Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
07-08-2015
Een top avond in Embourie…
La Magdeleine 07 08 2015
Een top avond in Embourie…
In het kader van de “Nuits Romanes” gingen de baasjes gisterenavond naar een optreden LaLaLa Napoli een tot nu toe voor ons totaal onbekende groep die Italiaanse en meer bepaald Napolitaanse muziek ten gehore brengt. http://www.la-curieuse.com/artiste/52-lalala-napoli
Onze baasjes genoten met volle teugen van een groep talentvolle muzikanten die ook nog eens heel plezierige muziek ten gehore brachten. En ze waren niet alleen daar in Embourie, op zo’n tiental kilometer van La Magdeleine. We kunnen er moeilijk naar schatten maar ze waren talrijk, zéér talrijk de mensen uit de omgeving en de vakantiegangers.
De optredens hebben altijd plaats rond een Romaanse kerk of gebouw en zijn dank zij de sponsoring van de “regio Poitou Charentes” zijn de optredens ook nog eens gratis. De optredens zijn heel verschillend, Vorige week waren de baasjes in Taizé-Aizie en de week daarvoor in onze eigenste Romaanse parochiekerk in La Magdeleine voor een avond Gregoriaanse zang. Dat laatste was wel vrij eentonig maar de man die de gezangen bracht had een geweldige stem en ook van de liederen die hij bracht waren er verschillende die ook ons baasje nog had gezongen op school toen hij daar in het koor van broeder Tertuul (Den tutter voor hen die ooit in St Victor Turnhout studeerden) “moest” meezingen.
De sfeer zat er goed in bij de groep en bij de toehoorders waarvan er sommige spontaan begonnen mee te dansen. Gezelligheid troef daar rond de Romaanse kerk van Embourie. Na het optreden, met een fantastische Funiculi Funicula als afsluiter https://www.youtube.com/watch?v=_i2lV4fGZac hier in de versie van Helmut Lotti was er nog een geweldig groot, tientallen meters lang gratis buffet met allerlei vriê lekkere hapjes en de gekende drankjes toe.
De baasjes hadden in elk geval een reuze avond met prachtige muziek en een toffe ambience. En wat meer is… vanavond is er een optreden van een Ierse groep in Sauzé. En van de Ieren zegt het baasje dat ze geweldig goed zingen als ze zat zijn en dat ze het Eurovisie songfestval winnen wanneer ze nuchter zijn !
Drie dagen is ons baasje in de huid van een archeoloog gekropen. Drie dagen van zwaar zwoegen om de deur van de grafkamer te vinden zal je denken ?
Mis poes… niks geen wilde fantasieën over schatkamers vol goud , sarcofagen , koffers vol edelstenen en kunst voorwerpen uit een ongekende oudheid.
Niks van dat alles, niks geen opwinding of grote verwachtingen. Aan de basis van ons baasje zijn opgravingswerken ligt een Europese wet die richtlijnen oplegt in verband met de “fosse septique”. In ’t schoon Vlaams noemt dat een beerput, niet meer of niet minder, nen beerput ! En daar is weinig heroiek of fantasie mee gemoeid. Maar ’t moet van “Europa”
Ze zijn er hier in de Charente al haast tien jaar mee bezig om een moderne versie van de beerputten te installeren. Met een bak met afscheiding binnenin, een overloop systeem met keien en uiteindelijk een bak met zand om het afvalwater te zuiveren en om puur “drinkbaar” water te lozen. Kosten hiervoor liggen tussen de 5.000 en de 10.000 euro voor zo een systeem. Maaaar… de oude sterfputten mogen ook nog, het is enkel in de huizen die nu worden verkocht dat zo een nieuw systeem verplicht is .
Dus wij vallen nog niet onder het nieuwe systeem en de baasjes weten nog altijd perfect waar alles naartoe stroomt.
Maar nu komt het… die sterf/beerput moet wel, weerom van “Europa” geruimd worden. En daar had het varkentje luizen. In de loop van de jaren waren er alsmaar meer stenen van een bouwvallige muur boven op die beerput gevallen, en die beerput ligt 1,5 meter onder het normale niveau van de vloer. Nu om aan het deksel van de put te komen moesten er dus meer dan 1m³ puin en zware stenen worden opgedolven en ook nog eens veilig worden weg gestapeld.
Dat dit een werk was dat ons baasje liever aan hem had zien voorbijgaan sprak dan ook voor zich. Maar ook hier in de Charente zijn de kabouterkes raar geworden en moest hij zelf aan de slag. Drie dagen is ‘m er “zoet” mee geweest en dikwijls heeft hij gedacht aan Howard Carter en Lord Carnarvon die met hetzelfde werk de mooiste schat van de Egyptenaren , het graf van “den Toet” hadden ontdekt en de schatten hebben blootgelegd.
En wat heeft ons baasje ontdekt… allereerst het doel van zijn opgravingen, het deksel van de beerput, maar ook een opmerkelijk kruis waar je niet naast kan kijken en dat gegrift/gekapt is in een grote steen in de wand boven het putdeksel. Wat de betekenis van dat kruis is weet ons baasje ook niet, maar hij vermoed dat dit een steen is die vroeger gebruikt is geweest om een graf af te dekken. En omdat het graf destijds is opgegraven geweest de steen geen nut meer had en hier in de wand gebruikt is als stevige basis in de fundamenten van het huis.
