Met het West Romeinse rijk verzwond eveneens de Romeinse vrede.
In de strijd om de Romeinse nalatenschap bevochten de Germaanse indringers als tevoren.
Eindeloze oorlogen verscheurde Europa.
In deze evolutie heeft ons land een belangrijk aandeel gehad waarin we een politieke rol van wereldgeschiedenis hebben gespeeld .
Enerzijds heeft de Frankische landinname geleid tot de splitsing van ons land in het Vlaams en in het Franssprekend gebied.
Zonder bloedvergiet hebben de Franken eenvoudigweg de plaats ingenomen van een leidend volk, die de Romeinen hadden moeten opgeven.
De taalgrens is in die tijd ontstaan doordat in het dun bewoonde Noorden van ons land de Franken hun Germaanse taal hebben kunnen bewaren.
Ca. in 500 werd Clovis van kleine stamhoofd tot koning van Frankrijk.
Clovis was in 481 met een klein groepje Franken gevestigd rond Doornik. Hij maakte gebruik om de concurrerende hoofden der Frankische stammen door moord uit de weg te ruimen.
Van in den beginne was de verovering van Gallië een persoonlijk avontuur van Clovis, gevoerd met vrijwilligers in de hoop op een buit en een rijke beloning.
Toen de koning van Doornik het ene succes na het andere boekte, zouden tal van andere Germanen en Gallo-Romeinen zijn Frankische volgenlingen vervoegen.
De zonen en kleinzonen van Clovis hebben het werk van de stamvader voortgezet en de grenzen van het rijk opgeschoven naar het Zuid-Oosten en het Oosten.
De 4 zonen van Clovis hebben het rijk van hun vader als een gewoon privé erfgoed onder elkaar verdeeld, en vervolgens gepoogd het eigen rijkje te vergroten ten kosten van hun familieleden.
Deze traditie werd trouw door hun afstammelingen voort gezet en leidde tot een eindeloze reeks moorden en burgeroorlogen.
In het laat " Romeins rijk " bepaalde de geboorte in grote mate het sociaal aanzien.
Zonder veel horte en stoten schoven de Frankische en de Gallo-Romeinse standen in elkaar.
Het Christendom had reeds op het einde van de Romeinse tijd onze gewesten beroerd, maar de heidense Franken hadden deze kerkelijke organisaties ontwricht en de Franken in het huidige België bleven heidenen .
Ons land werd ondanks het verzet toch nog heringericht in bisdommen.
Karel de Grote heeft talloze oorlogen gevoerd, doch enkel tegen buitenlandse vijanden. In eigen land bracht hij in de 8e eeuw vrede en rust waarbij de culturele opbloei toe nam.
De kloosterlingen legden bibliotheken aan en richtten schrijfateliers in waar ze zowel oude boeken naschreven als nieuwe op perkament.
Deze literatuur was vrijwel volledig ingesteld in de taal van de kerk, het Latijn.
Ook op het gebied van bouwkunst bracht de tijd hernieuwing. Men begon opnieuw, na een onderbreking van 5 eeuwen, steen als bouwmateriaal te gebruiken in plaats van hout met als gevolg dat hier en daar stenen kerkjes verrezen.
Dat was de heropleving van de architectuur van onze gewesten, de bescheiden voorlopers van de grote kathedralen uit de latere Middeleeuwen.
Maar als u het vervolg leest over het ontstaan van de " vorstendommen", dan kan men niet meer van rust en vrede spreken.
Het ontstaan van de VORSTENDOMMEN.( 9e -11e eeuw )
Nimmer in de geschiedenis van Europa is zo voortdurend gevochten met zulke kleine legers, want nu waren het de " Noormannen " die hun kans zagen doorheen de wanorde op te bloeien in Europa.
