Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
17-11-2014
In de reeks…
Vosselaar 17 11 2014
In de reeks…
In de reeks wat was je aan het doen, of waar was je toen… een feit dat bij ieder in het geheugen gegrift staat . De scheepsramp met de Herald of Free Enterprise voor de kust bij Zeebrugge in 1987.
Neen het is niet de zoveelste verjaardag van de ramp want dat was op 6 maart 1987, maar het was een bericht in onze mailbox afkomstig van onze vriend en tevens Drentsche Patrijshond eigenaar Daniël Van Hulle uit Blankenberge die ons deze zeer uitgebreide reportage toestuurde .
En tijdens het bekijken van deze reportage herinnerde ons baasje zich nog met een precisie van dicht bij de 100 % wat en waar hij aan het doen was.
Ons hoofdbestuur vernam het nieuws van het kapseizen van de Herald of free Enterprise in Italië waar baasje en vrouwtje op skiverlof waren. Meer bepaald in het Hotel Reschnerhof bovenop de Reschenpass in Zuid Tirol. Daar was het diner juist beëindigd en haast alle hotelgasten, waarvan het overgroot deel Belgen, zaten nog in het restaurant toen de hoteleigenares Otti ons kwam melden dat er in België “eine grose catastrophe” aan de gang was. Met enig ongeloof hoorden we het verhaal aan van een schip dat met “tausende passagiere” gezonken was.
Tegen dat we bij de TV waren was de reportage op de ÖRF al voorbij en begonnen de Belgen, die hoofdzakelijk uit Waarschoot afkomstig waren, naar huis te telefoneren via de enige telefoon in het hotel. Van GSM was toen immers nog geen sprake. Het duurde dus tot het laatavond journaal op TV dat we de eerste beelden van de gekapseisde Ferry van Townsend Thoresen te zien kregen.
Dat de eerste hulp indrukwekkend was bleek toen al, en de aanpak van de ramp werd toen al heel uitdrukkelijk op de Oostenrijkse TV vermeld.
Waar een link op het internet 27 jaar na datum van de ramp nog aanleiding toe kan geven. Bedankt Daniël voor de zeer volledige reportage.
Gisterenavond rond vijf uur, toen ’t baasje het brandhout aan het stapelen was hoorden wij (wij Drenten horen beter dan ’t baasje) plots luide sirenes van politie auto’s en even later ook de sirenes van meerdere brandweerwagens.
Het geluid kwam duidelijk uit de richting van de E34 snelweg. Die loopt op enkele honderden meters parallel met onze straat en het geluid van de snelweg is hier dan ook 24/24 uur aanwezig.
Dat de sirenes niet uitstierven zoals gewoonlijk maar plots ophielden, deed het vermoeden rijzen dat er een serieus ongeval vlakbij was gebeurd.
Even later konden we de reden al in de internet krant lezen. Ter hoogte van de Texaco parking aan het Giels Bos op de E 34 snelweg was een Tsjechische vrachtwagen ingereden op een ander vrachtwagen in een pas ontstane file na een licht ongeval. De Tsjechische bestuurder van de aanrijdende vrachtwagen heeft het ongeval niet overleefd.
Dat het ernstig was konden we ook op afstand horen omdat het geluid van het anders voortrazende verkeer plots veel stiller werd. Het verkeer richting Eindhoven, in de richting waar het ongeval gebeurd was, kon echter aan matige snelheid passeren via de parking van het benzine station.
Voor ons baasje zijn het steeds akelige momenten, dat is nog steeds een gevolg van de jaren dat hij wegenwachter was bij de VAB en langs de snelweg auto’s met panne terug aan de praat diende te krijgen. Maar dat was dan nog in de 70er jaren toen het verkeer nog niet de helft was van wat het nu is.
In die tijd was het onder de VAB collega’s nog een onderwerp voor een gesprek, wanneer we op de Boudewijnsnelweg een vrachtwagen uit de DDR of Hongarije waren tegengekomen. Op dit moment zie je op de E34 snelweg meer LT, CS, PL, H, BY, UA, landenkentekens op de vrachtwagens dan West Europese kentekens.
Neen, ’t is niet meer plezant, soms meer akelig, en zeker levensgevaarlijk als je zoals gisterenavond je boterham op de snelweg moet verdienen.
De Drentmobiel Citroën Berlingo, in een vorig autoleven ook nog postmobiel is nu heden ten dage ook nog eens Houtmobiel geworden.
Het baasje is de herstelde zitmaaier gaan ophalen met de aanhanger en vermis die zitmaaier mee terug naar Frankrijk moet laat ons baasje die maar staan waar hij goed en droog staat, in de aanhanger.
Maaar… het baasje is er ook voor aan ’t zorgen dat we deze winter geen kou gaan lijden en daarom is hij in de “hout business” gestapt. Bij zijn broer “ozze Dré” is hij al eventjes bezig met verloren paletten uit hardhout uit elkaar te doen en te verzagen naar bruikbare blokken voor de houtkachel. Dat is proper hout dat je met goed fatsoen een dag in huis kan laten liggen en waar geen spinnen en oorwurmen uit kruipen zoals bij blokken “boom” hout.
Ook ’t vrouwtje verkiest dit hout omdat het minder stof in huis maakt En voor ons is het om het even, als het maar lekker brand en wij voor de kachel gerekt en gestrekt kunnen gaan liggen.
