Foto
Zoeken in blog

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 
Inhoud blog
  • praktisch
  • bloemen
  • vogel
  • de jonge
  • lied
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Altijd in beweging met van alles en nog wat...

    07-02-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vaak

    Een gedicht van Willem de Merode 1887-1939

    Ik heb zo vaak…

    Ik heb zo vaak, wanneer de schemer hing
    Over de grachten en de hoge bomen,
    Dicht aan het raam gedrukt zitten te dromen,
    Waarlangs het lichten aarzlend nederging.

    De kleuren en de lijnen van elk ding
    Verdwenen in het wazig-witte dromen,
    Dat, uit het stille water opgekomen,
    Voor ’t vochte raam ’t lantarenlicht opving.

    Als ’t koude glas drukte ik mijn hete wangen
    Mijn ogen zochten door de mist te turen,
    Speurend wie nog zo laat de laan inliep.

    En in mijn oren zong mijn oud verlangen
    De wijze die in al mijn droeve uren
    Niet wilde zwijgen, maar uw namen riep.


    23.11.1911

    Nalezing I (1907 - 1915)

    schrijver

    07-02-2012 om 11:15 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    06-02-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vrouw
    Een gedicht van Hendrik Marsman 1899-1940

    De vrouw van de zon

    'Ik zag een vrouw, die schreed
    alsof zij nooit zou sterven.'

    A. Roland Holst


    Vrij en eeuwig,
    tijdeloos ontheven,
    in een hoog en onaanrandbaar zweven,
    schrijdt gij,
    koninklijk geheven,
    langs de blauwe muren van het licht

    o! de sneeuwstorm van uw gouden mantel
    o! de zon, het diamanten vlamsel,
    dat de heemlen uitstroomt uwer haren
    langs de wolkenloze bergen van de dag

    o! de nacht -
    waar uw fonkelende gouden tocht
    in de hoge, sidderende loop der herten
    eenzaam eindigt,
    in de diepste verten.

    Verzamelde gedichten

    schrijver

    06-02-2012 om 13:25 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    05-02-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.franciscus van assisi
    Een gedicht van Edward Koster 1861-1937

    FRANCISCUS VAN ASSISI.

    Met milde geestdrift in het peinzend oog,
    En de armen zeeg'nend uitgestrekt, de mond
    Omspeeld van teed're weemoed, door het blond
    Van baard en knevel zacht omvloeid, rijst hoog

    Een man, omvonkeld door de stralenboog
    Van maanlicht-mystisch gloeien, zie, de wond
    Van Christus bloedt in zijne zij, de grond
    Doet bloemen spruiten, waar hij zich bewoog.

    Hij liet de armen al zijn schatten over,
    Zijn lijf en leven gaf hij aan zijn Heer,
    En trok de liefde predikend door 't land.

    Want alles had hij lief,de mensen, 't lover,
    De vogels, bloemen, alles klein en teer,
    't Heelal omsnoerend in een liefdeband.

    Tonen en tinten (1900)

    schrijver

    05-02-2012 om 18:26 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    04-02-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.napoleon
    Een gedicht van Johannes Klinker 1764-1845

    Uitboezeming, bij de val van Napoleon.

    Voorgelezen in ene vergadering van Vrijmetselaren, te Amsterdam.

    Triomf! hij viel, die de aard deed beven,
    De vrijheid trapte met de voet,
    Die, door geweld en list verheven,
    Zijn zetel vestte in mensenbloed!
    't Verachtlijk Hoofd der volkverzwelgers,
    (Zijn trotse slaven) maar, weleer,
    Het troetelkind der troonverdelgers
    En vorstenmoorders, plofte neer!

    Van uit zijn hoogte viel hij neder,
    Maar niet verpletterd door zijn val.
    Zweer, Volkren! dat zijn trots niet weder
    Met nieuwe kracht verrijzen zal!
    Weer, weer de tweedracht uit uw vanen! -
    Verdelg het monster, schoon het kermt:
    Het nijlgedrocht weent valse tranen.
    Wee uwer! - zo gij u ontfermt.

