Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
21-10-2008
De begeleiders wachten
De begeleiders wachten
t Baasje weet niet dat men die term nog altijd gebruikt op de radio, het was alleszins een geijkte term bij de duivenberichten op zondagmorgen. Quievrain 6u30, Laon 6u45, Barcelona . de tijden wanneer de duiven gelost werden, als het dan slecht weer was of mist dan werd het lossen uitgesteld en moesten de begeleiders wachten.
Waarom nu deze uitleg hier op een Drentenblog ? Wel, deze namiddag moest ons baasje daar aan denken toen we wilden gaan wandelen. Een donkergrijze lucht liet al vermoeden wat we in onze nek zouden krijgen als we geen zorgvuldige planning maakten wat betreft vertrekuur.
Tweemaal heeft de begeleider (t baasje) zijn jas aangetrokken om te gaan wandelen, tweemaal hebben wij zeer energiek gereageerd en tweemaal is ons baasje met ons op het terras gegaan om te laten zien dat het regende om geen hond door te jagen, laat staan een wachtende begeleider !
Zelf zijn we tweemaal tot aan de rand van de veranda geweest en tweemaal hebben we zelfs de moeite niet gedaan om terug te keren. Achteruit, terug trekken was de boodschap. t Baasje had voor de volle honderd procent gelijk, geen hondenweer of juist wel ?
Als we dan mee mogen gaan wandelen als het droog is, zorgen we er wel voor dat we drijfnat terug huis komen. De baasjes moeten maar slimmer zijn en niet langs het vennetje gaan wandelen !
De vaste bezoekers aan dit blog zullen het zo stilaan wel weten, voor m op pensioen gegaan is heeft het baasje achtereenvolgens bij de VAB wegenwacht gewerkt, rijles gegeven waarna hij in het technisch onderwijs gestapt is. In de vakanties ging hij dan voor VAB Europech nog gans Europa afschuimen om gestrande toeristen terug thuis te brengen. Zoiets als den Beaucourt maar dan voor autos.
Al maanden geleden waren er lezers die tegen m zegden gij moet een boek schrijven als je een blog kan volschrijven dan kan je een ook een boek schrijven. Dat is natuurlijk wel waar, maar dan moet je ook nog lezers vinden die aan zon boek geld willen geven. En daar knelt het schoentje gewoonlijk
Niet dus, geen boek, geen collega van Aspe, Claus, Berkhof, Huysentruut, zelfs niet van Gezelle of Consience. Je zal onze baas niet op de boekenbeurs moeten gaan zoeken om uw exemplaar van een signatuur te laten voorzien. Wat m neerpent kan je hier vinden of in de cursussen die hij destijds geschreven heeft voor zijn leerlingen.
Als men dan toch een geschreven exemplaar wil, dan openen wij nu een jacht op de cursussen technologie, verbrandingsmotoren, het zelfdragend koetswerk, of hedendaagse autolakken en hoe deze verwerken.
Je kan ook zoeken achter materialenkennis van de auto, gelijkstroom elektriciteit in auto, en elektronica in de auto. Dit laatste uit het begin van de 80er jaren en dus zeer elementair.
Gisteren heeft hij zo een verhaaltje, waar gebeurt, op t blog gezet. De pollepelhistorie is dus voor de volle honderd procent autobiografisch (mooi woord en t eerste deel komt nog uit zijn beroepsleven).
