De Noordzee bruist een lied dat brandt De zeewind draagt het mede Het zingt van vrijheid over 't land Van vreugd' in dorp en stede De zonne vuurt de blijheid aan Langs velden, weiden, stromen Waar steden met hun torens staan Waar woud en heide dromen Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart O schone steden, trots en vroom Vol heilige feestvisioenen O stille dorpkens langs de stroom Waar veld en weide groenen Ik min U, stad vol klokgetril En dorp ik min U beide En 't is er, als ik dromen wil Zo vreedzaam in de heide Daar is 't waar ik geboren werd Waar moeder mij eens wiegde Mijn land is Vlaand'ren, U mijn liefde, U mijn hart
Willem Gijssels (1875 - 1945)
SCHOOLPERIKELEN (Vroeger)
Avonturen met schooldirecties, leerkrachten, ouders, leerlingen, clb'ers. Vertellingen over vroeger en nu. En ook nog een beetje actualiteit met een korreltje zout.
14-03-2022
De Schuilkelder
Gelukkig zit ik nu al in de puberteit van m'n oldlifetime. De midlifecrisissen zijn voorbij en veel ellende in de wereld zal ik niet meer hoeven mee te maken, want we rollen tegenwoordig van de ene crisis in de andere: coronacrisis, energiecrisis, oekraïnecrisis, vluchtelingencrisis... Wat gaan ze nog allemaal uitvinden?
Televisiebeelden laten zien hoe angstig en wanhopig mensen ondergronds schuilen voor bommen en granaten, voor raketaanvallen en beschietingen. In bunkers, metrostationes en alle mogelijke kelders wachten ze sidderend en bevend het moment af dat ze even naar boven kunnen komen.
Het doet me denken aan een oude schuilkelder in Hasselt, in de Plantenstraat, die is er nog lang overeind blijven staan, nog zeker tot in de jaren 60. Wat er daarna mee gebeurd is weet ik niet. Het stukje 'cultureel erfgoed' zal nu wel afgebroken zijn, door een nieuwe straataanleg.
Het huis van Jaques Smeets in de Plantenstraat had het prachtigste voortuintje van de hele straat. Bloemetjes in alle kleuren en geuren sierden zijn huisje en tuintje. En daarnaast stond er een klein betonnen gebouwtje, een soort bunkertje, gemaakt van stenen en rotsblokken. Een schuilkelder!
Wanneer het oorlogsalarm loeide haastten alle omwonenden zich naar de schuilkelder van Jaques Smeets. Na de oorlog 1940-1945 bleef het rotsblokken gebouwtje nog lange tijd staan met een dichtgemetselde ingang, overwoekerd door klimop en ander kruipend groen...
In de Afspraak op Vrijdag van gisteren had Ivan De Vadder het over de vluchtelingenstroom uit Oekraïne. De prangende vraag 'kan ons land 200.000 vluchtelingen verwerken?' werd een paar keren herhaald en een beetje stuntelig beantwoord, maar het hele onderwerp eindigde bijzonder wansmakelijk toen De Vadder opmerkte dat Oekraïense Vluchtelingen soms "fake vluchtelingen, illegale migranten en gelukzoekers" genoemd worden.
Panellid Koen Schoors (UGent) trapte in de val en haalde het Vlaams Belang aan. De Vadder hoorde het en was tevreden: "het Vlaams Belang als politieke partij", voegde hij eraan toe.
Het politieke trucje van De Vadder, een visje uitgooien om gewenste reacties uit te lokken, was geslaagd, het was een knipoog naar de tussenkomst van Dries Van Langenhove in het Parlement toen deze opperde dat er fake vluchtelingen in de migratiestroom naar West-Europa zitten. Een werkelijkheid. En toch werd Van Langenhove uitgejouwd door de aanwezigen.
