Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
02-01-2014
Na de feesten
Na de feesten…
Na de feestdagen met uitgebreide diners en familiefeesten moeten we ook nog eten, om in leven te blijven zegt het baasje. Het hoofdbestuur en ook wijzelf gaan het iets minder doen dan de afgelopen twee weken. Het was trouwens niet vol te houden.
Zo heeft het vrouwtje, op vraag van ’t baasje gisteren een grote pot witte bonensoep gekookt. Daar had het baasje al enkele weken zin in maar het kwam er maar niet van, en toen de feestdagen er aan stonden te komen waren er andere prioriteiten in de keuken dan bonensoep.
Dinsdag was het hoofdbestuur dan op zoek gegaan naar een pak gedroogde witte bonen in de supermarkten Lidl en Leader Price in Ruffec. Maar in geen van beide warenhuizen was er één gedroogde witte boon te vinden. Dan maar naar de Super U in Sauzé-Vaussais en daar waren er bonen “à volonté” te krijgen.
Met de prei, wortelen, selder, ui en de geweekte witte bonen heeft het vrouwtje een grote pot witte bonensoep gebrouwen die als ’t van ’t baasje en ons afhangt geen lang leven tegemoet gaat .
Nadeel van de witte bonensoep … Het baasje vraagt zich af of wij wel van dezelfde soep gegeten hebben want hij vermoedt dat wij een soort “Turbosoep” hebben gegeten. Dit is namelijk te horen en te ruiken aan de geproduceerde uitlaatgassen van ons !
Lucy is naar gewoonte kampioen in het produceren vanwat de “groenen” biogas noemen. Ze is dan de volgende dagen “personna non grata” in de zetel naast iemand van het hoofdbestuur. En ook zijzelf maakt dat ze wegkomt na een korte “prrt” afkomstig van onder haar staart, zijzelf gaat dan enkele meters verder liggen !
Belle & co
Witte bonensoep recept
300 gram droge witte bonen
30 gram spekzwoerd (of een lekker dik stuk spek met flink wat vet)
We hadden een rustige oudejaarsnacht, de baasjes hielden het ook rustig en we hebben met ons zes, vier Drentjes en twee baasjes ook afgeteld naar de jaarwisseling.
Na twaalf uur heeft het baasje nog wat in de mailbox binnengekomen berichtjes beantwoord en dan zijn we met onze “slaapkoek” rustig in onze bench onder de wol gegaan. We veronderstellen dat de baasjes dat ook gedaan hebben (wel zonder bench) maar dat hebben we niet bewust meer meegemaakt.
Vandaag is het wat het baasje “treiterdag” noemt. In zijn jeugd was dat de dag van de nieuwjaarsbrieven voor ouders, grootouders, peter en meter…
Begin december begon de miserie dan al op school. Je diende dan de nieuwjaarsbrieven te kiezen welke je wilde afgeven aan de betrokkene. Van welke hielden de grootouders, van welke peter en meter en de ouders die hadden zelf inzage.
Dan kwam het grote stressmoment, het schrijven van de brieven met een ballonpen die moest “gesopt” worden in de inktpot in de schoolbank. Stress om toch zeker maar geen vlekken te maken op die mooie nieuwjaarsbrief, want voor je het wist “had je het zitten” met die ballonpennen !
Als dan alles zonder vreselijke accidenten tot een goed einde was gebracht kreeg je de brieven vlak voor het kerstverlof mee naar huis. (toen bleven de kinderen nog op school tot de dag dat het verlof écht begon).
En dan… nieuwjaarsdag…! Na de middag ging het richting grootouders, weer stress dus want nu mocht de nieuwjaarsbrief zeker niet gekreukt worden.
Bij de grootouders verzamelden dan alle kinderen met hun eigen kroost… Het was er wel “volle bak” en na de taart en koffie kwam dan het moment suprême…, het voorlezen van de nieuwjaarsbrief ! ! !
Met als toehoorders grootouders, tantes, nonkels, neven en nichtjes, zonder de eigen broers en zussen + ouders te vergeten was dat niet de minst stressvrij moment van het jaar dat nog pril was. Zeker niet hakkelen, rustig lezen en de goeie klemtonen en nuances niet vergeten. Het was er ons op school allemaal willens nillens ingestompt. Tientallen malen hadden we dat stom versje moeten afdreunen tot we het uit ons hoofd kenden.