Als m nog eens een inspiratieloze dag heeft, zal hij af en toe zon waar gebeurt verhaal tussen de andere berichtjes plaatsen. Het zullen wel altijd plezierige verhaaltjes zijn want de miserie onderweg en de slechte ervaringen die is m al lang vergeten. En wat die lezers die m vroegen van een boek te schrijven betreft, zij hebben gelijk. Hij heeft nog wel materiaal voor twintig jaar in zijn bolleke zitten
Onze baasjes vinden dit initiatief van VTM niet alleen niet gepast maar ook getuigen van weinig takt. Het is zoals in onderstaand bericht wordt aangetoond, ook niet fair tegenover de asiels en hun medewerkers/vrijwilligers. Zijn jullie van de zelfde mening als onze baasjes? Surf dan op de link en teken de petitie. Een lik en een poot van Bas & Belle
Stop VTM VTM zoekt mensen die om een of andere reden (of excuus, tis maar hoe je het bekijkt) zoals allergie, verhuis, kinderen, ... hun hond willen herplaatsen/dumpen en willen dan baasje gaan zoeken. de dierenasiels moeten verzorgers en begeleiders in dienst hebben. Als er een hond binnen gebracht word dan moet die een chip laten inplanten en gevaccineerd worden. Worden de honden na de adoptie goed opgevolgd? Gaat VTM zoals wettelijk verplicht een evaluatie maken - jaarlijkse huisbezoeken afleggen? Het is schande dat honden als 'doorgeefobjecten' worden gebruikt. honden die meerdere keren van baasje wisselen krijgen veel moeilijkheden. 'Een goede raad voor wie zijn hond niet meer kan verzorgen: breng hem naar een goed asiel. En een tip voor VTM: maak liever een docusoap over het leven in de overvolle dierenasiel. Of maak de België eindelijk eens duidelijk dat broodfok de grootste oorzaak is voor overvolle asiels! Graag hadden we op jullie steun gerekend door te tekenen en de link te plaatsen op jullie site.
Enkele jaren geleden moest het baasje een plasje van Bas ter controle binnenbrengen bij de dierenarts. Waarom dat de controle nodig was weet het baasje al lang niet meer. Wat vooraf ging des te beter !
s Morgens bij de ochtendplas zou het gebeuren, de baas zou dat eens snel fiksen zie. Pot er onder en klaar, zo zag hij het vooraf. De confituurpot stond al van de avond tevoren klaar. De baas was volledig gekleed naar beneden gekomen want het was koud buiten en uiteraard zou gans het ritueel buiten gebeuren.
Bas verleende honderd procent zijn medewerking, het baasje was nog niet buiten of daar ging de eerste krachtige straal al tegen de appelboom. Een sprint van t baasje, met confituurpot vooruit was natuurlijk overbodig wegens te laat baas. Ondertussen stond t vrouwtje zich achter het venster krom te lachen om de kuren van die Pipo met zijn confituurpot.
Geen probleem zegt de baas, Bas doet verschillende plassen binnen de paar minuten, het is enkel zaak van bij de pinken te zijn. Drie kwartier heeft m zo achter Bas aangelopen met zijn confituurbokaal. Zijn hemdsmouwen waren al wel opgerold want na een flinke straal naast de pot en over de baas zijn handen riskeerde hij het geen derde maal.
Na nog enkele probeersels was er dan toch wat in de pot terecht gekomen. Met pijn in zijn rug gaat de baas recht staan om zijn rug eens te strekken en stoot Bas die pot om. Nog enkele druppels konden gerecupereerd worden, daar zou Dr. Nelly haar plan mee moeten trekken
Dr. Nelly was een andere mening toegedaan en kon met die paar druppels niks aanvangen. Bas moest een grotere plas inleveren. t Baasje kreeg een pollepel ter beschikking en de jacht op de plas was heropend. Vermits het in de tuin van de dierenkliniek te doen was met al die geuren van andere honden kwamen Bas zijn plassen veelvuldig. Ondertussen stonden al twee vrouwtjes achter het venster te lachen om de kuren van die Pipo, nu met een pollepel in plaats van een confituurpot.
Het was wel sneller beklonken met die pollepel en Dr. Nelly was nu wel tevreden over de geleverde plas. De uitslag was waarschijnlijk goed want het baasje herinnert zich niet dat Bas ooit pillen heeft moeten nemen voor één of ander kwaaltje
Om wraak te nemen dat men hem toen heeft uitgelachen heeft het baasje dit verhaal dikwijls verteld als we vrienden te eten hadden. Meestal kwam dat verhaal dan als de soep moest uitgeschonken worden met een pollepel. t Baasje vertelde er dan altijd bij dat we maar één pollepel hebben, wat nog waar is ook. Wat m er wel niet bijvertelde was dat de betreffende pollepel die van de dierenkliniek was
Er zijn toch verschillende mensen geweest die maar éénmaal soep genomen hebben !