We weten allemaal dat er foefelaars en profiteurs zijn die zich mengen in de Oekraïense vluchtelingenstroom, maar dat mogen we niet luidop zeggen, dat is de nieuwe politieke correctheid. Afghaanse, Syrische, Marokkaanse jongemannen en ander tuig infiltreren in de massa wanhopigen die Oekraïne ontvluchten, in de stroom van de échte oorlogsvluchtelingen. De 'fakers' profiteren van de oorlog om zo in het westen te geraken.
Mannelijke Oekraïners tussen 18 en 6o jaar mogen niet vluchten, zij moeten hun land verdedigen. Dan is het toch niet zo moeilijk om jonge viriele mannen in de vluchtelingenstroom uit te pikken en op te pakken? EN toe te geven dat Fake Vluchtelingen en Gelukzoekers echt wel bestaan. Nietwaar De Vadder?
Kinderen van gastarbeiders, kinderen van gelukzoekers, van Syriëstrijders, van vluchtelingen... Ze zijn allemaal gepasseerd en vonden allemaal een plekje in ons Vlaamse onderwijs. En dan is het nu de beurt aan kinderen van Oekraïners die vluchten voor gekke Poetin.
Ons onderwijs is flexibel, heeft zich altijd keurig aangepast aan minderheden, zwakkelingen, vreemdelingen, anderstaligen. Met open armen en warme harten zijn we er telkens in geslaagd om alles wat afwijkt van onze eigen Vlaamse leerlingen op te vangen en overvloedig in de watten te leggen. Vaak ten koste van onze eigen leerlingen, van wie het welbevinden al vaak op de proef gesteld werd.
Een nieuwe aanval van anderstalige nieuwkomers op onze onderwijskwaliteit kan er echt niet meer bij. Hoezeer die Oekraïnertjes nood hebben aan liefde en bijstand. Daarom zijn containerklassen, zoals minister Weyts voorstelt, een geschikte plek waar ze hun psychisch evenwicht kunnen hervinden.
Leren spreken, schrijven en rekenen zijn onbelangrijk en integratie al zeker. Oekraïnertjes hebben andere bekommernissen aan hun hoofd dan meteen in een schoolbankje te gaan zitten om lessen te volgen.
Gewoon instromen in het reguliere onderwijs zal niet lukken, ook niet via taalbaden in onthaalklassen. Ze zullen verloren lopen en in de war geraken, gedesoriënteerd waren ze al. Het is trouwens de bedoeling dat ze allen ooit zullen terugkeren naar Oekraïne.
Opvang in containerklasjes, onder begeleiding van 'Vlaamse' Oekraïners die hier al langer wonen en kunnen communiceren in de taal van de Oekraïnertjes, lijkt me het meest aangewezen. Laat de psychologische begeleiding aan hen over, en niet aan CLB's. CLB's en Oekraïnertjes? Ojee, dat worden oeverloze gesprekjes in het luchtledige en gezwam zonder einde.
Een vrouw is een complex wezen dat voor mannen ondoorgrondelijk en mysterieus blijft. Toch willen alle mannen er zo eentje. En nog wel voor hun hele leven lang. Tot aan hun dood. Dat hebben ze aan het altaar in een helderziende bui beloofd aan de priester die hen voor eeuwig en altijd aan elkaar vastbond.
Schrijvers en filosofen hebben in de loop der tijden de vrouwelijke zwakheden en onhebbelijkheden bezongen met wijsgerige humor. De vrouw kwam als een beminnelijk schepsel uit de klauwen van haar filosoferende belagers.
Op de vraag of men moest trouwen of niet, antwoordde Socrates: "Trouw in ieder geval. Als ge een goede vrouw krijgt wordt ge gelukkig. Als ge een slechte vrouw krijgt, wordt ge een wijsgeer."
En Diogenes zag eens een paar vrouwen die zich opgehangen hadden aan een olijfboom en hij zei: "Ach, dat alle bomen zulke vruchten droegen!"
La Bruyère zei genadeloos: "Er zijn weinig zo volmaakte vrouwen, dat zij haar man niet minstens eenmaal per dag reden geeft zich te beklagen dat hij getrouwd is, en anderen te benijden die ongetrouwd zijn."