    Zijn wanhoopskreet dringt door de wolken;
    Die kreet vervangt zijn zegelied.
    Hij vleit om Vrede; maar, o Volken,
    Mistrouw de Vrede, die hij biedt.
    Op, Franken, op! herneem uw waarde!
    Wis uit de teeknen uwer schand'!
    Ja, wapen u; maar zuiver de aarde,
    Verlos u van de dwingeland!

    Die taak is de uwe! - Of, wilt ge, als slaven,
    Zijn woeste trots en euvelmoed,
    Met siddrende onderwerping staven?
    De wreedaard redden met uw bloed?....
    Uw voortgezweepte duizendtallen
    Opnieuw, voor 's vreemdelings belang,
    Op 't heer der wrekers aan doen vallen?
    Strijd dan - maar vind uw ondergang!

    Reeds tweemaal heeft hij u verraden;
    Verliet u, reddloos, in 't gevaar:
    De lauwer uwer heldendaden,
    Vlocht hij zich, vluchtend, in het haar.
    Hij eist, ten derde maal, uw telgen.
    Welaan! - Verschijn in 't strijdperk weer;
    Maar om zijn aanhang te verdelgen.
    Op, Franken! vel de dwingland neer!

    Gij kende uw plicht, Vrijmetselaren!
    In 't onderjukte Nederland,
    Bleef gij getrouw; bij uwe altaren,
    Bood ge aan zijn invloed wederstand.
    Juich, Eedlen! juich! - Juich, mensenvrinden!
    Wees trots op uw getande rand;
    Maar laat geen Volkshaat u verblinden;
    Ontheilig nooit de broederband!

    Thans roept u 't heiligst recht ten strijde.
    Te wapen! - 't Geldt der Volkren eer.
    Gord, Broeders, 't slagzwaard aan uw zijde,
    Trek op, en keer verwinnend weer!
    Maar laat geen wrok uw hart bewonen;
    De woestheid zwijg', waar de eer gebiedt!
    Vergeet bij 't strijden, weduw-zonen!
    De kindren uwer moeder niet.


    December 1813.

    schrijver

    04-02-2012 om 16:12 geschreven door Dora


    >> Reageer (1)
    03-02-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.maanschijn
    Een gedicht van Pol de Mont

    De maanschijn hangt

    De maanschijn hangt, als een brug
    op zuilen van kristal,
    over een vale heide
    onder de eindloze hemelhal.

    Naakt en bloot de wijde heide...,
    als een kerkhof naakt en bloot...
    Is dat de slaap des Winters?
    Is dat de slaap der Dood?

    Als weefden onzichtbare handen,
    handen, uit het schimmenrijk,
    een koele witte wade
    om een onzichtbaar lijk,

    zó ligt, in het bleke maanlicht,
    een rag van draden gespreid,
    waar duizend tranen op blinken,
    door onzichtbare ogen geschreid...

    En als was het de stilte, of de maanschijn,
    of de nacht, die tot tonen werd,
    zweeft wijd, door de ragfijne luchten,
    lijze een lied - vol vlijmende smert...

    De Gids (1892)

    Illustratie: '... waar duizend tranen op blinken'

    schrijver

    03-02-2012 om 15:00 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    02-02-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.langs
    Een gedicht van Johan van 't Lindenhout

    Dicht langs een bongerdhaag schichtte een pruimensnaaier

    Dicht langs een bongerdhaag schichtte een pruimensnaaier,
    De klepper vong de wind en joeg de vogel op,
    Er gonsde een ver gerucht van tramp'len en geklop,
    De garvenbindster zong op 't zoeven van de maaier.

    Maar, de open lippen strak in zijn verdoolde kop,
    sliep aan de lauwe berm een schuwe armoedzaaier.
    De zomernoen was heet, de hemel trilde laaier
    En groener rankten zich de bellen van de hop.

