Foto
Zoeken in blog

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 
Inhoud blog
  • praktisch
  • bloemen
  • vogel
  • de jonge
  • lied
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Altijd in beweging met van alles en nog wat...

    30-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.schitterende

    Een gedicht van P.A. de Génestet 1829-1861

    Schitterende starre

    Ik zag een starre schittren,
    Maar ’t was niet aan de trans;
    ’t Was in twee dierbre ogen,
    Een starretje vol glans.

    ’t Betoverde en bezielde
    Mijn hart, mijn geest, mijn jeugd,
    ’t Spreidde in mijn blijde woning
    Gods licht en vrede en vreugd.

    Het blonk op al mijn wegen
    Zo vriendlijk en zo zacht,
    Een zonnetje van zegen,
    Te morgen en te nacht.

    Het blonk van heilge liefde
    Voor zoveel goeds en groots;
    Het scheen een licht des levens,
    Maar ’t bleek - een boô des doods!

    Dat was het Teringstarretje –
    Beware Gods genaê,
    Dat gij het ooit ziet schittren
    In ’t oog van kind of gaê!

     

    30-08-2018 om 16:46 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    29-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.driekleur

    Een gedicht van J.J.L. ten Kate 1819-1889

    Verbleekte driekleur

    Hoe is uw lief gelaat zo bleek,
    Dat eenmaal zo vriendlijk kon blozen?
    Ach, als de zuivre zonne week,
    Verbleken de lachende rozen.

    Hoe is uw voorhoofd nu zo dof,
    Zo stroef en zo droef en zo duister?
    Ach, als de wind ze sleurde in 't stof,
    Verliezen de lelies hun luister.

    Hoe staan die oogjes nu zo flauw,
    In wenende wimpers verscholen?
    Ach, drijvende in te kille dauw,
    Besterven de blauwe violen.

    In den Bloemhof

    29-08-2018 om 22:50 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    27-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.reis

    Een gedicht van Albert Verwey 1856-1936

    Nieuwe reis

    De zilvren eilanden van Denemarken,
    In 't zomers-vroege licht waar ik ze zag,
    Lagen als perken in de waterparken
    Waardoor ik voer bij 't opgaan van de dag.

    Geen morgen was ooit lieflijker, ooit reinder.
    Een pasgeslepen wereld toonde nog
    In land en water en verborgen einder
    Haar vreemdheid, maar geen aanvang van bedrog.

    En ook wij beiden waren, bij 't beginnen
    Van zulk een nieuwe reis, in hoop en schroom,
    Als zonder zonde, als met gebade zinnen
    Open naar 't waken en nog vol van droom.

    Oorspronkelijk dichtwerk (1938)

    27-08-2018 om 19:27 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    26-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.nacht

    Een gedicht van Eduard Brom 1864-1935

    In zulk een nacht...

    In zulk een nacht, - als waarvan Shakespeare zong
    In 't toovrig beurtgezang 'in such a night',
    Van 't stralende Venetiaanse spel, -
    In zulk een nacht, waarvan dàt lied nòg klinkt,
    Is àl de schoonheid van de klare dag,
    Verinnigd en vertederd en de droom,
    En àl de klaarheid van de schone nacht,
    Tezaamgevloeid tot die betovering
    Die is Venetië's ziel en innigst leven:
    De wonder-tedere melancholie
    Die aantrekt, aantrekt en niet los meer laat
    En, waar zij smarten gaat, weer stil verijlt,
    Uitvloeiende tot dromen van verlangen...
    In zulk een nacht...

    26-08-2018 om 16:56 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    25-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.psalm

    Een gedicht van Marnix van Sint Aldegonde 1540-1598

    Psalm 30

    1.
    Een Psalm Dauids, (welck is) een Liedt der wyinghe des huys Dauids.

    2.
    Ick wil met lofsang wel bequaem
    O Godt verheffen dynen naem.
    Want du my nae mijn toeversicht
    Om hoogh' hebst weder opghericht,
    End' hebst doch geenssins willen lyden,
    Dat sick mijn vyant soud' verblyden.

    3. 
    O Heer mijn Godt ick riep tot dy
    End' mijn ghesontheyt gaefstu my.

    4.
    Mijn leuen hebstu uyt het graf
    Ghelost: want ick nam gheheel aff:
    Ick was schier onder d'eerde bleuen
    Als du my gaefst een nieuwe leuen.

