janssens en co.
Ik verwijt Abou Jahjah veel, maar ik verwijt de Patrick Janssensen en Paula DHondts dezer aarde nog veel meer. Zij hebben de indruk gewekt dat die allochtone groep hier kan verblijven zonder zich te hoeven aanpassen. Men heeft nooit tegen die mensen gezegd: het is kiezen of delen, het is aanpassen of terugkeren. Men heeft hen gepamperd en geknuffeld.
Racisme als alibi
Men heeft de allochtonen in de watten gelegd en positief gediscrimineerd, met miljarden franken subsidies, duizenden projecten en straathoekwerkers Men had moeten zeggen tegen die mensen: doe wat harder uw best, maak uw school af, wentel u niet langer in zelfbeklag en stop ermee racisme als alibi te gebruiken wanneer het niet lukt.
We mogen niet meer wegkijken van de problemen en moeten de allochtonen confronteren met hun eigen falen.
Zelfverdediging
Kiezen voor het eigen volk is geen racisme, dat is kiezen voor het welbegrepen eigenbelang, dat is zelfverdediging.
Veranderde omstandigheden
De samenleving is veranderd. Dat betekent dat hier een grote groep mensen opgroeit van de tweede en derde generatie. Voor een groot deel van hen is het een illusie te denken dat ze ooit nog zullen terugkeren.
Deuren dicht
Het uitgangspunt is simpel: een immigratiestop, de deuren dicht. We kunnen niet dweilen met de kraan open. Als de (bestaande regels op de) gezinshereniging blijven bestaan en het aantal illegalen blijft toenemen en de asielprocedures worden niet bijgestuurd en het aantal naturalisaties blijft toenemen, en de dubbele nationaliteit verdwijnt niet tja, dan zijn alle inspanningen nutteloos. Dan heeft het geen zin om de mensen die hier zijn, te laten inburgeren.
Loyauteit
Om te beginnen schaffen we de dubbele nationaliteit af. We laten die mensen weten dat er maar één loyauteit kan bestaan, die aan onze gemeenschap, aan onze waarden en normen. Punt twee: dat moet dan maar eens zwart op wit gezegd worden, in een loyauteitsverklaring, zoals die al bestaat in de Verenigde Staten van Amerika.
Integratie wordt niet aangemoedigd
Het zijn de extremisten die de touwtjes van de islamzuil in handen hebben. Bovendien worden vele allochtonen helemaal niet aangezet om te integreren, omdat ze in wijken wonen met alleen maar Marokkaanse winkels met moskee en Koranschool erbovenop, in een soort geïmporteerde soek. Waarom zouden ze moeten integreren?
Als ik naar Marokko zou verhuizen, zou ik begrijpen dat ik mij moet aanpassen. En dat wil ik niet. Daarom verhuis ik niet naar Marokko.
Vlaming worden
Vreemdelingen zijn hier te gast en moeten zich als gast gedragen. Er zijn misschien gasten die wat langer blijven, maar ze zijn nog steeds te gast.
Het duurt wellicht een paar generaties vooraleer men volledig geassimileerd is. Maar dat is uiteindelijk wel de bedoeling: Vlaming onder de Vlamingen worden.
Rechten? Ja, maar ook het recht om terug te keren
Mensen die onze waarden niet delen, die vinden dat onze maatschappij decadent is, hebben behalve het recht op vrije meningsuiting en het recht op betogen ook het recht om terug te keren naar de plek waar ze vandaan komen.
En wie hier geboren is?
Als u hier geboren bent en het staat u hier niet aan, dan kunt u dit land altijd inruilen voor een land waar uw wereldbeeld wel wordt aanvaard: Iran, Afghanistan, Egypte
Islam is veroveringsgodsdienst
Vergis u niet: de islam is een veroveringsgodsdienst. Er zijn vandaag al dertig miljoen moslims in de Europese Unie. De islam is een koekoek die zijn ei legt in het Europese nest, en wij zijn dat aan het uitbroeden
Ik ben het eens met Willy Claes die ooit zei dat na het communisme de radicale islam onze nieuwe vijand is. Dat is volop aan het gebeuren en dat kan op termijn leiden tot net geen etnische burgeroorlog in de straten van onze steden.
De confrontatie aangaan met de radicale islam
De erkenning en subsidiëring van de islam moet worden ingetrokken. Radicale moskeeën moeten dicht. Oproerkraaiers moeten het land worden uitgezet.
Met de culturele moslims, die net zoals vele geseculariseerde christenen niet meer diepgelovig zijn, heb ik geen problemen. Maar met de kleinere groep van pakweg 20% die streng islamitisch is, heb ik wel problemen. Die mensen moeten wij aan het verstand brengen dat de islam niet in onze samenleving past. Dat die hoofddoek helaas uit moet in het onderwijs en het openbaar ambt.
En op straat?
Op straat doet men maar wat men niet laten kan. Het ergert mij als ik hoofddoekjes zie, maar het is niet aan mij om het kledijgedrag van mensen te bepalen.
Discriminerend discours?
Wat is discriminerend? Opkomen voor de belangen van uw eigen volk is niet discriminerend. Zeggen dat vreemdelingen die niet over onze nationaliteit beschikken minder rechten hebben dan mensen die wel Belg zijn, is dat discriminatie? Nee, dat wordt in praktijk gebracht in steeds meer Europese landen.
Demografie als wapen
De linkerzijde is zeer naïef. De islam voert momenteel een oorlog zonder wapens. Zonder geweld. Via de weg van de demografie. Europa wordt gekoloniseerd via de macht van het getal. U moet dat niet zien op termijn van enkele jaren, maar op termijn van decennia. Dat is de schrik van de autochtone bewoners van de volkswijken, die vreemden zijn geworden in hun eigen straat.
Niet veralgemenen
Onze tegenstanders doen altijd of wij handelsreizigers zijn in angst en haat. Maar dat zijn wij niet. Wij vertolken alleen maar wat er leeft bij de man in de straat.
Ik viseer de moslim in de straat niet. Ik spreek over de godsdienst die politieke ideologie die de islam is. Dáár heb ik het over. En dat debat moet gevoerd worden.
Onze achilleshiel is het multiculturalisme, dat antiracisme dat ons verlamt. Daarom is de islam aan de winnende hand.
Wat hebben de andere partijen fout gedaan in hun strijd tegen Vlaams Blok/ Vlaams Belang?
Men had de problemen die wij hebben aangekaart, moeten erkennen in plaats van ze te negeren. En men had ons mee in bad moeten nemen. Ik hoop dat we die sirenenzang hadden kunnen weerstaan, dat zeg ik er meteen bij. Maar had men het geprobeerd, dan had men het ons moeilijk kunnen maken
Christelijke waarden?
Bemin uw naasten gelijk uzelf, zegt het christendom. En die naaste, dat is de persoon die het dichtste bij u staat. Het is geen schande om eerst te kiezen voor je familie en dan voor iemand anders. Eerst voor je vrienden en dan voor de mensen die je niet kent. Eerst voor je eigen volk en dan pas voor vreemdelingen. Dat is ook christelijk.
Weet u wie de zwaksten zijn in deze samenleving? Dat zijn de mensen die op het einde van de maand niet rondkomen van hun pensioentje, de mensen die werkloos zijn, die het moeilijk hebben Voor die mensen kom ik op, meer dan wie ook. Met die mensen van mijn eigen volk voel ik mij het meest verwant. Met hen wil ik in eerste instantie solidair zijn. Ik veeg eerst voor mijn eigen deur, en dan voor de deur van iemand anders. Als iedereen dat deed, zou de wereld er een stuk beter uitzien.
19.01.2009 11.19u - De politieke partijen organiseren dezer dagen hun traditionele nieuwjaarsrecepties, waarin ze het startschot geven voor de verkiezingscampagne en elk hun eigen klemtonen leggen. De Vlaamse Volksbeweging (VVB) is natuurlijk geen politieke partij, maar wil niet achterblijven. Op hun nieuwjaarsreceptie heeft voorzitter Eric Defoort alvast klare wijn geschonken. Dat mocht ook wel, na enkele ongelukkige uitspraken in de pers.
Maar afgelopen zaterdag sloeg Defoort nagels met koppen. België is kitch, sneerde de VVB-voorzitter. En binnen die kitch triomfeert de anti-democratie. Defoort verwees naar de ridicule carroussel waarin Vlaamse meerderheidspartijen Franstaligen telkens weer smeken om een belangenconflict in te roepen, en dus een minderheid vragen om, s il vous plait, bitte, de parlementaire werking te blokkeren
De VVB-voorzitter haalde ook zwaar uit naar CD&V en stelde dat hun hele communautaire verkiezingsprogramma van 2007 dode letter is gebleven. Die dode letter probeert men nu, al te doorzichtig, te verbergen achter het scherm van Belgische retoriek. U kent het wel: Het Land moet bestuurd worden, wij laten het Land niet in de steek.
De interinstitutionele gesprekken van weleer herinnert u zich die duidelijkheid zijn nu gesprekken waarin men oh heerlijkheid spreekt maar niet onderhandelt. Een partijvoorzitster wil verder regeren, zodat de kans blijft dat we oh nieuwe heerlijkheid, oh wonder van preciesheid het een en ander kunnen realiseren.
Joëlle Milquet ziet dat het een en ander zeker zitten, want ze kraaide een weekje geleden: het wordt zelfs een mooie staatshervorming. In CD&V-rangen viel bij zoveel trefzekere spot pijnlijk tandengeknars te horen
Eric Defoort maakte brandhout van de goedkope praatjes over de financiële en economische crisis, en de problemen waar de mensen echt van wakker liggen. Welnu, België staat een adequate aanpak van al die problemen in de weg. Juist vanuit onze zorg voor de welvaart en het welzijn van de Vlamingen willen wij een eigen Vlaamse natie opbouwen.
Ik kies voor Vlaanderen, met die klare en zelfbewuste boodschap stapt de Vlaamse Volksbeweging de komende weken en maanden naar de Vlaamse kiezer.
De Vlaamse Volksbeweging laat er geen onduidelijkheid of misverstanden meer over bestaan. Ze willen zo snel mogelijk beslissende stappen zetten naar de onafhankelijkheid van Vlaanderen.
Een open Vlaamse republiek, bevrijd van de Belgische democratievervuiling en betrokken op de buitenwereld. Leve het onafhankelijke Vlaanderen! Zo horen we het graag.
Goede vrienden, partijgenoten, dames en heren, ook van de pers.
Niets is zo moeilijk als de toekomst te voorspellen. Buiten Madame Blanche met de glazen bol, die nog steeds onze traditionele Vlaamse kermissen afdweilt, behoren waarzeggers en helderzienden tot de mythologie. Behalve blijkbaar in de politiek en in de media. Daar duiken die mythologische figuren met de regelmaat van de klok opnieuw op. Voor het overige blijf ik van mening zoals de Engelse dichter Lord George Byron: The best of prophets of the future is the past, de beste profeet voor de toekomst is het verleden.
Ik ga er mij vandaag dus niet aan wagen de toekomst te voorspellen maar via een korte terugblik een aantal stapstenen aan te reiken voor die toekomst.
Goede vrienden, 2008 is tegen alle verwachtingen en voorspellingen in een bewogen jaar geweest.
Bewogen voor onze wereldwijde en dus ook Vlaamse economie, bewogen voor België, het vaderland dat het onze niet is en tenslotte bewogen voor onze partij het Vlaams Belang.
Laat mij voor wat onze sociaal economische toestand betreft klaar en duidelijk zijn. Wat begon als een
financiële crisis in de USA werd al snel een wereldwijde bankcrisis en vandaag beleeft de wereld een
economische crisis, een recessie van ongekend allure. En uiteraard liggen er aan de basis internationale feiten en redenen, die vooral te maken hebben met het misbruik maken op grote schaal van een globale vrije markt, door mensen en systemen met een eigen a-sociale en egoïstische agenda.
En België verging het niet anders. Zij het dat er bij ons een aantal typische Belgische fenomenen optraden die maken dat we veel minder gewapend zijn dan onze buurlanden om de crisis aan te kunnen. Jarenlangpotverteren, jarenlange typische Belgische compromissen en wafelijzerpolitiek, hebben er bij ons voor gezorgddat de kas leeg is. Meer zelfs: dat België en dus helaas ook Vlaanderen geen oorlogskas heeft om in tijden van nood zoals Nederland, Duitsland en Frankrijk de vitale economische sectoren in eigen handen te kunnen houden. En dan heb ik het nog niet over de immorele houding van de blauwbloedige nobiljons en andere Lippensen die met het geld van de kleine aandeelhouder en spaarder de zot hebben gehouden om aan la patrie, le royaume, sa majesté uit pure hoogmoed een wereldbank aan te bieden. Mét schuldig verzuim van de aanwezige bestuurders,
inclusief politici. Weg bank, weg geld, Beter ware wat ons betreft: weg België.