    Toen zwol een luwe wind over de brakke sloot,
    Hij deunde door het riet en wuifde op de pluimen;
    Een grauwvink aan de wal zat veer en vlek te ruimen,

    't Was of het zonnerad goudener stralen spoot.
    De slaper had zijn droom naar eigen lust en luimen,
    Van honig en roô-wijn, ham en driekoon'ge-brood.

    schrijver



     

    02-02-2012 om 21:11 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    01-02-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.in memoriam
    Een gedicht van Karel van den Oever 1879-1926

    In memoriam

    Gouden geruchten gaan uit uw ogen;
    'k hoor het breken van uw hart
    en uw polsslag diep-bewogen
    door de smart;

    de avond huivert wijl het kil is;
    aan uw wimper beeft een traan;
    Och, hoe de avond zwijgt en stil is
    en vol maan.

    Verzen uit de oorlogstijd (1919)

    schrijver

    01-02-2012 om 16:54 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    31-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.duizendtallen
    Een gedicht van Antony Winkler Prins 1817-1908

    Duizendtallen oceanen

    Duizendtallen oceanen
    Zijn in ’t eindloos wereldmeer
    Van mijn bittre weemoedstranen
    Slechts een droppel en niets meer.

    Honderdduizend eksterogen
    Doen de zwerver minder smart,
    Dan het branden van mijn ogen,
    En het smachten van mijn hart.

    Tachtig uitgevaste leeuwen
    Om het leger der hijëen,
    Kunnen samen nooit zo schreeuwen,
    Als ik huil om u alleen!

    Sentimentele Poëzij

    Illustratie: het leger der hijëen

    schrijver

    31-01-2012 om 19:40 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    30-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.voetbal- hymne

    Een gedicht van Charivarius 1870-1946

    Voetbal-hymne

    O Spel, dat hoofd en hart der knapen vult,
    Die dagelijks 't gedaas der krant verslinden,
    In hartstocht, die geen smaak voor 't hogere duldt,
    Dat mensen beesten maakt, en zienden blinden -

    Hoort, hoe het plebs uit rauwe kelen brult,
    Terwijl het aan 't afzichtlijk schouwspel smult,
    Als daar een horde woestaards en ontzinden
    In 't schunnig schop-werk vuile vreugde vinden ...

    Ziet, hoe des lichaams schoonste lijn zich kronkelt,
    De pees zich opbolt als een boos gezwel,
    Wijl 't oog van een onheil'gen vuurgloed fonkelt ...

    Ja, duizendwerf vervloekt zij 't voetbalspel,
    Waarbij bedrogen wordt, gewed, gekonkeld ...
    Voort! vuige voetbalbende - vaar ter hel!

    Ruize-rijmen (1922)

    schrijver

    30-01-2012 om 19:47 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    29-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.nachtlied
    Een gedicht van Fernanr Toussaint van Boelaere

    Nachtlied

    Geen enkel ver gerucht
    en komt tot mij gedreven;
    De bomen van de dreven
    en lozen zelfs geen zucht.

    Geen late muggenvlucht
    zie 'k vóór mijn ogen zweven;
    De nacht heeft saamgeweven
    zo innig, aarde en lucht.

    Mijn hart dat 'k waande dood
    Door 's werelds drukte omgeven
    Voel 'k nu geweldig gaan!

    Geneuchte wondergroot:
    Zijn hart te horen slaan
    Wen dood is alle leven.

    De gouden oogst(1944)

    schrijver

    29-01-2012 om 11:29 geschreven door Dora


    >> Reageer (1)
    28-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.wereld-warsheid
    Een gedicht van J.A. Alberdingk Tijm 1820-1889

    WERELD-WARSHEID

    Sterk, sterk mij, Heer, in 't hopen op de hemel:
    Hier is de helste glans een nevlige avondschemel ;
    De stoutste poëzie een zinloos, dwaas, geremel;
    De reinste liefde een wufte gloed:
    0, maak mij los van de aard; maar geef mij moed en krachten
    't Verlangde scheidingsuur in ootmoed af te wachten
    En Uwe wil te doen in voor- en tegenspoed!

