Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
19-03-2009
Twaalf...
Twaalf
Het is een traditie in Frankrijk, zo rond de nieuwjaarsdagen komt de postbode, hier is dat een facteur, U een gelukkig Nieuwjaar wensen, tegen een kleine Nieuwjaarsgift overhandigt hij dan een almanach du facteur.
Nu was dat dit jaar een beetje misgelopen en onze facteur was ziek of met verlof, feit is dat we hem toen niet gezien hebben.
Nu vorige week, toen we onze dagdagelijkse wandeling maakten, toetert er een geel Cliootje van de post achter ons. Onze facteur komt dus en passant letterlijk nu een babbeltje doen over het weer en hoe lang les Belges nog blijven, de gewone babbel van alle dagen dus.
Dan zegt het baasje dat het spijtig is dat we hem niet gezien hebben tijdens de feestdagen want die almanach du facteur is wel een bron van informatie, en dat moeten we dus in 2009 een gans jaar missen
Gisteren bij het druiven snoeien stopt onze facteur en geeft aan het baasje een zakje en vertelt dat m al te laat is en dringend verder moet
Als t baasje het postzakje opent blijken er twaalf almanachs in te zitten. Er zijn verschillende almanachs met telkens andere afbeeldingen, met hondjes, oude fotos, vlinders , landschappen, je noemt maar op en t zit er tussen.
Zo hebben wij voor elke maand een nieuwe almanach, en dat terwijl we schrik hadden dat we er geen zouden hebben dit jaar
Pedagogisch ingesteld als we zijn wilden we de pups vandaag een uitstap gunnen naar het héééle grote water. Waar kan je dat beter als je hier in de buurt bent als op Ile dOleron.
Zo togen we iets voor de middag op pad met twee pups in de bench en een moederhond op de achterbank. Een goede veertig kilometer heeft de 120 kilometer lange tocht geduurd en is toen afgebroken ergens in de groene oceaan van koolzaad en opkomend graan, ergens tussen Chef-Boutonne en Aulnay.
Iets voor de stop begon het baasje een geur waar te nemen in de auto die niet auto-eigen of omgeving-eigen was. Bij de stop bleken er twee grote hopen braaksel in de bench te liggen met twee ongelukkig ogende pups die met grote schuldige ogen de baas aankeken.
Terwijl t vrouwtje de pups aan de lijn houdt maakt het baasje de bench dan maar een beetje toonbaar en proper. Er zit dus niets anders op dan halve draai te maken, terug richting La Magdeleine.
Geen ravotten op het strand zoals een maand geleden, geen dozijn oesters voor t vrouwtje en t baasje. Een poetsbeurt van de bench zal het worden, en voor de rest er is nog genoeg te doen in de tuin, daar amuseren ze zich ook die arme zieke pupjes
Tien na zeven, dat is nu al meer dan een week het uur dat de pups willen uitgelaten worden. Het is ook het uur dat volgens de plaatselijke krant de Charente Libre de zon opkomt boven de horizon te Angoulème.
Omdat het niet het favoriete ontwaakmoment is van de baasjes zijn de twee puppybenches al verhuisd van de living naar de keuken waar het donkerderis, maar ook dat brengt geen baat.
Het is volgens de pups tien na zeven en het blijft tien na zeven basta ! En dan heeft het baasje al eens gedacht, ik ben de baas en jullie hebben te luisteren, ook basta ! Dan hebben ze hun kussen in de vernieling geholpen, of zoals gisteren, toen heeft Heros een plas gedaan in zijn bench.
Daar kan t manneke natuurlijk niet aan doen dat hij of te veel gedronken heeft s avonds of dat m een klein blaasje heeft. Dus laat het baasje ze nog eens met zn drieën uit als hij zelf s nachts op toiletbezoek gaat. Dat heeft resultaat met een droge bench, maar zijn kussen, een reserve, want het originele was nog niet droog na de wasbeurt, lag in flarden.
Deze avond slaapt m op een oud dekentje, niks geen zacht kussen en als morgen vroeg het dekentje ook gaten vertoont zal het gewoon op een stuk vasttapijt of karton worden.
Bij Bas of Belle hebben wij dat nooit meegemaakt, zelfs nu nog steeds met Belle, die maakt nooit kabaal om s morgens uitgelaten te worden. Is het dan toch waar dat er geen twee dezelfde karakters onder de Drenten zijn.