Freud: "De vrouw is het duistere continent."
Shopenhauer: "De natuur heeft de vrouw maar één middel gegeven om zich te verdedigen: de onoprechtheid. De onoprechtheid is haar aangeboren. Het is voor een vrouw even natuurlijk leugens te vertellen, als het voor een dier is zich van zijn natuurlijke wapens te bedienen. Daarom is het onmogelijk om een oprechte, waarheidslievende vrouw te vinden."
Seneca: "Vrouwen hebben iets kwaadaardigs op de tong, dat ze handig onder hun lieftalligheden weten te verbergen, ze huichelen vriendschap en weten hun haat te verstoppen onder een sluier van vleierij, hun vertoon van trouw is het grootst daar waar ze het minst trouw zijn."
... Toen ik vandaag in mijn oude blogdoos grabbelde kwam ik deze wijsheden van wijsgeren tegen. De vrouw blijkt toch niet zo'n beminnelijk schepsel te zijn?
Vandaag mochten alle scholieren weer naar school. Zonder mondmasker. Eindelijk zijn ze bevrijd van de adembenemende muilkorf die hen heel wat psychische schade aanrichtte.
Nu hoeven ze niet meer naar frisse lucht te happen, hun aandacht is beter bij de les en sociale interacties gebeuren weer normaal. Geen verkrampingen meer in de klas. Gelaatsexpressies zijn in volle glorie weer zichtbaar. Spreken en luisteren, communiceren en interageren, al die mooie menselijke omgangsvormen die geruime tijd nodeloos aan banden gelegd werden, kunnen nu weer floreren in een nieuwe en vrije omgeving zonder beperkingen. Zoals het vroeger was, zoals het normaal en natuurlijk was... Corona dacht het beter te weten. Mis! Heel erg mis!
De Gefabriceerde Corona heeft van onze kinderen bange kinderen gemaakt.
De impact van de mondkapjesplicht voor kleine kinderen zal nog lang blijven nazinderen. Kinderen hebben geleerd om angstig te zijn. Om bang te zijn voor de lucht die ze inademen, bang voor ziektes, bang voor elkaar, en bang voor alles. Artsen zagen meer en meer anstige kinderen op hun spreekuur. Hun mondkapje leidde naar gedragsstoornissen, angst- en slaapproblemen. Creativiteit en spontaneïteit brokkelden af. Kinderen kampten met depressieve gevoelens van angst en eenzaamheid.
In de toekomstige post-coronatijden zullen de gevolgen van de foute beslissingen van regering en virologen nog lang voelbaar blijven bij de 'Coronageneratie'!
Op 9 februari heeft het Hof van Beroep van Toulouse erkend dat een man – die meent een vrouw te zijn – en die op natuurlijke wijze een kind heeft verwekt bij zijn wettelijke echtgenote, het recht heeft om in de geboorteakte van het kind als moeder te worden vermeld. Het kind in kwestie werd verwekt toen de ‘vader’ (mentaal en in het registratiekantoor) al van geslacht was veranderd, terwijl hij nog over zijn mannelijke voortplantingsattributen beschikte.
Het meisje werd geboren na de wijziging van de burgerlijke staat van de man in vrouw. De ambtenaar van de burgerlijke stand – blijkbaar een ‘extreemrechtse reactionair’ – had vervolgens geweigerd het verzoek van de vader tot erkenning van het moederschap op de geboorteakte van het kind te vermelden. Volgens de ambtenaar kon alleen de moeder die het kind baarde de moeder zijn.
Het stel stapte naar de rechter en in 2018 beval het Hof van Beroep van Montpellier dat de transgendermoeder op de geboorteakte van het kind wordt vermeld als de ‘biologische ouder’. Maar in 2020 heeft het Hof van Cassatie de zaak verbroken en naar het Hof van Beroep van Toulouse verwezen. Dat hof van beroep van Toulouse was van oordeel dat beiden als moeder kunnen beschouwd worden.
