Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
16-04-2015
Russen in huis…
Vosselaar 16 04 2015
Russen in huis…
Neen het is niet wat je kan vermoeden, het is niet zoals destijds met de anti-raketten betogingen eind vorige eeuw. “Beter een raket in mijn tuin dan een Rus in mijn keuken”
En nu staan ze hier op het aanrecht, 14 “Russen” van een heel lekkere tomatensoort die we in Frankrijk kennen als “tomate Russe”.
Enkele jaren geleden kreeg ons baasje enkele plantjes van een Franse vriend “om eens te proberen”.
Die tomaten vielen zo goed mee, lekker sappig, zoet, vol van smaak en weinig zaadjes, kortom de ideale tomaat. Eén nadeel is er aan, ze worden heel groot die vruchten. Tomaten van 750 gram per stuk zijn geen uitzondering. ’t Baasje zwanst er steeds mee wanneer hij zegt “als we van die tomaten eten dan moeten we vrienden inviteren want met z’n tweetjes krijgen we ze niet op !
Enkele weken geleden heeft ons baasje weer wat zaadje in de grond gestopt, een beetje gesoigneerd, water op tijd gegeven en op een warm plaatsje gezet waar ze makkelijk konden kiemen. En vandaag heeft hij de jonge plantjes uitgeplant in turfpotjes.
In die potjes kunnen ze ongestoord verder groeien en stevige wortels ontwikkelen. Half mei planten we ze dan uit in onze Franse moestuin.
Enkele weken na deze plantjes heeft ons baasje nog 50 zaadjes van eigen oogst gezaaid in een bloembak en die zijn ook haast alle gekiemd. Het baasje is van plan zich dit jaar volledig toe te leggen op tomaten en die dan steriliseren in Weckpotten voor de winter en waarschijnlijk ook een deel van het daaropvolgend jaar.
Volgend jaar richten we ons dan op een andere groente, want elke groente heeft zijn specifieke verzorging op bepaalde tijden nodig. En aan die tijden ligt het meestal omdat we ook bij het begin van de zomer niet altijd in de Charente verblijven… Andere planning dus en we houden jullie van de resultaten op de hoogte
En ook vandaag en gisteren kregen we zonnekloppers in onze mailbox. We kunnen ze ook geen ongelijk geven want zelf genieten we ook met volle teugen van de zon.
Zeker nu het baasje de laatste hand legt aan het “graafvrije” gazonnetje. Vandaag heeft het hoofdbestuur de laatste stukjes hout en ander afval dat uit de composthoop is meegekomen van het toekomstige gazon geraapt.
Het baasje heeft dan het gras gezaaid waarna hij alles heeft toegedekt met een dun laagje potgrond uit grote zakken.
Dan heeft het baasje het ganse zootje “eens goed nat gezet” zoals hij dat zelf noemt. En nu is het afwachten of het graszaad er net zoveel zin in heeft als wijzelf, die toch grootse zaken verwachten van onze baas zijn inspanningen !
En dan nu de zonnegenieters. Lobke en Siebe lagen netjes tegen elkaar in hun Numansdorpse tuin te genieten.
Nova, ook al een Nederlandse zat wel aan de gans andere kant van Nederland, maar ook in het Limburgse Roosteren scheen de zon volop.
Voor Hulst waar Bowie jr. woont moeten we ook Nederland noteren, maar het is wel de meest Belze streek van Nederland daar in Zeeuws Vlaanderen
En Kyra-Luna lag ergens midden tussen de drie voorgaande ook al te zonnen. Maar die deed dat vlak tegen de Nederlandse grens in het Belze Minderhout (in Lesswood zeggen haar baasjes)
En nu maar hopen dat de zon nog wat standvastig is en we nog enkele dagen kunnen genieten van het mooie weer voor we voor enkele weken naar de zonnige Charente trekken. Daar blijkt het ook al zulk mooi zacht weer te zijn. Maar wees gerust, we houden jullie op de hoogte …
Erg hé, heel erg vinden wij dat ! Ons baasje heeft voor ons de weg naar China afgesloten !
Met de weg naar China bedoelt ons hoofdbestuur de kuilen die we kaarsrecht naar beneden graven in wat voor ons baasje een “schoon pelouske” zou moeten zijn . Dat is het ook ooit geweest dat schoon pelouske. Netjes aangelegd met opgerolde graszoden uit Postel was dat toen ons Belle haar K-nestje kreeg.
Nadien is het steeds van kwaad naar erger gegaan met dat grasveldje. Voor ons viervoeters geen enkel probleem, maar de keren dat het vrouwtje gefoeterd heeft wanneer ze de was weer eens ging ophangen aan de droogmolen en in één van die kuilen trapte zijn ontelbaar geworden.
Duuusss… heeft het baasje op een bepaalde ochtend, op de parking van onze plaatselijke apotheek, de oplossing zien liggen ! GRINDTEGELS bleek een nieuw magisch woord te zijn in baasjes vocabulair.
Nu heeft hij er zo’n dertig m² van gekocht en na de grond te hebben omgewoeld en geëgaliseerd heeft hij de tegels gelegd. Dat is geen werk waar je universiteit hoeft gedaan te hebben maar ’t kruipt in je rug zegt het baasje.
En toen… toen heeft ‘m nog zo een lumineus idee gekregen. De composthoop die “iets” te grote afmetingen begon aan te nemen heeft nu dienst gedaan om al die gaatjes in het honingraat motief op te vullen.
