De schijfcactus (ook wel vijgencactus) komt oorspronkelijk uit Mexico en is een echte 'survivor'.

http://nl.wikipedia.org/wiki/Opuntia





De schijfcactus, een harnekkige overlever met op de achtergrond Las Breñas en Mazo.







I'm a survivor









Luciano is hier geweest




Het oud gedeelte van de schijfcactus wordt in de loop der jaren een bruine houtachtige stam met
vertakkingen. Om plaats te maken in de tuin hakt men ze in stukken en gooit ze op een hoop. In
korte tijd ontspruiten er jonge groene schijfjes. 




Omdat de schijfcactus bekend staat als een overlever zowel na bosbrand als in zeer arme en
droge grond heeft men in een afgedankte zoutpan een test gedaan. En ja hoor! De schijfcactus
gedijt prima in de zoute grond.



Wat ik me afvraag is, waarom men zoveel moeite doet om de schijfcactussen op deze plaats te
laten groeien, De cactussen staan hier overal langs de wegen. De vruchten die erg lekker zijn,
hebben bijna geen economische waarde en de schijven die weliswaar in Mexico als groenten
worden gekookt worden hier op het eiland niet gegeten.








Het verdroogde skelet van een cactusschijf. Sommige kunstenaars gebruiken de harde delen en maken er juweeltjes van.

Gisteravond gaan varen en tijdens het vissen even in de Cueva Bonita (mooie grot) geweest.
De grot wordt ook wel 'Cueva de Colores' (grot van de kleuren) genoemd.    



Foto genomen doorheen de plexiglas ruit van de cabine.  



We komen dichterbij en het wordt spannend ;-)



Het ondiepe water bij de ingang van de grot is gevoeliger voor blauw licht.



Nog even naar boven kijken naar de prachtige kleuren van de klif. Men weet niet waar eerst kijken ;-)




Het Beste moment om de Cueva Bonita te bezoeken is tijdens zonsondergang. De rode stralen
van de lage zon spelen dan met het water en het plafond in de grot en trakteren je op een waar
festijn van kleuren. De grot is dan op z'n adembenemenste best. Dit verschijnsel is moeilijk te
vangen in foto's, daarom ben ik iets vroeger in de grot gegaan, wel gebruikmakend van het licht
maar niet van het geflikker op het water dat sterke en scherpe schaduwen geeft op de foto's.








In januari 1997 zijn er twee mensen omgekomen tijdens een toeristische vaartocht in de Cueva
Bonita. De roekeloze kapitein vaarde de grot binnen met een deining tot zes meter hoge golven.
Toen er zo'n hoge golf de grot binnenkwam crashte de boot tegen de rotsen. De kapitein en een
vijftigjarige Duitse vrouw overleden ter plekke. Zeven andere toeristen overleefden de ramp en
hebben een dag en een nacht op het kleine strandje in de grot zitten wachten op hulp. Door de
konditie van de deining kon men de grot niet invaren en evacuëren. Duikers hadden wel
geprobeerd hulp te bieden. Met het licht de volgende dag werden de zeven gered en geëvacueerd.
Een oudere man had gebroken ribben en een meisje van vier was onderkoeld. 












De grot heeft een ingang en een uitgang maar deze laatste is niet voor ons bestemd, alleen voor bootjes zonder cabine.



















Vanuit de haven van Tazacorte vertrekken dagelijks vier boten. Een gerestaureerde en
omgebouwde oude schuit die ooit nog krabben heeft gevangen op een Duits wad. Een catamaran
met in de boegen vensters om de onderwater flora en fauna te bewonderen. De "Fantasy", een
snelle boot met doorkijkbodem en twee suppersnelle Inia ocean explorers, een soort extra lange
zodiac. Met deze boten kan men wanneer de omstandigheden het toelaten de Cueva Bonita
bezoeken. Kaartjes voor de avontuurlijke oceaantochten zijn te verkrijgen in de haven.
Vaarschema's en prijzen zijn net zo veranderlijk als het weer in Nederland en België ;-)


Behoedzaam draait mijn vriend de boot en varen we langzaam terug naar buiten om verder te
gaan vissen op de oceaan.

Vroeg op weg naar de luchthaven voor het eerste vliegtuig naar Tenerife, maar met zo'n mooie wolkenformaties haden wij bijna ons vliegtuig gemist.

Zon op zon-dag.
 

