Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
03-03-2015
Nog puppynieuwtjes …
Vosselaar 03 03 2015
Nog puppynieuwtjes …
Ook vandaag hebben we nog wat puppy nieuwtjes. Nova liet weten dat zij de wandeling van het weekend heel tof heeft gevonden, al heeft zij zelf geen puppypootje op het wandel parcours heeft gezet. Erger nog, haar baasjes hun auto heeft het finaal opgegeven onderweg naar de vertrekplaats, maar er is inmiddels al een vervanger aangekocht.
Gisteren hadden we een bericht van puppy Jack, vandaag kregen we drie foto’s van Jack. Ook hij stelt het duidelijk prima en zijn de baasjes meer dan tevreden over hem.
Dat een Drent buiten jacht-, erf- en familiehond ook nog eens een sledehond kan zijn laat ons baasje zien met een foto die hij vond bij de groep Drentsche Patrijshond liefhebbers. Daar meldt Lisa Manfredsson vanuit Zweden dat zij op sledetocht is geweest waarbij de slede getrokken werd door drie Drenten ! Dat was ook voor ons baasje nieuw !
En dan hierbij het bericht van Nova aan moeder Hera .
Hoi Mam,
Ik heb een optrekkend weekend achter de rug maar het leukste was dat ik weer mijn familie gezien heb en vele nieuwe mensen en situaties heb meegemaakt.
Ja! ik was ook in Wortel, of was het nou Castelré? Maar mijn pootjes zijn nog te kort voor zo’n lange wandeling. In een kroeg kwam ik broer Boris tegen en hebben we flink gedold. Boris is al een flinke sterke jongeman aan het worden maar ik gooide even mijn talenknobbel in de strijd en overblufte hem helemaal met mijn mondje. Babbelen dat kan ik wel! Bij alles wat ik doe maak ik geluidjes! Knorretjes van plezier, piepjes van missgenoegen, en kefjes van blijdschap.
Opeens hoorde ik de stem van tante Simonne en toen was ik door het dolle heen en ik piepte, jankte en ik sprong, want ik ben haar nog niet vergeten. Ook ome Jan herkende ik direct uit duizenden en heb ik weer eens lekker aan zijn oren gelebberd en zijn haren in de war gemaakt!
Iedereen wilde me knuffelen en aanraken en onder de tafel tijdens het eten zag ik nog meer honden liggen maar die waren allemaal moe en uitgeput. Ik heb ook Jarno ontmoet, een mooie grote reu, maar ik was helemaal niet bang. Gezellig hebben we samen mijn puppy brokjes opgegeten!
Volgende keer hoop ik dat mijn pootjes lang genoeg zijn om lekker mee te wandelen en te ravotten.
We zijn blij, blij omdat de eigenaars van onze pups zo “plichtsgetrouw ons op de hoogte houden van het wel en wee van hun nieuwe huisgenootjes. Maar ook van de jarige Kiet kregen we een “gekroonde Kiet” foto in de mailbox. Fier poseert Kiet met zijn 4-jaarskroon !
We kregen foto’s van Noxx in Kapellen, waarschijnlijk gaan ze die dienst laten nemen in het leger want Elke en co hebben al een foto sessie op een legerbasis achter de rug.
We hebben ook foto’s van Nox (met één X) die we deze namiddag zelf maakten toen we bij hen even langsreden…
En verder was ik op zoek naar twee foto’s één van Boris in Castelré en eentje van Nova op dezelfde locatie, van wie ik weet dat ze ergens in het archief zitten maar ik kan ze zo snel niet vinden. Ook zijn er mij een bericht en foto’s van Nazca toegezegd. En van Bowie kregen we een foto van zijn privé toilet. Iets dat alleen zindelijke Drentjes cadeau krijgen !
En dan hier de verslagjes van de vorige dagen ,
eerst is Jack aan het woord.
Beste Jan en Simonne,
Jack stelt het supergoed. Hij gaat nu flink mee naar de puppy-stuif-in van de hondenschool en elk dag oefenen we eventjes wat we geleerd hebben op de school (met mini stukjes zwanworst als favoriete beloning). We nemen hem mee naar de dierenwinkel, speeltuin vol kinderen, parking van de supermarkt, station, … Altijd is hij eerst een beetje op zijn hoede, maar al snel overwint zijn nieuwsgierigheid het en vindt hij het OK. Ook schapen en paarden kent hij al. Met de auto meerijden is geen enkel probleem.
Als hij een drolletje moet doen, kan hij ons dat al goed duidelijk maken maar voor plasjes blijft het moeilijker. Hij plast 9 op de 10 keer wel op de puppytrainer, maar maakt ons nog niet duidelijk dat hij naar buiten wil om te plassen. We nemen hem nochtans veel mee naar zijn hondentoilet buiten. We schuiven nu de puppytrainer op richting deur en hopelijk valt zijn euro binnenkort… Gelukkig is hij ‚s nachts wel zindelijk en hij slaapt makkelijk 9 uur aan één stuk.
Ook in zijn bench zitten en alleen blijven gaat goed, vooral als hij een lekkere kluif krijgt waar hij uren op kan kauwen.
Jack groeit als kool, hij gaat echt een stevige Drent worden.
En als hij zijn kopje schuin houdt, smelten we allemaal…
Groetjes uit Melle,
Doreen, Luk, Seppe, Kemp en Jack
En ook van Noxx hadden we tekst en foto’s
Dag Jan,
Noxx doet het ondertussen zeer goed, ook eten gaat beter en groeit dus als kool. Hij heeft reeds twee lesjes gehad in de hondenschool, waar hij het prima doet. Gisteren hebben we net zoals jullie genoten van een mooie (korte) wandeling in het militair domein te Kapellen. Hieronder zien jullie hiervan enkele foto’s. Vandaag is hij mee gaan supporteren voor een MTB wedstrijd van Borre. Hij had geen schrik meer van het vele volk.
De dag nadien is hier ten huize van de Faesroedel rustig voorbij gekabbeld, zoals die beekjes en grachten waar we gisteren langs wandelden en over gestapt/gesprongen zijn. Hera heeft het rustig aan gedaan en Belle… die waren we ook vandaag een tijdje kwijt. Maar vandaag was ze niet op zoek naar het baasje die ze als een sneltrein was voorbij geraasd. Vandaag lag ze gerekt en gestrekt te slapen en te dromen van mooie Drentenwandelingen, zonder stijve ledematen.
