Foto
Zoeken in blog

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 
Inhoud blog
  • praktisch
  • bloemen
  • vogel
  • de jonge
  • lied
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Altijd in beweging met van alles en nog wat...

    11-02-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ochtendgloren

    Een gedicht van Carel Vosmaer 1826-1888

    OCHTENDGLOREN.

            Langzaam sleept de heilge nacht haar sluier, 
            IJler, doorschijnend aan d' uiterste slippen,
            Weg van de aard', en de laatste sterre
            Dooft hare glans.
            Zacht ontwaakt uit de sluimer het leven,
            't Windeken suizelt,
            Licht als een zucht in de morgen;
            Over het groenige bleek van de lucht
            Glimmert een gelige tint,
            En het eerste wolkje met rozenvlerkjes
            Zweeft van de diepten omhoog. 
            Fjoe-fjoe-fjoe! tsio-tsio-tsio-io!
            Fluiten de vroegst ontwaakte gevleugelde zangstertjes blijde,
            Nu zij van boven, de morgen al onder de kimmen ontwaren.

                Klapwiekend stijgt op de vleugelen
                Druipend van 't vloeiende goud aan de kim
                d' Ochtend in 't kleed van saffraangeel,
                Maagdlijke bode des daags;
                En de gloed op haar blozende wangen
                Kondigt het rijzen des lichtgods.

               Nu heft in voile majesteit de albezieler
               Boven de blauwende zee
               't Hoofd met de gouddiadeem;
               't Zilveren schuim verguldt zich,
               Goudstof wemelt in 't kustzand,
               Bruinrood tinten de stralen de rotsen;
               En de kronen der pijnen
               Verkonden aan mirten, olijven, cipressen,
               Dat de daggod naakt, en zij brengen het over           
               En verder en verder aan lagere struiken.
               En verder en verder aan lagere struiken.
               't Aardrijk lacht, in het leven herboren,
               Iedere bloemkelk plengt
               Aan de rijzende god zijne dauwdrop.

    Nanno (1882)

    schrijver

    11-02-2014 om 21:38 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    09-02-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.avondliedeke
    Een gedicht van Alison Nahon 1896-1933

    Avondliedeke

    't Is goed in 't eigen hart te kijken
        Nog even vóór het slapen gaan,
    Of ik van dageraad tot avond
        Geen enkel hart heb zeer gedaan;

    Of ik geen ogen heb doen schreien,
        Geen weemoed op een wezen lei;
    Of ik aan liefdeloze mensen
        Een woordeke van liefde zei.

    En vind ik, in het huis mijns harten,
        Dat ik één droefenis genas,
    Dat ik mijn armen heb gewonden
        Rondom één hoofd, dat eenzaam was...

    Dan voel ik, op mijn jonge lippen,
        Die goedheid lijk een avondzoen...
    't Is goed in 't eigen hart te kijken
        En zó z'n ogen toe te doen.

    schrijver

    09-02-2014 om 21:55 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    08-02-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Rubens

    Een gedicht van Prudens van Duyse 1804-1859

    RUBENS.

    Beheerser van 't palet, wiens goddelijke verwen
    Akkoorden zijn vol gloed, een zang vol majesteit,
    Gij, die een baan betrad met palmen overspreid,
    Wat liefling van 't penseel mocht mildere eer verwerven ?

    Al moest het nageslacht uw meesterstukken derven,
    De gloriestarre waakt op uw onsterfelijkheid.
    Geen heeft er stouter vlerk dan Rubens uitgebreid,
    Een schepper in de kunst (gij wist het) kan niet sterven.

    Geschapen was uw ziel uit zuiver starrenvuur
    Gij waart verscheiden, groots, oorspronklijk, als natuur
    En zelfs verheven in uw schittrende gebreken.

    Berispe 't dwergenkroost, ontzagbre Schildervorst,
    Wat, als ondwingbre gloed, u stroomde uit hand en borst,
    Wie volgt uw aadlaarsvlucht in onbezochte streken?

    schrijver

    08-02-2014 om 21:55 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    07-02-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.sonatine
    Een gedicht van Frans Bastiaanse 1868-1947

    Kleine Sonatine

    Dit is een sonatine
    Precies voor jou, die zacht en fijn
    Met een viool, een mandoline
    Een cello moet bezongen zijn.

