Hallo, ik ben Guido. Ik ben geboren in 1954. Ik hoop dat ik U met dit blog kan laten meegenieten van één van mijn grote passies: de Weissensee in Oostenrijk.
Na een rustige reis komen we vandaag aan op "Camping Weissensee-Ost", waar we, naar goede gewoonte, eerst familie Ronacher en hun personeel gaan begroeten. Zoals steeds wacht ons een hartelijke ontvangst!
Dan gaan we de caravan opstellen, en onze plaats inrichten voor een verblijf van een 3-tal weken. Het is bewolkt, maar het is droog: we schieten goed op. Als alles naar onze wensen geinstalleerd is, wil ook Gipsy de omgeving nog even op veranderingen sinds onze laatste aanwezigheid controleren!
We wachten tot de zus van Marleen, met haar wederhelft, aankomen , om dan gezamelijk aan tafel te gaan in "Ronachers Einkehr", waarna we ons bed opzoeken, om morgen uitgerust met de vakantie-aktiviteiten te kunnen starten!
Vandaag zit onze voorjaarsvakantie er op. Gisteren hebben we, in de caravan, alles opgeborgen voor de reis, en deze morgen ontbijten we bij "Ronachers Einkehr". Na het eten nemen we afscheid, en er word hartelijk een wederzijds "blijf gezond en tot weerziens" toegewenst.
We werpen een laatste blik op de "Weissensee", en bij het vertrek naar huis worden we nog uitgezwaaid door Familie Ronacher. Tot in de herfst!
Vandaag krijg ik een aanbod waaraan ik onmogelijk kan weerstaan: het jachtwild in dit gebied wordt verwend met "likstenen" (zoutstenen), en ik mag mee op tocht, terwijl de kastjes bijgevuld worden.
Deze kastjes zijn geplaatst op moeilijk toegankelijke plaatsen, waar de dieren niet gestoord worden door drukke toeristische aktiviteiten. Reeds vlug ondervind ik dat mijn meer dan 20 jaar bergwandelervaring niet volstaan, zodat menige instructies van mijn gids méér dan welkom zijn!
Het is zeer stijl, en bovendien is de ondergrond niet overal stabiel. Hoogste concentratie èn voorzichtigheid is geboden! Maar het loont de moeite: het uitzicht is buitengewoon!
We verplaatsen ons naar de volgende lokatie. Daar waar de weg helemaal ophoud, moeten we enkele tientallen meters afdalen tussen de bomen. Terwijl ook hier de kastjes bijgevuld worden, maak ik van de gelegenheid gebruik om een foto te nemen van de, ongeveer 600 m lager gelegen, "Weissensee". Je kan van hieruit nog net "Gasthof Dolomitenblick" zien!
Tijdens de klim vind ik nog de tijd om een foto te maken van de camping, en wat verder tussen de bossen merk ik "Haus Urbele"op. Even later, op het pad, komt zowaar een "rouwmantel" voor de lens poseren. Deze prachtige vlinder heeft een spanwijdte van ongeveer 70 mm.
We trekken nu terug naar de camping, waar ik Marleen op het terras vind achter een ijsje: ze heeft, terwijl ik mijn plezier had, zichzelf getracteerd, en gelijk heeft ze!
Nabeschouwing: deze, toch wel avontuurlijke tocht was best zwaar. Ik voel me dan ook verplicht om te vermelden dat ik begeleid werd door iemand die in deze streek geboren en getogen is, en die ik reeds 25 jaar ken. We waren al vaak samen op pad, en hij weet mijn mogelijkheden in te schatten. Overmoed is hier, voor ons uit de "lage landen", niet op zijn plaats: doe dit zeker nooit alleen!
Vandaag zijn ons hoge temperaturen beloofd. Reeds van 's ochtends zend de zon zijn warme stralen op ons af! Met dit weer tonen de hagedissen zich misschien. Ik trek dan ook richting "Silbergraben", om mijn geluk te beproeven. Na enig speurwerk boek ik succes: een exemplaar komt zich, op een rotsblok, aan de zonnestralen warmen!
Tevreden met het resultaat, keer ik terug naar de camping. Mijn echtgenote heeft zich comfortabel buiten geinstalleerd, en een kevertje gebruikt onze tafel als zonneterras!
De weervoorspellers krijgen gelijk: tegen de middag loopt de temperatuur hoog op. De termometer wijst maar liefst 38°C aan! We improviseren met enkele badlakens, om meer schaduw te creeren.
Na de middag, en een zwempartijtje, besluiten we om extra verkoeling te zoeken op het terras, waar we ons te goed doen aan een heerlijk ijsje...
We willen nog wat blijven genieten op het terras, en laten ons nog een drankje serveren. Het is leuk om de zeilbootjes te observeren, die rustig over de Weissensee voorbij dobberen.
Marleen maakt het zich intussen extra gemakkelijk in de salon, net naast ons tafeltje!
Na het terrasbezoek volgt nog een duik in het meer, en daarna is het stilaan tijd om te gaan douchen.
Voor het avondeten zoeken we terug "Ronachers Einkehr" op, en na de (weerom voortreffelijke) maaltijd installeren we ons nog enige tijd buiten aan de caravan. Bij een aangename temperatuur genieten we van een glaasje, en de aanblik van de maan aan een heldere hemel. Gewoon zalig!!!
