Foto
Zoeken in blog

Beoordeel dit blog
  Zeer goed
  Goed
  Voldoende
  Nog wat bijwerken
  Nog veel werk aan
 
Inhoud blog
  • praktisch
  • bloemen
  • vogel
  • de jonge
  • lied
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Foto
    Altijd in beweging met van alles en nog wat...

    29-11-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.voetbal

    Een gedicht van Cahrivarius 1870-1946

    Voetbal-hymne

    O Spel, dat hoofd en hart der knapen vult,
    Die dagelijks 't gedaas der krant verslinden,
    In hartstocht, die geen smaak voor 't hogere duldt,
    Dat mensen beesten maakt, en zienden blinden -

    Hoort, hoe het plebs uit rauwe kelen brult,
    Terwijl het aan 't afzichtlijk schouwspel smult,
    Als daar een horde woestaards en ontzinden
    In 't schunnig schop-werk vuile vreugde vinden ...

    Ziet, hoe des lichaams schoonste lijn zich kronkelt,
    De pees zich opbolt als een boos gezwel,
    Wijl 't oog van een onheil'gen vuurgloed fonkelt ...

    Ja, duizendwerf vervloekt zij 't voetbalspel,
    Waarbij bedrogen wordt, gewed, gekonkeld ...
    Voort! vuige voetbalbende - vaar ter hel!

    Ruize-rijmen (1922)

    29-11-2018 om 22:21 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    27-11-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.ontevreden

    Een gedicht van Frederik van Eeden 1860-1932

    Ontevredenen

    "Het bulder vrij op 't woeste meer
    Ik kijk eens buiten naar 't weer  
    En ga dan thuis wat slapen "

    Tollens 'Tevredenheid'



    Ach! waartoe dat eeuwig klagen,
      Ontevreden, onvernoegd;
    God geeft niemand meer te dragen,
    Dan juist voor zijn krachten voegt.

    Wangunst zie 'k elks hart verteren,
      Woekrend als een fel venijn,
    Schooiers vragen mooie kleren,
      Knechten willen bazen zijn.

    O, als elk maar wilde leren,
    Dat de Heer geeft kracht naar kruis,
    De arme zou geen goud begeren,
      Beedlaars bleven in hun kluis.

    Zoekt de Zorg niet naar der rijken
      Warm en weeldrig ledikant,
    Om het harde bed te ontwijken
      Van de mingegoede stand?

    Zorg heeft ieder - maar op aarde
      Is 't geluk steeds weggelegd
    Voor wie dankbaar wil aanvaarden,
      Wat hem God heeft toegezegd.

    Ook mijzelf, naast veel verblijden
      Viel veel bittere smart ten deel,
    Veel miskenning, lichaamslijden,
      Klappen in mijn financieel,

    Zou ik daarom morren, klagen?
      Neen! - bestendig dank ik God
    Wachtend op de beetre dagen,
      'k Zoek de lichtzij van mijn lot.

    's Zomers als de bloemen bloeien
      Ga ik wandlen met mijn vrouw,
    Waar de koeien vreedzaam loeien
      In de groenende landsdouw.

    't Zie de noeste landman ploegen,
      Hijgend, zwetend, blij te moe,
    't Vogeltje vol vergenoegen
      Kweelt de Heer een loflied toe.

    Door de lachend malse beemden
      Blinkt de lieve zonneschijn,
    O, wie zou 't dan niet bevreemden
      Dat er ontevreednen zijn!

    Vrolijk als de visjes spartlen
      In de zilverblanke vliet,
    Zie 'k mijn zeven kleintjes dartlen,
      (De allerjongste loopt nog niet).

    'k Zoek dan bloempjes in de weide,
      Zelf in Gods natuur een kind,
    't Ga dan met een krans verblijden
      De egâ die mijn hart bemint.

    Neem, zeg ik, 't eenvoudig kleinood,
      Kroon-door menig vorst benijd,
    Schoon een koning u het zijn' bood,
      Gij hebt meer: `tevredenheid!'

    Deze krans zal nooit verdorren,
      Vlecht hem in uw lokken, Trui!
    Kom! wij lachen met het morren
      Van die ontevreden lui!