    Ik kon de taal wel voor jou zetten
    Op pauk, bazuin en klarinet,
    Het klaar klaroenen van trompetten
    En dubbel héél 't orkest bezet,

    Maar bij die rozen op je wangen,
    Die glimlach om je teed're mond
    Die wedergeeft in diep verlangen
    Wat in verlangen oorsprong vond,

    Speelt nog de taal maar 'en sourdine'
    Precies voor jou, die slank en fijn,
    In de allerkleinste sonatine
    Wil, allerliefst, bezongen zijn...

    En na het laatste en zoetst gehoorde
    Vangt er het lange zwijgen aan
    Waarin, als lied'ren zonder woorden,
    Wij nog het best elkaar verstaan.

    schrijver

    07-02-2014 om 19:03 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    06-02-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.haveloze
    Een gedicht van J.J. ten Kate 1819-1889

    DE HAVELOZE.

    0 God! hebt Gij uw bloeiende Aard
    Aan ál Uw kindren niet gegeven?
    Ik - word elks drempel afgedreven,
    Ik - heb geen eigen hof en haard.
    Wél is de wereld ongenadig:
    “ De haveloze !" noemt ze mij ...
    Dat brandmerk dooft het medelij' -
    Ach, is dan de Armoe zó misdadig?

    Ik zoek de schaduw van een boom:
    Dáár schijnt me althans de rust beschoren;
    Maar 'k meen des drijvers stem te horen,
    Te midden van mijn korte droom.
    De aard heeft een plek voor al haar bloemen,
    Een nestje voor elk vogelkijn:
    Mocht ik een bloemtje, een vogel zijn!
    Thans kan ik niets het mijne noemen.

    't Is ál voor mij verboden grond:
    Ik zou geen zode durven steken,
    Ofschoon ik ook in woeste streken
    Een lapje dorre heide vond.
    “Voort!" zou het in mijn oren krassen:
    Gij moogt gaan beedlen om uw brood!
    Voor havelozen en de dood
    Is hier op aard geen kruid gewassen !"

    Zo moet ik zwerven, vroeg en laat,
    Met onrust buiten, angst hier binnen.
    'k Zou willen toeven en beminnen,
    En - vind slechts ballingschap en haat.
    God weet, hoe ik mij aan wil gorden!
    'k Zou gaarne trouw en eerlijk zijn :
    Maar och, de honger doet zo'n pijn -
    De honger zal me een lief doen worden!

    Mijn vader bleef bewaard voor schand -
    Men vond hem in een wak bevrozen:
    Hij heeft des Heeren hand verkozen
    Voor 't vallen in der mensen hand.
    In 't gasthuis brak mijn moeders harte -
    Dat was een dag van dubble rouw!
    Ik erfde van de dierbe vrouw
    Al wat zij achterliet : haar smarte!

    Gij, die op donzen peluw rust,
    Beschut voor wind en sneeuw en regen!
    Kwam in de droom mijn beeld u tegen,
    U tegen, als ge uw kindren kust!
    Denk u aan huis en haard onttogen,
    Van gade en kroost en brood beroofd,
    Denk u de misdaad boven 't hoofd;
    En - kunt ge 't - luik dan zorgloos de ogen!

    Ik droomde laatstmaal van een Huis,
    Gesticht, voltrokken door Gods zegen,
    Waar ze armen zo als ik verplegen
    En voeren tot des Heilands kruis...
    Bestaat die wijkplaats? 0 dan bouwden
    Gods Englen ze, op der moeders beê!
    0 Mensenvrienden, neem mij mee!
    Gij hebt een ziel te meer behouden!


    1856

    schrijver

    06-02-2014 om 13:14 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    04-02-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.leven
    Een gedicht van Prosper van Langendonck 1862-1920

    IK VOEL MIJN LEVEN ...

    Ik voel mijn leven door mijn vingren vlieten,
    dat leven zonder liefde en zonder zegen,
    en de allerlaatste hoop dit hart ontschieten,
    zo afgebeuld langs alle martelwegen.

    Geen trouwe borst zwelt ooit de mijne tegen;
    geen milde hand zal mij genadig gieten
    den zoete wijn des levens. Kalm bewegen
    in teer genegen zijn en zacht genieten!