Het is terug stralend weer vandaag. Mijn echtgenote wil het rustig houden, maar ik wil de gelegenheid aangrijpen om de steile klim naar de "Techendorfer Alm" te doen. De weg voert door de bossen, en, gezien de zware sneeuwval de voorbije winter wil ik zien hoe deze er bij ligt!
De start valt goed mee: enkel opletten voor verraderlijke wortels, welke verstopt zitten onder een dik bladertapijt! Vlug krijg ik gezelschap: een leuk vlindertje wil maar al te graag mijn schoen als taxi gebruiken...
Een eindje verder moet ik een stuk over de rotsen, om dan weer in het bos te belanden. En hier is het reeds prijs: enkele bomen, die het gewicht van de sneeuw niet konden dragen, versperren het pad. Het vergt heel wat klauterwerk om deze hindernis te overwinnen!
Voor ik dit stuk bos voorbij raak, wacht me nog een volgende verassing: nogmaals is de weg bezaaid met boomstammen. Tegen de wand opklimmen is de enige optie om hier langs te komen!
De voorbije winter heeft een grote ravage aangericht, maar de natuur herstelt zich vlug. De voorjaarsbloemen eisen hun plaats op, en zorgen voor prachtig kleurkontrast met het lentegroene gras.
En tussen al dat moois vertonen twee slakken, aangespoord door het lentezonnetje, ook enige vorm van aktiviteit!
Nog enkele malen word ik geconfronteerd met hindernissen. Het herhaaldelijk klauteren maakt de tocht extra lastig. Gelukkig word ik regelmatig beloond met nu eens een riant panorama, en dan weer een echte bloemenweelde. Deze leuke variatie geeft telkens nieuwe moed om verder te gaan, benieuwd om wat nog volgt!
En de natuur blijft voor afwisseling zorgen: een verdorde boom omkadert een panorama, waar op de achtergrond de "Neussacher Alm" opduikt.
Zo bereik ik de "Techendorfer Alm". De uitbaters zijn er nog niet, maar dat is geen probleem: ik zoek een plekje om wat te rusten, en terwijl ik een flesje water drink, geniet ik van een prachtig uitzicht op de besneeuwde bergtoppen!
Dan keer ik terug naar de camping, waar ik tevreden kan terugblikken op een mooie tocht!
De zware wandeling van vandaag heeft me hongerig gemaakt. Na enig overleg beslissen we om uit eten te gaan: we zullen, na het douchen, een bezoek brengen aan "Ronachers Einkehr".
We installeren ons op ons gewone plaatsje, en bestellen een drankje. Dan maken we een keuze van de kaart: Marleen wenst de "pikant gevulde huissnitsel met gefriteerde aardappelen", en ik laat me de "forel met kruidenboter en peterselie-aardappelen" voorschotelen.
Na de heerlijke maaltijd consumeren we nog rustig een drankje, om daarna richting caravan te vertrekken en ons bed op te zoeken!
Onder een helderblauwe hemel, vergezeld door een stralende zon, trekken we er vandaag terug op uit. We gaan een stuk de bergen in om de watervallen te bekijken!
Vanaf "camping Ronacher" wandelen we, via de "Silbergraben", richting "Mösschlacher Alm" (niet uitgebaat!). Naast de weg zoekt het water, ruisend, lager gelegen oorden op. Wij gaan verder stroomopwaarts, om tot de plek te komen waar al dit natuurgeweld ontstaat!
En we zijn niet alleen op pad: een slak trekt, met zijn huisje op zijn rug,op z'n eigen tempo, naar andere oorden.
We vervolgen, op ons eigen tempo, onze tocht. We schenken ook aandacht aan de flora: mooie bloemen weten zich te handhaven op soms onherbergzame plaatsen; hun wortels vinden, zelfs tussen nauwe barsten in de rotsen, hun weg naar voedsel en vocht!
Intussen is het riviertje nooit veraf: nu eens ruisend, dan weer bulderend haast het water zich stoomafwaarts!
Terwijl we ons doel naderen, blijft de natuur ons bekoren: de ruwe, grijze rotsmassa, die de wandelweg begrenst, wordt regelmatig opgefleurd met contrasterende kleuren.
Zo arriveren we bij de eerste van de reeks watervallen, waar we enige tijd willen verpozen en genieten van het schouwspel van het neerstortende water!
Wat verder aanschouwen we de mooiste van de reeks: op grotere breedte stort het water neer, om zich te verzamelen in een smaller bekken. Als je hier dicht bij het natuurgeweld gaat staan, ervaar je een verkwikkende verkoeling!
Snel haast het water zich over de wandelweg, om zich dan verder in een eindeloos lijkende diepte te storten, waar het zich verzamelt om, kilometers verder, de rivier "Drau" te voeden!
We hebben ruim de tijd genomen om de riante omgeving in ons geheugen op te nemen. Vol energie vatten we de terugtocht aan.
Onderweg ontmoeten we een prachtige kever, die, op een steen, geniet van de weldoende zonnestralen. Ook een bloemetje weet me nog tot een foto te verleiden, en al deze variatie houd onze wandeling aangenaam.