    5.
    Godts uytvercoren al ghelijck
    Looft Godt den Heer in hemelrijck:
    Houdt in ghedacht'nis all' te saem
    De weerde van zijn heyl'ghen naem:

    6.
    Want syne gramschap wort verswonden
    End' gantz ghestilt in corter stonden.
    Maer zijn ghenade, gunst' end' danck
    Gheduert all' onse leuen lanck,
    Daer uyt gheschiet dat druck end' clacht'
    Des auonts t'onsent wel vernacht:
    Maer als de daeg'raet is gheresen
    Verthoont hem we'er een vrolijck wesen.

    7.
    Doet my al ginck na mynen lust
    End' dat ick was in vred' end' rust,
    Ick sprack: t'gaet nu met my te deg'
    Ick sal niet struyck'len uyt de weg'.

    8.
    Du hadtst uyt gunst end' wel ghevallen
    Mijn berg' ghesterckt met goede wallen.
    Maer so haest als dijn aensicht werdt
    Voor my ghebergt: versloeg mijn hert'.

    9.
    Ick riep tot dy met ancxt bevaen,
    End' badt dy Heer ootmoedich aen.

    10.
    Ick sprack: o Heer, wat salt dy baten
    Dat ick int graf werd' ne'erghelaten.
    Soud' onder d'eerd' een leeflos stoff
    Verbreyden kunnen dynen loff?
    Oft dyne waerheyt maken kondt?

    11.
    Verhoor my Heer' tot deser stondt,
    End' wil dy mijnr' ellend' ontfermen
    Du sy mijn hulp, wil my beschermen.

    12.
    Du hebst ghewendt mijn rouw' end' leedt
    In vrolijckheyt, end' my vercleet
    In stede van een sack met vreugt.

    13.
    Op dat mijn tonge seer verheugt
    Niet swyghe, maer dijn loff verconde.
    Dies lou'ick dy Heer t'elcker stonde.



    HUIDIGE VERSIE:

    1.
    Een psalm. Een lied bij de inwijding van de tempel van David.

    2.
    Hoog wil ik u prijzen, HEER, want u hebt mij gered
    en mijn vijand geen reden gegeven tot vreugde.

    3.
    HEER, mijn God, ik riep tot u
    om hulp en u hebt mij genezen.

    4.
    HEER, u trok mij uit het dodenrijk omhoog,
    ik daalde af in het graf, maar u hield mij in leven.

    5.
    Zing voor de HEER, allen die hem trouw zijn,
    loof zijn heilige naam.

    6.
    Zijn woede duurt een oogwenk,
    zijn liefde een leven lang,
    met tranen slapen we ’s avonds in,
    ’s morgens staan we juichend op.

    7.
    In mijn overmoed dacht ik:
    Nooit zal ik wankelen.

    8.
    HEER, u had mij lief en ik stond als een machtige berg,
    u verborg uw gelaat en ik bezweek van angst.

    9.
    U, HEER roep ik aan
    u, Heer, smeek ik om genade.

    10.
    Wat baat het u als ik sterf,
    als ik afdaal in het graf?
    Kan het stof u soms loven
    en getuigen van uw trouw?

    11.
    Luister, HEER, en toon uw genade,
    HEER, kom mij te hulp.

    12.
    U hebt mijn klacht veranderd in een dans,
    mijn rouwkleed weggenomen, mij in vreugde gehuld.

    13.
    Mijn ziel zal voor u zingen en niet zwijgen,
    HEER, mijn God, ik wil u eeuwig loven.

    Het boeck der psalmen Davids (1580)

     

    25-08-2018 om 22:22 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    24-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.engelen

    Een gedicht van J.P. Heije 1809=1976

    Engelen

    In de Bijbel staat geschreven,
    Dat Gods Englen ons omzweven,
    En bewaken in de nacht;
    Dat geen boosheid ons kan hindren
    En dat alle vrome kindren
    Veilig slapen in hun wacht!

    Dikwijls als ik had gebeden
    Was 't, of op mijn oogeleden
    Nog een nachtkus werd gedrukt:
    Zou dat niet een Engel wezen,
    Dacht ik - en met heilig vrezen
    Heb ik 't hoofd ter rust gebukt.