Dat kan je denken, maar gewoonlijk liggen ze in de weg te liggen. Vandaag niet, het baasje was de druivelaars aan het snoeien moeder en pups zijn er bij komen liggen.
Wanneer het baasje opschoof naar een volgende struik dan schoven zij mee op. Meestal met zn twee soms ook met zn allen. Dat ligt daar dan wat te rollen; in elkaars oren te bijten, of elkaar af te likken.
Komt er iemand is de straat gegaan of gereden dan vliegt heel die roedel recht en stormt dan naar de afsluiting om de bezoeker of passant te verwelkomen, of is het om hem weg te jagen ?
Veel hulp heeft het baasje aan hen niet gehad. Maar of ze zelf daarvan overtuigd zijn is nog maar de vraag. Moe en uitgeteld liggen ze toch al weer op hun vertrouwde stekbij de kachel. Veel warmte zullen ze daar niet van hebben, het is pas tegen de avond dat er wat vuur gemaakt wordt, zo warm is het hier al in de Charente.
Op het Drentenforum heb ik deze morgen dit bericht gevonden. Is er iemand die een fijn nestplaatsje over heeft voor deze niet meer zo jonge Drent ?
Voor inlichtingen geef maar een mailtje of een reactie op het blog maar liefst een mailtje omdat dat eenvoudiger te beantwoorden is
Hallo allemaal,
Mijn naam is Sylvia en ik ben hier lid geworden om een iets minder leuke reden. Na lang en veel nadenken en twijfelen hebben mijn partner en ik besloten om voor onze (bijna) 7 jarige drent Bo een ander baasje/gezin te zoeken. Niet omdat we hem niet meer lief vinden, maar omdat wij te weinig tijd in hem kunnen investeren. Sinds we een zoontje hebben sneeuwt hij een beetje onder in ons gezin. Nu er zeer binnenkort een tweede kindje bij komt vrezen wij dat Bo er helemaal bij in gaat schieten. Niet eerlijk dus voor hem. Vandaar dat Bo bij de herplaatsingen staat. Al gaat het ons wel aan het hart.
Het ene zal wel te maken hebben met het andere denken we. Die twee klein mannen van ons zijn door het dolle heen. Geen seconde laten ze elkaar gerust, nu het baasje er voor gezorgd heeft dat ze niet meer bij het zwembad kunnen komen, hebben ze de ganse tuin voor zich alleen. Geen toezicht niet meer nodig voorlopig zegt t baasje.
Er zijn al wat narcissen gesneuveld in de tuin en op de koer, de primulas kunnen het Drentengeweld wel aan en de tulpen laten nog wat op zich wachten. Echt het begin van de lente dus !
De bomen beginnen ook bijen te lokken met hun bloesem. Het amandelboompje, (dat later perziken droeg) staat al in bloei, één van de pruimenbomen heeft zijn bezoekers al mogen verwelkomen, de bijen zijn met ploegenwerk bezig aan de bloesem.
En dan hopen we maar dat de vruchtjes al gevormd zijn tegen de ijsheiligen, en dat het niet hetzelfde is als vorig jaar toen er op 4 april een nacht was van -7°C ! Alles foutu, geen kersen of krieken, peren een paar, de nieuw aangeplante appelbomen zouden de eerste vruchten krijgen niks ook niet !
Alles bevroren op één nacht, het weinige fruit dat we vorig jaar hebben kunnen oogsten waren heel veel aardbeien, die waren super, groot en zoet. Ook de stoofappeltjes, die steeds op de noten na, het laatste fruit in de tuin is, die heeft goed opgebracht. Voornamelijk omdat het zon late soort is en de boom en bloesem aan de vorst ontsnapt is.
Nu gaan we nog wat spelen met de pups in de tuin, het is veel te mooi buiten om te computeren zegt onze baas.
Franca kreeg van ons de gele trui voor de hoogste temperatuur op t blog 38° Cin Sigogne vlakbij Cognac, op zon 35 kilometer van bij ons.
Mijn goeie kameraad Fred zou zeggen met wat hulp van de haardroger zeker ? Maar neen , het is in de zon en uit de wind echt zo warm geweest vandaag. Het maakt dan ook lui die eerste warmte.
Pas op , je gaat ons niet horen klagen hé. Je weet pas nadien hoe zulk weer kan opkikkeren, hoe snel de batterijen terug opgeladen zijn. Ook de honden weten van het weer, zij zijn de koning te rijk en zijn amper binnen te houden. Als ze dan binnenkomen is het om als een blok in slaap te vallen. Ze vallen letterlijk om waar ze staan van vermoeidheid. En ik zal je denken ik keek er naar en zag dat ze het goed deden !