Dus toch nog een mysterie in huis ?
Het baasje zal links en rechts wel eens informeren wat het kruis op de steen in de wand wil zeggen en we laten jullie het zeker wten wat er dan uit de bus komt.
En waar alles om draaide…. Met de ruimer kan een afspraak gemaakt worden, voor hem is de weg vrij gemaakt.
In het nestje van onze Belle en Ferron van Drentenpassie waren vier jaar geleden negen pups , drie reutjes en zes teefjes, en onder die laatste twee Kyra’s….
Inderdaad twee Kyra ’s die respectievelijk met hun volle stamboomnaam door het leven gaan als Kyra-Belle en Kyra-Luna. Kyra-Belle is Nederlandse geworden en woont in Heijen en Kyra-Luna is Belgische gebleven maar bijna Nederlandse en woont in de grensgemeente Minderhout (Lesswood zeggen haar baasjes) tussen Hoogstraten en Breda.
Kyra-Belle kreeg er vorig jaar met Anna, dochtertje van Gonda en Anton een familielid bij . En Kyra-Luna kreeg er met “Golden” Mirza, een hondenmaatje bij .
En de baasje van beide zijn sinds ze bij ons hun Drentenpupje kochten fijne vrienden geworden die nog regelmatig contact met elkaar houden.
Zo ook vandaag, toen er mini familiereünie was in Heijen. En dat resulteerde voor ons in een mooie fotoreeks met mooie Drentjes, mooi familiefoto’s en gelukkige baasjes.
Meer moet dat toch niet zijn, of wel ?
Doe zoals wij en geniet van de foto’s, met dank aan Gonda…
Héél erg welgekomen zelfs. Wekenlang hebben we al uitgekeken naar een goede stevige regenbui en gisterenavond was het dan zo ver.
Tijdens de dag was de min/max thermometer op de max-stand blijven staan op 38,5° C. Te warm in Ferret voor mens en dier. Zelfs ons vrouwtje die van veel zon houdt vond het van het goede te veel.
Dat het op onweer zou uitdraaien, daar hadden we het weerbericht van de krant of météo-France niet voor nodig, dat voelden we zelf ook wel aankomen.
Rond 21u00 begonnen de eerste donkere wolken zich aan te bieden in het westen. Maar naarmate ze dichterbij kwamen leek het erop dat we weer niet zouden delen in het regenweer.
Rond 22u00 flitste de bliksem ten zuiden van ons als een flitscamera van de rijkswacht op de snelweg bij wegenwerken. Om het simpel te zeggen, de ene bliksemschicht volgde de andere op.
Maar regen was er weer niet bij voor ons, zo dachten we in elk geval op dat moment. En we hadden regen zo broodnodig voor de tomaten en de preien in de tuin en om het stof voor te blijven op de koer.
Rond 23u30 hoorden we de eerste regendruppels op de overkapping vallen en hadden we de TV en de computer al afgezet en de stekkers uitgetrokken. We hebben twee jaar geleden al eens in de nabijheid een blikseminslag gehad met schade aan de laptop, en dan leer je snel bij en neem je minder risico bij het hemelgeweld.
Vanaf toen werd de regen alsmaar meer en we spraken dan ook op bepaalde momenten van een regelrechte hoosbui.
Wij Drentjes zijn al wat gewend geraakt van knallen en flitsen van de natuurelementen en Belle moest bij de eerste flitsen en knallen wel weer eens goed blaffen. Zij heeft immers haar taak van alfa teef te vervullen en moest dan ook het onweer schrik aanjagen en wegjagen. Maar dat duurde maar even, het baasje is er immers ook nog en die maakt ook geen lawaai naar onweer….
Nog tot na 05u00 heeft het zwaar geregend en al wat er voorzien is om regenwater op te vangen is weer vol gelopen en ook de grond heeft heel dankbaar elke druppel opgevangen en vastgehouden.
Dat het deze ochtend “maar” 20°C was en de lucht volledig vrij van stof was kon ons alleen maar plezieren. Ons baasje heeft er nog blij op staan kijken hoe we als jonge veulens, die de eerste keer terug buiten mogen na de winter, door de tuin crossten…
En nu maar hopen dat die rosse en verdroogde gazon zich snel terug herpakt. En diep in ons Drentenhart hopen we dat er deze nacht nog eens zulke buien uitvallen, tot heil van ons en de tuin !
Deze ochtend vonden we een bericht uit Roosteren van Hera’s dochter Nova. Ja Roosteern ligt dan maar juist over de Maas in Limburg maar het is ook voor ons “buitenland”.
Vrouwtje Jeanny heeft de pen (nou ja) ter hand genomen om nog een en ander over de laatste weken van juli te vertellen. Toch nog even vertellen dat Nova, samen met broer Nox , halbroer Lennaert, halfzus Lana en stiefvader Cartouche op enkele kilometer van La Magdeleine op vakantie zijn geweest.
Zouden die Fransoozen nu nog niet weten wat een Drentsche Patrijshond of een épagneul à Perdrix de Drenthe is ? Er waren er negen op enkele kilometer afstand hier in de Charente !