Bij aankomst op de camping sluiten we de leuke trip af met een frisse pint op het terras!
Vandaag hebben we een fikse wandeling gepland: we willen, vanaf de camping, de "Hermagorer Bodenalm" bezoeken, en van daaruit verder stappen tot "Paterzipf", waar we de boot zullen nemen om terug te keren richting oostoever.
We gaan vroeg op pad, en ter hoogte van de "Silbergraben" merkt mijn vrouw een leuk vlindertje op. We wandelen verder door het bos, en kruisen de "Stockenboier Landesstrasse". We vervolgen onze weg, richting "Weissenbacher", en hier worden we geconfronteerd met een witte wand: de resten van een lawine gedurende de voorbije winter! De wandelweg is vrij gemaakt, doch een dik bladerdek bied voldoende bescherming tegen de zon, zodat zich hier nu nog een metershoge sneeuwhoop weet te handhaven!
We laten de winterresten achter ons, en voorbij "Gasthof Weissenbacher" slaan we rechtsaf. We lopen hier op de straat, maar eentonig wordt het niet: nu fleurt een houten fontein de omgeving op, en dan imponeren de rotswanden ons.
Zo komen we vlug bij de afslag naar de Bodenalm: hier verlaten we de openbare weg en volgen we de forststrasse richting "Fischeralm".
Na ongeveer 45 minuten stappen, krijgen we de "Fischeralm" in zicht. De houten structuur past uitstekend in de omgeving! De wandelroute loopt over het erf, en even voorbij de gebouwen genieten we van een prachtig uitzicht op de besneeuwde bergketen, terwijl vlakbij de jonge uitlopers van de naaldbomen er ons attent op maken dat het wel degelijk lente is!
Dan komen we langs de restanten van "Tscherniheim". Op een gedenksteen, en op borden staat de geschiedenis van dit vroegere glasblazersdorp uitvoerig beschreven. Op de achtergrond, onder een afdak, zijn vorige zomer enkele originele ovens bloot gelegd. Alles is nu echter afgedekt, omdat de reconstructie nog niet voleindigd is. Zodra alles afgewerkt is, zal iedereen de gelegenheid hebben om ook dit deel van de site te bewonderen!
We lassen hier een rustpauze in. We nemen plaats op een zitbank en geven onze spieren de tijd om even te ontspannen. Intussen genieten we van de nabije natuur, en van het prachtige uitzicht op het eeuwenoude kerkje!
Het kwartiertje rust heeft ons goed gedaan: we kunnen weer, vol goede moed, verder. Na enkele kilometers stappen, betreden we het grondgebied van de "Hermagorer Bodenalm".
Het uitzicht op de hut, met op de achtergrond de besneeuwde toppen van de "Lienzer Dolomiten", is prachtig! Hier houden we halt, en willen we iets eten en drinken.
De temperatuur is best aangenaam. Daarom nemen we buiten plaats: we kiezen een tafeltje dicht bij de ingangsdeur. Na een blik op de spijskaart kiezen we voor een "brettljause". Vergezeld van een fris biertje smaakt dit heerlijk.
Na het eten blijven we hier nog wat nagenieten, en terwijl we in gesprek zijn met de uitbaters, komt een gevleugeld insect de tafel afspeuren naar eventuele restjes!
Tegenover onze zitplaats valt mijn blik op een kunstig, uit hout gesneden " hertenkop", die dienst doet als bloempothanger. Dit doet me besluiten om even verder rond te speuren, en niet zonder resultaat: naast de inkomdeur staat nog meer fraai houtsnijwerk, en achter de hoek, waar de toiletten zijn, vind ik boven de brandhoutstapel, nog een echt juweeltje!
Dan stap ik nog even binnen in de gastenruimte. Wat hier vooral opvalt zijn de vele jachttroffeeën: het zijn de stille getuigen van het talrijk voorkomende wild in deze omgeving!
De honger is gestild en het vochtgehalte is weer op peil: hoog tijd om onze tocht verder te zetten!
Vanaf de almhut klimt het nog een kort stuk, waarna we de afdaling naar "Paterzipf" aanvatten. Eentonig wordt het nooit: nu eens kunnen we prachtige bloemen bewonderen, en dan krijgen we een adembenemend uitzicht op de "Lienzer Dolomiten".
We stappen rustig verder, en hebben steeds oog voor de aangeboden natuurpracht: de route die we volgen toont ons een afwisseling van bos en rotswanden, en soms worden we verrast met kleurige bloemenvelden!
Ook aan deze tocht komt een einde: "Paterzipf", de plaats waar we op de boot zullen stappen die ons terug naar de Oostoever zal brengen, komt in zicht. Voor we op de steiger gaan neem ik nog een foto van de bijenkorven, die een plaatselijke imker hier opgesteld heeft.
Dan nemen we plaats op de zitbank, en wachten tot de "Austria" aanmeert. Dit was een heerlijke wandeling!
Vanop ons vertrouwde plaatsje op de camping, kunnen we reeds ten volle genieten van de weelderige natuur.