De nihilistische decadentie triomfeert in de Republiek van de Rechten van de Mens tot het punt van waanzin. Of de vaderlijke moeder het kind borstvoeding gaf of geeft, zijn we niet te weten gekomen. Veel gekker hoeft het allemaal niet meer te worden.
Rode lopers worden overal uitgerold om sukkelaars uit Oekraïne te verwelkomen. Radeloze oorlogsvluchtelingen, meestal vrouwen, kinderen en ouderen, die op zoek zijn naar een veilige haven, krijgen een speciale asielstatus en allerlei faciliteiten zoals gratis openbaar vervoer.
En de vluchtelingenstroom zal nog aanzwellen. De komende weken zullen miljoenen Oekraïners naar het westen vluchten. Waar moeten die allemaal naartoe? In Vlaanderen wordt het opvangprobleem aangepakt door Sammy Mahdi die de campagne #PlekVrij lanceerde. Hij doet een beroep op burgers om vluchtelingen in huis te nemen. Zijn oproep heeft het hart van velen vermurwd. Ook smartlapperige tv-beelden werken in op het gemoed van mensen die zich dan spontaan geroepen voelen om wildvreemde Oekraïners in huis te nemen.
Plotselinge opflakkeringen van buitengewone menslievendheid laaien op. Meer dan ooit zetten mensen hun gouden hart wagenwijd open voor nieuwe vluchtelingen, pinken een traan weg en ontfermen zich over het lot van sukkelaars die van zo ver gekomen zijn om hier een veilig onderkomen te vinden.
Als particuliere opvang maar geen rage gaat worden en privéwoningen niet gaan ontaarden in een chaos van bewoners.Als vreemde exemplaren onze huizen gaan bevolken, zullen we moeten leren leven met nieuwe huisgenoten, ons leven delen met wildvreemden. Zie je ons allemaal 's ochtends al in de rij staan om in de badkamer te geraken? En 's avonds gezellig samen tv-kijken? En als plichtsbewuste burgers gaan wij misschien ook nog werken om te voorzien in het onderhoud van onze nieuwe huisgenoten?
Hopelijk vergalopperen de gastgezinnen zich niet in hun altruïstische initiatieven. Het is de bedoeling dat de vluchteling snel op zoek gaat naar een eigen huis of appartement, maar als ze het naar hun zin hebben in hun gasthuis zullen ze niet zo gauw vertrekken. En wat dan?...
Mannen tussen 18 en 60 jaar mogen Oekraïne niet verlaten omdat ze hun land moeten verdedigen tegen Russische belagers, terwijl hun vrouwen en kinderen naar veiliger oorden vluchten. Hartverscheurende afscheidsscènes.
Geen feministenzwans deze keer, geen gezeur over discriminatie, geen gejammer omdat ze niet mogen meevechten. In gevaarlijke situaties zwijgen ze stilletjes en laten de mannen de moeilijke karweitjes opknappen.
Op een Nederlandse tv-zender zag ik een panelgesprek met een negerin als moderator. Uiteraard nam zij het op voor de zwarte vluchtelingen die normaal niet thuishoren in de Oekraïense vluchtelingenstroom. Afghaanse, Syrische en Marokkaanse jongemannen hebben zich gemengd in de miserie van vluchtende ouderen, vluchtende moeders met kinderen. Zo werd het onderwerp 'oorlog' verschoven naar de zielige negers die niet meemochten met de vluchtelingenstroom.
'Golfbrekers' verwoordt deze infiltratie van islamitische opportunisten kort en bondig met de vraag: "Is er een verschil van beschavingsniveau?" Is er een verschil tussen de beschaving van de twee soorten vluchtelingen?
Deze bange tijden van oorlogsdreigingen, virusaanvallen en klimaatgrillen doen ons een beetje wankelen, onze voeten staan niet meer zo vast op de grond als in de pre-coronatijd. Er is teveel veranderd en de spelregels van de stuntelregering worden voortdurend gewijzigd. Deze malaise doet me denken aan een voorval van vroeger, lang geleden in Leuven, in de woelige jaren van 'Walen buiten!'...