Ook bij ons slaat de recessie dus ongenadig toe, het vertrouwen van en in de banksector is weg. Het aantal faillissementen neemt overhand toe net zoals de werkloosheid trouwens. Gedaan met het opbod van 200.000 nieuwe arbeidsplaatsen. En wat ons betreft moet het dan ook meer dan ooit gedaan zijn met een verder gezette immigratiepolitiek. Stop het belonen van illegalen met een job en uitzicht op regularisatie. Het enige tijdelijke soelaas waar sommigen zich pogen aan op te trekken is een deflatie die zowaar voor toegenomen koopkracht zou zorgen. Ga dat maar eens op de straat vertellen. De opdracht die de rompregering Van Rompuy 1, zonder Vlaamse meerderheid, zich nu stelt is te redden wat er nog te redden valt met zware budgettaire tekorten en onbevredigende relanceplannen van dien. Maatregelen, die alleen maar tot gevolg zullen hebben dat we de komende generaties nog zwaarder gaan belasten en de risicos op een verdere verpaupering reëel zijn. Après nous le déluge!
Nochtans, nochtans hebben, hadden de Vlaamse politici de oplossing of althans het begin van oplossing in de hand. Dank zij een min of meer radicale Vlaamse profilering tijdens de verkiezingscampagne 2007 heeft de kiezer een meer dan duidelijk mandaat gegeven om Vlaanderen uit te bouwen tot meer staat. Meer staat die we, ook volgens werkgeversverenigingen, meer dan nodig hebben om de sociaal economische uitdagingen aan te kunnen.
Maar helaas, zoals zo dikwijls voorheen, heeft de Belgische korte- termijn raison détat het opnieuw gehaald van het staatsmanschap dat rekening houdt met de komende generaties. Het werd voorgesteld als een keuze tussen België of de chaos, waar iedereen, zelfs de traditionele politici zeer goed weet en iedereen tijdens het voorbije bewogen jaar heeft kunnen vaststellen dat juist België de chaos is. En die chaos zal alleen maar toenemen. En dus was 2008 ook voor België én voor Vlaanderen een bewogen jaar. Voor België een jaar van verdere verrotting: financieel zowel als politiek. Een jaar dat de panische angst regelmatig toesloeg om het lijfsbehoud van koningshuis en Belgisch establishment. Het jaar dat regeringen en meerderheidspartijen alle democratische spelregels opzij gezet hebben, of het nu gaat om het Fortis of het B-H-V dossier.
Voor Vlaanderen was het een jaar van afgewisseld hoop en teleurstelling. Het jaar van net gemiste kansen om het eigen lot in handen te nemen. Het jaar waarin Vlaamse politici hadden kunnen bewijzen dat geloofwaardigheid, kiesbeloftes, goed bestuur en vertrouwen wel degelijk een betekenis hebben. Het jaar waar 5 minuten moed verworden is tot eeuwige platbroekerij. Het jaar waar een onafhankelijkheidspartij zoals N-VA zichzelf niet separatistisch noemde en de LDD het gezond verstand verloor en begon te zwalpen tussen met België als het kan en zonder België als het moet.
En toch ben ik ervan overtuigd dat 2008 als een kantelmoment zal beschouwd worden in de geschiedenis. De Fortis zaak met alle financiële, politieke en juridische gevolgen, de massaal verbroken kiesbeloftes, het aanhoudende knoeiwerk om vanuit België de economische crisis te lijf te gaan met nepmaatregelen, radicaliseren de publieke opinie aan een hoog tempo.
Volg de discussies maar eens van vooral de jeugd- m.a.w. de toekomst - op internetfora, facebook, de nieuwe media. Volg het intellectueel reveil dat opbloeit in niet-traditionele nationalistische middens, zoals bij professoren Peter De Graeve en Bart Maddens, bij mediamensen zoals Chris Michel en Luc Van Doorslaer, bij filosofen zoals Etienne Vermeersch en Johan Sanctorum.
En terwijl wij vandaag hier zijn, is een grote delegatie van onze partij onder leiding van Gerolf Annemans op dit moment in Brugge op de nieuwjaarsreceptie van de VVB, waar Johan Sanctorum zijn nieuwste boek voorstelt: De Vlaamse republiek van utopie tot project. Wij wensen hen alle geluk toe, hun strijd en de onze is dezelfde.
Het bewustzijn groeit dat onze republic, dat ons onafhankelijk Vlaanderen nodig is om de uitdagingen van de 21e eeuw te beantwoorden: een nieuw republikeins project dat begeestert en dat mensen opnieuw in politiek doet geloven. In een propere politiek die radicaal breekt met België en met de ingebakken wantoestanden en mentaliteit van ons kent ons, I scratch your back, you scratch my back.
Die republiek, dat toch van het Latijn res republica komt, is de zaak-van-iedereen, datgene wat alle Vlamingen bindt en via de democratie tot uiting komt. Een zo direct-mogelijke vorm van democratie, met bindende referenda en zo min mogelijk obscure tussenschotten. Het is dat project waar wij willen voor gaan.
Het is mijn oprechte overtuiging, goede vrienden, dat dit alleen gerealiseerd kan worden met een sterk en eendrachtig Vlaams Belang. Ook voor onze partij was 2008 een bewogen jaar! Een jaar waar sociologisch het cordon meer en meer irrelevant werd en verdampte, maar waar het voor de galerij politiek en mediatiek nog een beetje werd aangescherpt.
Het jaar waar de SP-A, sociaal progressief-Anciaux, en de zogenaamde nieuwe concurrentie van LDD en N-VA te pas en te onpas werden opgevoerd als de enige alternatieve oppositie, vergetende dat zij hetzij in vorige regeringen, hetzij in hun vorige partij, hetzij in kartel al bewezen hebben dat ze het niet kunnen of willen.
Het jaar dat zelfs het privéleven van politici door de media misbruikt werd om een politieke boodschap te fnuiken. Het jaar dat politieke processen en klachten als ondemocratisch wapen gehanteerd bleven tegen een partij die in naam van een miljoen kiezers de vinger op de wonde blijft leggen.
Goede vrienden ook dat zijn de stuiptrekkingen van een verrot en vermolmd Belgisch establishment. Het mag en zal ons niet afschrikken om in 2009 verder de ingeslagen weg te bewandelen.
Wij zullen onze beste krachten blijvend inzetten om onze partij verder structureel, organisatorisch, qua
bemanning, kwaliteit en stijl uit te bouwen als dé onafhankelijkheids- en leefbaarheidspartij van de 21e eeuw.
Politieke ervaring zal daarbij gecombineerd worden met het aantrekken van jonge idealistische krachten, die vandaag meer dan ooit kritisch zijn tegenover de maatschappij en een ingebakken anti-establishment gevoel hebben.
Wij moeten en zullen de themas blijven aansnijden waar in Vlaanderen meer en meer mensen van wakker liggen. Wars van elk racisme maar tevens wars van elke politieke correctheid zullen wij er blijven op wijzen dat er in Vlaanderen geen plaats is voor een financiële solidariteit via transfers indien er toch maar stank voor dank komt en indien Vlaanderen daardoor verpaupert en Wallonië er, door intern politiek gekonkel, niet beter van wordt.
Dat er in Vlaanderen geen plaats is voor een fanatieke Islam, wiens waarden en normen haaks op de onze staan. Dat in Vlaanderen geen allochtonen, francofonen of anderen, uitgesloten worden op voorwaarde dat ze zich aanpassen aan onze taal en cultuur. En dat indien zij zich niet wensen aan te passen het recht op vrije terugkeer naar waar het beter is humanitair begeleid en ondersteund maar kordaat moet toegepast worden.
Dat het in Vlaanderen onduldbaar is dat mensen, jong en oud, niet meer durven buitenkomen eens de zon is ondergegaan of waar het nemen van tram, trein en bus voor chauffeur en passagier een spelletje Russische roulette wordt. Dat we in Vlaanderen radicaal komaf moeten maken met Belgische toestanden waarin zware criminelen fluitend de gevangenis verlaten wegens procedurefouten.
Dat is het Vlaams Belang van 2009 en de volgende jaren: een partij die het ideaal voorop stelt en de
onafhankelijkheid en de leefbaarheid van Vlaanderen op de kaart zal zetten. Daarvoor zullen wij op 7 juni in de Vlaamse en Europese verkiezingen aan de kiezer het mandaat vragen.
Goede vrienden, het worden opnieuw belangrijke verkiezingen, waarbij ongetwijfeld reikhalzend zal worden uitgekeken naar het resultaat van dé Vlaams-nationale partij. Wij hebben de laatste maanden allesbehalve stilgezeten. Als eerste en tot nog toe enige partij heeft het Vlaams Belang maanden geleden al de lijsttrekkers vastgelegd. De prominente plaatsen op de West-Vlaamse en de Limburgse kandidatenlijst werden de voorbije weken onthuld, en binnenkort maken we ook de overige provinciale lijsten en de Europese lijst bekend. De lijstvormingsprocedures zijn met andere woorden zo goed als afgerond, waardoor we vanaf nu de handen vrij hebben voor het werk op het terrein. Vandaag hebben we aan de pers ook reeds een tipje van de sluier van onze campagne gelicht. Een campagne die crescendo naar de dag van de waarheid voor Vlaanderen zal gaan.
De komende weken en maanden zetten we dan ook alles op alles om, zogenaamde concurrentie of niet, van 7 juni een succes te maken. We hebben drie onmiskenbare troeven: de beste militanten van Vlaanderen, het beste programma én de kracht van onze overtuiging!
Goede vrienden om met de Franse politieke schrijver Georges Bernanos te besluiten: men ondergaat de toekomst niet, men maakt haar. Het wordt tijd dat men dit in Vlaanderen leert en het Vlaams Belang zal die les blijven geven!
Nieuwjaarsboodschap Vlaams Belang
17.01.2009 12.55u - Vanmiddag hield het Vlaams Belang in Borgerhout zijn jaarlijkse nieuwjaarsreceptie. Voor de aanwezige pers werd een aandachtstrekker in de komende verkiezingscampagne voorgesteld: de VL-krant. In die laagdrempelige verkiezingskrant zullen de meest uiteenlopende onderwerpen aan bod komen. Uiteraard zullen ook de kernthemas van het Vlaams Belang uitvoerig worden belicht: Vlaanderen, Veiligheid, Vreemdelingen en Vrije meningsuiting. Zoals steeds zullen de traditionele partijen en sommige media er immers alles aan doen om die themas uit de campagne te weren. Deze VL-krant wordt op regelmatige tijdstippen verspreid op 2,4 miljoen exemplaren en zal dus in alle bussen van Vlaanderen vallen.
Hoop en teleurstelling In zijn nieuwjaarstoespraak noemde Vlaams Belang-voorzitter Bruno Valkeniers 2008 een bewogen jaar: de wereldwijde bankencrisis en economische crisis hadden onmiskenbaar een weerslag op onze economie. Valkeniers hekelde onder meer de blauwbloedige nobiljons en andere Lippensen die met het geld van de kleine aandeelhouder en spaarder de zot hebben gehouden om la patrie, le royaume et sa majesté uit pure hoogmoed een wereldbank aan te bieden.
Voor Vlaanderen was het een jaar van hoop en teleurstelling, zo klonk het nog. Het jaar van net gemiste kansen om het eigen lot in handen te nemen. Het jaar waarin 5 minuten politieke moed verworden is tot eeuwige platbroekerij. Het jaar waar een onafhankelijkheidspartij zoals N-VA zichzelf niet separatistisch noemde en de LDD het gezond verstand verloor en begon te zwalpen tussen met België als het kan en zonder België als het moet. De radicalisering in Vlaanderen neemt echter hand over hand toe, stelde de partijvoorzitter. Op 7 juni is het woord aan de kiezer.
Drie troeven Wij hebben de laatste maanden allesbehalve stilgezeten, aldus Bruno Valkeniers aan het slot van zijn nieuwjaarsboodschap. Als eerste en tot nog toe enige partij heeft het Vlaams Belang maanden geleden al de lijsttrekkers vastgelegd. De lijstvormingsprocedures zijn zo goed als afgerond, waardoor we vanaf nu de handen vrij hebben voor het werk op het terrein. De komende maanden zetten we dan ook alles op alles om, zogenaamde concurrentie of niet, van 7 juni een succes te maken. We hebben drie onmiskenbare troeven: de beste militanten van Vlaanderen, het beste programma én de kracht van onze overtuiging!
Bokshandschoen en desinformatie
Voor het politieke debat in De Zevende Dag waren vanmorgen vertegenwoordigers van VLD (Tommelein), CD&V (Verherstraeten), SP.A (Vanvelthoven) en LDD te gast. Aansluitend mocht Caroline Gennez (SP.A) terugblikken op de voorbije week. Dat het VRT-programma ook dit keer geen vertegenwoordiger van het Vlaams Belang uitnodigde, verbaast ons al lang niet meer. Waar we echter wél van opkeken, was de desinformatie waarmee sommige media meer bepaald de openbare omroep en De Standaard Online gisteren uitpakten. Aan de essentie van de boodschap van Bruno Valkeniers de Belgische constructie laat het niet langer toe om het hoofd te bieden aan socio-economische uitdagingen zoals de vergrijzing gingen de media doodleuk voorbij. De stelling dat België is verworden tot een ondemocratische constructie die enkel nog de belangen van de elite verdedigt, kreeg evenmin aandacht.