En nu…. laten we Nova aan het woord.
Hoi mam,
Hier een vakantieberichtje uit Roosteren. Ik ben nu al een handige dame en ik pluk de dag. We zijn al op vakantie geweest en daar weet je alles van. Ik vond het leuk om te zien waar jij zoal de hele zomer verblijft! Samen met broer Nox heb ik een leuke tijd gehad en we hebben takjes, slakken, blaadjes en zachte mergelachtige stenen gegeten. Ja we hebben ons de Franse keuken goed laten smaken. De reis met mijn 2 dikke vrienden Cartouche en Lennaert verliep goed. Met z’n drieën zaten we achter in de kattenbak en we hebben alleen maar geslapen. Geen piepje, geen gedraai, alleen maar slapen. In Parijs maakte Lennaert me even wakker “dit moet je zien!”. En ik zag veel lichtjes en veel auto’s, maar geen vogels en honden, en ben ik weer snel ingedommeld!
Met je zoon Lennaert gaat het ook goed, hij is een beetje druk met trainen. Soms mag ik mee kijken maar dan wordt ik me toch een potje ongeduldig. Voor mij gooien ze dan een “baby-apporteer-blok” Nou mooi niet……ik heb echt wel onthouden dat de grote zware dummy is opgeborgen in de tas…..en die ga ik dan ook ophalen. Gelukkig kunnen de baasjes hier wel mee lachen. Waar ze niet zo mee kunnen lachen is mijn interesse voor architectonische hoogstandjes in de tuin. Ik ben niet alleen een gedreven jager, maar ook een gedreven graver…….vliegensvlug kan ik een gat graven…en dan niet één…nee wel vijf op een rij! Het fruit begint te rijpen en dat laat ik me goed smaken. Ik pluk zelf pruimen uit de boom, even op mijn achterpoten en bingo…makkelijk zat….Ook de sneeuw-appels zijn gevallen en elke dag inspecteer ik de vijgen of die al rijp zijn.
Ik heb gehoord dat we eind deze maand de hele grote familie gaan terug zien…..spannend!!……Vrouwtje merkte op dat er 3 redenen zijn om naar Oud Turnhout te gaan, papa Cartouche als vader van het L-nestje, Lennaert zoon van Hera……en IKKE! Dat wordt dus een driedubbele BBQ portie………..
Gisteren kregen we twee foto’s in onze mailbox van Joppe, die terug uit vakantie, thuis in de tuin speelt met sinds een half jaar zijn beste kameraad,… Noxx.
Noxx is een reutje uit het N-nestje van Hera en Bowie en bij ons geboren op 22-12-2014. Vanaf het eerste moment dat de deuren terug opengingen in de Faesroedel, de pups waren toen + 2 weken oud , kwam Joppe zeer regelmatig samen met de familie naar de pups kijken en er mee spelen.
Je zag het met je ogen dicht, deze jongeman gaat de tijd van zijn leven meemaken met hun pupje. Uit gesprekken met de ouders Elke en Tim verstonden we dat de familie best sportief was en dat beide zonen goed waren in hun respectievelijke sporten, de oudste is een getalenteerd BMX ‘er en Joppe is een veldloper in de atletiek. En wat ons vooral plezierde… hij zou graag gaan cani-crossen met Noxx !
Nu geloven we nooit dat dit zo maar een bevlieging is van een kind want Joppe weet goed wat hij wil. Daar gaat hij zeker in gesteund worden door zijn ouders en ook wij willen Joppe zeker aanmoedigen in zijn streven.
Ook andere mensen in onze kennissenkring die behoren tot de cani-crossers kijken met belangstelling uit wat het duo Joppe – Noxx gaat presteren in een sportdiscipline die toch niet dadelijk op grote belangstelling van de jeugd kan rekenen.
Maar…. Het is nog te vroeg om aan de slag te gaan in het cani-crossen. Niet voor Joppe maar wel voor Noxx. Die zijn botten zijn nog niet genoeg ontwikkeld om nu al het zware veldwerk aan te vatten. Joppe beseft dit maar al te best en blijft inmiddels “gewone” spelletjes doen met zijn beste vriend. En laat dat nu “toevallig” ook sport zijn, rugby is momenteel favoriet in de tuin in Kapellen.
Uiteraard volgen we het sportieve duo op de voet/poot en jullie gaan hier op dit blog beslist nog meer vernemen over de sportieve exploten van Joppe en Noxx.
Dat de Charente in zo ’n vijftien jaar overspoeld is door Engelsen hebben we hier al meermaals aangegeven. En dat heeft toch wel invloed op het gemeenschapsleven. Dat heb je zo in het leven, wanneer er ergens veel van is klit het gewoonlijk samen en dan krijg je entiteiten binnen de normale leefwereld.
Zo ook met de Engelsen, in Aigre , stadje zo’n vijftien kilometer van Ferret palmen ze de voormiddag van de eerste zaterdag van de maand het plein voor het gemeentehuis van Aigre in.