Drachtig of niet, er is geen verschil te merken bij Belle in haar gedrag. Zeker niet van het moment dat ze in t bos mag vrij lopen.
Van t moment dat de leiband af gaat is ze weg, t bos in, onder het struikgewas door, bramen en netels trotserend. De baasjes hebben er geen omzien naar, ze is toch buiten zicht.
Op geregelde tijdstippen komt ze eens kijken waar Bas en de baasjes blijven. Ze heeft dan zon blik van kom jongens, doe eens wat aan je fysiek. De pups die op komst zijn gaan in elk geval gevoeld hebben wat een actieve moeder betekent. Als dat overgaat van moeder op kinderen dan gaan de toekomstige eigenaars van de puppys in elk geval een, zacht uitgedrukt, levendige gezonde pup in huis halen
Je merkt het aan de ontmoetingen in het bos het is en blijft voorlopig mooi weer om een goede boswandeling te maken.
Ook vandaag kwamen we deze Berner Sennen tegen die met zijn dertienjarige maat de Golden dezelfde wandeling als de onze wilden maken.
We zijn dan maar samen doorgelopen en samen gesnuffeld en gerend. Het is toch steeds plezierig zo eens met ander gezelschap te wandelen. Ook de baasjes hebben onder elkaar een goeie babbel gedaan.
Ondertussen hebben de baasjes weeral een lezer voor het blog bijgewonnen. Het baasje heeft het er wel moeilijk mee gehad van die vier honden tegelijk op de foto te krijgen. Met behulp van t vrouwtje en een paar trainingssnoepjes is het uiteindelijk toch gelukt.
Tussen zaterdagavond elf uur en zondagmorgen, ook elf uur. Onze veestapel is blijkbaar meer op de avond ingesteld dan dat het ochtendhonden zouden zijn.
s Avonds om 11 uur staat Belle gereed met haar bal om te spelen, op een moment dat de baasjes andere plannen hadden. Al een geluk dat ze dan ook al een actieve namiddag achter de rug heeft en het spel geen uren moet duren.
Maar als de baasjes hebben opgemerkt dat de zon door de wolken gebroken is op zondagmorgen dan bevinden Bas& Belle zich nog in een vreemd land dromenland !
Belle laten we maar rustig liggen, dat kan alleen maar goed zijn voor de toekomstige puppys, en Bas die laten we ook maar liggen dromen, als je zijn leeftijd in mensenjaren berekent, kom je al snel boven de honderd jaar. Als m zover komt wil het baasje ook zijn eigen goestingske doen
Dadelijk gaan we een wandeling maken, ze zullen dan wel wat meer activiteit aan de dag leggen t is alle dagen hetzelfde liedje
Nu we weeral meer dan een week terug in Vosselaar zijn en we de dagelijkse wandelingen naar t dorp en het bos terug gewend zijn, voelen we ons terug voor de volle honderd procent op ons gemak.
t Baasje heeft nog wat fotos gemaakt van de omgeving van het bos en de fietsknooppunten die langs het bos opgesteld staan. Ook zijn er weer een paar ontmoetingen die moesten vastgelegd worden, zoals de foto van gisteren methet nieuwe paard in de weide en vandaag met de Border Collie van vier maanden oud. Die laatste zijn naam kennen we nog niet, maar dat zal ook wel niet lang meer duren.
t Baasje heeft hier gisterenavond nog hardop zitten lachen met de belevenissen van de eigenaars van Arcil, dat jonge Drentje waarvan het blog bij de favorieten van t baasje staat. Zij dienden een urinestaal binnen te brengen van Arcil bij de dierenarts. t Baasje kent dat, hij heeft dat ook eens moeten doen , dat verhaal zet m nog deze week op ons blog. Deze week op dit blog: het pollepelverhaal
Dat zou je toch denken van Belle, dat ze het wat rustiger aan zou doen. Thuis wel, maar eens de leiband los, staat er geen maat op Belle.
Als het een auto was, zegt het baasje, dan stonden er startnummers op haar flanken. Klaar om één of andere grote race te winnen.
