Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
25-10-2014
De dag nadien…
Vosselaar 25-10-2014
De dag nadien…
Hera is moe, Heros is gespannen, Lucy is benieuwd en Belle… die is haar wintervoorraad aan pingouin vet aan het bijeen sparen.
Dat zou voor de regelmatige lezer van dit blog kunnen volstaan als bericht voor vandaag. Maar niet elke lezer komt dagelijks zijn portie Drentenbelevenissen aanvullen. Daarom zullen we maar wat toelichting geven.
Aanleiding van dit alles is onze loopse Hera. Die is gisteren een tweede maal mee geweest naar Barendrecht waar ene Bowie Spot van Carnisselande “resideert”. Het was gisteren “goed prijs” tussen loverboy Bowie en onze Hera . De baasjes hebben het geweten,…zij hebben 27 minuten de gekoppelde “lovers” op hun knieën en krukje begeleid in hun liefdesspel.
Ons baasje zegt dat hij Hera’s liefdesavontuur in ZIJN knieën voelt. ’t Kan er raar aan toe gaan in Drentenland denken we dan maar.
Dat Heros er niet lang over gedaan heeft om te constateren dat er iets was gebeurd met zijn loopse zus was dadelijk duidelijk. Alle kuren die hij bij de thuiskomst heeft uitgehaald hier uitleggen zou iets te lang duren en te uitgebreid worden. Dat ging wel van wat men in Nederland “tandenpoetsen” noemt, tot zich onderdanig neerleggen voor zuslief, tot bokken voor haar gaan staan om te zeggen “en ik dan ?”
Heros is er zo van onder de voeten dat hij (werkelijk onvoorstelbaar) zijn eten heeft laten staan ! ! ! Dat is dus ongezien voor onze ‘grote onverzadigbare’ wat eten betreft toch.
En dan verschijnt de bomma Belle ten tonele. Zij is heel zelden de grote eter of de vragende partij als de eetkommen worden gegeven. Gisteren en ook eergisteren echter heeft zij zich dan ook de resten die in de kom van Heros waren gebleven (bijna alles nog) tot de hare gemaakt. Belle sloeg daar maar eventjes dubbele portie eten achterover ! En Lucy die normaal die taak op zich neemt, stond er verbaasd bij te kijken .
Zo zijn we dan bij de belevenissen van Lucy aanbeland. Voor haar is de situatie helemaal nieuw. Zij heeft dan al wel loopsheden van zichzelf, van Hera en van Belle meegemaakt , maar nog niet dat haar moeder Hera met de geur van een haar onbekende reu naar huis komt. Dat is nieuw voor haar en het maakt haar onzeker, ze weet het allemaal niet zo goed te plaatsen op dit moment.
Lucy’s gedrag is zo wisselend, ongecontroleerd, dat ze er zelf ook niet goed wijs van wordt. Lucy is nu zelf een week loops en voor haar komt de belangstelling van nonkel Heros voor haar achterzijde ook snel dichterbij….
Neen het is niet altijd eenvoudig in een mini Drentenwereldje met drie teefjes en een gesteriliseerde reu. Maar die laatste profiteert nu wel schromelijk van de situatie. Heros mag al enkele dagen overal mee naartoe waar het baasje ook naartoe gaat. Dat geeft in elk geval wat meer rust voor hem en voor de drie teefjes van de Faesroedel !
of 63 dagen, dat is toevallig hetzelfde en het laat ons hoofdbestuur het voorhoofd fronsen.
Die 63 dagen, te tellen vanaf vrijdag 24-10, brengt ons de wijsheid en de vaststelling dat we Kerstdag en/of tweede Kerstdag tussen de pasgeboren puppy’s van Hera en Bowie gaan door brengen.
Tante Rita, die dit jaar het familie kerstfeest organiseert zal twee stoelen rond de kersttafel minder moeten zetten. Het is sinds mensenheugenis niet meer gebeurd, of het zou ergens begin 70er moeten zijn geweest dat de baasjes moesten verzaken aan het familie Kerstfeest.
Toen, in de 70er jaren werkte het baasje nog bij de VAB wegenwacht en daar was iedere technieker ofwel aan het werk met de Kerst, of met oud naar nieuw. En zelfs toen was het goed mogelijk dat je mee werd opgeroepen en dat je op je vrije Kerstdag nog eens snel 12 depannages verwerkte omdat ijs en sneeuw maakten dat de aan het werk zijnde ploegen de overvloed aan werk niet aankonden !
Maar dit jaar gaat het baasje niet moeten gaan depanneren maar samen met ’t vrouwtje Hera assisteren bij de bevalling, of er voor zorgen dat de puppy’s die dan al geboren zijn niets te kort gaan komen.
Vandaag was Hera terug in Barendrecht bij Bowie om onder hen tweetjes uit te maken of ze samen voor puppy’s gingen zorgen. En ze zijn beide het eens geraakt. De koppeling was perfect en Bowie heeft er zijn tijd voor genomen. 27 Minuten heeft Hera aan Bowie vastgehangen. Dat ontlokte bij ons baasje, die er al de tijd op z’n knieën bij zat, al de gedachte dat er een nieuwe versie van een Siameese tweeling was geboren.
Alle vooruitzichten zijn goed om een mooi nestje te verwelkomen in de Kerstperiode. Maar je moet het maar kunnen uitrekenen van zich te laten dekken juist 63 dagen voor Kerstmis. Frans, Engels en Nederlands verstond onze Hera al maar dat ze ook goed was in de wiskunde is nieuw voor ons…
Vier punt zeven, dat is de progesteron waarde die bij de bloedproef van deze ochtend bij onze Hera is gemeten. Dat ziet er uit dat de progressie, die we merken na de eerste en de tweede test dat de dekking morgen in de namiddag er staat aan te komen.