De vorsten bevochten elkaar op leven en dood voor macht en gebiedsuitbreiding tot slechts de sterkste overbleven. De vorsten hadden de ambtenaren en de beroepssoldaten broodnodig. Zoals reeds vaak onderstreept, is politieke chaos ver van bevorderlijk voor het cultuurleven.
Het enige lichtpunt in de troebele,wanordelijke tijd waren de nieuwe steden in ons land.
Het politieke leven door de Karolingische keizerrijk verbrokkelde in staten en de staten verbrokkelde het vorstendom.
Hierbij bekwamen Lodewijk de Duitser het oostelijk deel ( Duitsland ) en Karel de Kale het westelijk deel ( Frankrijk ), terwijl de oudere broer, Lotharius Italië in handen kreeg.
Hierdoor is het verdrag van Verdun een mijlpaal geworden in de geschiedenis van Europa ( en van België ).
De invallen van de Noren begonnen al in 820,welke via onze kusten en de grote rivieren het binnenland bereikten.
Overal verrezen burchten voor de invallen van de Noormannen en dat was dan de reden dat de Noormannen in 892 onze gewesten verlieten om niet meer terug te komen, want er viel niets meer te plunderen.
Maar juist door die verwoestingen van de Noormannen is VLAANDEREN ontstaan met een machtig en rijk vorstendom in de latere Middeleeuwen;
Op het einde van de 11e eeuw had Vlaanderen zodoende zijn grootste gebieduitbreiding bereikt.
Het was de machtigste en uitgestrekste vorstendom geworden der Nederlanden, onaantastbaar in zijn keurslijf van burchten.
Splitsingen in ons land gebeurde als volgende onder :
Het graafschap Henegouwen en het graafschap Leuven,dat later Brabant zou worden genoemd.
Verder de graafschappen van Namen, Loon ( huidige provincie Limburg ) en Limburg ( huidig land van Herve ).
De Ardennen waren versnipperd in verschillende vorstendommen ( Luxemburg, Laroch, Durbuy, Bouillon, Chiny en Aarlen ) die mettertijd zouden aangroeien tot het graafschap in Luxemburg.
De overige vorstendommen kregen de naam van de burcht waarond ze waren gegroeid en een rol hebben gespeeld in het ontstaan van de Lotharingsche vorstendommen.
Godfried van Bouillon ( in 1096 vertrokken naar het Heilig land )was de laatste werkelijke rijkshertog. Na hem werd de benaming " hertog " enkel nog een eretitel die aan de dragers niet de minste extra macht verleenden. De Vlaamse graven in de 10e en de 11e eeuw waren de invloedrijkste vorsten van de Nederlanden en het zelfs aandurfden de nog steeds machtige Duitse keizer aan te grijpen, hadden ze te danken aan hun onmetelijk domein.
In het begin van de 12e eeuw vormde Vlaanderen het machtigste vorstendom van West-Europa.
Zowel de koning van Frankrijk als de koning van Engeland zochten Vlaamse steun om de onderlinge conflicten bij te staan; Engeland was zelfs bereid de Vlaamse hulp met klinkende munt te betalen.
Maar begin de 13e euw kwam er en burgeroorlog dat 45 jaar duurde en bleven de Vlamingen aan de leiding en overwonnen.
De Franse koningen hadden in de loop van de 13e eeuw een verregaand invloed verworven in Vlaanderen.
De aanvankelijke onverschilligheid van de lagere klassen ten overstaan van de vreemde bezettingstroepen en van de nieuwe administratie maakten snel plaats voor vijandigheid.
Tegenover de Fransgezinde partij, de " leliaarst " genoemd komt een Vlaamsgezinde partij te staan die, naar de klauwen van de Vlaamse leeuw in de Vlaamse vlag de naam kreeg van de " KLAUWAARTS " en zodoende onderling ten strijde gingen waarbij de Fransen verloren.
Deze " GULDENSPORENSLAG " heeft op tijdgenoten een geweldige indruk gemaakt.