En dus is er uit de Citroën Drentmobiel een bench uitgehaald. Op de vrijgekomen plaats stapelt het baasje nu die houtblokken. Zo gaat er per rit een halve kubieke meter brandhout van Beerse naar Vosselaar. Meer neemt het baasje per keer niet mee want de vering van het autootje heeft hier al serieus werk mee. En zo is onze eigenste “Drentmobiel” een tijdelijke “houtmobiel” geworden.
Een Drent moet wat opofferen voor wat warmte in de winter zegt het baasje. Maar binnen enkele weken gaat de Berlingo terug volwaardig Drentmobiel worden. Met twee grote benches voor vier Drentjes.
De man die ons Cultuur leerde kennen en met de Warande de cultuur naar de Kempen bracht die iedereen ons nu benijd is niet meer…
Uit gazet van Turnhout:
‘MET ERIC ANTONIS VERLIEZEN WE EEN VAN ONZE MEEST MARKANTE FIGUREN’
Provinciaal cultuurhuis de Warande en het Turnhoutse stadsbestuur vernamen met droefheid het toch wel onverwachte overlijden van Eric Antonis. Onze gedachten gaan in de eerste plaats naar zijn vrouw, kinderen en familie.
Met Eric Antonis verliest niet alleen Turnhout een van zijn meest markante figuren – ook al woonde hij hier al lang niet meer. Ook Antwerpen, Vlaanderen en Europa zullen zijn passie, zijn durf, zijn tegendraadsheid en zijn gulheid missen. In Turnhout vond hij het cultureel centrum uit, toen nog niemand wist wat dat precies moest worden. Met een programmatie die steunde op de radicale avant-garde én op de authentieke volkscultuur, zette hij een standaard die tot vandaag relevant is. Steeds enthousiast was hij mee bezieler van allerlei initiatieven die tot vandaag belangrijk zijn zoals Het Gevolg, de Wollewei, de rommelmarkt of projecten voor kinderen.
In Eindhoven leidde hij het Zuidelijk Toneel en leerde hij de Nederlanders het baanbrekende Vlaamse theater van de jaren tachtig kennen. In Antwerpen werd hij intendant van Antwerpen Culturele Hoofdstad 1993 waar hij op zoek ging naar een antwoord op de vraag of cultuur de wereld kon redden. Hij bleef in Antwerpen om er schepen van cultuur te worden. Hij moderniseerde er het stedelijke cultuur- en kunstenlandschap en zette definitieve stappen die leidden tot de bouw van het Museum aan de Stroom. De bekroning met de Vlaamse Cultuurprijs voor Culturele Verdienste (2010) was dan ook meer dan verdiend.
Eric Antonis leefde met volle teugen en bleef actief in de cultuursector tot zijn laatste dagen. Hij bleef onverdroten jonge kunstenaars stimuleren en mengde zich ook gretig in het debat over de plaats van kunst en cultuur in de samenleving; een plaats die dank zij mensen als Eric Antonis prominenter dan ooit geworden is in een regio die zich State of the Art noemt.
Politiekers die niks te doen hebben, of politiekers die zich in de kijker willen werken, Je kan amper hun gedachten gang begrijpen. Nu zij er hier in ’t Belgikske toch weer een stel “verlichte geesten” onder de politiekers opgestaan die echt “HET LICHT” hebben gezien…
Als het dan ook nog eens politiekers zijn die tot de meerderheid behoren, dus de regeringspartijen dan ga je toch even de wenkbrauwen fronsen en denken “hebben wij daar voor gekozen” en “zijn die mensen nu ernstig bezig”, “zijn het die mensen waar wij ons belastinggeld aan besteden (wegwerpen)” ?
Nu willen die politiekers van de Open-VLD, CD&V en N-VA de provincie Antwerpen een nieuwe naam geven ! Zij zouden daar de provincie “Midden-Brabant” van willen maken. Als men geld over heeft om zulke gasten voor zulke onzin voorstellen te betalen dan zijn er in onze ogen toch wel belangrijkere zaken die prioritair zijn.
Zou het niet beter zijn al dat provincie gedoe gewoon af te schaffen ? Gewoon streep door de geldverslindende provincieraden, -instellingen, en –organisaties ! Alles wat niet overbodig is overhevelen naar de regionale regeringen en de rest gewoon naar het vertikale klassement !
Bart Somers, zetelend burgemeester te Mechelen, in beter tijden ook nog eens minister-President van Vlaanderen, heeft zich de lachers op zijn rug gekregen met dit belachelijke voorstel. Tijd dat Bartje en consoorten zich eens met het ernstige werk gaan bezighouden. De organisatie van het referendum over al dan niet een uurwerk aan de Mechelse Sint Romboutstoren is ook zo’n wapenfeit waar Bartje voor tekende…
En dan het serieuze nieuws voor vandaag
Maar er is ook nog serieus hondjes nieuws ! Gisteren is Lucy nog eens gaan zwemmen in Meerle in het paardenzwembad van het HCC. Dit is voorlopig de laatste keer. We gaan nog een vijftal keren terug zwemmen als we eind deze maand terug zijn uit de Charente.
Het baasje heeft gisteren nog eens een filmpje opgenomen van de zwemexploten van Lucy. Ditmaal zonder onscherpe beelden maar et de mooie zwemstijl van Lucy.