Jantine, het baasje van Bowie is al verwittigd en verwacht ons morgen in de namiddag voor een eerste dekking door Bowie.
Wij van onze kant zien het dus in deze combinatie een goed resultaat volledig zitten. Beide honden zijn uitvoerig medisch getest met prima resultaten.
Binnen een viertal weken, zo rond einde november laten we een eerste echo nemen en dan de week voor de bevalling, week acht laten we nog eens echoën om ongeveer een gedacht te krijgen om te weten hoeveel puppywiegjes w dienen klaar te zetten…
Dat was het verhaal dat zo gisteren ongeveer op dit blog moest komen… Maar bezoek en op bezoek gaan en ook nog gaan zwemmen met Lucy belette ons van alles te plaatsen.
Vandaag zijn we dus naar Barendrecht gereden met Hera maar Bowie was er gereed voor maar telkens wanneer Bowie zijn best deed kwam Hera een stap naar voor.
Op de terugweg zijn we nog even bij dierenarts Aline gereden om nogmaals bloed te laten prikken want het baasje denkt serieus dat Hera ,og een dagje extra kan gebruiken.
Morgenochtend hebben we de uitslag van de bloedprik en dan rijden we nogmaals richting Bowie…
Smosregen, druilregen, gewone regen, stortbuien, zijn er nog types van regenbuien buiten deze voornoemde ?
Je staat er van te kijken hoe snel je zulk weer stikbeu bent. Onze viervoeters hebben een zware dag achter de rug want regen en storm speelt in hun kop en maakt ze ongenietbaar.
Dat hebben meerdere nieuwe pupeigenaars die actief zijn op Facebook tot hun grote ergernis kunnen merken.
Terugbrengen naar de fokker, op Marktplaats plaatsen, achter het behang plakken, met plezier de nek omdraaien…allemaal termen die vandaag aan bod zijn gekomen.
Maar eens de wind gaat liggen gaan ook die pups liggen want door de verhoogde bandieten activiteiten zijn die natuurlijk stik kapot gespeeld. Dat was achteraf ook de vaststelling.
Wat ook een vaststelling is, er gaan de volgende dagen toch weer verschillende benches aangekocht worden. Want dat blijkt een afdoend middel te zijn tegen dolgedraaide pups. Als die eigenaars het een beetje slim en handig aanpakken gaan die kleintjes binnenkort uit zichzelf naar die veilige plaats die er alleen voor hen staat en waar ze gerust worden gelaten.
We weten het zeker, de goede raadgevingen die uit verschillende richtingen gegeven zijn gaan perfect opgevolgd worden. De raadgevingen die de fokker heeft meegegeven toen de pup werd opgehaald doen nu wel ogen opengaan.
Waar zo ’n stormweer en zware regen nog goed voor zijn bedenken wij dan !
Ons baasje heeft al gesakkerd vandaag, goed gesakkerd want alles zit tegen. Afspraken moeten afgezegd worden of indien het kan verschoven. En hij heeft er geen vat op, da’s het ergste zegt ‘m.
Hij heeft er geen vat op !
De hormonen en de eitjes die de visjes moeten opvangen laten op zich wachten. Is dat jagers- of visserslatijn ? Het wil zeggen in gewone taal, Hera is er nog niet klaar voor. Bowie staat “in de wacht”.
Hormonen en eisprongen, allemaal zaken waar het baasje in zijn professionele leven nooit te maken heeft gehad. In auto’s en vrachtwagens steekt dat allemaal niet in want anders had hij er wel raad mee geweten.
Nu kan Hera het ook niet helpen, de progesteronwaarde was nog maar 1.4 deze namiddag. Woensdag ochtend hebben we een nieuwe afspraak bij Aline en Sarah en dan gaat het daarna waarschijnlijk snel gaan. We hopen althans, maar hoe later Hera naar Bowie kan des te dichter komt de worp in de buurt van Kerstmis ! Want een dracht is gemiddeld 63 dagen, of 9 weken en een vlugge berekening geeft aan dat we dan in de kerstweek zitten!
Hera gaat Kerstepuppies kopen zullen we dan maar zeggen vanaf nu…
‘t Baasje was gisteren tegen alle verwachtingen plots alleen op stap naar de fokdag van de Nederlandse Drentenvereniging in Barneveld.
Nadat Hera, om wie het eigenlijk helemaal draaide wegens opzoeken van haar toekomstige lover-boy, plots uit de boot viel als reisgenoot van het baasje, zou Lucy met het baasje meereizen.
Tot vrijdag ochtend was dat zo gepland, maar enkele druppels bloed voor haar bench lieten ook deze plannen in het water vallen. Lucy was net als haar moeder loops geworden en dan ben je niet echt welkom op een hondenvergadering waar de deelnemers voor 50 % bestaat uit viriele reuen !
Zo trok het baasje alleen op stap naar het anderhalf uur noordelijker gelegen Barneveld. Daar ontmoetten we eerst Jeanny die met Cartouche aanwezig was om het nestje van Cartouche & Isa voor te stellen.
Vermits ons baasje toch de handen vrij had omdat er niemand van ons mee was heeft hij zich maar ontfermd over Lennaert, de zoon van Cartouche en onze Hera.
De voorstelling en keuring van de nesten gebeurde punctueel en met grote zorg door de keurmeesters. Ons baasje had dan ook de tijd om met verschillende andere Drentenliefhebbers en kenners een babbeltje te doen.
‘t Baasje ontmoette ook Jantine en Bowie. En die Bowie was eigenlijk de reden waarom ’t baasje zo graag Hera had meegenomen naar Barneveld. Bowie is namelijk door het baasje uitgekozen als nieuwe partner voor Hera’s volgend nestje. Vermits Hera nu tegen alle verwachting in een anderhalve maand te vroeg loops is geworden, zorgde ervoor dat de voorbereidende ontmoeting nu niet doorging.