Het is helemaal geen normale die Heros van ons. Met zijn kont in de zon en met zijn hoofd onder een brandende kachel. Niet één zot in Geel die zo gaat liggen, daar zijn we wel zeker van.
De enige beweging die er in te krijgen was, gebeurt dan met de woorden van wie is die koek Dan gaan plots alle koppen omhoog. Zo ook gebeurde daarstraks toen we inkopen gingen doen, dan moeten de pups in hun bench, voor alle zekerheid, zo dat ze geen varkensstreken uithalen zoals aan de meubels bijten. Het is tot nu toe niet gebeurd maar beter voorkomen dan genezen zegen wij hier.
In de krant die we kochten tijdens onze inkoop ronde waren wij direkt op zoek naar de weerberichten voor de rest van de week. Vermits dat het nu in België ook wat beter is durven we het hier laten zien wat de Charente Libre in petto heeft voor de volgende dagen.
We gaan dat laptopke hier dichtdoen nadat dit berichtje geplaatst is en we gaan in de tuin van t goei weer profiteren. Saluukes aan t Belgikske en tot later
Goei plekske en ons lievelingsplekske. Vlak voor de kachel met zijn drietjes dicht bij elkaar.
Op de eerste foto is de kachel wel niet meer aan maar we liggen lekker achter glas in t zonnetje. We kunnen uren zo doorbrengen, eerst wat ravotten in de tuin of samen met de baasjes even t veld in om de konijnen en enkele wilde katten het leven zuur te maken en dan platte rust. Het baasje hoeft geeneens een dure mand of bench te kopen, we vinden onze favoriete stek zelf wel
Op foto twee heeft Heros zich in navolging van mij een plaatsje gevonden in de zon maar wel in t gat van de deur zoals het baasje dat noemt. Lekker uit de wind en in de zon, meer moet dat niet zijn voor een moegespeelde Drent !
Het ziet er zo naar uit dat vandaag ven mooi gaat worden als de vorige dagen. Wolken zijn in elk geval nog niet te zien tot nu toe. Houwen zo zegt het baasje.
Al een paar dagen is het volop lente hier in de Charente, de baasjes spreken al van T-shirts en lichtere kleding. Ons moe zegt dat het normaal maar na Pasen is dat de bazen met lichtere kleding gaan lopen. Wijzelf zijn ook al flink wat wintervacht kwijt.
Bij Hera heeft t vrouwtje gisteren de eerste mini teek al verwijderd. t Was weliswaar een mini-mini maar de eerste zijn nooit de grootste, zeker teken niet
Het koolzaad, colza zeggen de Fransen, zie je met de dag hoger opschieten. Rond Pasen moet dat in bloei staan. Als de zon op de gele velden schijnt doet het je soms pijn aan de ogen. t Baasje heeft daarjuist nog gezegd k ben eens benieuwd wanneer de eerste aan de verkeerde kant van het veld er uit komt Die zullen we dan weer kunnen gaan zoeken, zoals Bas destijds heeft moeten doen met de jonge Belle.
Ondertussen lopen , springen , vechten, we in de wassende graan. Het staat nog maar enkele centimeters hoog maar binnen een maand of wat moeten we weer springen om boven het graan uit te kunnen zien. Het baasje noemt dat het Drentenballet. Dat moet je echt gezien hebben, telkens die bruine kopjes met die twee flaporen die telkens boven het graan uitkomen.
Het is steeds plezierig berichtjes te krijgen van de familieleden, zeker als het directe bloedverwanten zijn als zonen en dochters.
Zo kregen we gisteren nog fotos toegestuurd van ons Hadise, t baasje was al een beetje bang, al tien dagen was er geen nieuws geweest, en dat is uitzonderlijk. Uit Budingen krijgen we steeds mooie fotos.
De reden was dat Hadise samen met de familie vijf dagen gaan ravotten was in de Ardennen. Dat levert dan ook weer mooie fotos op.