Ons hoofdbestuur heeft blijkbaar geen haast om naar Frankrijk te vertrekken. Er zijn dan wel enige tekenen dat het er staat aan te komen maar de traditionele handelingen van gewoonlijk zijn er op dit moment nog niet bij.
We hebben het baasje al wel zien zeulen met een zak brokken voor Belle, Hera en Heros en ook een zak R/D van Hill’s voor Lucy heeft ons baasje daarstraks opgepikt bij Aline. Dat was toen hij met Lucy terugkwam van de zwembeurt in het paardenzwembad in Meerle .
Anderzijds is hij dan wel de zitmaaier gaan ophalen. Onze “Husq” heeft zijn “grote beurt” gekregen en is net als de kettingzaag terug in orde voor een volgend seizoen.
Nieuw is ook het nieuwe dekzeil op de aanhanger. Daar sprak ons baasje al geruime tijd over en vorige week is hij dan de bestelde huif met bijpassende dekzeil gaan monteren. Nu zal hij geen uren meer bezig moeten zijn om alles netjes te stapelen en niet boven de rand van de aanhanger uit te komen. En ook de zitmaaier past er netjes in en hoeft nu ook niet meer onder een wapperende bache de rit doen.
Wanneer we vertrekken is blijkbaar een goed bewaard geheim voor ons Drentjes.
Dag op dag zes jaar geleden stonden de zenuwen hier ten huize Faes gespannen als een pees van een boog. Belle was negen weken drachtig en haar temperatuur was sinds de avond er voor met één graad gedaald.
Mensen die ooit een nestje pups gehad hebben weten dat zoiets de beste indicator is dat de pups binnen de vierentwintig uur gaan geboren worden. Belle werd dan ook gesoigneerd als een prinses met superblauw bloed, want zowel voor haar als voor ons was het de eerste keer .
Tegen de avond aan was het dan zover. Ondanks haar ongemak van een te dikke buik was de passie om de “reklamegazettekesman” van huis weg te jagen groter dan het ongemak.
Terwijl ze met veel kabaal tegen de leuning van de zetel stond te blaffen, verscheen ondder haar staart plots het hoofdje van een pup ! Onze allereerste, “den Hercule” stond op het punt in de zetel te worden geboren. ’t Baasje heeft Belle dan opgepakt en naar de werpkist gebracht en ’t vrouwtje is er achteraan gelopen met haar handen tot een kom gemaakt om te vermijden dat Hercule tegen de grond zou smakken !
Er volgden in volgorde nog vijf pups, Heros was de tweede reu, gevolgd door de twee teefjes Hera en Hadise. Nog twee reutjes, Harrhy en Harko maakten de kleine roedel volledig
En dat heugelijke feit vieren we vandaag. De zesde verjaardag van ons eerste nestje is een feit en we hopen nog vele jaren op de avond van 11 november zes verjaardagskaartjes te kunnen versturen.
Fijne nieuwtjes bereiken ons vanuit Frankrijk en Nederland. Joker de teckel/Jack Russel kruising die we gisteren vanaf de Franse grens oppikten om naar Nederland te brengen stelt het opperbest.
Hij heeft een perfecte plaats gevonden waar hij zich kan aanpassen. Mireille, haar man en dochtertje kunnen het ook prima met de kleine bof vinden. Met de twee overige Jack’s in de familie heeft hij al wel een aanvaring gehad maar dat had ons baasje wel verwacht. Joker was duidelijk een dominantje en daar zal nog het meeste werk mee gemoeid zijn .
Via het grote smoelenboek bereikten ons verschillende foto’s die vanuit Elburg en de manège werden verstuurd.
Ons baasje was vandaag moe. Moe van het “op het uur rijden” van afgesproken uren te respecteren en dat verwondert hem. Jarenlang heeft hij tijdens de schoolvakanties auto’s opgehaald door gans Europa heen. Daar werden afspraken gemaakt met vertrekuren van ferry’s die op meer dan 2000 km verder lagen en die moesten gehaald worden wegens gereserveerd en soms stinkend duur tijdens de vakantie periode. En nooit heeft hij daar enige hinder van gehad.
Komt daarbij dat de voertuigen nooit het comfortpeil haalden (misschien een uitzondering van de Range Rover periode) die de huidige Mitsubishi Outlander biedt. De 720 kilometer die gisteren bij op de teller kwamen halen ook niet de afstand die we al zo dikwijls deden onderweg naar de Charente.
Of heeft hij dan nu toch de eerste keer in zijn leven last van stress onderweg ? Maar ’t zal wel koelen zonder blazen denkt hij dan !
Ondertussen zijn we alle blij dat alles nu goed komt voor het kleine lieve hondje die we gisteren helpen redden hebben van de euthanasie spuit. Als je de bijgevoegde foto’s ziet dan weten we dat we goed en gepast hebben gereageerd . En daar doen we het voor !
Vandaag is nu eens geen Drent de hoofrolspeler maar een tot deze ochtend een nobele onbekende Teckel/Jack Russel kruising met Parijse Roots of moeten we in het frans “racines” zeggen ?
“Joker” is in de aandacht gebracht door Ingrid Bemelmans een Nederlandse die in de Franse Bourgogne zich het lot aantrekt van verlaten dieren en voornamelijk honden
Joker was een gevonden hond die in een “fourrière” was terechtgekomen en omdat voor hem geen nieuwe baas kon gevonden worden was hij veroordeeld tot het euthanasie spuitje.