Een prachtig bloementapijt spreid zich voor onze voeten uit. Een variatie van vormen en kleuren verdient onze bewondering, en het kost me geen moeite om enkele fotogenieke details te vinden...
Ook de haag, die onze plaats begrenst, tracteert ons met mooie bloemen. En terwijl we de omgeving verder afspeuren krijgen we bezoek van een leuk kevertje!
Onze blik dwaalt af naar het bos, dat zich naast de camping bevind. Vele bomen zijn, boven de helft van hun lengte, afgebroken: ze konden het gewicht van de vele sneeuw, die de voorbije winter in dit gebied gevallen is, niet dragen!
Aan de oostoever van de "Weissensee", hebben Jutta en Mario Hofer een plaatsje gevonden, waar ze het de duikliefhebbers, èn zij die het willen worden, naar hun zin maken. Duikschool "Dive World" is reeds sinds vele jaren aktief, en voldoet aan de wensen van zowel ervaren als beginnende duikers. Zij staan in voor cursussen, verhuur van materiaal, vullen van zuurstofflessen, en zelfs transport naar de mooiste duikplekjes in de Weissensee! Volledige informatie vind je op hun website (in de rechter kolom van mijn blog "duiken" aanklikken). Voor de liefhebbers: veel plezier!
Goed uitgerust maken we ons, na het ontbijt, klaar voor een eerste, rustige wandeling. Onder een blauwe hemel vertrekken we, om een tweetal uurtjes de spieren te laten wennen aan het stijgen en dalen, iets wat we thuis, in de "lage landen", niet gewoon zijn. De ervaring heeft ons geleerd dat dit "inlopertje", later, bij de "zwaardere" tochten, veel leed bespaart: de "verzuring" wordt hierdoor meestal vermeden!
We volgen het bospad, vanaf de camping. Haast onmiddelijk krijgen we de eerste paddestoelen in het vizier.
Wat verder komen we bij een open plek, waar een voederhut middenin een weelderige bloemenweide staat! Keuze te over om enkele "juweeltjes" te fotograferen...
Ook een broos uitziend bloemetje eist kranig zijn plaats op in de massa. Het zonlicht tovert een teder kleurcontrast op zijn fragile blaadjes!
Aan het einde van het pad slaan we linksaf, om een stuk de oever van de "Weissensee" te volgen. Een paddestoel krijgt hier onze aandacht: hij toont trots de prachtige lamellenstructuur onder zijn hoed: een foto waard!
Bij het meer hebben we dan weer bewondering voor een oude boomstronk: de grillige vormen, tegen de achtergrond van het water, zijn een waar kunstwerk van de natuur!
Wat ons ook opvalt zijn de "meiklokjes": zij bloeien hier gewoon in de vrije natuur! We stappen rustig verder, en blijven aandachtig voor nog meer moois: een paddestoel heeft een plaats gevonden op een boomstam, en met zijn aparte vorm en zachte kleuren verdient hij zeker een plekje in ons foto-album!
Even later weten sneeuwwitte bloempjes met een fris-groen hart ons te bekoren!
Af en toe spiegelen de bomen zich in een waterpartijtje langsheen het pad: restanten van de zware en lange winter, waardoor het vele smeltwater nog niet helemaal verdwenen is. Maar de natuur herstelt vlug: enkele meters verder krijgen de bloemen weer de bovenhand!
Zo naderen we de rustplaats, waar we enige tijd pauzeren. We kunnen hier heerlijk genieten van een prachtig uitzicht over het meer, met op de achtergrond "Gasthaus Dolomitenblick".
Het is tijd om naar de camping terug te keren. We blijven een rustig tempo aanhouden, en genieten zoveel mogelijk van de mooie natuur. Een van de waterpartijtjes zorgt voor een leuke weerspiegeling.
We ontdekken enkele bloemen, die we nog niet op de foto hebben, en ook een zicht in het bos weet me te bekoren.
Onze voorbereidende wandeling zit er op, en vanavond zullen we onze aktiviteiten voor de volgende dagen plannen!
Reeds vroeg in de ochtend vertrekken we, met auto en caravan, richting Oostenrijk. Meer dan 1100 km scheiden ons van onze bestemming.
Na een voorspoedige reis, met de noodzakelijke tussenstops en rustpauzes, kunnen we, reeds 's avonds, op "Terrassencamping Ronacher" ons vertrouwde plaatsje innemen. Nadat alles naar behoren opgesteld is, gaan we naar het restaurant voor het avondeten. De verwelkoming is, zoals steeds, heel hartelijk, en nadat we iedereen begroet hebben nemen we plaats.
We bestellen een lichte maaltijd, en, nu de auto aan de kant staat, lust ik daar ook een fris biertje bij! Na het eten zoeken we het bed op, zodat we morgen uitgerust aan de vakantiedag kunnen beginnen.
Ons verblijf loopt ten einde. Vandaag maken we ons klaar voor de terugreis: de auto wordt geladen, en in de caravan wordt alles aan de kant gezet.
Na de middag lassen we een laatste terrasbezoek in, en 's avonds gaan we naar "Ronachers Einkehr", waar we, met oog op de terugreis morgen, een lichte maaltijd nuttigen! We zoeken, deze avond, tijdig ons bed op.