Hadise is op dit moment ons illegaaltje, zij is de enige waar we door omstandigheden de stamboom nog niet naartoe gebracht hebben. Een hondje zonder papieren dus. Dan komt bij het baasje al dadelijk de gedachte op van bestaat voor haar al een actiegroep en zo neen, laat er ons dan maar snel mee beginnen
En t is een schoontje die Hadise van ons, ze kan wedijveren met die zingHadise die Turkije gaat vertegenwoordigen op het Eurovisiesongfestival, daar zegt het baasje van dat het ook een proper maske is. En t vrouwtje zegt er dan bij toch zeker als ze just van onder den douche komt We bespeuren toch telkens weer een zweem van jaloezie als ze dat zegt.
Wat Hadise in Moskou gaat winnen weten we nog niet maar dat die van Jean Pierre en Ute elke dag wint weten we zeker !
Opgelet het gaat niet over de hond of het ras, hetgaat over het tijdschrift Onze Drent het tijdschrift van de Nederlandse Drentenvereniging.
Ons baasje is lid van zowel de Belgische als de Nederlandse vereniging van de Drentsche Patrijshond. Hij krijgt dan ook de clubbladen van de twee verenigingen in de bus. Zo ook twee dagen voor we naar Frankrijk afreisden.
In het verleden waren de clubbladen van de beide verenigingen op A5 formaat, kenners van papier en tekenaars weten dat we het over een half A4 formaat hebben. Nu begon dat Nederlandse clubblad een serieuze dikte te krijgen, zo dik dat het baasje dacht dat de nieten het niet zouden houden. De bladzijden met uitslagen van de wedstrijden was al een afzonderlijke bijlage !
Nu hebben we een A4 uitgave in de bus gekregen. Ook mooi verzorgd en met artikels die door het baasjegretig gelezen worden wegens geschreven door Drentenliefhebbers die ook echt iets te vertellen hebben. De besluiten van het bestuur in de algemene vergadering is in de haast onleesbare ambtelijke taal geschreven zoals bij de meeste verenigingen maar je weet in Nederland kunnen ze het extra goed uitleggen hé.
Wat het baasje ook aangreep waren de twee berichten over het plots overlijden van Leen(dert) Alberts, een monument in de Nederlandse vereniging. Leen was de eerste Nederlandse Drentenfokker waar het baasje drie jaar geleden mee kennismaakte. Op de Belgische clubmatch van 2006 was Dhr. Alberts ook aanwezig met zijn honden en geraakte hij met ons baasje in gesprek aan de rand van de showring. Zelfs in een gewoon gesprek onder liefhebbers merkte je dadelijk die man heeft het, hier moet je enkel luisteren en zwijgen.
t Baasje heeft onze Drent van voor tot achteraan uitgelezen, zelfs de show en de jachtuitslagen, iets waar wij toch niet aan deelnemen als familiehond, heeft m doorgenomen.
Wij feliciteren de Nederlandse vereniging van harte met het bereikte resultaat en kijken al uit naar het volgende nummer.
Gewoonlijk mankeert er dan wel iets aan of is het niet juist ! Neem nu gisteren, alles dik in orde tot je thuiskomt. Neen met t vrouwtje alles ok , ook met de hondjes, enkel de postbode kwam met een bruine enveloppe met een vensterke bij ons langs. Het baasje is juist niet allergisch voor die dingen, maar veel scheelt het niet. Op de enveloppe dan nog rechtsboven een zegel met onze Albeer op en dan weet je het wel hé.
De heer procureur des Konings laat ons weten dat er een snoodaard met een Mitsubishi in Laarne te snel gereden heeft op de E17. Wel 130 km/h heeft die crimineel gereden en het is een agent met een multanova die dat gezien en gemeten heeft. Vijftig Belgische Euros wil m daarvoor, Franse Euros zijn waarschijnlijk ook wel goed en mijnheer de procureur zal het daar wel mee moeten doen zegt het baasje.
Nog te heeft ons Hera gisteren ondervonden. Bij haar is het ook te snel, maar ook te hevig, te jong, te weinig uitgekeken bij het ravotten met Heros. Zij is met haar snuit tegen de pick nick tafel gelopen waarvan het zitvlak was opgeklapt. Een stuk vel, met bijhorende vacht is aan die tafel blijven hangen, het was dan ook een fatsoenlijke boenk die we tot binnen hoorden.
Hera heeft eens een paar maal met t koppeke geschud en over was het Te snel naar het baasje zijn zin, die wel eens zou willen dat die griet het soms wat kalmer aan zou doen .