    0 droom van hoge schoonheid, die mijn schreden
    voorlichtte, - tot uw puurste glans gerezen
    vervliet ge allengs . . .

    En 't jammerlijk verleden
    jaagt stormend door de diepten van mijn wezen,
    in zulk een koorts van haat en woede aan 't loeien
    als stond heel de aarde in vlammend bloed te gloeien.


    1895

    schrijver

    04-02-2014 om 21:46 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    03-02-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.Holland
    Een gedicht van C.S. Adama van Scheltema 1877-1924

    HOLLAND

    Wat zijt gij klein Holland
    Met al uw velden en vlakke wegen,
    Met uw rampzalige aardappellanden,
    En uw vreeslijk droefgeestige regen,
    En uw lage goedaardige stranden - -

    Maar groot toch is de zee Holland,
    Waaraan gij langzaam zijt verschenen,
    Waaruit ge als een schelp zijt geboren,
    Die zingt door uw hele land henen,
    Dat elk in zijn ziel haar kan horen!

    Doch wat zijt gij klein Holland
    Met uw simpele wilgenbomen,
    Met al uw kleine kabblende plassen,
    En die paar platte gemaklijke stromen,
    En uw bloemen en tamme gewassen - -

    Maar groot toch is uw hemel Holland
    Met zijne mateloze klaarten,
    Met al zijn oneindige kleuren,
    En die verandrende wolkengevaarten,
    Waarmee grote dingen gebeuren!

    Doch wat zijt gij klein Holland
    Met uw verlegen zwijgende mensen,
    En al uw langzame stille levens,
    En al uw vele denkbeeldige grenzen,
    En o! met nergens ooit iets verhevens - -

    Maar groot toch is uw volk Holland,
    Verwant aan uw heerlijk verleden,
    Dat tussen uw heemle' en zeeën bleef groeien,
    En tussen die wisselende eeuwigheden
    Zich bereidt om opnieuw te gaan bloeien!

    schrijver

    03-02-2014 om 18:44 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    02-02-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dichter
    Een gedicht van Hendrik Marsman 1899-1940

    De hand van de dichter

    Glazen grijpen en legen;
    veel jagen en reizen;
    vrouwen omhelzen en strelen;
    strijden op felle paarden
    en blinkende wateren splijten;
    spelen met licht en donker;
    de dag en de nacht doorrijden
    onder fluweel en schaduw en
    flonkrende sterrenbeelden.

    het staat niet in mijn hand gegrift;
    en een hand is een leven, een lot;
    ik lees slechts in fijn scherp schrift
    - en dit geldt voor vroeger en later -
    weinig liefde en wijn, veel water,
    soms een racket, een zweep, maar
    stellig nimmer een zwaard.

    zo is mij enkel bewaard
    langzaam maar vast te verwijven
    in nijver monnikenwerk:
    bidden en verzen schrijven
    geel op geel perkament,
    en mijn hand alleen te verstrengelen
    met mijn eigen andere hand
    en in een cel te versterven
    oud op een houten bank.

    Tempel en kruis

    schrijver

    02-02-2014 om 19:52 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    01-02-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.liedje
    Een gedicht van P.C. Boutens 1870-1943

    Liedje van de straat

    Hoe kom ik weg van leed en lust?
    Hoe vind ik één uur aan uw kust,
    Vergetelheid, slaapdiepe rust?

    Ik weet, mijn bed blijft daar bereid...
    O om 't vertrouwde pad dat leidt
    Weg uit de ban van ruimte en tijd

    En wake zonder doel of baat,
    Poolzon die nimmer ondergaat,
    Lichtwijn die in zichzelf verslaat, -

    Terwijl de onafgeloste geest
    In 't eindloos boek der sterren leest
    Om heul die buiten slaap geneest,

    En in zijn diepe nood gepeeld,
    In aandacht goddelijk verveeld
    Om steeds gewaagder inzet speelt...

    Dan hoor ik wel, gebarsten gong,
    Slaaps wijsje zoals moeder 't zong
    Vlak vóór de diepe blinde sprong:

    Nog gaat het vals met leemte aan leemt;
    Maar 't klinkt niet langer schril en vreemd,
    Als straks de dood het overneemt.

    schrijver

    01-02-2014 om 16:23 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    31-01-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.leven
    Een gedicht van W.J. van Zeggelen 1811-1879

    De Prikkels van het Leven.