Want moe en stijf is onze ouderdomsdeken vandaag echt wel. In zoverre dat ze van het baasje een portie Metacam heeft gekregen waarna het kreunen en steunen ophield ! Dat krijg je als je als +negenjarige Drent nog steeds denkt de toon te moeten zetten en dan op ’t einde van de wandeling nog een haas doet rennen voor zijn leven…
Terwijl twee van de roedel uitgeteld liggen maffen weet Heros wat die twee hebben meegemaakt, hij heeft de verkenning al twee maal meegemaakt en was er toen ook “niet goed van” . Het is meer dan duidelijk dat het op dit moment wat aan fysiek mankeert in de roedel. At heeft alles te maken met het weinig wandelen (zo ‘n 2x in de week) ten tijde dat de pups hier in de huiskamer lagen groot te worden ! Ons baasje is er wel een beetje bang voor dat wij de grote Drenten één of andere ziekte zouden mee binnen smokkelen en dus stond het wandelen op “waakvlam”…
Vandaag loopt de mailbox en de Facebook pagina over van de bedankingen voor het organiseren van de wandeling van gisteren. We moeten eerlijk bekennen, we vonden het ook goed, en we hebben wel veel geluk gehad met het stralende zonnetje. Neem die zon weg en het was heel wat minder aangenaam geweest. Maaaaar… het weer was goed, de sfeer was goed, we hadden de finefleur van Drenten die ons begeleidden, de baasjes waren in opperbeste stemming, de koptrekker Frans Roelen hield alles pico bello in het oog en op het einde had uitbater Jos Snoeys van café “in Holland” en zijn ploeg, alle registers open getrokken voor de lekkerste spek met eieren van uren in de omtrek op tafel te toveren.
Alle reacties zijn unaniem, het was prima over gans de lijn en de aanmeldingen voor een volgende wandeling staan al genoteerd. Ie plannen we op dezelfde locatie ergens in de herfst. Dan maken de herfstkleuren van de loofbomen deze wandeling totaal anders en ook minstens even mooi .
Aan alle deelnemers, bedankt voor alle lovende commentaren en ook voor jullie aanwezigheid bij de “dodendraad” wandeling.
Vandaag hadden we afspraak met vrienden van onze Faesroedel en Drentenliefhebbers in Casterlé in Noord Brabant Nederland, maar we hadden net zo goed Wortel, deelgemeente Hoogstraten in de provincie Antwerpen kunnen schrijven. We wandelden vandaag met een 35 tal Drentenliefhebbers en zo ‘n 25 honden pal op de landsgrens België Nederland.
Het is zelfs zo dat we in de Grensdreef zelfs in twee landen gelijk konden wandelen, de grens loopt daar immers in het midden en langrichting van de zandweg. Links was Nederland, rechts was België…
Al vlug na het vertrek van de parking van café “In Holland” mochten de Drenten los. We zeggen Drenten maar ook de Duitse Herder Alice van Lilian en Theo en ook Ichias de épagneul bleu de Picardie van Geertrui gingen samen met de Drenten de hort op.
De wandeling was sterk gevarieerd qua omgeving. We vertrokken tussen de velden en kwamen al snel in een dennenbos, maar toen hadden we al enkele goed natte grachten in de langrichting gepasseerd. Nat waren we, Belle en Hera, dus al na 5 meter na los te zijn !
Even moesten we terug aan de lijn omdat we een stilte gebied inliepen. Nu was er niemand van die honden “luid”, maar als de baasje dat vragen dan luisteren we zonder uitzondering. Gelukkig was dat maar enkele honderden meters en toen mochten we haast gans de wandeling los
Aan “Bootjesven” mochten we zwemmen, pootjebaden of gewoon ravotten. Het plezier kon niet op en na en kwartiertje spelen trokken we verder. Dan doken we een bos in dat was afgesloten door een poortje met aan beide zijden schrikdraad… Daar hebben er toch enkele honden gekajietert toen ze in aanraking kwamen met de mini-dodendraad die echt niet dodelijk meer was maar wel degelijk prikte !
Toen kwam er een veldweg op ons lijf geschreven… met echt veel slijk en vrij diepe plassen waar Belle zich languit vleide. Je bent “vetlap first class” of niet hé, dus dat schept verplichtingen wat reputatie betreft .
Na goed twee uren en een kwart kwamen we terug in café “In Holland” waar we gelijk aan de gereserveerde tafels konden aanschuiven voor de lokale specialiteit waar het café wereldberoemd voor is in de omgeving. En dat het à volonté, of zoveel als je op kon, hebben we geweten. De ene pan was amper leeg of daar stond al een andere lekker te ruiken. Iedereen was even enthousiast en is van mening dat dit voor herhaling vatbaar is, en daarom gaan we deze wandeling nog eens organiseren in de herfst wanneer de loofbomen zich in herfstkleuren tooien!
En we gaan het maar even moeten laten horen om opnieuw deze wandelaars voor present te laten tekenen .
En weer heeft de laptop kuren, net als deze ochtend toen het baasje de verjaardag van het K nestje wilde aankondigen op het smoelenboek !
Want vandaag vierden we feest , we hadden de vierde verjaardag van de 6 teefjes , Kiki, Kibbels Kyra-Belle, Kyra_Luna, Kato en Kona en de drie reutjes Kwispel, Kody en Kiet te vieren.
Al een geluk dat het baasje eergisteren al een verjaardagskaart uit de Jacqui Lawson reeks had klaar gemaakt om te versturen want anders was de wereld pas tegen de middag aan te weten gekomen dat de illuster negen van Belle en Ferron jarig waren !
En morgen gaan we met héééél véééél Denten samen met hun baasjes wandelen. Er zijn Belgen en Nederlanders en beide nationaliteiten kunnen samen tijdens één wandeling, terwijl ze gewoon naast elkaar wandelen, ieder in hun eigen land wandelen. We wandelen namelijk pal op de grens tussen België en Nederland !
Over vandaag gaan we snel uitgepraat zijn… het begon te regenen, het regende en het regent nog. Voila, dat is het verloop van de dag zoals wij het ervaren hebben.
Hera is met het baasje naar Antwerpen mogen meerijden. Die moesten naar de firma die het schuifdak hebben geplaatst voor een kort nazicht. Terwijl ze inde garage bezig waren aan de auto heeft het baasje en Hera met een jonge Viszla van 5 maanden gespeeld.
Nu dacht het baasje dat het hondje maximum 3 maanden was want de mensen hadden het beestje nog maar 3 weken… Dan gaat er bij het baasje een belletje rinkelen. Van waar kwam het hondje dan wel ? En dan zegt de dame “van een kennel waar ze wel 100 verschillende rassen hebben”….