Na afloop kregen we dan van de bestemmeling van de brief tegen inruilen van de brief een cadeautje of wat centjes toegestopt. Meestal was dat zelfs een BRIEFJE. (20 Bfr was het kleinste briefje, 50 bestond ook en iemand die 100 Bfr incasseerde was ne rijke stinkerd in die dagen)
Voor ons baasje was nieuwjaarsdag in de fifty’s /sixty’s niet bepaald de plezantste dag van het jaar. Enkel het cadeautje was een plakker op de wonde.
En dus wensen wij jullie alle een heel gelukkige nieuw jaar, gezondheid bij de vleet, en dat al jullie dromen en plannen tegen 31 december 2014 mogen verwezenlijkt zijn .
En hiervoor hoeven jullie niet eens een treiterbrief voor ons af te lezen ! ! !
Gisteren avond Frankske van t’ TV-weer bezig gehoord… Oei dus… gene vette voor oud- en ook niet voor Nieuwjaar.
Dan was het weerbericht “France météo” in onze Franse gazet heel wat milder met de voorspellingen op de laatste bladzijde. Daar waren het ook wel donkere wolken maar er viel maar één druppeltje uit… Miezerregen dus.
We zien wel, we kunnen ons netjes proper houden in de tuin als we eens goed willen ravotten. Het baasje neemt ons niet dadelijk mee “buiten”, dwz buiten de tuin de velden in. Er is daar recent nog geploegd en geëgd en daar de regen op geeft mizerie want die vette grond plakt in klodders in ons wit/bruin frakske !
We mogen dan ook niet in de zetels van het salon, dat mogen we in Vosselaar ook al niet meer en dus letten we er wel op dat we dit voorrecht hier ook niet verspelen. Het vrouwtje heeft de laatste keer dat we zo in het salon neerploften met onze vettige lijven te veel werk gehad om het leder terug een beetje fatsoenlijk te krijgen.
Gisteren heeft het hoofdbestuur de nieuwe kussens die we kregen onder de kerstboom een beetje aangepast. De vulling met bolletjes was flink te dik om in de benches te worden gebruikt. Heros diende haast op zijn buik zijn bench binnen te kruipen. ’t Baasje en ‘t vrouwtje hebben dan de helft van de bolletjes uit de twee zakken die we bij hadden uitgeschept en er een nieuwe zak mee gemaakt. Er zijn dus nu van twee zakken drie gemaakt en ’t vrouwtje heeft een extra stevige zak gemaakt. Nu hebben dus zowel Heros en Hera plus Lucy een nieuwe ligplaats in hun bench. Belle had al enkele weken geleden een nieuw kussen gekregen.
Het roedeltje ligt dus terug zacht en warm in hun bench en we hebben niet gereclameerd vannacht.
Gisteren kregen we ook nog het bericht dat Frodo, het hondje van Bernard en Annemie ook een nieuwe warme mand heeft gevonden. Die herplaatsing heeft dus ook een happy end gekregen !
En dit bericht in de internet versie van de krant HLN geeft aan dat Laurent, onze “prins van de hondjes” nog steeds goed werk levert voor de daklozen met een hond:
Twee berichtjes van “voormalige roedelleden”, want beide zijn bij ons in de living geboren, bereikten ons gisteren en vandaag.
Het eerste bericht komt uit Oostkamp, uit de West-Vlonders, waar Carine en Ronny (van den Harko) enkele maanden geleden fiere grootouders van een tweeling zijn geworden. Ons baasje had vorige week even geïnformeerd hoe Harko zich gedroeg bij de komst van de twee “boelekes” en dus kregen we gisteren volgend bericht in onze mailbox.
Hier Harko aan het woord…
Dag Jan en Simonne,
Ja, Harko doet dat supergoed hoor met de kleintjes. Maar dat stond toch in de Faessengarantie nie? )
Eind november zijn de meisjes al eens tot bij ons gekomen i.v.m. gewenning Harko. Eerder kon niet gezien ze te prematuur waren. Voor Harko was het tegelijk feest want neef Baron kwam mee.
