Zij,die af en toe mijn blog inkijken,zullen al lang in de gaten hebben dat ik geen type ben om het lezen van romans of fictie verhalen. Ik zit nu eenmaal vastgeworteld aan de mens en het zielen rijk.
Alweer heb ik een boekje gevonden dat me aanzette deze te kopen. Mijn nieusgierigheid is sterker dan mijn geest en zoals mijn zonen soms ironische opmerkingen maken zoals; "mam,je lijkt wel een eeuwige studente die met alle moeite nog tracht een onbereikbare diploma te halen." en dan lach ik maar een beetje groen.
Goed,het is me allemaal te machtig.Misschien ben ik op zoek naar bewijzen om mijn gelijk,wat me allemaal een beetje dwars zit,aan te tonen.
Deze keer gaar het om ;"De problemen van het menselijk samenleven" geschreven door dr. Hoefnagels,socioloog en wetenschapper van het menselijk denken. Ik tracht kort zijn menselijk inzicht te omschrijven en er mijn visie over te geven,maar voor de rest is het aan u om conclusies te trekken.
Hoe kan men van een sociaal samenleven spreken als het volk zijn ECHO ( ziel ) moet verlochenen ? Het sociaal samenleven brengt ons NATUURLIJK ZIJN in de war. Men verwacht van ieder hetzelfde gedragspatroon te onderhouden in de omgeving of de gemeente waar we toe horen.
De samenlevingsverschijnselen wordt als vanzelfsprekend beschouwd door de meerderheid.
Maar schuilt daar dan geen gevaar achter,dat wij ons telkens maar MOETEN aanpassen om de vrede te handhaven ?
Waarom moet het volk maar altijd water bij de wijn doen,terwijl de tegenpartij,de machtigen,de wijn altijd PUUR drinkt ? Volgens filosoof John Locke,ik citeer: " NIEUWE IDEEËN WORDEN ALTIJD GEWANTROUWD EN VAAK BESTREDEN OMDAT ZE NOG NIET INGEBURGERD ZIJN."
Logisch natuurlijk.Als we altijd aan nieuwe ideeën moeten werken,ons telkens opnieuw moeten leren aanpassen,trek ik daar mijn conclusie uit dat we aan ZELFBEDROG doen. Dan kan men alleen nog maar spreken over een SCHIJNHEILIG samen leven op de meest ONNATUURLIJKE BASIS. We verliezen dan onze wortels der over grootouders en staan als gevolg hiervan onvast op onze benen.Bij wijze van spreken dan,maar u begrijpt wat ik bedoel ?
We durven niet op te vallen door ons zelf te zijn en laten ons drijven in de stroom niet wetend waar naartoe deze ons voert. De angst om A sociaal over te komen in de omgeving verduistert hierdoor langzaam ons levenspatroon.
"DE MENS KAN IN SAMENWERKING NIET MEER NAAR ZIJN EIGEN INZICHT HANDELEN.",schrijft socioloog Durchheim en gaat verder als volgende; " Het volk ervaart het bestaan van voorschriften,normen en gewoonten,die zich met een zekere dwang aan hun opleggen" en de socioloog bedoelt hier wel ons eigen volkje mee.
Maar hoe verklaart men dan dat nieuwkomers met een totaal andere levensgewoontes NIETS MOETEN WIJZIGEN AAN HUN LEVENSPATROON en dan wel mogen opvallen,terwijl wij onze mond vol met wetten krijgen ingelepeld ?
Ooit zullen onze zielen rebelleren. Ze pikken het niet om op de achtergrond geplaatst te worden in het land van herkomst,generaties lang.
Filosoof Rosseau citeert als volgende : " DE MENS IN SAMENLEVING LEEFT VOORTDUREND BUITEN ZICHZELF " en juist daarmee heb ik wat moeite om dat te slikken..
De harmonie der samenleving is verziekt,maar wie of wat is daar de oorzaak van ? Wat in het verleden versterkt werd door een goed en spontaan gesprek in alle eenvoud,blijkt tot het verleden te horen en gaat zwijgzaam de geschiedenis in.
Ieder voor zich en laat me gerust want ik heb geen tijd is het heden,ondanks alle moderne technische snufjes om de huishoudelijke karwijen te vereenvoudigen.
Laat mij dan maar een ouderwetse Vlaamse trien zijn, ik ken mijn mensen welke toch nog houden van een hartelijk gesprek en daar de tijd voor nemen. Ik ben nog niet VERZUURD.