Verschillende kenners van het ras die ook Hera al hebben ontmoet zien met veel vertrouwen de keuze van Bowie door ons baasje tegemoet. Zij zijn unaniem, de keuze is bijzonder geslaagd. Vooral op gezondheidsgebied is er veel werk gestoken in de voorbereiding !
Dat beide dekreuen Cartouche en Bowie met hun respectievelijke partners hoge ogen gooiden op de voorstelling en keuring konden we al dadelijk zien toen hun pups in de ring traden. Stuk voor stuk prachtige Drenten van nu om en bij de twee jaar oud. Ook de uitslag van de keuring met hoofdzakelijk U’s en enkele ZG’s sprak voor zich. De partners van Hera hebben hun kunnen in het verleden al meer dan bewezen. Nu mag Bowie het volgende week nog maar eens de verwachtingen waar maken…
Hoewel we dit bericht zo goed als kant en klaar hebben toegeleverd gekregen komt het toch nog vrij laat op het blog. De reden… ons baasje moest bij hoogdringendheid richting Barneveld voor de halfjaarlijkse fokkersdag van de Nederlandse Drentenvereniging en daar is hij de ganse dag voor weggeweest.
Hier dan deel twee van de Ardèche reis van Luna, Mirza en de baasjes Inge en Yvonne. Toch wel opmerkelijk dat een Drent en een Golden zomaar een sterrenrestaurant binnen mogen. Ditmaal was de eer voor Vlaanderens meest bekende TV kok Piet Huysentruyt, die Luna en Mirza onder zijn Michelinster mocht ontvangen.
Hier deel twee van de Ardèche avonturen, opgetekend door “onze” Luna..
Beste moe,
Dag 1 en 2 zijn meestal de rustige dagen, gevuld met slapen (wij dan) en boeken lezen (baasjes). Dag 3 begint het meestal te kriebelen en worden de wandelschoenen te voorschijn gehaald. En oooo wat is het er mooi en wat zijn er veel riviertjes. Ik heb nooit echt goed begrepen dat ik een jachthond ben maar ik denk dat ik gevonden heb, op welk wild ik graag jaag ... vissen. Al dat gefriemel in het water vind ik leuk om te zien en nog leuker om achter te gaan. En dat mocht ik dan ook elke dag een uurtje doen. Plezant maar je bent er stik kapot van. Mirza vindt daar niks aan, gelukkig lag er ook een diep stuk waar die andere 'jachthond' wat kon zwemmen.
De dagen vulden zich met dingetjes bezoeken, rondkuieren op marktjes, spelen in de beek, wandelen en hardlopen. Elke avond waren we stikkapot en blij dat we op onze kussen in de caravan in slaap konden vallen. Geocachen zat er niet in. Er lagen er niet zoveel en de ene wandeling die we aangevat waren was zo smerig en vuil dat de goesting rap over was.
En toen kwam baasje op een idee.... Zouden we ver van Le Vans zitten? Daar zit nl een Vlaming en die baadt daar een restautantje uit. Le Vans lag dichterbij dan gedacht (slechts 16 km) dus werd een mailtje gestuurd of baasjes mochten komen lunchen met 2 brave honden. En ja hoor het mocht. Een paar dagen later zochten baasjes hun beste kleren bij elkaar (dwz een proper jeansbroek en ne mooien t-shirt), werd er eerst met mij 7 km gelopen om dan te vertrekken naar de Piet.
Eten bij Piet Huysentruyt vonden baasjes wel een beleving, lekker eten en eigenlijk best oke in prijs. Wij weten daar weinig van want wij hebben 4 uur gemaft op de koele betonnen vloer van Likoke. Baasjes kregen na de lunch van Piet complimenten over ons gedrag: 'Ze zijn beter opgevoed dan de meeste kinderen die hier komen'. Altijd plezant om te horen. K moet wel zeggen dat wanneer we aankwamen voor de lunch het personeel wat groen keek. Volgens mij verwachtten ze 2 maltezers ofzo. Maar echt, we hebben ons super voorbeeldig gedragen.
De laatste dagen waren we de enig kampeerders op de camping en begon het toch best eenzaam te worden. Het is altijd leuk om een een klappeke te kunnen doen met andere mensen (voor de baasjes) en geaaid (voor ons) te worden. En toch is de tijd om te vertrekken weer veel te snel daar. In het naar huis rijden, werd overnacht in de buurt van Metz op een camping vlak aan de Moezel. Jammerlijk genoeg mochten we daar niet zwemmen. Te sterke stroming en te grote schepen.
En toen was het weer tijd om naar Minderhout te vertrekken. In Belgie aangekomen, wilden baasjes nog stoppen om ons uit te laten maar nadat 2 parkings afgekeurd werden - wegens te smerig - werd er wat gas op die lolly gegeven om wat sneller thuis te zijn.
De caravan staat ondertussen weer in de stalling en zal er pas in mei 2015 weer uitkomen voor een volgende reis of weekend.
Baasjes zeggen, je leeft maar 1 keer en dan kan je er beter nu van genieten ...
Wij rijden mee, rusten uit en houden steeds alles in het oog ... en we zagen dat het goed was
Gisteren kregen we weer eens een reisverhaal vanuit Minderhout (“Lesswood” zeggen ze daar ook soms). Inge en Yvonne, de baasjes van “onze” Luna hebben een heel mooi verhaal in gestuurd over hun reis naar de Ardeche. We gaan er niet te veel over zeggen want niemand kan dat beter dan zij zelf. Hier het verhaal van Inge,(Bels baasje) en Yvonne (NL baasje) en Drent Luna en “golden” Mirza.
Beste Moe, Nonkel Heros, Tante Hera en 'Kleine Lucy',
We zijn al enkele weken terug thuis maar ik wilde jullie niet onthouden van onze avonturen in den Ardeche in september.
