Foto
Zoeken in blog

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 
Inhoud blog
  • praktisch
  • bloemen
  • vogel
  • de jonge
  • lied
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Altijd in beweging met van alles en nog wat...

    30-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zaterdagavond

    Een gedicht van Jacob Israël de Haan 1881-1924

    Zaterdagavond

    Avond; aan de bleke blauwe lucht, zie
    Hoe 't bloeisel van de sterren stil ontspruit,
    Ach: nu vieren vromen de Sabbath uit
    Met wijn en wierook, licht en melodie.

    Mijn Vader schenkt de wijn over de randen
    Van zijn beker, teken van overvloed;
    Hij ruikt de specerijen scherp en zoet,
    En zegent het licht met geheven handen.

    Dit is zijn bede: ‘Die 't onheilig scheidt
    Van 't heilig hoede ons in zijn veiligheid,
    Vermere ons als sterren in 't nachtgetijde.’

    Vader, Vader, hoe fel heb ik geleden
    Sinds ik uw zegen schond en uwe beden
    En 't heilig niet van 't heilloos onderscheidde.

    schrijver

    30-12-2017 om 19:57 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    29-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.gij

    Een gedicht van Karel van de Woestijne 1878-1929

    Gij wast aan mij gelijk de winde

    Gij wast aan mij gelijk de winde
    die wentelt om een koren-aar;
    dra zal ik aan mijn wang bevinden
    de zoete streling van uw haar.

    Dra zult gij 't glanzend voorhoofd beuren
    tot waar mijn slapen komm'rend staan:
    zo ziet men, wild, een winde geuren
    naast 't wegend rijpen van het graan.

    o, 'k Ben geen sterke; moe-gedragen,
    verzwaart vaak de angst mijn levens-last;
    maar 't is mij waar 'k uw wasdom schrage,
    of blijde een échte steun me omwast.

    Zo reikt de liefde, o mijn beminde,
    verrijkt me uw liefde in vreze en vaar,
    - gelijk een geur'ge wentel-winde
    die sterkt en loont haar koren-aar.

    Liederen voor een kind (1911-1912)

    schrijver

    29-12-2017 om 14:31 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    27-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.mensen

    Een gedicht van Constantijn Huygens 1596-1687

    Mensen onmacht

    Wonderlijk zijn Gods almachtige werken;
    Maar wij verzuimen der wel op te merken.
    Treed op een mier, het en schijnt niet met al,
    Evenwel in deze mier is het al
    Wat w’in een machtige olifant vinden:
    ’t Schepsel is schoon, maar de mensen zijn blinden.

    schrijver

    27-12-2017 om 21:56 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    24-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.wijzen

    Een gedicht van Heiman Dullaert 1636-1684

    Aan de drie wijzen uit het Oosten

    Gij die, gewoon omhoog met uwe geest te zweven,
    de voorbeduidselen des Hemels, eer het daagt,
    met gouden letteren op bruin azuur geschreven,
    de op- en ondergang der aardse rijken vraagt:

    Wat hope is uwe kunst van boven toch gegeven,
    waardoor gij hier beneên zo zware landreis waagt?
    Wat is er dat uw hart, door weetlust aangedreven,
    uit uwe morgenstond naar deze middag jaagt?

    Ja, wereldwijzen, ja, die reden is gevonden.
    Terwijl uwe ogen vast de Hemelen doorgrondden,
    verslingerde uw ziel op zoveel heerlijkheid.

    En speurende uit het licht van een genadesterre,
    dat hier de leidstar was, die derwaarts aangeleidt,
    zo volgde uw graag geloof haar heilrijk spoor van verre.

    schrijver

    24-12-2017 om 22:49 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    23-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.stem

    Een gedicht van Abraham van Collem 1885-1933

    Er is een stem gekomen...

    Er is een stem gekomen uit de stemmen
    Veler vogels, zingend in de morgen,
    Uit de klankroepers van de hoge dag,
    Uit de kleurzaaiers op de witte ruimte,
    Uit de verheugden is een lied ontstaan,
    En kleine mensen op de aarde horen,
    En kleine stappers op de bergen zien,
    Zij zien het zwevende alom ontstijgen,
    Zij worden zelve zwevenden, die stijgen,
    Zij worden zelve zingenden, die zaaien,
    Zij horen in het aanstormende koor
    De stem des mensen schrijden, stem van God.

