Ik ben YESSIE
Ik ben een vrouw en woon in TURNHOUT (BELGIE) en mijn beroep is .
Ik ben geboren op 06/01/1956 en ben nu dus 68 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: fietsen-wandelen-sudoku-lezen-eten.
Ik heb een vriend, Guido; hij is 51 jaar en woont in Brecht. We hebben een lat relatie. Ik was een keertje aan het fietsen langs het kanaal, en daar heb ik hem leren kennen Het klikte onmiddellijk, en het gaat goed met ons
Tekstgrootte aanpassen? Klik op + of -
BLOG ZOOM
tijdens wandelingen wordt er druk gefotografeerd
Met de GOLDWING van Medard
Met mijn vriend Guido op een wandeling
een vreemde poes die met mijn koersschoenen komt "vrijen"
natuurfoto's
GUIDO IN BENIDORM
GUIDO IN DINTELOORD (HOLLAND)
MINOU LIKT MIJN IJSJE HELEMAAL OP
dit is TEX, de border collie van onze vriend Medard
Ga op een vlakke, stabiele ondergrond met genoeg ruimte rondom staan. Neem in iedere hand een 2,5 kg aardappelzak, strek de armen zijwaarts en hou ze daar zolang mogelijk. Probeer één minuut te bereiken en ontspan daarna.
Je zal voelen dat je deze houding iedere dag een beetje langer kan houden.
Na een paar weken neem je een 5 kg aardappelzak. Zelfde werkwijze en na een paar weken neem je 25 kg zak. Uiteindelijk ga je over naar een 50 kg aardappelzak die je ook met de armen zijwaarts gestrekt één minuut omhoog houdt (dit heb ik reeds bereikt).
Nadat je vertrouwen groot genoeg is op dit niveau, ga je verder. Steek nu één aardappel in iedere aardappelzak.
De ideale oplossing voor mensen die allergisch zijn is het uitschakelen van de allergenen waarvoor ze gevoelig zijn. Maar die radicale aanpak is zelden mogelijk en alles hangt af van het type allergenen dat in het spel is.
Een hond in huis vermindert de gevoeligheid voor luchtwegallergenen.
De gegevens rond huisdieren spreken elkaar tegen. Al langer wordt aanbevolen om geen behaarde dieren, zoals honden en katten in huis te nemen. Voor katten verandert er niets, maar er zijn aanwijzingen dat honden niet schadelijk zouden zijn, integendeel zelfs. Een Duitse studie heeft 3000 kinderen gevolgd van de geboorte tot hun zesde jaar. Hun levensomstandigheden en hun contact met diverse allergenen werden onderzocht aan de hand van vraaglijsten die door de ouders werden ingevuld. Zo werd ontdekt dat een hond in huis hebben de gevoeligheid van de kinderen voor luchtwegallergenen vermindert. Kinderen die een hond rond zich hebben zouden zo minder gevoelig zijn voor pollen en andere ingeademde allergenen.
Het is nog te vroeg om iedereen aan te raden om een hond in huis te halen. Eerst is er nog verder onderzoek nodig.
Huisdieren zijn goed voor het hele gezin
Algemeen beschouwd zouden huisdieren op termijn wel de gezondheid ten goede komen van hun baasje en zijn hele gezin. Vooral honden zijn een soort gezelschap waarop men op elk moment kan rekenen.
Dat versterkt het moreel, ze verplichten ons ook om elke dag te gaan wandelen, waardoor we automatisch meer bewegen, en ze verminderen nu blijkbaar ook de risicos op luchtwegallergieën.
Hoe het begin van de ziekte van Alzheimer opsporen? Er bestaat een heel simpele en snelle test waarmee artsen kunnen achterhalen of iemand te kampen heeft met dementie:
De 5-woordenstest van Dubois !
1.Leg een lijst van 5 woorden voor en vraag die te lezen: museum, limonade, zeef, vrachtwagen , sprinkhaan.