    Mengelpoëzie onder pseudoniem Cornelis Paradijs

    27-11-2018 om 21:56 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    26-11-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.vervreemd

    Een gedicht van Jan Campert 1902-1943

    Ik raak vervreemd van alles en van allen

    Ik raak vervreemd van alles en van allen,
    van dingen die voor mij van waarde zijn geweest,
    van vrienden en van vrouwen wel het allermeest;
    zij duiken weg onder de duizendtallen.

    Soms komen 's avonds zij mij overvallen.
    Hij zegt: ga mee naar die of die, er is een feest;
    zij klaagt: waar ben je al die weken toch geweest?
    Ik wacht tot ik de deur weer dicht hoor vallen.

    Ik neem het boek, waarin ik zat te lezen,
    maar weet de zin niet meer van wat ik las;
    ik sluit mijn ogen om anders niet te wezen
    als een vergeten woord, een ledig glas,
    een ouder wordend man, die merkt nu pas
    dat van eenzelvigheid hij niet is te genezen.

    Het onontkoombaar lied (1985)

    26-11-2018 om 21:58 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    24-11-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.visioen

    Een gedicht van Jacob Winkler Prins 1849-1907

    VISIOEN

    't Strand loopt onder water, langzaam onder...
    Links het duin: er langs een rose rand
    Rul doortrappeld, ondoorwaadbaar zand:
    Rechts de zee: een altijd ruisend wonder.

    En als eens Joannes, de verkonder
    Jesu Christi, zie 'k een muur, een wand,
    Opgebouwd door 's krijgsmans stalen hand,
    Onder roff'len en kanongedonder.

    Wees nabij mij, Gij, die storm gebieden
    En kunt stillen, 't scherp van 't zwaard niet vreest...
    Plots een licht... Wat zou die glans bedieden ?...

    Over 't water wandelt weer een geest:
    En ik zie de golven westwaarts vlieden,
    Als voor 't oog des temmers 't wilde beest.

    24-11-2018 om 23:30 geschreven door Dora


    >> Reageer (1)
    23-11-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.late herfst

    Een gedicht van Hein Boeken 1861-1933

    Late herfst

    Geel is het blad, geel zijn de lichte bladeren,
    Ver is de lucht, - 'k durf haast niet dat ik 't zeg -
    Niet blauw, niet wit, wèl licht, - het snelle raderen
    Van waagnen hoor 'k op blad-bestrooide weg.

    Maar angstig is mijn hart, want in mijn aderen
    Voel 'k 't leven leven, wetend dat ik weg
    Eens moet, en dat ik mee-weg-dorrend leg
    Onder de grond, - weg, al die lichte bladeren.

    O blaadren die zo schoon zijt in uw dunheid,
    Schoonst nu gij dun zijt, schoner dan de zomer,
    Al-licht, dóór-licht, gans ín-schijn van de zon,

    Gij sterft, de zon blijft - durf ik zo, ik dromer?
    Ik die niet weet dan licht-, dan fijn-, dan dun-heid,
    En dat ik loop in 't wondre licht der zon.

    De Nieuwe Gids. Jaargang 8 (1893)

    23-11-2018 om 00:00 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    22-11-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.meisje

    Een gedicht van Willem de Merode 1887-1939

    Het meisje

    Egyptische grafschildering

    Zij is een nauw ontloken lotos,
    Maar veel hulplozer en droever.
    Zij is als een smalle boot, los
    Van de nog nabije oever.
    Zij is niets dan een kleine leegte
    In dit boordevol heelal,
    Want zij smachtte, maar verzweeg te
    Zeggen, wat haar vullen zal.

    Spiegelbeelden (1937-1938)

    22-11-2018 om 21:38 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    21-11-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.avond

    Een gedicht van Jacques Perk 1859- 1881

    De purpren avond

    De purpren avond was in 't west verdwenen
    En glanzend zilver droomde op donkere aarde,
    Toen is de blonde Muze mij verschenen ...
    Mijn ziel werd vuur, toen haar mijn oog ontwaarde.