    Van God en van de natuur (1921)

    schrijver

    23-12-2017 om 19:52 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    21-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.haven

    Een gedicht van J.P Heije 1809-1876

    In de haven.

    Een scheepje in de haven landt
    Gevuld met specerijen; 
    En menig flinke, jonge kwant
    Met buidels, vol tot aan de rand,
    En harten, vol verblijên. 

    Wel geurig kruid, wel blanke munt,
    Wat zult ge nu gaan dwalen; 
    't Is, of ge nimmer einden kunt,
    Zo komt, van ieder hoek en punt,
    Een ieder van u halen. 

    Maar... als dan 't schip is leeggehaald,
    Vindt Koopman en vindt Reder 
    Zijn specerij met goud betaald:
    Doch - als uw zilver is verdwaald
    Matroos!... waar vindt ge 't weder? 

    Een béétje pret, ná leed en last,
    Wie zou het u misgunnen? 
    Maar - niet de zeilen vòlgebrast...
    Toe! leg een reefje, waar het past:
    Het zou eens s t o r m e n kunnen!

    Al de volksdichten, deel 1 (1865)

    schrijver

    21-12-2017 om 22:57 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    20-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.smaakmaker

    Een gedicht van Hilarion Thans 1884-1963

    SMAAKMAKER

    Nog houdt de omheining, als weleer
    – een hoge muur – de hoven dicht.
    De middag groent in schemer neer:
    een loof-getemperd bovenlicht.

    Dezelfde mooi-gebogen dreef
    koel, zwijgend, als een kerkenbeuk.
    Mijn tuinbank – of ze wachten bleef
    verscholen onder rode beuk.

    De merel, in de koepelkroon,
    fluit bij deze avond als van oud?
    Weer schakelt ginder toon in toon
    het torenlied zijn keten goud.

    Hier woonde ik, uur gewaar noch dag,
    verloren in diep droomprieel –
    tot ik veel vreemde steden zag,
    en nam van ‘t grote leed mijn deel.

    Ik weifel bij de tuinbank die ‘t
    geheim van diepe stonden weet…
    Was dit wellicht mijn laatste lied
    van eigen lief en eigen leed?…

    Verloren stroom (1920)

    schrijver

    20-12-2017 om 16:56 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    19-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.als

    Een gedicht van Karel van de Woestijne 1878-1929

     

    Als, bij moe-tanend avond-lichten...

    Als, bij moe-tanend avond-lichten,
    angst daalt in onze aanwezigheid,
    zijt gij 't, die voor onze aangezichten
    de vreê der avond-lampe breidt.

    Wij zitten en ons leden wegen,
    zwaar van stil-naedre dage-dood;
    gíj hebt zacht woorden die verplegen,
    en breekt het vredige avond-brood.

    En wij, die uwe gaven eten,
    wij rusten in uw blijde haard,
    en zien, ons leed bijna vergeten,
    uw hand die stil de kruimels gaart;

    en slapen in uw tere zorgen,
    en raden niet, hoe troost-gewijd,
    gij, voor u zelf misschien verborgen,
    van lijde' een béetre liefde zijt.

    Vader-huis (1903)

    schrijver

    19-12-2017 om 22:12 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    18-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.geduld

    Een gedicht vasn Hilation Thans 1884-1963

    Geduld.

    Gelijk Gij niet gezegd hebt, toen Ge zocht
    mijn ziel, verloren schaap, in bitter lijden -
    een lijden met U groeiend door de tijden,
    en dat zich, slinger-rank van doornen, vlocht

    rondom uw huivre leden, tot het mocht
    als dolken-kroon u door de slapen snijden:
    ‘genoeg! ik deed genoeg u te bevrijden!’ -
    maar lijdend gaaft uw laatsten ademtocht;

    zo schrei ik ook niet, 'schoon mijn klein geloven
    wou dat uw hand de taaie rank besnoeit
    die enger, hoger, om mijn lenden gloeit:

    ‘genoeg! ik deed genoeg uw Naam te loven!’ -
    maar zwijgend dulden tot volgroeide pijn
    zal kroon van doornen, kroon van glorie zijn.

