Foto
Zoeken in blog

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 
Inhoud blog
  • praktisch
  • bloemen
  • vogel
  • de jonge
  • lied
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Altijd in beweging met van alles en nog wat...

    13-12-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.wieg

    Een gedicht van Johan Michiel  Dautzenburg 1808-1869

     

    Moeder bij der wiege.

    ‘Ons zijvertrek is alree door de zonne verguld,
    Hier zijn we nog zacht in schemer en schaduw gehuld,
    Mijn zoontje rust in zijner wiege zo stil,
    Dat ik het lieveke liefst nog niet wekken wil.

    Vandaag is mijn dromerke jarig. Een keurig tooitje
    Omgeve en siere mooi zijn schommelend kooitje.
    Bij zijne ontwaken zal met de geurende rozen
    Om 't zeerst en best zijn rond gezichtje blozen.

    Rijst straks zijn blik verwonderd naar omhoog,
    Dan zoekt me schielijk alom zijn vorsend oog;
    O, kon ik met aaien en kussen hem doen verstaan,
    Dat heden zijn tweede jaar is aangegaan!’

    De handige moeder hangt om de wiegenhemel
    Van kransen en kronen een krinkelbont gewemel
    En wacht, dat het wichtje van zelve stil ontwake,
    En blijde bij de glans der bloemen blake.

    En schoner schikt zij steeds de geurige schat,
    Die vervenwisselend blinkt van blad tot blad:
    Daar opent het bloedje ongewekt zijne ogen -
    En zie! in 't moederhart is des hemels heil getogen!

    Verspreide en nagelaten gedichten (1869)

    schrijver

    13-12-2015 om 11:58 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    11-12-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.grijsaard

    Een gedicht van Prudens van Duyse 1804-1859

    De grijsaard en 't kleine meisje.

    de g r i j s a a r d.

    Vreemde kleine, zo aanminnig,
    Vreest gij niet de middagzon?
    Voelt ge 't niet? zij straalt zo vinnig.
    Rust wat bij die koele bron.

    Kom, melieve; zit wat verder
    Onder 't koele boomgeblaêrt;
    Daar is vreugd: een spelend herder
    Heeft er kinderen vergaêrd.

    Zie, de maaiers zelve slapen;
    En ge werkt als een slavin,
    Om wat aren op te rapen:
    Grote moeite, klein gewin.

    het kleine  m e i s j e.

    ‘Grijze, ik moet voor moeder zorgen,
    Sedert lange reeds te bed.
    Arme vrouwe! sinds de morgen
    Werd geen spijs haar voorgezet.

    Breien kan ze nu, noch spinnen.
    ‘Liefste meisje, zeide zij,
    God vergunt u wat te winnen;
    Ga, raap aren op voor mij.’

    Met genoegen in hare ogen,
    En met zweet op hare kaak,
    Ging de kleine, 't hoofd gebogen,
    Weder voort aan hare taak.

    Gedichtjes voor kinderen (1849)  

    schrijver

    11-12-2015 om 21:25 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    10-12-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.moedertaal

    Een gedicht van Frans de Cort 1834-1878

     

    Mijne moedertaal, mijne moedertaal.

    Mijne moedertaal, mijne moedertaal.
    Wat andre komt daarnevens!
    zwaardgekletter, klokkenklank,
    snarenspel en minnezang
    o mijn Neerlands, ja mijn Neerlands
    dat alles zijt gij tevens!

    Mijne moedertaal is de schoonste taal.
    En zou ze 't ook niet wezen,
    haar verkiezen zou ik nog,
    want ze is de mijne toch!
    O mijn Neerlands, ja mijn Neerlands,
    wees eeuwig mij geprezen.

    Mijne moedertaal, mijne moedertaal.
    Wie of haar ook kleinere
    min ik als mijn vaderland,
    sta ik voor met hand en tand!
    O mijn Neerlands, ja mijn Neerlands
    dat hou ik steeds in ere!

    schrijver

    10-12-2015 om 21:31 geschreven door Dora


    >> Reageer (1)
    08-12-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.het dooit

    Een gedicht van Alice Nahon 19896-1933

    Het Dooit.

