Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
10-04-2012
Twee weken al
Twee weken al
Twee weken zijn voorbij sinds de pups
geboren zijn. Ondertussen zijn geen sensationele veranderingen gebeurd, tenzij
je het opgroeien zelf als spectaculair beschouwd.
Een wonder blijft het in elk geval
zon moederhond met twaalf pups en de inzet van Hera voor haar pupjes. We
kenden het al van haar moeder Belle, maar toch staan we verbaasd dat ook Hera
een recordnestje zo makkelijk(?) groot brengt.
De evolutie van de pups gaat zoals
voorzien, gisteren hebben ze het bestaan van hun pootjes ontdekt, is er
schittering tussen de oogleden gekomen en beginnen de oortjes af te hangen. Die
laatste plakken als het ware tegen de hoofdjes de eerste twee weken. De
pupjes zijn in die periode ook nog doof.
Vandaag gaat het baasje de eerste
voorzieningen treffen om tegen het einde van de week de werpkist uit huis te
kunnen doen en de puppyren te installeren. We hebben soms de neiging te zeggen
dat de werpkist te klein aan het worden is, maar dat is niet zo ! De pups zijn te
groot aan het worden en de kist geraakt goed gevuld. Het is voor Hera dan ook
elke dag moeilijker om weer eens comfortabel te gaanliggen om de pups te voeden zonder een
ijselijk gekrijs te veroorzaken wanneer ze weer eens boven op een pupje gaat
liggen.
Die kunnen zich nu wel sneller uit
de voeten maken omdat ze efficiënter met e pootjes kunnen omgaan en dus is er
van schade nooit iets te merken. Net als bij kleine kinderen is alles nog heel
soepel en de kracht van de pups, nu al , is verbazingwekkend.
Vanaf vandaag gaat ook de knip van de
deur voor de bezoekers van de pups. Gisteren avond hebben we uitzondering
gemaakt voor Karin en Jan uit Numansdorp in de schaduw van Rotterdam. Die waren
met de Belgische Drentenvereniging de paaswandeling in Drieslinter gaan maken
en hadden ons gevraagd op de terugweg even langs te mogen komen om naar hun
toekomstig pupje te komen kijken. Daar kan je moeilijk neen tegen zeggen en
veel verschil zal het ook niet gemaakt hebben, maandagavond of dinsdagmorgen
Vanaf vandaag ontvangen we dus,
aanvankelijk met mondjesmaat (hondenmondjes) de bezoekers. Om Hera en haar pups
wat te ontzien vragen we dus om even een belletje te geven om te vermijden dat
we plots met te veel bezoekers gelijk hier zijn. Het welzijn van vooral Hera,
dat op dit moment nog heel belangrijk is, mogen we niet uit het oog verliezen.
Welkom en dank voor het begrip,
Belle & co
Hera's eerst geborene 26.03.2012 23u45
Foto gisteren genomen, waar nu plaats is voor drie...
Met het opgroeien beginnen de pups te
beseffen dat ze ook pootjes hebben. En dat die dingen ook kunnen gebruikt
worden om vooruit te komen in de werpkist en in het leven !
Er zijn al enkele puppies die door de
spleetjes van hun oogleden al iets kunnen zien (denken wij) en toevallig zijn
zij het die ook hun pootjes al onder hun lijfjes kunnen krijgen. Alleen de
coördinatie laat nog veel te wensen over. En het gebrek aan coördinatie tussen
de vier pootjes brengt hen soms in nogal komische situaties.
Maar het zal niet lang duren
vooraleer ze merken dat met een beetje samenwerking tussen de vier potenheel mooie prestaties kunnen geleverd worden.
Het hoofdbestuur ziet het al gebeuren, wanneer ze zoals met de vorige nestjes
gebeurde, ze ontsnapten en in alle verschillende richtingen wegstoven.
Tot onder de kasten en achter de
houtkachel heeft het baasje ze toen moeten onder en achteruit moeten hengelen.
Dat gebeurt dan onder luid gekrijs want eens ze de pootjes kunnen gebruiken maken
ze daar te pas en te onpas gebruik van, en het zouden geen Drentjes zijn als ze
dat niet luidkeels kenbaar maakten aan de grote wereld !