    Al de kinderliederen (1861)

    24-08-2018 om 21:56 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    23-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.sonnet

    Een gedicht van Frans Bastiaanse 1868-1947

    Sonnet

    De wereld is dezelfde; overal
    De blauwe hemel en de grauwe steden,
    Drijvende wolken en, daar vér beneden
    De velden en de mensen; morgen zal
    Deze aarde mij niet anders zijn dan heden
    En dan zij gisteren was; en zonder tal,
    Trekken bij zonneschijn, bij regenval
    De dagen verder, als zij altijd deden.
    Alleen, lief, waar wij vluchtige uren leven
    Te zaam in immer wisselende vreugd
    En zo grondloos verzonken in elkanders
    Geluk, of de uren eeuwig bij ons bleven
    Met prille glans van nooit vergane jeugd,
    Is álles eender en is álles anders.

    Beeld en stroom (1943)

    23-08-2018 om 22:06 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    22-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.peter

    Een gedicht van René de Clercq 1877-1932

    PATER  BIBAMUS

    Al woon ik in het klooster,
    van steen is mijn harte niet.
    Wijn is mijn vertrooster,
    vasten mijn verdriet.
    Bibamus*, zegt de pater,
    liever wijn dan water.
    Bibamus! Drinkt, gelijk
    uw ziel in 't hemelrijk.

    Van alle goeie dingen
    is 't beste nog de wijn.
    Wil pater vrolijk zingen,
    daar moet gedronken zijn.
    Bibamus, zegt de pater,
    liever wijn dan water.
    Bibamus! Drinkt, gelijk
    uw ziel in 't hemelrijk.

    Gij hoort, mijn stem is helder
    als 't vocht in mijne kruik.
    De sleutels van de kelder,
    die rinkelen op mijn buik.
    Bibamus, zegt de pater,
    liever wijn dan water,
    Bibamus! Drinkt, gelijk
    uw ziel in 't hemelrijk.

    Het schijnt u allen wonder,
    hoe vol mijn wangen zijn.
    Dat komt van rooie Bourgonder,
    dat komt van gouden Rijn.
    Bibamus, zegt de pater,
    liever wijn dan water.
    Bibamus! Drinkt, gelijk
    uw ziel in 't hemelrijk.

    Het staat niet in een boekske,
    wat ik ten hemel bid.
    Zet mij maar in het hoekske
    waar vader Noach zit.
    Bibamus, zegt de pater,
    liever wijn dan water.
    Bibamus! Drinkt, gelijk
    uw ziel in 't hemelrijk.

    Al noemt men mij eerwaarde,
    'k Maak u geen leugens wijs:
    daar is een hel op aarde,
    maar ook een paradijs!
    Bibamus, zegt de pater,
    liever wijn dan water.
    Bibamus! Drinkt, gelijk
    uw ziel in 't hemelrijk.

    -----------------------------------------
    Bibamus - (latijn) laten we drinken

    Nagelaten gedichten (1937)

    22-08-2018 om 22:48 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    21-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.planeet

    Een gedicht van Frederik van Eeden 1860-1932

    De Planeet.

    Blank-glanzende planeet
    betuurt aandachtig weder,
    strak-fonkelend en teder,
    mijn stille avond-weg - alsof zij weet -
    Gaat hare hoge baan,
    blij-bezig, zeer verheven,
    zelf wel vol moeizaam leven,
    doch ziet men 't haar serene blik niet aan.
    Stelt mij het hart gerust, -
    zó hoog en zó ontzaglijk! -
    Scheen 't al daar-even hachlijk,
    mijn ziel nu glimlacht weer in milde lust.
    Haar scherp gekijk behaagt
    wie even klaar durft schouwen,
    wiens blik niet zal verflauwen
    door 't lastig leven dat hij lachend draagt.
    Als zij, mijn glans-planeet,
    draag ik een volk van zorgen,
    toch vindt mij elke morgen
    tot strenge gang in heldre vreugd gereed.
    Wat bergt zij, wonder-ster,
    voor vreemd, gestaltrijk woelen?
    Kent zij mijn licht bedoelen?
    Eens ken ik 't hare - als is zij nóg zo ver.

    21-08-2018 om 22:25 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    20-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vader

    Een gedicht van Hans Lodeizen 1924-1950

     

    Vader, hier zijn de kleine

    Vader, hier zijn de kleine
    Bomen waar de mandarijnen
    Groeien van het plezier.
    "Het is als Perzië hier."

    Ja, vader, de witte
    Kleine Arabieren zitten
    Lachende bij de fontein.
    'Weet je nog waar we zijn?'

    ------------------------------------
    uit: 'Verzamelde Gedichten', 1996.