Wetens en willens hebben die mensen een Viszla gekocht bij een 100% broodfokker. Het hondje was wel vinnig en keek vrolijk uit de zuivere oogjes maar of een Viszla van 5 maanden maar 6 kilo weegt verbaast het baasje ten zeerste.
Bij ons sloeg de weegschaal tot maximum 6 kilo al op error bij de zeven weken oude pups van Hera.
Hopelijk gaan de mensen nog veel plezier hebben van het pupje (teefje) en gaat het een lijdensweg van dierenarts naar andere dierenarts bespaard worden, want het was een vrolijk en lief hondje .
En dan morgen…
Morgen hebben we negen jarigen in de familie. Kiki, Kato, Kona, Kyra-Belle, Kyra-Luna, Kibbels, Kiet, Kwispel en Kody, mogen morgen vier kaarsjes uitblazen.
Vier jaar geleden kregen Belle samen met Ferron van Drentenpassie een mooi nestje van 3 reutjes en negen teefjes. De Drentjes uit dit nest kenmerken zich door hun zacht karakter en dat hebben we deze week nog tweemaal mogen ondervinden.
Eergisteren kregen we foto’s vanuit Heijen in Nederland waar Gonda poepfier was over het gedrag van haar Kyra-Belle tegenover haar haast een halfjaar oude dochtertje Anna. Het gaat als in een droom tussen die twee. Kyra-Belle is heel zacht met Anna en die leert vanuit de wieg hoe om te gaan met een hond !
Tweede bewijs van zacht karakter van een K-nest hondje beleefden we gisteren toen we even op “zieken”bezoek gingen bij Kyra-Luna en Inge in Minderhout. Die heeft twee weken geleden bij het uitschuiven op een ijsplek in Oostenrijk een breuk in de enkel opgelopen.
Daar was Belle mee, en Kyra en zij hebben als gek gespeeld in de tuin. Wie zegt dat een moederhond haar pups na een bepaalde tijd niet meer herkent is dan toch goed mis als het over onze Belle of Hera hebben. Met Kyra-Luna speelde Belle alsof ze zelf terug vier jaar was, terwijl de andere hond, de Golden Retriever Mirza, amper op belangstelling mocht rekenen van Belle .
En morgen…is er taart en hondensnoepjes en knuffels bij negen Dentjes !
Onze baas is weer druk, ’t vrouwtje is ook druk en wij blijven best een beetje opzij staan, het is soms wat te druk als we in de weg lopen.
Bij het vrouwtje heeft alles te maken met het huis terug in de staat van voor de komst van de pups te brengen. Daar komt nogal wat bij kijken en vooral,… die antieke kast moet terugkomen om al de “rommel” die nu overal rond verdeeld ligt weg te bergen. Die kast was tijdelijk gedemonteerd ondergebracht in de hangar bij “ozze Dré”. En vanavond is het baasje de kast terug gaan ophalen. Morgen gaat hij ze terug in elkaar zetten en kan ’t vrouwtje ook verder aan de slag.
Het baasje van zijn kant is bezig met de voorbereiding van de Drentenwandeling die hij volgende zaterdag heeft georganiseerd voor de eigenaars van een Faesroedelpup en sympathisanten van de roedel.
We gaan wandelen in de buurt van de kolonie van Wortel met vertrek aan een welbekend café in de buurt daar. Café “In Holland”, wereldberoemd hier in de streek voor zijn spek met eieren is de start- en aankomstplaats van een wandeling door de grensstreek waar tijdens wereldoorlog I de welbekende “Dodendraad” stond. https://www.facebook.com/pages/Caf%C3%A9-in-Holland/219308251337 Die draad waar de Duitse bezetter 2000 volt op had gezet moest beletten dat Belgen en Duitse deserteurs naar het neutrale en dus vrije Nederland zouden vluchten. http://www.dodendraad.org/index.php/teksten3/algemene-geschiedenis De wandeling is er eentje “van de betere soort” want ze bevat akkers, velden, weiden, bossen, heide, vennen, en mooie droge dreven maar ook een veldweg die soms nogal glibberig ligt (daarstraks na de regenbui toch)
Maar voor Drentenliefhebbers en hun honden is het er prachtig wandelen. Zo mooi dat het baasje ook deze wandeling wil herhalen in de herfst wanneer de bomen en struiken hun herfstkleuren hebben aangetrokken.
En nu maar hopen dat het regenen zaterdag een beetje overblijft. Volle zon vragen we ook niet maar een droge wandeling is wel gewenst. Vooral omdat we bij aankomst het café induiken voor een portie spek met eieren à volonté, en dit tot men geen pap (of ei) meer kan zeggen!
Nu maar hopen dat de wandeling bij ieder aanslaat en dat de deelnemers even enthousiast reageren als bij vorige Drentenevenementen die de Faesroedel organiseerde.
We brengen zaterdagavond en zondag op deze plaats verslag uit voor hen die er niet konden bij zijn !
Boris is nog maar één dag weg bij ons en hier een kort Facebook van baasje Magda…
Jan je zou het niet geloven, juist gisteren middag een klein plasje, Marc heeft hem een hoekje gemaakt voor zijn behoefte te doen, en Boris laten wij buiten en hij loopt er naar toe, wij houden hem wel in het oog, hij heeft er al tweemaal kaka gedaan, en al veel pipi, hij weet het goed, ik den dat zijn toilet overbodig is, en deze nacht heeft hij en minuut of tien geweend en deze morgen lag hij braaf wakker in zijn bench, het is een super hond, groetjes.
Van Bowie:
Karin stuurde een foto van haar Bowie, zoon van de andere Bowie ! Deze Bowie heeft het al knap voor elkaar zich languit in de zetel neer te vleien, maar we denken niet dat Karin daar kwaad om kan zijn. Ons slecht karakter denkt zelfs dat de zetel (bank voor NL) te hoog is voor Bowie en dat ‘m zelfs een zetje onder zijn kontje heeft gekregen van … Karin !