Daar is hij toch wel gans de namiddag mee bezig geweest en voor ons was het een raar zicht. Het gebeurt nog maar onze baas zien werken met schop, riek en kruiwagen… je ziet het niet dikwijls hier in Vosselaar gebeuren. In La Magdeleine gebeurt het meer , maar hier is het “hors categorie”
En zo zijn de gaatjes netjes gevuld met compost. Het deed ons Drentjes denken aan een wafel waarvan de gaatjes werden opgevuld met choco of met slagroom bij de grote Brusselse wafels.
Morgen vroeg gaat hij dan gras zaaien en het pas gezaaide gras afdekken met gezeefde compost. En dan zegt ‘m gaat hij op het terras zitten wachten tot de zaadjes kiemen en de tuin terug een mooie groene schijn van jong gras krijgt.
En misschien, heel misschien want hij is er geen fan van komt er wel een liedje van Sam Gooris aan te pas, zoals dit bijvoorbeeld … https://www.youtube.com/watch?v=PcOGxmy8GLA
Het was de voorlopig laatste zwembeurt in het Horse Care Center te Meerle. En weer was het genieten van seconde één tot de rit huiswaarts.
We zwemmen met Lucy om haar spieren op de heupen te verstevigen, het zwemmen is ideaal tegenover bvb lopen naast de fiets. Hier moet Lucy kracht zetten en dus haar spieren gebruiken zonder dat ze zich kan forceren.
Per zwembeurt doet ze 300 meter, opgedeeld in 3 x 100 meter met telkens een korte rustpauze tussen van een paar minuten.
Ze is verzot op haar zwembeurt en het is al meermaals gebeurd dat ze vertrok zonder dat het baasje naast haar liep.
Zo ook deze namiddag toen het baasje een foto wilde nemen van hoe ze te water ging. Ze was al zeker 5 à 6 meter weg toen ze merkte dat het baasje niet mee was. Terstond draait ze dan om als wil ze zeggen “komaan man, of kan je me niet volgen” !
Ze zwemt dan in speedtempo de eerste 50 meter en draait dan uit zichzelf een 4 tal meter voor “het droge” terug voor de volgende 50 meter ! Wanneer ze in het begin nog enkele meters de “spetsersslag” zwemt gaat het iets later in olympische stijl verder. Door het glasheldere water kan de begeleider heel goed de mooie de stijl van de zwemslagen volgen.
Het baasje is er van overtuigd dat Lucy daar vrij spel krijgen, wat uiteraard niet mag omdat er heel dure paarden gestald staan die de opwinding door een Drent tussen hun poten niet kunnen appreciëren, dan was ze de ganse dag rond het zwembad te vinden.
Voorlopig gaan we daar niet meer zwemmen omdat we volgende week terug naar Frankrijk vertrekken en dan daar gaan verder zwemmen in ons gewoon mensenzwembad. En dan gaat het baasje waarschijnlijk ook mee te water.
Samen met de eerste mooie zonnige dagen kregen we ook foto’s in onze mailbox van onze “pups” te velde . Nu ja pups is een groot woord want zonneklopper Harko is een broer van Hera en Heros en die zijn al zo’n zes jaar het puppystadium voorbij. Maar het blijven ten eeuwige dage onze Belle of Hera’s pups.
Met de eerste foto’s hadden we gelijk twee zonnekloppers in beeld. Van Gonda kregen we heel mooie foto’s van dochtertje Anna die voor de eerste maal buiten op het gazon mocht gaan zonnekloppen en gelijk het gezelschap van onze Kyra-belle kreeg. De foto’s zijn een ware reclame voor de Drent als kindervriend. Je zal het met ons eens zijn dat de foto’s op zijn minst “vertederend” kunnen genoemd worden.
Van Nox, zoon van Hera en van Lana, dochter van Hera uit haar vorig nest en samenwonend in Aalter kregen we het bewijs dat ook in Aalter zonnige dagen konden worden opgetekend. Vrouwtje Eva van het duo stuurde ons deze foto
En uit Melle kregen we foto’s doorgestuurd door Doreen het vrouwtje van onze Nono-Jack. In een vorig leven in Vosselaar gekend als “het rode lintje”. Ook Doreen is in de wolken met hun pup die hier in het nest het favoriete pupje was van ons baasje. Ons baasje heeft een voorliefde voor stoere struise reutjes, en zo was en is Jack er nog steeds eentje . Hier de foto’s in klein formaat.
Ook van de andere pups verwachten we de volgende dagen nog foto’s die we jullie uiteraard ook niet gaan onthouden.
De verplaatsing was met het kleine ommetje langs Arnhem centrum rond om Marian en onze Kiki op te pikken goed 150 kilometer enkele reis. Omdat we ook nog eens terug naar huis moeten was het alles samen 300 kilometer om mee te gaan wandelen in een prachtig heidegebied in de buurt van Ede, hoog in Gelderland. Zowat halfweg tussen Arnhem en Amersfoort.
Wij, zijn het baasje, Belle en Hera en aangevuld met Marian en Kiki. De laatste kilometers zorgde Marian voor het gidsen naar de verzamelplaats waar de Nederlandse Drentenvereniging ons naartoe “lokte”.
Nu was dat “lokken” wel met onze volle goesting want toen we aankwamen was het op de nochtans ruime parking een moeilijke zaak om onze Mitsubishi dan, ook nog niet conform met de geldende parkeerregels, kwijt te raken. Het zag er “zwart” van de wit met bruine gevlekte honden. Wij hoorden van de organisatoren dat er goed 50 Drenten aanwezig waren. En we kunnen zeggen, 50 Drenten samen, dat valt op, zelfs op zo’n groot gebied als de Edese Heide.