    De mens schept zich duizend behoeften,
    Dat ligt in zijn werkzame geest,
    Maar de een maakt hem schepper en koning
    En de ander tot slaaf, ja tot beest.
    Behoefte aan volmaking veredelt,
    Behoefte aan ontwijding verneert;
    De een put hier zijn kracht uit ontbering,
    Waar de ander bij weelde verteert.
    De rijkdom ligt niet in het 'hebben'.
    De schat schuilt soms diep in 't gemoed;
    Een vader van rijken en armen
    Biedt weldaad in zuur en in zoet.
    Hij legde in de vorming van 't schepsel
    De zaden van geest en vernuft,
    Hun stengel vraagt strijden en werken,
    Hun bloem groeit licht ijdel en wuft.
    Een zucht naar genot en genoegen -
    Aan wie is ze t' enemaal vreemd!
    Laas, dat men, om 't leven te grijpen,
    De dood vaak ten handvatsel neemt.
    Daar ligt op ons pad zo veel edels,
    Dat ons naar iets hogers verwijst;
    Gelukkig, wanneer daar van binnen
    De prikkel van 't goede in ons rijst.
    Daar kruipt in ons hart ook een wormpje,
    Dat, klein, zijn ontstaan noô verraadt,
    Maar dat ongemoeid tot een slang groeit,
    Die vorm is de prikkel van 't kwaad.
    De prikkels van 't goede te kweken,
    Dat vordert elk blijvend genot,
    De prikkels van 't kwade te doden,
    Dat eist ons bestaan en ons lot.
    Het goed brengt zijn eigen beloning,
    Het kwaad is zich zelve ten straf:
    Wie strijdt voor het goede in het leven,
    Plant bloemen, die bloeien op 't graf.

    1858.

    schrijver

    31-01-2014 om 22:51 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    30-01-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.mijmering
    Een gedicht Emile Verhaeren 1855-1916
    Ieder uur van mijmering

    Ieder uur van mijmering over je goedheid,
    Zo vanzelfsprekend grondeloos,
    Smelt ik weg in gebeden naar jou.

    Zo laat ben ik gekomen
    Naar de tederheid van je blik,
    En van zo ver naar je uitgestrekte handen,
    Stilletjes, doorheen ruimte en tijd.

    Ik had in mij zoveel weerbarstig roest
    Dat uit mij wegvrat, met gulzige tanden,
    Het vertrouwen.

    Ik was zo loom, ik was zo moe,
    Ik was van wantrouwen zo oud,
    Ik was zo loom, ik was zo moe
    Van het dwaalspoor van al mijn passen.

    Zo weinig verdiende ik de wondere vreugde
    Van je voeten die mijn weg verlichten,
    Dat ik er nog van sidder, in tranen haast,
    En voortaan nederig blijf, nabij zoveel geluk.

    ---------------------------------------------
    Vertaling: Julien De Mey.

    Les Heures Claires, 1896.

    schrijver

    30-01-2014 om 22:05 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    29-01-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.moederland
    Een gedicht van Giza Ritsch 1869-1942

    Mijn moederland

    Mijn moederland, het land van de wijn,
    Mijn moederland, graag wou ik bij U zijn.
    Mijn harte weent, het verlangen slaapt,
    Maar de hoop in mij, zij wacht en waakt.
    Mijn moederland, gescheiden van U,
    Zing ik mijne liedjes nu.
    Doch Uw schijn licht mij van ver
    En de hoop leidt mij als een mooie ster.
    Op duin en heide zwerf ik hier,
    Mijn liedren stijgen trots en fier.
    Hier drong zich de liefde in het harte mij
    En de hoop in mij zingt zacht en blij!
    Mijn moederland, het land van de wijn,
    Mijn moederland, graag wou ik bij U zijn.

    schrijver

    29-01-2014 om 13:10 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    28-01-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.winterlaan
    Een gedicht van Helene Swarth 1859-1941

    Winterlaan.