Van Nova :
Hoi Mam,
Met mij Nova gaat alles meer dan goed. Ik plas, slaap, eet, en poep als een grote meid. Nergens heb ik problemen mee en ga elke dag aan het lijntje even kijken naar de auto's en vrachtwagens die langs bulderende. En ook fietsen die langszoeven kijk ik na en weg! De buurkinderen zijn op bezoek geweest en naast cadeautjes namen ze een hoop geschreeuw en herrie mee en ik vond alles leuk en goed. Met de auto heb ik al vele kilometers afgelegd en na 5 minuten piepen ga ik gewoon slapen en wordt pas wakker als we op de plek van bestemming zijn. In Hoogstraten bij dokter Sarah heb ik mijn eerste cocktailprik gekregen, maar ik heb niet gehuild. Soms is het net alsof ik "Nee" heet in plaats van "Nova", maar ik leer snel! Als ze roepen " in de bench" dan weet ik al waar ik moet zijn en krijg een lekker koekje! Ik voel me puppydol gelukkig!
Je kleine lieve ster,
Nova
En dan kregen we nog een melding op Facebook vanuit Heijen in Nederland van een pup van bijna 4 jaar.
Gonda meldt dat het zo fijn gaat tussen haar Kyra–Belle en haar dochtertje Anna. Nu is Kyra een dochter van onze Belle en Ferron Van Drentenpassie. We kozen destijds voor Ferron als partner voor Belle om de gezondheidspapieren van Ferron , die hetzelfde waren als die van Belle. Maar ook voor de twee fijne karakters van beide ouderdieren. En dan maakt het ons fier en blij als we zulke foto’s van Anna en Kyra samen krijgen toegestuurd.
Als nu nog eens iemand vraagt of een Drent goed is met kinderen hebben we een referentieadres en Foto’s die voor zich spreken !
Tussen zaterdag- en maandagmorgen hebben de twee laatste pups het nest verlaten. Bij vogeltjes zeggen ze “ze zijn uitgevlogen” en we vinden dat een mooie uitdrukking.
Zo stonden zaterdag middag de voltallige familie Van Den Eede aan de deur om na een busrit van 11 uren vanuit Noord Italië hun Noxx’je te komen ophalen. De jongste zoon Joppe had er gerust zijn wintersport verlof voor willen afbreken, of zelfs bij ons intrekken om maar met zijn nieuwe kleine vriend te kunnen optrekken. Het verslag dat we van hen kregen kan je hieronder lezen…
Dag Jan en Simonne,
De eerste twee dagen met Noxx hebben we goed doorstaan.
Op weg naar huis heeft hij in de auto veel gehuild, maar wagenziek was hij absoluut niet. Een stressplasje in de auto is er ook niet geweest.
Thuis heeft hij wel een paar ongelukjes gehad, maar ondertussen geeft hij al zeer goed aan wanneer hij buiten moet voor een plasje of iets anders.
Noxx heeft kennis gemaakt met een heleboel speeltjes en het piepende varkentje lokte al snel reactie uit.
De nacht is moeizaam verlopen: veel wakker geweest en gehuild. Te begrijpen als je van je vertrouwde omgeving en roedel wordt weggehaald. Hopelijk slaapt hij de volgende nacht al iets rustiger.
Deze namiddag hebben we weer eventjes met de auto gereden, omdat Joppe een loopwedstrijd had. Het autorijden is momenteel nog niet zijn favoriete bezigheid, want heel de heenweg heeft hij piepend afgelegd. Tijdens de loopwedstrijd hebben we ons ver van het volk een plaatsje gezocht om Noxx rustig te laten kijken wat er gaande was. We zijn echter niet tot de prijsuitreiking gebleven omdat Noxx toch wel wat bibberde van de schrik. Op de terugrit is hij als een blok in slaap gevallen.
Deze avond is er wat familie op bezoek geweest met kleine presentjes voor Noxx.
We zijn gisteren ook al even een wandelingetje gaan maken in onze straat en deze ochtend hebben we zelfs al blokje rond kunnen wandelen. De auto’s die passeerden lijken voor Noxx nog op monsters, want iedere keer ging hij zitten achter onze benen als er één passeerde. Deze avond hebben we het zelfde blokje gewandeld en het ging al een stuk beter.
Momenteel ligt hij rustig te slapen aan onze voeten.
Groetjes,
Elke, Tim, Borre, Joppe en Noxx
En ook Boris verliet ons
En dan kwam deze ochtend Marc en Magda hun Boris ophalen. Ook hij bleef een week langer bij ons dan de eerste vijf puppies.
Als je het verschil in grootte ziet tussen de pups die vorige week het nest verlieten en dan vandaag Boris, dan is dat verschil immens !
Boris is richting Temse getrokken waar hij in een bijzonder warm nest is terecht gekomen. Dat wisten we al wel, maar in dit geval komt de bevestiging van het facebook waar de pagina van Magda Cornelis uitpuilt van de gelukwensen voor Boris en zijn baasjes.
Ook van Magda en Marc kregen we al enkele foto’s toegestuurd waar ons baasje toch wel enige moeite en nieuwe technieken voor moest gebruiken om de foto’s tot een bruikbaar formaat moest krijgen voor het blog. Maar ’t is ‘m gelukt en hier kan je dan ook het resultaat zien van het baasje zijn onverdroten probeersels die uiteindelijk een resultaat naar wens heeft opgebracht !
Morgen meer want anders krijgen we dit bericht niet meer voor middernacht op het blog !
Acht weken is hij het brave, niet opvallende hondje geweest in de groep van zeven pups van onze Hera. Dat lag niet aan hem want de kleine roedel kende geen uitschieters, het was een heel homogeen nest van samenstelling..
Maar nu, sinds vorige week zondag was hij hier nog samen met Noxx een ander broertje en dat was plezier à volonté, van ’s morgens tot ’s avonds. En we vermoeden zelfs dat ze ’s nachts ook nog aan het plezier maken waren.
Maar gisteren middag is Noxx ook vertrokken en bleef Boris van de pups alleen achter. Zijn toekomstige baasjes komen hem morgen ophalen . Maar intussen heeft hij het niet aan zijn jonge hartje laten komen.
In Lucy en Heros heeft Boris waardige vervangers als speelkameraden gevonden. Soms ging het er nogal heftig aan toe in de tuin. Het vrouwtje zag het allemaal niet graag gebeuren maar het baasje die haast de ganse tijd met de honden was buiten geweest, was er wel gerust in. Te meer omdat Boris, na serieus getackeld te zijn geweest door de groten, zelf terug in de aanval ging. Neen… van ophouden of opgeven heeft deze rakker nog niet gehoord. En qua socialisatie kan het tellen wat Lucy en Heros met Boris uithalen.
Drie keer is hij vandaag al als een blok in slaap gevallen. Gewoon daar waar hij staat, omgevallen als het ware en in een diepe slaap.