Ons baasje had al dadelijk enkele bekenden gezien en het weerzien was meer dan hartelijk te noemen. Ook wij Drentjes hadden gelijk al enkele vriendjes om mee te ravotten. Ons baasje was wat achter toen hij enkele meters voor hem wat opschudding opmerkte. Het moest weer eens lukken. De oorzaak was Belle die weer eens een voorbeeld van slijkdabben ten beste gaf in de eerste modderpoel die we tegen kwamen. Voor ons was de toon dus al van in het begin gezet “Modderig Nederland… Hier komt Belse modderdabber Belle”
Nu moeten we zeggen, er waren ook plassen met zuiver water en ook daar konden we Belle de toon zien zetten. Alleen ging ze na haar bad in proper water in het losse zand liggen rollen !
We merkten bij sommige mensen op hun gezicht dat ze dachten “krijg zoiets terug in huis”. Maar wij weten na al die jaren Drentenervaring wel beter. Een krachtige stofzuiger als die van ons vrouwtje weet wel weg met dat Hollandse zand dat uit Belle haar vacht is gevallen.
Nu ligt de ster van ’t veld “strike” in haar bench. Ze heeft aan het zand dat ze overal achter heeft gelaten te zien al op verschillende plaatsen gelegen heeft. Daarbij is zo stijf als een plank en het uitlaten voor een plas en wat drinken in de tuin heeft ons baasje doen besluiten van de fles Metacam boven te halen om haar een pijnstillend middel toe te dienen. Hij was gisteren ook niet in zijn beste doen na het voorbereiden van de ondergrond voor het leggen van de grindtegels in onze tuin.
En Hera zal je zeggen… die heeft gisteren van dierenarts Sarah vitamientjes gekregen omdat haar vacht na haar bevalling met Kerstmis, niet is wat ons baasje graag ziet. En bij haar hebben de vitamienen meer gezorgd voor een tornado effect dan om te zorgen voor een gezonde vacht !
Neen , ze zijn het nog niet gewend dat mooie weer en dat hebben we daarstraks gemerkt toen we gingen zwemmen in het Horse Care Center in Meer.
Het is een rechtstreeks gevolg van het mooie weer en het is tevens een jaarlijks weerkerend verschijnsel op de Belgische straten en wegen.
Ons baasje heeft het wel enkele malen gezegd tegen mij, Hera, en Lucy, “het is mooie en het zal wel wennen maar nu hebben ze er nog werk mee…
Waar hebben we het nu over ? De intro van het blogbericht is wel heel lang vandaag.
Het gaat over de jonge meisjes die de winterse jeans en andere broeken hebben gewisseld voor rokken en korte rokjes. De nog witte benen nemen we er nog bij maar we hebben ons vooral vrolijk gemaakt om die meisjes met hun korte rokjes die dan ook nog eens gaan fietsen ! ! !
Neen, echt niet, ze zijn de wind rond hun benen nog niet gewend want we hebben er tientallen tegengekomen die niks dan moeite deden om aan de zoom van dat korte rokje te trekken. Echt, het viel echt op dat ze vandaag NIET aan het telefoneren waren op de fiets. Dat konden ze ook niet want dan moesten ze zonder handen aan het stuur rijden .
Het baasje vond het uitermate vermakelijk wanneer hij er aan dacht wat er al aan campagnes zijn uitgevonden om niet meer te telefoneren aan het stuur. En nu, met enkele zonnestralen is het probleem gelijk opgelost op de fiets althans.
En dan voegt ‘m er aan toe, “en ’t was nog de mooiste actie van alle “
Neen ze zijn het nog niet gewend, en oefening moet niet zo nodig, toch voor ons baasje niet…
Om een eind te maken aan het graven in de tuin heeft ons hoofdbestuur vorig week een 15 m² grindtegel gekocht. Dit zijn open tegels die gebruikt worden op bvb parkings om het grind op zijn plaats te houden.
Bij ons moete ze gaan dienen om vier Drenten te beletten om weer eens kuilen te gaan graven waar ze zichzelf in kunnen verstoppen. Normaal zouden de tegels nu allemaal al moeten liggen, opgevuld zijn met zand en ingezaaid zijn met een stevige speelgazon. Maar een keelontsteking en het minder goede weer heeft het baasje toen binnenshuis gehouden.
Bij zijn broer is ons baasje de grondfrees gaan lenen, het was te veel moeite om de onze mee te brengen vanuit Frankrijk, en voor een kleine oppervlakte is deze frees makkelijker te hanteren dan die grote zware motoculteur van ons.
Het belangrijkste werk is na het frezen van de grond het effenen van de grond vooraleer de tegels kunnen gelegd worden. Het is wat aankijken waar e bultjes en de putjes zich vormen maar ook dat heeft het baasje voor elkaar gekregen.
Morgen en ten laatste zondag gaat het baasje het ras inzaaien. Het heeft dan drie weken de tijd om te kiemen. Tegen de tijd dat we begin mei terug van Frankrijk naar Vosselaar komen zou er dan toch al “een groene schijn” over de tuin moeten te zien zijn.