    Hoe lijkwit ligt de rechte winterlaan,
    Waar zwarte bomen, in verstijfd gebaar
    Van stroeve droefheid, strekken naar de klaar-
    Kristallen hemel de arme', als riepen ze aan
    De oktoberzon, die ze op een gouden baar,
    Bestrooid met rode en gele rozen, gaan
    Ten groeve zagen! Kon die zon weerstaan
    De klacht der bomen, zag zij ze even maar?

    Doch marmerhard is 't hart der winterzon:
    Haar scherpe schichten schittren louter kou,
    Nuchter vernuft, geen warme liefdebron.

    En de een'ge kleur in 't blank en zwart van rouw
    Is, donkre bloedvlek op de horizon,
    Droefrood, de mantel van een vissersvrouw.

    Verzen

    schrijver

    28-01-2014 om 21:16 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    27-01-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.voorbereiding
    Een gedicht van Willem Bilderdijk 1756-1831

    Voorbereiding.

    Wilt ge een welig land bezaaien,
    Zuiver 't eerst van 't wilde kruid;
    Ruk de heesterwortels uit,
    Om de korenoogst te maaien.
    Zoeter is des bietjens zweet,
    Als men eerst in alsem beet.

    't Starrenlicht heeft schoner luister,
    Na het bulderend geluid
    Van het regenbrengend Zuid.
    Lucifer verjaagt het duister,
    Eer de schone Dageraad
    Haar gespan ter heirbaan laat.

    Leer ook eerst het valse kennen,
    En uw hals het juk ontwennen,
    Daar gij aan gekluisterd zijt;
    Dat ge dan met vrijer zinnen
    't Ware goed moogt leren minnen,
    Van beneveling bevrijd.

    schrijver

    27-01-2014 om 14:27 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    26-01-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ontchoogeld
    Een gedicht van Omar Karel de Laey 1876-1909

    Ontgoocheld.

    'k Had - ik weet het was vermetel -
    over tijd het vast gedacht
    Phoebus te beschrijven, Phoebus
    en zijn gouden morgenpracht.

    Doch, ik moet bekennen dat ik
    de eerste klaarte van de dag,
    elders nooit - ik vraag excuse -
    dan in bedde, rijzen zag.

    'k Wilde dus, de visu, weten
    hoe dat Phoebus stralenmacht,
    's ochtends in gevecht komt met de
    zwarte kinders van de nacht.

    't Was op ene lentemorgen,
    talrijk zijn die morgens niet,
    dat mij Morpheus - hoogst gelukkig -
    vroeg genoeg ontwaken liet.

    Ik ontwaakte, en duizelachtig,
    bijna zonder kleedren aan,
    klaar van haaste, liep ik buiten,
    buiten in de koude staan.

    Achter tien minuten wachtens,
    lag er langs de Oosterkant
    door de purpren duisternissen,
    een gestriemde rode band.

    Dan, de zonne stak allengskens
    hare dikke waterkop,
    lijk een gloeiende ijzren schijve,
    tussen 't groen der bomen op.

    Dit was alles; 'k stond te bibbren
    en beklaagde deerlijk dat,
    tegen Phoebus koude, ik mijne
    warme slaap verwisseld had.

    Hieruit trek ik geen besluiten,
    maar ik raad eenieder aan,
    de idealen van de dichters
    nooit de visu na te gaan.

    ------------------------------
    Phoebus - god van de zon
    de visu (latijn) - (zien) met eigen ogen
    Morpheus - god van de slaap

    schrijver

    26-01-2014 om 17:39 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    25-01-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.meisje
    Een gedicht van Frederik van Eeden 1860-1932

    AAN EEN MEISJE

    0 zeg mij, vriendlijk meisje!
    Is 't u slechts naar de zin
    Als ik mijn harte toesluit
    Voor wat ik meest bemin?

    Als ik mijzelf koelbloedig
    Mijn levenslust ontroof
    De gloed die in mij brandde
    Met eigen hand verdoof

    Als ik met koele wijsheid
    Mijn jonge hartstocht tem,
    Als ik niet meer wil horen
    Mijns harte zoete stem.

    Als ik mijn borst verscheurde
    Met stoïcijnse moed -
    0 spreek, mijn vriendlijk meisje!
    Dan deed ik zeker goed?

    Nog ga ik door het leven
    In vreugd en vrolijkheid
    De wereld met haar schoonheid
    Ligt voor mij uitgebreid.