    20-08-2018 om 22:00 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    19-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.taal

    Een gedicht van Alice Nahon 1896-1933

     

    TAAL

    Buiten mijn moedertaal
    en die der nachtegalen
    wist ik naar diepe zin
    geen klare talen
    en vaak heb ik bedroefd
    naar ’t wonderboek gekeken
    waarin geschreven stond
    wat andere landen spreken.

    Toen deed de stad van leed
    voor mij haar poorten open;
    ze leerde mij ‘t geheim
    van wanhoop en van hopen;
    daar hing te spreken veel
    aan ogen en aan monden
    waarvoor men hier beneên
    geen taal heeft uitgevonden.

    Leven is hogeschool
    voor nieuwe en dode talen
    Die lang mag leerling zijn
    in haar rumoeren zalen
    die kan uit kolken roes
    van juichen en van smeken
    redden het ijl relaas
    waarin de zielen spreken.

    Schaduwen (1928)

    19-08-2018 om 17:21 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    18-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.tabakroken

    Een gedicht van Willem Bilderdijk 1756-1831

     

    Het tabakroken

    Waar ben ik? In wat Hel van rampen?
    Op ieder voetstap dat ik tree
    Omwalmt mij 't walglijk onkruiddampen
    En doet mijn borst en longen wee.
    Hoe keert mij 't hart en d'ingewanden
    Wanneer dit stinkende verbranden
    Zijn gif door heel de lucht verspreidt,
    In 't lichaam om met pijnlijk wringen!
    En geldt dit voor versnaperingen,
    Voor feestonthaal en lieflijkheid?

    O gouden tijd van onze Vaderen,
    Toen d'ouderwetse goede sier
    Vernieuwde krachten stortte in d'aderen
    In 't smaaklijk, voedzaam gerstebier!
    Doch, Frankrijk? ja, bij uw venijnen
    Van aangezette valse wijnen
    Heeft ook dit gif zijn rechte plaats.
    Welaan, het moog' wie 't lust vermaken,
    Voor mij zal nooit die wierook blaken:
    Voor mij geen stinkend dampgeblaas!

    18-08-2018 om 17:34 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    17-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ter

    Een gedicht van Edgar du Perron 1899-1940

    Ter uitnodiging

    Volmaakte vreê van 't landelijke rusten:
    een brief, een boek, en dan de gramofoon...
    Het grasveld is geschoren, de einder schoon,
    de vijver uitgediept, geregeld onze lusten.

    De zwanen varen traagzaam langs de kusten,
    Loh'ngrins onzeker van der Jonkvrouw' woon,
    maar God woont hier met zijn papieren kroon,
    en deze rust is een volmaakt berusten.

    Ik zend u dit sonnet met een tros druiven,
    onze eerste: niet onmooglijk nog wat zuur.

    Kom spoedig met ons leven, met ons wuiven
    de zwanen toe, klassiek, in 't schemeruur.

    Kom voelen hoe de zorgen vàn u schuiven,
    met de allerlaatste zucht naar 't Avontuur.

    Verzameld werk I

    17-08-2018 om 22:25 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    16-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.gepoeft

    Een gedicht van Guido Gezelle 1830-1899

    Gepoeft, gepaft

    Gepoeft, gepaft, ge'n hoort niet el,
    met wappers en met wissen fel,
    als smijten, slaan en buisen,
    dat beide uwe oren ruisen,
    op vodde en lap en vuil tapijt,
    dat ‘t kuilt en wentelt wijd en zijd,
    van ‘t stof! De greppen zweren
    vervaarlijk, onder ‘t scheren
    der groeve en fijne bezems, daar ‘t
    gerokte volk mee henenvaart
    de straten langs. Ze gieten,
    bij hele en ganse vlieten!
    Past op, en niet te bij en gaat,
    gij heren: heel die waterstaat
    en zult ge, of ‘t zal u rouwen,
    niet storen. Zwicht de vrouwen,
    die heersend met de bezem staan,
    of seffens zal hun tonge gaan!
    ‘t En baat hier niet als vluchten
    en, stille of luide, zuchten:
    ‘t Zij binnen of ‘t zij buiten huis,
    geen vrijheid meer: t is 'grote kuis!'
    ‘k Ga ievers om een glaasken:
    te naaste weke is ‘t Pasen!