    Verloren stroom (1920)

    schrijver

    18-12-2017 om 21:31 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    17-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vers

    Een gedicht van J.W.F. Werumeus van Buning

    Een oud vers

    Wat ik betreur te hebben niet bezeten
    Is het geluk van menig burgerman:
    De vrede van het huisgezin, en van
    De kinderen, die mee aan tafel eten.

    En ik weet wel, dat in mijn arm gelegen
    De liefste is bezwijmd van zaligheid,
    Dat ik de stem ken van de eeuwigheid,
    En van het hart, dat mijn hart is genegen.

    Maar dit is alles niets, al deze dingen,
    Gezegend, en te min; 't is eens niet meer;
    Men hoort de vogels in de bomen zingen,
    De jaren gaan, de winter keert steeds weer,
    De sterren staan. Ik heb niet goed gekozen.
    Wat doet een bedelaar met rode rozen?

    schrijver

    17-12-2017 om 21:54 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    16-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.winter

    Een gedicht van C.S. Adama van Scheltema 1877-1924

    Winter

    Stiller, stiller, stiller zakken
    Nacht en dagen om mij heen –
    Als de sneeuw de dorre takken
    Dekken zij ’t verleên.

    Doch hun hout wacht, diep verborgen,
    Menig, menig wederkeer,
    En mij komt de jonge morgen
    Nimmer, nimmer weer!

    Wie gebloeid heeft en gedragen,
    Houdt herdenking tot genoot –
    Hij heeft God niet meer te vragen
    Dan de stille dood.

    De keerende kudde (1920)

    schrijver

    16-12-2017 om 17:52 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    14-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.geboorte

    Een gedicht van Willem de Merode 1887-1939

    Geboorte

    [Maria-lied] 

    Toen het kleine kindje was geboren,
    Bleef er in het hart van zijn verkoren
    Moeder slechts een moeheid, en ze leed.
    En ze lachte smartlijk, toen zij even
    Weer terugdacht aan het eerste beven
    Van zijn leven in haar, en ze kreet.
    Nu begon voor beiden het gescheiden
    Wezen... en zijn zijden kopje vlijde
    Ze aan het snelle hijgen van haar borst.
    En haar liefde en het angstig kloppen
    Van haar hart vervloeide in de droppen
    Van de lafenis voor zijne dorst.
    En ze wist: nu had ze hem verloren,
    En ze hàd geen kind, was maagd gelijk te voren,
    Want haar diepe liefde was te klein.
    En ze schrok, en zag in zéker weten,
    Hem wéér liggen op haar schoot... verreten...
    Dan zou zij zijn gróte moeder zijn.

    schrijver

    14-12-2017 om 21:40 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    13-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vlaanderen

    Een gedicht van Karel van de Woestijne 1878-1929

    Vlaanderen, o welig huis

    Vlaandren, o welig huis waar we zijn als genoden
    aan rijke taaflen! - daar nu glooiend zijn de weiên
    van zomer-granen, die hunne aêmende ebbe breien
    naar malvend Ooste' en statig dagerade-roden,
    dewijl de morge' ontwaakt ten hemel en ter Leië -:
    wie kan u weten, en in 't harte niet verblijên;
    niet danke' om dagen, schoon als jonge zege-goden,
    gelijk een beedlaar dankt om warme tarwe-broden?...

    o Vlaandren, blijde van uw gevens-rede handen,
    zwaar, daar ge delend gaat, in paarse en gele wade,
    der krachten die uw schoot als rodend ooft beladen.
    - Vlaandren, wie wéet u en de zomer-dageraden,
    en voelt geen rilde liefde in zijne leden branden
    'lijk deze morgen door de veië Leië-landen?

    schrijver

    13-12-2017 om 21:46 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    12-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.

    Een gedicht van Jan Jacob Slauerhoff 1898-1936

    Argentina

    Eenzaam reed ik over de verbrande heide,
    Waar de puinen der hoeven nog rookten,
    Waar de schimmen der doden nog spookten;
    Verschrikt sprong mijn paard soms terzijde.

    Eindelijk stieten wij op een pulpero,
    Waar men brood en olijven kon kopen
    En de lucht uit de keuken deed hopen
    Op een avondmaal van puchero.