    Geknield strekte ik mijn armen naar haar henen,
    'k Omhelsde louter lucht - ik viel aan 't wenen:
    Haar blik was eindloos-teer, toen ze op mij staarde,
    'k Gevoelde een kus op 't voorhoofd, - ze openbaarde:

    'Een hoge liefde zal uw hart doordringen:
    Gij zult beminnen, zalig zijn en scheiden,
    Gescheiden zwerven, zwervend liefde zingen,

    En peinzend zult gij 't wederzien verbeiden,
    En naar een vrouw gedachte en smachten leiden,
    En mijmrend leven van herinneringen.'

    21-11-2018 om 22:18 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    20-11-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.avond

    Een gedicht van Guido Gezelle 1830-1899

    Dien Avond en die Rooze

    'k Heb menig uur bij u
       gesleten en genoten,
    en nooit en heeft een uur met u
       me een enklen stond verdroten.
    'k Heb menig menig blom voor u
       gelezen en geschonken,
    en, lijk een bie, met u, met u,
       er honing uit gedronken;
    maar nooit een uur zoo droef om u,
       wanneer ik scheiden moste,
    als de uur wanneer ik dicht bij u,
       dien avond, neêrgezeten,
    u spreken hoorde en sprak tot u
       wat onze zielen weten.
    Noch nooit een blom zoo schoon, van u
       gezocht, geplukt, gelezen,
    als die dien avond blonk op u,
       en mocht de mijne wezen!
    Ofschoon, zoo wel voor mij als u,
       – wie zal dit kwaad genezen? –
    een uur bij mij, een uur bij u
       niet lang een uur mag wezen;
    ofschoon voor mij, ofschoon voor u,
       zoo lief en uitgelezen,
    die rooze, al was 't een roos van u,
       niet lang een roos mocht wezen,
    toch lang bewaart; dit zeg ik u,
       't en ware ik 't al verloze,
    mijn hert drie dierbre beelden, u,
       dien avond – en – die rooze!

    20-11-2018 om 22:24 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    18-11-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.duiven

    Een gedicht van Guido Gezelle 1830-1899

    DUIVEN

    Klap-klap-klap,
    m’n dertien duiven
    slaan hun vlerken, de ene op de aâr;
    klap-klap-klap,
    en henenschuiven
    doen ze, van mijn dak mij daar.

    Klap-klap-klap,
    ze spelevaren,
    rinkelroeiende, altemaal;
    klap-klap-klap,
    van harentaren,
    ommenton, in énen haal.

    Klap-klap-klap,
    zij zijn daar weder;
    hoort ge vlug hun vlerken slaan?
    klap-klap-klap,
    ze vallen neder,
    betende op mijn dak, voortaan.

    Klap-klap-klap,
    de veren stuiven,
    want hun baaike, groef en fijn,
    klap-klap-klap,
    m’n dertien duiven
    boetende, in de zonne, zijn.

    18-11-2018 om 17:29 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    17-11-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.tijd

    Een gedicht Michel van der Plas 1927-2013

    Tijd

    Tijd die verdwijnt, zomaar, uren en dagen
    onachterhaalbaar, wegvallend voorgoed,
    zand door mijn vingers, het niets tegemoet;
    tijd van leven die ik niets meer kan vragen;

    kostbare tijd, die er niets meer toe doet
    zonder verwachting; tijd van nederlagen
    werktuigelijk doorleefd en stom verdragen;
    verloren tijd, uitgebrand, uitgewoed;

    tijd die nooit meer terugkeert; tijd van hoop,
    van dromen, plannen, vriend van wie weet mogen;
    tijd met beloftevolle regenbogen;
    rots met vanwaar opeens de waterloop
    over mijn hoofd, steeds mogelijke doop;
    tijd opgegeven, tranend uit mijn ogen.

    17-11-2018 om 23:06 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    15-11-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.wooningloze

    Een gedicht van J. Slauerhoff  1898-1936

    Wooningloze

    Alleen in mijn gedichten kan ik wonen,
    Nooit vond ik ergens anders onderdak;
    Voor de eigen haard gevoelde ik nooit een zwak,
    Een tent werd door den stormwind meegenomen.

    Alleen in mijn gedichten kan ik wonen,
    Zoolang ik weet dat ik in wildernis,
    In steppen, stad en woud dat onderkomen
    Kan vinden, deert mij geen bekommernis.