En dan maakt ze nog geen onderscheid tussen braamstruiken, dood hout, een weide of een beek of vijver. Overal gaat ze door als ze een, voor haar, interessante geur in de neus heeft.
t Baasje zou graag eens een mooie, geposeerde , foto van ons maken. Al twee jaar probeert m dat, met wisselend succes noemen wij dat, maar nooit is hij er tevreden over. Dan staat er een snuit te weinig op, een andere keer één hond en de staart van de andere, een andere keer staan er twee ruggen op. Het baasje is een beetje jaloers als m de fotos ziet van Kyra, ook een Drent, en die heeft altijd prachtfotos.
Ondertussen blijft m maar proberen, de foto samen met de postbode in Frankrijk heeft m toch ook pas kunnen nemen toen hij het na weken proberen al opgegeven had
t Is vruchtbare Drententijd blijkbaar, in Frankrijk bij Ruud en Trudie Willemse is op vier oktober ook een nestje Drentjes geboren.
Moeder Themke heeft een nestje van acht puppys gekregen, vijf teefjes en drie reutjes. Het is het tweede nestje van Themke. De vader is hollander Antor Muffty van Selihof wat vrij logisch daar er bitter weinig Drenten in Frankrijk te vinden zijn,
En wij die lange tijd gedacht hebben dat wij, Bas & Belle, de enige Drenten in Frankrijk waren
Je kan het Franse Drentenleven op het terrein van Les Grands Champs van Ruud en Trudie in La Chapelle sous Uchon in het zuiden van Bourgondië hier lezen:
Aan al die meer dan honderd zestig bezoekers aan t blog gisteren. Honderd zestig lezers die nu weten hoe het Belle vergaan is deze voormiddag en die allen willen weten hoe het de volgende weken gaat lopen.
Bedankt voor al die felicitaties, mondeling, telefonisch, langs mail en via de reacties en gastenboek op t blog. Nu nog afwachten wat de post nog brengt op maandag
De baasjes zijn alvast danig in hun nopjes met het goede nieuws en de felicitaties. Ook Peter & Hilde, de baasjes van Zeppos kunnen hun vreugd niet op.
Ook in de Drentenvereniging is het bericht met vreugde ontvangen, weer een nestje op t jaarpalmares !
Aan alle die ons gisteren en vandaag gefeliciteerd hebben duizend maal bedankt !
Zeppos heeft zijn werk goed gedaan. Ons Belle is drachtig !
Op de echo daarjuist in de dierenkliniek t Binnenhof heeft Dr. Nelly ons drie puppys kunnen tonen, met hartslag, ruggewervel en alles wat nodig was.
Wat de hoeveelheid puppys uiteindelijk gaat worden , daar is geen zekerheid over. Dat is afwachten tot half november als de puppys geboren worden.
De schrik voor een schijndracht is nu weg bij de baasjes. t Baasje was haast zeker dat Belle drachtig was.
Nu kunnen de voorbereidingen en de planningen voor de volgende vier weken gemaakt worden. Zijn jullie ook zo benieuwd wat het allemaal gaat worden ? Je kan het hier van dag tot dag volgen, beloofd
Geen nieuws voor we terug zijn van t Binnenhof. Niet dat we geen inspiratie hebben maar alle nieuws gaat verbleken met hetgeen we dadelijk te negen uur dertig gaan krijgen.
Is het positief, zoveel te beter.
Is het negatief, pech gehad en volgende maal beter zullen we maar denken.
Wij zijn alle vriê curieus, net als jullie waarschijnlijk. Nog efkes om elf uur weten jullie meer .
Het is hier al meermaals vermeld, ons Belle maakt het niets uit een onderzoek bij de dierenarts, dit in tegenstelling met Bas die er een heus drama van maakt.
Bij gewichtscontrole gaf de weegschaal voorBelle 27,5 kg. aan. Bas klokte af op 34,7 kg. Voor beiden toffe cijfers, Belle een beetje bijgekomen door de dracht en Bas 2,5 kg. afgevallen tegenover een maand terug. Bas loopt ook veel mooier en gemakkelijker nu er weer wat gewicht af is, het is wel een karwei om die gast op gewicht te houden, nog twee kilo minder zou ideaal zijn gezien zijn leeftijd.