    1842.

    Viooltjens en grover gebloemte in ouderlijken gaard gekweekt (1844)

    schrijver

    28-01-2012 om 16:25 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    27-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de maan
    Een gedicht van Elisabeth Maria Post 1755-1812

    De maan

    O! maan! gij die de schone schepping
    Met zacht en kwijnend licht bestraalt,
    En in dit stille heldre beekje,
    Uw hemels beeld naar 't leven maalt.

    Gij, die in 't loof verscholen hutten
    Mij ginds in halve schaduw toont,
    Als vreedzaame oorden, waar nog de onschuld
    Bij stille vergenoeging woont.

    Gij, die alom op berg en dalen,
    Nu doodlijke eenzaamheid ontmoet,
    Verlatene akkers, stille weiden
    Met rustig slapend vee, begroet;

    Die 't matte loof van bos en velden
    Met koele dauw verkwikken ziet,
    En door uw glans in ieder dropje,
    Een schitrend diamantje biedt.

    Die, na een dag vol moeite en zorgen,
    Een schone zachte avond geeft,
    En elk gevoelig mens, met vreugde,
    Zijn God doet danken, dat hij leeft.

    Die 't kwijnend oog, door lijdens tranen
    Verdonkerd, heldrer glanzen doet;
    In 't matte hart, vermoeid van klachten,
    Een stille blijde hoope voedt.

    Ook mij, mij geeft gij zachte kalmte,
    Na onrust, woeling en verdriet;
    Door u is 't dat mijn oog, zo smachtend,
    Al hopend naar mijn vader ziet.

    Mijn vader die, met wijze goedheid,
    Mijn wislend lot op aarde schikt,
    En, schoon mij dikwijls distels steken,
    Door menig bloempje mij verkwikt.

    Die, als Hij mij mijn liefste wensen
    Ontzegt, toch mijn geluk bereidt,
    En door de tranen van dit leven,
    Mij rijp maakt voor de zaligheid.

    Ach! laat dit troostgevoel ook vloeien
    In mijner vrienden lijdend hart!
    O! schone maan! waar ge ook moogt glanzen
    Verzacht alom de wrede smart!

    Verkwik de jongling mijner liefde,
    Die thans u ziet, en zucht om mij!
    Breng hem mijn tedere avondgroete,
    Maar zeg niet wat ik om hem lij'.

    Gezangen der liefde (1794)

    schrijver


     

    27-01-2012 om 16:04 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    26-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.stoppel-veld
    Een gedicht van Arnold Sauwen 1857-1938

    Stoppel-veld

    De velden liggen stoppelbloot,
    geplunderd en geschoren;
    geborgen in der schuren schoot
    ligt dorsensklaar het koren.

    En wat geen schuur, hoe breed en hoog,
    kon bergen in haar wanden,
    staat veilig daar, gebermd en droog,
    in mijten op de landen.

    Geen halm meer wiegt; 't ligt alles kaal.
    En blank en blauw van veder,
    strijkt, zwenkend in een zonnestraal,
    een vlucht van duiven neder.

    Op koorn- en tarweland ligt daar,
    teloor gevallen, tussen
    de stoppels, meenge graanvolle aar
    tot voer voor duif en mussen.