Morgen verwachten we dan ook dat we
voor het eerst onze pupjes in de ogen kunnen kijken. Toch weer een moment waar
we al veertien dagen naar uitkijken.
Belle & co
Daar zijn we vandaag achter gekomen, wij hebben pootjes ! ! !
Maar hoe ze te gebruiken is nog niet altijd duidelijk...
Een jonge man koopt de beste auto op de markt, een splinternieuwe Ferrari GT.
Het is de duurste auto in de wereld en kost 500.000 dollar.
Hij doet er een testrit mee en stopt bij een rood licht.
Een oude man op een brommerke stopt naast hem op het fietspad.
De oude man kijkt naar de nieuwe, glanzende Ferrari en vraagt, "Welk soort
van auto is da, zoon "?
De man antwoordt, "Een Ferrari GTO. Kost een half miljoen dollar"!
"Da's veel geld," zegt de oude man. "Waarom kost die zo
veel"?
"Omdat deze auto een top heeft van 320 km per uur !" verklaart de
trotse eigenaar.
De oude man vraagt, "kan da kwaad als ik eens binnen kijk"?
"Geen probleem", antwoordt de eigenaar.
Dus steekt de oude man zijn hoofd door het zijraampje en kijkt eens rondom.
"Da's een wreed schonen auto, zoon, maar ik blijf bij mijn oud
brommerke"!
De kerel wil de oude man eens tonen wat zijn auto doen kan.
Als het licht op groen springt geeft hij plankgas en binnen 10 seconden leest
de snelheidsmeter 160 km/u.
Plotseling merkt hij een punt in zijn achteruitkijk spiegel op.
Het schijnt dichter te komen!
Hij vertraagt wat, om te zien wat het zou kunnen zijn en plotseling flitst er
hem iets rechts voorbij!
"Wat op aarde kan sneller gaan dan mijn Ferrari"? vraagt de man
zichzelf af.
Hij trekt de Ferrari op tot 250 km/u.
Schuin rechts voor hem ziet hij dat het de oude man op zijn brommerke is !
Verbaasd dat het brommerke zijn Ferrari zou kunnen voorbijsteken, geeft hij nog
meer gas en gaat het brommerke aan 275 km/u voorbij.
WHOOOOOOOSHHHHH!
Hij voelt zicht de koning te rijk in zijn nieuwe Ferrari...
Tot hij in zijn spiegel kijkt en ziet dat de oude man hem OPNIEUW inhaalt!
Verbaasd door de snelheid van deze oude kerel, duwt hij de gaspedaal volledig
in en brengt de Ferrari tot 320 km/u !
Nog geen tien seconden later, ziet hij het brommerke opnieuw inlopen op de
Ferrari!
De Ferrari zit op z'n einde en er is niets dat hij kan doen !!!
Plotseling knalt het brommerke tegen de achterkant van zijn Ferrari !
De man stopt en springt uit, en ongelooflijk maar waar: de oude man leeft nog
steeds!
Hij loopt naar de gehavende oude man en zegt, "Amay amay
Is er iets dat ik kan doen voor u"?
De oude man fluistert...
"MAAK... MIJN... BRETTELEN ... LOS
... VAN .... UW.... ZIJSPIEGEL"!
Als het aan Heros ligt komt er
niemand buiten het hoofdbestuur aan de pups van zijn zus Hera. Dat maakt hij je
wel duidelijk door op deze wijze positie in te nemen voor de werpkist.
De werpkist die stilaan te klein gaat
zijn voor al dat puppengeweld. De grootste uit het nest gaat naar de kilogram
gewicht, en dat merk je aan de inhoud van de kist.
Gisterenavond merkte het baasje
schitterende spleetjes aan de oogjes. Dat gaat dus ook geen dagen meer duren
vooraleer de oogjes opengaan. Dat de oortjes nog maar wat dicht blijven
concludeert het baasje. Zon mooi concert geeft het kraaienkoor nu ook weer
niet tegen etenstijd !
