Toespraak Marie-Rose xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Ik kan u met geen woorden zeggen hoé blij ik ben hier vandaag voor jullie te mogen spreken.

Ontzettend blij én dankbaar. Niet alleen omdat het op de valreep fysiek nog gelukt is, maar ook omdat ik trots ben hier het woord te mogen voeren als lijstduwer van de Europese lijst van het Vlaams Belang. En ik beschouw het als een eer dat ik mijn schouders mag zetten onder een lijst die aangevoerd wordt - niet enkel door een goede kameraad en vriend - maar ook door een van de meest integere politici die ik ken, Frank Vanhecke.

Het is dat soort politici waar het in het Europees parlement aan ontbreekt. Het Europees parlement is verworden tot een rusthuis voor oud-premiers,  partijbonzen en gewezen VRT journalisten, die in Straatsburg – ver weg van die vervelende kiezers – van hun oude dag mogen genieten.

De lijsttrekker van de CD&V bij deze verkiezingen, Jean-Luc Dehaene liet in 2006 nog optekenen dat hij zich verveelde in het Europees Parlement.  Dat hij zijn tijd had gehad en geen zin meer had om te investeren in kennis over technische dossiers.  Grootmoedig zei hij : “Ik blijf er zetelen voor de partij maar op termijn zou ik het willen afbouwen.” Dat was in 2006. Nochtans is dat de man, die de CD&V, opnieuw, vijf jaar naar Europa wil sturen om uw en mijn belangen, de belangen van Vlaanderen te behartigen.

En VLD-er Dirk Sterckx “die wou het eigenlijk wat rustiger aan doen”, maar ja, “zijn arm deed pijn van eraan te trekken” dus zal hij ook nog maar eens 5 jaar “zijn partij plezier gaan doen”. Van minachting voor de kiezer gesproken …

Vlaanderen heeft geen nood aan Europese parlementsleden die “hun partij plezier gaan doen”,  maar aan politici die geen enkel taboe uit de weg gaan, die bereid zijn de beerputten van de Europese Unie uit te mesten tot op de bodem, die geen enkel misbruik tolereren. Kortom aan strijdbare mannen en vrouwen die tenminste bereid zijn te véchten voor de belangen van hun volk.

Klink ik Eurokritisch ? Ik hoop het. Ik ben ook Eurokritisch. En iedere politicus die beweert de belangen van Vlaanderen te dienen, kan niet Eurokritisch genoeg zijn. De Europese Unie wil als een vijandelijke bezettingsmacht het leven in de lidstaten beheersen, zonder ooit de mening van de burger te vragen. Dus ja, ik ben eurokritisch. Want als democraat weiger ik te aanvaarden dat een zelfverklaarde elite met mijn belastingsgeld het schone weer maakt en manifest de belangen van mijn volk schaadt.

En waarom is die Unie dan niet democratisch kan u zich afvragen ? Het Europees parlement wordt toch verkozen ? Dat klopt, maar in dat parlement worden de belangen van de volkeren en de vaderlanden niet verdedigd. En bovenal wil het parlement niet de macht om de niet verkozen regering van Europa – de Europese Commissie – te controleren. En die Europese Commissie bestaat uit door niets of niemand verkozen, zuiver politiek benoemde ambtenaren. Een zeer gegeerde post trouwens voor oud-Ministers. Ook hier in België.

We worden dus bestuurd door een club die we niet kunnen verkiezen. En dat terwijl de greep van Europa op ons dagelijkse leven zienderogen toeneemt. Onze wetgeving wordt al gestuurd door Europese regels. Onze handelsmarkt kreunt onder de regelneverij en onze lange moeizaame strijd voor onze eigen taal ligt onder vuur in de Unie. Daarbovenop wil de Europese Unie ons via een grondwet – ondertussen vermomd als verdrag van Lissabon – volledig vleugellam en monddood maken.

Nochtans verwezen de Nederlanders en de Fransen die Grondwet in 2005 via een referendum al naar de prullenmand. Paniek. Het stemvee bleek een mening te hebben, en die mening die stond haaks op de plannen van de Commissie. Met veel bombarie werd de weggestemde Europese Grondwet heruitgevonden als Verdrag van Lissabon en hierover werd er aan de Nederlanders en de Fransen gewoon geen oordeel meer gevraagd. Probleem opgelost. Zo werkt dat in het “Democratische” Europa.