    Zoals bij 't sneeuwen
    die vlokskens, verveerd,
    weiflend en trage
    vallen op eerd,
    zo moeten alle
    gedachten van ons,
    van uit de hemel
    van room en dons,
    dalen op aarde
    waar alles dooit
    wat sneeuwwit en droomrig
    de dingen vermooit.

    Droef is de dooi
    maar als, uitgeblomd,
    dat donzen droomsel
    gefilterd komt
    uit zuivere lagen
    van wijze grond,
    kristal is voor de ogen,
    wijn voor de mond,
    muziek voor de dichter,
    drank voor de plant,
    dan leer ik de lesse
    van dooi in 't verstand.

    Dooi die de vlokskens
    tot wateren wijdt,
    dooi die mijn dromen
    tot daden herleidt,
    droef zijt ge telkens
    want ‘lief’ is op aard
    wat blank als de sneeuw nog
    zijn dromen bewaart,
    maar drinkbaar het water
    der ziel, dat, verreind,
    door smarten gefilterd
    naar de harten fonteint.

    Dietsche Warande en Belfort jrg. 1926 (1926)

    schrijver

    08-12-2015 om 21:01 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    06-12-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.oud en nieuw

    Een gedicht van J.P. Heije 1809-1876

    Oud en nieuw.

    Zeg eens! - 'k hoor u altijd dromen
    Van de goede 'oude’ tijd:
    Zou er.... denk ik dan met spijt,
    Nooit een goede 'nieuwe’ komen?....
    Maak te schande, maak te schande
    Al die prijzers van 't verleên;
    Sla de handen flink ineen,
    Wakkre mannen in den lande:
    Toon, dat er nog kracht en pit
    Ons in merg en beendren zit!

    Zij het al niet met musketten,
    Zij het niet met zwaard en lans,
    Toch blijft ons nog schone kans
    Om de vijand pal te zetten.
    Maak te schande, maak te schande
    Al die vechters voor 't verleên,
    Sla' weer moedig om u heen
    Wakkre mannen in den lande!
    Zorg, dat Vroomheid, Vroedheid, Vlijt,
    't Zwaard zij van de 'nieuwe’ tijd.

    Zij uw weefgetouw het rapste
    Van het hele wereldrond;
    Klieve uw ploeg het best de grond;
    Blijve uw handelsman de knapste!
    Maak te schande, maak te schande
    Frankrijks fijnheid, Englands kracht,
    Duitslands weten, Ruslands macht...
    Wakkre mannen in den lande! -
    Vrank en vrij, en stuur en stout
    Blijf 'Jong’-Neêrland, als het 'Oud’!

    Bind dan, als in vroeger dagen,
    Naast de driekleur, aan uw mast
    Niet alleen de bezem vast
    Om de zee mee schoon te vagen....
    Maak te schande, maak te schande
    Die hem 't oude doel slechts wijdt:
    Toon, dat hij, in nieuwe tijd,
    Nog wel béter veegt te l a n d e ....
    Dat hij nu het éérst en méést
    't Onkruid veegt uit hart en geest!

    Al de volksdichten (1865)

    schrijver

    06-12-2015 om 21:55 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    05-12-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.heide

    Een gedicht van Herman de Gorter 1864-1924

    De heide is maar stil

    De heide is maar stil,
    het overal vol licht,
    en als een zilverspil
    het zonnelicht;

    de wolken varen weg
    over het vage blauwgrijze,
    heel ver liggen witte weg
    op zilvere wijze.

    Ik voel de wind vergaan
    om mijne oren,
    ik wilde wel vergaan

    in 't licht te lore.

    --------------------
    uit: Verzen (1903)

    schrijver

    05-12-2015 om 22:03 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    04-12-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.blijde dag

    Een gedicht van Willem de Merode 1887-1939

    Het is een blijde dag

    Het is een blijde dag: het wit
    Der sneeuw is door geen voet gekrookt.
    De zonneschijn is zuiver goud.
    De luchten staan van kristallijn.
    De wind, die door de bomen strookt,
    Rooft heel hun schat van tintlend rijm.
    En als een vorst, die door de straten rijdt,
    Strooit hij juwelen achteloos en wijd en zijd.

    Het is een blijde dag: wij twee
    Gaan dicht en veilig naast elkaar,
    Met ogen hel van één geluk,
    En onze schaduws zijn vereend
    Een wazen koude blauwte, waar
    De sneeuw in glinstert fel en vreemd.
    En onze stemmen zijn gebenedijd,
    Zo klaar en zacht en zoet en vol van zaligheid.