En nog dit… Ons baasje heeft beloofd aan hem of haar, die dan nog maar een poging doet om een kuiltje van meer dan 5 mm diep te graven , dat die iets gaat meemaken dat tot nu toe ongezien is geweest in de Faesroedel. En zeg nu zelf, als het je zo gepresenteerd wordt beloofd het niet veel goeds te zijn …
De lente is nu wel écht ingezet in Vosselaar. In de tuin staan de voorjaarsbloemen (’t zijn er niet veel die overblijven) die Drent resistent zijn, in bloei. Alleen de tulpen blijven nog wat achter maar die behoren al lang niet meer bij de “snij”bloemen. Die tulpen en narcissen verspreiden een geur die verdacht veel lijkt op de geur waarmee Heros zijn gebied markeert…
In de voortuin, die aan de noordkant van het huis ligt doet de magnolia ook al verwoede pogingen om in bloei te komen en de grote, dubbele Japanse kerselaar, je kan er niet naast kijken als hij in bloei staat, daar gaan we dit jaar de bloei van missen vrezen we. Die gaat tot bloei komen in twee tot drie weken, en dan zijn we in Frankrijk. De buren en de mensen die vanuit Gierle, Vosselaar komen inrijden gaan hem weer vanop een goeie 500 meter al opmerken. Wij gaan terug naar huis komen om de afgevallen bloemblaadjes op te keren van stoep en opritten….
Ook bij de baas kriebelt het blijkbaar. Die heeft de wielsleutel, garagekrik en zomerbanden terug tevoorschijn gehaald en terug op de Mitsubishi geplaatst. De winterbanden hebben weinig dienst gedaan en waren eigenlijk veel te laat gemonteerd en hebben hooguit één ochtend sneeuw gezien deze winter.
Maar nu kunnen we er weer tegen zegt het baasje, auto klaar voor de zomer want tegelijk zijn ook de ruitenwissers vervangen, ruitensproeiervloeistof bijgevuld, olieniveau nagekeken… kortom, we kunnen naar Frankrijk wanneer we willen.
Maar eerst gaat het baasje zaterdag nog wandelen met de Hollanders zegt ‘m. Daar is het in organisatie van de Nederlandse Drentenvereniging lentewandeling, en gaan we weer verschillende bekende hondensnuiten tegenkomen. Belle en Hera mogen ditmaal mee. Heros en Lucy blijven bij ’t vrouwtje op thuiswacht . We hebben al afspraak dat zeker Kiki en Marian ook van de partij zullen zijn.
Vanaf we onze ogen open hebben tot “Janneke Maan” de zijne opentrok is het mooi weer geweest en “dat is b*g*t lang geleden” sprak onze baas !
Dat we er van geprofiteerd hebben was zeker . We zijn amper binnen geweest en in het zonnetje was het al best aangenaam toeven.
Maaaar… gisteren heeft het hoofdbestuur al twee teken van Belle en Lucy gehaald. En wij die dachten dat die smerige parasieten hoofdzakelijk met droog weer in hoog gras zaten. Nu zijn we al wel enkele grote wandelingen gaan doen, maar omdat er weer zoveel stadse FiFi’kes rondliepen zijn we aangelijnd gebleven. Die FiFi’kes zijn immers bang van ons zeggen die FiFi-baasjesmaar daar geloven wij geen barst van. Die mormeltjes willen gewoon spelen met ons maar zo zien die pelsenfrakken madammen dat niet.
Als die keffertjes op hun rug gaan liggen als teken van onderwerping dan zijn die madammen al bang dat hun hondjes al doodgevallen zijn aan een hartaanval…
Maar nog een andere reden is dus dat teken probleem. Het baasje gaat nu toch ook overgaan op die anti-parasieten pil denkt hij. Hij heeft het twee jaar aangezien en van al de commentaren die hij gehoord heeft is er geen enkele negatieve tussen, duuuus… de hondjes terug aan “de pil”.
Op het smoelenboek vond ons baasje deze namiddag een link die hij dadelijk op zij facebook profiel heeft gedeeld. Het handelt over het Duitse leger dat voor zijn uniformen stof aankoopt die behandelt is met een anti-teken middel.
Maar de stof wordt ook bij burgerkleding gebruikt en dan vooral in de jachtlijnen en kleding voor outdoorliving.
Bij “Rovince” http://www.rovince.nl/ hebben ze een gans assortiment aan kleding die aan de anti-teken normen voldoet. De werkzame stof blijft het ganse leven van het kledingstuk actief en heeft geen invloed op de gezondheid van de mensen die de kleding dragen. Toch een artikel die het overwegen waard is …
Er waren vandaag en gisteren weer foto’s in onze mailbox binnengerold die we jullie niet willen onthouden. Ze zijn van verschillende moeders al die pups en honden op de foto’s maar één zaak gemeenschappelijk hebben ze… Het zijn allemaal nakomelingen van Belle.
Kiki komt hier meermaals aan bod, dat komt vooral omdat baasje Marian heel actief is op het Drentenforum. Vandaag geeft Kiki weer eens het voorbeeld hoe ze haar thuisstad Arnhem mee netjes houdt. Kiki en haar broer Kody hebben Belle en Ferron van Drentenpassie als ouders.
Een broer van Kiki, uit hetzelfde K-nest is Kody, woont ook in dezelfde richting als Kiki maar niet zo ver. Veldhoven, in de schaduw van de luchthaven van Eindhoven is zijn thuisbasis. Zijn baasje Wesley post niet veel maar wel genoeg om op de hoogte te blijven van het wel en wee van Kody.