Maar dat was buiten Ierland gerekend. Het land van de klavertjes had de grondwettelijk plicht een referendum over het verdrag van Lissabon te organiseren. En het kleine Ierland, de keltische tijger, verkocht de zelfgenoegzame eurocraten een uppercut van jewelste. De Ieren stemden massaal tegen en deden wat de meerderheid van de Europeanen had willen doen maar niet mocht. Ondanks de politieke druk, ondanks de dreigementen, ondanks de immense budgetten die Europa besteedde om een pro campagne te voeren. Ierland was Ierland en wou – ook onder een Unie, Ierland blijven. De vloek van de eurocraten en de politiek correcte wereld werd over Ierland uitgesproken en mei ’68-er Paul Goossens verweet hen – met het schuim op de lippen – de kenmerken van kneuterigheid, traditie, schraapzucht, katholicisme en alcohol. (Dat laatste vond ik van hém een beetje ongepast). Dat deze als verwijt uitgesproken woorden door de Ieren als eretekens werden ontvangen, bewijst hoe pijnlijk diep de kloof tussen de Eurocraten en de Europese bevolking wel is.

De Euro-elite blijkt niet de begrijpen dat volkeren hun eigenheid willen behouden en dat de Ieren gewoon trots zijn op hun kneuterigheid, hun traditie, hun schraapzucht, hun katholicisme en hun uitstekende alcohol. En nooit hun eigenheid, hun waarden en normen willen opgeven voor meerdere eer en glorie van een wereldvreemde Unie. Bravo voor Ierland. We hebben er menige Guinness op gedronken …

Jammer genoeg werd ons in Vlaanderen geen referendum gegund. Als enige partij pleiten wij hier nochtans al lang voor. Want laat ons maar eens vragen aan de Vlamingen wat ze vinden van de toetreding van Turkije tot de unie. Laat ons maar eens vragen aan de Vlamingen wat ze vinden van de 25 miljoen euro die de Europese Unie nu al besteedde voor een “campagne” om “nieuwe Afrikaanse migranten” aan te trekken.

Laat ons maar eens vragen aan de Vlamingen wat ze vinden van de belastingsvrijstelling, BTW-vrijstelling, vorstelijke wedden en vergoedingen van de Europese zelfverklaarde elite van ambtenaren en aanhangsels. Laat ons maar eens vragen aan de Vlamingen wat ze ervan vinden dat enkel de maandelijkse verhuis van Brussel naar Straatsburg jaarlijks al 200 miljoen euro belastingsgeld kost.

Ik ben ervan overtuigd dat de menig van de Vlamingen haaks staat op de koers die nu gevaren wordt. Ik ben ervan overtuigd dat de mening van de Vlamingen haaks staat op wat De Dehaenes, Mia de Vitsen, Kathleen van Brempten, Sterckxen en Beletten van deze wereld zo hartstochtelijk verdedigen. En daarom is het Vlaams Belang meer dan ooit nodig in Europa.

Omdat wij ons niet neerleggen bij de ondemocratische dictatuur van de Europese Unie. Omdat wij de stem van de gewone man in de straat wel laten klinken in het halfrond in Brussel en Straatsburg. Omdat wij nooit zullen collaboreren voor welk postje dan ook.

Omdat wij nooit onze Vlaamse eigenheid zullen opgeven waar zoveel generaties voor gevochten hebben.  En beste vrienden … Het zou niet de eeste keer zijn dat het Vlaamse volk het glansrijk wint van een vreemde elite. Wij zullen de Vlaamse leeuw laten klauwen in de Europese salons !

En die ondemocratische Unie blijkt dan ook nog een potverterende instelling te zijn. Het sprookje dat de Europese Unie Vlaanderen rijk maakt, is ondertussen al lang doorprikt, maar de recente cijfers tarten toch alle verbeelding.  Van de 4 miljard euro die België jaarlijks afdraagt aan Europa, wordt 75 % opgehoest door Vlaanderen en Brussel. En de 3,3 miljard euro die dan van Europa terug naar België komt in de vorm van subsidies gaan quasi volledig naar Wallonië. De zoveelste Vlaams-Waalse miljardenstroom, ditmaal georganiseerd door de Europese Unie.

Misbruiken bij de Unie zijn ondertussen iedereen bekend. Van “hele families” die als overbetaalde medewerkers worden ingeschreven tot EU fondsen die uiteindelijk besteed bleken aan Ferrari’s en luxejachten. De lijst is ellenlang. En een jaar geleden besliste het bureau van het Europees Parlement dat een vernietigende audit over de wanpraktijken in het Parlement zelf, niet mocht openbaar gemaakt worden. En de anti-fraude cel die als taak heeft alle Europese instellingen te controleren dient zelf rechtstreeks onder de Europese Commissie. De Europese Unie is zeker in de leer gekomen bij de Belgische vakbonden … 

Ook de wirwar van regeltjes en wetten zorgen ervoor dat de Europese Unie onwerkbaar en peperduur is. Is het trouwens de taak van Europa zich te bemoeien met het eeuwenoude recept van Stilton, de samenstelling van heerlijke Franse wijnen, de plaats van Yakult in het zuivelrek, de grootte van de achterlichten op landbouwvoertuigen, de samenstelling van gehaktballen, en nog niet zo lang geleden zelfs over de lengte van komkommers of de krommingsgraad van bananen ?