's Ochtends ontbijten we in het campingrestaurant. Dan nemen we afscheid en begeven we ons op weg naar huis: Auf wedersehen, het was weer een mooie vakantie!
Na het ontbijt maken we ons vertrekkensklaar: wandelschoenen aan en dan op stap!
We gaan via de "Silbergraben", waar we passeren langs "Haus Urbele". Hier volgen we de bosweg richting "Weissenbacher". We concentreren ons vandaag vooral op de paddestoelen, en al vlug boeken we succes: een mooi duo heeft een plaatsje gevonden in een vertikale wand langsheen het pad!
Iets dieper het bos in betrap ik enkele exemplaren van een andere soort, die een oude boomstronk als gastheer gebruiken.
Een paar honderd meter verder kruisen we de "Stockenboïer Landesstrasse", waarna we linksaf slaan en het pad naast de baan volgen. Wanneer we langs het riviertje komen is het terug prijs: op een zilverberk groeit een "elfenbank", en zelfs enkele in het water gevallen stammen zorgen voor voldoende voedingsbodem!
Voorbij de krachtcentrale kan je rechtsaf slaan: een redelijk steil pad brengt je, door het bos, snel hogerop. We verkiezen om in deze richting verder te wandelen.
Ook hier weet moeder natuur ons te verrassen: dauwdruppels hangen als glinsterende parels aan de randen van enkele kleine paddestoelen, terwijl tegen de bodem een reuzenexemplaar woekert.
Enkele meters daar vandaan heeft een of ander dier zich te goed gedaan aan een duo dat, weliswaar gehavend, weet te overleven.
We stappen verder tot het hoogste punt van de weg. Daar vinden we, tegen de vertikale berm, een bijna witte, ietwat raar gevormde paddestoel. Sterk contrasterend tegen de ondergrond heeft hij zich op een moeilijk plaatsje vast gezet, en is zodanig vergroeid, dat hij zijn evenwicht weet te behouden.
We maken rechtsomkeer. Bij de kruising slaan we rechtsaf, om nog een stukje richting "Weissenbacher" te wandelen. Op de linker flank kan ik afdalen tussen de bomen, tot vlakbij het riviertje. Hier houden twee vliegenzwammen elkaar gezelschap!
Ik klauter terug naar de weg, waar mijn echtgenote en Gipsy me opwachten, en we keren terug naar de camping. We blijven echter allert, en al gauw kan het fototoestel weer in aktie!
En nog meer moois kruist ons pad: wat gedacht van een elfenbank die, in plaats van op een boomstam, gewoon uit de bodem opduikt? De vliegenzwam (die normaal de schaduw in het bos opzoekt) ontmoet ik ook in open terrein, en in deze omgeving dient een soortgenoot (steinpilz????) eveneens als voedingsbron voor een of ander dier. In de natuur is de kringloop steeds compleet!
En terwijl onze tocht naar het einde loopt kunnen we blijven genieten van de wonderen der natuur: her en der duikt steeds weer wat moois op. Soms dient een boom als gastheer, terwijl wat verder de rotswand voldoende houvast biedt aan een bosje tedere bloempjes.
Daar tegenover nodigt een nagelnieuwe zitbank ons uit om nog even te verpozen, en van hieruit kunnen we het prachtige berglandschap bewonderen: heerlijk!
Na aankomst op de camping rest ons niet veel tijd meer tot het avondeten: dus vlug douchen en omkleden, om dan naar "Gasthof Dolomitenblick" te gaan.
We installeren ons zo, dat ik zicht heb op het hoekje van de vissersvereniging: steeds is het interessant om de foto's van vissers met hun recordvangsten te bewonderen, en daarboven zijn enkele opgezette vissen, afkomstig uit de Weissensee, stille getuigen van de in het meer aanwezige rijkdom!
Dan dwaalt mijn blik naar buiten, waar ik kan genieten van het spel dat de dalende zon speelt met het kabbelende water.
Ons eten wordt opgediend, en, na een smakelijke maaltijd, bestellen we nog een drankje en we voeren nog een gesprekje met de uitbater. Zo vliegt de avond voorbij, en is het weer tijd om ons bed op te zoeken.
Het zonnetje straalt aan een helderblauwe hemel: het belooft een mooie dag te worden. We besluiten om vandaag lekker te ontspannen.
Aan "Gasthof Dolomitenblick" ligt het schip vertrekkensklaar: het bovendek is volledig volzet. Zo ver gaan we echter niet: we laten Gipsy even uit in het bos voorbij de gemeentelijke speelweide. Ik begeef me tussen de bomen, en vind al vlug een mooie vliegenzwam.
Alvorens terug te keren naar de caravan, stappen we nog eens tot aan de waterkant. Er is weinig wind, en het is heerlijk om hier even te vertoeven.
De boten van het "Ruder-Camp" liggen er wat verlaten bij: het hoogseizoen is immers reeds voorbij! Binnenkort worden ze weggehaald en opgeborgen tot na de winter.
Dan zoeken we, bij ons vakantiehuisje-op-wielen, een plaatsje in de zon om nog wat te genieten, tot het tijd is voor het middageten. Gipsy heeft het zo ook duidelijk naar zijn zin!