2.Na lectuur van deze lijst, vraagt u 5 begrippen te tekenen: het gebouw, de drank, het voorwerp, het voertuig, het insect.
3.Vraag de persoon om de 5 eerste woorden te herhalen.
4.Als hij enkele woorden niet meer weet, geef hem dan aanwijzingen waardoor hij ze zich kan herinneren (bv.er was iets om te drinken bij).
5.Doe de test over na een korte afleidende test (bv.een simpele rekentest).
Als de persoon de woorden niet vindt, ook niet met hulp, bestaat er een grote kans dat hij de Ziekte van Alzheimer heeft.
Er bestaan nog andere tests zoals de IADL. Hierbij wordt gebruik gemaakt van dagelijkse activiteiten om de problemen met geheugen en het risico op dementie op te sporen: in staat zijn om de telefoon te gebruiken, het openbaar vervoer, zijn medicamenten, en met geld om gaan.
Diagnose stellen van de Ziekte van Alzheimer: hoe vroeger , hoe beter !!
Een screening is belangrijk (MRI scan, neuropsychologische tests) : mensen die helemaal niks mankeren kunnen dan gerustgesteld worden en zullen te horen krijgen dat hun geheugenproblemen onschuldig zijn en niets te maken hebben met de gevreesde Ziekte van Alzheimer.
Weet jij waarom een fles wijn altijd 12 graden is?
Het gaat niet over de graden Celsius, maar over het alcoholgehalte ! Meer bepaald het percentage alcohol ten opzichte van het totale volume. Op het etiket staat 12 % vol, wat betekent dat er 12 liter alcohol werd gebruikt voor 100 liter wijn. Conclusie: een fles wijn van 75 cl bevat 9 cl alcohol.
Weet je hoe snel de snelste lift van de wereld is?
De snelste gaat tot 60 km/u en bevindt zich uiteraard in een wolkenkrabber: de toren van Taïpei.
Hij doet er amper 40 seconden over om de 89 ste verdieping te bereiken en die ligt maar liefst op 382 meter hoogte!!
Wist je dat een film van 2 uur in de bioscoop amper 1u55 duurt op TV ?
In de bioscoop wordt een film afgespeeld aan de snelheid van 24 beelden per seconde, maar op TV is dat 25 beelden per seconde. Het is onzichtbaar voor de toeschouwer, maar eenzelfde film wordt op die manier wel 5 minuten ingekort.
Gisteren zijn we alweer in het ziekenhuis geweest, niet omdat we daar een klantenkaart hebben, maar omdat Tina, de dochter van Guido, een zware hersenschudding had opgelopen en enkele onderzoeken moest ondergaan.En hoe iemand een hersenschudding krijgt, wel door met grote honden te ravotten. Zij was namelijk aan het spelen geweest met een hond, en had zich nadien neergezet op de grond om uit te rusten van de stoeipartij, maar hondjelief had er nog niet genoeg van en sprong op haar schouders. Zij wilde hem nog wegduwen maar viel achterover met haar hoofd op de stenen vloer.Hopelijk heeft ze geen blijvende schade opgelopen.
Zo zie je maar dat je ook met grote honden een beetje moet opletten, zij kennen het gevaar natuurlijk niet en blijven graag spelen, maar een ongelukje is vlug gebeurd (dat heb ik trouwens zelf ook al ondervonden).
We zijn te voet naar het ziekenhuis geweest, en er valt altijd wel wat te fotograferen dan.
Deze eend gaat wat dichterbij om de verbodsplaat te kunnen lezen !En ja, het is een echte eend ... En nog iemand wat centjes te veel om zo een yacht te kopen???
Als het weer goed is, is het hier wandelen geblazen. Zondag hebben we een bezoekje aan de manège gebracht van Turnhout, de Casteleyn. Er is daar een gezellig terrasje van waar je de paarden kan bewonderen.