Je zou het een marché des producteurs kunnen noemen . Een markt zoals we er de vorige weken al twee bezochten. Maar die was van de Franse “producteurs. Op deze markt vind je geen Fransen, de stands zijn voorbehouden voor de lokale Engelse “producents”
Er zijn handelaars bij die we al kennen van zolang de markt er is, of zo lang dat wij hier al zijn. Zo s er de kraam met Engelse kazen, “ca c’est cheese” noemt het handeltje en dezelfde man staat al jaren achter dezelfde kraam op dezelfde markt. Verder nog een stand met speciale Engelse worsten, een kraam die altijd trekt bij de inwoners van over het kanaal.
Verder nog verschillende kraampjes met wenskaarten en nepjuwelen, en ook staat er af en toe een bloemist met planten waarvan we de roots (letterlijk en figuurlijk) zeker “continentaal” durven noemen.
We ontmoeten er ook een man (Engels natuurlijk) met een hond die verbazend veel op ons Drentjes leek. He hondje was wat kleiner dan wat wij van een jachthond gewend zijn en op vraag van ons baasje of het een jonge Springer Spaniël was kreeg het baasje een bevestigend antwoord.
Deze namiddag heeft het baasje de schilderwerken aan de gevel van het huis van de kleuren beige (Franse steen) en van de witte onderboord en vensterranden beeindigd.
Inmiddels heeft hij zich de blauwe verf voor de deuren, vensters en vensterluiken ook al aangeschaft en kan hij dus wanneer het weer er geschikt voor is dadelijk aan de slag.
Hebben jullie vanavond ook die mooie volle maan gezien ? Het baasje zou ze ook niet gezien hebben moesten Belle, Heros en Lucy onze Hera niet luid hebben aangezet om mee te delen met dat muisje dat Hera op de koer gevangen had.
En vermits dat er hier altijd wel een foto apparaat in “stand by” rondslingert was het een makkie om de maan op de gevoelige plaat (of bits) vast te leggen…
Gisterenavond, we schreven toen over de Nuits Romanes, kregen we nog een reeks foto’s in onze mailbox. Nu uit Oud Turnhout maar met de vakantie in Solda als onderwerp.
De “Wouterkes” laten ons meegenieten van fijne vakantie dagen tussen de 3000ers dicht bij het drielandenpunt Italië, Zwitserland en Oostenrijk.
Volgens ons zijn ze niet veel in het dal geweest, daar zijn tenminste geen foto’s van en er is geen tekst of foto’s gevonden van strapatsen in dorpen of steden…
We laten jullie genieten van Lando & co de Bergkletterer…
Het is al traditie geworden dat de region Poitou Charentes aan de toeristen en inwoners van de vier departementen een reeks GRATIS optredens aanbied die steeds plaatsvinden in en rond de Romaanse Kerken van de regio.
Vanavond was er zo een optreden in Taizé – Aizie zo’n 25 kilometer van La Magdeleine op de weg tussen Ruffec en Civray.
Het betrof een optreden van de groep “Les fonkfarons”.Voor ons onbekend maar wat een veel mensen kwamen daar op af. Ons baasje kan vrij goed schatten en hij dacht ergens tussen de 1000 en 1500 toeschouwers.
De groep bestaat uit acht muzikanten, overwegend blazers die de combinatie tussen straatmuzikanten en fanfare muziek brengen in eigen interpretaties. Best aangenaam en ook bij de vele toeschouwers viel het in goede aarde.
Net als alle andere keren was ook de Romaanse kerk van Taizé-Aizies prachtig verlicht met een van kleur wisselend licht. Echt feëriek, en als je dan weet dat alles ook nog een plaats vond onder een volle maan was het plaatje helemaal af.
Het hoofdbestuur heeft genoten van het optreden en door het missen van een afslag op de terugweg hebben ze nog een heel eind tussen velden en akkesr doorgereden waar ze anders nooit zouden gekomen zijn. Onderweg hebben ze nog enkele reeën en een vos “gespot”.
Kortom, het was een fijne avond en wij hadden thuiswacht vanavond !
Soms is ze niet te schatten die Belle, heeft ze zulke rare reacties dat je er kop nog staart aan krijgt. Nu is het wel zo dat ze al meer dan negen jaar bij ons is en we haar door en door kennen, maar toch verrast ze ons soms nog steeds, inderdaad.
Daarstraks was het weer zo ver. Lucy kreeg serieus op haar donder omdat ze met veel lawaai stond te blaffen naar langskomende fietsers. Dat doen ze alle vier wel maar nu was er een kindje bij op een klein kinderfietsje en die had wat meer tijd nodig om langs te komen. Daar kwam ook nog eens bij dat het kind halt hield om naar de honden te kijken.
Belle, Hera en Heros luisterden toen het baasje hen bij zich riep , maar Lucy bleef maar te keer gaan. En laat dat nu in verkeerde aarde vallen bij ons baasje…
Baasje heeft haar weer eens letterlijk bij het nekvel gegrepen en haar laten voelen wie er bevelen geeft en wie er dient te luisteren. Dat gebeurt echt geen vijf maal op een jaar en daarom had Lucy het dadelijk begrepen dat ze in de fout was gegaan.
En wat heeft dat nu te maken met Belle hoor ik jullie al vragen ? Wel… onze alfa teef is op haar teen getrapt omdat ze gepasseerd is in haar taak als roedelleidster. Het baasje heeft haar taak overgenomen en daarom is de edele dame in haar eer gekrenkt.