Op een mooie voorjaarsdag was ik op weg naar een uiteenzetting van professor Verbeke. Zijn onverteerbare colleges handelden over metafysica, over bovenzinnelijke en ongrijpbare dingen. Toch vertelde Verbeke op onnavolgbare wijze over abstracte controverses, maar ook over alledaagse gebeurtenissen. Dus was ik weer eens heetnieuwsgierig waarover hij het vandaag zou hebben. Buiten deed het zonnetje pijn aan mijn ogen, maar het vooruitzicht om naar de professor te gaan luisteren was verheugend.
Met een stevige ruk en een forse zwaai vloog de deur van de aula open en met een donderende stem schreeuwde de prof het uit: "Je pense, donc je suis!"... Na deze overrompelende aanzet, volgde er een rustige verklaring van dat ene intrigerende zinnetje "Je pense, donc je suis".
De professor sprak enthousiast over zijn idool, de Franse filosoof Descartes. Volgens Descartes moet je aan álles twijfelen, behalve aan je eigen denkvermogen. Want denken is onbetwijfelbaar. Als je dénkt, dan besta je. Je bent er omdat je denkt. Al het overige is onzeker. Het cogito (ik denk) is het onbetwijfelbare. Ook als ik twijfel, denk ik. Als ik denk, besta ik: Cogito ergo sum! Aldus stoot ik op de werkelijkheid van mijn 'ik', het ik van mijn bewustzijn!
Ik werd bang en onzeker tegelijk. Maar het griezelverhaal van de prof kende pas een hoogtepunt toen hij met boosaardige geesten op de proppen kwam, geesten die er plezier in vinden om ons denkmechanisme in de war te sturen!... De 'malin génie' als kwelduivel!... Dus eeuwen geleden bestonden er ook al kwelduivels.
De slotzin van de professor was: "Wees van niéts zeker, stel álles in vraag!"... Toen ik buitenkwam keek ik stilletjes om me heen en begon met alles in vraag te stellen. De zon, de straten, de mensen, de gebouwen, de bomen, moet ik twijfelen aan die echtheid?... Even een pintje gaan drinken om mijn zelfvertrouwen te herwinnen, en dan twijfel ik aan niéts meer!
In het “vrije Westen” is het zeker sinds Covid niet gemakkelijk geworden om nog het vrije woord uit te dragen. Overal loeren overheden, geheime diensten, tech-bedrijven om te speuren naar onwelgevallige berichten. En een bericht is in deze tijd heel snel “onwelgevallig”. Ondanks dat kan het met de huidige inval van Russische troepen niet anders dan dat we iets vernemen van wat Poetin, en ook zijn achterban, beweegt tot deze agressieve daad. Vergoelijken is niet aan de orde, dat moeten de Russen zelf maar doen. Maar zonder enige kennis van motieven komen we geen stap verder in deze wereld. Een beschrijvende samenvatting van zijn kort voor de inval gehouden rede:
Het geval Poetin is een geval apart. Wat heeft hem gedreven om Oekraïne binnen te vallen? Lees het hierboven bij E.J. Bron, over Poetins motieven, de hele voorgeschiedenis en zowat alles wat errond hangt.
Het Poetinsyndroom gaat terug naar het scheppingsverhaal, toen de Schepper fysieke gestaltes uitdeelde aan de mensen die Hij geschapen had. Toen stond Poetin helemaal achteraan, zeker niet op de eerste rij. Zijn kleine gestalte heeft hij altijd willen compenseren met grootse daden, stoerdoenerij met bloot bovenlijf, zichzelf fysiek en mentaal etaleren, zich manifesteren als een belangrijk persoon... Zo camoufleerde Napoleon toch ook zijn klein postuur door naar roem te streven?