De stroom van Europese richtlijnen is niet meer te stuiten. De laatste 9 jaar zijn er al meer richtlijnen doorgevoerd dan in de veertig jaren daarvoor en de kostprijs van deze regelneverij overstijgt veruit de winst die een nationale economie maakt dankzij haar lidmaatschap van de unie. Dit is complete waanzin. Een op hol geslagen computer die zonder enige kennis van zaken onophoudelijk papieren uitbraakt. Nieuwe wetten, nieuwe normen, nieuwe verordeningen en wij moeten ons leven telkens opnieuw aanpassen aan de grillen van die zotte computer.

En daarom is het Vlaams Belang méér dan ooit nodig in Europa. Om te vechten tegen de ziekelijk regelneverij en bemoeizucht. Om consequent en onderbouwd misbruiken aan te kaarten, zoals we dat al drie jaar succesvol hier in Vlaanderen doen bij de potverterende en graaiende kleurenvakbonden. Om een halt toe te roepen aan die op hol geslagen computer en indien nodig de stekker uit te trekken ! Om eindelijk de misbruiken met tak en wortel uit te roeien en de Europese Augiasstallen voor eens en altijd uit te mesten.

En die ondemocratische, potverterende en regels spuiende unie houdt bovendien niet van ons Europa. De grote droom van de Unie is om van ons Europa een kleur- geur en smaakloze wereldmix te maken. De unie investeert intensief in het aantrekken van steeds nieuwe migranten en – zoals Frank Vanhecke daarstraks al aanhaalde – wordt er al openlijk gesproken om na Turkije landen als Marokko, Tunesie en Algerije de Unie binnen te loodsen. Dit alles onder de noemer van  “diversiteit”. 

Nochtans is er in Europa diversiteit genoeg te vinden, al eeuwenlang. Wat is er eigenlijk mis met onze natuurlijke diversiteit ? De Griekse Ouzo, portugese Porto, spaanse sangria, franse bourgogne, duitse sekt of toch een vlaams pint ? Feta, Stilton, brie, passendale of Leerdammer. Kilt, lederhose, bolletjessjaal of klompen. Sirtaki, polonaise, flamenco, weense wals of een vlaamse volksdans. Van de Spaanse senioritas en jodelende Heidi’s over de gesofisticeerde Parisiennes naar de blozende hollandse meiden. Of voor de dames is er keuze uit flamboyante Italianen, degelijke Duitsers, blonde Zweden of toch liever een geweldige Vlaamse man ?

De Unie zou beter de aanwezige diversiteit naar waarde schatten en koesteren. Deze door de eeuwen gegroeide mooie Europese lappendeken is 1000x waardevoller en leefbaarder dan de artificële eenheidsworst die Louis Michel en co voor ogen hebben.

Maar opkomen voor de waarden en normen die Europa groot gemaakt hebben, levert je het brandmerk onverdraagzaam, bekrompen, rechts en racist op. Want wat hebben wij als Europeanen de rest van de wereld toch niet aangedaan ? Kruistochten, Kerstening en Kolonisatie. En als boetedoening moeten we ons continent nu overleveren aan de wereld en stilletjes kapot laten gaan. Wel, ik voel mij helemaal niet schuldig voor de Kruistochten, de Kerstening of de Kolonisatie. En als er al mensen zijn die beschaamd zijn over hun rol als vooraanstaande Europeanen in de geschiedenis, dan stel ik voor dat ze eerst hun eigen erfschuld aflossen met het terugbetalen van het familiefortuin verdiend door het leegplunderen van Congo en het afhakken van duizenden zwarte handen. Maar dat men stopt met de lofzang van de multiculturele Unie te bezingen terwijl men ondertussen de ganse Europese bevolking probeert op te zadelen met een schuldgevoel omdat Europa in de wereldgeschiedenis inderdaad bepaalde en grootste dingen verwezenlijkte.

Beste Vrienden, als de Eurocraten het niet gezegd willen hebben, dan zal ik het u zeggen. Europa is een continent om trots op te zijn. Een continent dat beschavingen als Rome en Griekenland onder de zijne kon rekenen, waar democratie het daglicht zag. Het continent waar de Magna Charta en het Groot Privilege geboren werden en poorters de steden tot bloei konden brengen. Het continent waar in de 12de eeuw al de scheiding tussen Kerk en Staat werd vastlegd en in de 18ste eeuw het algemeen stemrecht ontstond. Het continent waar Emmeline Pankhurst vocht voor de emancipatie van de vrouw, en won - volgens sommigen het begin van alle miserie.