    Het is een blijde dag: de lucht
    Staat strak van onbewogen licht.
    De sneeuw licht zuiver huiverrein.
    Wij gaan tezaam, verheugd en stil,
    Gezicht naast vredig aangezicht,
    En één van hart en één van wil,
    En zalig in de blankheid van dit uur.
    Kortstondig als de sneeuw, maar wit en hel en puur!

    De overgave (1914-1918)

    schrijver

    04-12-2015 om 21:53 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    02-12-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.stuur

    Een gedicht van Albert Verwey 1856-1936 

    STUUR 'M DAN NIET HEEN

    Als een mens komt met vriend'lijk ooggekijk,
    Mond die iets liefs vertelt,
    Stuur 'm dan niet been: 'keer morgen weer.'
    Want wat één mens een andre liefs bescheer',
    Is zonneschijn, die door de wolken welt,
    Of een geplukte bloem gelijk.

    Als zonneschijn, die door de wolken welt,
    Drijft alle liefs voorbij.
    Kijk op en zie of weet het niet;
    Het licht in bleek gewolk vervliet:
    't Lieve op een mond, die liefs vertelt,
    Dort als een bloem, 'n geplukte, ai mij!

    O morgen is een bloem een bloem,
    Maar die ik plukte is dood:
    En nieuw licht schijnt door wolken heen,
    Maar 't licht dat ík u wees verdween;
    En zonder liefs ben 'k nooit, geen nood,
    Want liefs doen is poëten-roem; -
    Maar d i t liefs vlood.

    Nieuwe Gedichten (1901)

    schrijver

    02-12-2015 om 22:02 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    01-12-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.winter

    Een gedicht van A.C.W. Staring 1767-1840

    Aan de Winter

    Op den eerste sneeuwdag, in december 1827.
                     -  

    Ha, oude Kennis! weer in 't land?
    Ontzie een Koudkleum, zo 't kan wezen:
          Mijn levenskerfstof geeft u dra
    Zes kruisen met een krap te lezen.

          En, deed mijn jeugd, min kil van bloed,
    De citersnaar uw roem gewagen;
          Gij hebt het loon thans in uw hand -
    Betaal het aan mijne oude dagen:

    Een Feest vergoê, bij 't slot van 't jaar,
    Wat ons zijn aanvang liet verduren:
          Moog', door uw hulp, de Waterloo
    Het eind zien van heure avonturen.

          Schenk - schenk ons haast die ZOON terug -
    De ZEEMAN, daar ons hart voor saagde;
          Toen - menig zwarte stond! - de dood
    Zo menig dierbaar hoofd belaagde!

          Toen 't groeiend ijs, het dreigend Rif,
    En de onbetrouwbre luim der winden
          De schaar, vermoeid van 't werk des dags,
    In banger nacht geen rust liet vinden!

          't Zuidwesten vulle, op uw bestel,
    Het zeildoek aan de Britse masten,
          Geplant in 't Neêrlands zeekasteel,
    Dat Sonda's golven sinds omplasten.

          Dat ras de loots, voor Hollands wal
    De boeg, die huiswaarts ziet, bejegen'!
          Dan toeft u hier ene erekrans,
    Als onze Zwervling de ouderzegen.

    De Waterloo, een oorlogsschip dat na averij bij Texel zijn reis naar Batavia voortzette

    schrijver

    01-12-2015 om 21:59 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    30-11-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.sta

    Een gedicht van Nivcolaas Beets 1814-1903

    Sta bene.

    Wij zijn een natie van stavast, niet waar?
    Ziedaar een trots, waar we onze troost bij zoeken.
    Nu ja; die predikant staat hier of daar,
    En onze kunst en wijsheid staat in boeken.

    't Is alles even staande, als een pilaar.
    Wij hebben staande jassen, staande broeken;
    ‘Die rok staat goed!’ In Frankrijk zou het zijn:
    ‘Mais cet' habit, mon cher! vous va très bien.’

    Wij hebben een staand leger; sta-soldaten;
    Studenten ook, die knevels laten staan;
    Een sta-volharding, die niet veel wil baten;
    Een sta-geleerdheid, die niet voort wil gaan,
    Maar blijft, waar groot-papa het heeft gelaten;
    Sta-classici met ijzren harnas aan.
    Wat nood, indien we ons voetenpaar ontbeerden,
    Indien wij niet somtijds de pas markeerden?