    Arm volk, dat van geen zaaien weet,
    ga, oogst nu langs de voren.
    Van wat Gods zonne rijpen deed
    Geen korrel ga verloren!

    schrijver

    26-01-2012 om 12:00 geschreven door Dora


    >> Reageer (1)
    25-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zoeken

    Zomaar een gedicht over vreugde en verdriet

    Zoeken

     

    Je zoekt een gedicht

    Maar vandaag kan je niets passends vinden

    Hierover moet je je natuurlijk niet opwinden

    Want iedereen heeft z’n eigen gedachte

    Soms kan je die niet gebruiken

    En dan moet je even in je eigen dichtershoekje duiken

    Alles moet leuk en makkelijk zijn

    Maar zo kan het niet altijd zijn

    Het leven wordt afgewisseld met vreugde en verdriet

    Vreugde mag iedereen in meedelen

    Maar heb je verdriet

    Dan wil je dat niemand het ziet

    Zo zijn er vele dichters ontstaan

    Om toch zo over hun moeilijke levensweg te gaan

    De stilte van een moment

    Dat geeft even ruimte aan het end

    Het end van vreugde of verdriet

    Een ander moment komt er weer aan

    En dan kun je gewoon weer verder gaan!

    Vol van afwisselingen is het leven

    Soms komen de golven heel even

    Erg omhoog maar kijk altijd naar de regenboog

    Eerst waren er tranen uit het heelal

    Daarna mag je weer de schone kleuren aanschouwen

    Om zo weer verder aan je levensweg te bouwen!



    Plaatjes bloemen

     

    25-01-2012 om 16:41 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    24-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.kannetje
    Een gedicht van M.A. de Wijs Mouton

    Het gebarsten kannetje

    't Was herrie in de huishoudkast
    De borden ze rammelden razend;
    Het glaswerk rinkelde van ergernis,
    De boterpot klapte verbazend,
    Wat dolle intriges, wat lijden en last
    Was er in de huishoudkast!

    De broodtrommel die wist 't wel,
    Die had 't al aan zien komen,
    Maar geen die van zijn ernstig woord
    Notitie had genomen.
    De honingpot preekte 't verstandigst van al
    Berusting in 't ongeval.

    De olie met de azijn getrouwd,
    Stond preutsig en schuintjes te gluren
    Naar het voorwerp van haar ergernis,
    En kletste met haar buren.
    En 't zuurstel werd beurtelings rood en bleek
    Terwijl 't nog zuurder dan anders keek.

    De oorzaak van de narigheid
    Stond stil en nadenkend te staren
    En dacht hoe die kwaadwilligheid
    Het beste te bedaren.
    Ze kende haar luitjes van A tot Z
    En had een heimelijke pret.

    't Was een gebarsten kannetje,
    Hier pas op dit plekje verschenen
    Toen d' oude en deftige melkkan
    Van 't wereldtoneel was verdwenen.
    Ze had, al deed ze haar arbeid nog puik,
    Een barst en een scheur in haar kleine buik.

    En bij dat lawaai en die kibbelpartij
    Stond ze stil bij zich zelve te denken,
    Hoe toch die hele huishoudkast
    Zo'n aandacht haar kon schenken.
    Ze wilde gebarsten en levensmoe
    Het liefst naar haar graf en asbak toe.

    De kaasstolp vond dat ze blijven moest,
    Had meelij met de vreemdeling gekregen.
    Maar 't broodmes, minister van oorlog hield vol
    En stemde onherroepelijk tegen.
    De vorken en lepels als leden der raad
    Waren innerlijk woedend en dol obstinaat.

    Toen kreeg je de strijd in de huishoudkast;
    Een fles viel op glazen en borden,
    De stukken sprongen links en rechts,
    Een wilde vernielende horde.
    't Azijnstel kapot en 't zuurstel in twee,
    Hun scherven die slierden het zoutvat nog mee.

    Het kannetje daar bleef ongedeerd,
    Het kon wel een stootje verdragen;
    Als je eenmaal een barst hebt, dan weet je van strijd,
    En ben je gehard tegen slagen.
    Ze trok zich van 't kibbelend zaakje niets an,
    Ze was maar een kleine, gebarsten kan.

    schrijver

    24-01-2012 om 10:08 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    23-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.kind
    Een gedicht van J.J.L. ten Kate 1819-1889

    Het dromende kind

    De vogels doen hun nachtgroet horen;
    Op zilvren wolkjes slaapt de maan.
    Ook moeders lust, de jongstgeboren,
    Is in zijn wieg ter rust gegaan.