Het continent van Archimedes, Petrarca, Columbus, Erasmus, Luther, Kant en Schiller. Het continent van Socrates, Thomas van Aquino, Shakespeare, Agatha Christie, Goethe en pater Damiaan. Het continent waar goddelijke gregoriaanse muziek geschreven werd, waar Bach, Beethoven, Haydn, Händel, Vivaldi en Mozart het daglicht zagen.  Het continent van Michelangelo zijn Sixtijnse kapel en Da Vinci’s laatste avondmaal.  Het continent van Van Eyck, Memling, Rembrandt, Rubens, Picasso en Dali. Dat beste vrienden is allemaal Europa.

En hier voor u staat een Vlaamse vrouw die ongeloofelijk trots is deel uit te maken van dat prachtige continent !

Beste Vrienden, Achter mij ziet u de affiche van dit Europa congres. De Titanic Europa stevent af op een ijsschots. En onze huistekenaar Fre had geen betere vergelijking kunnen maken. Europa is inderdaad een “Titanic”. Net zoals het legendarische schip is Europa een prestigeproject, verkocht als “onzinkbaar”. En terwijl het water de kajuiten al binnenstroomde, bleef men ook op de Titanic verkondigen dat er niks aan de hand was.

Een schip, dat moet varen en veilig zijn. En aan die basisomschrijving voldeed de Titanic niet. Een Unie moet rendabel en betrouwbaar zijn. En aan die basisomschrijving voldoet de Europese Unie niet. En zoals bij de Titanic zullen de meeste slachtoffers vallen onder de gewone bevolking, die de overtocht benedendeks moest maken, ver weg van de dansende elite op de bovendekken. Ook in de Europese Unie is het de gewone man en vrouw in de straat die de prijs moet betalen voor het vertier van de Unie en als eerste het slachtoffer zal worden van de moeilijke tijden die ons te wachten staan. En net zoals op de Titanic, wil Europa niet investeren in reddingsboten … 

Beste vrienden, We staan op exact 3 maanden van de verkiezingen. Drie maanden waarop we iedere Vlaming moeten overtuigen van het belang van hun Europese stem. Moeten overtuigen dat enkel het Vlaams Belang de strijd aanbindt met een Unie die destructief is voor de Vlaanderen. Economisch, cultureel, maatschappelijk en moreel.

Deze campagnestrijd kan ik fysiek niet aan uw zijde voeren. Maar weet dat ik waar mogelijk, vanachter mijn pc, vanaan mijn baxter of van in mijn ziekbed elk mogelijk seconde zal benutten om mijn steentje bij te dragen. Als we allemaal samen, alle hens aan dek, nog drie maanden keihard werken, kunnen we op 7 juni hopelijk de steven van de Europese Titanic alsnog wenden. Ik weet dat ik op uw steun, op uw vriendschap maar ook politieke inzet kan rekenen om van deze Europese Verkiezingen een klinkende overwinning te maken. En ik ben vandaag naar hier gekomen omdat u zou weten dat u ook op kan rekenen.

Marie-Rose Morel


Op de tonen van "You"ll never walk alone" kreeg Marie-Rose een staande ovatie, met vreugdetranen in de ogen bij haar maar ook bij honderden leden in de bomvolle zaal.

Erevoorzitter Frank Vanhecke was ook op dreef in zijn toespraak met zijn strijd tegen de toetreding van Turkije en de honderdduizenden euro's verspillingen in tientallen nutteloze Europese commissies en organisaties.

Het was één van de beste congressen ooit, de meest emotionele alleszins en de meest strijdbare ook. Het was echt genieten voor alle  congresleden. De emoties werden doorgespoeld met menig pintje of frisdrank, zodat de tientallen autocars toch even moesten wachten. Intussen signeerde Filip Dewinter zijn zoveelste verkochte exemplaar van "Ich Allah".
 
Nog amper drie maanden scheiden ons van de verkiezingen van 7 juni 2009, nog drie maanden van verkiezingsstrijd, waar alles mogelijk is. De peilingen zijn steeds slecht geweest voor het Vlaams Blok en Belang. Wij deden altijd beter en moet ons sterken in onze Vlaamse strijd en met de kracht van een echte Vlaamse Leeuw alles geven.

Marie-Rose Morel gaf het voorbeeld voor iedereen : niets zal ons tegehouden ! We gaan voor de zoveelste overwinning van het volk en voor Vlaanderen !