Na de middag trekken we naar "Ronachers Einkehr", waar we koffie en gebak bestellen. Voor morgen is terug mooi weer voorspeld, en we overleggen wat we zullen doen. We worden het vlug eens om een wandeling richting "Weissenbacher" te maken (de extra opgedane calorieën moeten opgebrand worden!).
Na de koffie laten we Gipsy nogmaals uit, en ik kan het niet laten om nog enkele foto's te maken!
Deze avond keren we terug naar het restaurant op de camping. De ondergaande zon tovert prachtige kleuren aan de hemel, zodat de omgeving er extra sfeervol uit ziet!
We nemen plaats aan ons vertrouwde tafeltje, bestellen een drankje en maken onze keuze van de kaart. Lang twijfel ik niet: er word een wildgerecht aangeboden, en dan ben ik steeds liefhebber! Marleen kiest voor steak met frietjes.
We zijn niet gehaast, en knopen, na het eten, een gesprek aan met Michael senior. Intussen heeft Gipsy het zich gemakkelijk gemaakt, en is reeds naar dromenland vertrokken! Dan is het tijd om afscheid te nemen en onder de wol te kruipen, zodat we morgen goed uitgerust aan de wandeling kunnen beginnen!
Mijn echtgenote heeft de inspanningen van eergisteren nog niet volledig verteert. Ik kan echter de lokroep van de bergen niet weerstaan. Mijn keuze gaat uit naar de richting van de "Stosia". Het wordt geen snelheidsrace, want ik wil nog enkele foto's maken. Ik merk wel hoe ver ik raak!
De route die ik uitgestippeld heb is best zwaar, maar reeds vlug worden mijn inspanningen beloond: langs de rand van het pad bloeit een mooie bloem, en dieper in het bos vind ik snel paddestoelen die, na de regen van enkele dagen geleden, welig ontluiken.
De verscheidenheid aan paddestoelen is groot in dit gebied. Regelmatig duiken andere soorten op: steeds verschillend in vorm en kleur. Dit houd mijn tocht boeiend!
Bij het kruisen van de "Forststrasse" krijg ik, tussen de bomen in de verte, de almen van de "Neusacher Alm" in het vizier. Dit betekent dat ik me ondertussen meer dan 500 m hoger bevind dan de "Weissensee".
Ik heb er honger van gekregen, en besluit om nog een bezoekje te brengen aan de "Techendorfer Alm", welke aan zijn laatste openingsdagen van dit seizoen bezig is. Ik wil nog afscheid nemen van de vriendelijke uitbaters, en intussen kan ik de gelegenheid aangrijpen om iets te eten!
De hekken zijn nog dicht, alhoewel de dieren van de almweiden reeds getransporteerd zijn naar het dal, waar ze tot de volgende lente onder gebracht worden. Let wel: het is regel, wanneer je op het grondgebied van een alm komt, dat je een gesloten hek, na doorgang, opnieuw afsluit!
Ik word uitgenodigd om binnen aan tafel te zitten. Het "spekbrood" met een frisse pint smaakt heerlijk, en na een gezellige babbel volgt een hartelijk "Auf Wiedersehen"!
Op de terugweg heb ik bewondering voor de mooie uitzichten over de Alpen: aleen dat al is de inspanning waard!
Dan begin ik aan de afdaling door het bos, en regelmatig speur ik, links en rechts van het pad, de bodem af op zoek naar enkele schoonheden van de flora. Ik gun mezelf de tijd om regelmatig te pauzeren en enkele foto's te nemen.
Voor ik het goed en wel besef, kom ik bij de restanten van een oude hut. Toen ik hier de eerste keer passeerde, (meer dan 20 jaar geleden!), was deze nog in "redelijke" staat, maar de tand des tijds heeft ondertussen zijn werk gedaan...!
Nog wat verder betrap ik een bij, die zich te goed doet aan de honing van een distel: mooi om te zien!
Zo nader ik de camping, waar de dalende zon een sprookjesachtig contrast van licht en donker tekent op de aanwezige wolken!
Na mijn tocht rust ik nog even uit, waarna we gaan douchen en ons omkleden voor het avondmaal. De zon is reeds achter de bergen gedaald, wanneer we naar het campingrestaurant stappen. De feeërieke kleuren in de lucht, en de weerspiegeling in de "Weissensee" geven de omgeving een ietwat mysterieus uitzicht.
Vandaag laten we een rijstschotel met kip opdienen. Een brandende kaars op tafel zorgt voor een romantische sfeer: een perfecte afsluiting van een boeiende dag!
Deze ochtend lacht het zonnetje ons weer toe. Dit wordt geen dag om stil te blijven zitten! Na onze uitstap van gisteren, verkiezen we een rustiger activiteit: we zullen ons ophouden in de nabije omgeving, en speuren naar het moois dat de natuur ons aanbied!
Nog voor het middageten maken we een korte trip, en snel worden we geconfronteerd met de diversiteit van de plaatselijke flora: terwijl de "Kamille" aan de laatste dagen van de bloei bezig is, zijn andere planten een stadium verder, en dragen reeds bessen.