    Mijn bloed gaat nog niet langzaam         
    In trage lauwe rust
    Het tintelt in mijn aadren
    Van louter levenslust

    Ik zie veel duizend dingen
    Op mijne levensbaan
    Het goede en het schone
    Het trekt mij krachtig aan.

    Goddank! dat nog mijn polsslag
    Niet even snel steeds gaat
    Goddank! dat nog 't onstuimig bloed           
    Mijn zielstoestand verraadt.

    Mijn hart heeft liefde nodig
    Gelijk een bloem de zon -
    Moet ik het dan verstenen
    Waar het u minnen kon?

    De jonge plant der liefde
    Zo welig opgegroeid
    Moet zij met tak en wortel
    Voor immer uitgeroeid?


    1876

    Jeugd-verzen (1926)

    schrijver

    25-01-2014 om 16:48 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    24-01-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.snelducht
    Een gedicht van Alberdinck Thijm 1820-1889

    SNELDICHT.

    1.

    't Is jammer, daar zijn doornen aan de rozen!
    Zo klaagt de pessimist, naar 't redeloos gebruik.
    Wij danken God, dat Hij, voor braven en voor bozen,
    Met schone rozen siert de wrede doornestruik.

    2.

    ,,Voor allen Vrijheid!" eist de meerderheid der kranten. ,,Althans," zo gaan zij voort, „voor onze geestverwanten."

    3.

    ,,Ik denk, dus ben ik," spreekt de keur der theoristen.
    ,,'k Bemin, dus zal ik zijn," vervoegt ter-stond de Christen.

    schrijver

    24-01-2014 om 13:12 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    23-01-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vlammetje

    Een gedicht van Pol de Mont 1857-1931

    Een purperen vlammetje

    Een purperen vlammetje,
    kreitst en kranst
    een vlinder, een vuurrode vlinder,
    en glanzedanst
    en zwiert en zwaait
    en licht en laait

    nu hier dan ginder,
    doch komt en keert altoos, altoos
    naar de zelfde roos!

    Duizend bloemen met open monde,
    duizend bloemen geuren in 't ronde...
    De vlammende vlinder ziet er één
    en anders geen!
    Het purperen vonkje kreitst en kranst
    en glanzedanst
    daarheen
    alleen!

    Die roos ben jij,
    de vlinder... mijn gedachte!
    Bedroefd of blij,
    zó dag als nachte
    bij jou is hij!

    Zomervlammen (1920)


    schrijver

     
     
     
     

    23-01-2014 om 13:48 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    21-01-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.winterstilte
    Een gedicht vsan Jacqueline van der Waals 1868-1922
     
     

    WINTERSTILTE

    De grond is wit, de nevel wit,
    De wolken, waar nog sneeuw in zit,
    Zijn wit, dat zacht vergrijzelt.
    Het fijngetakt geboomte zit
    Met witte rijp beijzeld.

    De boom houdt zich behoedzaam stil,
    Dat niet het minste takgetril
    't Kristallen kunstwerk breke,
    De klank zelfs van mijn schreden wil
    Zich in de sneeuw versteken.

    De grond is wit, de nevel wit,
    Wat zwijgend toverland is dit?
    Wat hemel loop ik onder?
    Ik vouw de handen en aanbid
    Dit grootse, stille wonder.

    schrijver

     
     
     

    21-01-2014 om 17:23 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    20-01-2014
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dood

    Een gedicht van Margtiet van Essen 1751-1793

    Aan de dood

    Slechts een slaaf der lusten schildert
    U zo vreselijk en wreed!
    Hij die gans verlaagd, verwilderd,
    Van geen angst of tranen weet.

    Mild en vriendlijk komt gij tegen
    ’t Bloedend hart – o dood! hoe streelt
    Arme strijdren, op hun wegen,
    Menigmaal, uw vreselijk beeld!

    Gij voert hen, in stiller streken.
    Hier gaan ze onder  ’t kruis gebukt,
    Hier zijn ze onder het pak bezweken,
    Dat hun zwakke schouders drukt!

    Zij gebruiken schild - noch wapen,
    ’t Hoofd is hun van ’t schreien warm –
    Ach! En onbekommerd slapen
    Zij zo zacht in uwe arm.

    schrijver

    20-01-2014 om 16:18 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Archief per maand
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2006


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!