Ze kruipt dan weg, achter de tafel, of in haar bench of in de keuken in een hoek en dat kan ze drie dagen volhouden ! Ze weigert van te komen eten ( en ‘t was extra lekker want het was vlees dat tante Rita hier had achtergelaten) en zelfs het dagelijkse erg geapprecieerde “nagerechtje” liet ze aan haar voorbijgaan.
En dàt is nu echt het teken voor het hoofdbestuur “Belle heeft het weer” Het enige dat dan echt helpt is haar even echt wat extra aandacht te geven. Het baasje weet het al… een extra wandelingetje, met haar alleen, het baasje enkel met haar de velden in, en haar dan laten hollen en muizen achternazitten zoveel ze zelf wil, zonder dat ze op de andere drie moet letten. Dat helpt altijd bij dat rare, maar super beest.
Het baasje heeft het al dikwijls gezegd “ons Belle is er eentje met een complexe gebruiksaanwijzing” en inmiddels heeft hij die zo dikwijls moeten raadplegen dat hij ze stilaan van buiten kent.
En toch is en blijft ze de super oma en alfa teef die bokt en kopt als ze merkt dat haar onderdanen door een ander dan haarzelf worden berispt.
Het was de ganse dag bewolkt en de zon is slechts een enkele keer door de wolken heen komen loeren om te zien wat we allemaal aan het uitspoken waren.
Wat ons Drentjes en de activiteiten betrof was dat niet veel meer dan een paar argeloze voorbijgangers den daver op het lijf te bezorgen door plots op te springen en dan met z’n vieren luid te beginnen blaffen. Maar zoveel voorbijgangers komen er hier niet in het gehucht en voor de rest bleef de activiteit beperkt tot het ons omdraaien van onze linkerflank naar onze rechterflank. Af en toe moesten we van het hoofdbestuur binnen komen omdat het weer eens even poging deed tot regenen.
Maar het baasje is de ganse dag in de weer geweest met borstel en verfrol. Het was immers maar vooraan in de twintig graden en laat dat nu een ideaal temperatuurke zijn om te schilderen. Met de beige gevelverf is hij moeten stoppen wegens op de bodem van de pot te zijn gekomen. Er moet nog een klein stuk gedaan worden op de muur rond de garagepoort, maar dat is buiten de omheining en dat valt zo niet op. Ook boven de overkapping aan de voordeur moet nog geschilderd worden.
Maar geen nood, redding is onderweg en begin augustus gaan Peter en Hilde een nieuwe pot meebrengen vanuit HUBO Oudenaerde. Die hebben een vakantie huis gehuurd in de Dordogne, en komen traditie getrouw achteraf nog even uitbollen bij ons. En zo kan het baasje nog deze vakantie de schilderklus afwerken.
Vandaag is hij ook begonnen aan de ruimtes voor de vensters waar je kan zien hoe dik de muren van het huis zijn. En ook de witte band onder de vensters over de ganse breedte van het huis is voor de helft klaar. Maar zoals bij alle schilderwerk is het de voorbereide werken die het schilderwerk ophouden.
Nog twee dagen zulk weer en het baasje is klaar voor zover het mogelijk is op dit moment, en dan wacht nog het houtwerk van ramen en deuren die nog een blauw laagje moeten krijgen. Maar we houden jullie up to date op de hoogte !
Het baasje heeft vandaag zijn alarmpistool nog eens uit de jachttas opgediept. Tot nu toe is dat nog maar één of tweemaal gebruikt op jachttraining en het is dus nog nooit misbruikt. Maar nu gaat het er van komen…Sinds enkele dagen is er hier in het gehucht een heuse zwerm spreeuwen neergestreken … en dat zint ons baasje niet. Zijn geduld en vogelliefde is ver teneinde. Tot nu toe steeg die zwerm van toch wel over de 100 vogels op de vlucht als wij Drentjes ons er mee bemoeiden. Maar ze zijn ons nu gewend , het is dat ze geen middenvinger hebben, anders staken ze hem lustig de lucht in als we weer eens onder de vijgenboom pogingen deden van hen luidkeels te verjagen.
Nu gaat ons baasje proberen van die beesten die alle vijgen die de schijn hebben van rijp te gaan worden aanpikken te verjagen met enkele raak gerichte schoten uit een neppistool !
Eind vorige week las het baasje op het Facebook nog dat spreeuwen mits een speciale toelating mogen geschoten worden in de streek rondom Utrecht in Nederland. Zij mogen daar ook gepluimd, schoon gemaakt en klaar gemaakt worden vooraleer ze opgegeten worden !
Maar dat is in Utrecht en wij zitten 950 km verder naar het zuiden en zo ver draagt een jachtgeweer nu eenmaal niet.
Dus gaan wij getest worden op schotvastheid en tegelijkertijd verjaagt ons baasje die spreeuwen. Allee …dat is toch zijn plan in theorie. Wat het in de praktijk gaat geven is een groot vraagteken ? ? ? Er zijn voor en tegens het systeem. In Limburg werkt het systeem met knallen van carbuurkanonnen in de boomgaarden, maar hier in de Charente zijn die spreeuwen wel iets meer gewoon met al die jagers in de buurt. Toch zeker de oudjes onder de spreeuwen die het vorige jachtseizoen al hebben mee gemaakt…
We zullen wel zien wat het gaat worden. Toch voor de veiligheid de buren maar verwittigen dat het hoofdbestuur nog altijd in vrede met elkaar leeft en dat er niet op elkaar geschoten gaat worden !