Voor de rest gaat het de pups en
moeder beter dan het hoofdbestuur. Het vrouwtje die zich deze morgen goed
voelde is deze namiddag bij tante Carine gaan paasfeesten terwijl het baasje
een heerlijk paasdiner had met een kom soep en rijstbeschuit (die aangeraden
was door madam mager enkele maanden geleden).
Gezien de omstandigheden valt alles
nog best mee, we roeien met de riemen die we hebben en wat momenteel het meest
in gebruik is hier ten huize is water en zeep om de handen te wssen en zeker
geen besmetting over te brengen op de pupjes.
Je kan niet zeker genoeg zijn in
veiligheid en gezondheid voor dat kleine grut.
Dit bericht stond klaar toen het baasje gisteren ziek in
bed belandde. Het was in de namiddag geschreven, kort nadat het gebeurd was .
Het is niet achterhaald, dus plaatsen we het nu maar.
We vonden het al raar maar
begrijpelijk, dat Hera niemand buiten het hoofdbestuur bij haar pupjes duldde.
Moeder Belle kon een grom krijgen, haar onafscheidelijke broer Heros kreeg een
grom en een opgetrokken lip.
Dat was de eerste week telkens zo.
Zelfs als moeder en broer gewoon in zicht van Hera kwamen was het al zo ver.
Het was zo vervelend dat het baasje de puppyren al maar van boven haalde en er
een laken over hing zodat Hera privacy had en ook geen zicht meer op de
benches van Belle en Heros.
Sinds enkele dagen mocht Heros al wat
dichter komen maar Belle moest afstand bewaren ofhet zat er tegen. Je zag gewoon dat Belle
daar niet erg gelukkig mee was, maar ze aanvaardde het ganse spelletje. Bij
mensen zou je zeggen ze had er respect voor.
Tot daarstraks bij het wegen van de
pupjes en het verversen van het linnen in de werpkist.
Plots trok Belle haar stoute schoenen
(?) aan en zette zich tegenover Hera in de werpkist !
Hera keek eens verwonderd en deed
niets, buiten gewoon verwonderd zijn. Zelfs toen de baasjes de pups terug in de
werpkist zetten kwam er nog steeds geen commentaar vanuit de Hera hoek.
We wisten wel dat het verzet van Hera
niet kon blijven duren, maar dat het op deze wijze zou gebeuren kon niemand
voorzien. Belle mocht zelfs de pups netjes likken, iets dat elke maal gebeurt
wanneer mensen handen de pups hebben vastgenomen. Moeder en dochter stonden
ditmaal aan dezelfde kant.
En het hoofdbestuur stond er bij en
zag dat het goed ging ! ! ! Hun dag kon niet meet stuk !
Alles wat met buik te maken heeft
werkt niet naar behoren. Diarree, overgeven, misselijk zijn. Het hoort er
allemaal bij.
Onze baas heeft zich voorgenomen van
vandaag een off-day te nemen.Het enige wat hem vandaag kan bekoren (?) is een
rijstbeschuitje en slappe thee. Dit in de hoop dat het morgen terug leefbaar
is.
De hondjes en pups zijn rustig, dat
scheelt dus een slok op een borrel.
Vanavond misschien meer nieuws van
het ziekte front. De baas gaat terug horizontaal !
Een rijke industrieel spreekt op een receptie een
bevriend minister aan:
"Beste vriend, ik moet je eens wat vragen!"
"Vraag maar!", antwoordt de minister
"Mijn jongste zoon, wordt 27 dit jaar. Hij verslijt nog steeds zijn broek
op de unief.
Hij doet niet anders dan hele dagen doorbrengen op café, bij vrienden,
drinken en grappen uithalen.
Hij doet verder niks! Hij is nog te lui om werk te zoeken! Heb jij geen jobke
voor hem?"
Waarop de minister: "Geen probleem, ik benoem hem tot mijn adjunct met een
salaris van 10.100 euro per maand!"
de industrieel: "Nee, da's een veel te hoog loon!
hij moet er toch wat inspanning voor doen!"
Minister: "Oh, dan maak ik hem cabinet-chef, 6.000 euro per maand!"
Industrieel: "maar nee, da's nog altijd veel teveel. hij moet de waarde
van het geld leren kennen!"