En de regen van de vorige dagen heeft ook de paddestoelen een boost gegeven: zij tonen zich steeds talrijker, alsof ze ons extra willen bevestigen dat het herfst is!
Na de middag trakteren we onszelf met koffie en een gebakje bij "Ronachers Einkehr", waarna we terug het bos in duiken.
Moeder natuur heeft nog meer verrassingen in petto: we hoeven echt niet veel moeite te doen voordat we een mooie, weliswaar nog jonge, vliegenzwam aantreffen. Prachtig pronkt hij met zijn rode hoed met witte stippen!
Wat verder heeft een ander soort paddestoel een plaatsje gevonden op een oude boomstronk. Ze zorgen daar voor een mooi contrast met het mos, waarmee ze hun gastheer delen!
Het wordt tijd om terug te keren, en op weg naar de camping weet een prachtige fris-gele bloem ons te bekoren! Er komt, een van de volgende dagen, zeker nog een speurtocht om meer moois op de gevoelige plaat vast te leggen!
Nu is het tijd voor de dagelijkse douche, en wanneer we op weg gaan naar "Ronachers Einkehr",waar we het avondmaal zullen nuttigen, tovert de ondergaande zon romantische kleuren in de "Weissensee".
De zuivere berglucht heeft ons hongerig gemaakt, en de "Ronacher teller" (vergezeld van frietjes, en een fris biertje), gaan vlot naar binnen! Nu nog een heerlijke nachtrust, en we kunnen er weer tegenaan!
Michael junior is de gids vandaag. Hij begeleid ons naar "Alm Hinterm Brunn", aan de andere zijde van het meer. Het is niet de eerste keer dat we hier naartoe trekken, maar we zijn daarom niet minder entoesiast.
Het is, vanaf de camping, ongeveer 3 uur stappen, en het terrein klimt soms venijnig, maar de natuur en de panorama's zijn wondermooi. Nu eens hebben we ontzag voor de kolosale rotsmassa's, en wat verder krijgt een uniek uitzicht op het blauwe water van de "Weissensee" onze volle aandacht!
Het terrein blijft varieren: nu eens flink klimmen, dan weer bergaf en af en toe een gemoedelijk stukje waar de beenspieren even kunnen ontspannen.
Ook de flora blijft ons boeien: regelmatig pronken prachtige bloemen langs de randen van de weg. Ik zet dan ook graag mijn fototoestel aan het werk, waardoor ik al vlug achterop geraak. Gelukkig ligt het tempo van de groep niet te hoog, zodat ik na een paar minuten terug bijgebeend ben!
Na enkele minuten word ik alweer afgeleid. Ditmaal zijn de paddestoelen de boosdoeners: ze eisen hun plaats op tussen de stenen en het groen, en zorgen daar voor een mooi contrast. In de natuur krijgt alles zijn plekje!
Zo verstrijkt de tijd, en minderen de resterende kilometers: we zijn over de helft van de af te leggen afstand, en na een korte onderbreking, waarvan we gretig gebruik maken om de dorst te lessen, stappen we vol goede moed verder!
We houden er flink het tempo in, en het ontgaat ons niet dat, ook in deze omgeving, vele "hoogzitten" aanwezig zijn, wat erop wijst dat het wild goed vertegenwoordigd is!
Enkele kilometers verder krijgen we nog een tussenstop: onze gids maakt ons attent op een panoramapunt, een stuk boven de weg waarop we ons bevinden. Diegenen die minder stapzeker zijn blijven hier wachten, want het is een korte, maar felle klauterpartij om tot boven te komen. De beloning is echter groot: het uitzicht, dat reikt tot voorbij Techendorf, is fenomenaal. Jammer van de laaghangende bewolking...
We gunnen ook de overkant van het meer nog een bewonderende blik, waarna we terug afdalen, om met de hele groep verder te stappen langs prachtige rotswanden. Wat later, net als het begint te regenen, bereiken we "Alm Hinterm Brunn", waar we een gezellig hoekje vinden in één van de bijgebouwtjes. De houtkachel verspreid een aangename warmte, en we worden snel voorzien van een welkome dorstlesser.
Zoals gewoonlijk hebben we ook iets te eten besteld. We zijn echter niet de enige gasten, dus moeten we wat geduld opbrengen.
Geen tijd voor verveling echter: in het lokaal zijn enkele "jachttroffeeën" tentoon gesteld. Met plezier fotografeer ik ze. Dan raken we in gesprek met onze overburen, en al gauw gaat het er gezellig aan toe!
De tijd vliegt voorbij, en na het eten maken we ons gereed om de terugtocht aan te vatten. We zullen afdalen naar "Neusach", waar we aan boord zullen gaan op de boot van"Weissensee Schiffahrt".
De hemelsluizen staan nog steeds open, en dus wordt regenkledij of paraplu te voorschijn gehaald. Wie een dagtocht maakt in de bergen moet steeds op alles voorbereid zijn! Na ongeveer een uur arriveren we, goed op tijd, aan de aanlegplaats van het schip. We vinden een plekje binnen, waar de verwarming aan is, en zo kunnen we ten volle genieten van de terugvaart naar de oostoever.
Ondanks de regen was dit toch weer een leuke en geslaagde dag!