En toen was Belle aan de beurt om de echo te laten maken. Het scheren van de haren op de buik kende ze alleen van ziens, als t baasje Bas nog eens aan t fatsoeneren was. Nu ze zelf de tondeuse op haar buik voelde schrok ze toch wel wat. Eens de baasjes haar op het zachte kussen op haar rug gelegd hadden bleef ze mooi rustig liggen. Dr. Nelly kon haar werk dus zonder moeilijkheden uitvoeren. Het waren duidelijke beelden op het scherm en de baasjes kregen flink veel uitleg over wat nu juist wat was.
Na de operatie echo is ze wijselijk onder het bureau van Dr. Nelly gekropen alsof ze het toch niet zo dadelijk zag zitten al die gel en glij toestanden op haar kale buik.
Nu is het uitkijken naar de komende vier weken en de komst van de puppys
Het was een fijne wandeling deze namiddag, niets speciaals maar gewoon fijn. Matig zonnetje, veel nieuwe geuren, andere hondjes ontmoet, bijna een konijn gepakt en achter een specht aangezeten.
Daar is voor Belle niets speciaals aan maar het baasje amuseert er zich kostelijk mee. Ook Bas die het allemaal wat rustiger bekijkt laat die zotte trien maar aanmodderen.
Een konijn dat niet ziek is kunnen pakken dat zijn zelfs voor een Drent straffe toeren. Toch was het daarstraks bijna zover, het konijn zwenkte iets sneller dan Belle, resultaat: konijn ontsnapt en Belle met een te grote bocht in de bramenstruik. Zo is het al dikwijls gegaan, ooit leert ze het wel !
Ook na die regen van gisteren was het allemaal opgefrist in het bos, allemaal frisse geuren van konijnen, eekhoorns en soortgenoten. Dan doet zelfs Bas nog mee met speuren. Was het Paul Van Vliet die het zegde en dat zijn leuke dingen voor de mens ?
Voor de mens, maar ook voor Drenten, daar mag je zeker van zijn
We hebben er hier op t blog al eens wat van laten horen. Op zondag 02.11.2008 gaat de jaarlijkse strandwandeling van de Vereniging van de Drentsche patrijshond door te Blankenberge.
Elk jaar is het weer een belevenis al die Drenten die samen stoeien op het strand en in het water.
Ons baasje heeft wel wat problemen met die wandeling dit jaar. Gaat Bas, onze ouwe rakker, die twee uren of 10 kilometer, van Blankeberge naar Wenduine en terug nog goed aankunnen ? We gaan onze trouwe maat in elk geval niet forceren. Hij gaat nog wel elke dag zijn wandelingen doen maar dat is niet door mul zand en de vloedlijn
Voor Belle hoopt het baasje dat er een probleempje zal zijn. Belle is dan 7 weken drachtig en dat zou ook wel eens een probleem kunnen zijn. Maar t baasje is al oplossingen aan het uitdokteren. Wij gaan er in elk geval zijn, temeer omdat ons Belle DIE DAG JARIG IS en haar derde verjaardag op het strand gaat vieren !
Wie ook nog jarig is, is Ella. Ella is het teefje van Ingrid en Johan en is de zus van Belle. Ella zullen we normaal ook terugzien op de strandwandeling, maar Ella is loops .net als het andere teefje van Ingrid en Johan. Dat kan ook nog een probleempje geven met al die reus die natuurlijk zon gelegenheden niet koud laten worden
We zien wel wat het gaat worden, we betrouwen volledig op t baasje, das nogal ne creatieve op t gebied van oplossingen uitdokteren
Morgen voormiddag, zo tegen elf uur moet je hier komen lezen ! Dan is Belle naar de dierenartsen praktijk t Binnenhof geweest voor het nemen van een echo.
Dan staat hier hopelijk het goede nieuws dat ons Bellemieke drachtig is. Misschien staat er wel bij hoeveel puppys er op komst zijn
De baasjes zijn alvast razend benieuwd, evenals in Oudenaarde, de baasjes van Zeppos.