Minister: dan maak ik hem diensthoofd op één of ander ministerie aan 4500
euro per maand!"
Industrieel: "Maar nee, ik wil dat mijn zoon onderaan de ladder begint,
hard moet werken en begint aan maximum 1200 euro per maand!"
Minister: "spijtig, dan kan ik niks voor U doen!"
Industrieel: "Hoe? En waarom niet?
Minister: "voor zulke plaatsen moet je slagen in een examen!"
Uitgeslapen . En het is zo, deze
morgen is het baasje voor de derde maal vandaag terug gaan slapen.
Deze morgen rond vier uur was er
kabaal in de werpkist, het kraaienkoor liet luidkeels weten dat er snel iets lekkers
op tafel diende te komen. Dat was de eerste maal dat het baasje opstond en
terug ging slapen.
Rond zeven uur was er dan de groep
die rond vier uur hun bord niet hadden leeggegeten die weer van hun tak stonden
te maken. Dat was de tweede maal enrond acht uur stond iedereen op en stond het
baasje met zand in zijn ogen het boeltje te aanschouwen.
t Baasje is dan maar naar boven
getrokken en heeft de luiken voor zijn ogen gesloten voor nog een paar deugddoende
uurtjes slaap. Jonge mensen met kleine kinderen zullen nu zeggen zoals de
geveleugelde woorden van de Franse Président de l Etat Fançois Mitterand, et alors omdat zij dat dagelijks
meemaken. Maar bij hen maakt het wel een verschil dat ze enkele decennia jonger
zijn dan de hondenbaas hier
Maar zolang we het kunnen houden bij
enkele uurtjes recup doen we het met volle plezier. Zelfs het gewicht van 26
kilo, als Hera s nachts boven op de baas komt liggen, omdat ze er ook eens tussenuit
wil, nemen we er vrolijk bij.
Als ze dan tenminste geen windkracht
10 teveel produceert want dan is het erover voor de baas.
Onze zwaarste puppie gaat naar de
eerste kilogram toe terwijl Lily, ons lilliputtertje de 350 gram gepasseerd is.
Het is dan de kleinste maar procentueel is ze het meest bijgekomen van al. Van
155 gram geboortegewicht naar vandaag 350gram is meer dan 200% winst !
Het pupje waar we van hoopten dat het
de eerste vierentwintig uren zou halen omdat het zo klein was doet het nog
steeds het best van allemaal. Als je dan de commentaren op de beide blogs
leest en wat er aan mail binnenkomt is het nog het meest favoriete hondje van
gans het nest ook.
Het is ook het meest dankbare hondje
als er dient bijgevoederd te worden. Haar bekje gaat telkens al van ver
wagenwijd open. Ook als er gedronken wordtbij Hera is er steeds één kwispelend staartje dat er boven uitsteekt,
Lilys staartje !
Je weet niet wat je overkomt als je
eerst eentje van de dikken hebt eten gegeven en je krijgt dan het kleintje in
je handen. Het is echt een vertederend hondje dat ver gaat komen in haar
Drentenleventje. Een zachtaardig vechtertje die haar mannetje kan staan .
Hopelijk gaan dit weekend de oogjes
en oortjes open. Tien dagen zijn ze nu oud, rond de veertien dagen gaan de
oogjes open. Maar het is toch verbazend dat zulke kleine blinde en dove
schepseltjes de tepel kan vinden, in een werpkist van 1,2 x 1,2 meter, die voor
hem/ haar van levensbelang is.
En wij zitten op de eerste rij en
maken het wonder van de natuur onder onze neus mee. Het is waarlijk een
voorrecht om zo fokker te kunnen zijn en te genieten van die twaalf kleine
dreumesjes
Windkracht tien, t kan ook twaalf
zijn en t heeft niks te maken met reddingen op zee met grote helikopters. Het
is minstens windkracht tien en het gebeurt hier nu al enkele nachten op de zetel waar het baasje ligt te slapen.
Voor de straffe wind, eigenlijk meer
de straffe geur, is Hera verantwoordelijk zij legt zich al enkeel nachten,
meermaals per nacht bij het baasje. Die heeft daar niets op tegen wat hij staat
in pure bewondering voor hoe zijn kleine meid haar pups verzorgt.