‘t Was grappig om Harko z'n smoelwerk te zien wanneer niet één maar opeens twee baby’s begonnen te huilen ! Wat hebben we gelachen. Hij was héél nieuwsgierig. Even snuffelen, heel voorzichtig likje geven en dan ontspannen languit op de grond gaan liggen (liefst zo dicht mogelijk bij de kleintjes maar niet opdringerig).
Harko heeft er geen moeite mee om, wanneer het bevel af of neen gegeven wordt dit te aanvaarden.
We hebben ook de indruk dat hij van Baron leert hoe hij met die kleine pagadders moet omgaan. Kerstdag is dan ook supergoed verlopen. Ook tussen de honden onderling in combinatie met de kleintjes gaat het goed.
We zijn benieuwd hoe Harko verder zal reageren wanneer de meisjes actiever gaan worden. Jullie en Belle mogen dus trots zijn op den Harko ! Doen wij ook ! Nog fijne eindejaarsdagen en een verrijkend nieuw jaar.
groetjes van ons drie.
(Carine, Ronny & Harko)
Ook vanuit een andere hoek van ’t land, uit de provincie Antwaarepe, meer bepaald uit Berlaar (Balder zeggen ze daar) komt er bericht van één van onze puppelaars. De familie Jacobs is ook na drie jaar nog altijd even fier over hun Kiet. Kiet is één van de drie reutjes uit het tweede nestje van Belle. (Harko is van Belle’s eerste nestje)
Kiet is zo een Drentje die vooral zijn jagershartje kan ophalen als baasje Luc met hem gaat jagen. Meestal doet hij dat samen met zijn vader Ferron van Drentenpassie die enkele kilometers verderop woont. Ook van Ferron zijn baasjes ontvangen we regelmatig nog jacht en familie nieuwtjes .
Maar we laten Kiet en zijn baasjes zelf hun verhaal hier onder doen…
Kiet aan ‘t woord
Hey Jan, Simonne en drentenfamilie,
Eindelijk nog eens nieuws uit Berlaar hé, want dat is weeral een tijdje geleden.
Hier alles goed hoor, ook wij zijn nu aan het aftellen naar het nieuwe jaar.
We hebben een zeer druk najaar achter de rug.
We zijn wel 9 keer mee gaan tracken sinds de opening van het jachtseizoen.
Kiet is ondertussen echt wel "bejaagd".
Voorstaan, uitstoten en apporteren, alles doet onze makker prima.
Vele fazanten, een paar konijnen en al eens een haas heeft onze makker geapporteerd.
Alleen als diene haas nog leeft durft Kiet wel eens twijfelen en moet pa Ferron ter hulp schieten.
Zo een aangeschoten haas durft dan wel eens oorverdovend krijsen, gelijk nen baby maar dan nog veel harder.
Dat dit Kiet nog wat afschrikt is geen erg, het schijnt zelfs veel voor te komen en verdwijnt vanzelf met het ouder worden.
Vanaf dit weekend hebben we allemaal verlof en dat doet ons allen veel deugd.
Uitslapen, lekker ontbijten en lange wandelingen maken met Kiet, meer staat er niet op het programma deze dagen.
Ook Kiet geniet mee natuurlijk, rustig in huis en vol energie tijdens de wandelingen.
Op onze blog hebben we hierover ook een bericht gezet met de nodige foto's om te illustreren.
Verder hebben wij van onze achterbuurman in de kerstnacht een kerstboom gekregen.
De storm "Dirk" heeft die tot in onze hof geblazen, gelukkig maar zonder veel schade.
Samen met Kiet, die versleept alle takken, is heel die opkuis ook tot een goed einde gebracht.
Enfin, eind goed al goed.
Ook wij hopen op een rustig oudjaar, al zal het hier in de buurt wel op meerdere plaatsen knallen.
Blijkbaar is vuurwerk voor sommige een absolute must...
In alle geval gaat ons mama wat in de potten roeren zodat wij thuis kunnen vieren.
Beste wensen en vele knuffels.