In hun verslagen over de Vlaams Belang-nieuwjaarsreceptie stelden bovengenoemde media dat het Vlaams Belang teruggrijpt naar recepten uit het verleden: de bokshandschoen. Aanleiding was de VL-krant die het Vlaams Belang gisteren voorstelde. In het eerste nummer komt onder meer gewezen bokser Jean-Pierre Coopman aan het woord. De Leeuw van Vlaanderen schreef in 1976 boksgeschiedenis door het op te nemen tegen Mohammed Ali. Vlaanderen moet een vuist leren maken, stelt Coopman in de VL-krant. Op de cover prijkt de kampioen met - hoe kan het ook anders - een paar bokshandschoenen. Dat sommige journalisten uit die onschuldige foto concluderen dat het Vlaams Belang een agressieve campagne met de bokshandschoen zal voeren, is werkelijk hallucinant. Nochtans werd het opzet van de VL-kranten en de inhoud ervan uitgebreid toegelicht tijdens een persconferentie. Zien wij spoken, of is hier echt kwade wil mee gemoeid?
Vlaams Belang geboycot voor deelname aan De Slimste Mens
Filip Dewinter wil via nieuw decreet lat gelijk leggen voor iedereen : geen politici meer in spel en kwis !
Dewinter : Binnen de VRT geldt al sinds Bert De Graeve de regel dat Vlaams Belangers enkel voor een VRT-programma worden uitgenodigd als het politiek relevant is. Het kan niet dat VRT zich gedraagt als communicatie- en imagobureau van bevoorrechte politici en politieke partijen.
De Vlaams Belang-fractie in het Vlaams Parlement stelt met verwondering vast dat politieke imagocampagnes ten voordele van bepaalde politici tegenwoordig georganiseerd worden door tv-, spel- en kwisprogrammas zoals De Slimste Mens en De Tabel van Mendeljev. De invloed van dergelijke programmas op de publieke opinie kan en mag niet worden onderschat. Toch valt op dat er bij de VRT geen duidelijke en vooral geen objectieve criteria worden gehanteerd omtrent het optreden van politici in spel- en kwisprogrammas.
Zo stelt de eindredacteur van De Slimste Mens, Sam De Graeve in het tv-weekblad Primo : We hanteren geen zwarte lijsten maar we ons wel houden aan de regels van het huis. Binnen de VRT geldt al sinds Bert De Graeve de regel dat Vlaams Belangers enkel voor een VRT-programma worden uitgenodigd als het politiek relevant is. En wij zijn een entertainmentprogramma, geen politiek magazine. Als wij iemand uit bijvoorbeeld die partij zouden uitnodigen, zou dat een politiek statement zijn, en dat is niet onze opdracht, noch onze bedoeling. We willen graag een beetje stout zijn, zelfs lichtjes provoceren, maar we zijn zeker niet gericht op conflict..
Blijkbaar wordt het Vlaams Belang dus bewust geweerd uit dergelijke programmas, terwijl de kopstukken van alle andere partijen wel overvloedig de kans krijgen om de vrolijke Frans uit te hangen en op die manier kunnen proberen om bij de bevolking sympathie te winnen. Het Vlaams Belang vraagt zich overigens ten gronde af wat politici in dergelijke spelprogrammas komen doen. Voormalig Mediaminister Geert Bourgeois stelde in oktober 2005 nog het volgende : Als de politiek niet meewil, nemen misschien beter anderen hun maatschappelijke verantwoordelijkheid.
Ik doe hier een duidelijke oproep, een uitnodiging aan de zenders: nodig politici uit voor informatieve of zelfs infotainmentprogrammas, maar hou ze alstublieft weg uit entertainmentprogrammas. Als de politiek zich niet wil beschermen tegen verkleutering, dan moet de politiek maar beschermd worden tegen zichzelf. Het Vlaams Belang was en is het volledig eens met de visie van Bourgeois. Steeds meer gedragen politici zich als BVs en zijn alle middelen goed om mediabekendheid te verwerven. De aanwezigheid van politici in spel- en kwisprogrammas verhoogt misschien wel de populariteit van de politici maar ondermijnt de geloofwaardigheid van de politiek !
Het Vlaams Belang is van oordeel dat politici in dergelijke programmas niet thuishoren. De lat moet trouwens voor iedereen gelijk liggen. Daarom dient Vlaams Volksvertegenwoordiger Filip Dewinter een voorstel van decreet in waarin duidelijk gesteld wordt dat politici geweerd dienen te worden uit spel- en kwisprogrammas allerhande en dat de deelname van politici aan infotainment zoals De Laatste Show en politieke nieuws- en duidingsprogrammas volgens objectieve criteria dient te gebeuren. Ondertussen heeft Filip Dewinter trouwens al een aantal schriftelijke vragen gesteld over de richtlijnen die gelden bij de VRT voor de deelname aan spel- en kwisprogrammas.
Hoe dan ook is het onaanvaardbaar dat uitgerekend de openbare omroep zich gedraagt als het communicatie- en imagobureau van bepaalde bevoorrechte politici en politieke partijen terwijl andere partijen op diezelfde openbare omroep geboycot en uitgesloten worden.
Vreemdelingen ruilen nep-rijbewijs in België probleemloos om
België erkent rijbewijzen van negentig landen. En vervalsingen blijken moeilijk te detecteren.
Zowat 10.000 mensen van vreemde afkomst hebben hun rijbewijs uit hun land van herkomst probleemloos ingeruild voor een Belgisch exemplaar. Vaak kochten ze hun document of tikten ze een vervalst exemplaar op de kop. Een rijexamen hebben ze nooit afgelegd. Dat stuurt mensen met een uiterst beperkte rijvaardigheid op onze wegen.
Het weekblad P-Magazine pakt vandaag uit met verhalen van verscheidene vreemdelingen over hoe zij aan hun rijbewijs raakten. Een Congolees zonder rijopleiding kocht een document van zijn thuisland in de Brusselse wijk Matonge, liet het legaliseren op de Congolese ambassade en ruilde het dan in voor een Belgisch.
Een Schaarbeekse Marokkaan liet zijn broer een document meebrengen uit Marokko, waar 'mijn vader iemand van de rijschool kent en een familielid op het gemeentehuis het bewijs uitreikte'. Geantidateerd naar voor zijn aankomst in België, omdat ze hier dan 'minder moeilijk doen'. Goed rijden kan hij niet, geeft de Schaarbekenaar toe.
Een Turk die nooit met meer dan een tractor had gereden in zijn geboorteland, raakte hier aan een rijbewijs voor vrachtwagenchauffeur. Een Ivoriaan kreeg het rijbewijs hier moeiteloos, hoewel hij in Ivoorkust nooit een rijexamen had afgelegd. Hij gebruikt het document nu als extra argument om een verblijfsvergunning vast te krijgen. Veel vreemdelingen zien een rijbewijs ook als een stap naar werk.
Ook voor een groep Nepalezen was dat een extra reden om in hun land van herkomst voor hun vertrek naar Europa een rijbewijs te kopen. Ze kochten ook een vals verzekeringsattest om hier een lagere verzekeringspremie te bedingen. Wat lukte.
De Belgische overheid zit met twee obstakels om dit probleem aan te pakken. Allereerst zijn vervalste rijbewijzen goed nagemaakt en daardoor moeilijk te detecteren. De gemeenteambtenaren die ze voor hun neus krijgen, zijn hier niet in gespecialiseerd. Bij twijfel sturen ze het document naar de Centrale Dienst voor de bestrijding van de Valsheden van de federale politie. Die onderschepte in 2007 1.982 valse buitenlandse rijbewijzen. Dat komt overeen met een vijfde van alle omgeruilde exemplaren. Hoeveel mensen onterecht een Belgisch rijbewijs op zak hebben, weet niemand.
Er is nog een tweede reden waarom ons land niet te veel eisen kan opleggen aan vreemde bestuurders. België heeft zich geëngageerd om de rijbewijzen te erkennen van de Europese landen, van landen waarmee we akkoorden hebben en van landen die de Conventies van Washington en Genève onderschreven hebben, allemaal samen zowat negentig. Onder meer Marokko, Turkije en Congo beantwoorden aan die voorwaarden. Nederland treedt wel strenger op. De lijst van landen waarvan de rijbewijzen zo erkend worden, is er een stuk korter. Onderdanen van deze landen moeten een even streng rijexamen afleggen als de Nederlanders.
Ook België zou alle niet-Europeanen aan het rijexamen kunnen onderwerpen. 'Dat kan alleen in het raam van Europese regelgeving', zegt staatssecretaris Etienne Schouppe (CD&V). 'Dat lijkt me politiek en diplomatiek onhaalbaar. Je mag ook geen landen discrimineren, want niet alle rijbewijzen uit een bepaald land zijn vals of gekocht.'
In 2007 kregen 3.272 Marokkanen een omgeruild rijbewijs, 1.302 Turken en 196 Congolezen. Die laatste waren de voorgaande jaren beter vertegenwoordigd: sinds 1999 kregen al 2.215 van hen het begeerde document. Ter vergelijking: ook 616 Amerikanen, 511 Russen en 468 Japanners.
Buitenlanders knoeien met rijbewijs
20.01.2009 10.53u - Nergens wordt zo doortastend opgetreden als in het verkeer. Smogalarm en extra snelheidslimieten. Steeds meer flitspalen. Het promillegehalte omlaag. De maximumsnelheid op de Brusselse ring omlaag. Aan kordate maatregelen en ideeën geen gebrek. Veiligheid gaat voor alles, laat staatssecretaris voor Mobiliteit Etienne Schouppe steeds weer optekenen.
Misschien zou Schouppe zich dan ook eens kunnen buigen over het systeem waarbij buitenlanders die hier wonen, zomaar hun buitenlands rijbewijs kunnen inruilen voor een Belgisch rijbewijs. Of die mensen in hun land nu een examen hebben moeten afleggen om dat rijbewijs te krijgen, maakt niets uit.
Kennen ze de Belgische wegcode wel? Niet belangrijk. Kunnen ze overigens wel rijden? Geen belang. Spreken ze een van onze talen? Kan handig zijn in het verkeer, maar is niet per se nodig. Ze leggen hun buitenlands rijbewijs voor en krijgen er een Belgisch voor in de plaats. Een scholing is niet nodig. Een examen evenmin. Het is zo gepiept. Zo schrijft P-magazine deze week in de inleiding van een hallucinant verhaal over massaal geknoei met rijbewijzen.
Kamerlid Bert Schoofs stelde er in 2007 al vragen over en senator Nele Jansegers (Vlaams Belang) bracht de bal opnieuw aan het rollen nadat een buitenlander een familielid had verzocht om de echtgenote te leren autorijden. De dame in kwestie had wel een Turks rijbewijs, dat ze intussen probleemloos inruilde voor een Belgisch rijbewijs, maar kon niet met de wagen rijden
Nele Jansegers vroeg Etienne Schouppe hoe dat eigenlijk zit. Blijkt nu dat er jaarlijks zon 10.000 rijbewijzen worden uitgereikt of ingeruild. Sinds de cijfers worden bijgehouden, hebben meer dan 2.200 Congolezen hier hun rijbewijs ingeruild, zonder enig bewijs van rijvaardigheid of kennis van de wegcode. Tussen 1999 en 2007 werden 21.325 rijbewijzen uitgereikt aan Marokkanen en 7.178 aan Turken. Controle is er niet of nauwelijks.
P-Magazine trok zelf op onderzoek en pakt uit met onthutsende verhalen over valse rijbewijzen, rijbewijzen die zonder poespas zijn verkregen of gekocht. Over een Turk die in zijn geboorteland alleen nog maar op een tractor had gezeten, maar die hier in België zonder problemen een rijbewijs in zijn handen kreeg gestopt om een vrachtwagen te besturen.
Mijn rijbewijs? Gewoon gekocht in de Matongéwijk. En dan netjes omgeruild, zegt een Congolees zonder blikken of blozen.
In Schaarbeek botst de reporter op Hachim, die vrolijk met zijn Belgisch rijbewijs staat te zwaaien. Of hij een rijopleiding heeft genoten? Nee. Of hij wel kan rijden? Eigenlijk niet De rijschool is hier veel te duur en het theoretisch examen veel te moeilijk, dus heb ik het anders gedaan. Ik heb mijn broer gevraagd een rijbewijs mee te nemen uit Marokko. Die kende wel wat mensen en met wat geld krijg je veel gedaan.
Veiligheid voor alles? En eerlijk tegenover Belgen die tot 1000 euro of meer moeten ophoesten in de rijschool?, vraagt P-Magazine zich verbijsterd af. Senator Nele Jansegers heeft alvast een voorstel ingediend om paal en perk te stellen aan de misbruiken. In het belang van de verkeersveiligheid pleit ze ervoor dat ook niet-EU-burgers een praktisch en theoretisch examen moeten afleggen vooraleer ze hun nationaal rijbewijs kunnen inruilen voor een Belgisch rijbewijs.