De Llano del Jable, ook wel "Heksenvlakte" genoemd. Deze zwarte woestijnvlakte is een
mysterieuze wonderlijke lokatie. Af en toe struin ik daar rond om foto's te maken. Waarom
men deze plaats Heksenvlakte noemt wordt algauw duidelijk. Je bent hier op een hoogte van
+/- 1250 meter en flarden wolken komen vanover de berg naar je toe als heksen op hun bezen.
Het zicht naar het noorden op de Caldera is ook steeds anders, soms ingekaderd met
passaatwolken die zich steeds hernieuwen en verdwijnen en op ander dagen (zie laatste 2 foto's)
is het "sky's the limit" en staat er zoveel wind dat er geen wolkje aan de lucht is.   


















'Sky's the limit' met veel wind.

Vermolmd - verteerd - verrot - verkleurd - verschoten - afgeleefd - afgetakeld ... 

Bunkers en kazematten ter verdediging van het eiland tijdens de wereldoorlogen.

***

Bovenop de "Risco de La Concepción" (de kraterwand waartegen de hoofdstad Santa Cruz is
gebouwd), staan de resten van een bunker of een kazemat-achtig bouwsel in beton. Gebouwd ter
verdediging van het eiland tijdens de twee wereldoorlogen. De militaire bouwsels zijn in ieder
geval strategisch goed gelegen. Men overziet de oceaan en bij goed weer de eilanden Tenerife en
La Gomera. De ruïne is een rond overblijfsel van een schietkoepel voor de opstelling van  een
vuurwapen.







































Een beetje lager nog een betonnen bunker, waarschijnlijk voor de opstelling van artellerie, een
houwitser, mortier of kanon, wie weet? Bij mijn weten zijn dit de enige twee overgebleven
bunkers die op het eiland gebouwd werden ter gelegenhied van de wereldoorlogen.



Er stonden nog meerdere bunkers op strategische plaatsen aan de oostkust.
Een in Los Cancajos, stond op privé landgoed en werd verwoest in 2008.
Eentje aan het begin van de havenpier, afgebroken in  1950.
Nog eentje ter hoogte van Playa Bajamar (verdwenen)
En een laatste op Punta de Los Guinchos (moet ik nog Checken ;-)

Small is beautiful.

Die dag in de haven van Tazacorte kwam ik een oude liefde tegen... van zoveel jaar geleden...

In het jaar '58 van verleden eeuw kocht ik mijn eerste auto, een mooie (lelijke) eend. Op 21 juni
de dag van mijn verjaardag ging ik hem halen bij de dealer in de Kerkstraat in Borgerhout en
moest ik hem op de een of andere manier thuis zien te krijgen. Ik woonde toendertijd in Berchem
bij Antwerpen. In die tijd moest men 18 jaar zijn om met een auto te rijden maar van rijbewijs
was er nog geen sprake. In de garage enkele malen geschakeld, vooruit en achteruit geprobeerd
en klaar is kees. Er reden toen veel minder auto's en het verkeer in de straten was rustig. Ik kreeg
wel de boodschap mee, : "Pas op voor de tram, want die heeft voorrang" Ik ben heelhuids thuis
geraakt














Aangezien er niet veel 2 cv's meer operationeel zijn kost een perfect bewaard of gerestaureerd
exemplaar al gauw tussen de 15 en 20.0000 euro.



Deux Chevaux, 2 pk, lelijke eend, wieg, geit, het wippertje en misschien nog wel meer namen
voor dit fenomenaal autootje...

Bijlagen:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Citro%C3%ABn_2CV   

René de rog-fluisteraar.

Tijdens de ochtendwandeling over het strand kom ik af en toe René tegen. René begeleidt
vrienden en kenissen met het vangen van roggen vanaf het strand. Voor meer informatie hier:
http://www.vakantiehuizenlapalma.nl/home/actief/vissen-op-la-palma2
of in bijlage.









Met een visvriendelijke enterhaak voorzien van een plastic bol wordt de rog voorzichtig op het
strand getrokken.







René gebruikt haken zonder weerhaken. De haak wordt verwijdert en dan wordt even de
gebruikelijke trofee foto gemaakt (hier niet gepubliceerd).



De rogfluisteraar.
René draait de rog richting oceaan. Ik heb de indruk dat René dan werkelijk met de vis
communiceert en hem toefluistert, : "Go man go, till we meet again next time"
 









Volgens mij had deze rog dit ritueel al meerdere malen meegemaakt. Hij moest maar niet zo
dom zijn, zich steeds te laten vangen door het lekkere aas ;-)



De rog fladdert met zijn borstvinnen over de keien van het strand richting zee.



























Terug de vrijheid in het wijde sop. Tot de volgende keer mate ;-)




Het geeft toch een goed gevoel dat deze prachtige beesten niet dood achterblijven op het strand,
hetgeen met andere domme en onervaren vissers wel al eens gebeurt.