Dat was hoe ze ons noemden deze voormiddag op het concours de chiens d arrêts.Het baasje heeft het wel twintig maal moeten uitleggen dat wij drie van de misschien honderd Epagneul à perdrix de Drenthe waren. Monden vielen haast open, ogen werden groter, hier de echte Franse jagers, stonden oog in oog met wezens van een andere planeet!
Als ons baasje dan vertelde dat die andere planeet België en Holland noemt dan is het al wat normaler, wat dichterbij en wat menselijker
Hera en Heros hebben de show natuurlijk weer gestolen want zelfs die stoere Franse jagers zijn vertederd door zon twee jonge Drentjes.
Het concours zelf was enkel veldwerk, niet ons specialiteit dus. De aanwezige Pointers, Bretons gaven goed van jetje en het was een feest voor het oog hoe ze tekeer gingen in het veld. We zijn niet lang gebleven want het baasje was nog afgesproken om deze namiddag nog te gaan helpen bij Fernand.
Het was wel spijtig dat we niet waren ingeschreven voor het repas want het rook heerlijk in de salle des fêtes van Saint Fraigne.
Zo is Heros gisteren in slaap gevallen in de nieuwe mand. Uiteraard met een beetje hulp van t baasje, want zover hebben wij de pups nog niet afgericht dat ze zelf het deken over zich kunnen trekken.
Omdat er bezoek was gisterenavond was er geen plaats voor de hondjes in de zetel, Heros is dan maar in de nieuwe mand, die ze hebben gekregen omdat ze vier maanden werden eergisteren, gaan liggen en het baasje heeft het dekentje dat normaal in de zetel ligt, over hem gelegd.
Blijkbaar is m dat goed bevallen, of hij sliep onmiddellijk heel diep, want hij heeft toch wel een uur in die houding liggen slapen !
Hij kan er maar deugd van hebben gehad en waarschijnlijk gaat m snel navolging krijgen, want als het meevalt voor hen moet je het geen tweemaal voordoen voor ze het kennen
We hebben hem maar even gezien toen hij nog wat gereedschap kwam halen uit de schuur.Hij was bij Fernand en Jenny gaan helpen bij het verlengen van de pergola aan het zwembad.
Fernand was nog wat gereedschap in Turnhout vergeten en t baasje is dus over en weer moeten rijden om bij ons het ontbrekende op te halen.
Uiteindelijk zijn ze zover geraakt als ze wilden, morgennamiddag doen ze verder met dezelfde ploeg , Fernand, Laurent en t baasje.
Morgenvoormiddag is er echter een belangrijke manifestatie waar wij dan weer de aanleiding tot zijn. In St. Fraigne is er een concours de chiens d arrêts. Staande honden dus, met andere woorden Drentsche patrijshonden, Duitse staanders lang , kort of draadhaar, Epagneul Bretons zijn staande honden. In België zouden ze zeggen de honden van groep zeven .
Wij gaan nog niet meedoen aan het concours, het baasje wil eerst de zaak eens bekijken en dan volgend jaar eventueel ons als deelnemers inschrijven.
Uit de ingewonnen informatie blijkt enerzijds een demonstratie van veldwerk, de andere vertelt over een schoonheidswedstrijd. We zien morgen wel..
Van één zaak zijn we zeker, het baasje zal het kunnen uitleggen wat Drentsche Patrijshonden zijn. Er zullen er niet veel meer dan honderd zijn in Frankrijk, en daar zijn wij er drie van
Moeilijk kan dat niet zijn, t is wit, het steekt tussen twee zetels uit, er staat haar op en er zitten tenen met nagels aan. Na een wandeling kan je zulke fotos schieten, dan liggen de pups uitgeteld, om het met een bowling term te zeggen strike.
Dan mag je volgens de boekskes maar 5 minuten wandelen per maand dat ze oud zijn.
Twintig minuten wandelen per dag met een Drenten pup, wie dat geschreven heeft die heeft een Drent alleen nog maar van ver gezien. Het is ook mogelijk dat hij of zij die dat in de boekskes heeft geschreven de heimelijke gewoonte heeft van die hondjes zoveel energie te laten overhouden dat ze s avonds in de luster en de gordijnen hangen. En de bazen er naast van wanhoop.
Als wij zo drie kwartier tot een uur gaan wandelen hebben wij ze op de terugweg nog nooit moeten dragen omdat ze zo moe zijn. Het baasje heeft ooit eens een stappenteller gekocht. Hij deed dan ongeveer 4000 stappen op een uur in het bos. Als je dan rekent dat die pups kriskras door de velden en bos crossen dan weet je wat een afstand dat die hebben afgelegd. Gerekend dat een bazenstap ongeveer 80 centimeter is.