Het was vandaag “geen weer om over naar huis te schrijven” om het populair te zeggen, Voor ons baasje en de tuin was het superweer omdat er regelmatig een fijn buitje viel. Resultaat…de tuin kan wat terug op adem komen en het stof op de koer is voorlopig weg.
Er is door het hoofdbestuur van geprofiteerd om in de vijgenboom en de keuken wonderen te verrichten. Er zijn heel veel vijgen rijp en die moesten geplukt worden want de spreeuwen lusten die zoete vruchten ook.
Meer dan drie kilo plukte het baasje deze middag en dan had tante Rita ook al en meer dan behoorlijke portie mee naar St Fraigne meegenomen en had het vrouwtje er gisteren een verrukkelijk nagerecht mee gemaakt, vijgen met honing in een schaal op de gas BBQ.
Tot nu toe zullen we toch al wel een tiental kilo vijgen geplukt hebben, en we staan nog maar aan het prille begin van de oogst.
De confituur die in de maak is, belooft weer super te zijn want de vruchten zijn superrijp. Voor het baasje is dit samen met kersenconfituur zijn favoriete confituur. Elke dag besluit hij het ontbijt met één boterham met confituur. Net zoals hij zijn vader zijn levenlang heeft weten doen. Een ganse brooddoos met hartelijk beleg maar onderaan in de boterhamdoos om te besluiten een boterham met gelei of confituur !
Morgen voorspellen ze in de Charente Libre een bewolkte dag en gaat ons baasje er van profiteren om zijn schilderwerken af te werken. Die schilder werken waren stil gelegd na het begin van de hittegolf. Zien wat het gaat worden morgen, wij zijn benieuwd !
Nu het verlof van onze vrienden en familie naar het einde toeloopt zijn er in de Faesroedel enkel nog normale dag dagelijkse feiten te vertellen.
We kunnen ons nu terug volledig op de tuin concentreren, want ook de Tour de France die tijdens de zeer warme dagen van de afgelopen twee weken ons hoofdbestuur een reden gaf om binnen te blijven loopt morgen af. De renners gaan hun laatste pijlen verschieten op de Champs Elysees in het centrum van Frankrijks hoofdstad Parijs .
Vandaag hadden we tante Rita (je weet wel, de koekjestante), haar man en dochter en schoonzoon+ de kinderen op bezoek.
We hadden de familie uitgenodigd om mosselen – friet te komen eten. Moules – frites zeggen de fransoozen en gewoonlijk zijn de hier verkrijgbare mosselen van het type Bouchot. Kleiner dan wat de Belgen en Hollanders gewend zijn met hun Zeeuwse mosselen maar zeker zo lekker.
De mosselen waren in aanbieding in de Lidl in Ruffec en waren van het normale formaat als wat wij gewend zijn. Ze waren volgens de verpakking afkomstig uit Marseillan een klein dorpje aan het bassin de Thau, waar het Canal du Midi in de Middellandse zee uitkomt.
On baasje kent die plaats maar al te goed want enkele kilometer daar vandaan ligt Bouzigues waar ons baasje destijds bij het passeren vanuit Spanje zijn hoeveelheden oesters kocht bij “den Tschjep”
Super kwaliteit had die man en soms moest je even wachten omdat hij nog niet terug was van het oesters steken. Zo vers waren die dan !
Morgen dan terug aan het werk in de tuin waar het onkruid weer een boost heeft gekregen na die bui van gisteren. Vanaf morgen moeten we geen tomaten meer kopen, bij onze “tomate Russe” planten zijn er al enkele die rijpe tomaten dragen.
Ook de appelen moeten verwerkt worden en gaan de ton in om te gisten en een soort van cider van te maken. De appel oogst is overweldigend en als je er iets mee wil doen is dat de enige mogelijkheid. Iedereen in de buurt heeft immers appelen en er zijn appelen genoeg om alle dagen van de winter appelmoes te kunnen eten…
En in de loop van de week gaan ook de pruimen plukrijp zijn. Dan is het weer werk voor ’t vrouwtje die daar dan de lekkerste pruimen confituur van maakt van het noordelijk halfrond !
Morgen meer verslag over tuin en Drentjes op deze plaats, en misschien komen er tegen dan nog wel vakantie foto’s binnen …
Inderdaad, al weken zaagt ons baasje over de alsmaar langer durende droogte hier in de Charente. Sinds juni was hier geen drup gevallen die de naam regen waardig was.
Deze ochtend toen we opstonden was het een grijze hemel waar we tegenaan keken en het baasje maakte zich weeral eens op om verder te gaan met zijn schilderwerken aan de gevel. Maar toen kwamen er echt donkere wolken aandrijven en ook regen is net als felle zon niet goed om te schilderen.