Tot de windkracht terug opsteekt
Meestal noemen wij dat scheten laten maar we wilden het fatsoenlijk uitleggen. De geur
is echt niet te harden en t baasje is al meermaals met zn kop in de slaapzak
gedoken om aan de stank te ontkomen.
Kenners zeggen dat het komt omdat
Hera de werpkist zo netjes houdt en alle strontjes opeet en de plasjes van de
pups oplikt. Het baasje betwijfelt het, want het is volgens hem niet mogelijk
dat die onschuldige hummeltjes voor zo n stank verantwoordelijk zouden zijn.
Indien dit moest voorgekomen zijn bij
het eerste nestje dat hier geboren was, het baasje had al lang in paniek aan de
telefoon naar Nelly gehangen, om te melden dat er niets meer deugde aan het
hondje en dat ze van binnen al in staat van ontbinding was
Windkracht tien, toch mooier op TV
dan in werkelijkheid s nachts midden in je slaap wanneer je oncomfortabel op
de zetel ligt te slapen
Ieder die dit blog al enkele jaren
volgt weet dat ons baasje er een punt van eer van maakt de pupjes zindelijk
naar hun nieuwe eigenaars te laten gaan. Bij de vorige twee nestjes is dat
aardig geslaagd. Spijtig dat twee teefjes in het laatste nestje enkele weken
nadat ze het geboortenest hadden verlaten een blaasontsteking hadden opgelopen.
Met een terugval in het zindelijk zijn tot gevolg.
Bij de twee vorige nestjes heeft hij
dat bereikt door erg goed op te letten en de pups telkens hun grote en kleine
boodschapjes op kranten te laten plegen. It jaar gaat hij het anders aanpakken.
Van Luc en Katia de baasjs van onze
Kiethttp://www.bloggen.be/kieter_wieter/
kreeg het baasje enkele maanden geleden een hondentoilet cadeau. Zo entje waar
je een soort pamper of inlegkruisje moet in leggen en waar het pupje dan op
moet gaan zitten voor zijn/haar plasje & kakje te doen.
Nu was het baasje daarstraks in de
Maxizoo en daar stonden de puppypottys in aanbieding voor 9,99. Nu zal je
zeggen, maar je had er toch al eentje en dat klopt als een zwerende vinger maar
ééntje voor twaalf puppys is zoals naar het damestoilet te gaan op het moment
dat de autobus van de vrouwengilde daar juist voor jou is aangekomen. Niet echt
praktisch om een pupje zindelijkheid aan te leren. Je kan immers niet tegen een
pupje zeggen, even wachten, e zijn nog drie plassenden voor jou. Dan ben je
hopeloos te laat met hje opvoedende taak, zoveel is wel zeker !
Dus twee toiletjes voor de pups,
eentje voor de grote en eentje voor de kleine boodschap? Eentje voor de heren
en eentje voor de juffies ? Eensnel
toilet en eentje voor de langzamen ? We zien wel hoe ze het gaan oplossen. Als
ze het maar netjes en proper houden. Dat is het einddoel !
Gisterenavond bracht ons baasje cadeautjes
voor groot en klein mee van de jachttraining.
Speeltjes voor de puppelaars, en
snoep en kauwzaken voor moeder, oma en nonkel. Voor de cadeautjes tekende
Manuela die samen met Jarno in dezelfde groep jachttraining volgt als ons
baasje met Heros.
De speeltjes gaan binnen heel korte
tijd dienst gaan doen want ons baasje verwacht dat de oogjes van de puppys zo
rond het Pasenweekend gaan opengaan. Het zijn typische puppyspeeltjes, kleine
speeltjes voor kleine bekjes.
Belle heeft in dezelfde aard nog
altijd een klein paars rugbyballetje dat ze gekregen heeft bij het vorige
nestje. Dat rugbyballetje heeft dus al een jaar Drentengeweld overleefd. Stevig
spul dus
Voor de groten waren er varkensoren
en kauwstaven en staafjes. Die had Hera al dadelijk ontdekt toen het baasje de
foto wilde maken. Plots was er een varkens oor verdwenen. Lang moest het baasje
niet zoeken achter de dader. Luid gesmak aan de andere kant van de tafel
verraadde de dader en de plaats van de misdaad.