Ook in t Binnenhof waren An en Dr. Nelly benieuwd naar wat het worden gaat, het zijn dan ook regelmatige lezers van ons blog en leven mee met die twee Belgisch/Franse Drenten
Nog een goeie vierentwintig uren en we weten meer !
Soldaat VS vecht voor hond die ze redde uit brand in Irak
Sergeant Gwen Beberg wil er alles voor doen om herenigd te worden met Ratchet
"Een soldaat laat nooit zijn kameraden achter". Dat moet sergeant Gwen Beberg (28) van het Amerikaans leger gedacht hebben toen ze een online petitie opstartte om de Amerikaanse autoriteiten ervan te overtuigen haar hond over te brengen van Irak naar de Verenigde Staten. Sinds de soldaat de puppy in mei wist te redden uit een brandende vuilnisbelt in Bagdad, is er een prachtige vriendschap ontstaan tussen mens en dier. Helaas mogen Amerikaanse soldaten geen geadopteerde honden meebrengen naar huis.
Gescheiden Gwen Beberg gaf haar hond de naam Ratchet en heeft zich maanden om hem bekommerd. De scheiding kwam er toen de sergeant werd overgeplaatst naar een andere basis om zich voor te bereiden op haar terugkeer naar de Verenigde Staten. "Ik mis mijn hond verschrikkelijk", mailde de jonge vrouw naar haar moeder. "Ik probeer me sterk te houden en wil er niet aan denken dat Ratchet ondertussen iets overkomen is."
Nog in leven Militaire bronnen in Irak hebben bevestigd dat haar maatje nog in leven is. Dit was het startsein voor een dierenrechtenorganisatie om zich het lot van de hond aan te trekken en samen met Gwen een heuse online petitie op het getouw te zetten. De organisatie wil tevens bekomen dat het verbod om geadopteerde dieren mee naar huis te brengen, wordt opgeheven. Ondertussen hebben al 30.000 mensen hun sympathie betuigd door de petitie, genaamd 'gratie voor Ratchet', te ondertekenen.
Rare titel heeft het baasje weer uit zijn teen gezogen, dat hebben wij hem niet voorgezegd, zeker weten.
Daarom enige verklaring bij de titel, het eerste, de extra wandeling is wat Belle er aan overgehouden heeft, het tweede, en dan met veel fantasie, is hoe het baasje zich vandaag voelt, gehandicapt.
Gisterenavond zijn t baasje en Belle de Mitsubishi naar de garage gaan doen. Die moest voor groot onderhoud in de garage binnen. Normaal doet het baasje dat zelf maar vorige vrijdag, op de terugweg van Frankrijk heeft m van die kuren gekregen met lampjes die gingen branden en zo. Omdat dat tegenwoordig allemaal computer dinges zijn kan het baasje met zijn spreekwoordelijke tang en hamer er nog weinig aan doen.
Dus den Huybs kan nog eens iets verdienen aan t baasje.
Nu is de garage toch kortelings verhuisd van Beerse naar Vosselaar en dus is het een makkie om die auto weg te brengen en te voet terug naar huis te komen. Vanavond, als t niet regent zoals nu, zal de wandeling nog eens overgedaan worden in tegenovergestelde richting.
En dat met een baas die zich gehandicapt voelt als m de beschikking over zijn auto niet heeft .
Hopelijk, want vandaag was het gene vette zoals het baasje dat uitdrukt. Het zag er al grijs uit toen we onze ogen openden en nadien is het alsmaar grijzer en natter geworden.
Een korte wandeling was al genoeg om kletsnat terug thuis te komen, en dan hadden we nog gewacht tot het wat over was.
Zelfs de auto gaan ophalen aan de garage met een wandeling zat er niet in. t Vrouwtje heeft het baasje met de Golf weggebracht naar de garage. We hadden er nochtans naar uitgekeken want dat is geen alledaagse wandeling. Moeten we nog eens 10.000 km. wachten, zolang duurt het in elk geval voor de auto terug naar de garage moet
Al een geluk dat het baasje de kachel heeft aangestoken, dat is een lekkere behaaglijke warmte, veel aangenamer dan voor een radiator te gaan liggen, vooral Belle kan van die warmte genieten...
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
