Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
10-07-2009
Daar is 't vrouwtje (niet) blij mee!(?)
Daar is t vrouwtje (niet) blij mee (?)
Tijdens de warme dagen vorige week heeft het baasje proper water in de bak in de tuin gedaan. Het was de bedoeling dat we daar uit zouden drinken en af en toe eens pootje zouden baden.
Na de wandelingen stormen we tegenwoordig naar de tuin om ons eens goed op te frissen, en niet alleen drinken en pootje baden hé.
Die bak is groot genoeg om met zn tweetjes languit te gaan zitten en liggen. Dan gaan we ons eens goed rollen in het gras (zand zou ook goed zijn maar daar moeten we verder voor lopen)
En dan dan crossen we naar binnen als er tenminste geen body guard, in de vorm van het hoofdbestuur, voor de deur staat. Want daar is in de staat niet voorbij te geraken, er zijn er hier al met hun klikken en klakken bij hun nekvel gegrepen en buiten gewipt, gesmeten, geschoven.
Och, als ze zich daar al aan storen we hebben mogelijkheden genoeg met dit weer om ons te laten opdrogen. t Moet niet altijd een lederen salon zijn hoor !
Belle & Hera (Heros kent zijn manieren, en doet gewoonlijk niet mee met de grieten)
De onderstaande foto heeft het baasje ergens gevonden op het www. Het beestje blijkt een hond te zijn. Ne lompe dus, want als je dan het systeem Belle ziet en hoe dat werkt dan moet je eerlijk toegeven dat ons moe het er heel wat beter van afbrengt.
Met de regelmaat van een klok brengt Belle ze nog steeds als cadeautje voor de baas aan de deur. De laatste maanden gaat dat gepaard met een hoop lawaai van ons. Voor zon prestatie moet je toch je moeder aanmoedigen nietwaar. Het baasje verdenkt er ons van het lawaai te maken omdat we jaloers zijn op wat Belle kan en wij niet
In elk geval, ons moe kan iets wat een andere hond niet kan ! Egels pakken en dragen en dat ze dat goed kan bewijzen de verschillende fotos.
De Charente kleurt langzaam terug geel. Dat is de tweede maal dit jaar, de eerste maal was rond Pasen toen de colza of raapzaad in bloei stond.
Nu zijn het de zonnebloemen die beginnen open te komen. Het is nog maar een begin maar ze zijn weer mooi die immense velden die aarzelend hun groen voor geel beginnen ruilen.
Voor de baasjes hebben die zonnebloemen ook een voordeel extra. Zij kunnen zich makkelijker verbergen wanneer zij ons geroepen hebben en we weer geen oren hebben.
Op de zonnebloemen foto zie je centraal boven de bloemen twee stippen dat ben ik en zoonlief die weer te druk bezig waren onder het gemaaide stro. Naar t schijnt zou t baasje al driemaal geroepen hebben op ons dat we moesten komen. Dat hadden wij geen van tweeën gehoord en daarom hadden de baasjes zich verstopt achter de zonnebloemen.
Ja, als we de rest van de roedel niet meer zien is er steeds een lichte vorm van paniek en moeten we dat zo snel mogelijk terug in orde brengen. Nu hebben wij één groot geluk en dat is dat ons baasje ons nog minder kan missen dan wij hem, zegt m toch. Dus ver kan m nooit zijn
t Baasje vergeet telkens dat wij m wel niet zien maar des te verder kunnen ruiken, dan is m weer in de mening van eerst een douche te nemen, alsof we die douchezeep geen uren ver ruiken in de velden
Onderstaande oproep kregen wij deze namiddag in onze mailbox, zoals elk sociaal voelend mens hebben wij deze oproep aan haast al onze kontaktpersonen doorgestuurd. We hebben zelfs de buitenlandse kontakten er uit geselecteerd. Kozijn Jan in bvb. Saskatchewan, Canada zal er wel niet veel aan hebben.
Omstreeks zes uur krijgen we dan een mail binnen van een vriendin die ons komt te melden dat zij dezelfde mail een half jaar geleden al heeft aangekregen.
Ja, dan voel je je wel te grazen genomen, te kakken gezet, in uw kruis gepakt, om het in populaire termen te zeggen.
Ook de mensen die het ook hebben doorgestuurd zullen wel hetzelfde gevoel hebben als wij.
Maaaaaar indien het nu eens geen kwakkel was geweest en niemand van ons stuurde het door ?
Welke van de twee was dan het beste ?
Beste mensen,
Graag zoveel mogelijk doorsturen
Beste mensen
Dit meisje op de foto is mijn dochter. Ze is 13 jaar en is sinds 2 dagen verdwenen. De politie heeft geen enkel spoor en doet alles er aan om haar te vinden. Ik ben doodongerust en kan alle hulp gebruiken in het vinden van mijn dochter. Politie Deurne-Noord is het kantoor waar u moet zijn moest je een tip hebben van waar ze kan zijn.