Vlaams Belang wil allochtone relschoppers retro-actief de Belgische nationaliteit afnemen
Filip Dewinter: Wie niet horen wil moet voelen. Vlaanderen is de Gaza-strook niet. Allochtone relschoppers zijn de terroristen van de toekomst, misbruiken onze gastvrijheid en moeten eruit!
De voorbije dagen en weken werden zowel in Antwerpen als in Brussel en Mechelen door jonge allochtonen rellen uitgelokt met heel wat beschadigingen aan winkels, straatmeubilair en openbare gebouwen tot gevolg. De geweldplegingen en het vandalisme waren steevast het gevolg van anti-Israël-betogingen allerhande. Volgens Filip Dewinter oogst de overheid wat ze zelf gezaaid heeft. De pamperpolitiek ten aanzien van allochtonen leidt ertoe dat ze zich onaantastbaar wanen. Ze gaan ervan uit dat alles kan en alles mag. De oorlogsituatie in Gaza is slechts een voorwendsel om de overheid en het gezag uit te dagen en rel te schoppen. Organisaties zoals de AEL en aanverwante extreme groeperingen willen de grenzen van het toelaatbare aftasten en kijken hoever ze te ver kunnen gaan. Uiteindelijk passen zij hier dezelfde techniek toe als Hamas in Gaza: provocatie, escalatie, confrontatie.
Volgens Filip Dewinter hebben allochtonen die hier amok maken, geweld plegen en vandalenstreken uithalen geen recht meer op onze gastvrijheid. Aangezien deze allochtonen beschikken over de dubbele nationaliteit is het perfect mogelijk om hen de Belgische nationaliteit af te nemen en het land uit te wijzen, zei Filip Dewinter gisteren op een rechtstreeks televisiedebat op ATV. We moeten nu een duidelijk voorbeeld durven stellen en een kordate stok-achter-de-deur-politiek voeren. Een minderheid van de islamitische allochtonen profiteert van de situatie om ook hier de lont aan het kruidvat te steken. We moeten durven tonen wie de baas op straat is, niet de Osama Bin Landens in spé maar wel onze eigen overheid. De islamitische allochtone vandalen van vandaag zijn de terroristen van morgen., zegt Filip Dewinter.
Graag wil ik bij de start van het nieuwe jaar onze vele kritische lezers, onze trouwe militanten en kiezers, al onze nationale, provinciale en gemeentelijke mandatarissen, in naam van onze partij, een gezond en gelukkig jaar toewensen. Meteen wil ik ook een beroep doen op u allemaal, op uw trouw en uw onbaatzuchtige en idealistische inzet. Want moet het nog gezegd? dit wordt een belangrijk jaar voor Vlaanderen en het Vlaams Belang. Een in vele opzichten moeilijk jaar voor iedereen jawel. Een jaar van uitdagingen, maar ook van kansen.
Vaudeville
Voor Wetstraatjournalisten was het de voorbije weken duimen en vingers aflikken. De modale Vlaming daarentegen houdt aan het politieke spektakel wellicht alleen maar braakneigingen, buikloop of een hardnekkige indigestie over. Met recht en reden overigens. Wat een ongelooflijk zootje hebben de traditionele partijen er toch van gemaakt. Wat een vaudeville. Goed bestuur en geloofwaardigheid zijn holle begrippen geworden die samen met Yves Leterme en het Fortis-schandaal op de vuilnisbelt van de politieke geschiedenis zijn beland.
Hebt u ook gezien hoe Herman De Croo de beruchte brief van het Hof van Cassatie over het Fortis-arrest het doodvonnis van de regering-Leterme live voorlas voor de cameras van Villa Politica? Triomfantelijk, blazend van gespeelde verontwaardiging. Want als er iemand is die dezer dagen beter zedig zou zwijgen over politieke integriteit is het wel de club van Karel De Gucht en Patrick Dewael. Maar ach, u weet hoe dat gaat: houd de dief
Dewael werd trouwens in één moeite bevrijd van de aanslepende politie-affaire en mag nu uitblazen als Kamervoorzitter, een job met prestige, ministerwedde en bijhorende extra-legale voordelen. Netjes geregeld. Intussen werd de parlementaire onderzoekscommissie naar de duistere Fortis-deal al bij voorbaat gekortwiekt. Netjes geregeld. Is dat de deal die de VLD en de CD&V achter de schermen hebben gesloten? Voor wat hoort wat? We zorgen ervoor dat Dewael vrijuit gaat, als jullie ervoor zorgen dat Leterme en Vandeurzen straks worden witgewassen?
Belgische stuiptrekkingen
De CD&V likt de wonden na het debacle. Het onverwachte ontslag van Inge Vervotte zorgde voor een stunt in de Wetstraat. Een minister die zelf vertrekt. Een simpele doorstart van dezelfde regering is totaal ongeloofwaardig, liet Vervotje weten, die er nog fijntjes aan toevoegde dat ze het onbegrijpelijk vond dat alleen Leterme en Vandeurzen moesten opstappen. Terwijl Didier Reynders (Fortis), Dewael (politie) en De Gucht (verkoop van aandelen met voorkennis?) doodleuk op post bleven. Bravo, denk je dan. Een politica met haar op haar tanden. Een minister voor wie de politieke principes zwaarder wegen dan de ministerportefeuille. Maar, helaas, het applaus op de tribune en in de lezersrubrieken van de krant verstomden al snel, toen ze Van Rompuy-I bij de stemming in het parlement toch het vertrouwen gaf. De partij hangt verscheurd in de touwen, maar het blijft wel CD&V natuurlijk
Intussen gaat de politiek over tot de orde van de dag. Business as usual. De blauwe plekken worden weggemasseerd en de oude, politieke krokodillen opgevist. Het Hof en het hele Belgische establishment stellen hun laatste hoop nu op Dehaene, Martens, Verhofstadt en Herman Van Rompuy. Stuk voor stuk boegbeelden van de aloude communautaire wafelijzerpolitiek, van pappen en nathouden, communautaire koelkasten en diepvriezers, van onzalige Belgische compromissen en rampzalige Vlaamse toegevingen, van slechte en onwerkbare staatshervormingen. Zij hebben er voor gezorgd dat dit land in de soep draait. Zij hebben er voor gezorgd dat de Vlaamse meerderheid aan banden werd gelegd en dat Vlaanderen nog altijd is overgeleverd aan de grillen van de Waalse politiek.
Het doemscenario van federale verkiezingen lijkt voorlopig afgewend. Want, als we het gros van de perscommentaren mogen geloven, zou dat zowat het ergste zijn wat dit land kon overkomen. Herman Van Rompuy staat aan het hoofd van een regering waarin de Franstaligen de meerderheid en de dienst uitmaken. Een regering die geen mandaat, laat staan het vertrouwen van de kiezer heeft. Maar het is van moetes. Net zoals de regering-Leterme er een van moetes was. Dat voorspelt weinig goeds.
Kansen en uitdagingen
Rien ne va plus. Niets gaat nog in dit land. De voorbije maanden en weken kunnen nog het best worden samengevat als het failliet van de Belgische politiek en de stuiptrekkingen van het Belgische model.
Het is dan ook bijzonder verbazingwekkend dat uitgerekend op dit moment sommige kranten, opiniebladen en journalisten het Vlaams Belang al afgeschreven hebben. Wij zijn nog lang niet dood. België is dood. Het is tijd om de begrafenisondernemer te bellen en de notaris in te schakelen. Veel uitleg hoeft de man en vrouw in de straat niet meer. Ze hebben het nu wel begrepen dat goed bestuur en België niet met elkaar te rijmen vallen. Dat Vlaanderen niks moet verwachten van alweer een rondje Belgische staatshervorming.
LDD heeft kleur bekend en afgehaakt. Gekozen voor neo-belgicistische wegen. Met België als het kan, zonder België als het moet, weet u wel. Het zij zo. N-VA treuzelt. Ze hopen nog altijd op een blauwe maandag wakker te worden en vast te stellen dat België helemaal vanzelf is verdampt. Hopen en dromen is toegelaten, maar zó simpel zal het wellicht niet gaan.
En dus is het aan alle oprechte Vlaams-nationalisten om dit jaar een tandje bij te steken en het zieltogende België net dat duwtje te geven dat het nodig heeft om definitief te verdwijnen.
Vooruit!
2009 moet het jaar van Vlaanderen en het Vlaams Belang worden. Het is onze plicht, de plicht van ons allemaal, onze partij uit te dragen als de partij van de breuk met het verleden, stijlvol en zelfbewust. Radicaal en beheerst, in alle omstandigheden. Wij strijden met open vizier. Voor vrije meningsuiting en democratie en dus tégen België. Voor sociale cohesie, in een samenleving waar Vlamingen zich thuis en veilig kunnen voelen.
Voor een onafhankelijk, leefbaar Vlaanderen, zonder omwegen of rond de pot draaien. Onze standpunten zijn duidelijk. Dat is altijd onze grote troef en sterkte geweest en dat zal het ook straks in de campagne zijn. Het Vlaams Belang is het enige geloofwaardige alternatief voor de Belgische knoeiboel. De enige partij die geen schuld heeft aan het Belgische fiasco. En dus kijken wij de verkiezingen met vertrouwen tegemoet.
Er is maar één partij waarvoor het Belgische establishment siddert en beeft, en dat is het Vlaams Belang. Er is maar één verkiezingsresultaat dat in juni het verschil kan maken en dat is u weet het de uitslag van Vlaams Belang. Daarom: schouder aan schouder, niet de eigen belangen of de eigen carrière eerst, maar Vlaanderen eerst ! De handen uit de mouwen, op naar de volgende verkiezingsoverwinning!
Op de ijspiste op de Antwerpse Grote Markt mag het niet maar hier wel. Vanavond dus bij wijze van inleiding De ziekenkas van De Strangers speciaal op aanvraag van heel politiek niet-correct Antwerpen!
Beste Vrienden,
Antwerpen lijdt aan een merkwaardige en ernstige ziekte. De symptomen zijn bekend: liedjes van De Strangers mogen niet meer gespeeld worden; kinderen worden op schooluitstappen verplicht om halal te eten en er worden zowaar opnieuw aparte zwemuren ingevoerd voor mannen en vrouwen in de Antwerpse publieke zwembaden en het kruis van Sinterklaas wordt verboden. Samen met het verdwijnen met het kruis op de mijter van Sinterklaas moesten ook de kerststallen weg van onder de kerstbomen in het stadsonderwijs. En als het van bepaalde islamorganisaties afhangt kunnen er ook maar beter geen paaseieren meer uitgedeeld worden op het stadhuis en moet zelfs de kerstversiering in de steden wegens niet-neutraal eraan geloven. Dat moslims dergelijke eisen stellen verwondert mij niet. Dat een stadsbestuur waar CD&V en N-VA deel van uitmaken dit allemaal toelaat shockeert mij des te meer! Dat Patrick Janssens een islamcollaborateur was die zijn stemmen en verkiezingsoverwinning te danken heeft aan de tienduizenden moslims die voor hem stemden wisten we al langer. Maar dat een christen- democratische Schepen zoals Philip Heylen vorig jaar zowaar een voorstel zou lanceren om de helft van de Antwerpse kerken te sluiten en er moskeeën van te maken tart alle verbeelding!
Beste Vrienden,
Zover is het dus gekomen! Wij zijn niet alleen geen baas meer in onze eigen stad en in ons eigen land we worden ondertussen ook verwacht of het nu gaat over het niet-politiek-correct liedje van De Strangers of over het weren van het kruis op de mijter van Sinterklaas; het doet er feitelijk niet toe om aan zelfcensuur en revisionisme te doen. Revisionisme inderdaad want het weren van het kruis op de mijter van Sinterklaas is niet meer of niet minder dan geschiedenisvervalsing. Sinterklaas was de later heilig verklaarde christelijke bisschop Nicolaas van Myra die leefde in de vierde eeuw in Turkije, dat toen nog deel uitmaakte van het Romeinse rijk Het kon geen toeval zijn dat in 1087 de stoffelijke resten van Nicolaas door Italiaanse kooplieden overigens van Myra naar Italië werden overgebracht, om ze te beschermen tegen de oprukkende islam. Europa strekte zich uit van Oslo tot Jeruzalem van de Baltische tot de Middellandse Zee. Istanbul heette toen nog Constantinopel en de Aya Sofya was een kathedraal en nog geen moskee. Ik ben niet van plan om onze Europese geschiedenis te herschrijven zelfs niet voor 100 miljoen moslims op Europees grondgebied.
Beste Vrienden,
Er is ondertussen veel veranderd. Europa is ziek en zwak geworden. Multi-cultureel, verdraagzaam en tolerant heet dat volgens de newspeak. We zijn bang geworden van onze eigen schaduw. We durven onze cultuur, onze beschaving, onze waarden en normen nog nauwelijks te verdedigen omdat we schrik hebben om uitgescholden te worden voor racist of islamofoob. Zo vond op oudejaarsdag een toegelaten AEL-betoging plaats in het hart van Antwerpen waarbij enkele honderden jonge moslims een spoor van vernieling trokken door de stad. Joden buiten, Jihad, Hamas, Hezbollah en Osama, we need you klonk het. Enkele dagen later werden islamitische heethoofden betrapt in het bezit van molotov-cocktails en andere wapens. Het trieste hoogtepunt was de poging tot brandstichting in een Joodse woning.