Maar dat was zonder Ingrid gerekend die dat ter ore was gekomen en Ingrid heeft Joker dan op Facebook geplaatst. Nu was er een zekere Mireille in het Nederlandse Elburg die het wel zag zitten dat haar twee Jack Russells met Joker een maatje zouden bijkrijgen. En zo kwam het dat Mireille bereid was van Joker te adopteren.
Maar Joker zat in een asiel ten oosten van Parijs en Mireille heeft een manège ten noordoosten van Amsterdam… en daar zit een goei 600 km afstand tussen…
Nu moest ons baasje nog in Oudenaarde bij Peter en Hilde zijn om zijn herstelde laptop terug te gaan ophalen en ons baasje heeft dan aangeboden van Joker in Nederland te gaan brengen indien hij tot aan de grens in Rekkem tussen Lille ne Kortrijk kon gebracht worden.
Om “midi trente” ofte halfeen had hij afspraak met een Parijse Christine die Joker tot op de parking aan de grens heeft gebracht. Het klikte meteen tussen Joker en ons baasje en Belle die met het baasje mee was. Dat het klikte was heel normaal want Joker is een gezond reutje en Belle een gezonde loopse teef op haar hoogtepunt. Een geluk dat er een achterbank is voor Belle en een bench in de koffer voor Joker of er zouden wel eens Teckeldrentjes van kunnen komen zijn !
Na het ophalen van de laptop ging het dan naar Vosselaar want het baasje had dan toch al wat honger gekregen en de viervoeters moesten ook eens uitgelaten worden.
Na een pauze van goed 20 minuten ging het dan via Eindhoven, Nijmegen, Arnhem, Apeldoorn naar Elburg. Daar zette Joker zijn eerste stapjes in zijn nieuwe vaderland Nederland. Gered van de fatale spuit en met een mooi vooruitzicht van een zorgeloos leven op een Nederlandse manège tussen de paarden en in compagnie van nog twee Jack Russells
Was daar geen gezegde “hoe een dubbeltje rollen kan ?” het verschil van enkele dagen tussen het krijgen van de fatale spuit en de intrede in het wereldse paradijs van een manège waar hij van zijn leven geen problemen meer gaat krijgen door de goede zorgen van zijn nieuwe bazinnetje Mireille.
Deze laatste heeft trouwens beloofd van ons op de hoogte te houden van de vorderingen die Joker gaat doorlopen. Hij moet trouwens ook nog eens deftig Nederlands leren verstaan en blaffen…
Voor ons Drentjes is dat een vraag die niet van toepassing is en zelfs Bas zou er niet op kunnen geantwoord hebben. We zouden al moeten teruggaan naar Sloeber de eerste hond van onze baasjes.
Onze baasjes waren toen in Heer sur Meuse, in een vakantie huis dat ze dat weekend met drie echtparen hadden gehuurd. Zij waren daar omdat twee van de echtparen eigenaar waren van een Land Rover, de ene reed met een “One Ten” (een 110) en ons baasje reed toen met een V8 Range Rover.
De mannen waren uitgenodigd op een slijk en vast-rijdpiste demonstratie, georganiseerd door de invoerder van het merk.
’s Avonds kregen ze dan het nieuws op TV dat er in Berlijn betogingen waren en dat “de muur” het onderwerp van de betoging was.
Ook in het zuiden van de DDR was de grens met Beieren en met Tsjechië de dagen ervoor al zo lek als een zeef geweest en je kon het aanvoelen dat het strenge communistische regime op apegapen lag.
Maar dat het zo snel zou gaan in Berlijn kon niemand voorzien. Ook in het gezelschap in Heers sur Meuse was de verwondering groot en de meningen verdeelt over de toekomst van de bewoners van de DDR.
Ons baasje die al verschillende malen in de DDR en Polen was geweest bij de repatriëringen van auto’s voor VAB had toch wel een enigszins andere visie op de euforische uitlatingen over vrijheid en kunnen gaan en staan waar de DDR inwoners nu over zouden kunnen beschikken.
Al na enkele weken bleek dat vrij zijn, maar niet mee kunnen op meerdere fronten met de andere Duitsers uit het westen, ook niet echt DAT was. Het verschil in economie, geldwaarde D-Mark / Ost-Mark, de kwaliteit van de producten die vanachter “het ijzeren gordijn” kwamen, maakten dat de ontnuchtering van het weekend van 9 november al heel snel kwam. De DDR was in enkele weken totaal failliet verklaard, met inbegrip van al zijn inwoners.
Maanden later kwam het baasje bij een restaurant iets voor Görlitz bij de Poolse grens waar hij voordien al menigmaal heel lekker had gegeten. Het restaurant was dicht en op de parking stonden een tiental kleine Europese occasiewagens te koop. Als voormalig “vaste klant” mocht het baasje blijven eten aan de keukentafel van wat eens een druk beklant restaurant was. Tijdens het eten vertelde de eigenaar dat voor een ondernemer uit de voormalige DDR er enkel mogelijkheid bestond om te overleven door zulke rommel als stokoude Ford Fiësta’s en Opel Kadett’s te verkopen. De DDR ingezetenen wilden liever oude rommel occasieauto’s dan goed eten of hun stinkende, pruttelende Wartburgs of Trabi’s !