Baasjes snakten eind augustus weer echt naar vakantie en sinds ze dat vakantiehuis op wielen gekocht hebben, gaan we meer op reis dan vroeger maar ook al eens wat verder....
Op zaterdag 30.08 gingen we vertrekken maar waar naartoe was op 29.08 nog een groot vraagteken. Baasjes zijn snel tevreden zolang het maar goed weer is, het een rustige camping is om te vertoeven en er dichtbij water is waar wij kunnen in rondspetsen. De 3 grote voorwaarden...
Buienradar werd tot op de laatste moment hier ten huize ferm in de gaten gehouden. Ons Nederlands baasje had vrijdag nog de nacht maar dat kwam goed uit want dan was het gewoon van de ene in de andere broek en vertrekken. Ons Bels baasje had vrijdag al verlof en zou alles inladen. Toen alles ingeladen was, restte er nog maar 1 vraag:'Waar naartoe'? Volgens t baasje is dat nu net de luxe van kamperen. Wij (Goldie locks en ik) vonden het eerder een ramp... Om de 5 botten werd buienradar gecheckt, ontelbare campings passeerden nog de reveu, enfin, om compleet gestoord van te worden. Om een uurtje of 11 's avonds waren ze er dan toch blijkbaar uit. Het werd Den Ardèche met een tussenstop (overnachting in Beaune). Het is de kant van Frankrijk waar baasjes nog maar 1 keer in een grijs verleden waren gaan kamperen (toen was er absoluut nog geen sprake van ons) en dus totaal onbekend.
Op dat vlak zijn mizze-meid en ik dan weer heel gemakkelijk zolang we mee mogen en er water is, vinden wij het allemaal best.
Zaterdagmorgen werd de Garmin ingesteld op Beaune en wijlle weg. Baasjes haalden deze keer het vertrekuur ... ongeveer ... Den Opa had al gewaarschuwd dat er ferme beklimmingen lagen via Nancy en dat hebben we geweten. Op de col du bonne homme werden we voor het eerst voorbijgestoken door van die grote auto's met grote wielen - camions dus. Maar ach, harder dan 100 gaan we toch ni als dat ding achter den auto hangt.
Op een zeer schappelijke tijd - na de nodige tussenstops op propere parkings (veel properder en aangenamer dan richting Bordeaux) kwamen we aan in Beaune. Onze pech die avond werd ons geluk want de doortrekcamping die baasjes gezocht hadden was al 'complet' dus werd gedraaid aan een rondpunt en werd een andere camping gezocht. Gelukkig maar want aan die camping was wel een riviertje. Snel werd de caravan afgekoppeld en toen kwam pech 2 al om de hoek kijken... Het voorwiel brak af, caravan met smak op de grond, 2 godvers en toen weer een gulle lach. Ik ben al te weten gekomen dat kampeerders zich niet zo gauw druk maken en alles wel oplossen. Zo gezegd zo gedaan, Er werden 3 balkjes gespot en die werden dan maar onder de dissel gestoken.
De volgende dag dienden we nog maar 250 km te rijden naar Uzer. Dat noemen ze dan free wheelen op dag 2. Rond de middag kwamen we op camping La Turelure. Complete rust want er waren maar 3 plaatsen bezet... maar vooral 2 riviertjes aan de camping. Onze pret kon niet meer op.
De balkjes bewezen weer hun dienst en toen het plaatsje uitgekozen was, werd een klein 'rekki' (verkenning) uitgevoerd. De 2 riviertjes werden vlug gespot en nadat wij ons pootjes wat verkoeld hadden, vonden we het wel tijd om aan ons plaatsje rustig wat in de schaduw te gaan liggen. Al liggend kunnen we baasjes in t oog houden als ze de voortent aan het opzetten zijn. Mirza en ik doen dan altijd een wedje over hoelang ze nodig hebben om alles op te stellen... en het gaat steeds sneller.
Morgen deel twee van de belevenissen van Luna, Mirza en de baasjes
Er is dan toch nog een foto opgedoken die genomen is door de 400.000° “viewer op dit Blog.
Jeanny heeft het ‘m weer gelapt hoorden we het baasje zeggen.
We wisten wel dat ze op vinkenslag lag te wachten om dubbele eeuwige roem te vergaren maar we waren al een beetje bevreesd dat ze zich had laten verrassen net zoals het ons was gebeurd.
Jeanny vraagt om Cartouche, haar reu die vader is van ons L-nest de eeuwige roem te gunnen. Een verzoek waar wij graag op ingaan.
Belle & co
Ps: straks komt hier nog een bericht… dit was een extraatje.
Hera kent een rustige loopsheid tot op de dag van vandaag, je zou haast kunnen zeggen dat hier alles 100 % normaal verloopt.
Hera is vinnig, ze speelt met de overige roedelleden, ze gaat graag mee in de auto, voor een wandeling staat ze eerste aan de deur met de leiband aan, ze neemt af en toe haar middagdutje in haar bench of het grote kussen en de plassen en sigaren zijn zo normaal als maar zijn kan.
En toch gaat ze morgen mee naar Aline en Sarah, onze dierenartsen in Hoogstraten. Morgen gaan de dierenartsen de eerste maal bloed prikken voor de eerste progesterontest.
Voor hen ie niet thuis zijn in het hondenfokken, de progesterontest maakt duidelijk hoever de hond nog verwijderd is van de haar meest vruchtbare periode in de loopsheid. In volgende link krijg je de volledige uitleg: http://www.jwverhaag.nl/progesteron.html
Wij verwachten het ideale moment voor de dekking rond maandag of dinsdag maar de test van morgen moet een vergelijkingspunt geven voor de volgende dagen.