    1892

    ------------------------------------------
    wapper - kleerklopper
    buisen - al slaande lawaai maken
    kuilen - in wolken opstijgen
    grote kuis - grote schoonmaak

    Tijdkrans (Oostermaand)

    16-08-2018 om 22:34 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    15-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.genot

    Een gedicht van Prosper van Langendonck 1862-1920

    Genot bindt niet...

    Genot bindt niet voor immer: lichaamspracht
    verschemert onder de eedle zieleglans:
    mijn geest omhult u met de stralenkrans,
    door kunstnaars slechts aan heilgen toebedacht.
    Uw zachte glorie glijdt om mij en windt
    mij in haar helder licht, - en lange nacht verzwindt.

    Slechts zielen minnen: wat is lichaamspracht,
    als zij niet schittert van de glans der ziel,
    die wondersprank, die de eeuwige kracht ontviel,
    kracht op zichzelve en toch een deel dier kracht,
    die 't leven dwingt, ja 't leven is, en leeft
    in al 't geschapene, waardoor Gods adem beeft.

    Ons wordt die kracht bewust, bij toverslag,
    ontwakend met de kuise liefdegloed,
    die heel de schepping leven, tintlen doet,
    zo maagdlijk schoon, als d'eerste scheppingsdag,
    en in de laaien glans van 't jeugdig bloed
    verbeelding zwieren laat gelijk een glorievlag.

    Maar niet als in de wondre gloed der jeugd,
    maar met der rijpheid traag en vast gespin,
    spint zich het net der draden die ons in
    het leven wikklen, met zijn smart en vreugd,
    dat voor ons wezen tot een eenheid smelt,
    die onze wereld is en heel de wereld geldt.

    15-08-2018 om 16:28 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    14-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.prinses

    Een gedicht van Jacqueline van der Waals 1868-1922

     

    Prinses van hoge geboorte

    Stond ik voor de poorten,
    Verlangende binnen te gaan;
    Ik droeg een kroon op de haren,
    Ik had een slepend, zware
    Purperen mantel aan.

    Ik wist niet, tot wie mij te wenden,
    Ik was een onbekende
    In het vreemde land;
    Ik smeekte: 'Laat mij binnen!
    Laat mij als dienstmaagd binnen!'
    En klopte met bevende hand.

    'Ik kom met lege handen,
    Ik breng geen offeranden
    Van myrrhe of wierook of goud.
    Ik ben een vermoeide, belaste,
    Dus heb ik op de vaste
    Beloften uws Konings vertrouwd.'

    'Leg af dan uw purperen kleren,
    Hier geldt geen macht, geen ere,
    Geen rijkdom, geen aardse schijn.
    De mensen, die hier wonen,
    Dragen geen gouden kronen,
    Geen purper, geen hermelijn.'

    'Graag wil ik mijn schatten geven,
    Sprak ik en glimlachte even
    En bloosde, toen ik het zei;
    Ik had porphyrogenneta
    Die koningskleding vergeten,
    Ze scheen mij een deel van mij.

    Sinds loop ik arm, verlaten,
    Klein meisje door de straten.
    Wie vraagt, of ik kom, of ik ga?
    Ik ben hier van allen de minste,
    Ik leef niet van eigen verdienste,
    Ik leef van mijns Konings gena.

    Maar deze gena maakt mij rijker
    Dan kronen of koninkrijken,
    Ze maakt mij, onreine, rein,
    Mij, geringe, van hoger geboorte,
    Dan buiten deze poorten
    Vorsten en koningen zijn.


    ------------------------------------------------
    porphyrogenneta - in het purper gekleed

    14-08-2018 om 22:05 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    13-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.verandering

    Een gedicht van Elisabeth Maria Post 1755-1812

    Treurige verandering

    O! wat is mijn ziel veranderd
    Door der liefde treurigheid!
    Voortijds was ik altijd vrolijk,
    Als Natuur mij open lag;
    Blijde met een dansend mugje,
    En een wemelende worm;
    Gaf een magre bloem der heide,
    Gaf een blaadje mij vermaak;
    In het rijk van plant en dieren
    Was de bron van mijn genot;
    ‘k Dronk daaruit met volle teugen
    ’t Reinste vergenoegen in.
    In het rijk van plant en dieren
    Vloeit voor mij die bron niet meer:
    Al ’t vermogen om te delen
    In der schepselen geluk,
    Is in mij uitgestorven;
    ‘k Voel geen zachte banden meer.
    Hoe het geure en gloeije, plat;
    Vogels, alles zingt rondom mij,
    Ik alleen zing niet en kwijn.
    Weggezonken in gedachten
    Pluk ik dikwijls blaadjes kort;
    Onbedachtzaam slaat mijn stokje,
    Plantjes van hun wortels af;
    ‘k Zie daarna, met spijt, de brokken
    Der vernielde schoonheid aan;
    ‘k Schaam mij even, ‘k zucht en zink weer
    In mijn diepe stille smart.
    Liefde! gij die ’t hart vertedert,
    Maakt gij ’t tevens koel en nors?
    Liefde! - ja zijt ge ongelukkig,
    Dan is uwe kwelling wreed.