Luc, Katia, Jef, Fien, Kiet en Ciara.(de poes)
Het is altijd fijn om als fokker zulke nieuwtjes te ontvangen, en als we deze door ons blog ook met jullie kunnen delen, geeft dat ook bij jullie nog eens een tof gevoel.
Wanneer we gisterenavond schreven dat het zonnig, droog en windstil was kunnen we vandaag juist het tegenovergestelde melden.
Het is grijs, het is mistig, en er waait een zure wind uit het westen. Koud is het niet echt maar de acht graden (10° C in Parijs gisteren) halen we bijlange niet. Op dit moment hangt er geen thermometer buiten omdat ons baasje die een paar weken geleden alle op verschillende plaatsen in huis heeft gelegd om de werking van de nieuwe verwarmingsketel te kunnen controleren !
De verwachtingen voor de volgende dagen zijn ook maar “belabberd”. Het kan alle kanten uit maar duidelijk is wel dat de eindejaarsnacht regen zal brengen. Ons baasje zegt “da’s nog altijd beter dan vuurwerk” en hij wenst de honden en diereneigenaars in België en Nederland dan ook een flink doorregende eindejaarsnacht. Regen en vuurwerk gaan nu eenmaal niet goed samen….
Inmiddels hebben wij de tuin aan een inspectie onderworpen en we hebben niets gevonden dat niet eigen is aan het seizoen. De mooiste tijd van het jaar is het niet, maar dat is de winter op het platteland nooit geweest. Voor een mooie wintertijd kan je beter naar de bergen trekken. Maar dat heeft ook zo zijn gevaren als je op het TV nieuws hoort dat M. Schumacher zijn bol gestoten heeft aan een rots en er verdraaid slecht aan toe is…
Als je het zo allemaal op een rijtje zet is La Magdeleine nog zo slecht niet op dit moment ! Geen rotsen om je aan te stoten…, geen vuurwerk uren in de omtrek…, een grotetuin om in te ravotten… Wat moet je nog meer als Drents Patrijshondje …
Het was fijn rijden vandaag. We waren Deinze al voorbij voor we de eerste vrachtwagen inhaalden. Het weinige verkeer liep op rolletjes (letterlijk) en het weer werkte ook prima mee.
Een droog wegdek, zonnig, weinig wind…kortom fijn rij weer. Ook Parijs waar we toch wel even file hadden voor de Porte Bagnolet (de GPS gaf 6’30” wachttijd aan) ging overigens vlot.
Plots hoorden we het baasje zeggen “ja gelukt deze keer! “waar hij mee bedoelde dat hij nu eindelijk eens een foto kon maken van een vliegtuig wanneer we er knal onderdoor reden bij de luchthaven Roissy (zeg maar Charles de Gaulle) . De snelweg kruist daar de start/landingsbanen en de vliegtuigen gaan dus soms snel, dan weer traag als ze taxieën over de snelweg heen.
Nu probeert ons baasje elke maal wanneer we daar passeren DE foto te maken, en daarstraks was het zover ! Knal onder een Airbus onderdoor. Alleen daarjuist hebben we een grof GVD… gehoord toen hij de foto’s van ’t kodakske over zette op de laptop …
Er staat alleen een klein bovenste tipje van het staartvlak duidelijk op de foto. Al de rest is zwart wegens pal tegenlicht ! ! ! Miljaar Miljaar, weer niks…
Ondertussen zijn we goed aangekomen, zijn de honden en de mensenbuiken gevuld, de auto uitgeladen en ook de aanhanger is leeg. De houtkachel ronkt goed door en ook de nieuwe verwarmingsbrander heeft het huis op 14°C gehouden. Dus koud was het niet toen we toekwamen. Commentaar van ’t baasje “’t was veel geld maar we hebben er toch deugd van” en we geven hem gelijk. En laat ons nu maar even doen, we liggen voor het kacheltje en dat gaat ons prima af.
Morgen meer nieuws, het is koud buiten en open hemel, duuuus…’t kan vriezen vannacht in de Charente…
Een kort berichtje kunnen we nu geven, voor het grotere, normale nieuws moet je vanavond nog effe terugkomen.