Zelf heb ik nooit enige interesse gehad om een paard te berijden maar ik zie andere mensen wel eens graag bezig als ze met dressure of springen bezig zijn.
Een lekkere pomton (mix van pompelmoes en tonic) mag er zeker ook niet aan ontbreken.
Autisme komt voor bij ongeveer 25 op de 10.000 mensen en 3 à 4 keer vaker bij jongens dan bij meisjes, vermoedelijk al vanaf de geboorte. Autisme komt meestal tot uiting rond de leeftijd van één à twee jaar. De aandoening gaat gepaard met een communicatiestoornis en een contactstoornis, maar autisme is nog altijd grotendeels een mysterieuze ziekte. Er zou sprake zijn van een genetische oorzaak, maar ook op dat vlak heerst er nog onduidelijkheid. Een recent onderzoek wijst op het verband tussen autisme en een laag geboortegewicht en/of een vroeggeboorte. Die factoren zouden het risico op de aandoening verdubbelen. Het ziet ernaar uit dat de invloed van het geboortegewicht en de prematuriteit verschilt al naargelang het kind alleen aan autisme lijdt of ook met andere stoornissen kampt.
Rest de vraag of de verstoorde groei van de foetus voor neurologische problemen zorgt of de neurologische stoornis voor een laag geboortegewicht.
Hoe vroeger de ziekte behandeld wordt, hoe beter de gezondheid van het kind zal evolueren.
Nog even de gang van zaken laten weten over de revalidatie waarmee ik nu bezig ben.
Maandag ben ik voor de eerste keer naar de kinesist geweest. Ik ging er heen in de hoop dat hij mij vlug zou af helpen van de pijn en de stijfheid in mijn pols (waar ik drie polsbreuken in heb gehad door een val met de koersfiets).
Maar wat ik daar te horen kreeg stemde mij tot nadenken want de naam SUDECK viel en daar was ik al bang voor.
Mijn rechter hand is als een klauw van een dier, zo verkrampt staan de vingers, en ik kan er niks aan doen, het is van de stress naar het schijnt, en ook opgekropte woede en verdriet, omdat ik alles WIL doen in het huishouden maar niks KAN doen. Echte frustratie. Ik die altijd zoveel mogelijk zelf deed (wat je zelf doet, doe je beter)!!!
Ik moet mij nu eerst ontspannen om te kunnen genezen, en zelfs dat woord kende ik niet (de kinesist zegde dat alles gespannen stond, en dat hij op die manier niet aan mijn hand kon komen, want bij Südeck is het heel belangrijk dat je de persoon geen pijn doet, Sudeck is ook de angst om nog meer pijn te hebben die de ledematen stijf maakt zodat je niks kan doen).Hier valt dus niks te beginnen met forceren van de pols of de hand, dat werkt tegendraads, heel zachte revalidatie dus...
Deze week ga ik vier keer naar de kinesist, ik heb vertrouwen in hem, dus zal het wel goed komen, maar het zal lang duren, ik zal zeker veel GEDULD moeten oefenen.
Mijn koersfiets staat ondertussen op de zolder onder een deken, of ik nog ooit zal rijden weet ik niet, de angst zal me ervan weerhouden denk ik.
We hebben weer twee zonnige, leuke wandeldagen achter de rug ( ik kan mijn armen niet allebei gebruiken, maar mijn benen daarom wel). Gisteren zijn Guido en ik naar het park hier in Turnhout geweest : wat gaan wandelen, terrasje gaan doen onderweg, kortweg "genieten". Het lekker zomerweer is gedaan zonder dat je er erg in hebt, dus proberen we maar mee te pakken wat we kunnen. In het park waren veel mensen aan het wandelen, dat deed me denken aan de tijd toen mijn dochter nog heel klein was, we reden dan eerst naar het bos in de herfst, daar gingen we dan een hele grote doos vol kastanjes en eikels rapen, om er daarna mee naar de bambi's , de geiten, de eenden,enz... te gaan in het park. Zij genoot ervan de dieren te voederen, en ik niet minder...