Beste Vrienden,
Ik heb eerst en vooral een boodschap; een boodschap aan de hier wonende moslims en een aan Patrick Janssens.
Aan al de moslims en allochtonen die ons land, onze manier van leven maar niets vinden; die tijdens betogingen zwaaien met slogans zoals Osama, we need you, vlaggen van onze bondgenoten verbranden en onze maatschappij decadent en verwerpelijk vinden. Die de gelijkheid tussen man en vrouw en de scheiding tussen Kerk en Staat verachten. Ik wil hen wijzen op een ander fundamenteel recht waarover iedereen in dit land en overigens in Europa beschikt, het recht om te vertrekken. Inderdaad, als het u niet bevalt in dit land en in deze stad, vertrek en keer terug naar uw land van herkomst!
Beste Vrienden,
Ik heb ook een boodschap aan Patrick Janssens. Als het Vlaams Belang in Antwerpen protesteert tegen bijvoorbeeld het ritueel slachten of het ondemocratische Belgische koningshuis dan schat men het risico nooit verkeerd in. Op 8 december naar aanleiding van onze betoging met 200 personen stond een waterkanon en 2 pelotons politie in gevechtsuniform klaar samen met een aantal arrestatieteams in burger om deze vreedzame manifestatie onder controle te houden. Als de AEL betoogt op enkele honderden meters van de joodse wijk dan zijn enkele agenten op de fiets voldoende om de betoging te begeleiden
Het is alsof men aan de gendarmes de Saint Tropez van Louis De Funés zou vragen om de nazis tegen te houden of aan inspecteur Clouseau de opdracht zou geven om Osama Bin Laden te vatten!
Beste Vrienden,
Ondertussen kijkt Patrick Janssens de andere kant op en schuift hij de verantwoordelijkheid af op het politiekorps die de risicos verkeerd heeft ingeschat. We weten allemaal wel beter! Janssens voert een beleid van twee maten en twee gewichten. Hij pampert de moslim- allochtonen en kijkt neer op het eigen volk. Hij verkoopt Antwerpen uit aan de islam.
Hij levert onze stad uit aan Arabische vreemdelingen die nu ook al in de schaduw van onze kathedraal zwaaien met de groene vlag van het islamo-faschisme!
Beste Vrienden,
Het gaat hier niet enkel over een streng en kordaat politie-optreden; over het al dan niet toelaten van een betoging; over het recht van betogen in het algemeen en de vrije meningsuiting in het bijzonder.
Beste Vrienden,
Patrick Janssens zou beter in de leer gaan bij zijn Nederlandse socialistische vrienden van de PvdA. In een recente nota over de integratie van vreemdelingen bekennen de Nederlandse socialisten schuld. Ik citeer: Tolerantie heeft de integratie in Nederland afgeremd, dus kiezen we nu voor confrontatie. De fout die we nooit meer mogen maken is kritiek op cultuur of religies inslikken omwille van de tolerantie. Integratie was lange tijd een zaak van tolerantie en dan zou het wel goed komen. In de praktijk betekende die tolerantie vooral wegkijken van problemen. De fase van vermijden is nu voorbij. De politiek heeft veel te lang gevoelens van verlies en vervreemding die Nederlanders bij die parallelle vreemdelingensamenlevingen ervaren genegeerd. In Nederland, hebben Theo van Gogh en Pim Fortuyn als martelaars moeten sterven vooraleer de socialisten begrepen waarover het ging. Hoever moet het in Antwerpen en in Vlaanderen komen vooraleer ook links in Vlaanderen begrijpt waar het echt over gaat? Als Janssens in naam van de tolerantie Joden buiten in Antwerpen tolereert dan hebben wij daar maar één antwoord op: Janssens buiten!
Beste Vrienden,
Janssens oogst wat hij zaait. De AEL heeft voor zaterdag een nieuwe betogingsaanvraag ingediend. Het gaat al lang niet meer over het lot van de Palestijnen in de Gazastrook of de militaire acties tegen Hamas! Radicale organisaties zoals de AEL kijken hoe ver ze te ver kunnen gaan; hoe de overheid daarop reageert of moet ik zeggen: niet reageert. De koppen worden geteld; de machtsverhoudingen worden getest. Voor mijn part mag de AEL betogen ter hoogte van de Rode Weelweg vlakbij de Hooge Maey daar horen ze thuis op 15 km van hier in the middle of nowhere! Maar geen betogingen meer in Antwerpen, niet in Borgerhout, niet op het Astridplein, niet op de Turnhoutse baan! Hou de AEL uit Antwerpen weg.
Beste Vrienden,
Het is momenteel vijf voor twaalf! Wij hebben geen tijd meer te verliezen! Halfslachtige oplossingen helpen al lang niet meer! Wie nu de kop in het zand steekt, is schuldig/medeplichtig aan de verdere islamisering van onze stad! Wij moeten een krachtig signaal durven geven! Dat betekent dat we in het verzet moeten durven gaan want onze stad is in nood. In nood kennen de Antwerpenaren hun vrienden en dat zijn wij- het Vlaams Belang- uit noodzaak!
AEL-BETOGING in Borgerhout draait uit op rellen, vandalisme en geweldplegingen.
Het Vlaams Belang Antwerpen is geschokt door de rellen die zich deze namiddag - op oudejaarsdag - afspeelden in Borgerhout nav. een betoging van de AEL tegen de mlitaire interventie van Israel in de Gazastrook. Alhoewel het een toegelaten betoging betrof slaagde de politie er niet in om het AEL-geweld te controleren en de relschoppers in bedwang te houden. Auto's en winkels werden beschadigd, politie-agenten werden gemolesteerd en met stenen bekogeld, AEL-betogers probeerden op te rukken naar de Joodse wijk...
Alhoewel het Antwerpse stadsbestuur perfect weet welke risico's er verbonden zijn aan AEL-betogingen, weigert men de techniek van de 'gecontroleerde initimidatie' toe te passen om de betoging in goede banen te leiden. Blijkbaar gedoogt het stadsbestuur onder het mom van het 'vermijden van iedere vorm van provocatie' liever vandalisme en incidenten dan krachtdadig preventief op te treden en te laten zien wie de baas is op straat. Antwerpen lijkt wel een pretpark voor Hamas- en Hezbollah-fanatici die hier naar hartelust hun lusten kunnen botvieren.
Burgemeester Janssens bewijst door het slap optreden van de politie opnieuw dat hij schrik heeft van islamitische provocateurs die Antwerpen als favoriete doelwit hebben uitgekozen om hier hun intifada uit te vechten.
BURGEMEESTER JANSSENS VERANTWOORDELIJK VOOR INCIDENTEN, VANDALISME EN RELLEN NAV. AEL-BETOGING
De Vlaams Belang-fractie in de Antwerpse gemeenteraad roept op maandag 12 januari de gemeenteraad van Antwerpen bijeen voor een speciale zitting met slechts een agendapunt nl. de rellen die zich hebben voorgedaan nav. de AEL-betoging die plaatsvond op woensdag 31 december 2008.
Het Vlaams Belang wil tekst en uitleg van de burgemeester en de korpschef over de betoging en de ernstige incidenten die er het gevolg van waren. Zo wil het VB weten hoe het mogelijk was dat het risico van de betoging onderschat werd door de politie en het stadsbestuur.
Waarom was er nauwelijks politie voorzien om de betoging te begeleiden. Welke afspraken waren er gemaakt met de organisatoren?
Waarom was er geen politie in gevechtsuniform in bijstand voorzien?
Waarom werd - tijdens, voor en na de betoging - niet opgetreden wanneer er spandoeken en borden worden bovengehaald zoals Joden Buiten, Osama we need you en Jihad, yes we can?
Volgens het Vlaams Belang was er bij het stadsbestuur sprake van grove nalatigheid. De verantwoordelijkheid voor de uit de hand gelopen betoging ligt niet alleen bij de AEL-organisatoren maar ook bij burgemeester Patrick Janssens.
Aangezien de kans bijzonder groot is dat het conflict tussen Israel en Hamas zich verder ontwikkelt en nieuwe betogingen zullen aangevraagd worden, is het meer dan noodzakelijk dat er duidelijkheid geboden werd over wat fout is gelopen nav. de AEL-betoging. Het kan niet zijn dat een gedoogbeleid gevoerd wordt tav. AEL-provocaties en utgelokte incidenten en vandalenstreken. Alleen een nultolerantie tav. geweld en vandalisme is gepast. Het huidige beleid waarbij vooral gepoogd wordt om toch maar niemand te provoceren is slechts een zwaktebod waarbij de overheid plooit voor de AEL en aanverwante organisaties.
'Joden buiten' en 'Jihad, Hamas, Hizbollah' leiden niet tot klacht Centrum voor racismebestrijding en gelijkheid van kansen.
Filip Dewinter heeft in een schrijven aan de directeur van het Centrum voor Racismebestrijding en Gelijkheid van Kansen, Dewitte, gevraagd om klacht neer te leggen wegens racisme tegen de AEL nav de manifestatie die plaatsvond op woensdag 31 december te Antwerpen. Op het televisienieuws van zowel VRT als VTM waren beelden te zien van AEL-manifestanten die leuzen scanderen zoals Hamas, Jihad, Hizbollah en Joden Buiten. AEL-sympathisanten toonden affiches met de slogan We need you Osama en Davidsterren die gelijkgesteld werden met een hakenkruis.
Filip Dewinter meent dat het akelig stil blijft bij het Centrum voor Racismebestrijding en Gelijkheid van Kansen. Nochtans werden openlijk anti-semitische en racistische slogans geroepen en soortgelijke affiches getoond. In andere omstandigheden is het Centrum er als de kippen bij om verontwaardigd te reageren en initiatieven allerhande te nemen. Nu hult het Centrum zich in stilzwijgen en kijkt directeur De Witte genegeerd de andere kant op.
Filip Dewinter is van mening dat het Centrum een politiek voert van twee maten en twee gewichten. Islamitisch anti-joods racisme en anti-semitisme geuit door islamitische allochtonen wordt gedoogd en geminimaliseerd. Bagatellen allerhande die zich situeren in Vlaams-nationale hoek worden systematisch opgeblazen en buiten proportie gemediatiseerd.
Islamfanatici en dito fundamentalisten worden steevast buiten schot gehouden.
Het Centrum bewijst eens te meer dat ze lijdt aan selectieve verontwaardiging. Veel meer dan een inquisitiecentrum tegen het Vlaams Belang is het Centrum niet. Gelijkheid van Kansen en Racismebestrijding gelden enkel wanneer het Vlaams-nationalisten en rechts-conservatieven betreft.
Moeten we dit beschouwen als een zoveelste bewijs, dat vervolging enkel in één enkele richting kan en doelgericht is op één politieke partij ?
02.01.2009 12.26u - Vanmiddag debatteert de Kamer van Volksvertegenwoordigers over de regeerverklaring van Herman Van Rompuy. In zijn tussenkomst merkte Vlaams Belang-fractieleider Gerolf Annemans onmiddellijk op dat het nieuwe begrip in de Wetstraat, na de actieve welvaartstaat van Paars en het goed bestuur van Leterme, vertrouwen is. Voortdurend herhaalde Van Rompuy het woord vertrouwen, maar laat vertrouwen van de bevolking in deze regering nu net datgene zijn wat manifest ontbreekt. Opvallend is wat er niet in het akkoord van de meerderheidspartijen staat: immigratie en asiel. Nochtans was asiel en migratie in de regering-Leterme een van de grote probleemdossiers, zo schrijft De Standaard vandaag terecht. De houding van PS en CDH gaat diametraal in tegen die van de andere meerderheidspartijen, CD&V, Open VLD en MR. De eerste twee pleiten voor een brede regularisering, de andere partijen willen daar niet van weten en zetten vooral in op economische migratie.
Men mag inderdaad aannemen dat de breukleun inzake asiel ook dwars door de nieuwe regering loopt, maar Van Rompuy I rept hier met geen woord over. Het Vlaams Belang merkte in de Kamer overigens op dat CD&V in haar oppositietijd tegen de Snel-Belgwet was, maar nu wellicht opnieuw een regularisering zal doorvoeren.
Remake van Paars
Gerolf Annemans stipte aan dat deze regering schijn belangrijker acht dan realiteit en bijgevolg aan het hoofd staat van een leugenland. Van Rompuy I doet precies het omgekeerde van wat de Vlamingen willen. Het verkiezingsprogramma waarmee CD&V in 2007 dertig procent van de Vlaamse kiezers kon overtuigen, ligt vandaag in de prullenmand.