We staan bijna klaar om te vertrekken naar het vuurwerkvrije La Magdeleine, klein dorpje verscholen tussen de landbouwgewassen van de Charente in Frankrijk.
Het is bijna de intro van de boeken van Asterix de Galliër, dat klonk ook ongeveer zo.
Vanavond krijgen jullie dus verslag over de rit van een 800 kilometer tussen Vosselaar en Ferret, gehucht van negen huizen, en onderdeel van La Magdeleine.
Dat is zo’n uitdrukking van onze baas “’t ligt er dik op” waar hij dan mee wil zeggen dat het heel duidelijk is. Nu zal je zeggen “wat is heel duidelijk” ?
Zoals je gisteren al kon lezen op dit blog zijn de voorbereidingen voor het vertrek naar Frankrijk duidelijk merkbaar. Zeker vandaag is het hoofdbestuur druk bezig met allerlei spullen bij elkaar te zetten om mee te nemen op de aanhanger.
Het lijkt wel dat het baasje morgenochtend voor dag en dauw wil vertrekken. Toen wij (Hera en Heros) begin deze maand in la Magdeleine waren toen de nieuwe brander van de verwarming geplaatst was, zijn we ook heel vroeg in de ochtend terug naar Vosselaar vertrokken. Het was toen wel 05u30 en nog “pikkendonker”.
Maar het is het een of het ander zegt het baasje, ofwel vertrek je in het donker en kom je ‘met de lichte’ aan of je vertrek wanneer het terug dag is en dan kom je onvermijdelijk met de nacht aan. Als het amper acht uur licht is per dag kan je hier niet aan ontkomen…
Het baasje heeft in elk geval goed de météo nagekeken. Hij rijdt liever met goed weer en vermits we toch vrij zijn van te vertrekken wanneer het ons het beste uitkomt, heeft het hoofdbestuur besloten van morgen ochtend de kar richting zuid-west Frankrijk te sturen.
Het weer is daar ook niet sensationeel veel beter dan hier maar het is er stukken rustiger dan hier. Al voor de vijftiende keer (sinds het millennium) trekken onze baasjes naar ginds tijdens de nieuwjaarsperiode . Rustig Nieuwjaar ‘doordoen’ met vrienden of netjes met de roedel, er zijn dit jaar geen concrete plannen, maar in elk geval zonder vuurwerk !
Moest er dus morgen voor de middag geen bericht op dit blog verschenen zijn, dan zijn we onderweg en was er ’s morgens geen tijd over om nog een bericht te plegen . Uitkijken tot ’s avonds dan maar….
Het hoofdbestuur doet hier weer “raar”. Ze zeulen met spulletjes die normaal enkel gebruikt worden als er weer eens een verplaatsing naar La Magdeleine in het verschiet is.
Het baasje kreeg vorige week nog een mailtje in ’t Engels in de mailbox van de overburen in Ferret. Die vertrekken half deze maand definitief terug naar Engeland. Hun huis is een tijdje geleden verkocht en ze hebben plannen zich te vestigen op het eiland Wight. Dat ligt in het kanaal, tegenover de Normandische kust. Wij zullen hun hondje Harley missen. Harley is een Franse vondeling uit het asiel die twee weken ouder is als onze Belle. Die twee hebben samen met Bas nog veel gespeeld. Harley is zelfs nog bij ons op vakantie geweest toen Mick en Min naar Engeland moesten en Harley nog te jong was om al zijn vaccinaties voor Engeland te mogen krijgen.
We gaan dus een afscheid van buren tegemoet en moeten dan maar afwachten of het met de volgende eigenaars even goed klikt als met Mick en Min.
Afmelding…
Gisteren meldde Mirjam van Hoef ons dat een reservatie van een pupje is geannuleerd in het nestje waar Roef, de reu van Mirjam, de vader van de pups is.
De pups zijn geboren bij de familie Wielders van de kennel het Limburgsland. Er zijn daar in de Sinterklaasnacht van 05-12-2013 drie reutjes en zes teefjes geboren.
De pupjes hadden alle al een bestemming maar voor één pupje is er nu dus een annulatie. Misschien een kans voor iemand die al een hele tijd op zoek is naar een pupje. De hondjes mogen begin februari naar hun definitieve baasjes .