Ook het stof dat rondvloog als bij een zandstorm in de woestijn is niet bevorderlijk voor een strak laagje verf. Wij Drentjes kregen regelmatig op onze donder omdat wij ook al te veel stof deden opwaaien als we weer eens achter elkaar hingen op de koer. Baasje zegt dat hij ons spel tussen zijn tanden voelt knarsen, maar dat snappen wij echt niet !
In de voormiddag heeft het dan toch geonweerd en geregend…weer zo ‘n 15 km verderop. Ons baasje werd er echt moedeloos van . Weer “veel beloven en weinig geven, doet de dwaas in vreugde leven” was zijn gezegde toen hij de bui letterlijk zag voorbij drijven, richting ook droge gebieden!
Maar vanavond rond 20u00, we hadden net onze eetkom leeg is het dan toch beginnen regenen, en hoe… Het was ineens een hoosbui waar geen enkele dakgoot tegen bestand was. Maar de regen trok gelijk de kurkdroge grond in. Dat geluk hebben we wel met deze grond, die zuigt water op als een natuurspons. Enkel als het weken aan een stuk zo regent geraakt de grond verzadigd en loopt het water weg in beken en sloten, maar dat hebben we in al die jaren maar enkele malen meegemaakt.
Resultaat van die zware regenbui is wel dat we momenteel zonder internet zitten. Ook TV Vlaanderen via de satelliet is al uitgevallen maar momenteel terug in orde . Wanneer onze internet schotel terug verbinding kan maken met de satelliet boven de evenaar is voor ons ook een raadsel. Maar we hebben er goed vertrouwen in dat de verbinding sneller zal in orde zijn dan wat we meemaakten met de service van Orange/Wanadoo na een onweer…
Elke woensdag is er ergens in de omgeving een marché de producteurs. Meestal gaan de markten, waar je enkel producten kan kopen van lokale producenten, mensen die hun eigen producten daar op de markt verkopen.
De meeste producten zijn zo regionaal bekend dat aan vele toeristen moet uitgelegd worden wat de producten eigenlijk zijn en hoe ze verwerkt moeten worden.
Maar er zijn ook zeer gekende producten zoals honing en Pineau des Charentes en Cognac die overal bekend zijn en ook gretig aftrek vinden.
Ook handelaars in vlees in vele bereidingsvormen kennen een grote interesse aan toeschouwers, proevers en kopers . Er zijn vooral de verschillende vormen van charcuterie, die worden ter plaatse vers gesneden en heel aantrekkelijk gepresenteerd op een bord . Dat er lange rijen mensen aanschuiven is dan weer het resultaat van mond aan mond reklame.
Zo kan je aan een kraam verschillende soorten worst kopen die je dan iets verder op een BBQ kan laten bakken. Die gebakken worsten kan je dan aan lange tafels, schouder aan schouder opsmullen. Het bestek dat je nodig hebt… Ja dat moet je zelf meebrengen, net als een bord als je niet graag uit een plastic bord eet . Een portie frietjes is ook overal verkrijgbaar, net als je een bier of frisdrank kan bekomen aan de “buvette”.
Wij maakten twee weken geleden de marché van Verteuil sur Charente mee en gisteren was het de markt van Nanteuil en Vallee de plaats van afspraak.
En telkens we één van de honden meenemen moeten we een aantal malen een woordje uitleg geven over wat de lokale jagers denken dat het épagneuls Français zijn. Want tot nu toe hebben we in die zestien jaren dat we nu hier zijn nog nooit een Fransman horen zeggen “mais bah oui, je connais le épagneul à perdrix de Drenthe.” Een épagneul en een perdrix (spaniël en patrijs) kennen ze wel maar Drenthe… als je zegt dat het juist onder de Noordkaap ligt zeggen ook “mais bah oui”
Gisteren was het Hera die met de prijzen van liefste en mooiste en dapperste épagneul ging lopen !
Elke woensdag is er ergens in de omgeving een marché de producteurs. Meestal gaan de markten, waar je enkel producten kan kopen van lokale producenten, mensen die hun eigen producten daar op de markt verkopen.
De meeste producten zijn zo regionaal bekend dat aan vele toeristen moet uitgelegd worden wat de producten eigenlijk zijn en hoe ze verwerkt moeten worden.
Maar er zijn ook zeer gekende producten zoals honing en Pineau des Charentes en Cognac die overal bekend zijn en ook gretig aftrek vinden.
Ook handelaars in vlees in vele bereidingsvormen kennen een grote interesse aan toeschouwers, proevers en kopers . Er zijn vooral de verschillende vormen van charcuterie, die worden ter plaatse vers gesneden en heel aantrekkelijk gepresenteerd op een bord . Dat er lange rijen mensen aanschuiven is dan weer het resultaat van mond aan mond reklame.
Zo kan je aan een kraam verschillende soorten worst kopen die je dan iets verder op een BBQ kan laten bakken. Die gebakken worsten kan je dan aan lange tafels, schouder aan schouder opsmullen. Het bestek dat je nodig hebt… Ja dat moet je zelf meebrengen, net als een bord als je niet graag uit een plastic bord eet . Een portie frietjes is ook overal verkrijgbaar, net als je een bier of frisdrank kan bekomen aan de “buvette”.
Wij maakten twee weken geleden de marché van Verteuil sur Charente mee en gisteren was het de markt van Nanteuil en Vallee de plaats van afspraak.