    Maar deze wufte Fransjes, wel bekend,
    Waarvan ik met een woord reeds heb gesproken:
    Dat volkje loopt, en draaft, en vliegt, en rent,
    Dol als een zee, waarin de stormen spoken.

    Doch weet gij wat ik zeg? Men lette op 't end!
    Eenzelfde hel zal voor hen allen roken!
    Maar wij, wij hebben nooit iets kwaads gedaan,
    Daar wij zo vast in onze schoenen staan.

    Gedichten II (1905)

    schrijver

    30-11-2015 om 21:47 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    29-11-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.verhangen

    Een gedicht van Omer Karel de Laey 1876-1909

    Verhangen

    ’s Nuchtens, over winter, hangt 'n
    schuwe schooier in de top
    van een eike, langs een wegel,
    witgeijzeld, aan 'n strop.

    Zijn gerokken lijf, in vodden,
    wiegelt met een doof gerucht
    van de takken, lijk de slinger
    van een uurwerk, door de lucht.

    Diepe, met de randen vóór zijn
    ogen, zit een vette hoed,
    en er leken uit zijn neuze-
    gaten zwarte druppels bloed.

    Over ’t veld, in wilde snakken,
    loopt de scherpe wind en vaart,
    huilend lijk een brakke, door de
    stoppels van zijn roste baard.

    Uit de hemel, grauw lijk asse,
    met een aardig moordgeschreeuw
    draait een kraaie, rond de eike,
    nerewaarts, tot in de sneeuw.

    En ze vlucht, omdat de schooier
    zijn bebloede tong uitsteekt
    naar de zon, die lijk een gouden
    penning, door het oosten breekt.

    schrijver

    29-11-2015 om 21:50 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    27-11-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.oordel niet

    Een gedicht van J.L. Nierstrasz 1796-1828

    OORDEEL NIET!

    Wees in ’t oordeel niet lichtvaardig,
    Gij, die struikelt waar gij gaat!
    Vraag, eer ge andren liefdloos smaadt,
    Welk een vonnis ben ík waardig?

    fragment

    schrijver

    27-11-2015 om 21:05 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    26-11-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.tranen

    Een gedicht van G.H.J.E. Boswel 1830-1874

    Tranen.

    Droevige ziel! die geen uitkomst meer weet,
    Is uwe hope gezwicht?
    God geeft u tranen tot balsem in 't leed...
    Broeder! uw lijden wordt licht!

    Deed ge uw beminde uwe liefde verstaan,
    Glipte uit haar lipjes geen woord;
    Welde er van weelde in haar oogjes een traan?...
    Makker! uw dageraad gloort!

    Werd gij, verdoolde! der deugd weer getrouw;
    Buigt gij boetvaardig u neer;
    Biecht gij uw schuld in een traan van berouw?...
    Heil u! en zondig niet meer!

    Mij treffen marmeren tomben niet; neen,
    'k Zie ze wangunstig niet aan;
    'k Vraag aan mijn vrienden geen ijzer of steen...
    'k Wens op mijn graf maar een traan!

    Zalig! wie immer aan 't goed dat hij doet,
    Tranen van meêlij vereent! -
    Zalig! om wie ooit een lijdend gemoed
    Tranen van vreugd heeft geweend!

    Vaderlandsche Letteroefeningen  (1855)

    schrijver

    26-11-2015 om 21:50 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    25-11-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.krankheid

    Een gedicht van Aart van der Leeuw 1876-1909

    KRANKHEID

    Neen, nimmer kan in eenzaamheid
           Ik met mijzelf verkeren,
           Of vleugels hangen uitgespreid,
           Een klauw wil mij bezeren;

    Een sombre vogel volgt mij staag,
           Gekromde kling de snavel,
           Bloedrood de pluimen van zijn kraag,       
           De mantel geel als zwavel.

    Hef ik het hoofd, om 't meeuwenvolk
           In zilvren zwier te aanschouwen,
           Dan drijft hij als een donderwolk
           Tussen mijn blik en 't blauwe.