Zelfs aan het baasje was gedacht
niet om mee te spelen of te knabbelen maar om zijn vleesspulletjes in te
verpakken. Een doos diepvrieszakjes maakte ook deel uit van het cadeaupakket.
Daar is het baasje zelf verantwoordelijk voor. Die heeft een tijdje geleden,
toen hij wat kip meegaf voor Jarno en Kiki, eens al lachend geantwoord op de
vraag hoeveel schuld de baasjes van Jarno en Kiki daarvoor hadden, de prijs
van de diepvrieszakjes, want al de rest wat in de zakjes zat, was ook door hem
gekregen
Dat is wat Hera moet gedacht hebben
vorige nacht Terwijl het baasje haar pupjes aanhet bijvoeren was heeft zij de
plaats van het baasje op de zetel ingenomen
Toen het baasje klaar was met haar
puppies was zij diep in slaap geraakt, zo diep dat het baasje het niet moest
zien, hij hoorde haar ronken.
Nu is het zo dat zij al negen dagen
24/24 bezig is met haar pups, zonder één moment te verpozen. Het baasje vond
het dan ook iets té cru om haar van de zetel te zetten en heeft als vorm van
beloning een beetje opzij geschoven en is er dan maar naast gaan liggen.
Fout natuurlijk, fout tegen alle
regels van de hondenopvoeding. De baas, hier het hoofd van het hoofdbestuur tot
een toegeving verplichten zou niet mogen. Maar op zulke momenten heeft het
baasje lak aan al die regeltjes en laat hij zijn hart spreken.
De bewondering voor het werk en de
opofferingen van Hera haalden het hier op de rangorde regeltjes. Hera heeft nog
zeker een anderhalf uur bij het baasje in de vouw van zijn knieën gelegen, en toen
is ze terug naar de werpkist getrokken. De plicht riep opnieuw enkele meters
verder
Het gaat goed, het gaat zelfs reuzengoed
met dat kleine grut van ons. De flesjes geraken steeds sneller leeg en de
teugen aan de speen alsmaar groter. Hera doet wat ze kan en zorgt super voor
haar kleintjes. Ze is vannacht wel bij het baasje op de zetel komen liggen en
die heeft haar maar laten doen. Het lag voor hem wel niet makkelijk met 26 kg
hondenmoeder op zijn benen, maar Hera heeft momenteel een streepje voor bij de
baas.
Het was trouwens maar een uurtje dat
ze bij op de zetel lag want toen begon haar kroost zicht terug te laten horen.
Dan is er geen houden aan en moet ze terug naar de werpkist. Het baasje is dan maar bijgesprongen en heeft de hongerlijders
de papfles in de bek gepropt. Het klinkt een beetje cru maar zo is het dan toch
soms. Veel lawaai, net alsof ze deze maand nog geen eten gehad hebben en als je
ze dan wil geven van de fles, dan is het niet goed genoeg en willen ze de tepel
van hun moeder ! ! !
Lily is veruit met voorsprong de
beste eter aan de fles. Die hoef je de speen maar voor te houden en ze hangt
letterlijk te zuigen. Als die nog eens wat groter is dan zuigt ze speen en
alles mee naar binnen ! Het is een plezier op zich om dat kleintje eten te
geven. Die komt er wel, temeer omdat wanneer ze de fles heeft gekregen dadelijk
bij moeder gaat voor een nagerechtje als ze de kans krijgt. En wat ze wil
krijgt ze, ze laat zich helemaal niet achteruit stellen door die grote (?)
loebassen van broers en zussen .
Ondertussen eet ook Hera goed haar kom
leeg, wat ook goed is voor de pupjes, we hebben hier een droomnestje ondanks
het grote aantal en het vele werk dat het met zich meebrengt.