    'k Zat niet eenzaam in de avondstonde:
    Met quichua's kan men niet praten,
    Maar de samengezogen mate
    Was een heet verbond onzer monden.

    Boven de cypressen staat de maanschijf,
    Sterrenbeelden: Perseus en Canopa.
    Door het duister hoor ik: ‘Hopa! Hopa!’
    De kreet waaronder men de ossen aandrijft.

    Larrios, Dolores en Chiara,
    Die voor eeuwig bij mij zouden blijven,
    Kom, ik heb behoefte aan uw lijven,
    Meer dan aan de Heilige Maagd Maria.

    De pampero wakkert wolken aan.
    De peones slapen in de tenten.
    Ik zit huivrend bij de zerk der maan,
    Heb geen warmte dan wat aguardiente.

    -------------------------------------------
    - mate - Deze kruidenthee is de nationale drank van Argentinië. Het is een  gezelligheidsdrank, die bijna overal gedronken wordt: thuis, op het werk en op feestjes.

    - aguardiente - Aguardiente is de Spaanse verzamelnaam voor alcoholische dranken met een percentage van 40 tot 45 procent alcohol. Aguardiente stamt af van het Latijnse aqua ardens, dat brandend water of vurig water betekent. Deze drank brandt dan ook in de keel van de drinker.

    Soleares

    schrijver

    12-12-2017 om 22:08 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    11-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.erato

    Een gedicht van Jacques Perk 1859-1881 

    Erato

    De purpren avond was in 't west verdwenen
    En glanzend zilver droomde op donkere aarde -
    Toen is de blonde Muze mij verschenen....
    Mijn ziel werd vuur toen haar mijn oog ontwaarde. -

    Geknield strekte ik mijn armen naar haar henen, -
    'k Omhelsde louter lucht - ik viel aan 't wenen:
    Haar blik was eindloos-teer, toen ze op mij staarde, -
    'k Gevoelde een kus op 't voorhoofd, - ze openbaarde:

    'Een hoge liefde zal uw hart doordringen:
    Gij zult beminnen, zalig zijn en scheiden,
    Gescheiden zwerven, zwervend liefde zingen,

    En peinzend zult gij 't wederzien verbeiden,
    En naar een vrouw gedachte en smachten leiden,
    En mijmrend leven van herinneringen.' -


    aug.-nov. 1879

    schrijver

    11-12-2017 om 21:35 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    10-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ijzerlegende

    Een gedicht van Pol de Mont 1857-1931

    IJZERLEGENDE

    Wie zit daar langs de bevrozen straat
    in witte mantel en blauw gewaad?
    Wat bergen haar mantelvouwen?
    Wat houdt ze tegen haar borst gelast?
    Wat prangt zij zo warm met haar armen vast?
    't Is Onze Lieve Vrouwe...

    'Onze lieve Vrouwe van Vlaanderland,
    wat zoekt gij op dit verwoeste strand,
    van bommen doorwoeld en granaten?
    Geen hutje ziet men wijd noch zijd...
    Geen boom, geen struik, geen paal, geen mijt,
    slechts nu en dan ons, soldaten...

    En in 't putje des winters dan nog! Hoe snijdt
    als messen de vlijmende wind en splijt
    alomme de aardkorst open !
    Wat deed u verlaten uw outertroon?
    Wat bracht gij naar hier Heer Jezus, uw Zoon,
    in wie wij geloven en hopen?

    En langzaam hief Naar fijnwitte hand
    Onze-Lieve-Vrouwe van Vlaanderland,
    en 't was of engelen zongen:
    'Wat op mijn borst ik heb gelast,
    wie ik in mijn armen zo warm houd vast,
    is niet mijn eigen Jongen...

    Mijn eigen Jongen, dat goddelijk Bloed,
    slaapt in zijn kribbe, onder Jozefs hoed',
    waar ik Hem heb gelaten...
    Dit oord des doods heb ik opgezocht,
    om, waar koude of kogel u vellen mocht,
    u te dekken, gij dappre soldaten ...!

    Onze-Lieve-Vrouwe van Vlaanderland
    trok even met haar fijnwitte hand
    Naar mantel open, de warme...
    Twee IJzerpiotjes sluimerden daar,
    hoofd tegen hoofd, heel dicht bij elkaar,
    met bet geweer in de armen.