Morgen, na het bezoek aan de dierenartsen, gaat Hera ook samen zwemmen met Lucy in Meerle. Ze gaat zomaar mee voor de show en voor de foto. ’t Baasje wil een foto van moeder en dochter die samen de 50 meter zwemmen in het paardenzwembad. Waarschijnlijk zullen we Hera wel de eerste meters moeten begeleiden in het water omdat het voor haar een totaal vreemde en kunstmatige omgeving is, maar eens ze Lucy heeft zien vertrekken hebben we er het volste vertrouwen in dat zij ook volledig vrij aan de (zwem)slag gaat.
Met Heros gaat het ook beter dan gisteren. Gisteren werd hij duchtig op zijn plaats gezet door Hera toen hij toch “iets” te veel aandacht gaf aan de geuren onder haar staart. De slogan “het heil in de vlucht” was hier bij Heros volledig van toepassing.
Even later en ook ’s avonds nog lagen broer en zus elkaar af te likken en was de vrede terug compleet tussen die twee. Problemen zijn er trouwens nog nooit geweest tussen onze roedelleden.
Blijkbaar heeft het bezoekers aantal van de laatste dagen op dit blog, de mensen die in de ‘eeuwige roem kolom’ wilden komen, verrast.
Wijzelf konden gisterennamiddag onze ogen ook niet geloven toen we de teller plots op 400 025 zagen staan. In de ochtend waren er nog haast 300 views te gaan ….
We hebben geen foto binnengekregen waarbij de teller op 400.000 stond, en er gaat dus voorlopig geen foto bij komen tot we de stand 450.000 gaan bereiken. En dat getal zou wel eens snel in het bereik kunnen komen nu er weer een reeks berichten staat aan te komen die melding geven van de stand van zaken met de dracht van Hera. Zo ging het tenminste toch bij de vorige zwangerschappen van Belle en Hera.
Toen, bij de geboorte van het L-nest (dat van Lucy en de 11 andere pups), haalden we dagen van meer dan 1000 views op één dag. We stonden toen ook meer dan twee weken in de top tien van meest gelezen blogs op het seniorennet.
Wie ook weer verrast is en daarbij ook nog goed “van slag is” is onze Heros. Soms hebben we er medelijden mee want hij heeft het op dit moment niet onder de markt met de loopsheid van zijn zus Hera.
Heros is dan wel gesteriliseerd, hij kan dus niet meer voor nageslacht zorgen, maar sterilisatie wil zeggen dat de wapens nog wel aanwezig zijn om ten aanval te gaan, maar dat de munitie onklaar is gemaakt. Met andere woorden… zijn hormonenhuishouding werkt nog perfect en de goesting om aan de slag te gaan is nog wel degelijk aanwezig, maar het doel kan niet meer bereikt worden !
Zo was hij vanochtend weer heel nieuwsgierig naar de geur van Hera’s achterkant. Dat was niet naar de zin van Hera en ze heeft hem dat met het nodige kabaal duidelijk gemaakt. Dat resulteerde in een vlucht van onze “grote”. Die werd achternagezeten door Hera. Hij heeft dan maar een schuilplaats opgezocht onder de keukentafel tussen de poten van de stoelen. Daar heeft hij wijselijk liggen wachten tot de furie bij zijn zus was overgewaaid. En nu zijn het weer de beste maatjes !
Een derde verrassing kregen we gisteren bij de zwembeurt van Lucy. Als het waar is dat Drenten niet graag zwemmen dan hebben wij hier toch vier uitzonderingen rondlopen ! Gisteren om 14u00 hadden we weer afspraak in het Horse Care Center te Meerle met Lucy. Zoals hier al meermaals gezegd is, we gaan daar naartoe omdat de zwemtherapie de spieren versterken van de heupen van Lucy. Onze dierenarts Aline heeft daar ook spectaculaire resultaten gehaald met haar Deense Dog “Ed”. Ook wij zien verbetering met Lucy.
Maar de echte verrassing kwam toen Lucy niet aangelijnd zelf aan haar zwembeurt begon en de baasje zich moesten reppen om haar terug in te halen ! Zo ging onze kleinste er vandoor met speedboot snelheid!
Wat ze nu ook doet is terugkeren als je haar roept. Na een lijn van bijna 50 meter roepen we haar terug en draait ze zich om en vangt de volgende 50 meter terugweg aan zonder rustpauze. Na 100 meter te hebben gezwommen verplichten we haar om toch een rustpauze in te lassen. Zo heeft ze gisteren volle 300 meter gezwommen. Meer mag ze van ons niet, oververmoeidheid zou meer kwaad doen dan goed, en dat is echt niet de bedoeling van de zwemtherapie.
Dat was gisteren meermaals de uitdrukking hier ten huize… Nadat ons baasje op het Facebook, hier nog steevast het “smoelenboek” genoemd, de aankondiging van vrouwtjes verjaardag had geplaatst, heeft de laptop haast een ganse dag “pong” gedaan, telkens er een nieuwe melding met gelukwensen binnenkwam.
Volgens de statistieken van FB waren er 83 mensen die ons vrouwtje een persoonlijke wens brachten en 45 vonden het bericht “leuk”. Nu vonden wij van de Faesroedel dat ook geweldig leuk en daarom danken wij al die lieve mensen dat ze aan ons vrouwtje hebben gedacht.
Ook die mensen die Simonne via de reageerknop op het blog en via de mailbox een gelukkige verjaardag hebben gewenst krijgen van ons Drentjes een dikke natte lebber. Dat de telefoon letterlijk warm stond van tegen het oor te worden gehouden komt hier ten huize ook niet alle dagen voor, maar gisteren meermaals zelfs.
De wensen hadden ook een internationale oorsprong. Uiteraard veel Belgische en Nederlandse wensen, verschillende uit Frankrijk ons “tweede vaderland”, maar ook uit Duitsland, Canada en de USA.
