Goede vrienden, partijgenoten, dames en heren, ook van de pers.xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Niets is zo moeilijk als de toekomst te voorspellen. Buiten Madame Blanche met de glazen bol, die nog steeds onze traditionele Vlaamse kermissen afdweilt, behoren waarzeggers en helderzienden tot de mythologie. Behalve blijkbaar in de politiek en in de media. Daar duiken die mythologische figuren met de regelmaat van de klok opnieuw op. Voor het overige blijf ik van mening zoals de Engelse dichter Lord George Byron: “The best of prophets of the future is the past”, de beste profeet voor de toekomst is het verleden.

Ik ga er mij vandaag dus niet aan wagen de toekomst te voorspellen maar via een korte terugblik een aantal stapstenen aan te reiken voor die toekomst.

Goede vrienden, 2008 is tegen alle verwachtingen en voorspellingen in een bewogen jaar geweest.

Bewogen voor onze wereldwijde en dus ook Vlaamse economie, bewogen voor België, het vaderland dat het onze niet is en tenslotte bewogen voor onze partij het Vlaams Belang.

Laat mij voor wat onze sociaal economische toestand betreft klaar en duidelijk zijn. Wat begon als een

financiële crisis in de USA werd al snel een wereldwijde bankcrisis en vandaag beleeft de wereld een

economische crisis, een recessie van ongekend allure. En uiteraard liggen er aan de basis internationale feiten en redenen, die vooral te maken hebben met het misbruik maken op grote schaal van een globale vrije markt, door mensen en systemen met een eigen a-sociale en egoïstische agenda.

En België verging het niet anders. Zij het dat er bij ons een aantal typische Belgische fenomenen optraden die maken dat we veel minder gewapend zijn dan onze buurlanden om de crisis aan te kunnen. Jarenlangpotverteren, jarenlange typische Belgische compromissen en wafelijzerpolitiek, hebben er bij ons voor gezorgddat de kas leeg is. Meer zelfs: dat België en dus helaas ook Vlaanderen geen oorlogskas heeft om in tijden van nood zoals Nederland, Duitsland en Frankrijk de vitale economische sectoren in eigen handen te kunnen houden. En dan heb ik het nog niet over de immorele houding van de blauwbloedige nobiljons en andere Lippensen die met het geld van de kleine aandeelhouder en spaarder de zot hebben gehouden om aan la patrie, le royaume, sa majesté uit pure hoogmoed een wereldbank aan te bieden. Mét schuldig verzuim van de aanwezige bestuurders,

inclusief politici. Weg bank, weg geld, Beter ware wat ons betreft: weg België.

Ook bij ons slaat de recessie dus ongenadig toe, het vertrouwen van en in de banksector is weg. Het aantal faillissementen neemt overhand toe net zoals de werkloosheid trouwens. Gedaan met het opbod van 200.000 nieuwe arbeidsplaatsen. En wat ons betreft moet het dan ook meer dan ooit gedaan zijn met een verder gezette immigratiepolitiek. Stop het belonen van illegalen met een job en uitzicht op regularisatie. Het enige tijdelijke soelaas waar sommigen zich pogen aan op te trekken is een deflatie die zowaar voor toegenomen koopkracht zou zorgen. Ga dat maar eens op de straat vertellen. De opdracht die de rompregering Van Rompuy 1, zonder Vlaamse meerderheid, zich nu stelt is te redden wat er nog te redden valt met zware budgettaire tekorten en onbevredigende relanceplannen van dien. Maatregelen, die alleen maar tot gevolg zullen hebben dat we de komende generaties nog zwaarder gaan belasten en de risico’s op een verdere verpaupering reëel zijn. Après nous le déluge!

Nochtans, nochtans hebben, hadden de Vlaamse politici de oplossing of althans het begin van oplossing in de hand. Dank zij een min of meer radicale Vlaamse profilering tijdens de verkiezingscampagne 2007 heeft de kiezer een meer dan duidelijk mandaat gegeven om Vlaanderen uit te bouwen tot meer staat. Meer staat die we, ook volgens werkgeversverenigingen, meer dan nodig hebben om de sociaal economische uitdagingen aan te kunnen.