Leterme had zijn Vlaams geweten en geheugen al aan de deur van de Wetstraat 16 laten staan, en u gaat door op dit elan, zo sneerde Annemans. We staan voor een remake van Paars.
BHV: toch compromis
Als voorbeeld haalde de fractieleider Brussel-Halle-Vilvoorde aan. Flagrant in tegenspraak met de bij herhaling gezworen eden dat voor de splitsing van BHV geen prijs zou worden betaald, staat in het regeerakkoord van Van Rompuy een passage die doet vrezen dat precies het omgekeerde zal gebeuren. De eerste minister stelt letterlijk dat inzake BHV een groep zal worden belast met het uitwerken van voorstellen voor oplossingen en dat de besluiten vanaf de zomer van 2009 besproken en uitgevoerd (moeten) worden. Met andere woorden: de splitsing van BHV zal niét worden gestemd door een Vlaamse meerderheid, maar ná de komende verkiezingen zullen de meerderheidspartijen wel degelijk onderhanden en Vlaamse toegevingen doen.
Annemans stelde nog vast dat deze regering helemaal niet verkozen is door het volk: Van Rompuy is niet door de kiezers, maar door het Paleis aangeduid. Niemand moet mij nog komen zeggen dat deze koning enkel maar protocollaire macht heeft, aldus Annemans. Deze regering beschikt niet alleen over geen enkel mandaat van de Vlaamse kiezers, maar gaat bovendien van start zonder een meerderheid aan Vlaamse zijde. Deze regering is ondemocratisch. Deze regering is een regering tegen Vlaanderen.
Eric Van Rompuy wil broer niet in problemen brengen ?!
BRUSSEL - Vlaams parlementslid Eric Van Rompuy (CD&V), broer van formateur Herman Van Rompuy en niet verlegen om een forse communautaire verklaring, zal zijn broer niet in de problemen brengen met gespierde verklaringen. Dat zei de jongste van de broers dinsdag tijdens het middagjournaal van de Franstalige zender RTL-TVi. Op het moment van zijn uitspraken toonde RTL-TVi beelden van Eric Van Rompuy gekleed in het gele fietstruitje met het opschrift 'Splits BHV nu' dat hij tot vorig jaar droeg tijdens de Gordel.
'Als ik mij over bepaalde dingen zal uitlaten, dan zal ik er rekening moeten mee houden dat men zal proberen in mijn voorstellen interpretaties te vinden die mijn broer in problemen kunnen brengen. En dat wil ik tegen elke prijs vermijden. Mijn rol zal dus ook veranderen', zei de CD&V-politicus uit Zaventem. ?! Is dat "vijf minuten politieke moed" ? Neen, dat is plotselinge lafheid ! Een echte "tsjeef" waardig !
Ik wens iedereen een gelukkiger, vredevoller, liefdevoller, veiliger en Vlaamser 2009 !
Het voorbije jaar 2008 was in alle opzichten een rampjaar !
Geen regering ! Geen goed bestuur ! Geen 5 minuten politieke moed !
Geen splitsing van BHV ! Geen splitsing van sociale zekerheid !
Geen splitsing van tewerkstelling !
Geen enkel besluit van de Vlaamse regering werd overgenomen en uitgevord door de parlementen !
Ze bleven in de frigo en zelfs in de diepvries steken !
Binnenkort worden ze weggegooid in recyclageparken !
Intussen staat in de regeringsverklaring dat BHV zal onderhandeld worden en er dus wel een prijs zal betaald worden !
Intussen zitten twee Vlaamse partijen in een minderheidspositie in de nationale regering ! Hoe laag kan je uw broek laten zakken ?!
Ze pakken naar de postjes en de protefeuilles ! Intussen bedriegen ze hun kiezers ! Laat Leterme 800.000 vertikaal klasseren alsof het niets is !
CD&v gooide NVA buiten en ging allen verder ! CD&v ? Weg ermee !
Herman Van Rompuy werd eerste minister en broer Eric begraaft zijn strijdbijl in zijn Vlaamse tuin, omdat hij zijn broer niet in moeilijkheden wil brengen ! Hoe laf kan je zijn als leider van de beweging van BHV in het pajottenland !
De "tsjeven" zijn terug... meer dan ooit.
Politieke Moed ? Neen, afdruipen als lafaards, met rode kaken, met het staartje tussen de benen !
De Franstalie politici hebben de overwinningen binnen zonder de wedstrijd te spelen !
Op nieuwe verkiezingen moeten we niet rekenen ! De schrik voor de anti-politiek - hoe kan het anders na een dergelijke koehandel en stoelendans - zit er diep in ! De afstraffing zou sowieso zwaar geweest zijn en dat wouden CD&v en VLD absoluut vermijden !
Wachten op 7 juni 2009 ! Hopen dat de kiezers dan niet aan geheugenverlies lijden en de rekening voor het slecht bestuur en wanbeleid zullen presenteren aan deze laffe bende pseudopolitici !
Ik wens iedere echte Vlaming een strijdbaar nieuw jaar toe !
Het zal nodig zijn om de Vlaming te geven waar hij recht op heeft : meer Vlaamse autonomie, Vlaams zelfbestuur, een beter investerings- en werkgelegenheidsklimaat, meer welvaart, meer kansen, meer jobs, meer financiële armslag, gezonde levensruimte, meer veiligheid, minder geweld, minder overvallen en diefstallen, minder criminaliteit, minder extremisme, minder ondoordachte massaregularisaties, minder illegale toestanden, minder belastingen, minder begrotingstekort enz...
Het lijstje is nog lang... maar ik heb nog een beetje geduld.
De regering Van Rompuy I loopt grotendeels gelijk met de regering Leterme I.
Ministers Herman Van Rompuy: Eerste Minister (Vervangt Yves Leterme) Didier Reynders: Vice-Eerste Minister en Minister van Financiën en Institutionele Hervormingen Laurette Onkelinx: Vice-Eerste Minister en Minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid Karel De Gucht: Vice-Eerste Minister en Minister van Buitenlandse Zaken (Wordt Vice-premier in de plaats van Patrick Dewael) Steven Vanackere: Vice-Eerste Minister en Minister van Ambtenarenzaken, Overheidsbedrijven en Institutionele Hervormingen (Vervangt Inge Vervotte en neemt het vice-premierschap en Institutionele Hervormingen over van Jo Vandeurzen) Joëlle Milquet: Vice-Eerste Minister en Minister van Werk en Gelijke Kansen Stefaan De Clerck: Minister van Justitie (Vervangt Jo Vandeurzen)
Sabine Laruelle: Minister van KMOs, Zelfstandigen, Landbouw en Wetenschapsbeleid Marie Arena: Minister van Maatschappelijke Integratie, Pensioenen en Grote Steden Pieter De Crem: Minister van Landsverdediging Paul Magnette: Minister van Klimaat en Energie Charles Michel: Minister van Ontwikkelingssamenwerking Vincent Van Quickenborne: Minister voor Ondernemen en Vereenvoudigen Annemie Turtelboom: Minister van Migratie- en asielbeleid Guido De Padt: Minister van Binnenlandse Zaken (Vervangt Patrick Dewael)
Staatssecretarissen Etienne Schouppe: Staatssecretaris voor Mobiliteit, toegevoegd aan de Eerste Minister Carl Devlies: Staatssecretaris voor de Coördinatie van de fraudebestrijding, toegevoegd aan de Eerste Minister, en Staatssecretaris, toegevoegd aan de Minister van Justitie Bernard Clerfayt: Staatssecretaris voor de Modernisering van de Federale Overheidsdienst Financiën, de Milieufiscaliteit en de Bestrijding van de fiscale fraude, toegevoegd aan de Minister van Financiën Olivier Chastel: Staatssecretaris voor Buitenlandse Zaken, belast met de Voorbereiding van het Europese Voorzitterschap, toegevoegd aan de Minister van Buitenlandse Zaken Julie Fernandez- Fernandez: Staatssecretaris voor Personen met een handicap, toegevoegd aan de Minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid Melchior Wathelet: Staatssecretaris voor Begroting, toegevoegd aan de Eerste Minister, en Staatssecretaris voor Gezinsbeleid, toegevoegd aan de Minister van Werk, en wat de aspecten inzake personen- en familierecht betreft, toegevoegd aan de Minister van Justitie Jean-Marc Delizée: Staatssecretaris voor Armoedebestrijding, toegevoegd aan de Minister van Maatschappelijke Integratie, Pensioenen en Grote Steden
BRUSSEL - Om uit de politieke impasse te geraken, wil het Vlaams Belang dat "de kiezers zich nu kunnen uitspreken". De partij herhaalt vrijdag dan ook haar pleidooi voor vervroegde federale verkiezingen, met een gesplitst kiesarrondissement Brussel-Halle-Vilvoorde.
Voor het Vlaams Belang is het onduidelijk wat de politici van de meerderheid de voorbije dagen precies gedaan hebben onder het verkennerschap van Wilfried Martens, "aangezien de meeste vragen nog steeds onbeantwoord blijven".
Van gewoon verder regeren, dus zonder nieuwe verkiezingen uit te schrijven, kan geen sprake zijn. "Indien deze Belgische regering, die dan bovendien zou worden geleid door een krokodil van het kaliber Dehaene, gewoon verder gaat zonder meerderheid aan Vlaamse kant, blijft het communautaire status-quo behouden. Dat is zonder meer onaanvaardbaar", luidt het.
De partij stelt zich ook de vraag of de Vlaamse kiezers "de capriolen van Leterme en co" zomaar zullen vergeten, als zijn naam gezuiverd zou worden door een parlementaire onderzoekscommissie.
Nog meer van hetzelfde
27.12.2008 13.36u - Change, het was het toverwoord waarmee Barack Obama de harten en de hoofden van de Amerikaanse kiezers wist te veroveren. Verandering, die zit er in België nog niet direct aan te komen. Verkiezingen trouwens ook niet. Dat lijkt wel de ultieme nachtmerrie te zijn voor het land. Zo roepen politici en Wetstraatjournalisten vandaag in koor. Hoe legitiem is de macht van machthebbers die alle vertrouwen kwijt zijn en schrik hebben van democratische verkiezingen? Ook Jan Segers (Het Laatste Nieuws) merkt op dat dit land gevangen zit in vastgeroeste gewoontes. Het lijkt wel een bejaardenhuis, schrijft hij. Het steunt de change van Obama, maar staat zelfs wantrouwig tegenover elk begin van verandering en elke zweem van ommezwaai.
Het Belgische model werkt niet meer. En dus is die ommezwaai alleen maar mogelijk als we België eindelijk begraven en resoluut kiezen voor Vlaamse onafhankelijkheid. Wie denkt dat dezelfde partijen die verantwoordelijk zijn voor de huidige crisis, plots in staat zijn om straks wel voor een krachtdadig beleid en goed bestuur te zorgen, maakt zichzelf wat wijs. Wie gelooft nu echt dat oude krokodillen als Martens, Dehaene of Verhofstadt straks de knopen gaan ontwarren die ze zelf hebben gelegd?
België is dood. Het is tijd voor verandering. Het Vlaams Belang is de enige partij die dat lijkt te beseffen. Dat is trouwens ook de enige reden waarom we niet welkom zijn bij Albert of Wilfried. Wij laten ons niet kopen met vage nepbeloftes of Belgische ministerportefeuilles. Praatjes als met België als het kan, zonder België als het moet of de Franstaligen moeten beseffen dat het anders moet met België, of het zal zonder België zijn hebben we nu wel genoeg gehoord. Het is meer dan ooit tijd voor een eigen Vlaamse staat.
20.12.2008 - Leterme I ligt er, en ligt er goed. Het eindigde zoals het begonnen is, met frisse tegenzin en omdat het niet anders kon. Eerst duurde het eindeloos voor de regering uit de startblokken ging. Anderhalf jaar later weigerde ze eindeloos lang er het bijltje bij neer te leggen. Een fraaie vertoning is het al die tijd niet geweest. Leterme strompelde van het éne incident naar het andere. De verkiezingsbeloftes en de communautaire hangijzers hingen van in het begin als een molensteen om zijn nek. De beloofde splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde kwam er niet, net zomin als de grote staatshervorming. Eigenlijk had Leterme deze zomer al de eer aan zichzelf moeten houden en de handdoek in de ring moeten gooien, maar de Belgische macht smaakt zoet. En dus bleef Leterme waar hij zat. Ondanks alles. En in het belang van het land, uiteraard, en voor de koopkracht van de mensen Er kwam immers een wereldwijde financiële crisis uit de lucht gevallen, bijna als een geschenk uit de hemel. België werd erin meegesleurd, maar Leterme zou dat varkentje wel eens wassen. Zijn kordate aanpak van de bankcrisis zou zijn gedeukte imago en zijn geloofwaardigheid weer opkrikken. Met het Fortis-dossier zou hij eindelijk toch één belofte uit de brand kunnen redden, die van goed bestuur. Maar ook dat draaide uit op een fiasco. Uitgerekend dat dossier zou de finale doodsteek worden van zijn regering.