Bijlagen:
http://www.vakantiehuizenlapalma.nl/home/actief/vissen-op-la-palma2   

Once upon a time in La Palma... 




In den beginne toen wij hier op het eiland waren, reeds meer dan 20 jaar geleden en straks een kwart eeuw hadden wij ...
Ik lijk wel Karen Blixen, die haar boek "Out of Africa" begon met de woorden;
' Once upon a time in Africa...'
Nooit in me opgekomen dat ik op La Palma herinneringen zou maken. 

Once upon a time in La Palma, hadden wij een vervallen plantage gekocht met afgestorven
avocadobomen, appelsien- en mandarijnbomen, allerlei exotisch fruit, bananen en zelfs enkele
koffiestruiken. De dode avocadobomen moesten gerooid worden en ik vond het leuk om van de
stronken sculpturen te maken met de kettingzaag. Sommige beelden staan hier links en rechts
rondom het huis en verkeren nog in goede staat. Anderen hebben de tand des tijds amper
doorstaan. Enkele zijn verkocht en staan ergens in Duitsland.

Je staat er niet bij stil maar op dit eiland gaat de tijd driemaal sneller dan op het vaste land.
3x trager leven is dan boodschap

Schemering over "El Puertito Viejo"   

Argual is een district behorende tot Los Llanos, wat men in België een deelgemeente zou noemen.

Meer lezen: http://es.wikipedia.org/wiki/Argual 




Meer over weten de agave zie bijlage.

Bijlagen:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Agave_(geslacht)   

Een booteigenaar investeert in zijn hobby hooggespannen verwachtingen en er zijn zeker
fantastische dagen op zee, maar hij besteedt ook moeite, tijd en geld. Zolang het maar in
verhouding staat met het gebodene is het o.k. Menig kapitein wil de waarheid niet onder ogen
zien dat het bezit van een boot met stress en spanning gepaard gaat. En indien je er lichamelijk
en geestelijk onder lijdt is het beste advies, de boot zo gauw mogelijk te verkopen. Maar zolang
je het verschijnsel "bootje varen" romantiseert en idealiseert, komt het allemaal wel goed ;-) 









Nadat de zeefauna en flora van de romp met een hogedrukreiniger is verwijderd zie:
http://blog.seniorennet.be/wim_del_arte/archief.php?startdatum=1378504801&stopdatum=1378591201
wordt de dag nadien de hardnekkige restjes en de oude antifoulinglaag geschuurd.













Hier en daar wat plamuur een twee lagen nieuwe antifouling worden aangebracht.













De motor heeft een nieuwe uitlaat en is tegelijkertijd volledig nagezien.

















De boot is van zijn 'blokken' en wordt terug te water gelaten.




Een proefvaart, de motor is geruislozer geworden en bij 3500 toeren planeert hij perfect. We
hebben namelijk juist boven de schroef een soort stabilo's aangebracht, dat maakt dat hij bij
hogere snelheid een beetje uit het water komt, planeert en minder bonkt op de golven.

Nee! het is hier niet alle dagen bewolkt, het is hier alle dagen zon! Juist die dag was het bewolkt



Daar doen we het voor

Ocean Trash Artwork.

The beach and the atlantic ocean is my source.

Tijdens mijn wandelingen aan de oevers van La Palma verzamel ik allerlei dingen achtergelaten
door de mens in deze niet-gerelateerde omgeving. Ik neem ze mee naar mijn atelier en met de
hulp van  hun unieke karakter maak ik er sculpturen van.  
 


















Ontstekingskaarsen (bougies) worden door Palmese kantvissers gebruikt als gewicht aan hun
vislijnen. De gewichtjes blijven al eens steken tussen de rotsachtige zeebodem. Oude bougies zijn
in ieder geval goedkoper dan de in plastic gevatte loden gewichten die de "rijke" buitenlandse
toeristen gebruiken ;-)



Assemblage van drijfhout, aluminium, koper, bougies, geroest en door de golfslag verwrongen
ijzer en plastic gevonden op het strand van Tazacorte.

Lengte 43 cm.
Hoogte 26 cm.
Spanwijdte 41 cm.



"Flying machines" is een dankbaar onderwerp om assemblages te maken. Meer van dat zie hier:

http://blog.seniorennet.be/wim_del_arte/archief.php?startdatum=1369150956&stopdatum=1369237356

of in bijlage ...

Bijlagen:
http://blog.seniorennet.be/wim_del_arte/archief.php?startdatum=1369150956&stopdatum=1369237356   

Slangenkruid en brem boven de wolken.