Bedankt hiervoor lieve mensen, het deed ons goed te weten dat er zoveel mensen op zoveel verschillende plaatsen aan ons dachten !
En de was gisteren ook nog een tweede WOOOOWWW moment…. De melding dat onze Hera hopelijk zo rond Kerstmis moeder gaat worden van een nestje Drentenpups, en dat de vader Bowie Spot van ’t Carnisseland gaat zijn, heeft ook heel wat reacties via verschillende kanalen te weeg gebracht.
Nu weten we zelf ook wel dat we ons degelijk hebben voorbereid bij de zoektocht naar de beste combinatie reu /teef voor onze Hera, maar dat het resultaat Bowie / Hera zulke positieve reacties zou uitlokken hadden we in de verste verte niet kunnen vermoeden. Dat deze reacties dan ook nog eens kwamen van mensen die toch met kennis van zaken spreken, deed ons nog meer plezier.
Vandaag vieren we de verjaardag van ons vrouwtje, de vrouwelijke helft van ons hoofdbestuur. Het feestje met de familie hadden we eergisteren zaterdag al gevierd met de familie en zodoende zullen we er vandaag in alle rust van genieten.
Terwijl het er met de verjaardag heel rustig aan toe gaat is het baasje deze morgen toch al ijverig aan de slag gegaan. De boodschap die Hera vorige vrijdag met zich had heeft ons baasje doen besluiten dat, hoewel nog vroeg, heel vroeg zelfs er toch al zaken kunnen voorbereid worden.
Zo heeft het baasje gisteren het boekje “rond de werpkist” al uit de boekenkast gehaald en is er in beginnen bladeren en het eerste hoofdstuk “voorbereiding voor de dekking” al eens doorgenomen.
Niet dat hij daar nog veel nieuwtjes gaat opsteken maar meer om reden van, wat is er nog nodig, welke paperassen dienen er te worden opgevraagd, is de dekreu met al zijn papieren in orde, zaken die niet alle dagen in een normaal gezin aan de orde zijn en toch belangrijk zijn.
De afspraken die gemaakt waren voor volgende week zijn allemaal afgezegd of “in de wacht” gezet. Zo zal het schuifdak voor de Mitsubishi tien dagen later geplaatst worden. Deze afspraak moest plaats maken voor de dekking van Hera die waarschijnlijk begin volgende week, vanaf zondag rekent ons baasje, zal plaats hebben. Maar dat kan net zo goed pas op dinsdag zijn, alles hangt af van de progesteronwaarde in het bloed van Hera, dat haar meest vruchtbare dag aangeeft om de dekking te laten plaats hebben. Maar daar hangen we af van “de natuur” en die hebben we echt niet in de hand.
Ook moet de Nederlandse Drentenvereniging nog verwittigd worden van de nakende dekking door een Nederlandse “onderdaan” en lid van hun vereniging. De fokaanvraag en alle nodige documenten was al wel ingediend maar moet nog goedgekeurd worden. Dat zal nu in versneld tempo dienen te gebeuren want Hera heeft besloten van haast twee maanden vroeger dan normaal loops te worden. Onze teefjes, Belle , Hera en Lucy hebben tot nu toe altijd een periode van haast negen maanden gehanteerd tussen twee perioden van loopsheid. Maar Hera houdt blijkbaar niet van traditie en vindt van zichzelf dat zeven maanden tussentijd wel zal volstaan. En wat doe je daar dan aan als fokker ?
Ons baasje heeft besloten vanaf nu tot de eerste echo die we laten maken van Hera ’s buik, en dat is na vier weken dracht, we elke een gezondheidsoverzicht gaan geven van de afgelopen week. Nadat dan vastgesteld is dat Hera ook effectief drachtig is kunnen we de laatste vijf weken de gezondheidsbulletins nog altijd opvoeren, afhankelijk van de gebeurtenissen in de roedel.
Intussen heeft het baasje al een lijst opgemaakt met ernstige kandidaten voor een pupje. En over belangstelling mogen we zeker niet klagen. Nu begint ook de boeiende tijd voor onze baasjes om kennis te maken met de kandidaat eigenaars van een pup van Hera.
We houden jullie op de hoogte van de stand van zaken…
Voor ons hoofdbestuur in elk geval komt de boodschap die Hera gisteren achterliet te vroeg. “Achter liet” is hier letterlijk te nemen want plots vond ons baasje in de keuken enkele druppeltjes bloed.
En dat terwijl niemand zich had gekwetst… Het was dus duidelijk geworden dat de voortekenen en vermoedens van het hoofdbestuur juist waren geweest.
Wat vorige week, vlak na onze terugkomst uit Frankrijk, al reden was om met Hera de dierenartsen praktijk van Aline en Sarah op te zoeken, bleek gisteren geen vermoeden meer, maar werkelijkheid.
Onze Hera is loops ! Goed anderhalve maand vroeger dan onze baasjes hadden gehoopt en voorzien. Onze teefjes zijn normaal altijd heel stipt in duur van de tijd tussen de loopsheid periodes. Zowel Belle als Hera en Lucy hadden tot nu toe een vrij lange periode van om en bij de 9 maanden tussen de loopsheden. Nu brengt Hera daar verandering in met een periode van bijna zeven maanden.
Foto 15-03-2012
Op de kalender had het vrouwtje 24 maart aangeduid als begin van laatste loopsheid van Hera. Dus rekende het baasje op de volgende loopsheid zo rond half december . Dan een dekking zou een geboorte eind februari kennen en we zouden dan einde maart de pupjes bij goed weer in de tuin kunnen laten rondhuppelen !
Foto van 20-03-2012
Niet deze keer dan maar. Een dekking binnen een tiental dagen , afhankelijk van de progesteron testen, zal ons dus de kerst- en nieuwjaardagen omgeven met pasgeboren pupjes laten doorbrengen.