Voor de baasjes is het een bron van plezier hoe hij telkens weer op zijn puppypootjes weer achter Lucy en Heros achteraan gaat. Het doet hen denken aan de komst van Belle, nu goed negen jaar geleden. Toen kreeg hier een twaalfjarige Bas te maken met zo ’n kleine druktemaker die naar de naam Belle luisterde.
Op een bepaald moment heeft het baasje toen de oren van Bas naar het licht gehouden en daar kon je los doorheen kijken door de gaatjes veroorzaakt door de puppytandjes. Zoiets moet Heros nu ook ondergaan en net als toen bij Bas laat hij die kleine maar doen.
En dan te weten dat Heros hier gebleven is omdat zijn karakter zo op dat van de toen pas overleden Bas geleek. En dat is nog steeds niet verandert…
Nu mislukt is misschien een te groot woord maar een gebroken voet is ook niet niks. Je kan dan zelfs niet zeggen “erg maar er is geen been gebroken”
Hier het verhaal van onze Luna uit Minderhout, op vakantie met maatje Golden Mirza en de twee baasjes… Ook heel mooie foto’s kregen we door van ons sympathiek koppel…
Beste moe en andere leden van de Faes-roedel,
Zoals elk jaar vertrokken we dit jaar in februari weer naar de Tirolische Alpen voor 10 dagen winterfestijn en dolle pret in de sneeuw. Het weer in Westendorf werd weer op de voet gevolgd want verleden jaar was het wel heerlijk weer (om te wandelen) maar was het veel te warm om te skieen ttz. Door het warme weer bleef dat goedje ni liggen.
Dit jaar beloofde echter heel anders te lopen ... En niet alleen qua weer.
Op dinsdagnacht was het omstreeks 2 uur een druk gedoe. Alles werd voor de laatste keer gecheckt ... Voor de veiligheid gaan onze brokken er als eerste in in de voormiddag... Ook het huis werd hermetisch afgesloten en hoppa wij weg. Wittekop en ik op de achterbank, baasjes van voor. Zoals elk jaar rijden we ook eventjes om langs Venlo... Vraag ons ni waarom maar dit jaar was het om vosjes te spotten. De weg was goed, het weer zat mee en toen we Worgl links lieten liggen, gingen onze hartjes wat sneller kloppen.... WoW wat een sneeuw dit jaar. Alles netjes in 9 uur aangereden dus omstreeks 12 uur zetten we onze eerste dartele pootjes in de shnee... Baasjes namen nog de tijd om een soepje te eten en het restaurant gewoontegetrouw te boeken voor 's avonds, alvorens we naar ons appartement gingen. Dit jaar was het het appartement op de eerste verdieping .... Gelukkig maar zo zal blijken.
Dag 2 gingen we vol goede moed op pad om via Brixe naar Westendorf te lopen. Want skieen ging nog ni gebeuren.
De wandeling was mooi tot in Brixe en daar werd een ijsplek ons baasje fataal. Aan het luide jammeren en kermen hoorde ik onmiddellijk dat het fout was. Met 3 waren we bezorgd, baasje krabbelde nog recht maar echt steunen op de linkervoet kon ni meer. Gelukkig stopte er een vriendelijk Duits koppel met witte BMW en die hebben baasje terug naar het appartement gedaan. Ons ander baasje zou met ons teruglopen.
Onze hospita (THE landlady dus) belde onmiddellijk een ambulance en toen wij aankwamen, lag baasje al op een bed in de ambulance. Geen km skipiste en vakantie al voorbij ... Op dag 2. Na wat foto's bleek de buitenenkel gebroken te zijn en een operatie drong zich op. Baasje heeft verteld dat ze op 17 uur al op de operatietafel lag en dat er in de buitenenkel een plaatje geschroefd werd. Ik geloof er ni veel van want ik heb al geprobeerd met een magneet er langs te lopen maar er gebeurt ni echt veel.
Daar zaten we dan met 1 baasje op het appartement. Ze maakte het wel gezellig voor ons hoor, lekker wandelen maar in de namiddag werden we alleen gelaten en niet om te gaan skieen maar wel om op ziekenhuis bezoek te gaan. Naar we gehoord hebben, is het personeel in Oostenrijk super vriendelijk maar is het eten echt ni te eten. Met wat aandringen bij de orthopeed mocht baasje op zaterdag al uitzonderlijk het krankenhaus verlaten... Maar zoals ik al zei de vakantie was al over van dag 2. Het andere baasje nam ons wel mee op mooie wandelingen zoals bv naar de hohe salve maar
ook wij voelden dat het niet hetzelfde was. Gelukkig waren er nog vrienden van de baasjes zodat de gedachten nog eens verzet konden worden.
Omdat baasje naar de dokter moest en omdat de vakantie toch al wat om zeep was, besloten we om maar wat vroeger te vertrekken.
Er moest wat aangepast worden aan het inladen van de auto want baasje moest op de achterbank en ik mocht jawel vanvoor 'convoyeur' (of zoiets - ik moest de weg zeggen) spelen... Dat had mijn Drente-oog weer goed gezien want ik lag prinsesheerlijk op mijn troon.
Ondertussen mag baasje met een aircastgips en krukken al terug lopen (strompelen dus) en zijn wij super gelukkig want ze is nog zeker tot einde maart thuis...
Zo zie je maar... Zoals Bredero zei:'het kan verkeren' en dus ook zwaar verkeerd gaan. Ze zijn t ni afgeleerd want de volgende trapjes liggen in t verschiet en in 2016 trekken we terug naar het land van De Alpen.
Waar was je op het moment dat….. gebeurde ? In dit geval, de moord op vleeskeurder/dierenarts Karel Van Noppen weet ik het nog heel precies. We zaten nog even TV te kijken op de vooravond van ons vertrek naar Reschen Süd-Tirol, voor een weekje skiplezier.
Op TV kregen we een programma onderbreking “nu heet dat Breaking News” met de melding dat er in Wechelderzande, op zo’n zeven kilometer van onze woonplaats Vosselaar, een dierenarts vermist was !. Mijn eerste reactie vergeet ik nooit meer “ZE hebben Karel te pakken” !
Karel Van Noppen was onze eerste dierenarts voor onze eerste rasechte straathond Sloeber. Van Sloeber kon Karel niet zeggen hoeveel rassen hij in zich had. Dus één ras had hij zeker .