Gisteren hoorden we op TV dat de achterstand van de voormalige DDR op economisch vlak nog steeds niet is bijgebeend, en dit 25 jaar na datum.
En wat deden jullie, of waar zaten jullie in het weekend van 9 november 1989 ?
Nummer drie, die eigenlijk nummer één is. Een beetje moeilijke uitleg ? Niet als je er mee geconfronteerd wordt.
We bedoelen dat Belle, onze alfa teef, dus de nummer één van de roedel, de derde in de rij is om loops te zijn. Nu vertoonde Belle tien dagen geleden al de eerste tekenen van loopsheid en ze was dus ook daadwerkelijk loops. Dat wil ook zeggen dat onze oma nu op het toppunt van haar loopsheid is. Hondenliefhebbers en fokkers weten dat alle feilloos te vertellen hoe dat zit met die termijnen en gewoontes van loopse teefjes.
Heros gaat dus voor de derde keer in drie weken uit zijn bol als hij de geur van zijn loopse moeder in zijn neus krijgt. Zoonlief staat dan kuren te verkopen en te bokken richting van Belle dat het niet mooi meer is.
Vermits dat honden weinig benul hebben van Griekse mythologie weten ze ook niet dat er ooit in de jaren stillekes voor of na Christus (onze baas weet die data niet zo nauw) nog zo een koningszoon is geweest die zijn vader doodde en zijn moeder opvree. Heel dat mooie verhaaltje noemt ons baasje het o-die-poes complex. Maar Heros en Belle zijn zich van geen kwaad bewust. Heros heeft trouwens zijn vader niet naar de Drentenhemel geholpen. Dat is waarschijnlijk het hiaat in het verhaal en daarom snappen moeder en zoon het hier ten huize niet ten volle.
Wie wel bezig is met Heros aan te moedigen in zijn sexuele escapades is onze kleinste, Lucy ! Als Heros weer bezig is met zijn kuren staat Lucy tegen Belle te blaffen alsof ze wil zeggen “kijk nu toch eens hoeveel moeite mijne kameraad doet om jou “binnen te doen” en jij kijkt geeneens !
Ach ja…’t baasje laat oogluikend begaan en zal wel ingrijpen wanneer het nodig is. Moest het Heros, niettegenstaande de controle, het toch nog lukken met Belle dan is het ergste gevolg, dat baasje twintig minuten bezig is met de twee geliefden op zijn knieën kalm en bij elkaar te houden.
Nog enkele dagen en we zijn er hopelijk weer voor een halfjaar mee klaar met die loopse teefjes !
Jeanny heeft het baasje daarstraks een beetje YouTube wegwijs gemaakt. Filmen kon hij al, daar heeft hij destijds nog enkele jaren lid geweest van de KSC, wat staat voor Kempische Smalfilm Club.
In de jaren “stillekes” maakten die al films in Super 8 en 16 mm formaat over gebeurtenissen in en rond Turnhout. Zo heeft het baasje destijds bij de officiële opening van de inkomhal van de Warande het officiële deel gefilmd. Incluis het openvallen van de “sjakoche” van de toenmalige minister van kultuur mevr. Rika De Backer .
Maar die filmpjes hebben niks te maken met de hedendaagse digitale opnames waar dan weer andere methodes worden gebruikt om de beelden te monteren tot een te bekijken filmpje.
Zo had het baasje vorige week een deel van de zwembeurt van Lucy in het paardenzwembad van het Horse Care Center te Meerle gefilmd. Mooi gefilmd, alles scherpe opnames, alleen het lukte hem niet om de bewegende beelden op het blog te krijgen. Spijtig was dat want via e-mail kreeg het baasje wel enkele vragen nadat er foto’s van de zwembeurten op het blog waren verschenen
Nu bracht Jeanny de oplossing aan waar et baasje eigenlijk nog niet aan gedacht had… You Tube zou dat voor ons wel kunnen “fixen”. En zo heeft het baasje daarstraks in Roosteren de basis gekregen om de Drentenfilmpjes aan de wereld te tonen.
Herdenking of verjaardag… Bas 17-11-1993 / 06-11-2008
Vosselaar 06 11 2014
Herdenking of verjaardag… Bas 17-11-1993 / 06-11-2008
Vandaag zes jaar geleden namen we op een wel zeer bruuske manier afscheid van een fantastische vriend die op een week na 15 jaar was geworden.
Het verhaal is hier al meermaals verteld hoe onze beste kameraad, tijdens zijn dagelijkse wandeling samen met de baasjes en Belle , plots zonder voorafgaande verwittiging van welke aard ook plots dood neerviel. Hartaderbreuk was de diagnose.
We kregen Bas half januari 1994 van Jan en Hilde Van der Gaag – Avonds in Poppel in de letterlijke schaduw van de grens België / Nederland. Een geschenk waar we Jan en Hilde tot op de dag van vandaag nog steeds dankbaar zijn.
De dag dat Bas bij ons kwam was al bijzonder. Baasje zou met zijn jeugdvriend Jos Heerman, die Bas zijn zus Vitesse had, ’s morgens naar Poppel rijden om “Jefke” (zijn nestnaam) te gaan ophalen. Maar omdat Jan en Hilde er ook veel belang aan hechtten waar hun pupje terecht zou komen liep het gesprek wat uit en diende het baasje zich te reppen om nog tijdig op school te komen. Daar diende hij te 10u30 aan nog twee uren les te beginnen.