    Buk ik mij neer waar bloemen staan,
           Of kleine zonnen schijnen,
           Daar vaart zijn schaduw langs mijn paan,       
           En doet dit goud verkwijnen.

    Wel menig vrucht wenkt met heur mond
           De dorte mijner lippen;
           De vijand waakt, voor ik het vond,
           Zie ik mij 't zoet ontglippen.

    Ook bij de noen aan 't blanke maal,
           Als ik mijn brood ga breken,
           En lijnwaad, beker, aarden schaal
           Zo trouwlijk met mij spreken,

    Doorhuivert mij dat nóg een gast
           Van brood en room moet eten;
           Ik reik op schotels volgetast
           De helft hem van mijn beten.

    Zelfs in de droom, kuis heiligdom,
           Waar 't leed zich komt verteedren,
           Suist langs de lampen om en om
           De wiekslag zijner veedren.

    Van morgen, middag, avondrood
            Wil hij de gaven rapen,
            En, neemt de nacht mij in haar schoot,
            Moet hij ook naast mij slapen.

    Soms tast ik vloekend naar mijn roer,
            Die kwaal in 't hart te treffen,
            Maar 't is of mij een stem bezwoer,
            De wetten te beseffen.

    Ik grijp mijn zwaard om 't hoofd te slaan,      
            Een gifkelk van de stengel;
            Vast ziet zijn meerdiep oog mij aan,
            En ik herken een engel.

    Herscheppingen (1916)

    schrijver

    25-11-2015 om 21:39 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    23-11-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.kozak

    Een gedicht van Cornelis van Marle 1765-1834

      

    De kozak en zijn meisje

    Olis

    Minka! ach! wij moeten scheiden;
    Hoor het krijgsklaroen mij beiden,
    Zie, op gindse vale heiden,
    Reeds mijn drom geschaard.
    Treurig zal nu 't licht mij stralen,
    Wenend zal ik eenzaam dwalen,
    En zo lang uw naam herhalen,
    Als mij 't krijgslot spaart.
    Nooit zal ik van U mij wenden:
    Midden zelfs in 's vijands benden,
    Zal ik groeten tot U zenden,
    Als mijn speerspits woedt.
    Men'ge maan nog zal verbleken,
    Eer ik kere uit verre streken.
    ô Verhoor mijn jongste smeken:
    Blijf mij trouw en goed!

    Minka

    Gij, mijn Olis! mij verlaten!
    Ach! geen troost meer zal mij baten;
    Elke vreugde zal ik haten,
    Die zich lachend biedt.
    Lange nachten, droeve dagen,
    Zal ik mijne kommer klagen;
    Alle koeltjens zal ik vragen:
    "Zaagt gij Olis niet?"
    Mijn gezang, weleer zoo teder,
    Zwijgt; mijn oog zinkt treurig neder,
    Doch zie ik U eenmaal weder,
    Dan zal 't anders zijn.
    Schoon ook al de frisse verwen
    Op uw bruine wangen sterven,
    Wonden U het voorhoofd kerven,
    Eeuwig zijt ge mijn!

    Rijmelarij (1814)

    schrijver

    23-11-2015 om 21:46 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    22-11-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.liefde

    Een gedicht van G.H.J.E. Boswel 1830-1874

    LIEFDE.

    Daar is een zoeken,
    Dat woord en daad
    (Liefst in 't verborgen)
    Voor 't al moog zorgen,
    Dat andren baat.

    Gij, mijn vriendinne
    Gij, tal van weken,
    In zorg verstreken,
    Gij toondet mij:
    Die zusterliefde,
    Die weinig vraagt;
    Dat innig streven,
    Om vreugd te geven
    Wie smarten draagt!

    Wie mag beogen
    Zulk rein genot,
    In 't aards gewemel
    Vindt zij een hemel . . .
    Haar zegent God!

    Den Haag, 1866

    schrijver

    22-11-2015 om 19:24 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    21-11-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.aan

    Een gedicht van Eduard Brom 1864-1935

    Aan mijn vrouw  20 Juli 1932.

    Ne li occhi porta la mia donna Amore,
    Per che si fa gentil cio ch'ella mira.