In zijn compensatiedrang heeft Poetin zich recent wereldwijd laten opmerken door de plotselinge invasie in Oekraïne. Moraliteit telt niet meer als men iets kost wat kost wil bereiken. Des te meer geldt het rationele denken, enkel feiten tellen, emoties en menselijkheid spelen niet mee.
En zo wil hij zijn ultieme droom waarmaken: het oude Sovjet-Rijk in zijn oorspronkelijke staat herstellen. De verovering van Oekraïne is de start van zijn obsessief levenswerk dat op briljante wijze, als "Schaken op Meesterlijk Niveau", lange tijd geleden voorbereid werd.
Misschien wil Poetin zelfs meer bemachtigen dan Oekraïne, heel Europa of een deel ervan?... Tot bij de negerkes in Afrika zal hij wel niet geraken.
Gewapend met mijn coronapas begaf ik me naar het café 'Het Rijk der Vrijheid'. Twee prikjes had ik er voor over, in de waan dat het coronaprobleem daarmee opgelost zou zijn. Mondkapjes en sociale afstanden hebben onze vrijheid afgepakt. Vaccinaties hielpen ook al niet, en toen zagen politici de kans schoon om mensen medisch apart te verdelen in gevaccineerden en ongevaccineerden. Gevaccineerden werden beloond met een CST-pasje, inclusief een QR-code. Het is moeilijk te geloven dat na de krokusvakantie het CST zal verdwijnen, omdat politici vrezen dat het later niet meer opnieuw ingevoerd kan worden. Ze zitten nu al misschien te broeden op een nieuwe coronagolf en bestellen alvast miljoenen nieuwe spuitjes.
Terug naar het café 'Het Rijk der Vrijheid'... In cognito, anoniem en onopvallend een pintje gaan drinken kan niet meer, ondervond ik. Al van bij de ingang, in het zicht van alle aanwezigen, stond een gendarm omslachtig mijn QR-code te scannen. Ik kende het meisje van haar noch pluim en toch moest ik me aan haar onderwerpen en mij laten controleren. Mijn QR-code wilde zich echter niet laten scannen, was weerspannig. Na drie scanpogingen keek het meisje hulpeloos om zich heen. Klanten begonnen te loeren en te gniffelen. De zatsten het meest. De cafébaas kwam erbij en loste de netelige kwestie op... CST, de nieuwe weg naar de vrijheid?!
GASLIGHTING is een vorm van psychologische manipulatie en emotioneel misbruik. De Gaslighter vermijdt verantwoordelijkheid voor zijn giftige gedrag door te liegen en te ontkennen en zorgt ervoor dat je gaat twijfelen over feiten, je geheugen en je gevoelens. In principe zorgt de Gaslighter ervoor dat je je gek en in de war voelt. MAAR WEET DIT: Je bent NIET gek. Je wordt gemanipuleerd en dit is GIFTIG en ONACCEPTABEL.
'k Ga met de deur in huis vallen. Kinderdagverblijven mogen niet bestaan! Laat moeders weer moeder zijn!
Crèches, kinderdagverblijven, onthaalmoeders en allerlei andere soorten opvang van verwaarloosde kinderen in weeshuizen, alles moet op slot en grendel, of beter nog: met de grond gelijk gemaakt. 's Ochtends kindjes dumpen in een vreemde omgeving is misdadig.
Negen maanden lang kijken ouders hartstochtelijk uit naar het kleine wondertje dat uit moeders schoot geboren zal worden. Negen maanden leven ze euforisch in blijde verwachting. Hun verlangen naar een wezentje, uit beider liefde geboren, is zo intens dat ze van uitzinnige vreugde de hele familie en de halve kennissenkring uitnodigen voor een babyborrel. 'Babyborrel', een vulgair surrogaat voor 'Doopfeest', zoals dat vroeger deftig heette.
En als hun kinderwens dan eindelijk in vervulling is gegaan, komt de ontnuchtering na de terugkeer in de alledaagse werkelijkheid. Baby'tje wordt algauw een last waarvan ze vlug verlost willen worden. De carrière van beide ouders wordt erdoor gehinderd. Ter adoptie geven ze het uit handen aan wildvreemden, om tijdens de dag elk hun eigen gang te kunnen gaan.
