|
"POLITIEK CORRECTE DICTATUUR BROODROOFT BEDRIJVEN EN PLEEGT MULTICUL-CHANTAGE. DEZE ZOVEELSTE DAAD VAN ANTI-VLAAMS RACISME IS EEN AANSLAG OP DE VRIJHEID VAN MENINGSUITING EN GEWETEN, EEN OVERTREDING VAN DE WET OP DE OVERHEIDSOPDRACHTEN EN VAN DE PRIVACYWETGEVINGxml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
ROOD OF GEEN BROOD WORDT VERVANGEN DOOR MULTICULTUUR OF GEEN FACTUUR
De beslissing van het Antwerpse stadsbestuur om in het kader van het nieuwe Stadsplan Diversiteit 2008-xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" />2012 bedrijven die diensten leveren aan de stad Antwerpen (aannemers, drukkerijen, cateringbedrijven,...) te verplichten een minimum aan allochtonen in dienst te nemen is pure broodroof.
Filip Dewinter: Het Antwerpse stadsbestuur voert niet alleen t.a.v. het eigen stadspersoneel een beleid van positieve discriminatie, maar dringt de gevoerde multiculturele politiek nu ook op aan bedrijven allerhande die werken voor of leveren aan de stad. Deze zoveelste daad van anti-Vlaams racisme is een aanslag op de vrijheid van meningsuiting en geweten, een overtreding op de wet op de overheidsopdrachten en de privacywetgeving.
Het Antwerpse stadsbestuur gedraagt zich steeds meer als een politiek correct dictatoriaal regime dat nu zelfs bedrijven en firmas onder druk zet om de multiculturele politieke en maatschappelijke ideeën van het stadsbestuur in de praktijk te brengen. Vroeger klonk het rood of geen brood tegenwoordig luidt het multicultuur of geen factuur.
Het Vlaams Belang gaat hoe dan ook in het verzet tegen deze nieuwe maatregelen. Filip Dewinter trekt terzake naar de Raad Van State. De voorstellen van het Antwerpse stadsbestuur zijn volgens ons een overtreding van de wetgeving op de overheidsopdrachten (wet van 24 december 1993). De wet betreffende de overheidsopdrachten en sommige opdrachten voor aanneming van werken, leveringen en diensten bepaalt in artikel 13: De overheidsopdrachten worden gegund bij aanbesteding of bij offerteaanvraag. Art. 15 bepaalt: Indien de bevoegde overheid beslist de opdracht toe te wijzen, dient deze bij openbare of beperkte aanbesteding toegewezen te worden aan de inschrijver die de laagste regelmatige offerte indiende, op straffe van een forfaitaire schadeloosstelling vastgesteld op 10 pct. van het bedrag zonder belasting op de toegevoegde waarde van deze offerte.
Deze forfaitaire schadevergoeding wordt aangevuld met een schadeloosstelling met het oog op het volledige herstel van de schade, wanneer deze voortvloeit uit een daad van corruptie in de zin van artikel 2 van het Burgerlijk Verdrag inzake corruptie, gedaan te Straatsburg op 4 november 1999. De nieuwe principes die het stadsbestuur lanceert zijn duidelijk niet in overeenstemming met de wetgeving inzake overheidsopdrachten.
De stad Antwerpen stelt dat alleen bedrijven die een inspanning leveren om allochtonen, gehandicapten of holebis aan te werven nog kans maken op een overheidsopdracht van de stad. De privacywet (wet van 8 december 1992 tot bescherming van de persoonlijke levenssfeer ten opzichte van de verwerking van persoonsgegevens) verbiedt in artikel 6 echter uitdrukkelijk de verwerking van persoonsgegevens waaruit de raciale of etnische herkomst blijkt of de persoonsgegevens die het seksuele leven betreffen. Wie dit artikel overtreedt, wordt conform artikel 39 van de wet gestraft met geldboetes.
Artikel 41 legt zelfs gevangenisstraffen op in geval van herhaling. Vanzelfsprekend kan de stad Antwerpen onmogelijk het aantal allochtonen en homos binnen bedrijven controleren zonder dat er hierover een bestand wordt aangelegd, hetzij door het bedrijf, hetzij door de stad zelf. De diversiteitsnota is dus ook in strijd met de privacywetgeving.
De stad voert met betrekking tot de aanwerving van haar eigen personeel een beleid van positieve discriminatie. Het stadsbestuur wil dit beleid van positieve discriminatie nu ook verplicht opleggen aan haar contractanten. De stad legt op deze manier haar eigen morele principes op aan private personen, aan bestuurders van bedrijven die met haar willen samenwerken. Dit is ongehoord en een aanslag op de vrijheid van geweten (art. 9 Europees Verdrag voor de Rechten van de Mens).
Filip Dewinter
|