    Het zal lang duren, maar de tijd zal komen
    Dat vóór den nacht mij de oude kracht ontbreekt
    En tevergeefs om zachte woorden smeekt,
    Waarmee ‘k weleer kon bouwen en de aarde
    Mij bergen moet en ik mij neerbuig naar de
    Plek waar mijn graf in ’t donker openbreekt.

    15-11-2018 om 21:48 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    14-11-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zandloper

    Een kwatrijn van Constantijn Huygens 1596-1687

    Zandloper

    De tijden waren boos, en zijn ‘t, en zullen ‘t wezen;
    ‘k zie geen verandering ter wereld voor de hand.
    Keer om uw tijd-gelas, het schijnt wat een nieuw wezen;
    maar ‘t loopt gelijk het liep, en ‘t is al ‘tzelfde zand.

    14-11-2018 om 22:25 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    13-11-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.gewoon
    Gewoon
     
    Hoe gaat het?
    Oh…gewoon
    Ja, want ik ben gewoon
    En waar ik in woon
    Dat is een huis
    En in dat huis is het pluis
    Pas was er zomaar een muis
    Maar die is gevangen
    Ik was niet bange
    Maar hou niet van die kleine griezels
    Ze plassen en poepen overal
    Dus dan maar een harde knal
    De muizenvanger sloeg dicht
    Dat was wel een naar gezicht
    Zijn kopje hing
    Maar toch handig zo´n ding!
    Afbeeldingsresultaat voor plaatje van muis

    13-11-2018 om 19:31 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    11-11-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.zusje

    Een gedicht van Hyronymus van Alphen 1746-1803

     Ach! mijn zusjen is gestorven,
       nog maar veertien maanden oud.
    ‘k Zag haar dood in ’t kisje liggen:
       ach wat was mijn zusje koud!
    ‘k Riep haar toe: mijn lieve Mietje!
       Mietje! Mietje! maar voor niet.
    Ach! haar oogjes zijn gesloten;
       schreien moet ik van verdriet.
    Altoos wil ik om haar treuren,
       bloempjes strooien op haar graf:
    Weenend aan de kusjes denken,
       die mij ’t lieve meisje gaf.
    Morgen zal ik – maar voor mij ook
       is ’t gevaar van sterven groot.
    Gistren liep zij met mij speelen;
       gistren nog! en nu – reeds dood!

    11-11-2018 om 22:00 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    10-11-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.schrijverke

    Een gedicht van Guido Gezelle 1830-1899

    HET SCHRIJVERKE
    (gyrinus natans)

    O krinklende winklende waterding
    met 't zwarte kabotseken aan,
    wat zien ik toch geren uw kopke flink
    al schrijven op 't waterke gaan!

    Gij leeft en gij roert en gij loopt zo snel,
    al zie 'k u noch arrem noch been;
    gij wendt en gij weet uwe weg zo wel,
    al zie 'k u geen oge, geen één.

    Wat waart, of wat zijt, of wat zult gij zijn?
    Verklaar het en zeg het mij, toe!
    Wat zijt gij toch, blinkende knopke fijn,
    dat nimmer van schrijven zijt moe?

    Gij loopt over 't spegelend water klaar,
    en 't water niet méér en verroert
    dan of het een gladdige windje waar,
    dat stille over 't waterke voert.

    O Schrijverkes, schrijverkes, zegt mij dan, -
    met twintigen zijt gij en meer,
    en is er geen een die 't mij zeggen kan: -
    Wat schrijft en wat schrijft gij zo zeer?

    Gij schrijft, en 't en staat in het water niet,
    gij schrijft, en 't is uit en 't is weg;
    geen christen en weet er wat dat bediedt:
    och, schrijverke, zeg het mij, zeg!

    Zijn 't visselkes daar ge van schrijven moet?
    Zijn 't kruidekes daar ge van schrijft?
    Zijn 't keikes of bladjes of blomkes zoet,
    of 't water, waarop dat ge drijft?

    Zijn 't vogelkes, kwietlende klachtgepiep,
    of is 'et het blauwe gewelf,
    dat onder en boven u blinkt, zo diep,
    of is het u, schrijverken zelf?

