Nu het een taal- en cultuurstrijd is in dit zakdoekgroot landje dat nog België heet,vraag ik me af hoe het met de dierentaal gesteld is.

Dieren trekken zich blijkbaar niets aan tot welk ras ze horen en alleen kunnen andere diersoorten elkaar afstoten zoals een hond met een kat,de kat met de muis en ga zo maar voort.

Buiten hun sterk dierlijk instinct,vraag ik me af,of een hond van eender welk ras en grootte elkaars geblaf verstaan.

Of het nu om een bariton of een sopraantje gaat,willen ze volgens mij elkaar toch iets vertellen.

En of het nu om een Europese hond gaat of eentje van Afrika,Azië of eender welk werelddeel,hun geblaf is allemaal hetzelfde.

Met je hond kan je heel de wereld rond en natuurlijk ook met andere huisdieren.

Het gaat allemaal goed zolang er geen andere vreemde snuiter zich komt inmengen.
Een hond verstaat het miauw niet van een kat en omgekeerd.
Dat ze elkaars soortgelijke verstaan is al bewezen door de dieren die tot een kudde in het wild leven.
Bij aankomend gevaar zal meestal de leider alarm slaan zodat ze zich bijeen trommen om samen het hazepad te kiezen.

Dan het concert van de vogeltjes in de broedtijd.
Ook dan heb ik de indruk dat ze met elkaar converseren.

De dierlijke soortgenoten verstaan elkaar zoals de menselijke soortgenoten maar,alleen maken wij bewust of onbewust onderscheid van ras en cultuur en is het heel menselijk dat we ons niets vreemds laten opdringen.
Als men toch wil mee lopen in het massale cultuurbeeld,leven wij ONECHT.
Het onnatuurlijk systeem dat ons opgedrongen wordt door de MACHT ( regering ) is gewoon opgezet om ons erfgoed te wijzigen en afstand te doen aan ons gemeenschapsgoed.

Onze LEIDERS vergeten wel dat de mens NIET hoort tot het dieren rijk maar een individu is,een persoon die zelf kan kiezen met wie ze wil omgaan.
We hebben zo al genoeg aan ons hoofd dat we ons geen nieuw levenswijze kunnen veroorloven, of heb ik het verkeerd voor ?