En dat doe ik nog steeds, maar ik geef ze nu in de zomer lekkere plukjes vers gras, dat hebben ze liever dan al dat brood dat mensen er bij gooien.
En vandaag zijn we met mijn zus Rit en schoonbroer Jef gaan wandelen in het natuurgebied " De Liereman" in Oud-Turnhout, een wandeling van 11 km, het was genoeg om terug te beginnen een beetje conditie op te bouwen.
Een werkloze universitair probeerde van zijn werkloosheidsvergoeding een aantal kosten af te trekken via de rubriek "beroepskosten". "Ik heb studiedagen gevolgd , gespecialiseerde boeken gekocht, mijn lidgeld van een wetenschappelijke vereniging betaald en verder moet ik mijn studiekamer verwarmen, verlichten en onderhouden, zo kan ik mij handhaven op de arbeidsmarkt" aldus de man. De fiscus aanvaardde dit niet, maar de rechtbank floot de belastingen terug. De man mocht deze "beroepskosten" wel aftrekken van zijn werkloosheidsvergoeding. Hij moet dus minder belastingen betalen. Ook kosten die een werkloze maakt om te solliciteren, zoals de kosten voor het transport naar een sollicitatiegesprek, zijn aftrekbaar.
Een beroepsofficier uit Malle werkte op zes jaar tijd op zes verschillende plaatsen en dikwijls op verre afstand van thuis. Niet op al die plaatsen kon hij op hotel. Hij kocht daarom een mobilhome om tijdens de week in te verblijven en bracht de kosten in bij de belastingen. De fiscus aanvaardde dat niet. Maar de rechter oordeelde dat hij die kosten voor zijn "tweede verblijf" wel mocht aftrekken.
Een notaris had klanten van hem aangezet om in een nieuwe kunstgallerij te investeren. De galerij ging jammerlijk failliet. De notaris betaalde vrijwillig een schadevergoeding aan deze klanten om zo het vertrouwen van zijn klanten te behouden. Hij mocht deze vergoeding aftrekken van de belastingen.
Een vrouw bracht elke ochtend haar man met de auto naar het station, zij had de auto 's middags nodig om naar haar werk te rijden, ze werkte halftijds. Toen ze de kilometers die ze van en naar het station reed, wou inbrengen als kosten, mocht ze dat niet van de fiscus. De rechter gaf haar wel gelijk omdat ze de auto nodig had voor het werk.
Vanaf zaterdag ben ik begonnen met oefeningen in warm water en afwisselend in ijswater, om de spieren in mijn pols wat terug op gang te krijgen. Dat valt verdorie wel tegen, ik die dacht dat het onmiddellijk vollen bak zou gaan, amaai mijn botten (letterlijk en figuurlijk). Ik mag dus oefenen(2 maal per dag een 20 minuten), maar ik mag nog geen draaibewegingen doen want de derde breuk is nog niet aaneen gegroeid, dus ik moet heel geconcentreerd oefenen ; want als ik een draaibeweging maak, zit ik nog langer in de puree. De kantelbeweging naar voor gaat wel maar naar achter verroert die pols geen mm ! En die naad op mijn pols maakt het mij niet makkelijk om te oefenen, ik durf er amper naar kijken,dan word ik "dizzy", wat ben ik toch een bang schepsel, maar ja, ik heb nog nooit iets gebroken, ik ben dus nog niet gehard in die dingen. En ik die ooit met de gedachte heb gespeeld om verpleegster te worden, het had me wat geweest, als er wat bloed bij te pas kwam of een naad van een operatie, lag dat verpleegsterke tegen de grond haha. Ik zal maar elke dag blijven oefenen, dat is toch ook 40 minuten per dag dat ik uit mijn kurken goot mag, natuurlijk onder controle van onze Guido !(hij blijft maar geduld met mij hebben, de schat). En nu zet ik mijn pc even uit want hier breekt momenteel een kletterend onweer uit, licht moet ik niet gebruiken, de bliksem doet dit wel...kan gevaarljk zijn zegt mijn Guyke Hopelijk gaat het jullie bloggers allemaal goed..tot schrijvens
Weer enkele dagen niet aan mijn blog gewerkt maar met een goede reden. Vrijdag kon ik de pijn niet meer harden die nog steeds teweeggebracht werd door mijn gebroken pols.
