In coma zijn en toch horen heb ik al meermaals geschreven,maar het is dan wel de GEEST ( ziel ) in dat lichaam die hoort en niet het menselijk lichaam.
Zo las ik in de " telegraaf " van nl. het volgend artikel van een vrouw die uit coma werd geschreeuw.
Net toen de dokter de beademing van Yvonne wilde uitzetten,schreeuwde haar man nog 1 keer wanhopig dat ze wakker moest worden...en...Yvonne Sullivan opende na een tijd haar ogen. Yvonne lag wegens een voortijdige bevalling in coma en de doktoren hadden de hoop al opgegeven.
Haar man Dominic was na twee weken ten einde raad. Maar toen de artsen in Bristol de machines wilden uitschakelen,sprong de man nog één keer op en schreeuwde " ge moet vechten...geef het niet op...kom terug bij mij..." en dat bleken de gouden woorden om haar weer tot leven te wekken.
Yvonne vertelde later dat ze zich herinnert dat haar man aan haar bed had gesmeekt weer tot leven te komen. " Een schakelaar ging om en ik kreeg weer moed om te gaan vechten " vertelde ze verder.
En geloof me of niet,maar zo horen de geesten ( zielen ) ons ook als we luid genoeg praten om door de onzichtbare muur tussen leven en dood in te dringen.
Daar in Bristol ( Engeland ) zullen ze nu toch wel moeten geloven dat coma patiënten geluiden waarmaken zolang de geest in de buurt van het lichaam blijft, want eens deze verder afwijkt is geen leven meer mogelijk tenzij een vreemde eend ( een andere geest ) de plaats inneemt van de vorige .
Maar dan is men wel de klos omdat die ziel niet opgegroeid is in dat lichaam en zal deze niemand kennen of herkennen wat heel logisch is. Dat heeft dan ook niets,maar dan ook niets te maken met geheugenverlies.
Jammer dat haar zeven maanden oude baby dood was geboren, want dat had haar geknakt en dat was de oorzaak dat ze onder het zeil was gegaan. Yvonne is een ervaring rijker en ze kan er ook over meepraten dat het niet stopt bij een dood lichaam.
De Romeinse verovering ( 58 - 51 voor Chr. ) van onze gewesten was met heel wat wreedheden en gruwelen gepaard gegaan.
Onder het keizerrijk Augustus, hebben de Romeinen echter een heel andere houding aangenomen en vrede gebracht.
Voor de komst van de Romeinen bestonden in onze streken geen steden, maar door heirbanen en waterwegen aan te leggen welke zowel een strategische reden als een economisch doel hadden.
Zo konden de Romeinse troepen zich snel verplaatsen,hetzij om eventueel de vijand te bevechten.
Het ontstaan der steden werd juist aangemoedigd door ambachtslieden die er hun werkplaatsen gingen vestigen en er zelfs een markt ontwikkelde.
Steden ontstonden op een gunstige ligging die nu goed bereikbaar waren door bijvoorbeeld aan een kruispunt van grote wegen of aan een grote baan met een bevaarbare rivier.
Zo konden ze zich economisch ontwikkelen en uitgroeien tot steden.
Alhoewel enkele steden ontstaan waren en de industrie zich ontwikkeld had, is ons land in de Romeinse tijd hoofdzakelijk een landbouwstreek gebleven.
De afstammelingen van de Keltische adel bleven grootgrondbezitters.
Deze grote domeinen werden met behulp van talrijke slaven uitgebaat.
De taal van het bestuur en het leger was latijn,vandaar ook Belgica. ( België )
De enkele scholen die in de steden bestonden hadden ook Latijn als voertaal.
Toen het Christendom zich hier verspreidde, was ook Latijn de taal van de kerk.
Het mag ook gezegd worden dat de Romeinen hier drie eeuwen bijna ongestoorde vrede heeft gebracht.
Reeds omstreek 172 na Christus hadden Germaanse zeerovers onze kusstreken aangevallen.
Kort na 250 maakten Germaanse benden onze gewesten onveilig en werden heel wat villa's verwoest.
Een tweede inval, in 275 - 276 was heel wat gevaarlijker.
De Franken en de Alamannen vielen onze streken binnen, verwoesten gans het platteland en plunderden de meeste steden.
Zo ging bijvoorbeeld Tongeren in vlammen op.
In het midden van de vierde eeuw bezette de Franken Taxandrië ( Noord Brabant in Nederland en onze eigen Kempen ) en dit betekende door die invallen van 406 - 407 het einde van de Romeinse periode.
Nu begrijp ik meer en meer dat er tussen de Walen en de Vlamingen altijd een grens zal blijven bestaan,want als u verder de geschiedenis ingaat wat onze voorouders allemaal hebben doorstaan, kan men alleen maar besluiten dat ons land eeuwen lange oorlogen heeft gekend met als laatste WO2,maar daarover heb ik niet geschreven .
In elk geval ben ik trots een Vlaamse te zijn en mogen de Walen wel een toontje lager zingen.