We kregen eergisteren een behoorlijke najaarsstorm over ons heen. “Dirk”, zo hadden ze bij de Duitse meteo diensten de storm gedoopt, begon hier “putteke nacht” van zijn oren te maken. Hevige rukwinden en slagregen tegen de vensters waren zijn kenmerken.
Voor ons vier was het niet zo erg, wij lagen lekker warm op een zacht kussen in onze benches in de woonkamer. Toen om 07u30 de mannen met de vuilkar langskwamen heeft Heros eens goed moeten laten horen dat ze van “zijn” spullen moeten afblijven. Maar het baasje dacht dat er iets anders mis was en die is dan uit zijn nestje gekomen om te kijken wat er mis was. Blij was die niet toen hij merkte dat het enkel Heros’ hekel aan de vuilkar was die hem uit zijn bed deed komen…
Gisteren hadden we dan hier ten huize wat ons vrouwtje “het Faes’en feest” noemt. Ons vrouwtje had lekker gekookt en omdat er ook nogal wat “klein volk” tussen de familieleden rondliep bleef er hier en daar toch nog wel wat lekkers over voor ons. Ons hoofdbestuur heeft een hekel aan eten wegwerpen en zo doende kregen wij de rol van op helpers van restjes toebedeeld. En dat is nu eenmaal een taak waar wij ons met volle overgave aan kwijten. Niks bleef er over en de eetkommen zagen er aan ’t eind uit alsof ze juist uit de MAXIZOO kwamen. Spiksplinternieuw zo zagen er de eetkommen uit.
Onze bakker in de familie had ons ook weer eens overdadig voorzien van gebak en lekkernijen. Gert en Anke (Anke is een nichtje van ons baasje) van de bekende bakkerij Willems, aan de Gierlestwg in Turnhout, hadden de familie getrakteerd op wat ons baasje “een dagproductie” noemt. Dat maakte dat ook nu weer bij “het klein volk” een en ander op de borden bleef liggen onder ’t mom van”ik kan het niet meer op”. En weer kwam de vierkoppige hulp opruimbrigade in actie. Het was ditmaal geen gedroogd varkensoor als dessert maar biscuit en taart met slagroom en van die lekkere dinges….
We hebben gisteren geen brokken moeten eten om onze hondenbuiken gevuld te krijgen…
Terwijl ons hoofdbestuur druk bezig is met de voorbereidingen voor het kerstfeest houden wij ons een beetje gedeisd om niet te veel in de weg te lopen.
Maar benieuwd zijn we wel naar wie komen gaat...
Daarom hier ook maar een kort berichtje, de baas heeft niet veel tijd om onze “kalme” belevenissen van vandaag uit te tikken. Vanavond misschien meer nieuws van het Vosselaarse thuisfront.
Maaaar niet zonder jullie een heel zalige ZONNIGE* kerstdag te wensen
Belle & co
*’t baasje heeft last van de zon op het scherm van de laptop, zo zonnig is het nu op dit moment in Vosselaar (na regen komt zonneschijn is maar al te waar)
Een man stapt op het vliegtuig en zoekt zijn plaats op. terwijl hij zich nog aan het installeren is, kijkt hij toevallig op en ziet de zowat mooiste vrouw uit zijn dromen in het vliegtuig binnenkomen. Al gauw merkt hij dat ze zelfs regelrecht op zijn zitplaats afkomt. Van danige opwinding loopt er een rilling over zijn rug. Rustig en zonder enige speciale reactie neemt ze de plaats rechts van hem in.
Hij kan zich niet lang bedwingen en opent meteen de conversatie met het dwaze: "Zakenreis of vakantietrip?" "Nymfomaniecongres in Chicago," antwoordt ze droogweg. Whauw!!! Daar moet hij van slikken. Zo'n pracht van een vrouw, zit hier rechts van hem, en gaat bovenal nog naar een nymfomaniecongres. Met veel moeite probeert hij onverschillig te klinken als hij vraagt: "En wat is uw zakelijke rol op het congres?" "Ik geef er een voordracht", zegt ze "Vanuit mijn ervaring probeer ik de meest voorkomende misverstanden omtrent seksualiteit uit de wereld te helpen." "Echt waar?" Zegt hij, terwijl hij nogmaals zijn opwinding inslikt, "en over welke misverstanden hebt u het dan?"