Slangenkruid boven de wolken, maar wel een unieke soort, endemisch op La Palma. d.w.z. dat
deze plant van nature uitsluitend voorkomt in één beperkt gebied, zoals eilanden in de oceaan.
La Palma is rijk aan endemische soorten.


Brem wederom boven de wolken en ook een endemische soort op La Palma. Endemie, inheems
of endemisme is een belangrijk verschijnsel in de biogeografie, omdat het endemisch zijn van
een organisme impliceert dat dat organisme óf in zijn huidige verspreidingsgebied ontstaan is
en zich nooit verder heeft verspreid, óf in zijn huidige verspreidingsgebied ontstaan is, zich ooit
verder heeft verspreid maar zich door uitsterven elders weer tot zijn oorsprongsgebied heeft
beperkt, óf elders is ontstaan en op het enige, huidige verspreidingsgebied na uitgestorven is.


De lokale naam is Tajinaste Azul en de Latijnse naam is Echium Webbii.
De bloeitijd is van april tot mei.
Gefotografeerd naast de weg naar de 'Astrofisico'.


Lokale naam: Codeso.
Latijnse naam: Adenocarpus viscosus.
Bloeitijd: mei tot july.
gefotografeerd: Roque de Los Muchachos.

Bijlagen:
http://nl.wikipedia.org/wiki/Endemie_(biogeografie)   

Bij de ingang vanuit het zuiden van de Barranco del Jurado doemt er plotseling een sanctuarium
op. Jarenlang reed ik er voorbij en kon ik in een flits zien dat het wegaltaar onderkomen en in
slechte staat verkeerde. De verkeersweg is daar smal en bochtig, gevaarlijk om te vertragen, laat
staan stoppen. Een tiental meters voor het tabernakel is een plaats uitgehouwen uit de rotswand
waar één auto kan staan. Men moet er wel op bedacht zijn om daar te stoppen want men is er zo
voorbij gereden. 

Onlangs zag ik wederom in een flits dat het heiligdom een lik witte verf had gekregen en er
bloemen stonden. Ik nam me voor een volgende keer dat ik er voorbijkwam te stoppen, het
kapelleke van dichtbij te bekijken en eventueel enkele foto's te kieken. Ziehier het resultaat ...
 







Zelf ben ik niet gelovig maar wel geïnteresseerd in de dingen des levens. In het tabernakel met
hangslot stond een replica van "Nuestra Señora de Las Nieves" (De Heilige Maagd van de
Sneeuw). Het origineel bevindt zich in het kerkje van het bedevaardsoord Las Nieves en zij heeft
op het eiland vele wonderen verricht. Er stonden verse orchideeën, kaarslichtjes, er was water
voorhanden om eventueel de bloemen bij te gieten en een keerborstel (bezem ;-). Men kon
duidelijk merken dat een devoot iemand de onderhoud van het sanctuarium op zich had genomen. 













De auto's blijven voorbij razen ...

Komende vanuit het zuiden via de LP-1 lijkt de dorpskern van Tijarafe heel dichtbij en denkt men
nog een minuutje en dan ga ik een koffietje drinken in een van de barretjes, maar dat is buiten de
waard gerekend. Er is nog een kloof te overbruggen, namelijk de Barranco del Jurado (de Kloof
van het Gat) die men nog helemaal moet in- en uitrijden alvoren een cortadootje te degusteren (dit
is een kleine sterke koffie die in een glaasje bovenop dikke gele gesuikerde geconcentreerde melk
ligt) Net een Belgische praline, ik ben er verzot op
 
De ravijn vanaf de hoofdweg LP-1 tot het strandje van Jurado is beschermd gebied. Van de
bekende rots met daarin het gat, waarnaar de barranco is vernoemd, heb ik al meerdere malen
foto's gemaakt. Met het bekijken van de 'rotspunt met gat' op het groot scherm van de computer
zag ik duidelijk een neushoorn en noemen wij de barranco vanaf nu,:
 "De kloof van de Neushoorn".

Men kan de ravijn bewandelen, onder de neushoorn loopt een oude koningsweg. Net als vele
barranco's op het eiland zijn de ontoegankelijke bijna verticale wanden een perfect onderkomen
voor torenvalken en andere roofvogels die ruimschoots in dit gebied aanwezig zijn.


















Aan de overkant van de neushoorn is nog een rots met gat te zien. De ravijn van het gat heeft
zijn naam niet gestolen.



De 'barranco van de neushoorn' gekiekt bij valavond vanaf de boot op de oceaan. Op deze foto
ontdekt men hoe impressionant zo'n barranco kan zijn.

Sprookje

Tot hiertoe nog steeds geen horde toeristen die net zoals ik zich vergapen aan de beroemde Palmese zonsondergangen.