    1917

    schrijver

    10-12-2017 om 18:55 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    08-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.memoriam

    Een gedicht van J.W.F. Werumeus Buning

    In memoriam

    Ik ben niet eenzaam sinds gij zijt gegaan.
    Zoals het licht gans om de wereld is
    zijt gij met mij. Alle herinnering is
    vager en verder van mij heengegaan,
    overgegaan, als bloemen in hun zaad
    onder de aarde. En dit is zo vreemd
    dat nu àl inniger de stilte neemt
    aard van uw wezen, sinds van u begon
    vergetelheid van woord en daad. Van dit gemis
    drenkt zich de lucht om mij van u
    en ik verlies u, en ben gans in u. -

    Lang sinds geleden heb ik droefenis
    zeer liefgehad, om de gelijkenis
    dat zij mij smart en vrede gaf van u.
    Maar zij is heen als gij, en nu
    moest ik toch eenzaam zijn, nu niets gebleven is.
    Maar eenzaam ben ik niet. Ik wist het niet
    ik heb mij gans op dit geheim bezonnen:
    Ik weet alleen dat in de stilte bronnen
    van licht mij drenken met wat mij verliet.

    schrijver

    08-12-2017 om 21:57 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    07-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.tine

    Een gedicht van Fracois Pauwels 1888-1966

    Tine

    Ik heb uw kussen en hun overmoed
    met mijn onnozel herte niet verstaan,
    het was mij deugd reeds aan uw zij te gaan,
    dweepziek, in velden onder avondgloed.

    O, vrouw, o, tederheid, o, droeve waan,
    wat was het leven mild, de wereld goed!
    Zwijg, drieste stem van het onstuimig bloed,
    ik bad een droom, een aardeloosheid aan.

    Tine, gij waart al vrouw en ik nog kind,
    maar 'k heb uw blonde wezen zó bemind
    dat ik mijn jeugd niet zonder u kan denken,

    en, ouder in de eindeloze strijd
    zie ik uw hand mij naar die zuivre tijd
    als naar verloren paradijzen wenken.

    schrijver

    07-12-2017 om 22:21 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    06-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.hoe

    Een gedicht van Guido Gezelle 1830-1899

    Hoe zoet is 't tussen broederen twee te wandelen

    Hoe zoet is 't tussen broederen twee
    te wandelen, te wandelen,
    bemint men van de twee de een,
    de een gelijk de andere;
    bemint men ze alle twee, en zij,
    beminnen ze ook malkanderen
    gebroederlijk; 't is zoet erbij
    te wandelen, te wandelen.

    29 juni 1860

    schrijver

    06-12-2017 om 21:39 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    05-12-2017
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.knikkerles

    Een gedicht van R.H. Arntzenius 1777-1823

    KNIKKERLES

    Jongens, als ge knikkren wilt.
    Zie dan toe, en zorg toch wakker,
    Dat uw knikker niet verschilt
    Van de knikker van uw makker;
    Waar' hij groter, 't spel waar laf,
    Kleiner stuitte op groter af.

    Altoos zij uw knikker rond,
    Zonder putje en zonder builtje.
    Anders dwaalt hij langs de grond,
    Anders rolt hij nooit in 't kuiltje;
    't Scheve en kromme duurt niet lang,
    Rond houdt steeds de beste gang.

    Word niet om de knikkers boos.
    Stuiten ze ook al op een strootje:
    De beste knikker uit de doos
    Komt niet altijd 't eerste in 't ootje;
    't Spel geeft niet altijd zijn gunst
    Aan het meesterstuk der kunst.

    Dat, bij winst noch bij verlies,
    Niemand ooit een knikker smokkel!
    Niemand kijke ook bang of vies,
    Schoon al krijgt hij op zijn knokkel!
    Wie, of hij verliest of wint,
    Glimlacht, is mijn beste vrind.

    't Zij gij speelt of met een hals,
    Of met flinke en knappe mikkers,
    Jongens, speel toch nimmer vals.
    Speel nooit enkel om de knikkers!
    Speel altijd — onthoud dat wel —
    Eerlijk, naar het recht van 't spel!

    schrijver

    05-12-2017 om 21:04 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Archief per maand
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2006


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!