Raar,maar bij het lezen van verhalen,lijkt het of men eerder geloofd in SPOKEN dan in GEESTEN. Spoken,ter vervanging van geesten,doen me eerder denken aan stripverhalen,waarin het SPOOK ( geest ) in een wit laken met puntkap afgebeeld wordt. En dat,terwijl een geest manifesteert als een dagdagelijks wezen,die van de werkelijkheid niet te onderscheiden is. Maar kom,we laten het zo. Het is kindvriendelijker en een begrip geworden dat spoken er zo zouden uitzien.
Nu is er in een dagblad " De Telegraaf NL. " een nieuw rubriek onder " WAT U ZEGT " ( links aantikken ) over " TEKENS VAN BOVEN ",waarin mensen hun verhaal kunnen doen over hun welvaren met paranormale verschijnselen en natuurlijk staan er een hoop reacties in van lezers.
Zo is het opvallend dat men nog altijd geloofd ( zie titel ) dat de geest,welke het dood lichaam verlaten heeft ten hemel is gegaan en van bovenuit tekens geeft of bijstand verleent aan hun die ze zo naast stonden.
Daarin moet ik ze teleurstellen,want de betrokkenheid tussen mens en geest blijven in de vertrouwde omgeving en geliefden die ze verlaten hebben. Ik kan dit niet genoeg herhalen.
Gezien ze horen en daardoor goed op de hoogte zijn van bepaalde situaties,kunnen zij met de kracht van de meerderheid,hetzij families of andere betrokkenen uit het verleden een éénheid vormen om tekens te geven of berichten door te seinen via de hersenen. Maar,zoals met alles moet het van twee kanten komen en de levende moet er voor openstaan. Ze kunnen je,zonder het zelf te beseffen,ideeën of waarschuwingen toefluisteren voor gevaren of meestal dat je verkeerd bezig bent met je levenstijl of je werk.
Jammer genoeg zijn we zo druk met onszelf bezig dat meestal tekens hierdoor genegeerd worden.
Het bewijs hiervan is ook dat men tijdens het leven tekens afweert. Tekens bij wie de geest in het lichaam sluimert tot aanzetting om zelfdoding te plegen omdat de geest in dat lichaam zich niet goed voelt of een zware tegenslag niet kan verwerken.
Na de daad vraagt ieder zich af WAAROM EN KRIJGT MEN SPIJT DAT MEN DAT NIET HEEFT VOELEN AANKOMEN.
Dus,als men al geen gehoor geeft aan de levenden,waarom zou men dan gehoor geven aan de doden ?
Ja,natuurlijk, " dood is dood",zegt men dan " en wij moeten verder leven met enkel de herinneringen die hem of haar terug in leven brengt " en om dat waar te maken branden we elke dag een kaars voor de foto. Het is allemaal hoe men het wilt of moet aanvaarden en dat laat ik over an de overlevenden.
In elk geval,spoken of geesten,ze zijn aanwezig en degene die geen nabestaanden hadden doen hun werk in het zielen rijk om van daaruit massaal het volk te dirigeren en te hersenspoelen voor het welzijn van hun geliefd vaderland. Neen mijn beste, "rust in vrede " is taboe voor eender wie en op welke leeftijd het leven beëindigd is.