Verschillende jaren zijn we bij Karel en Mieke zijn vrouw klant geweest. Eerst in de Korte Begijnenstraat, later aan het Boomgaardplein. Tot de grond onder Karel zijn voeten te heet was geworden door de dreiging van de hormonenmaffia. Karel was immers een gedreven verdediger van gezond hormonenvrij vlees en keurde regelmatig met hormonen behandelde runderen af in de slachthuizen !
Karel en Mieke vertrokken met hun kinderen voor enkele jaren naar het doodarme Afrikaanse land Malawi en wij zochten noodgedwongen een andere dierenarts.
Enkele jaren later en slechts een paar maanden voor de moord op Karel ontmoetten we het echtpaar toevallig op een vernissage van een tentoonstelling van Paul Verbeeck een gezamenlijke vriend in Hoogstraten. Mieke volgde toen schilderles bij Paul Verbeeck in de academie in Hoogstraten. We hadden na de verschillende jaren van hun aanwezigheid in België, een heel gezellige babbel met hen.
De moord had dan ook enkele maanden later een bijzondere impact op ons. Vooral de lafheid van de opdrachtgevers die zelf te laf waren om de confrontatie met deze fijne maar in zijn job onverbiddelijk man aan te gaan. Daar namen ze dan een ordinaire huurmoordenaar voor in dienst, een killer voor geld !
Inmiddels zijn we twintig jaar later en het jaarlijkse contact situeert zich rond 20 februari, de herdenkingsdag van de moord. Dat vertaalt zich in de wandeling in Wechelderzande ten voordele van het werk van Karel’s echtgenote Mieke die inmiddels terug gekeerd is naar Malawi en daar prachtig werk verricht dat alle steun vanuit België verdient. Een werk waar elke Euro naar Mieke haar levenswerk gaat en dat hier in Wechelderzande door vrijwilligers en idealisten in stand wordt gehouden.
Hier een paar links over Karel en over het werk van Mieke in Malawi.
Vandaag kregen we enkele reacties in onze mailbox van onze pups die verhuisd zijn naar “de Vlaanders”.
Eerst het verhaal van Eva en haar (eigenlijk die van Steven) Nox , met één X . Even verduidelijken dat Lana, een halfzusje van Nox ook een pup is van Hera uit haar vorig nestje. Beide pups hebben nu hun vaste stek gevonden in Aalter …
Dag Jan,
hier gaat het heel mooi! Lana zoekt steeds Nox op en omgekeerd. Nox is voor het eerst mee geweest naar de markt. Wat een blitzbezoek zou zijn draaide uit tot prins Nox die alle mensen hun hart veroverde. Heel parmantig aan de lijn en knuffelend door iedereen die zich bukte. In de autobench viel hij dan ook uitgeput in slaap. Nog steeds vreemd hoor ... Dood vreemde mensen die dichtbij komen en zomaar je pup komen knuffelen . Steven zal hem kunnen gebruiken als vrouwen magneet.
Gr eva
En ook Doreen uit het Oost Vlaamse Melle, in de schaduw van Gent zond ons een verslagje van de belevenissen met hun Jack, volgens het paspoort Nono-Jack… En ook daar gaat het naar ieders tevredenheid goed met de nieuwe huisgenoot…
Beste Jan en Simonne,
Jack ligt lekker te slapen in zijn bench, dus even tijd voor een update!
Hij stelt het supergoed.Hij slaapt nog steeds als een roosje ‚’s nachts op onze kamer in een kleine bench. Die is al verschoven van dichtbij het bed naar verder weg, en vannacht zal hij op de gang slapen maar met de deur van de slaapkamer nog open.
Hij luistert al goed naar zijn naam en komt als we hem roepen (op een uitzondering na). Hij speelt nog steeds zeer graag met de poezenknuffel die jullie meegaven maar ook andere speeltjes interesseren hem erg. Het is leuk om hem bezig te zien en met hem te spelen. Maar wat zijn schaduw is, daar snapt hij niets van!
We beginnen elkaar goed te kennen en hij komt ook steeds meer aan mijn voeten liggen.
Met het zindelijk zijn gaat het op en af. Soms doet hij het erg goed maar soms (vooral als er wat drukte is door bezoek) heeft hij nog een ongelukje (van de opwinding denk ik). Maar we geven de moed niet op en gaan heel regelmatig met hem naar zijn toilet in de tuin.
Ik leer hem nu ook om alleen te zijn. Dat is niet makkelijk want in het begin piepte hij al als ik nog maar de kamer verliet. Nu gaat het al beter: met een kong of een knaagbeentje in zijn bench kan hij al wel 10 minuten alleen blijven. Ik hoop dit de volgende dagen alsmaar te kunnen verlengen.
We zijn ook volop bezig met socialiseren: auto’s, fietsen, schapen, stofzuiger, strijkplank, autoritjes, dierenwinkel… het passeert allemaal de revue. Soms is hij een beetje onzeker maar als je hem de tijd heeft om te wennen, dan zie je het staartje omhoog gaan. Vandaag nemen we hem eventjes mee naar het station, benieuwd wat dat zal geven.
En ook typisch Jack: ‚s avonds tussen 10 en 11 heeft hij een „zot uurtje”: dan speelt hij veel wilder dan de rest van de dag. Om dan uitgeput in slaap te vallen en de hele nacht door te komen.
Groetjes,
Doreen
Er zijn ons nog verhaaltjes over de nestverlaters in de maak is ons beloofd. Ze jullie onthouden zou doodzonde zijn. Duuusss… er komt nog wat de volgende dagen.
Vandaag heeft het baasje het puppy verblijf wat gereorganiseerd . Het is een beetje kleiner geworden en daardoor moest het puppy pretpark van Koen wijken.
Het pretpark dat de oud-leerling van ’t baasje zelf in elkaar geknutseld had, en dat hier in het puppyverblijf vier weken de dienst heeft uitgemaakt tot plezier van de pups en ook van het hoofdbestuur is terug naar Turnhout verhuisd. Verbazend hoe de pups er soms echt zwaar tegenaan gingen die zevenling van onze Hera.
Maar nu zijn er nog maar twee en die zijn nog het grootste deel van de dag buiten aan het spelen, het was dan ook logisch dat het baasje gans het pretpark heeft gedemonteerd en een goede wasbeurt heeft gegeven met Dettol. Koen en Kristel krijgen het pretpark, de schommel, de draaitafel (kaasschotel van de Ikea) netjes terug zoals wij het netjes in bruikleen kregen.
Veel bezoekers stonden er op te kijken hoe de pups tussen de kettinkjes, lege flessen met knikkers in, linten van spanbanden en een wiebelplank hun gangen gingen en pret beleefden.