    ------------------------------
    gloeije: schitteren
    plat: ronduit gezegd

    Gezangen der liefde (1794)

    13-08-2018 om 22:34 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    12-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.de wagen

    Een gedicht van Jan Prins 1876-1948

    De wagen

    Kom, de sluier omgeslagen
    en het al omhullend kleed:
    buiten is de wonderwagen
    met zijn driftig hart gereed,
    om ons ruimten in te dragen,
    wijder dan waar ‘t oog van weet,

    Kom, ons beelden te vergaren,
    later weer in droom begroeten
    morgenweelde te bewaren
    in het sneller-jachtend bloed,
    en het leven in te varen
    en de bergen tegemoet.

    Kom, ons beelden te vergaren,
    later weer in droom begroet,
    morgenweelde te bewaren
    in het sneller-jachtend bloed,
    en het leven in te varen
    en de bergen tegemoet.

    Kom, de toppen te zien blinken -
    en de huizen, ver en klein,
    en het dal te zien verzinken
    in de wijde zonneschijn, -
    en de zaligheid te drinken
    van alleen en vrij te zijn.

    Sneller aldoor gaan de bomen,
    gaaan de woningen voorbij.
    Tot de overweg gekomen
    wijken en verdwijnen zij,
    en de verte ligt voor dromen
    open, en voor liefde vrij.

    Kom, de kameren gaan open
    van de wachtende natuur:
    alles staat van licht bedropen
    in dit zondoorzonken uur,
    en de paden zijn doorslopen
    overal van trillend vuur.

    Langzaam, van de voet gestegen,
    windt de wagen zich omhoog.
    Hellingen terzij bewegen
    voor het ruimtedronken oog.
    Donker staan de wouden tegen
    de verheven hemelboog.

    Donker, in hun kring gesloten,
    staan zij op en houden wacht
    houden veilig zij de grote
    koelte in zich van de nacht,
    staan zij in de lucht gestoten,
    met hun duisternis bevracht.

    Waren wij de vlakte onvloden
    om de toppen, hard en naakt,
    in de zware donkerrode
    avondgloed te zien geblaakt?
    Ach, - ons voeren schaduwpaden
    op in het geluk alleen.

    Kom, de glooiingen geleiden
    in die eindelijke rust,
    waar de stilte voor ons beiden
    stilster wordt van leed en lust -
    en het diep genot te drinken,
    van de wereld vrij te zijn.

    12-08-2018 om 21:58 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    10-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.stil

    Een gedicht van Herman de Gorter 1864-1924

    Zo stil moet het zijn

    Zo stil moet het zijn
    om de dichter,
    dat, als in de schijn,
    het duizendvoudig gelichter
    der fantasie die in de stilte bloeit,
    - het schoon en rein
    beeld van de wereld richt er
    zich op - hij het hoort in het fijn
    ruisen der stilte. Verdichter
    heet hij, omdat hij bijeenbrengt en boeit
    het gezicht dat hij hoort in zijn oren
    en het leven van de woorden.

    10-08-2018 om 20:00 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    09-08-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.weg

    Een gedicht van Agusta Peaux 1859-1944

     

    Verlaten weg

    De eenzaamheid op zonbeschenen wegen
    is erger dan die in de schemer sluipt,
    kom haar niet op de volle middag tegen
    als zij met huiverkilte uw hart bekruipt.

    Zij is en is er niet, zij is doorschenen
    gelijk een spooksel van het levend licht,
    maar alle leven is uit haar verdwenen
    en dood staart uit haar wezenloos gezicht.

    Toch houdt zij u in sterke greep gevangen
    en trekt een tovercirkel om u heen
    en bant u buiten menselijk verlangen
    en laat u met verstorvenheid alléén.

    Nieuwe gedichten (1918)

    09-08-2018 om 22:13 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Archief per maand
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2006


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!