Op één foto maar uit twee verschillende nesten, van dezelfde moeder maar van verschillende vaders, krijgen we op onderstaande foto. Lennaert, zoon van Hera en Cartouche zit naast zijn halfzus Nova. Dat is de dochter van Hera en Bowie geboren vorig jaar op 22 december, maar ze was verwacht op 25-12-2014. Ze heeft er dus een beetje spoed achter gezet.
Een broer van Nova zien we op onderstaande foto. Bowie woont ook in Nederland maar aan gans de andere kant van ’t land. Bowie jr. heeft zijn stek gevonden bij Karin en die woont in Hulst, Zeeuws Vlaanderen. Die lijkt wel een bolletje wol op de foto, maar die komt dan ook juist uit bad. Daar heeft ‘m dan weerveen varkensoor voor gekregen. Bowie is de zoon van Hera en Bowie sr., ook geboren op 22.12.2014. Die lag ook bij ons onder de kerstboom !
En dan toch nog eentje die in België woont. Die niet bij ons geboren is, maar een kleinzoon is van Belle en een zoon van Hadise en Cartouche. Onze Hera en Heros zijn dus tante en nonkel van Mazzel van baasje Candy. Candy heeft een gans fotoboek gemaakt van Mazzel en binnenkort zouden we het eens kunnen inkijken. We zijn benieuwd want ook uit onze “fotodoos” zijn er verschillende foto’s in verwerkt vertelt Candy ons .
Het baasje is zich al enkele dagen koest aan het houden want hij “worstelt” met een bronchitis, daar zijn meerdere redenen voor, en ééntje was vanavond van tel.
Tante Rita, hier al meermaals gepasseerd als onze tante, meer bepaald de koekjestante, was jarig vandaag, en het hoofdbestuur weet net als wij dat wat je van tante Rita krijgt altijd het beste van het beste is. Zo waren de baasjes vanavond uitgenodigd om bij tante Rita gaan eten.
Tante Rita met Heros
Dat het gesmaakt heeft en dat het gezelschap goed was hoefden we niet te vragen. Dat was weer pico bello zoals altijd.
En wat er steeds bij komt… tante Rita houdt altijd het soepvlees waar zij haar soep mee bereid voor ons apart. Zo ook ditmaal weer, we roken het al aan de handtas van ons vrouwtje. Daar zat weer een plastic zakje met lekkernij voor ons in !
Het baasje snijdt dat vlees dan mooi fijn, want dan verdeelt het beter in onze kommen en komen wij langer toe, tot ook al onze brokken mee opgegaan zijn.
En zo verging onze zaterdag avond, een ganse avond huiswacht met als afsluiting een lekkere maaltijd van brokken gemengd met “grote mensen eten”. En gesmuld hebben we, daar mag je zeker van zijn…
Van Manuela Plaisier kregen we deze ochtend een mail met het verzoek onderstaand artikel op te nemen op het blog of zoveel mogelijk te verspreiden. Nu kennen we Manuela al verschillende jaren als een zeer betrokken en eerlijk Drenteneigenares en dus voldoen we graag aan haar verzoek.
Het is niet de eerste maal dat we merken dat er iets schort aan de diagnose “Giardia” bij de Nederlandse dierenartsen. Beseffen sommige NL dierenartsen dan niet met welk zeer besmettelijke ziekte of parasiet ze te maken hebben ?
Nu is er met Basco van ’t Holtenbos, de vader van Manuela’s Jarno een dodelijk slachtoffer van een door de dierenarts niet erkende Giardia !
WAAROM doen de dierenartsen die eenvoudige test niet die met een eenvoudige microscoop perfect kan herkend worden ?
Wij danken Manuela voor onderstaand bericht dat ons als zeer volledig voorkomt en bij mij de vermelding TE BEWAREN meekrijgt. Een honden eigenaar kan niet genoeg voorgelicht zijn over deze Giardia parasiet.
DE HONDENGRIEP … OF DIE NARE PARASIET G I A R D I A ?? WEES ALERT A.U.B. !!!
Wanneer jullie hond(jes) griepklachten vertonen, kan er misschien wel wat meer aan de hand zijn
dan alleen de hondengriep. Ze zouden ook besmet kunnen zijn met een enorm vervelend en
ziekmakend eencellig parasietje, GIARDIA. Daarom wil ik jullie dringend adviseren om bij een dag
of drie tot vier heftige diarree, slechte eetlust en misschien ook wel overgeven of bij onbedoeld
gewichtverlies, a.u.b. een uitgebreid ontlastingonderzoek te laten doen. Is je hond ziek, neem dan
over 5 dagen van iedere keer ontlasting deponeren een monstertje mee; zet de datum op het
zakje; en laat alles onderzoeken door de dierenarts en vraag om een GROOT onderzoek, niet
alleen de snaptest laten doen! Het kan echt enorm veel ellende voor je hondje(s) en voor jezelf
schelen, als je op tijd een goede diagnose hebt kunnen stellen !!! Dierenartsen denken niet snel
aan dit irritante beestje.
Bij het delen van onze vervelende ervaring met dat monstertje Giardia, wisten heel veel mensen
(waaronder verschillende fokkers) niet waar ik het over had. Vandaar dat ik hierover wil schrijven;
om jullie alert te maken op de mogelijke aanwezigheid van dat akelige kleine beestje, dat de
conditie van je hond enorm kan ondermijnen. Hieronder een uiteenzetting en een link naar meer
informatie over deze eencellige parasiet.