Zojuist valt hier een intriest bericht in de mailbox. Aiko de
Drentenreu van Ingrid Mestdagh is gisteren over de regenboogbrug gegaan. Aiko
was ook de huisgenoot van Belles zus Ella en dus ook nog familie van ons.
We bieden met deze onze steun en medeleven toe aan Ingrid en Johan en
de roedel.
Hier onderstaand de melding zoals wij hem van Ingrid toegezonden kregen
Aiko, onze
lieve drentenreu , is er niet meer.(17 juli 2001 - 2 april 2012)
We hebben
gisteren de moeilijke beslissing moeten nemen en hem laten inslapen.
Sinds enkel
maanden kreeg hij regelmatig bloedingen in de hersenen.
Hij werd
stilaan blind, kon niet meer ruiken en kon zich niet meer oriënteren.
Zondag had
hij terug een aanval.
Dankzij Aiko
hebben we veel nieuwe vrienden gemaakt en is onze grote liefde voor de
Drentsche Patrijshond gegroeid.
We missen
hem erg maar we zijn blij dat we hem de 10 vorige jaren bij ons gehad hebben.
Een professor in de wiskunde stuurt een fax naar zijn vrouw met het
volgende:
'Geliefde vrouw, ik hoop uit de grond van mijn hart dat je je niet
gekwetst of beledigd zult voelen, maar je bent nu 54 jaar oud en ik heb
bepaalde behoeftes die jij me niet langer kunt geven. Voor de rest ben ik heel
gelukkig dat jij mijn vrouw bent. Wees dus niet boos, wanneer je weet dat als
je deze brief ontvangt, ik in het Grand Hotel ben met mijn 18-jarige
assistente.
Ik zal vóór middernacht thuis zijn'
Je man.
Wanneer hij in het hotel aankomt, is er al antwoord terug van zijn
vrouw met het volgende:
'Geliefde man, ook jij bent 54 jaar oud en wanneer jij deze fax
ontvangt, zal ik in het Deluxe Hotel zijn met de 18-jarige zwembadjongen.
En aangezien je een goede wiskundeleraar bent, weet je zelf ook wel dat
18 vaker in 54 kan dan 54 in
18!!
Je hoeft niet op te blijven....'
Tweemaal per dag, met ongeveer twaalf
uur tussenpauze wegen we de puppies en
verfrissen we de werpkist.
Dat tweemaal wegen vinden we noodzakelijk
om de eetgewoontes van de pups onder controle te houden. We kunnen stellen
dat wanneer een pup niet aan gewicht wint, of erger nog, afvalt, we dan kort op
de bal kunnen spelen en de pup extra voeding bij geven of regelmatiger bij Hera
dienen aan te leggen.
Tot nu toe valt alles nogal mee, wat
ons vooral de eerste dagen parten speelde is de gevoeligheid van het nieuwe
weegschaaltje. Het weegschaaltje dat we voorheen gebruikten was eentje van de
weight watchers en was bijlange niet zo gevoelig. Wanneer de pups erg
beweeglijk in dat schaaltje liggen te wriemelen is het soms even wachten om een
juist gewicht te kunnen noteren. Dan gebeurt het wel eens dat er een foutief
gewicht in de tabellen komt, maar dat corrigeert zichzelf bij de volgende
weging.
Ook tweemaal daags verversen we al
het linnen in de werpkist. De warmwaterkruiken krijgen dan ook nog eens een
tussenbeurt ongeveer om de 6 uren. De warmtelamp gaat hier niet verslijten van
het aan en uit knippen, die is in de afgelopen week nog maar tweemaal
uitgeknipt toen we een foto wilden maken zonder rode schijn.
Samen met het bij voeden van de
puppies vraagt dit telkens toch wel een volle twee uren werk. Daarkomt dan nog
eens bij dat ook al het linnen en ook de onderlaag van het linnen, hier een
passend aan de werpkist gemaakt stuk voltapijt, moet gereinigd worden.
Iemand die denkt dat fokken een reu
en een loopse teef bij elkaar zetten inhoud , heeft het wel heel grondig mis.
Er komt echt zoveel meer bij kijken en we prijzen ons gelukkig dat we pas met
fokken begonnen zijn toen we pas (jong) gepensioneerd waren
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