In het vroege ochtendgloren worden kindjes brutaal uit hun slaap gewekt, worden baby's van de moederborst losgerukt, om tijdig aanwezig te zijn in het kinderasiel... Een zuigeling aan de moederborst is zichzelf, voelt zich geborgen en veilig, droomt over de lustige tepel waaruit het lekkere vocht komt, en wordt dan pardoes weggerukt uit het hemelse walhalla. Zuigelingen die niet gekoesterd worden lopen later ontwikkelingsachterstanden op. Ze worden fysiek en psychisch geschaad als ze urenlang gescheiden blijven van hun moeder. Traumatiserend. Levenslang.
Beste ouders, als u dan toch een kinderopvang zoekt voor uw oogappeltjes, kijk dan goed uit wie de begeleiders zijn en let op wie allemaal in contact komt met uw kindjes. Breng onaangekondigde bezoe(kjes aan de crèche om u ervan te verzekeren dat uw kind in veilige en liefdevolle handen is... (Eén van de knelpuntberoepen waarvoor geen diploma vereist is, is begeleider in de kinderopvang. )
De 22-jarige Will Thomas was vroeger een sportieve jongeman met een ziekelijke drang om zwemwedstrijden te winnen, om de beste te zijn van allemaal. Maar dat lukte hem niet in competities met zijn seksegenoten. Toen voelde hij zo'n hevige drang vanbinnen om te concurreren met vrouwen, zodanig zelfs dat hij ernaar verlangde om zelf ook een vrouw te zijn, om samen met hen te kunnen wedijveren.
Geobsedeerd door geslachtsverandering liet hij zich in 2019 transformeren tot een vrouw. Tot Lia Thomas. Weg met loser Will Thomas. Vanaf toen werden de wegen naar overwinningen en allerlei zeges en records geplaveid. In het universiteitszwemteam brak hij als omgebouwde vent het ene record na het andere. "Een fluitje van een cent, ik ben op dreef"', openbaarde hij triomfantelijk in een interview.
Het bestuur van de University of Pennsylvania vond het transgenderisme van Will Thomas en zijn deelname aan het vrouwenzwemteam oké omdat zijn testosteronniveau gelijkwaardig was aan dat van de andere deelneemsters. Maar ondertussen bleef hij wel met gebalde spieren en stevige knoken, grote longinhoud en sterke ademhalingsspieren zwemrecords breken.
De andere zwemsters in het team getuigen over hun ergernissen, anoniem, ze willen geen 'transfoben' genoemd worden. Hun ongenoegen heeft totaal niets te maken met transfobie, maar met oneerlijke praktijken in de sport waar nu ook al transgenderisme aanbeden wordt.
De transzwemmer laat de controverse niet aan zijn hart komen en wil blijven winnen. De lafaard durft niet met andere mannen zwemmen want dan kan hij geen records meer breken.
We hebben niets meer vernomen over de honderden klachten die bij Unia binnenkwamen tegen Conner Rousseau, de man met de witte sloefkes die de toegang voor ongevaccineerden tot café's, restaurants en openbare gelegenheden wilde verbieden. Unia opende een dossier om te onderzoeken of Rousseau discriminatoire uitspraken deed over niet-gevaccineerden.
De man met de witte sloefkes, die met opvallende sneakers vorig jaar respectloos op bezoek ging bij de koning toen de regeringsvorming in volle gang was, klonk erg aanmatigend toen het ging over de vaccinatieplicht: "Laat ongevaccineerden nergens meer binnen". Velen voelden zich gediscrimineerd en legden klacht neer bij Unia, het Centrum voor racisme- en discriminatiebestrijding, bijgenaamd het Spionnencentrum.
Na de uitvinding van het schandalige mensonterende CST zijn de klachten tegen Roussau echter achterhaald en is het Unia-dossier tegen hem waardeloos geworden. Het ligt nu ergens weg te rotten in de stoffige rekken van het Unia-archief om weggeknabbeld te worden door de tand des tijds.