Dan maar naar de dokter bellen die de operatie gedaan heeft. Die zegde dat ik onmiddellijk naar het ziekenhuis moest komen,te oordelen naar de symptonen (ik had een voos gevoel in twee vingers van de hand, een beetje zoals je van de tandarts komt, maar dan met veel pijn)
Er zijn terug rx genomen van de pols en hand, alles zat op de goede plaats, behalve de pin die door het plaatje zit die ze in mijn pols hebben gemonteerd Die blokkeerde heel waarschijnlijk een zenuw en heeft deze beschadigd. Het uiteinde van deze pin zat buiten mijn arm,dus die kon de dokter er zo uit trekken. Nu maar hopen dat het wat beter wordt. Het genezingsproces zal nu wel veel langer duren, het kon twee maanden worden zegde de dokter!!!
En Guido heeft er nog maar eens een taak bij gekregen, hij moet mij nu elke avond een inspuiting geven om die gekwetste zenuw terug leven in te blazen.
Ondertussen is Guido 50 jaar geworden, we zijn wel gaan uit eten maar zijn cadeautje zal ik later nog moeten bezorgen
Enkele foto's van die avond, dit was aan de jachthaven, daar konden we te voet naartoe.
En poesie probeert zoveel mogelijk mijn strandstoel in te palmen, die heb ik binnen gezet om toch wat van de natuur te kunnen zien als het slecht weer is. Zo kan ik de vogeltjes in de tuin zien als ze komen eten.
Vandaag heb ik voor het eerst na mijn operatie geprobeerd een beetje te wandelen, met gunstig resultaat overigens. Je kan je niet voorstellen wat een deugd dat wandelingetje deed na een volledige week geen frisse buitenlucht te hebben ingeademd ! We gingen eigenlijk alleen naar de glascontainer, 1 straat verder, maar omdat het goed ging, besloten we een eindje langs de vaart te wandelen. Ik heb mijn longen nogal open gezet hoor. Toen we aan het kanaal voorbij de plaats wandelden waar eerst de welgekende "ANCO" zich bevond (waar de spaghetti werd gemaakt!), hebben we enkele foto's gemaakt. Ze zijn namelijk dit gebouw volledig aan het slopen om er, alweer,appartementen op te zetten, of lofts (want die zijn tegenwoordig "in", de naam toont wat meer zeker...de gas-en electriciteitsrekening waarschijnlijk ook haha). De kraan heeft een soort "mond" waardoor het lijkt of zij het gebouw "op eet" (zie foto 3).
En nadien nog een terrasje aan de jachthaven van Turnhout met een lekker glaasje cola light, want dat mag er ook niet aan ontbreken. De foto's zijn wat donker omdat de zon vooraan was, maar dit was waarschijnlijk de laatste dag voordat het gebouw helemaal tegen de grond gaat. Voor onze familie was dit gebouw toch wel belangrijk, mijn grootvader heeft er lang gewerkt en mijn schoonbroer Jef ook.
Ik voelde me echt super na deze wandeling, wat buitenlucht toch kan doen met je...ondanks de handicap die ik nu heb...