Giardia is een eencellig parasietje, een zgn. protozo dat
- zich maar moeilijk laat bestrijden en leeft in de dunne darm;
- veel voorkomt in de wereld, ongeveer 10% van de wereldbevolking is besmet met de parasiet
zich snel en gemakkelijk voorplant, is zeer besmettelijk;
- zich met tentakels c.q. zuignap in de darmen hecht aan de darmwand,
hierdoor raakt de darm beschadigd en voeding kan niet meer optimaal opgenomen worden;
- zich voortplant via cysten; deze ronde balletjesvormige cysten zijn met het blote oog niet
te zien en bij geringe besmetting ook moeilijk met de microscoop waar te nemen;
- 1 celletje kan zorgen voor een besmetting, uitbreiding van het aantal parasieten gaat snel
- cysten zijn ronde balletjes waar de parasiet in zit en verlaten het lichaam via
de anus en de ontlasting;
- cysten hangen in de broek van de hond en rond de anus, zitten in de ontlasting;
- door snuffelen aan een besmette hondendrol,
door het meenemen aan de poot van een cyste die eraf gevallen is,
door het schoonlikken van de vacht,
of likken bij begroeting van een andere hond,
door het drinken van besmet water,
worden cysten ingeslikt en kan je hond besmet raken met dit parasietje, herbesmetten ze
zichzelf weer;
- van dier op andere diersoort en op mens overdraagbaar is. Al komt dat laatste
zelden of nooit voor, maar met kleine kinderen is het verstandig extra voorzichtig te zijn;
- een levenscyclus van drie tot vier weken heeft;
- resistent is tegen schoonmaakmiddelen;
- blijft leven in water, gaat alleen kapot bij een temperatuur hoger dan 70 graden Celcius! ;
- bij langdurige besmetting bestaat de kans dat de parasiet zich in de galwegen nestelt.
Ziekteverschijnselen:
- geen eetlust hebben; kan dagen duren;
- soms ook niet meer willen drinken;
- enorme vermoeidheid / lusteloos / lamlendig;
- heftige diarreeaanvallen; tot wel 20 keer op een dag/nacht naar buiten;
- enorm stinkende en geel gekleurde ontlasting (ouderwetse stopverfkleur van de ontlasting; en
wat stank betreft: understatement …, zelfs met twee zakjes er omheen rook je de lucht nog)
- braken (kan);
- bloed in de ontlasting;
bloeding vanuit de darm; bij zware besmetting en aan het einde van de levenscyclus laten veel
parasieten in één keer los, wat met een enorm bloedverlies vanuit de darmen gepaard kan
gaan;
- gewichtverlies.
Bestrijding in leefomgeving van dit monstertje door:
- alle ontlasting opruimen
- anus direct na deponeren ontlasting goed schoonmaken met een babydoekje
- dagelijks de broek van je hond wassen met shampoo en met zo heet mogelijk water
- poten goed schoonmaken na een wandeling
- de vloeren in je huis iedere dag goed stofzuigen
- gladde vloeren dagelijks reinigen met een stoomapparaat: IS HET ENIGE DAT HELPT !!!
Giardia-cysten zijn resistent tegen warm water en produkten als Dettol en chloor,
een stoomreiniger heeft een temperatuur van 100 gr. Celcius en dood alles.
Het is de investering meer dan waard !
- verplaats alle meubels van de wanden en neem alle meubels, muren, plinten en deuren tot een
hoogte van één meter af met een stoomreiniger. De eerste week dagelijks; vervolgens twee keer
per week totdat besmetting voorbij is. Op die manier krijg je alle cysten te pakken, ze rollen
overal heen …
- alle knuffels op de kookwas wassen of intensief behandelen met de stoomreiniger
- alle ligplaatsen van de hond dagelijks met de stoomreiniger behandelen
- ligbedden/kleden iedere dag op de kookwas wassen; op 60 graden wassen heeft geen effect
op de cysten!
- is de besmetting voorbij, blijf dan toch nog een maand lang twee keer per week de vloeren
reinigen met de stoomreiniger.
Behandeling van je huisdieren:
- Geef een Panacur-kuur van 5 dagen of een kuur Metronazol. Dit is een middel tegen wormen
en parasieten; bij het ene dier werkt Metronazol of Metrazol beter, bij een ander Panacur.
- Heb je meerdere dieren, dan moeten alle dieren eenzelfde kuur krijgen.
- Finidiar tegen de diarree.
- Emperid tegen de misselijkheid.
- Geef twee lepels Isogel-granulaat (= een natuurlijke voedingsvezel) door iedere voeding.
Deze vezels brengen een gel-laagje om de ontlasting en zorgen ervoor dat de darmwand als
het ware schoongepoetst wordt; de ontlasting wordt wat harder wordt en neemt flink toe in
- Laat na een maand de ontlasting weer onderzoeken (grote test, geen snaptest!); één achtergebleven
en opgebarsten cyste zorgt weer voor toename van het aantal parasieten in de
darm, daarom moet je altijd een tweede keer geven.
- Houd je hond tijdens de besmettingsperiode weg van andere honden (dus niet in een groep
trainen, niet naar shows, geen wedstrijden lopen, niet met andere hondjes / dieren laten
spelen, houd kleine kinderen bij je hond weg.
- Er bestaat ook een Chinese kruidenmix die zou helpen, maar ik ken niemand die daar ervaring
mee heeft.
Jullie zullen begrijpen dat wij ons in dat ruim halfjaar absoluut niet verveeld hebben in onze vrije
tijd … en nu zo blij zijn dat we weer overal heen kunnen en weer lekker met hem mogen trainen !!!