Aanvankelijk dacht het vrouwtje dat die pups van vier weken oud schrik zouden hebben van die lawaaitoestanden zoals van de flessen, maar niets was minder waar. Dol gek waren ze ervan.
We zijn er zeker van dat bij verschillende fokkers hier ten lande al handige Harry’s aan het timmeren zijn geslagen om pretpark Koen navolging te geven. En ze hebben gelijk, we hebben zelden op zo ’n kleine plaats zoveel mogelijkheden opgemerkt waar de pups zich in konden bekwamen in verschillende disciplines !
Nu moeten de lezers niet denken dat we de pups hun speelgoed hebben afgenomen. Niets is minder waar maar de soorten speelgoed zijn gewijzigd. Het zijn nu meer lege flessen en ballen die nu favoriet zijn. En ook elkaars staarten en oren zijn onderwerp van aanvallen van de opponenten !
Bedankt Koen en Kristel voor het in bruikleen geven van het plezantste puppyspeelgoed dat er ooit hier in huis heeft gestaan !
Terwijl bij de fokker thuis nog twee achterblijvers de dienst uitmaken, hebben we al meerdere nieuwtjes, foto’s en filmpjes in onze mailbox gevonden.
Een constante loopt door de berichten, de baasjes beleven de ene verbazing na de andere met de pups en ze zijn zindelijk op een klein accidentje na. Dat heeft dan weer z’n oorzaak in het niet herkennen van de signalen die het pupje uitstuurt.
Drie van de zeven pups hebben een speelmaatje in de vorm van een soortgenoot. Nox en Nova hebben één of twee Drenten als huisgenoot en Nazca heeft een Newfoundlander van elf jaar als huisgenoot !
Van Bowie en Jack kregen we ook al fijne berichtjes, verhalen over de huisrit en verslagen van de eerste nachten in de nieuwe omgeving. Verhalen die een fokker wil horen en lezen. Net als hier gaat de socialisatie ijverig verder en volgende week starten er al verschillende pup’s hun opleiding in de diverse hondenscholen.
Na de puppy opleiding gaan er ook enkele hun aangeboren jachtinstinct aanscherpen in een jachtopleiding hoewel er bij de baasjes geen enkele echte jager tussen loopt. Maar we hebben het al meermaals meegemaakt dat door het werken met de hond er toch bij de baasjes interesse in de jacht komt als hij merkt wat een potentieel het hondje heeft… We horen het wel want al de eigenaars hebben al te kennen gegeven dat ze onze aanpak van fokken en het volgen van de hondjes wel uitermate appreciëren.
En dat laten wij als fokkers “niet koud worden” daar moeten we aan werken en warm houden …
Ja het gebeurt soms dat je zo druk bezig bent met van alles en nog wat… en dan schiet er iets over waar je niet meer aan gedacht hebt.
En toch waren we met de honden en hondjes bezig, de ganse dag zelfs. De grote loebassen waren druk vandaag. Zo druk zelfs dat het baasje het weerbericht niet af gewacht heeft om met zekerheid de raad te kunnen geven “ ga morgen de deur niet uit zonder regenjas of paraplu” !
Ook die twee dreumesen, Boris en Noxx hebben haast gans de dag in de tuin , terras en het puppen huisje doorgebracht. Het weer was er dan ook naar, zo ’n mooi weer was net wat de pups nodig hadden om te kunnen ravotten met elkaar en met Lucy, hun halfzusje van bijna drie jaar.
Nu is Lucy volgens het hoofdbestuur meestal wel erg enthousiast en dus ook druk bezig met dat kleine grut. Maar het is haar vergeven want uiteindelijk is zij het die de pups die al vertrokken zijn het meeste mist. Daarstraks zat ze tussen de staande klok en de deur naar de hall zielig te kijken. Net alsof ze zat te wachten op de pups die inmiddels over gans het land verspreid naar hun baasjes vertrokken zijn.
Van de pups die intussen alle al een nacht “op den vreemde” hebben doorgebracht komen er niets dan goede berichten. Dag na dag zelfs beter… Meestal gaat het over de kennismaking met de andere huisdieren, maar ook dat ze het zo mooi aangeven wanneer ze een plas of sigaartje moeten plegen. Er zijn al wel “accidentjes” gemeld maar de baasjes geven zichzelf de schuld dat ze de signalen niet dadelijk hebben opgevolgd.
Morgen gaan we een bloemlezing over dit onderwerp proberen samen te stellen…
Ook vandaag vertrokken er weer twee pups naar hun baasjes. Deze twee zijn wel bijzonder want beiden gaan een halfbroertje en halfzusje als speelkameraad krijgen. Zo krijgt Lana er halfbroertje Nox-Bowie bij en Lennaert gaat Nova-Hera als nieuw gezinslid in de roedel daar opnemen.
De puppy-ren biedt nu echt wel veel plaats aan Boris en Noxx. Beiden hebben de ganse namiddag in de tuin gespeeld tot ze van moeheid in het puppyhuisje, van de wind gespaard in slaap zijn gevallen. Er kwam zelfs een snurk geluid uit het huisje, tot we merkten dat Lucy bij de pups in het huisje ook ingedommeld was. We mogen tevreden zijn, ook wanneer de roedel wisselt loopt nog altijd alles gesmeerd tussen onze grote loebassen en de puppelaars.
Boris en Noxx eten nu ook al uit de “grotehondenkommen” op de standaard. De grote plateau’s waar ze de vorige weken uit aten is nu niet praktisch meer en dus doen de eetkommen van de groten nu ook dienst voor de pups.
Vanochtend was het ook al merkbaar toen het hoofdbestuur de puppy-ren ging oppoetsen, en toen waren ze nog met vier pups. Morgenochtend gaat het dus nog eenvoudiger worden. Dan gaat het baasje ook het puppyverblijf grondig kleiner maken en gaat ook Hera, net als haar pups in een afzonderlijke bench slapen. En vanaf nu gaat de benchdeur ook voor de pups dicht. Zo leren we hen dat ze ook de bench kunnen netjes houden door ’s nachts aan te geven dat ze hoge nood hebben om buiten iets te gaan “wegleggen”.
In drie gezinnen is er vandaag op een originele manier Valentijn gevierd. In die families kwam er vandaag en voor vele gelukkige jaren een huisgenoot bij. Nazca, Bowie en Jack verhuisden vandaag van onze woonkamer naar hun definitieve baasjes.