"Wel," begint ze uit te leggen, "een eerste is bijvoorbeeld dat afrikaans-amerikaanse mannen het grootst geschapen zouden zijn, terwijl het in feite de oorspronkelijke Amerikaanse indianen zijn, die die naam en faam waardig zijn. Een ander misverstand is dat Franse mannen de beste minnaars zouden zijn, maar in werkelijkheid zijn het die van Griekse afkomst."
Plotseling, gegeneerd, bloost de vrouw: "Mijn excuses, "zegt ze, "eigenlijk betaamt het niet dat ik dat hier allemaal met u zit te bespreken. Ik ken zelfs niet eens uw naam." De man staat op en zegt vol overtuiging : "Winnetou," en steekt haar zijn hand toe, "Winnetou Papadopoulos".
De laatste volledige week van het jaar 2013 is weeral van start gegaan deze ochtend. Weer een jaar voorbij, wat gaat het snel ! Al de veertiende Nieuwjaar sinds het millenium !
Voor we aan het nieuwe jaar beginnen hebben we hier in familiekring nog een Kerstfeest te vieren met de zussen en broer van ons baasje. Daar zijn de voorbereidingen al enkele dagen voor aan de gang want het feest heeft hier ten huize, haast letterlijk rond onze benches plaats.
Onder de kerstboom zijn de eerste pakjes al verschenen, voor onze pakjes gaat er vandaag gezorgd worden konden we uit gesprekken tussen de leden van het hoofdbestuur opmaken. Ons Belle zal wel weer aangeduid worden als behoeder van de cadeautjes. Op het tafeltje dat over haar bench staat heeft ons vrouwtje het kerstboompje en kribbe geplaatst. Daar komen dan de cadeautjes rond te liggen. En we houden het tafeltje angstvallig in het oog , daar kan je donder op zeggen, vreemden komen ook niet in de buurt van de pakjes, daar zorgt Belle desnoods luidkeels voor !
Na het kerstfeest trekken we nog voor een tweetal weken naar La Magdeleine. Door de feestelijkheden hier ten huize zal dat vertrek pas na de 27° plaatsvinden ons gedacht.
We gaan in elk geval weg zijn voor eindejaarsdag en zo het vuurwerk-”plezier” overlaten aan de gekken die er plezier in vinden van de dieren de stuipen op het lijf te jagen. Wij zijn er niet bang van, geen van ons vier, maar verkiezen toch het landelijke, knalvrije La Magdeleine tijdens de eindejaarsfeesten . De enige knallen waar wij mee te maken krijgen zijn die enkele jagers die op woensdag en zaterdagochtend met hun gebroken geweer en met hun honden door de velden wandelen. Af en toe mogen ze dan eens knallen op die verdwaalde haas of fazant die zo dapper is om de nu kale velden over te steken !
Soms krijg je een prent in de mailbox die uw eigen fantasie te boven gaat. Maar deze is blijkbaar een wens die ergens latent aanwezig was.
Als deze prent nu eens waarheid kon worden. En als we daar mee klaar waren gingen we naar hen die de flitscamera’s plaatsen. Maar dan zorgden we ervoor dat de rendieren een hevige diarree zouden hebben !
Het was deze week cadeautjesweek. Bij de meeste mensen is dat de komende week met pakjes van onder de kesrtboom. Maar de roedel zou deze roedel niet zijn als we niet ietwat tegendraads zouden zijn !
Maar aan dat tegendraads kunnen we ditmaal zelf niet veel aan verhelpen, het overkwam ons gewoon, zomaar…
Het was woensdag al zo toen Jan en Karin en de Drentjes Siebe en Lobke op bezoek kwamen. Van Jan en Karin kreeg ons vrouwtje een mooie, heel originele cadeau waar we een gans jaar plezier van gaan hebben. Een kalender met niets anders dan foto’s van onze vier roedelleden en ons hoofdbestuur.