Mochten jullie nog meer willen lezen, dan kom je bij uitgebreidere artikelen via de links:
Maar ze hebben ons baasje zitten… Keelpijn, hoesten als een verstokte roker, hoewel hij in zeven jaar niks meer gerookt heeft, en zakdoeken nat maken door een snotneus dat het niet mooi meer is.
Zo is hij gisteren naar de huisdokter geweest en heeft daar een briefje met voorschriften gekregen die hem deden twijfelen, neem ik het zo mee of ga ik eerste bij den Delhaize of de Colruyt een winkelkarreke zou stelen of “lenen”
Deze middag is hij nog met Lucy gaan zwemmen in Meer in het Horse Care Center, en onderweg heeft hij de verwarming van de Drentmobiel zo hoog gezet dat het ook niet prettig meer was.
Het resultaat is dat hij met koorts thuisgekomen is en zijn deelname aan de voorbereiding van een Drentenwandeling aan collega’s heeft overgelaten. En wanneer hij dat doet is ‘m serieus ziek.
Liever een wandeling afzeggen dan de voorbereiding en de organisatie afzeggen. Zo zit onze baas in elkaar. Hopelijk is ‘m tegen het weekend terug de oude en is er van bronchitis geen sprake meer tegen de tijd dat de klokken van Rome hun lading chocolade eieren in de verschillende tuinen droppen.
Het is niet plezant maar ook niet anders, tot nu toe hebben zij de slechte weders en de daaraan verbonden risico’s, tesamen met de besmettingen van buitenaf goed weerstaan. Maar aan alle mooie liedjes komt een eind, en zo ver staan we momenteel…
Morgen hopelijk beter nieuws van de kant van het hoofd bestuur ….
We kregen de afgelopen dagen nog wat foto’s binnen van de pups die inmiddels al 14 weken oud zijn. De bijhorende commentaren geven bij al de foto’s niets anders dan vrolijke woorden.
Bij al de eigenaars is de pup van onze Hera de animator in huis en dit tot tevredenheid van alle huisgenoten.
Storm, wind, regen, hagel, vliegende vuilnisbakken, tuintafels die enkel bleven staan met een zak potgrond er boven op en veel werk voor de brandweer.
Vanochtend had het baasje haast een ongeval met een dame op de fiets die haast niet vooruit geraakte en dan maar plots met fiets en al voor de auto van ’t baasje belande. ’t Baasje geschrokken en die dame de doodschrik in haar ogen want zo’n Mitsubishi Outlander toont nog groter als je op e achterste op het wegdek zit ! Maar ja, niks gebeurt buiten de schrik, niks geraakt, eind goed, al goed .
Een wandeling zat er echt niet in vandaag, het bos was te onveilig door de dikke dode takken die uit de oude beukenbomen vielen. De radio meldde dat in Brussel verschillende parken gesloten waren voor alle verkeer en wandelaars wegens vallende taken en omwaaiende bomen. Men meldde ook dat men in Duitsland sprak van orkaankracht met windsnelheden van meer dan 150 km/u
En dan zou je toch wel gek zijn om buiten te gaan wanneer binnen het kacheltje ronkt en niemand je verbied van daar niet voor te gaan liggen !
We waren deze ochtend wel danig balorig. In die mate zelfs dat het baasje een oproep deed of iemand extra sterk behangpapier had liggen en ook extra sterke lijm. Benodigdheden om ons achter het behang te plakken voor een geruime tijd .
Van het moment dat we dat wisten zijn we dan toch maar gekalmeerd. Hij moest het zo eens menen, en zoiets hebben we nog niet meegemaakt en het lijkt ook niks om naar uit te kijken …
Morgen hopelijk beter weer en opgeruimder mensen (en brave honden)
Het moet zowat vier maanden geleden zijn dat we nog in Meer tussen Hoogstraten en Breda in het zwembad van het Horse Care Center waren .
Lang geleden maar in die vier maanden zaten wel de pups van Hera en de verzorging van hen tussen. Maar daarstraks hadden we terug een afspraak om met Lucy voor een zwembeurt .
En we kunnen zonder blozen zeggen “zij kijkt er naar uit”. Daarstraks zetten we haar aan het begin van het zwembad voor paarden en voor we het wisten en zonder aanporren was ze vertrokken voor haar eerste “lijntje” van 50 meter.
Eigenlijk had ze ons verrast met zo snel te vertrekken en ze draaide na een meter of vijf terug omdat ons baasje en Veronique van het Horse Care center niet dadelijk volgden. Want dat moet nog wel, ze wil “begeleiding” in haar zwemexploten. Als een atleet die zich verloren voelt wanneer de trainer niet in de buurt is !
Op het einde van het eerste “baantje”, zo ’n vijf meter voor het droge draait ze uit zichzelf terug om de terugweg aan te vatten. Na 100 meter te hebben gezwommen laten we haar een recuperatie periode van een vijftal minuten. Dat deden we ook na 200 meter en na 300 meter vonden we het wel geweest.
Dan krijgt ze een spoelbeurt met handwarm water waar ze duidelijk van geniet en de afdroogbeurt is dan ook weet een waar genot voor onze jongste. Omdat het vandaag zulke felle koude wind was kreeg ze ook haar windjack om.