En alle drie kregen ze op het hart gedrukt “als je niet voor ons pupje zorgt zoals wij het deden dan gaat het er stuiven” en alle drie gaven ze ons volledig gelijk daarin !
Nog vier pups resten er in de puppy-ren hier in onze huiskamer. Morgen gaan Nova en Nox naar hun baasjes en dan gaat het nog stiller worden in Vosselaar in de Faesroedel. Zo kunnen we dan maandag ochtend wakker worden met nog maar zes Drenten in huis. Onze vier “vaste” roedelleden Belle, Hera, Heros & Lucy houden dan nog het gezelschap van Noxx en Boris. Die twee blijven nog wel even.
Het baasje gaat wel begin volgende week de antieke kleerkast wel terug plaatsen en de twee “blijvers” mogen dan samen met de andere roedelleden ronddraven door de huiskamer. Eén voorwaarde is er wel…ze moeten zo zindelijk blijven als ze nu zijn, en aangeven wanneer het tijd is om buiten een plasje en een kakje te gaan plegen. Zo deden ze het ook toen de overige pups hier nog ronddraafden en er is geen enkele reden om anders te gaan doen.
Ons baasje is wel benieuwd hoe Belle & co gaan reageren op de nablijvers. Zij hebben er uiteraard geen enkel idee van hoelang die twee gaan blijven. Zij gaan misschien wel denken dat het ook blijvers zijn ! Maar daar gaan enkele baasjes van steigeren is ons gedacht. Maar Tim en Elke en ook Marc en Magda mogen op hun twee oren slapen, hun troetels zijn in goede handen en de socialisatie gaat gewoon verder net alsof het onze eigen honden blijven !
Morgenvoormiddag vliegt onze eerste pup de grote wereld in. Rond elf uur vertrekt Nazca met Bjorn en zijn vader naar Hasselt. Vader komt mee om de pup in zijn armen mee te nemen en gerust te stellen. Alle pups hebben al met e auto mee gereden richting dierenarts voor de DNA staalafname en het chippen. (Dat doen de dierenartsen in België en niet de KMSH zoals in NL de RvB).
Toen is er geen van de zeven pups ziek geworden in de auto, ze hebben toen ook alles droog en proper gehouden. Wat het hoofdbestuur al een hele prestatie vond.
Ook Bowie vertrekt en ook Jack trekt naar zijn baasjes. Met Jack heeft het baasje het meest kopbrekens gehad om hem toe te wijzen aan Luc en Doreen. Luc die werkt met Burn-out patiënten heeft aan ’t baasje eens vertelt dat hij zijn hondje mogelijk mee zou kunnen inschakelen als therapiehond. En daarom heeft het baasje Jack, een hondje met een heel stabiel en vrolijk karakter, geen leider of dominantje aan Luc toegewezen. Luc en Doreen mogen er gerust in zijn dat het baasje nog dikwijls gaat informeren naar de vorderingen en gedrag van Jack. Jack is de eerstgeborene van dit nest en was vanaf het begin een hondje dat bij ons baasje in het oog sprong. Nu maar hopen dat Jack zijn mogelijkheden waar maakt.
Daarstraks kregen we ook nog nieuws over Liv, Hera’s dochter uit haar vorig nestje die in Katwijk aan Zee bij Jan en Kirsten haar plaatsje heeft gevonden. Het doet ons plezier dat Kirsten zo lovend over haar meest lieve hondje ooit schrijft. Hier doet het vooral goed aan ons hart omdat Liv samen leeft in een gezin met twee heel kleine kinderen die het opperbest met haar kunnen vinden.
Kijk zulke nieuwtjes hopen we op de vooravond van het vertrek van de eerste pups uit het N-nestje in de komende weken , maanden en ook nog jaren te mogen ontvangen. Bedankt Kirsten voor deze fijne mail op toch wel een belangrijk en emotioneel moment voor een fokker .
Nog twee dagen voor de uittocht van de pups begint ! Vanaf zaterdag vertrekken de pups naar hun eigenste baasjes. Hier ten huize heeft dat zijn invloed op het hoofdbestuur in deze zin dat het baasje voornamelijk met administratieve zaken bezig was. De contracten en de garantiepapieren moeten in orde gemaakt worden want dat hoort niet op de dag van het ophalen gedaan te worden.
Ondertussen kregen we ook nog puppybezoek.Dat is haast elke dag zo geweest maar vandaag waren het enkel Marc en Magda die naar hun N-Boris goeiedag kwamen zeggen. Boris blijft nog wat langer, want Magda heeft het nog te druk met haar carrière af te sluiten voor ze met pensioen gaat. Daar past niet dadelijk een te socialiseren pup in. Dus blijft Boris nog een tiental dagen na de eerste pup die ons verlaat.
Vandaag kwamen ze nog eens op bezoek en hadden ook eens graag de test met Boris aangelijnd op straat gedaan. Net als de vorige pups die de straat opgegaan zijn, waren de eerste meters wat moeilijk. De pupjes zijn zo klein in vergelijking met zo ’n grote betonmixer vrachtwagen die juist dàn met veel lawaai komt aandaveren !
In de zijstraat ging het vlot en volgde Boris heel vlot zijn moeder Hera die meeging om Boris gerust te stellen. En dat lukte met hem net zo goed als met zijn nestgenootjes. Omdat Boris zo goed volgde was het zelfs zo dat het meer leek dat hij Marc al mee op sleeptouw nam. En dan nadien maar klagen dat een Drent steeds maar trekt. Deze hier deed het al op zes weken en een half !
Als de pups in de tuin zijn en het baasje of het vrouwtje zijn er bij is het voor het hoofdbestuur maar een zaak… en dat is opletten dat ze op geen puppypootjes gaan staan. Die pups hangen letterlijk aan je broekspijpen en nog erger… aan je veters van je schoenen. Nieuwsgierig zijn ze ook meer als normaal. Bij het minste geluidje zijn ze al alert om te gaan kijken wat er gaande is. Zo is in de handen klappen een teken dat het schafttijd is, en dat er eten op "tafel" komt.
Als ’t baasje met zijn tong een klakkend geluid maakt wil dat zeggen dat ze moeten komen. En dat deed het baasje daarstraks dan ook toen hij de pups alle zeven aan de afsluiting wilde krijgen. Dat lukte deels omdat ook Hera en Lucy achter het baasje zijn rug in een “gevecht” om koebeest bezig waren.
Morgen proberen we het opnieuw wanneer de zon even netjes door de wolken komt piepen als vandaag.
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