En telkens we één van de honden meenemen moeten we een aantal malen een woordje uitleg geven over wat de lokale jagers denken dat het épagneuls Français zijn. Want tot nu toe hebben we in die zestien jaren dat we nu hier zijn nog nooit een Fransman horen zeggen “mais bah oui, je connais le épagneul à perdrix de Drenthe.” Een épagneul en een perdrix (spaniël en patrijs) kennen ze wel maar Drenthe… als je zegt dat het juist onder de Noordkaap ligt zeggen ook “mais bah oui”
Gisteren was het Hera die met de prijzen van liefste en mooiste en dapperste épagneul ging lopen !
Vandaag kregen we weer enkele actie foto’s van de bergsteigerfamilie ”de Wouterkes “.
Zij zijn er in elk geval stevig ingevlogen en we zien op de foto’s een berghut en die liggen gewoonlijk op een wandelpad dat hoog in de bergen hutten en bergtoppen verbindt.
Heerlijke vakantie moet dat zijn, ons baasje en vrouwtje hebben ooit ook zo’n vakantie gehad. Van hut naar hut zonder telkens naar het dal terug te keren en dat een week lang. Het moet geweest zijn in het jaar dat Elvis ging “hemelen” want dat hoorden onze baasjes toen onderweg naar Oostenrijk op de autoradio.
Maar we laten Hilde, Nico en de jongens hier even zelf aan het woord.
Hoi Faesjes,
Deel 2 van Lando leert jodelen.
Lando is vandaag met de sportiefsten op pad geweest: Nico en Maaren. Moeilijke wandeling waar hij soms zelfs op de rots moest geholpen worden.
Thiebe en ik gingen een stuk met de zetellift en een makkelijkere route ( al was dat aan mijn gehijg niet te merken). Tijdens de bergpicknick at hij vrolijk pistoletjes mee. Hij dronk heel veel onderweg want het was heel warm en ging in een watertje baden zoals je op de foto ziet. Terug in 't huisje was zijn kaars uit. Hij heeft dan ook super gewandeld!!!!
Kort berichtje vandaag want slechts één dag op reis en al twee foto’s in onze mailbox van Lando en “de Wouterkes” zoals wij en Lando’s baasjes zichzelf noemen.
Vorig jaar ging de reis in dezelfde richting maar toen was Lando op hondenhotel in België gebleven, maar het gemis dat de familie toen niet voltallig was deed Hilde en Nico besluiten van Lando dit jaar toch maar mee te nemen.
De vakantie gaat de richting uit waar onze baasjes jarenlang op wintersport zijn geweest. Noord Italië en dan meer bepaald Süd-Tirol of in het Italiaans de Alto Adige. Het is de streek aan het drielandenpunt van Zwitserland, Italië en Oostenrijk.
Wij kijken uit naar meer nieuws en foto’s van de sportieve familie en van Lando in het hooggebergte. Want hoge toppen zijn er voor de geoefende wandelaars zeker te bedwingen. Te meer omdat ze in Solda (ja daar waren Marc en Magda met Boris dit jaar ook al) in de thuishaven van Reinhold Messner verblijven, Messner is de beroemdste Süd-Tiroler bergbeklimmer : https://nl.wikipedia.org/wiki/Reinhold_Messner
Kortelings hopen we nog foto’s te kunnen plaatsen op dit blog…
Het zijn ook vakantiefoto’s maar geen reisfoto’s. Van Martine, het baasje van Newton, kregen we foto’s toegestuurd vanuit Zandhoven.. De acteurs , actrices zijn alle uit dezelfde regio afkomstig, Zandhoven & Pulle, zo ‘n 25 kilometer van onze thuisbasis Vosselaar. Twee Drenten en een Heidewachtel in één tuin en alle nog jong genoeg om voor vuurwerk te zorgen.
Newton, ons baasje vergist zich zo ‘n 50% van de keren van naam en dan noemt hij het hondje Nelson… Hoe het komt weet hij niet want de twee namen hebben toch niks met elkaar te maken.
Newton, den Isaac, was natuurkundige en lag nogal eens een tukje te doen onder een appelboom en kwam daar in een slapeloos moment er achter dat een appel altijd onder een appelboom valt en zelfs er nog niet ver af.
Nelson, den Horatio, was een oorlogszuchtig zeevaarderke die aan een oog blind was en één arm moest missen. Zo eentje die in moderne tijden voor 100% invalide zou verklaard worden. Maar in de tijd van Napoleon zou hij wel verschillende zeeslagen gewonnen hebben ook al was hij, de admiraal, toch flink gehandicapt !
En die twee Sjarels haalt ons baasje steeds door elkaar, den Nelson en den Newton, raar hé.
Newton is daar als éénjarig Drents Patrijshondje in zijn eigen tuin de vierjarige Kibbels, dochter van onze Belle, aan het opvrijen geweest.
Volgens baasje Martine was het een mooie liefdesaffaire daar in de tuin op het pélouske en was wel duidelijk te zien dat het ventje Newton het initiatief nam om de knappe dame Kibbels “binnen te doen”.
Als er nog iets van komt laten wij het jullie onverwijld weten, dat spreekt voor zich !
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