Maar helaas, zoals zo dikwijls voorheen, heeft de Belgische korte- termijn raison d’état het opnieuw gehaald van het staatsmanschap dat rekening houdt met de komende generaties. Het werd voorgesteld als een keuze tussen België of de chaos, waar iedereen, zelfs de traditionele politici zeer goed weet en iedereen tijdens het voorbije bewogen jaar heeft kunnen vaststellen dat juist België de chaos is. En die chaos zal alleen maar toenemen. En dus was 2008 ook voor België én voor Vlaanderen een bewogen jaar. Voor België een jaar van verdere verrotting: financieel zowel als politiek. Een jaar dat de panische angst regelmatig toesloeg om het lijfsbehoud van koningshuis en Belgisch establishment. Het jaar dat regeringen en meerderheidspartijen alle democratische spelregels opzij gezet hebben, of het nu gaat om het Fortis of het B-H-V dossier.

Voor Vlaanderen was het een jaar van afgewisseld hoop en teleurstelling. Het jaar van net gemiste kansen om het eigen lot in handen te nemen. Het jaar waarin Vlaamse politici hadden kunnen bewijzen dat geloofwaardigheid, kiesbeloftes, goed bestuur en vertrouwen wel degelijk een betekenis hebben. Het jaar waar 5 minuten moed verworden is tot eeuwige platbroekerij. Het jaar waar een onafhankelijkheidspartij zoals N-VA zichzelf niet separatistisch noemde en de LDD het gezond verstand verloor en begon te zwalpen tussen “met België als het kan” en “zonder België als het moet.”

En toch ben ik ervan overtuigd dat 2008 als een kantelmoment zal beschouwd worden in de geschiedenis. De Fortis zaak met alle financiële, politieke en juridische gevolgen, de massaal verbroken kiesbeloftes, het aanhoudende knoeiwerk om vanuit België de economische crisis te lijf te gaan met nepmaatregelen, radicaliseren de publieke opinie aan een hoog tempo.

Volg de discussies maar eens van vooral de jeugd- m.a.w. de toekomst - op internetfora, facebook, de nieuwe media. Volg het intellectueel reveil dat opbloeit in niet-traditionele nationalistische middens, zoals bij professoren Peter De Graeve en Bart Maddens, bij mediamensen zoals Chris Michel en Luc Van Doorslaer, bij filosofen zoals Etienne Vermeersch en Johan Sanctorum.

En terwijl wij vandaag hier zijn, is een grote delegatie van onze partij onder leiding van Gerolf Annemans op dit moment in Brugge op de nieuwjaarsreceptie van de VVB, waar Johan Sanctorum zijn nieuwste boek voorstelt: “De Vlaamse republiek – van utopie tot project.” Wij wensen hen alle geluk toe, hun strijd en de onze is dezelfde.

Het bewustzijn groeit dat onze “republic”, dat ons onafhankelijk Vlaanderen nodig is om de uitdagingen van de 21e eeuw te beantwoorden: een nieuw “republikeins project” dat begeestert en dat mensen opnieuw in politiek doet geloven. In een propere politiek die radicaal breekt met België en met de ingebakken wantoestanden en mentaliteit van ons kent ons, I scratch your back, you scratch my back.

Die “republiek”, dat toch van het Latijn “res republica” komt, is de zaak-van-iedereen, datgene wat alle Vlamingen bindt en via de democratie tot uiting komt. Een zo direct-mogelijke vorm van democratie, met bindende referenda en zo min mogelijk obscure tussenschotten. Het is dat project waar wij willen voor gaan.

Het is mijn oprechte overtuiging, goede vrienden, dat dit alleen gerealiseerd kan worden met een sterk en eendrachtig Vlaams Belang. Ook voor onze partij was 2008 een bewogen jaar! Een jaar waar sociologisch het cordon meer en meer irrelevant werd en verdampte, maar waar het voor de galerij politiek en mediatiek nog een beetje werd aangescherpt.

Het jaar waar de SP-A, sociaal progressief-Anciaux, en de zogenaamde nieuwe concurrentie van LDD en N-VA te pas en te onpas werden opgevoerd als de enige alternatieve oppositie, vergetende dat zij hetzij in vorige regeringen, hetzij in hun vorige partij, hetzij in kartel al bewezen hebben dat ze het niet kunnen of willen.

Het jaar dat zelfs het privéleven van politici door de media misbruikt werd om een politieke boodschap te fnuiken. Het jaar dat politieke processen en klachten als ondemocratisch wapen gehanteerd bleven tegen een partij die in naam van een miljoen kiezers de vinger op de wonde blijft leggen.