Zo kwam het dat Bas recht uit het nest, mee richting Herentals ging. Maar voor een Drentenpup van acht weken oud is een garage leslokaal niet dadelijk het beste opvanglokaal. Toch zeker niet op een vorstdag half januari.
Dus nam Marcel, de onderhoudswerkman van de school, de opvang van Bas op zich . Marcel, de dierenliefhebber deed dat op zijn eigen wijze, en met de pup veilig opgeborgen in zijn stofjas tegen zijn borst ging hij al de leslokalen rond om het jonge hondje van Jan Faes te gaan laten bewonderen !
Dat maakt dat al de leerkrachten en leerlingen van de afdeling Deeltijds Onderwijs van het KTA Herentals al uitgebreid hadden kennis gemaakt met Bas voor hij thuis in Vosselaar was geweest !
Achteraf zijn we van de vrouw van Marcel te weten gekomen dat Marcel de ganse dag met een nat hemd had rondgelopen en dat het lieve kleine pupje daar de oorzaak van was geweest.
En geluk hadden beiden, geen van hen heeft er ooit enig nadeel van ondervonden…
Gisteren berichtten wij hier over de aankoop van een 3,5 inch diskette lezer. Deze aankoop kwam er omdat er geen mogelijkheid meer was om de diskettes met foto’s “uit Diezekes tijd” te kunnen bekijken.
Gisteren was dus foto-kijk-avond, en het baasje heeft al flink wat foto’s geselecteerd om op te slaan op de laptop. Maar wat hij ook probeerde was die goeie ouwe Sony Mavica terug aan de praat te krijgen.
En wat kan je verwachten van Sony ? Juist, na het een ganse nacht opladen van de batterij werkte de Mavica nog opnieuw zoals bij de aankoop 15 jaar geleden !
Dus moesten wij Drentjes er weer aan geloven, dat is telkens zo wanneer er weer een nieuw fotoapparaat zijn intrede doet hier ten huize, wij moesten weer poseren en “naar ’t vogelke kijken”. Dat was wat de baas van ons verwachtte en wat wij, solidair onder elkaar , vertikten.
Foert baas, wij blijven liggen, voor een nieuw Kodakske willen we nog wel eens opstaan, maar voor zo’n oldtimer is één oog openen al meer dan genoeg !
En zo gebeurde volgens de wil van de roedel…
Iets anders dan…
Het is zo stilaan zelfs al buitende landsgrenzen bekend dat wij en het hoofdbestuur dopjes van drankflessen verzamelen te voordele van de opleiding van blindengeleidehonden. En dat gaan we nog jaren volhouden, in elk geval zolang ze kunnen gerecycleerd worden en men de dopjes kan gebruiken.
Nu was het hoofdbestuur daarstraks in de Maxi Zoo te Turnhout en daar bood men een sticker aan voor de prijs van één euro (€ 1) en dit voor hetzelfde goede doel, namelijk de opleiding van blinden geleidehonden.
Dat is nu eens een goed alternatief voor mensen die wel willen steunen maar geen plasticdopjes hebben. Zo herinnert ons baasje die zorgvuldig samen gespaarde grote zak… kroonkurken…! Die waren samen gespaard in ons favoriete restaurant “ het Ganzennest” waar men spijtig genoeg enkel frisdrank schenkt uit flesjes met kroonkurken ! (Zo Nathalie, nu kan je toch nog steunen, zelfs al heb je geen plasticdopjes !)
Geniet van de recente foto’s van de Mavica anno 1999.
Ons baasje is al vele jaren digitaal aan het fotograferen. Al van voor de tijd dat het internet opkwam.
Toen had het baasje een fototoestel nodig waarbij hij veel foto’s kon nemen aan een deftige prijs en die onmiddellijk beschikbaar waren. Dat foto apparaat, een Sony Mavica werkte nog met 3,5 inch diskettes, en was het favoriete fototoestel bij auto experten die schade gevallen moesten gaan begroten in de garages. Ook bij de politiediensten diende het toestel om ongevallen in kaart te brengen en te verduidelijken.
Ons baasje gebruikte het om auto’s die hij tijdens de vakanties door heel Europa ging ophalen te fotograferen. Niet omdat de auto’s zo speciaal waren, maar omdat er nogal eens geprofiteerd werd en er schade die door de transporteur zou veroorzaakt zijn werd ingediend. Bij ons baasje pakte dat niet want die profiteurs wisten niet dat het baasje hun auto voor het laden en na het lossen aan alle kanten had gefotografeerd, en dan speciaal die plaatsen met recente krassen en deuken !
Die Sony Mavica heeft het baasje veel geld bespaard! Maar het toestel diende ook voor vakantie foto’s en foto’s van Bas en Belle in het begin van het millenium. Het spijtige van die digitale spullen is wel dat je daar een PC of laptop met diskette lezer voor nodig hebt! En die diskette lezer kan je in geen enkele laptop nog vinden…
Maar daarstraks heeft het baasje bij een impulsaankoop zo’n diskettelezer gekocht. De ganse avond heeft hij al oude foto’s aan het bekijken geweest. En daar gaan jullie mee van profiteren.