Van het moment dat ze in haar bench in de Drentmobiel kwam ging ze toch dadelijk liggen want na vier maanden gelijk de volle afstand van 300 meter is toch wel een behoorlijk moe makende prestatie vind ons baasje, die zelf ook behoorlijk graag en goed zwemt.
Donderdag hebben we een nieuwe afspraak in Meer en het baasje kijkt er alweer naar uit om te zien hoe zijn kleine meisje met mooie krachtige slagen de afstanden zwemt !
Het is een trieste natte, verregende zondag en er is buiten weinig vreugde te rapen. Het is zelfs geen weer om een Drentsche Patrijshond door te jagen.
En dan wil ons baasje jullie deelgenoot laten worden van wat er volgend weekend, het paasweekend in de buurt van onze tweede “thuis” de Franse Charente te beleven valt.
In Rochefort op een 100 km van La Magdeleine staat de stad volledig op stelten om het feit te vieren dat twee weekends later de remake van de Hermione, het schip waarmee in het jaar 1780, de jonge Gilbert Motier, markies de La Fayette naar Boston in Amerika voer om deel te gaan nemen en de Amerikaanse vrijheidsoorlog.
L'Hermione tijdens zijn proefvaart
Toen in 1996 de plannen ontstonden voor het bouwen van de replica van de l’ Hermione, hadden we onze tweede woning nog niet in de Charente maar vanaf ’99 hebben we de bouw vanop afstand gevolgd. De krant “Charente Libre” hield ons perfect op de hoogte van de vorderingen. En nu 19 jaar na het ontvouwen van de plannen, ligt de l’ Hermione klaar om de legendarische overtocht van La Fayette opnieuw te maken.
Op 18 april 2015 is het de grote dag. Dan vertrekt het schip voor een 38 daagse overtocht richting west naar de oostkust van de Verenigde Staten van Amerika.
Op zee, de kanonnen in positie
Hieronder enige toelichtingen en links, de meeste zijn eenvoudige te vertalen uit het Frans of Engels naar het Nederlands, veel leesplezier op deze regendag…
Belle & co
L’ Hermione
Een schip voor altijd verbonden met de legende van La Fayette
"Vanaf het eerste moment hoorde ik de naam van Amerika, ik vond het geweldig; vanaf het moment dat ik wist dat het gestreden voor de vrijheid, ik werd verteerd door het verlangen om mijn bloed te vergieten voor haar zal ik tel de dagen kreeg ik de kans om het te serveren, overal en op elk moment, onder de gelukkigste dagen van mijn leven. "La Fayette
Zomer 1776, wordt de pauze bereikt tussen Engeland en de «opstandelingen», de voorstanders van de onafhankelijkheid van het Engels kolonies in Noord-Amerika.
In januari 1779 terug uit Amerika waar hij als vrijwilliger aan de Amerikaanse zaak te dienen, Gilbert Motier, markies van La Fayette, een Franse man van 21, deed zijn best om de officiële steun van Frankrijk te verkrijgen.
Hij slaagde erin om koning Lodewijk XVI en zijn staf te overtuigen om militaire en financiële hulp aan de troepen van generaal Washington bieden.
Op 21 maart 1780, de jonge majoor-generaal La Fayette aan boord van de Hermione. Hij ging naar vechten samen met de Amerikaanse opstandelingen die vochten voor hun onafhankelijkheid.
Hij landde in Boston na een 38 dag kruising en ontmoette Generaal Washington om de dreigende komst van de Franse wapening aan te kondigen.
18 maanden later, de Amerikaanse opstandelingen, waarmee La Fayette had aangesloten, won beslissende overwinningen, eerst in Chesapeake Bay, daarna in Yorktown, met de steun van de Franse troepen onder leiding van Rochambeau en de Grasse.
Het was vandaag de eerste training van het nieuwe seizoen en ons baasje was er niet over te spreken. Vooral over de inzet van Lucy met wie we dit seizoen wat meer gaan (moeten) werken. Hera gaat dat dan ook wel merken dat zij af en toe ook eens een plaatsje moet inleveren.
We waren vandaag maar met drie honden, Louis was er met Gorki, Jeanny met Lennaert en Baasje met Lucy. Was het voor Lucy de lange tussentijd ? Was de reden het slechte weer met regen en veel wind, of was het haar verjaardag van gisteren die nog nawerkte ?
Wie wel goed meewerkten waren Gorki en Lennaert, die twee apporteerden alsof het een lieve lust was. Te land over hindernissen, in het water, in diep water, geen hindernis was te zwaar voor hen.
En ons Lucy stond er bij , keek er naar, en dacht “FOERT”. Wat ze wel goed deed was het los en aangelijnd volgen. Bij het los volgen ging ze toch wel eens broer Lennaert storen bij zijn oefeningen. Dat was ook alweer geruime tijd geleden dat die twee elkaar nog gezien hadden, en daar zal de reden dan wel gelegen hebben.
Gorki had dan weer belangstelling voor alles wat er te besnuffelen viel onder ons meisje haar staart. Dat Lucy daar niet mee opgezet was liet ze ook luidruchtig weten. En dan ging Gotrki nog maar even afkoelen met een zwembeurtje …
Neen het baasje gaf als beoordeling voor Lucy vandaag een dik F-I-A-S-C-O op haar rapport. Daar gaan we de volgende dagen aan werken. Maandag hebben we terug een afspraak voor een zwembeurt in Meerle in het paardenzwembad van het Horse Care Center. Daar zal ze wel wat meer activiteit aan de dag leggen hopen de baasjes !...
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
oog gezet dat het ook niet prettig meer was.