Goede vrienden ook dat zijn de stuiptrekkingen van een verrot en vermolmd Belgisch establishment. Het mag en zal ons niet afschrikken om in 2009 verder de ingeslagen weg te bewandelen.

Wij zullen onze beste krachten blijvend inzetten om onze partij verder structureel, organisatorisch, qua

bemanning, kwaliteit en stijl uit te bouwen als dé onafhankelijkheids- en leefbaarheidspartij van de 21e eeuw.

Politieke ervaring zal daarbij gecombineerd worden met het aantrekken van jonge idealistische krachten, die vandaag meer dan ooit kritisch zijn tegenover de maatschappij en een ingebakken anti-establishment gevoel hebben.

Wij moeten en zullen de thema’s blijven aansnijden waar in Vlaanderen meer en meer mensen van wakker liggen. Wars van elk racisme maar tevens wars van elke politieke correctheid zullen wij er blijven op wijzen dat er in Vlaanderen geen plaats is voor een financiële solidariteit via transfers indien er toch maar stank voor dank komt en indien Vlaanderen daardoor verpaupert en Wallonië er, door intern politiek gekonkel, niet beter van wordt.

Dat er in Vlaanderen geen plaats is voor een fanatieke Islam, wiens waarden en normen haaks op de onze staan. Dat in Vlaanderen geen allochtonen, francofonen of anderen, uitgesloten worden… op voorwaarde dat ze zich aanpassen aan onze taal en cultuur. En dat indien zij zich niet wensen aan te passen het recht op vrije terugkeer naar waar het beter is humanitair begeleid en ondersteund maar kordaat moet toegepast worden.

Dat het in Vlaanderen onduldbaar is dat mensen, jong en oud, niet meer durven buitenkomen eens de zon is ondergegaan of waar het nemen van tram, trein en bus voor chauffeur en passagier een spelletje Russische roulette wordt. Dat we in Vlaanderen radicaal komaf moeten maken met Belgische toestanden waarin zware criminelen fluitend de gevangenis verlaten wegens “procedurefouten”.

Dat is het Vlaams Belang van 2009 en de volgende jaren: een partij die het ideaal voorop stelt en de

onafhankelijkheid en de leefbaarheid van Vlaanderen op de kaart zal zetten. Daarvoor zullen wij op 7 juni in de Vlaamse en Europese verkiezingen aan de kiezer het mandaat vragen.

Goede vrienden, het worden opnieuw belangrijke verkiezingen, waarbij ongetwijfeld reikhalzend zal worden uitgekeken naar het resultaat van dé Vlaams-nationale partij. Wij hebben de laatste maanden allesbehalve stilgezeten. Als eerste en tot nog toe enige partij heeft het Vlaams Belang maanden geleden al de lijsttrekkers vastgelegd. De prominente plaatsen op de West-Vlaamse en de Limburgse kandidatenlijst werden de voorbije weken onthuld, en binnenkort maken we ook de overige provinciale lijsten en de Europese lijst bekend. De lijstvormingsprocedures zijn met andere woorden zo goed als afgerond, waardoor we vanaf nu de handen vrij hebben voor het werk op het terrein. Vandaag hebben we aan de pers ook reeds een tipje van de sluier van onze campagne gelicht. Een campagne die crescendo naar de dag van de waarheid voor Vlaanderen zal gaan.

De komende weken en maanden zetten we dan ook alles op alles om, zogenaamde concurrentie of niet, van 7 juni een succes te maken. We hebben drie onmiskenbare troeven: de beste militanten van Vlaanderen, het beste programma én de kracht van onze overtuiging!

Goede vrienden om met de Franse politieke schrijver Georges Bernanos te besluiten: “men ondergaat de toekomst niet, men maakt haar.” Het wordt tijd dat men dit in Vlaanderen leert en het Vlaams Belang zal die les blijven geven!

Nieuwjaarsboodschap Vlaams Belang

17.01.2009 12.55u - Vanmiddag hield het Vlaams Belang in Borgerhout zijn jaarlijkse nieuwjaarsreceptie. Voor de aanwezige pers werd een aandachtstrekker in de komende verkiezingscampagne voorgesteld: de VL-krant. In die laagdrempelige verkiezingskrant zullen de meest uiteenlopende onderwerpen aan bod komen. Uiteraard zullen ook de kernthema’s van het Vlaams Belang uitvoerig worden belicht: Vlaanderen, Veiligheid, Vreemdelingen en Vrije meningsuiting. Zoals steeds zullen de traditionele partijen en sommige media er immers alles aan doen om die thema’s uit de campagne te weren. Deze VL-krant wordt op regelmatige tijdstippen verspreid op 2,4 miljoen exemplaren en zal dus in alle bussen van Vlaanderen vallen.