De twaalf foto’s zijn genomen tijdens de manifestaties waarop we beiden hebben aan deelgenomen. Een origineler cadeau bestaat dus niet.
Ook origineel was het cadeau dat ons baasje gisteren aangeboden kreeg van de baasjes van Lando en Lennaert. Op de hondenshow in Cuijk stond naast ring twaalf waar onder andere de Drenten moesten aantreden een stand waar de baasjes zich door een fotograaf konden laten vereeuwigen samen met hun troetel.
Ondanks het baasje geen van ons vier mee had genomen (niet in wedstrijd ingeschreven honden mochten niet binnen) moest ons baasje toch mee op de foto samen met Nico, Hilde, Chris en Jeanny + Lando en Lennaert.
Na de fotosessie kreeg ons baasje de foto, op A3 formaat, cadeau van de baasjes van onze beide kersverse officiële Drentsche Patrijshonden dekreuen. Die foto gaat uiteraard een plaatsje krijgen bij de andere Drentenfoto’s aan de muur naast de houtkachel. Maar eerst moet ons baasje nog een passend kader zien op te snorren voor de foto. Ook gaat er een plaats aan de andere kant van de kachel moeten gereserveerd worden vermits de plaats rechts al volzet is met Drentenfoto’s….
Jan & Karin, Nico & Hilde, Chris & Jeanny, bedankt voor de mooie cadeautjes, als de Drent het onderwerp is zijn wij er altijd even blij mee !
Voor dag en dauw… wat niet moeilijk was tijdens de langste nacht/kortste dag van het jaar werden we vanochtend gewekt door ’t baasje, die gelijk begon met koffie zetten. Wij “vlogen buiten” om onze plas te gaan doen en het was duidelijk dat het baasje vandaag andere verplichtingen had dan ’s morgens spelen met zijn roedel.
Om 08u30 (een onmogelijk uur voor een gepensioneerde) vertrok hij al. We dachten dat ‘m ging liften want de rugzak die hij meenam bevatte van alles om enkele dagen weg te blijven. Koffie, wafelen, kodakske en zo van die dingen verdwenen allemaal in de rugzak. Ons baasje trok naar Cuijk in NL waar de kerst hondenshow ging plaats vinden.
Onze beide neven, Lando en Lennaert , gingen hun laatste punten verdienen om op de Nederlandse dekreuen lijst te mogen komen. Van ons ging niemand mee want niet deelnemende honden kregen geen toegang tot de gebouwen waar de show doorging…
Lennaert en lando hebben gedaan wat er van hen verwacht werd. Lennaert behaalde de verwachtte U van uitmuntend en Lando kaapte een ZG weg. Baasjes tevreden en fokker meer dan tevreden want die laatste was dan nog eens tevreden dat de twee baasjes hun hondjes netjes “voorbrachten”
Kort na drie uur vertrok het gezelschap terug naar hun respectievelijke thuisbasissen want voor ons baasje was de dag nog niet voorbij. Bij de wijkwerking in Vosselaar betekent 21 december de zonnewende wat betekent dat vanaf die datum de dagen terug langer worden. In de wijk Zwartgoor –Grotenhout, waar wij wonen vieren ze dat met een gebakken haringfeest. En je raad het al… ons baasje is al jaren de haringbakker van dienst.
Veertig haringen dienden er gebakken te worden samen met nog een twintigtal BBQ-worsten voor die wijkgenoten die wel graag meedoen maar geen haring lusten (te veel graten). De haringen hebben gesmaakt en ook van de worsten bleef niks over… Onze baas en “den Benjamin” één van de jongere wijkgenoten hebben dus weer prima haring en worst afgeleverd.
En nu, na zo’n zestig mail’s te hebben gelezen heeft ‘m toch nog maar een bericht over de belevenissen van vandaag aan het www toevertrouwd. Maar eerlijk gezegd “zijn kaars is ver uit” voor vandaag…
Het baasje is niet thuis vandaag, vanavond komt er een bericht over de honden kerstshow in Cuijk in Nederland, waar Lando en Lennaert hun punten gaan verdienen als dekreu…
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
)