Fortis
We besparen u het hele Fortis-verhaal. Dat hebt u in geuren en kleuren vernomen in het nieuws en in de pers. En dus kunnen we ons beperken tot de essentie van het verhaal. Die is dat de regering meteen zwaar in de fout ging door de bestuurders en aandeelhouders van Fortis buitenspel te zetten of te negeren bij de uitverkoop. Sommigen onder u zijn er wellicht als kleine aandeelhouder zelf in betrokken. De essentie is dat de bank, één van de laatste kroonjuwelen van het land, voor een habbekrats werd verkocht aan Frankrijk. Waarom eigenlijk? God mag het weten. Misschien brengt een onderzoekscommissie ooit opheldering. De essentie is ook dat regeringskringen niet geaarzeld hebben om het gerecht onder druk te zetten om een vonnis uit te spreken dat hen goed uitkwam. Het kabinet Leterme had contacten met de echtgenoot van één van de rechters in het geding en kreeg langs die weg vertrouwelijke informatie over het nakende Fortis-arrest. Een flagrante inbreuk tegen de fameuze scheiding der machten. In een democratische rechtsstaat moeten rechters in alle onafhankelijkheid kunnen oordelen , ook als dat tegen de wensen van de regering of de staatsbelangen ingaat. Leterme, en mogelijk ook Vandeurzen en Reynders hadden dat principe aan hun laarzen gelapt. De gebruikelijke verontschuldiging dat zij niet zèlf in de fout gingen, maar enkele kabinetsmedewerkers, is niet geloofwaardig en ook geen excuus. Ofwel waren ze op de hoogte (het tegendeel lijkt onwaarschijnlijk) en dan dragen ze een verpletterende verantwoordelijkheid. Ofwel wisten ze van niks, en dan zijn ze onbekwaam. In beide gevallen is opstappen de enige juiste beslissing.
Scheiding der machten?
Leterme probeerde zijn vel te redden en ontkende bij hoog en bij laag in het parlement dat er druk werd uitgeoefend. Een dag later werd hij door een brief van het Hof van Cassatie, het hoogste rechtscollege in dit land, ontmaskerd als een leugenaar. Leterme wou niet weg, maar zijn positie was onhoudbaar geworden, zijn ontslag onvermijdelijk. En dus sleurde hij de hele regering mee in zijn val. Het intimideren of bedreigen van rechters, het manipuleren van de rechtsgang is dan ook geen akkefietje. En dus is de verontwaardiging in de pers en op de banken van de oppositie terecht. Maar men moet vooral niet hypocriet doen. Het is niet de eerste keer dat het politieke establishment in dit land het gerecht voor haar karretje spant om het vuile werk op te knappen. Het politieke proces tegen het Vlaams Blok en de voorspelbare veroordeling zijn daar een sprekend voorbeeld van. Natuurlijk is dit een politiek proces. Een kind weet dat ( ) De politieke bedoeling lag er zo dik bovenop dat een rechter stekeblind zou zijn als hij het niet zou merken, schreef Luc Van der Kelen bij de aanvang van het beruchte proces. En na de veroordeling: Al wat gezegd wordt over de scheiding der machten, is pure hypocrisie: de politiek heeft het gerecht de middelen aangereikt en de inspiratie voor de aanklacht tegen het Vlaams Blok geleverd. Voor de rest kwam het er enkel op aan de juiste rechter te vinden die aan de kwestie wou beginnen Die rechters vond men in Gent, toevallig de thuishaven van Guy Verhofstadt en een bastion van logevrienden. De uitkomst van het showproces stond vast. De liberale verontwaardiging over de recente inbreuk tegen de scheiding der machten, klinkt dan ook bijzonder hypocriet. Wie gelooft nu nog in een eerlijk proces voor Frank Vanhecke?
De come-back-kid
Daarmee zijn we aanbeland bij Guy Verhofstadt. De come-back-kid die al geruime tijd achter de coulissen staat te trappelen om na zijn vernederende aftocht uit te Wetstraat terug te keren langs de grote poort. Als redder des vaderlands dan nog wel. Daarbij rekent hij op het korte geheugen van de kiezer, en enkele peilingen lijken hem daarin nog gelijk te geven ook. Want laten we wel wezen, ook Verhofstadt heeft er destijds niet veel van gebakken. Hij beloofde komaf te maken met de Belgische ziekte, maar nadat hij zijn intrek had genomen in de Wetstraat, werd hij een trouwe lakei van vorst en vaderland. Verhofstadt was een marionet van de Franstaligen en zijn regering werd achtervolgd door schandalen, vooral van PS-signatuur. Kritische journalisten werden geïntimideerd, bedreigd of ontslagen. Hij verkocht gebakken lucht maar realiseerde niets. Alle hete hangijzers (staatshervorming, BHV, nachtvluchten en ga zo maar door) werden doorgeschoven naar zijn opvolgers. De modelstaat die de grote staatsman Verhofstadt beloofde was een al even grote zeepbel als het goede bestuur van Yves Leterme. Dat mag, nee moét, vandaag wel eens gezegd worden. Heimwee naar Verhofstadt? Nee, dank u!
Crisis van het regime
Wat nu? De koning houdt het ontslag van Leterme in beraad. Nieuwe verkiezingen zijn niet wenselijk zeggen Marianne Thyssen (CD&V) en Joël Milquet. Dat zal wel. Het zou ons verbazen mochten ze iets anders zeggen. Sommige journalisten, politici en politicologen beweren dat nieuwe verkiezingen niets oplossen en dat het land nu niet zonder regering kan. Want het Fortis-dossier moet afgehandeld worden en de economische crisis moet aangepakt. Anders dreigt de chaos. Wat een onzin. Wat een misprijzen voor de democratie. Deze regering is de chaos. België is de chaos. Het woord is aan de kiezer. Die moet de kans krijgen om zijn oordeel te geven over de wansmakelijke vertoning van de voorbije maanden.
In een normaal land, elk normaal land, komen er in deze omstandigheden verkiezingen. Maar België is geen normaal land. Het hof en de Wetstraat sidderen en beven voor het oordeel van de kiezer. Als we enkele grondwetspecialisten goed begrijpen, kunnen er zelfs geen geldige verkiezingen georganiseerd worden, wegens de niet-splitsing van Brussel-Halle-Vilvoorde. Dàt is de politieke erfenis van Guy Verhofstadt. Bravo!
Maar ook het palmares van Yves Leterme is beschamend. Zelden is de kloof tussen de hoge verwachtingen en de eindbalans zo groot geweest. Géén splitsing van BHV. Géén grote staatshervorming, zelfs geen borrelnootjes. Géén sluitende begroting. Géén goed bestuur, maar allen geruzie en geklungel. En als klap op de vuurpijl: een loopgravenoorlog tussen de wetgevende en de rechterlijke macht. Wat een puinhoop
België heeft zijn bedenkelijke reputatie als bananenrepubliek nog eens alle eer aangedaan. Dit land strompelt zielloos naar de afgrond. Vlaanderen verdient beter. Het Belgische schip zinkt, langzaam maar zeker. Of, om de woorden van een uitgelekte Fortis-mail te gebruiken: zinkende schepen kunnen je mee de dieperik in sleuren. Het wordt tijd dat Vlaanderen de Belgische touwen doorkapt waaraan het geketend ligt, voor het mee de dieperik in gezogen wordt. Er is maar één uitweg uit het moeras van de Belgische politiek en dat is Vlaamse onafhankelijkheid.
We zijn soldaten van de islam. Uiteindelijk is elke moslim een moedjahedien. We hebben hier in Europa ook extreme moslims. Ze gaan over lijken. Het is mijn recht om aanslagen te plegen. Ook als ik daarvoor onschuldigen het leven moet ontnemen. Zo klinkt het uit de mond van een jonge, radicale moslim uit Antwerpen. Het filmpje prijkt op internet (YouTube) en het citaat duikt ook op in het eerste artikel van een Knack-reportagereeks over de radicale islam in Antwerpen. Het artikel verschijnt uitgerekend op het ogenblik dat de staatsveiligheid 14 moslimextremisten heeft ingerekend.
Journalist Hannes Cattebeke vertelt het verhaal van P. , een jonge Vlaming die zich jaren geleden bekeerde tot de islam en die in duistere Antwerpse moskeeën in aanraking kwam met fundamentalistische imams. P. voelde dat het de verkeerde kant op ging en werd een informant van de politie en de veiligheidsdiensten.
P. bevestigt eerdere verontrustende berichten over de groeiende invloed van de salafisten, een radicale en anti-Westerse stroming binnen de islam. Maar het gaat niet alleen om georganiseerd ideologisch verzet tegen de integratie, er is meer aan de hand. Er worden ook jongeren geronseld voor het echte werk: Uit Antwerpen vertrekken elk jaar tientallen moslimjongeren naar madrassas in Pakistan. Maar daarnaast bereiden hier in België kleine groepjes extremisten zich voor op de Heilige Oorlog. Een leuk vooruitzicht is dat niet, maar daarover meer in volgend stuk.
Het is bekend dat jonge allochtonen die worstelen met een identiteitscrisis, maar ook jonge Vlamingen die zich bekeren tot de islam, erg vatbaar zijn voor extremistische en anti-Westerse ideeën in moskeeën, duistere achterkamertjes en radicaal-islamitische websites. In de Knack-reportage over de Jihadis van Antwerpen-Noord doet informant P. uit de doeken hoe hersenspoeling en rekrutering in hun werk gaan. Er zijn de radicale moskeeën en radicale imams. Er zijn de echte ronselaars. En er zijn de overlevingstochten in de Ardennen. Onschuldig, puberaal vertier? Of onschuldig verpakte jihadtraining? Wie zal het zeggen en waar ligt de grens?
Knack bericht over de Pakistaanse moskee Katim-Al-Anbia in de Oranjestraat, waar geregeld notoire moslimextremisten gesignaleerd werden. Over een zekere Nordin Taouil, de Antwerpse imam die in de grote moskee in Brussel waakt over de opleiding van Belgische bekeerlingen en die jongeren doorsluist naar de beruchte Pakistaanse madrassas, de kweekvijver van de Afghaanse taliban. Dezelfde Nordin Taouil die graag opduikt in de media en die door sommige naïeve politici lang beschouwd werd als een respectabele gesprekspartner. De man ook die zijn radicale achterban uitnodigde voor een islamitisch gebed aan de voet van de Antwerpse kathedraal, iets wat geschokte islamspecialisten bestempelden als een regelrechte provocatie van fanatieke islamisten.
P. hoopt met zijn getuigenis in Knack gematigde moslims aan te zetten om zich uit te spreken tegen de radicalisering en tegen de extremisten. Het gemak waarmee die aan wapens geraken, is verbijsterend. Eind oktober was ik zelf nog getuige van een wapendeal waarbij we in de buurt van het Brusselse Zuidstation ontvangen werden door twee Algerijnen en een Marokkaanse contactpersoon, vertelt P. De koopwaar die toen voor ons werd uitgestald in een garagebox bevatte ondermeer kalasjnikovs, magnums (pistolen) en kogelvrije vesten.
De tijdbom tikt, zo mag ook blijken uit de recente aanhouding van moslimterroristen of aspirant-terroristen in ons land
De grootste bedreiging voor een harmonieuze samenleving in en om Antwerpen komt niet van potentiële moslimterroristen. Wel van een groep salafisten binnen de islamgemeenschap voor wie er slechts één rechte weg is: die welke Allah vijftien eeuwen geleden heeft opgedragen aan zijn profeet Mohammed. Dat schrijft Hannes Cattebeke in het tweede deel van zijn reportage over de opmars van de radicale islam in Antwerpen (Knack, 17.12.08).
In het eerste deel ging het vooral over een netwerk dat jongeren ronselt op straat en in moskeeën en doorstuurt naar de beruchte madrassas in Pakistan en Afghanistan. Die Koranscholen staan internationaal bekend als een kweekvijver van moslimterroristen. (Lees ook Jihad in Antwerpen en Jihad in Antwerpen (2), 12.12.08)
In het tweede deel buigt de journalist zich over de groeiende invloed van de salafisten, een radicale stroming binnen de islam die zich verzet tegen integratie en een erg fundamentalistische interpretatie van de koran voorstaat, met een strikte scheiding van mannen en vrouwen bijvoorbeeld. Marijke Uyt den Bogaard, een sociologe die door het Antwerpse stadsbestuur was aangetrokken om de banden tussen de verschillende etnische en religieuze bevolkingsgroepen in de stad aan te halen, wees het stadsbestuur in 2006 al op het gevaarlijke fenomeen en trok aan de alarmbel. Resultaat: de sociologe werd bedankt voor bewezen diensten. Chantal Pauwels (Groen), schepen van samenlevingsopbouw, smeet haar op de keien. Uyt den Bogaard verstoorde immers de multiculturele goed-nieuws-show van het stadsbestuur. Ze houdt een Vlaams Belang-discours, klonk het daar. Slecht nieuws? Weg met de boodschapper!