    Al dromend vouwt het vriendlijk wichtje
    De kleine, reine handjes saam;
    Een glimlach speelt op 't aangezichtje,
    Zijn lipjes fluistren Jezus naam.

    Waar droomt hij van? Van 't zalig Eden
    Der Onschuld, dat voor ons verdween.
    Gods Englen dalen naar beneden
    En blikken door het venster heen.

    De dichtwerken (1872)

    schrijver

    23-01-2012 om 13:26 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    22-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ziet niet om
    Een gedicht van C.P. Tiele 1830-1902

    Zie niet om

    Zie niet om, maar zie vooruit!
    Door geen enkle grens gestuit
    Moet gij immer verder streven,
    Vóór u in het blauw verschiet
    Liggen vrijheid, heil en leven,
    Maar in 't grauw verleden niet.

    Zie vooruit, en zie niet om!
    Vele mensen, dwaas en dom,
    Ontevreden met het heden,
    't Heden vol van last en druk,
    Zoeken in het verst verleden
    De eeuw van vrijheid en geluk.

    Zie niet om, maar zie vooruit!
    Slechts de toekomst is uw buit;
    Al wat achter is vergeten!
    Voorwaarts! nimmer strijdens moe;
    Grijp slechts aan met stout vermeten!
    Al wat vóór is hoort u toe.

    Gedichten (1863)

    22-01-2012 om 13:26 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    21-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.lang of kort
    Een gedicht van Johannes Immerzeel 1776-1841

    LANG EN KORT LEVEN.

    Wat zegt hier lang of kort,
    wanneer men 't wel beschouwt?
    De brave sterft te jong,
    de slechten sterven te oud.

    schrijver

    21-01-2012 om 16:31 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    20-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.lof

    Een gedicht van Henriëtte Roland Holst-Van der Schalk 1869-1952

    Lof der duisternis

    Ik heb de dag van heden doorgebracht
    zoals hij voor een oude vrouw kan wezen:
    wat gewerkt, wat gewandeld, wat gelezen,
    en over vele dingen nagedacht.

    En verder heb ik met schaamte erkend
    dat ik te snel naar de pen heb gegrepen:
    had ik mijn oordeel wat fijner geslepen,
    ik had mijn medemensen niet gekrenkt.

    Nu is na de avond de nacht gekomen:
    'k lig in het duister, in het warme bed;
    als een plant, in een perk in d' aard gezet,
    voel ik in de stilte mij opgenomen,

    verwonderlijk bevredigd, zalig vrij. -
    Het leven heb ik achter mij gelaten:
    voorbij de dag, de dooltocht door zijn straten -
    't leven der mensen trok aan mij voorbij.

    Buiten vieren miljoenen sterren feest,
    daar straalt door heel de nacht hun groot geflonker;
    maar binnen heerst het gezegende donker,
    dat ook de wonden van het hart geneest. -

    schrijver

    20-01-2012 om 11:46 geschreven door Dora


    >> Reageer (1)
    19-01-2012
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.prikkeling
    Een hartenkreet van Hans Uding

    PRIKKELING

    Herinneringen worden opgeslagen
    oproepen kunnen we ze
    om dit alles weer te beleven
    boeken overrompelen
    penselen schrijven boekdelen
    het linnen krijgt kleur
    achtergrondmuziek in variatie
    uitingen verdeeld met contrasten
    toegevoegd aan belevenissen
    herhaaldelijk teruggekaatst
    in het denken en ervaren
    raak ik mijzelf kwijt

    zijn mijn gedragingen overijld?
    de kleuren remmen en versmelten
    in een niet te stuiten tuimeling
    de zon, de vrijheid, de liefde,
    warm gevoel, de prikkeling, het avondrood
    een smachtende hunkering
    om niet te verliezen
    wat vol gevoel werd opgebouwd

    19-01-2012 om 11:55 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Archief per maand
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2006


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!