Veel depannage foto’s ga je niet meer kunnen terugzien want deze diskettes werden regelmatig gewist en terug gebruikt voor de volgende depannages.
Maar er zijn nog wel meerdere foto’s opgedoken van de medenaamgever van dit blog. Foto’s van onze Bas bvb die hier op het blog nog nooit gezien zijn…
Het was droog, heel droog de laatste weken in Belgenland maar daar is gisterenavond en vannacht duidelijk verandering in gekomen.
Als ons baasje spreekt van compensatie , dan bedoelt hij dat er regen is gevallen om de vorige vier weken ruimschoots goed te maken in hoeveelheid.
Met bakken is de regen uit de hemel gevallen. Zelfs in die mate dat ons baasje gisteren rond 22u30 zelfs niet aandrong om ons nog een plasje in de tuin te laten maken voor het slapen gaan.
Er was al water genoeg aan het vallen en er was bij hem weinig ambitie om laat op de avond nog vier Drenten te staan afdrogen. Maar ook bij ons was er weinig goesting om door die waterval heen te lopen om achteraan in de tuin kletsnat te worden geregend.
Het regende zo hard dat de TV ontvangst via de satelliet gestoord is geweest gedurende goed een uur. Computer en internet werkte nog wel maar dat werkt via de kabel als we in ’t Belgikske zijn.
Voor de landbouwers valt het dan weer mee. Ze hebben de laatste weken als gekken gewerkt om de maïs en de aardappelen van de velden te halen, en volgens ons, niet professionelen in de branche is hen dat goed gelukt. Voor hen die nog niet klaar zijn is het maar te hopen dat hun akkers nu niet onder water staan en dat machines nog steeds op de akkers kunnen komen zonder tot aan hun assen in de modder weg te zinken…
Als we straks gaan wandelen (als het tenminste een beetje droog blijft) dan hopen we dat het nieuwe “ecologische” ven op de route ligt. Daar zal het waterpeil ook wel van de overvloedige regen geweten hebben en kunnen we nog eens goed ravotten in het propere water van het ven !
Lucy heeft alvast nog een afspraak in het paardenzwembad van het Horse Care Center in Meerle deze namiddag. Die gaat haar 300 meter vrije slag nog eens afwerken.
Het baasje heeft aan de hand van een door hem opgenomen filmpje de snelheid berekend die Lucy zwemt. Lucy zwemt met zulke krachtige slagen dat ze haast 5 km/h haalt. Je moet als baas al flink doorstappen naast haar om haar voor te blijven !
Vandaag is Belle jarig ! Op 2 november 2005 is Belle geboren in Affligem bij de familie Bockstal.
Ze is inderdaad in het abdijdorp waar het bekende abdijbier gebrouwen wordt, en dan ook nog eens in de Kasteelstraat in de schaduw van de kerk geboren. Als dat geen goed gesternte was waar zij in geboren was.
Belle die eigenlijk de naam Elle op haar paspoort heeft is geboren in een nest van vier teefjes, Ella, Eska en Enji zijn haar zussen. Wij vonden Belle (mooi) beter klinken dan Elle (zij), en het roept ook “krachtiger”
Belle kwam bij ons toen ze al twaalf weken was. Het was op de woensdag nadat het baasje de zaterdag daarvoor gevierd was op school voor zijn pensionering. Het cadeau van de collega’s voor het baasje, was dan ook een deel van de aankoopprijs van Belle.
Wij zien nog regelmatig de zussen van Belle op samenkomsten van de Drenten Zo was moeder Freya en Eska nog op de familiedag eind augustus, ter gelegenheid van de nestkeuring van het L-nest van Hera.
Vandaag de dag is onze Belle de lieve Alfa teef van de roedel. De ondeugende streken die ze heeft meegebracht vanuit Affligem is ze nog steeds niet afgeleerd. En enige tekenen van ouderdom zijn aan haar niet besteed.
’s Morgens bij het eerste uitlaten springt en huppelt ze nog altijd zoals we steeds van haar gewend zijn geweest.
We hopen dat we onze lieve Belle, moeder van het H-nest en het K-nest met respectievelijk 6 en 9 pups, nog vele jaren bij ons mogen hebben.
Vandaag mag ze iets meer dan anders (? !) en gaan we haar eens goed extra verwennen voor haar 9° verjaardag …. Ze is trouwens én jarig én loops vandaag, dat verdient ook nog eens wat extra aandacht …
Het gaat een mooie dag/weekend worden, zeg maar tegen iedereen dat wij het verteld hebben, wat de verschillende weermannen en –vrouwen ook moge gezegd hebben.
Waarom we dat zo vertellen… Wel omdat Belle & co het gisteren opvallend rustig hebben gehouden. Ondanks de loopsheid van Lucy en Belle heeft Heros zich opvallend rustig gehouden En ook Lucy heeft haar nonkel niet voor de voeten gelopen om zich in zijn belangstelling te werken.
Het is een fijne bezigheid als je zoals ons hoofdbestuur die honden in een voor hen toch bijzondere periode kan observeren. Je staat er van verstelt hoe die onderlinge “relaties” veranderen tussen teefjes onderling en tussen teef en reu anderzijds.