Spijtig dat ik nog steeds niet goed of lang kan typen, het gips dat ik nu draag aan mijn arm is loodzwaar en reikt tot aan mijn schouder(rechts!!), het valt niet mee om na de operatie plezier te hebben int leven. Ik troost me met de gedachte dat heel veel mensen er erger aan toe zijn dan ikzelf maar het is zo verdomd ambetant, die constante pijn , niet alleen in mijn arm, maar vooral ook in mijn nek en hoofd (misschien door het gewicht van de gips, of is dit ook een blijvend letsel van de zware val die ik maakte.....) Mensen, profiteer ervan want voor je het weet zit je thuis, te wachten tot er een maand "voorbij KRUIPT". Binnen een maand mag ik uit het gips en dan stilaan proberen weer vanalles te doen. Ondertussen heeft mijn vriend Guido ook zijn handen vol want nu komt het hele huishouden op zijn nek terecht.Ik ben hem natuurlijk heeeeeeeeeeel dankbaar.Wat hij al voor mij heeft gedaan, getuigt van een grote liefde en verbondenheid. Dit berichtje op mijn blog zetten is zowat het meeste wat ik kan doen, met 1 vinger van mijn linker hand dan.Na dit berichtje is het weer terug gaan liggen want anders zijn de pijnen niet te harden. Tot bloggens allemaal enne..... wees voorzichtig in het verkeer!!! YESSIE
Nog even een paar fotootjes die vandaag werden genomen in mijn klein tuintje. Morgen ben ik in het ziekenhuis om mij te laten opereren aan mijn gebroken pols; dan kan ik natuurlijk niks op mijn blog zetten, want ik moet 1 nacht in het ziekenhuis overnachten, volpension op hotel zullen we maar zeggen. Vandaag heb ik nog een kleine gips, morgen zal ik in het gips liggen tot aan mijn schouder, dus het wordt nog ietske moeilijker om wat te doen dan. Volledige rust aangewezen. Hier zie je ook eens mijn koersfietske, mooi hé? Ons Minou is het vanddag gelukt om terug op de omheining te klauteren in de tuin, we dachten dat ze daar te dik voor geworden was en te lui, maar ze was toch zoooo nieuwsgierig wat er zich achter die omheining afspeelde, dat ze toch nog eens moeite wilde doen. goed zo Minou Blogmaatjes, tot na de operatie, nu ga ik mijn valiesje maken voor morgen.
Vandaag ben ik naar het ziekenhuis geweest voor een ct scan van mijn gebroken pols. Het resultaat was vlug bekend na deze ct. Ik moet wel degelijk geopereerd worden, want die tweede breuk heeft wat te veel verplaatsing om zo te genezen...dus moet ik woensdagmorgen binnen komen om te laten opereren (om kwart na zeven al, ik zal de eerste zijn die dag). Ze gaan een titanium plaatje in mijn pols steken dat alles op zijn plaats moet houden. Na deze operatie heb ik 14 dagen een gips die reikt tot aan mijn schouder, daarna 14 dagen een andere die nog tot aan mijn elleboog zal komen, dezelfde als die ik nu draag.Hoe ik met die eerste zal moeten slapen weet ik niet, dat gaat een dik probleem worden, want ik kan niet op mijn buik slapen, niet op mijn rug, en op de rechterzijde zal niet gaan want die ligt dan in de gips tot aan mijn schouder. Het zal slapen op een zetel worden waar je mee in de tuin gaat liggen, die kan ik omhoog zetten aan het hoofdeinde, zodat ik niet plat op de rug moet gaan liggen.En ik slaap zo al maar een paar uurtjes per nacht, nu zal dat nog minder worden waarschijnlijk. Maar we moeten er door en we hopen maar dat de vier weken vlug om zullen zijn en dat het weer wat blijft zoals het nu is, dan kan ik toch wat in de tuin gaan zitten, de weekbladen eens doorlezen waar ik anders geen tijd voor heb .. . Dat was het voor vandaag, het went niet vlug, alles zo met de wijsvinger van je linker hand moeten intypen. Misschien staan er nu wel meer fouten in, maar dat vergeven jullie mij wel hoop ik. GROETJES. YESSIE
Ik ben YESSIE