Intussen maken de veiligheidsdiensten zich ernstig zorgen over de druk die salafisten uitoefenen in en op hun gemeenschap. Ze grijpen doorgaans niet naar geweld, maar hun boodschap is er niet minder extreem en gevaarlijk om. Ze sturen aan op de uitbouw van een parallelle samenleving, waar de eigen (religieuze) wetten gelden. De invoering van de sharia is voor hen maar een kwestie van tijd.
Zolang ze niet overgaan of aanzetten tot geweld, kunnen we hen niets maken, zeggen speurders. Op basis van hun discours alleen kunnen we hen niet veroordelen. Dat was ook het argument van de rechter die eerder de Marokkaanse vrouw en terreurverdachte Malika El Aroud vrijsprak: Ik verafschuw wat u vertelt, maar dat is onvoldoende om u te kunnen veroordelen. Dat argument gold blijkbaar niet in het politieke proces tegen het Vlaams Blok. Ook al was en is onze boodschap nooit extreem of gewelddadig.
Maar terug naar de jihad in Antwerpen. Zowel in Antwerpen als in Brussel knijpt het stadsbestuur de ogen dicht voor de radicalisering, zegt een agent van de federale politie in Knack. Die politieke correctheid is storend. Maar nog erger is het dat die selectieve blindheid is ingegeven door de angst om de stemmen van de hele moslimgemeenschap te verliezen. Het hoeft niet te verbazen dat moslimextremisten gretig gebruik maken van de politieke correctheid en lafheid in ons land. Als het straks goed fout gaat, zijn de traditionele partijen medeplichtig. www.vlaamsbelang.be
21.12.2008 14.02u - Afgelopen week werd de Franse hoofdstad Parijs opgeschrikt door een nieuwe terreurdreiging. Dinsdag werd het bekende warenhuis Le Printemps een tijdlang ontruimd na een bommelding. Niet zonder reden zo bleek, want in de toiletten van het warenhuis werden vijf (weliswaar onbruikbare) dynamietstaven gevonden.
De brief die waarschuwde voor de aanslag viel eerder op de dag in de bus van het persbureau AFP. Zeg aan uw President dat hij de Franse troepen terugtrekt uit Afghanistan voor eind februari 2009, anders zullen wij actie ondernemen tegen jullie grote kapitalistische winkels, zonder jullie op voorhand te waarschuwen, zo was de boodschap. De brief was ondertekend door het Afghaans revolutionaire front, een voor de Franse inlichtingendiensten totaal onbekende organisatie.
Op het eerste gezicht zou men denken dat het hier om moslimextremisten gaat, maar de Franse staatsveiligheid sluit niets uit en denkt eerder in de richting van extremistische linkse groepen, aldus Deredactie.be (17.12.08). Het taalgebruik is niet dat van Islamisten, zo stelt Gérard Gachet, woordvoerder van de Franse minister van Binnenlandse Zaken, in Le Monde (17.12.08). Volgens de man bevat de bommeldingsbrief flagrante inconsistenties: Islamisten denken en handelen volgens hun religie. In elke zin van elke brief die ze schrijven, verwijzen ze naar hun geloof. De enige legitimering van hun daden, is hun geloof. Verwijzingen naar grote kapitalistische winkels zijn volgens Gachet eveneens du jamais vu.
Ook gewelddadige linkse groeperingen doen van zich spreken, kijk maar naar de aanhoudende rellen en vernielingen in Griekenland. Dit geweld is inmiddels ook overgeslagen naar andere Europese landen, zoals Spanje, en ook in ons land gingen de linkse anarchisten gewelddadig tekeer. Afgelopen maandag, naar aanleiding van een betoging van het Anti-kapitalistisch Front, hielden een vijftigtal relschoppers lelijk huis in de Gentse winkelstraten. Ze gebruikten sloophamers om de vitrines van verscheidene winkels in te slaan, en gooiden ook met stenen en verfbommen. Negentien personen werden gearresteerd.
Frankrijk neemt in ieder geval al de nodige voorzorgsmaatregelen. De hoogste staat van alarm is afgekondigd, en tijdens de Kerstdagen zullen er meer dan 2.500 extra agenten ingezet worden in de Franse steden. www.vlaamsbelang.be
De federale politie heeft op 11 december bij een grootscheepse anti-terreuroperatie 14 personen gearresteerd die nauwe banden zouden hebben met Al Qaida. Volgens de speurders stond een van hen op het punt een zelfmoordaanslag te plegen. Het mogelijke doelwit van die aanslag in binnen- of buitenland is nog niet bekend.
De aanhoudingen situeren zich in kringen rond Malika El Aroud. De vrouw kwam eerder al in de kijker tijdens het proces tegen Nisar Trabelsi, de ex-voetballer die een aanslag wou plegen tegen de luchtmachtbasis in Kleine Brogel. Maliki ging vrijuit op het proces en is de weduwe van Abdessatar Dhamane. Die pleegde aan de vooravond van de aanslagen van 11 september een zelfmoordaanslag waarbij Sjah Massoed, de leider van het Afghaanse verzet tegen het Talibanregime, omkwam. Maliki hertrouwde met Moez Garsalloui, een andere notoire extremist, met uitstekende contacten in Pakistan en Afghanistan.
Drie van de arrestanten zouden onlangs teruggekeerd zijn uit opleidingskampen in die regio en één van hen zou groen licht gekregen hebben voor een zelfmoordaanslag. Er zou ook een video opgedoken zijn waarin de aanslag wordt opgeëist en de aspirant-terrorist afscheid neemt van vrouw en kinderen. Of de aanslag in Brussel zou plaatsvinden waar een Europese top wordt gehouden of ergens anders in Europa, is niet duidelijk. Net zomin als het antwoord op de vraag of het gevaar nu geweken is. Terreurspecialisten hebben al vaker laten verstaan dat het niet langer de vraag is óf ons land ooit getroffen wordt door een zware aanslag van moslimextremisten, maar wanneer Eén naamkomt steeds weer : MALIKA.
BRUSSEL - Malika El Aroud, de beruchtste moslimextremiste van Europa woont in ons land. En sinds gisteren zit ze voor de zoveelste keer in de cel voor haar betrokkenheid bij het beramen van aanslagen.
Er kan geen onderzoek naar moslimterreur in België gevoerd worden of de naam van Malika El Aroud (49) duikt op. Zij is met grote voorsprong de radicaalste moslima in dit land. Deze keer verdenken de antiterreurspeurders haar en haar Tunesische echtgenoot, Moez Garsalloui (39), ervan dat ze een 'jihadistische cel' in België wilden creëren die aanslagen wilde plegen. Garsalloui zou Belgische vrijwilligers in Afghanistan getraind hebben en daarbij ook contacten onderhouden hebben met de top van Al Qaeda. Malika zou gezorgd hebben voor de logistiek. Garsalloui staat bij de veiligheidsdiensten in de hele werd bekend als een radicaal. Maar zijn echtgenote doet niet voor hem onder.
Malika El Aroud is een dochter uit een gezin van Marokkaanse gastarbeiders. Ze kwam als vijfjarige naar België, studeerde niet slecht, maar raakte op de dool op haar 17de. Ze werd zwanger, ondernam een zelfmoordpoging en trouwde twee keer met de verkeerde man. 'Tot ik op een dag een stem hoorde in mijn hoofd', vertelde Malika op 13 oktober 2003 in De Standaard. 'De stem zei: 'Alleen de Koran kan je redden.'
In het Centre Islamique Belge (CIB), de moskee van de extremistische sjeik Ayachi Bassam in Molenbeek, leerde El Aroud in 1999 Abdessatar Dahmane kennen, ook een drop-out op zoek naar zingeving. Samen reisden ze in 2001 naar het Afghanistan van de Taliban. Voor hen was dat het islamitisch paradijs waar ze wilden wonen. El Aroud zag zichzelf als een soort Moeder Teresa, die weeshuizen wilde bouwen.
Dahmane realiseerde er een andere droom. Samen met een medeplichtige pleegde hij op 9 september een zelfmoordaanslag op de Afghaanse oppositieleider Ahmed Shah Massoed. Malika is trots op haar man. 'Ik wil niet dat men Abdessatar als extremist afschildert. Hij heeft zijn missie volbracht. Als hij me gevraagd had om mee te gaan, dan had ik dat gedaan', vertelde ze aan De Standaard.
Twee dagen na de moord op Massoed pleegde Al Qaeda de aanslagen in New York. Malika en de Taliban werden in de weken daarna door de Amerikanen verdreven uit het paradijs Afghanistan. Ze kwam terug naar ons land, waar ze in 2003 moest terechtstaan met tien andere extremisten die ervan verdacht werden de moord op Massoed in ons land beraamd te hebben. Maar Malika werd vrijgesproken. 'Uw ideeën zijn zeer extreem, maar daar kan ik u niet voor veroordelen', zei rechter Claire Degryse in haar vonnis.
Haar vrienden werden wel veroordeeld, maar dat stemde Malika niet milder of voorzichtiger. Integendeel, de weduwe El Aroud hertrouwde al snel na het overlijden van haar man met de tien jaar jongere Tunesiër Moez Garsalloui, ook een extremist. Met hem emigreerde Malika naar Fribourg, in Zwitserland. Daar begon het paar met een haatwebsite, die opriep tot de jihad en onder meer filmpjes van onthoofdingen en zelfmoordaanslagen in Irak toonde.
Garsalloui en El Aroud gingen de gevangenis in. Na hun vrijlating kwamen ze terug naar België, waar haar familie woont en waar ze sinds jaar en dag een uitkering krijgt. 'Moet ik me daarvoor generen? Ik heb in dit land jaren in een bejaardentehuis gewerkt. Ik heb recht op een uitkering', zei ze in De Standaard.
Malika El Aroud voert haar oorlog tegen de ongelovigen dezer dagen vooral op internet. Op de radicaal-islamitische websites is Malika alias Oum Obeyda ondertussen een icoon die bewonderd wordt door veel moslims en moslima's. Haar ster ging nog feller fonkelen toen ze vorig jaar met de kerstperiode opgepakt werd toen er sprake was van een complot om de terrorist Nizar Trabelsi uit de cel te halen én om aanslagen op de Brusselse metro te plegen. Toen werd Malika vrijgelaten bij gebrek aan bewijs.
De familie van Malika, die nog altijd in het Brusselse woont, heeft de keuze van Malika voor het extremisme nooit begrepen. Haar familie hoopte dat ze de laatste maanden tot inkeer was gekomen. Maandag vierde de hele familie in Brussel nog het Offerfeest in het gezelschap van Malika.
De kogel raakte deze week dan toch door de kerk: Bert Anciaux verlaat de VlaamsProgressieven en start een nieuw dynamisch, sociaal en democratisch project. Vrij vertaald: Anciaux zoekt een nieuw vehikel om zich via SP.A van een mandaat te verzekeren.
De mening van satiricus Koen Meulenaere, die wel meer al lachend de waarheid schrijft, willen we u niet onthouden (Knack, 3.12.2008): Het zijn binnenkort verkiezingen, dus stelt Anciaux zich maar één vraag: Hoe kan ik mijn postje behouden? Negen jaar geleden ging hij zich op Europa storten. Voor een echte nationalist was Europa de toekomst, alleen Europese zaken konden hem nog boeien. Een week na de verkiezingen kon hij plots een ministerportefeuille krijgen in de Vlaamse regering, weg Europa. Nooit nog een woord over gesproken.
Vijf jaar later haakte hij in zijn eentje Spirit vast aan de SP.A van Steve Stevaert. In ruil daarvoor was hij al vóór de verkiezingen zeker van een ministerpost. Deze keer heeft hij slechts één overlevingskans: platweg overlopen naar de in VU-kringen ooit zo verguisde socialisten. In ruil voor een portemonneetje in de Brusselse regering. En dat moet nu worden ingekleed.
Geloof dus geen enkele van de mogelijk toch nog vloeiende krokodillentranen bij de zogezegd verscheurende keuze na het op de klippen lopen van VlaamsProgressieven, voorheen Spirit, voorheen ID21, voorheen Volksunie: ondanks zijn toffepeeract is Bert in de eerste plaats bekommerd om zichzelf.
Bert zal wel overlopen naar SPa en kiezen voor het postje. Al zijn ideetjes en andere onzin over projecten en programma voor "mensen" mag hij in de versnipperaar steken.
Welkom ?
Het rommelt aan de basis van SP.A. 'Als Anciaux erbij komt, stem ik niet meer voor die partij', zeggen sommige trouwe kiezers. Die boodschap is wellicht ook al tot in het SP.A-hoofdkwartier op de Grasmarkt in Brussel doorgedrongen. Ook politicoloog Carl Devos (UGent) heeft het gemor al opgevangen. '
Een trouwe militant zei : Als ik voor Anciaux moet gaan plakken, doe ik dat met spuug, zodat de affiches er snel af vallen .'
'Bert is welkom, maar hij moet zich aan ons aanpassen. Wij niet aan hem', zegt Anissa Temsamani.
'Wij zijn een partij die openstaat voor alle progressieven. Maar zij moeten zich wel aanpassen aan onze manier van werken. Het kan toch niet dat wij de formule van onze partij zouden moeten aanpassen aan hem.'