De coronapas, als een blinde weg vol obstakels en valkuilen naar de vrijheid, is een pas waarmee we ons moeten laten vernederen als we ergens binnen willen. Het vaccinatiebewijs is een bewijs dat we onze vrijheid kwijt zijn. De klant is geen koning meer, maar onderdanige slaaf die zijn QR-code moet laten scannen door wildvreemden.
Wat een mooie zomer had kunnen zijn, vol liefde, blijheid en vrijheid, werd een zomer van verzet en protest. In juli waren ze d'r al, tienduizenden Fransen kwamen de straat op om te demonstreren tegen de vaccinatie-dictatuur. Weekend na weekend troepten gigantische mensenmassa's samen in verschillende steden over heel Frankrijk. Ze protesteerden tegen de coronamaatregelen van de Franse regering, tegen het waanzinnige Macron-regime.
Arrogante Macron had het niet begrepen, luisterde niet naar de zieleroerselen van zijn volk. Hij deed er nog een schepje bovenop en verklaarde dat hij zijn volk het leven zuur wilde maken. Hij haalde uit naar de 5 à 7 miljoen niet-gevaccineerde Fransen. Nog nooit in de geschiedenis van de Franse republiek heeft een president het Franse volk zo geminacht en geïntimideerd. Hij is een absoluut gevaar voor de democratie.
Een ware volksbeweging is op gang gekomen. Franse vrijheidskonvooien willen Parijs bereiken, in het centrum, om het Franse coronabeleid aan te klagen. Sommigen hebben er veel voor over: boetes, celstraffen... En maandag zetten ze hun weg verder naar Brussel. Benieuwd of Annelies De Verschrikkelijke er een stokje voor kan steken.
Minister Annelies Verlinden is er ook zo eentje dat een hekel heeft aan haar volk.
Honderden voertuigen zetten vanuit Frankrijk koers naar Brussel
Met een luier naar School... Zo begon ikin het verleden meer dan eens te vertellen over onzindelijke kleuters op school. En die geschiedenis herhaalt zich, zowat om de twee, drie jaar. En nu weer. Onlangs liet minister Wouter Beke (CD&V) het Steunpunt Welzijn en Gezin een onderzoek uitvoeren bij 6.000 ouders met kinderen tussen 1,5 en 3,5 jaar. Daaruit bleek dat slechts 7 op de 10 kinderen zindelijk zijn als ze naar school gaan. Bij 3 op de 10 ouders wordt er niets gedaan aan zindelijkheidstraining, of zijn ze er nog mee bezig. Tja, als je met twee gaat werken rest er nog maar weinig tijd voor potjestraining.
De zindelijkheid van schoolgaande peuters werd vroeger nooit in vraag gesteld. Het was toen makkelijker, toen alle kindjes met een proper onderbroekje naar school kwamen. In de jaren 60 waren de meeste kinderen zindelijk op 2,5 jaar.
Ondertussen blijft het aantal onzindelijke kleuters stijgen. Kleuterjuffen zijn meer bezig met poep- en plasbroekjes dan met hun eigenlijke pedagogische activiteiten.
Een mogelijke verklaring voor de 'verlating' van de zindelijkheid zullen we nergens lezen of horen in de media omdat kindjes met een luier zeker niet gestigmatiseerd mogen worden als kleine zwartjes die in hun fysieke ontwikkeling achterlopen op hun blanke klasgenootjes. Het is trouwens bekend dat ontwikkelingsachterstanden raciaal beïnvloed worden en gerelateerd zijn aan het menselijke ras.
Om het pamperwerk van kleuterjuffen te verlichten ijvert de Werkgroep Kleuterscholen Vlaanderen voor meer kinderverzorgsters in de klas. Ook recent sprak uroloog Piet Hoebeke (UGent) zich uit voor 'meer handen' voor het kleuteronderwijs om aan zindelijkheidstraining te werken.