    Dante Alighieri (1265-1321)


    Je fijne gratie mij omwevend
    Als geuren delicaat,
    Je geest zo lichtend en zo levend
    Mijn geest omzwevend, saam opstrevend .....
    Je tere vrouwlijkheid, mij gevend
    Een nieuw geluk nog laat
    Maar jong en lichtend als een avend
    Van droom en kleur en koelte lavend,
    Een avond die héél langzaam duistert,
    Maar door geen duister wordt ontluisterd .....
    Want de avond-Schoonheid wil niet marren:
    Uit dage-scheiden Zij ontluikt
    In mane-glans en gouden starren,
    In blijheid die de vogel tjuikt:
    Een avond die de nacht weerstaat
    Tot aan de nieuwe dageraad!

    Laat dan mijn avondbeê je danken
    In zacht koraal van morgenklanken,
    Alsof mijn ziel pas werd gewekt
    En nu opééns zichzelve ontdekt,
    Als zon uit wolken openbrekend,
    En met een vreemde stemme sprekend,
    Aan lang verzaamde zingens-stof
    Ontlenend plots der Liefde lof!

    De Gemeenschap jrg 8 (Utrecht 1932)

    schrijver

    21-11-2015 om 21:38 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    19-11-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.dropsteen

    Een gedicht van Jacques Perk 1859-1881

     

    Dropsteen

    Bij 't rossig, zwaaiend schijnsel der flambouw,
    Welks walmen tranen teelt bij 't krinklend stijgen,
    Zie 'k spichtig kegels stijgen, pegels nijgen,
    Wier blijde blankheid werd tot wenend grauw.

    Het dropt, het dropt, van spits tot spits; aanschouw,
    Hoe langzaam droppen door de droppen zijgen,
    En, vallend, leven geven aan het zwijgen,
    En worden tot een zuil bevrozen dauw.

    Wat daalt, zoekt wat daar rijst, en welhaast zullen
    Zij, samengroeiend tot één eeuw'ge zuil,
    Elkaar omhelzen, en met schors omhullen.

    Zó gaat het morgen in het gister schuil;
    Zó kwam Mathilde mijn gemoed vervullen,
    En kreeg mijn ganse ziel daarvoor in ruil.

    Mathilde (XXXVIII)

    schrijver

    19-11-2015 om 18:32 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    18-11-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.natuur

    Een gedicht van Antoinette Kleijn-Ockerse 1762-1828

    Natuur, zo zacht

    Natuur, zo zacht, zo wars van schijn,
    laat in uw spoor mijn voetstap zijn,
    gelei mij door 't oneffen land
    gelijk een kind aan 's moeders hand.

    Als ik vermoeid van struiklen keer,
    dan zink ik aan uw boezen weer;
    dan lest aan uwe moederborst
    uw hemelnekter mijne dorst.

    Hoe rust ik dan in uwe arm!
    gij dekt mij in de koude warm.
    O! lei mij door 't oneffen land
    gelijk een kind aan 's moeders hand?

    schrijver

    18-11-2015 om 22:12 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    17-11-2015
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.kogels

    Een gedicht van Carel Vosmaer 1826-1888

    Het raapt al kogels

    De vorsten spelen 't hoge spel,
    't Plunderende, volkenmoordende spel,
    Waar 't krijt gekozen is, wordt al
    Wat oogst beloofde
    Groen weggemaaid;
    't Hinderlaagbiedende struikgewas
    En 't breed gekruinde hout geveld;
    Bloemrijke villa's en nijvere hoeven geslecht;
    En vóór de oorlog
    Is reeds het schone land geschonden,
    Natuur verkracht.

    Dan woedt de krijg op 't leeg gevluchte land.
    Volken, in vrede wedijverend,
    Vrienden door kunst en verstand,
    Vrienden weer na de bedwelming,
    Storten, waanzinnigen,
    Opgezweept en verdwaasd
    Door heersersgeweld en bedrog,
    Elkander op 't lijf,
    Trompetten en trommen verdoven 't gevoel;
    De glorie, vuige deern,
    Meestbiedenden, meestbloedoffrenden veil,
    Viert de beestlijke tochten.
    Uit bloedroes en kruitwalm ontwakend
    Heet één de zegevierende!

    En ginds raapt, welbewaakt,
    Het keizerskind van 't slagveld
    Wat kogels spelend op,
    En lacht.

    2 aug. 1870

    schrijver

    17-11-2015 om 21:53 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Archief per maand
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2006


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!