Zo is er op dit moment een serieuze “rangorde bevestiging” tussen moeder Hera (gedekt vorige week) en dochter Lucy die nu op haar loopsheid hoogtepunt is. Hera staat normaal boven haar dochter Lucy maar toch pakt Hera Lucy aan wanneer die weer eens naar Heros toe trekt. Ook Heros krijgt er nog al eens van langs van Hera. Het is alsof Hera wil zeggen “opletten jullie beide, IK ben het die hier voor pups ga zorgen en jullie beide houden je beter gedeisd !
Maar ondanks deze kleine schermutselingen die niet gewelddadig zijn, was het kalm in de roedel. Een ware verademing was het voor de baasjes die er vandaag geen boekhouding op moesten nahouden wie er een time-out kreeg en wie er het langst in zijn/haar bench had verbleven.
Moraal en vooruitzichten in dit verhaal… er is zeker geen regen of zware wind op komst. Geniet vandaag en morgen nog maar eens van een terrasje of een “buitendag”
Het was beter in de omgekeerde volgorde gebeurd maar het is zoals het gekomen is… Neen dit is geen raadsel het gaat over onze drie teefjes in de Drentenroedel.
Drie weken geleden is Hera loops geworden. Tegen de verwachtingen in zo ’n anderhalve maand te vroeg. Vorige week vrijdag is Hera gedekt door Bowie Spot van Carnisselande. Als Hera heeft opgenomen verwachten we na 63 dagen dracht, op Kerstdag , puppy’s…
Twee weken geleden gaf Hera ’s dochter Lucy ook aan dat zij haar moeder wilde volgen in de loopsheid. Lucy is momenteel op het toppunt van haar loopsheid. En dat hebben we geweten aan de gedragingen van nonkel Heros. Heros en Lucy is altijd al een onafscheidelijk koppel, maar nu lopen zijn avances de spuigaten uit. Heros zijn hormonen maken overuren, en dat is zacht uitgedrukt. Beter zou zijn dat ze in 24/24 uren dienst staan te werken!
En dan heeft als “den bloemekee” bij het vuurwerk, oma Belle aan Heros laten weten dat het ook bij haar “feest is onder haar staart”. Wanneer Heros zijn feest bij Lucy over is staat er nog enkele dagen hoogspanning aan te komen tussen Heros en zijn moeder. Ons baasje spreekt al lachend over Heros zijn “O-die-poes-complex”.
Vijf jaar geleden hebben dierenartsen een knip gemaakt of een knoop gelegd in de zaadleider bij Heros. Het hoofdbestuur koos toen voor sterilisatie omdat er dan geen fysieke en karakteriële veranderingen zouden optreden bij Heros. En daar hebben ze gelijk in gehad, Heros is nog altijd de reu die hij voordien was.
Maar dat wil ook zeggen dat zijn hormonen ook nog werken zoals toen, en dat is niet altijd even simpel want het is nogal “ne vurige”. Van één zaak is het hoofdbestuur wel zeker, wanneer de loopsheden in de roedel voorbij zijn begint er voor Heros een langdurige recuperatie periode…
Nu heeft het baasje, die graag alles op voorhand voorbereid, het idee al gehad dat het wel mogelijk is dat het hier kan gaan zoals in een roedel in de natuur. Daar wordt de alfa teef drachtig en de andere teven worden schijndrachtig.
Wanneer Hera opnieuw zo ’n groot nest krijgt als haar eerste nest (12 pups), dan zou een schijndracht van Belle een Godsgeschenk zijn, want dan hebben we twee voedsters voor het nest ! Daar komt nog bij dat Belle bij haar twee nestjes meer melk had dan Hera.
Ondanks dat het hier de vorige weken bij momenten hectisch is geweest in de roedel, gaan we weer fascinerende en leerzame weken tegemoet, en dat ga je hier op het Bas en Belle blog dagelijks kunnen volgen…
Yndhi is de boxer van baasjes’ broer “ozze Dré”. De “co”, dat zijn de kippen, twee geitjes en een vijver vol met vissen.
Hierover heeft het baasje sinds vorige zaterdag de zorg en de hoede. Tweemaal daags, éénmaal ’s morgens en eenmaal ’s avonds gaat het richting Beerse om de “veestapel” van “ozze Dré te gaan soigneren.
Dat soigneren bestaat erin van iedereen zijn honger en dorst te stillen. Dat dorst stillen moet dan wel niet voor de vissen, maar kippen, geiten, en Boxer Yndhi hebben graag drinken bij hun voer .
Volgens ons baasje is zijn broer met gans de familie op reis naar de Kanariepietjes eilanden. Kinderen en kleinkinderen zijn ginds neergestreken op uitnodiging van opa en oma . Die gaan ginds hun 60° verjaardag vieren en trakteren hun kroost en / of nakomelingen op een reis naar de zon !
En omdat de ganse familie op reis is naar de zonnige eilanden is ons baasje van dienst om de veestapel te verzorgen.
Zo tegen vijf uur gaat het baasje nog eens terug een inspectietocht maken. Yndhi krijgt dan nog een extra portie eten en gaat dan samen met ons baasje een rondje om den blok maken. Het is vast en zeker geen domme die boxer want vanaf half vijf zit hij al aan de poort te wachten vertellen de buren.
Volgende week woensdag zijn de baasjes van Yndhi terug in Belgenland en daar zal Yndhi niet rouwig om zijn want het is toch wel een gezelschapsdier die zijn baasje mist, ondanks de goede zorgen van ons baasje.
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