Voor het eerst in de Middeleeuwen was in open veld de " almachtige riddercavalerie " verslagen door gewoon " VOETVOLK " ( onze Vlaamse voorouders ). Nu brak met de eerste grote overwinning een Vlaams nationaal gevoel door, dat uitgesproken
ANTI - FRANS WAS GETINT .
Maar de vrede en vreugde was maar van korte duur.
De " GULDENSPORENSLAG " ( 1302 ) was de lont die het Luikse kruitvat deed ontploffen.
Als gevolg streden onze voorouders van de ene oorlog na de andere en van het ene koningsschap naar de hogere STANDENvertegenwoordiging ( hertogen, hoge en kleine adel enz. ) door de eeuwen heen zonder een ingelaste vrede.
Het is haast niet te geloven, als u verder leest,dat Vlaanderen nog een bestaan had en in volle strijd toch nog kinderen ter wereld brachten waarvan wij het gevolg daarvan zijn. Maar kom,onze trots is toch nog een beetje behouden gebleven..alhoewel...het strijdvaardige is wat afgedwaald...en indien het ons zou overkomen is overleving uitgesloten...ze noemen ons in geen geval de " KLAUWAARTS " maar de sympathieke Vlamingen.
Toen Karel de Stoute in 1477 overleed, was de Bourgondische " staat in wording " van macht en invloed gestegen.
Maar de resultaten van deze politiek werden in 1477 ernstig bedreigd. Het prinsdom Luik en het hertogdom Gelre bevrijdden zich van de Bourgondische heerschappij. De Franse koning legde zijn hand op het hertogdom Bourgondië en dat was een zwaar verlies.
De rampspoedige oorlogen van de weinig realistische Karel de Stoute maakten de Bourgondische politiek bijzonder onbemind.
Filip De Goede en Karel de Stoute hadden zeker niet verwacht dat de Staten-Generaal ooit zouden pogen de politieke macht tot zich te trekken en zodoende in de plaats van de vorst te treden.
In 1477 nam het volk in verschillende steden revanche. Kortom, het werk van de Bourgondische hertogen werd ernstig bedreigd.
De term Nederlanden ( Belgica in het Latijn ) of Bourgondië, slaande op het gebied der vorstrijke bezittingen, begon vanaf het einde der 15e eeuw gebruikt te worden. De tijd toen Vlaanderen praktisch op eigen krachten de Franse koning op afstand hield, was immers lang verstreken.
Maria van Bourgondië huwde in 1477 met Maximiliaan van oostenrijk, welke een flinke steun was voor zijn vrouw en niet alleen tegen de Franse koning, maar ook tegen haar eigen onderdanen. Toen Maria in 1488 overleed ( een jachtongeval ) , was de oude orde reeds voor een deel hersteld.
In 1488 tot 1492 woedde vooral in Vlaanderen een opstand tegen Maximiliaan. Maar deze haalde de overwinning en maakte als regent gebruik om de gemeentelijke zelfstandigheid een zware slag toe te dienen ten voordelen van het vorstelijk gezag.
Eens Maximiliaan als Duitse keizer diende, gaf hij in 1493 het bestuur der Nederlanden over aan zijn 15 jarige zoon, Filips de Schone, erkend als wettige vorst.
Door het huwelijk met de Spaanse prinses Johanna, kon het beleid van Filips de Schone niet meer anders dan internationaal gericht zijn.
Maar Filips overleed in Spanje in 1506 en werd Maximiliaan in 1507 weer regent, maar liet zich in Nederland vervangen door zijn dochter, Magareta van Oostenrijk.
De Nederlanden waren het beu zware belastingen te betalen voor het financieren van oorlogen die voor onze gewesten geen enkel voordeel kon opleveren.
De Nederlanden hadden telkens opnieuw te kampen met de Spaanse-Franse oorlogen op onze gewesten, alsof er een vloek berustte die onvrede en onrust bekrachtigde.