    En 't krinklende winklende waterding,
    met 't zwarte kapoteken aan,
    het stelde en het rechtte zijne oorkes flink,
    en 't bleef daar een stondeke staan:

    "Wij schrijven," zo sprak het, "al krinklen af
    het gene onze Meester, weleer,
    ons makend en lerend, te schrijven gaf,
    één lesse, niet min nochte meer;

    wij schrijven, en kunt gij die lesse toch
    niet lezen, en zijt gij zo bot?
    Wij schrijven, herschrijven en schrijven nóg,
    de heilige Name van God!"

    10-11-2018 om 22:03 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    06-11-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.liedje

    Een gedicht van Betje Wolff-Bekker 1738-1804

    Liedje

    Wat is zonder min en wijn
    ´t fleurig, jeugdig leven?
    Alles wat ons lief kan zijn
    moeten zij ons geven.
    Groten, wilt g´eens vrolijk zijn,
    en uw zorg verjagen?
    Zoete meisjes, goede wijn,
    kunnen u behagen.

    Helden, wie de krijg verheugt,
    vragen niet naar kransen,
    als zij aan de hand der vreugd,
    met de meisjes dansen.
    Wen w´in levens angst en pijn
    naar vertroosting dorsten,
    geef ons liefde, geef ons wijn!
    O, dan zijn wij vorsten!

    06-11-2018 om 19:39 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    05-11-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.waarheen

    Een gedicht van René de Clercq 1877-1932

    WAARHEEN, WAARHEEN? WAARTOE, WAARTOE?

    Waarheen, waarheen? Waartoe, waartoe?
    De witte wind holt vast vooraan.
    Het is geen gaan,
    maar jagen dat ik doe.

    De schaduwen dansen voor mij uit,
    en wil ik wel, of wil ik niet,
    een ruisend lied
    wordt spelende mijn buit.

    De vrije wereld zwerf ik door,
    door hei en wei, langs kant en kust,
    en tril van lust
    als ik een jager hoor.

    Meidoorn

    05-11-2018 om 16:11 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    04-11-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.twist

    Een gedicht van Paul van Ostaijen 1896-1928

    Twist met Grete

    Hoe zo’n twist ontstaat weet niemand.
    Zij weet het niet, Marguerite,
    En ik ook, ik weet het niet.
    Plots voel je zijn bestaan en zonder weerstand
    Word je meegevoerd. Om welke reden
    Zo’n twist ontstaat, kan niemand weten.

    Enkel is hij daar,
    Tussen mij en haar,
    Als ’n metselaar,
    Die plots een muur begint te bouwen
    In een tuin, waar elke kleur
    Van elke bloem, die zich ontvouwen
    Wil, in zachte schijn van dageraad,
    Een nieuwe, ongekende kleur
    Verraadt.

    De muur, zo opgebouwd,
    Hij breekt de één-wijde verte
    Van kleuren, die rillen in d’adem
    Der geurende herten;
    Hij is als een man die, stram en oud,
    Leeft te midden van een heel fris woud.

    Zo herrijst, traag maar zeker, de twist
    Tussen ons beiden; niemand gist
    Wat er gebeuren gaat
    En bouwt verder een wal rond ‘tgeen
    Hem lief is, tot de wal sterk staat
    Steen op steen.
    En dan zien wij die wal
    Herrezen en hoe ‘t moeilik zijn zal
    Hem weer omver te halen.

    04-11-2018 om 16:27 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    03-11-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.niet

    Een gedicht van Nicolaas Beets 1814-1903

    NIET KLAGEN

    Niet klagen
    Maar dragen
    En vragen
    Om kracht.
    Niet zorgen
    Voor morgen
    Bij vallende nacht.
      Niet beven
    Voor ‘t leven
    Gegeven
    Van God
    Maar ‘t heden
    Besteden
    Naar plicht en gebod.
      Niet dringen
    In dingen
    Door niemand bevroed.
    Tevreden
    Te treden
    Bij ‘t licht op het pad
    En de lamp voor de voet.