We hopen dus op een zachte februari maand, en in combinatie met terrasverwarming moet het ook wel lukken van de pups te laten wennen aan de koudere periodes. Ze kunnen misschien al wel wennen aan sneeuw wanneer ze zes weken oud zijn ! We zien wel hoe het loopt.
Foto van 01-04-2012
Want net als met de vorige drie nestjes gaan we weer toezien dat de pupjes zo goed mogelijk gaan gesocialiseerd worden, dat ze zindelijk zijn en het verschil tussen een plasje in huis en eentje in de tuin kennen. Wat het ook gaat worden, verrassingen horen bij het fokken en we kijken er alvast naar uit.
Nog 750 “views” op dit blog en we kunnen weer iemand eeuwige roem bezorgen in de linkse kolom van dit blog.
Nog 750 views scheiden ons van de 400.000° bezoeker van dit blog, en zoals het nu gaat zal dat heuglijke feit nog in de loop van de volgende week plaats hebben.
Monica,
Als er kandidaten zijn die met naam, faam, en foto in de linkse kolom willen komen plaatsnemen geven we hen de raad van deze week het foto toestel bij de hand te houden om een foto te maken van het computerscherm wanneer het cijfer 400.000 op de teller verschijnt. De teller en het onderwerp van die dag op het blog moeten dus duidelijk zichtbaar zijn.
Zonder eigen foto uiteraard geen eeuwige roem, want iedereen kan wel zeggen “ik was de 400.000°” en zonder foto is er echt geen plaats in de rij bij Monica, Karin of Jeanny…
De Drenten van Karin,
Met de nodige spanning kijken we uit wie het gaat worden. Bescheidenheid is niet onze sterkste kant en vermits de Nobelprijzen deze week al bekend gemaakt zijn is het volgende week “onzen toer” om de laureaat van het Bas & Belle bloglezer bekend te maken.
Voor de kandidaten hopen we dat de timing van de teller een beetje meevalt, want het is dus goed mogelijk dat HET “moment suprème” ergens tussen 2 en 4 uur ’s nachts gaat vallen. Dat gaat dan weer slapeloze nachten, niet uitgeslapen mensen en wallen onder de ogen veroorzaken bij de kandidaten !
Jeanny & Lennaert
Als we zo de lijst van de vorige laureaten bekijken moeten we vaststellen dat de dames het meest geïnteresseerd zijn, het meest volhoudend en ook het meest succesvol zijn. Of hebben wij hier hoofdzakelijk dames als lezers ?
In elk geval… succes gewenst en kom achteraf niet met de uitleg “we wisten het niet”.
Deze namiddag om 16u00 hadden baas en Lucy terug afspraak bij het Horse Care Center in Meerle voor een zwembeurt.
Tijdens de heenweg was het veel vetrekken en stoppen door het vele (school)verkeer en de omleidingen die langs verschillende schollen o.a. in Hoogstraten lopen. Dat maakte dat de maag van Lucy het niet meer kon houden en dat ze in een hoek van de bench wat had overgegeven. Dat is zelden voorgekomen dat Lucy niet tegen de auto kon…
Dat maakte echter weinig uit aan het enthousiasme waarmee Lucy zich naar het paardenzwembad trok. Baasje hing zowat aan de lijn te bengelen !
Ook aan het zwembad zelf kon ze niet snel genoeg het water in en in haar gekende speedboot snelheid zwom ze naar het eind van het 50 meter lange zwembad.
Na een lengte krijgt ze naar gewoonte even een korte time out om wat op adem te komen, maar dat was dit maal snel over voor Lucy want plots was ze weg. Met de lijn achter zich zwom ze naar het beginpunt waar ze daarstraks in het water was gegaan. Toen het baasje, die naast het zwembad volgde, op ¾ van de lengte vroeg of Lucy mee terug ging, Draaide ze spontaan om en zwom terug, het baasje achterna !
Spijtig dat het vrouwtje er niet bij was vandaag want dan was er ook een fotoapparaat in de buurt geweest. Er zijn vandaag dan ook geen foto’s van Lucy’s mooie prestatie.
Zo maakte Lucy er mooi meer dan 300 meter zwemplezier van vandaag. Verder gaan we de afstand niet meer opdrijven. 300 Meter is lang genoeg om de spieren van de heupen aan te sterken. We letten er best op dat we Lucy niet over vermoeien want dat zou meer kwaad dan goed als resultaat hebben.
Maar trots was het baasje wel over zijn kleine zwemkampioene.
Het baasje heeft gisteren niet verder gedaan met “den bureau” op te rommelen. Hij had een afspraak om een “anti-scheten” installatie te laten plaatsen in de Mitsubishi. Daar bedoelt hij mee dat er ook in deze Mitsubishi een schuif-/klapdak gaat komen.
We waren dus vrij veilig en we konden doen wat we wilden, “onder de voeten liggen” kon dus amper gisteren. Maar gisterenavond is ’t baasje dan aan de slag gegaan met de allereerste foto’s uit de periode dat Belle hier bij ons kwam. Aanleiding hiertoe waren foto’s op facebook van Drentenpups die allerlei kattenkwaad hadden uitgehaald. En daar kunnen wij een klapke over meedoen !
Want onze Oma Belle is ooit ook een pupje geweest. We zouden het haast al voor een groot gedeelte vergeten zijn moesten die foto’s er niet zijn…
Zelfs van de eerste avond dat ze hier bij ons aankwam zijn er getuigen. Belle (Elle op haar stamboom) is vanuit Affligem bij ons gekomen op 25 januari 2006 als 12 weken oud pupje. Bij ons vond ze de toen twaalf jaar oude Bas, die nog drie jaar haar mede opvoeder en beschermer zou zijn.
Dat ze de stofzuiger met enkele beten in het snoer het zwijgen oplegde herinneren we ons nog als de dag van vandaag. Toen heeft ze wel geluk gehad dat een minuut daarvoor de stekker van de lawaaimachine was uitgetrokken.