“Hoop en teleurstelling”
In zijn nieuwjaarstoespraak noemde Vlaams Belang-voorzitter Bruno Valkeniers 2008 een bewogen jaar: de wereldwijde bankencrisis en economische crisis hadden onmiskenbaar een weerslag op onze economie. Valkeniers hekelde onder meer “de blauwbloedige nobiljons en andere Lippensen die met het geld van de kleine aandeelhouder en spaarder de zot hebben gehouden om ‘la patrie, le royaume et sa majesté’ uit pure hoogmoed een wereldbank aan te bieden.”

“Voor Vlaanderen was het een jaar van hoop en teleurstelling,” zo klonk het nog. “Het jaar van net gemiste kansen om het eigen lot in handen te nemen. Het jaar waarin ‘5 minuten politieke moed’ verworden is tot eeuwige platbroekerij. Het jaar waar een onafhankelijkheidspartij zoals N-VA zichzelf niet separatistisch noemde en de LDD het gezond verstand verloor en begon te zwalpen tussen ‘met België als het kan’ en ‘zonder België als het moet’.” De radicalisering in Vlaanderen neemt echter hand over hand toe, stelde de partijvoorzitter. Op 7 juni is het woord aan de kiezer.

“Drie troeven”
“Wij hebben de laatste maanden allesbehalve stilgezeten”, aldus Bruno Valkeniers aan het slot van zijn nieuwjaarsboodschap. “Als eerste en tot nog toe enige partij heeft het Vlaams Belang maanden geleden al de lijsttrekkers vastgelegd. De lijstvormingsprocedures zijn zo goed als afgerond, waardoor we vanaf nu de handen vrij hebben voor het werk op het terrein. De komende maanden zetten we dan ook alles op alles om, zogenaamde concurrentie of niet, van 7 juni een succes te maken. We hebben drie onmiskenbare troeven: de beste militanten van Vlaanderen, het beste programma én de kracht van onze overtuiging!”

Bokshandschoen en desinformatie

Voor het politieke debat in ‘De Zevende Dag’ waren vanmorgen vertegenwoordigers van VLD (Tommelein), CD&V (Verherstraeten), SP.A (Vanvelthoven) en LDD te gast. Aansluitend mocht Caroline Gennez (SP.A) terugblikken op de voorbije week. Dat het VRT-programma ook dit keer geen vertegenwoordiger van het Vlaams Belang uitnodigde, verbaast ons al lang niet meer. Waar we echter wél van opkeken, was de desinformatie waarmee sommige media – meer bepaald de openbare omroep en De Standaard Online – gisteren uitpakten. Aan de essentie van de boodschap van Bruno Valkeniers – de Belgische constructie laat het niet langer toe om het hoofd te bieden aan socio-economische uitdagingen zoals de vergrijzing – gingen de media doodleuk voorbij. De stelling dat België is verworden tot een ondemocratische constructie die enkel nog de belangen van de elite verdedigt, kreeg evenmin aandacht.

In hun verslagen over de Vlaams Belang-nieuwjaarsreceptie stelden bovengenoemde media dat ‘het Vlaams Belang teruggrijpt naar recepten uit het verleden: de bokshandschoen’. Aanleiding was de VL-krant die het Vlaams Belang gisteren voorstelde. In het eerste nummer komt onder meer gewezen bokser Jean-Pierre Coopman aan het woord. De ‘Leeuw van Vlaanderen’ schreef in 1976 boksgeschiedenis door het op te nemen tegen Mohammed Ali. “Vlaanderen moet een vuist leren maken,” stelt Coopman in de VL-krant. Op de cover prijkt de kampioen met - hoe kan het ook anders - een paar bokshandschoenen. Dat sommige journalisten uit die onschuldige foto concluderen dat het Vlaams Belang een ‘agressieve’ campagne met de bokshandschoen zal voeren, is werkelijk hallucinant. Nochtans werd het opzet van de VL-kranten en de inhoud ervan uitgebreid toegelicht tijdens een persconferentie. Zien wij spoken, of is hier echt kwade wil mee gemoeid?