    GEMENGDE GEDICHTEN (1892)

    03-11-2018 om 00:00 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)
    02-11-2018
    Klik hier om een link te hebben waarmee u dit artikel later terug kunt lezen.grafrozen

    Een gedicht van Helene Swarth 1859-1941

    Grafrozen

    Een schone dodendroom heb ik gedroomd:

    Diep onder marmerblank en bloemgeboomt,
    Sliep kalm en koel mijn moegemarteld lijf.
    Toen zag mijn ziel, vanuit haar blauw verblijf,
    Een meisjesgroep in klederen leliewit.
    En éen maagd, blond met vliegend haar, zei dit:
    - ‘Zij die daar rust gaf liedren ons, in ruil
    Willen wij winden rozen rond haar zuil.’
    En zingend slingerde om het marmerblank
    De meisjesrei een smijd’ge rozenrank.
    En de éne roos was blank als duivendons,
    Als maagden-onschuld – Jonkvrouw, bid voor ons! –
    Als sneeuw op aarde en vederig wolkje in ’t blauw.
    En rood was de andre als ’t vlammend hart der vrouw.

    Diepe wateren (1897)

    02-11-2018 om 21:22 geschreven door Dora


    >> Reageer (0)


    E-mail mij

    Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.


    Gastenboek

    Druk op onderstaande knop om een berichtje achter te laten in mijn gastenboek


    Blog als favoriet !

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Foto

    Archief per maand
  • 09-2020
  • 08-2020
  • 01-2019
  • 12-2018
  • 11-2018
  • 10-2018
  • 09-2018
  • 08-2018
  • 07-2018
  • 06-2018
  • 05-2018
  • 04-2018
  • 03-2018
  • 02-2018
  • 01-2018
  • 12-2017
  • 11-2017
  • 10-2017
  • 09-2017
  • 08-2017
  • 07-2017
  • 06-2017
  • 05-2017
  • 04-2017
  • 03-2017
  • 02-2017
  • 01-2017
  • 12-2016
  • 11-2016
  • 10-2016
  • 09-2016
  • 08-2016
  • 07-2016
  • 06-2016
  • 05-2016
  • 04-2016
  • 03-2016
  • 02-2016
  • 01-2016
  • 12-2015
  • 11-2015
  • 10-2015
  • 09-2015
  • 08-2015
  • 07-2015
  • 06-2015
  • 05-2015
  • 04-2015
  • 03-2015
  • 02-2015
  • 01-2015
  • 12-2014
  • 11-2014
  • 10-2014
  • 09-2014
  • 08-2014
  • 07-2014
  • 06-2014
  • 05-2014
  • 04-2014
  • 03-2014
  • 02-2014
  • 01-2014
  • 12-2013
  • 11-2013
  • 10-2013
  • 09-2013
  • 08-2013
  • 07-2013
  • 06-2013
  • 05-2013
  • 04-2013
  • 03-2013
  • 02-2013
  • 01-2013
  • 12-2012
  • 11-2012
  • 10-2012
  • 09-2012
  • 08-2012
  • 07-2012
  • 06-2012
  • 05-2012
  • 04-2012
  • 03-2012
  • 02-2012
  • 01-2012
  • 12-2011
  • 11-2011
  • 10-2011
  • 09-2011
  • 08-2011
  • 07-2011
  • 06-2011
  • 05-2011
  • 04-2011
  • 03-2011
  • 02-2011
  • 01-2011
  • 12-2010
  • 11-2010
  • 10-2010
  • 09-2010
  • 08-2010
  • 07-2010
  • 06-2010
  • 05-2010
  • 04-2010
  • 03-2010
  • 02-2010
  • 01-2010
  • 12-2009
  • 11-2009
  • 10-2009
  • 09-2009
  • 08-2009
  • 07-2009
  • 06-2009
  • 05-2009
  • 04-2009
  • 03-2009
  • 01-2009
  • 12-2008
  • 11-2008
  • 10-2008
  • 09-2008
  • 08-2008
  • 07-2008
  • 06-2008
  • 05-2006


    Blog tegen de regels? Meld het ons!
    Gratis blog op http://blog.seniorennet.be - SeniorenNet Blogs, eenvoudig, gratis en snel jouw eigen blog!