Zoals beloofd(!?) is het deze ochtend rotweer: de hemelsluizen staan open, en regen en hagel vallen er met bakken uit! Ik haal vlug de broodjes voor het ontbijt, en na het eten blijven we gezellig binnen. De kachel is aan, en we verdrijven de tijd met het lezen van een boek, een spelletje kaart en af en toe eens opkijken of de weergoden in een gunstigere stemming komen.
Na het middageten klaart het eindelijk op. Ook de temperatuur gaat aangenaam de hoogte in: reden om een ommetje te maken. We zoeken de nabijheid van het meer op, om ons te goed te doen aan de zuivere lucht en de omgevingsrust!
En de rust is volledig weergekeerd: enkel een zacht briesje is voelbaar. De wolken en de beboste hellingen spiegelen zich in het meer.
Terwijl Gipsy, die ook volop geniet van de buitenlucht, nog graag even voor het fototoestel poseert, verlaten ook de eenden hun schuilplaats, en ze komen nieuwsgierig en kwakend kijken of we wat lekkers mee hebben! Pech!
Dit alles bezorgt ons de nodige energie voor het zwaardere werk dat ons morgen wacht!
Vandaag willen we in de "Silbergraben" de plantengroei bewonderen. Eerst begeven we ons naar de waterkant, waar we het geruis van het snelstromend bergriviertje zijn geest-ontspannend werk laten verrichten.
Daarna gaan we, voorzichtig, in het droge deel van de bedding rondneuzen. Veel moeite hoeven we niet te doen: her en der sturen de rotsplanten hun wortels tussen de stenen tot ze water en voedsel vinden! Nu eens bekoort bladvorm en kleurschakering, terwijl wat verder een bloem zijn tedere schoonheid toont!
Het is verwonderlijk hoeveel variatie zich hier, tussen de stenen, weet te handhaven.
We hebben nog een "terrasje" gepland, en we besluiten om onze tocht van vandaag te beeindigen, en terug te keren naar de caravan, om ons eerst nog wat op te frissen en om te kleden. Dan trekken we naar "Ronachers Einkehr", waar ik niet kan laten om een foto te maken van de, met bloembakken versierde gevel.
Na onze trip doorheen de "Silbergraben" is een rustpauze op het terras meer dan welkom. We nemen plaats met vrij uitzicht op het meer, en, voorzien van een hapje en een drankje plannen we onze aktiviteiten voor morgen. Het weerbericht voorspeld niet veel goeds: we besluiten om het een dagje rustig aan te doen. Overmorgen staat er een groepswandeling op het programma, en we hebben daaraan onze deelname toegezegd!
Vandaag vertrekken mijn schoonbroer en schoonzus terug huiswaarts. We vergezellen hen tot aan de oprit van de snelweg, waarna wij nog enkele inkopen doen in Spittal. Rond de middag zijn we terug op de camping, waar we, na het eten en een korte rustpauze, een gebakje gaan nuttigen op het terras van "Ronachers Einkehr".
Het is prachtig weer, en voor de douchetijd maken we nog een kort ommetje, waar ik gretig gebruik van maak om enkele sfeerbeelden op de gevoelige plaat vast te leggen...
Voor we terugkeren krijg ik de gelegenheid om een zeilboot op het meer, haast letterlijk in te kaderen! En bij de caravan poseert een krekel op de armsteun van een stoel.
Dan volgt de douche, en daarna wil Gipsy ook nog op de foto. We sluiten de dag af in het campingrestaurant, waar we een smakelijk avondmaal nuttigen, waarna we ons bed opzoeken voor een welverdiende nachtrust!
De eerste vrijdagnamiddag van september is het seizoensluiting van de "Boerenmarkt" aan de Weissensee oostoever. We doen hier dan de laatste keer onze inkopen, want vanaf volgende week moeten we ons naar Spittal verplaatsen, waar de marktkramers iedere donderdagvoormiddag aanwezig zijn!
Op deze laatste marktdag is steeds extra ambiance voorzien: de gemeente zorgt voor tafels, stoelen en een tapinstallatie, en ook de hongerigen komen niets te kort! Ondertussen treed een plaatselijke groep op: dit jaar de schuhplattlergruppe "D'STAFFBUAM": folkloristische dans, voorzien van de nodige dosis humor!
En wie de drukte even wil ontlopen, kan zich laten rondrijden in de aanwezige paardenkoets! (Rondritten op andere dagen zijn steeds mogelijk na telefonische afspraak met de eigenaar: Walder Gerhard, tel. 0676/7851393.)
Tijdens onze wandelingen hebben we ook steeds oog voor de plantengroei. Het is herfst, en dat betekent dat, naast mooie najaarsbloemen, ook de bessen welig aanwezig zijn. Hun verscheidenheid in vorm en kleur zorgt voor een extra contrast tegen de overwegend groene achtergrond!
Niet enkel bessen en bloemen zijn aanwezig in deze tijd van het jaar. Ook de paddestoelen eisen hun plaats in de natuur op! Nu eens in groep, dan weer solitair: overal vinden ze een plekje om te pronken met hun schoonheid! En, alsof dat niet voldoende is, zorgen de dauwdruppels voor nog een extra accent!