Ben je er ondertussen al achter gekomen van wie dat een onderdeel is op de foto ?
Een nieuw Hollands streekgerecht ? Bijlange niet een bloempot, nogal een grote, die op het verkeerde moment op de verkeerde plaats stond, dat is thym op Drentsche wijze !
Eergisteren hebben ze hier in de keuken al een veldslag uitgevochten om een halve bos thym die Hera ergens had buitgemaakt. Gisterenavond hebben de slopers dus hun werk verder afgemaakt. Deze morgen was het duidelijk waar de takken vandaan kwamen. Achter een grote voormalige betonnen drinktrog stond nog een te groot opgeschoten bos thym. Eigenlijk stond die te wachten om gescheurd en herplant te worden.
Dat laatste werk is het baasje al uit handen genomen. Die twee hebben de struik met pot en al naar het midden van de koer gesleurd en daar hun destructief werk verder gezet.
De plaatselijke ministerraad, in spoedzitting bijeen, heeft dus besloten van dit jaar hééél weinig plantgoed aan te kopen. Deze beslissing is unaniem genomen en zonder opgave van een gegronde reden wegens al te duidelijk !
Vier maanden liggen tussen die twee data, Vier maanden zijn die pups vandaag al geworden. Het is net alsof dat we vorige week bij ons Belle op onze knieën aan de werpkist zaten.
Zes piepkleine Drentjes zagen het levenslicht bij ons in Vosselaar in de living. Een kast moest wel verplaatst worden en de verwarming werd aangepast met een warmtelamp boven de werpkist, precies alsof het gisteren was zo is de herinnering nog aanwezig !
Ondertussen zijn ze met zijn zessen al eens rond de kerstdagen in Frankrijk geweest, zijn er vier op de leeftijd naar hun nieuwe baasjes verhuisd en bovenal zijn ze van rond de 350 gram naar 15 à 16 kilogram gegroeid.
Van kleine muisjes in het begin, diertjes met gesloten oogjes, die alleen belangstelling hadden voor de milkbar oftewel Belles tepels hebben we hier al flinke hondjes in huis.
Hondjes met een beginnend willetje en een eigen karakter. Nog wel gedirigeerd op een sublieme wijze door moeder Belle, maar toch kan je merken wat voor vlees we in de kuip hebben met Hera en Heros.
Tot nu toe geven ze beide alle dagen wel een paar maal aanleiding tot een glimlach of zelfs een heuse lachbui als je ze weer eens met elkaar bezig ziet. Als je de ene ziet moet je niet ver kijken of de andere is ook daar. Je zou zelfs zeggen dat ze syncroon leven, plast de ene, dan ook de andere, loopt Hera naar links dan volgt Heros automatisch, als Heros blaft naar een voorbijganger dan klinkt het hoge stemmetje van Hera vlak achter hem. Zo kan je oneindig voorbeelden aanhalen.
Fotos van de bevalling hadden we al, fotos van vier maanden min één dag ook Daarom hebben we daarstraks met de wandeling nog maar één meer genomen. Met Bas en Belle hebben we dat destijds ook gedaan, en nog op dezelfde plaats
De strijd om de halve struik thym . Geen grote veldslag zoals er in het verleden al uitgevochten zijn in de Charente,maar een strijd om een halve struik thym die Hera weer ergens in de tuin heeft geoogst.
Heros kan dat natuurlijk niet goed verdragen dat zijn zus iets heeft wat hij niet heeft. Dat blijkt nogal normaal te zijn onder pups. Deze namiddag is in de tuin iets soortgelijks gebeurt. Toen ging het om een uitgebloeide en bevroren broccoliplant te gaan. Die was dan weer geclaimd door Heros en je raad het al Hera wou die ook!
De strijd gaat gepaard met heel wat lawaai en tandengekletter, het stuk vasttapijt dat het baasje voor de pups heeft gelegd omdat de vloer nogal glad is, die ligt vol met stuk getrokken thym takken.
Het verschil met deze namiddag is wel dat ze beiden een veel frissere adem hebben dan daarstraks met die rotte broccoliplant.
Maar voor de rest zijn het brave Drentjes, t baasje en t vrouwtje zeggen dat ook maar die trekken dan een wanhopig gezicht en slaan dan ook de ogen ten hemel ! ! !
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