Kussens uit haar bench heeft ze ook verschillende keren een ander model gegeven. Al een geluk dat ons vrouwtje handig is met naald en draad of ze had dikwijls op de harde koude bodem van de bench gelegen. Echt vervelend was het pas als ze weer eens een kussen met een bolletjes vulling had open gekregen . Dan lag het ganse huis vol van die rotzooi en het opruimen is ook geen sinecure, toch zeker niet als er dan nog eens een stapelzotte pup tussen rondloopt…
Op de wandelingen kreeg ze met zowel droog als nat weer en sneeuw te maken. Wanneer de sneeuw in Vosselaar weg was trokken we met haar eind februari naar La Magdeleine. Daar kreeg ze dan weer opnieuw met het witte goedje waar ze zo gek van werd, te maken …
Twee foto's op dezelfde plaats genomen met enkele dagen verschil...
Ze maakte daar ook kennis met de Engelse overbuurhonden, Fred de Groenendaler en Harley een poedelmix die pas uit een asiel kwam en enkele weken ouder was als Belle. Dat was een kort verslag van de eerste maand met Belle die nu onze roedeloudste en alfa teef is.
De opruimwoede van het hoofdbestuur heeft al een eerste resultaat opgeleverd.
Een CD-rom die al even spoorloos was, is terug gevonden en bevat foto materiaal van zo’n acht en een half jaar terug in de tijd.
De eerste foto’s op de CD moeten dateren van de tijd dat Belle hier bij ons kwam wonen. Dan spreken we van de winter 2006. Belle is geboren op 02-11-2005 en kwam bij ons in januari 2006 naar ons.
Deze CD bevat dan ook hoofdzakelijk foto’s waarop Bas nog haast overal op aanwezig is. De foto’s zijn nog genomen met ons eerste digitaal fotoapparaat, een Sony Mavica die nog werkte met diskettes als opslagmedium .
Onze hoofdbestuur is aan een late lente grote opruiming begonnen. Daarom een diepe kreet om HELP !
Want…
We liggen overal waar we maar gaan liggen “onder de voet”.
Als we rechtstaan lopen we “onder de voet”
En als we in de bench gaan liggen denken ze dat we ziek zijn ! leg dat maar eens uit aan ‘normale’ mensen.
Onze baas is deze middag begonnen met onze eigen voorraadkast, wat hij noemt ‘uit te mesten’ . Dat wil in feite zeggen dat we alle snoepen en toemaatjes werden gecontroleerd op vervaldag en versheid. Gelukkig was alles nog dik in orde en is er niets in de vuilbak beland.
Daarna is het baasje naar ‘den bureau’ getrokken, dat is in feite meer de voorraadkamer geworden van zaken die volgende keer mee naar Frankrijk moeten. En nu gaat er waarschijnlijk wel een bak gevuld worden met zaken die hier niet meer nodig zijn. In het beste geval gaan er nog zaken in Frankrijk op een volgende bric-à-brac belanden op de stand van Ria of René.
Nu hij daar in den bureau bezig is, valt het onder de voet lopen al wel beter mee. Alleen heeft ons Lucy daarstraks wel de wind van voren gekregen toen ze het in haar Drentenkop kreeg van dan toch maar in de hall te gaan liggen.
Morgen gaat de opruim-/wegwerpwoede zijn tweede dag in. Hopelijk gaat dat geen week duren want de plannen om te emigreren gaan dan wel concrete vormen aannemen ! Dit gedrag gaat elk normaal Drentenfatsoen ver te boven. Wij bollen het af als dat hier zo verder gaat ! ! !
Het was vandaag weer zwemtraining voor Lucy in het Horse Care Center in Meerle. Zoals steeds ging ook het vrouwtje weer mee en zij assisteerde Veronique van het HCC om Lucy ongeveer in het zwembad te houden.
Het baasje was het fototoestel vergeten in de auto en toen hij terug kwam had Lucy al twee banen van 50 meter vol gemaakt. Ze gaat er dan ook als een speedboot vandoor en de begeleiders moeten vast niet treuzelen bij het naast het zwembad meelopen.
Het baasje begint dan ook hoe langer hoe meer zeker te zijn van de wat slappere spieren van onze “kleinste” … Tegen het einde van onze tien zwembeurten gaan we nog eens op afspraak bij Aline en Sarah om de heupspieren van Lucy nog eens te laten inspecteren.
Ook voor Hera en Belle stond er een medisch onderzoek op het programma op de agenda. Vanavond hadden we nog een afspraak bij dr Tine Jansen in Meerhout voor het PRA-oogonderzoek.
Voor Belle was het dan weer voor nazicht van het te smalle traankanaal van haar rechteroog. Daar is ze mee geboren en om de twee jaar brengen we daar een bezoek voor bij dr. Jansen. Die spuit dat traankanaaltje met een minuscuul slangetje nog eens door.
Wie er ook nog een afspraak bij dezelfde oogarts had was Loek, “onze” Loek de zoon van Hera die ook voor het PRA onderzoek daar was.
Moeder en zoon zijn dus met glans (?) geslaagd voor het PRA onderzoek, en ook Belle is weer gerust voor een periode van twee jaar.
En dan vonden we vanavond ook nog een mooie foto in onze mailbox. Jos Grutters, de vader van Anton, schoonvader van Gonda, grootvader van Anna en soms hoeder van Kyra-Belle stuurde ons een foto van het door hemzelf vervaardigde geboortebord dat de voortuin van huize Grutters siert.
Uiteraard “lenen” we maar al te graag de foto en plaatsen ze hier bij dit bericht. Oordeel zelf, zoals ook wij deden, er zit talent voor zulke zaken daar bij de familie Grutters in Heijen !
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