Stuur dit aub verder door aan zoveel mogelijk mensen want hoe meer mensen dit mailtje bereikt hoe groter de kans is om haar terug te vinden Haar naam is van Loon Naomi en is ongeveer 1m60 groot. Ze heeft blauwe ogen met een bruine karee en is licht vol slank. Ze werd het laatst gezien in Deurne-zuid op de waterbaan.
Help mij m'n dochter vinden
Ondertussen is Naomi terecht zie hier: Sandra van Loon http://www.vermist.nl/index.php?id=51&tx_eftrosvermist_pi12%5BshowUid%5D=408
Twee bowlingteams, de ene allemaal blondjes en de andere brunettes, charteren samen een dubbeldekkerbus om mee te doen aan een toernooi.
Het team van de brunettes zat in het onderste gedeelte van de bus, de blondjes boven. Beneden in de bus, bij de brunettes, ging het er heel plezant aan toe. Zingen, moppen tappen; de ambiance zat er goed in. Tot het één van de brunettes op viel dat het boven bij de blondjes wel héél stil was. Ze besloot poolshoogte te gaan nemen en ging naar het bovenste gedeelte van de bus.
Wanneer ze boven kwam zag ze alle blondjes heel angstig in de stoelen zitten, allemaal met opengesperde ogen rechtdoor starend, de leuning van de zetel voor hun zo hard vastklampend dat hun knokkels er wit van zagen.
De brunette vroeg : "Wat is hier allemaal aan de hand. Bij ons beneden zit de ambiance er goed in...!". Eén van de blondjes keek verschrikt op, slikte hard en fluisterde :
Gisterenavond hebben we nog een wandeling gemaakt door de gemaaide velden, ze hadden het nodig onze roedel want er was geen huis mee te houden, waarschijnlijk omdat ze gisteren een langere tijd moesten binnen blijven wegens de regen.
Op een bepaald moment komen er twee jongens op een fiets, samen met hun herdershond, aan de andere kant van het veld langsgereden. Nu is dat veld tussen ons in toch wel een 2 à 300 meter breed en ook maar voor de helft gemaaid. Plots stormde Belle samen met Heros op dat veld af richting knapen met hond. Hera blijft bij mij en staat er even verbaasd naar te kijken als ikzelf.
Het heeft drie bevelen geduurd en ze waren al een eind in het nog niet gemaaide gedeelte van het graan voor ze stopten en terugkeerden. Ze hadden de geur van de herdershond waarschijnlijk opgevangen want ze hadden een forse wind mee. Het is bij Belle ook zo dat ze nu op het einde van haar loopsheid is en er misschien nog eens snel van wilde profiteren ?
Hoe was die titel van dat liedje uit de 70er jaren weer ? als het gras (graan) twee kontjes hoog staat ? of zoiets in die aard
Tot twee uur vannacht zijn de immense machines aan de slag geweest op de velden om het graan binnen te halen. Al een geluk dat ze hebben doorgewerkt want vanmorgen om zes uur is eer een korte maar hevige regenbui geweest die deze maal wel meetbaar was.
2 Millimeter regen gaf de pluviometer aan, en dat op een goed kwartier. Het resultaat is dat het nu wel héél stilletjes is hier in het gehucht, en ook de lucht is van de zuiverste die je kan hebben. Alle stof ligt vast en de ook de lucht is van alle stof gezuiverd.
En de boeren die hebben het allergrootste deel van de oogst binnen, aan topkwaliteit want het vochtgehalte in het graan moet wel heel laag zijn na die lange droge periode.
En zo heeft in feite iedereen geluk gehad, wij omdat er toch regen is gekomen voor de tuin, de landbouwers omdat ze door hard en laat te werken een prachtoogst hebben verkregen, en allen samen omdat de grootste warmte achter de rug is en alles is opgefrist.
Gisteravond werd ik op weg van het café naar huis aangehouden door de politie. 'Alcoholcontrole; papieren!' snauwde de agent. Ik gaf hem de papieren. Heeft u gedronken?' vroeg hij. Ik zei: ' Ik heb geen druppel alcohol gedronken.' Agent: 'OK, een kleine test. Stel, u rijdt in het donker op straat en er komen u plotseling twee lichten tegemoet, wat is dat?' Ik: 'Een auto.' Agent: 'Tuurlijk, maar welk merk? Een Mercedes, een Audi of een BMW?' Ik: 'Weet ik veel!' Agent: 'Dus toch gedronken?' Ik: 'Ik garandeer u dat dat niet zo is!!' Agent: 'OK, nog een test: Stel u rijdt in het donker op straat en er komt u plotseling één licht tegemoet, wat is dat?' Ik: 'Een motor!' Agent: 'Tuurlijk, dat klopt, maar welk merk? Een Honda, een Kawasaki of een Harley?' Ik: 'Weet ik veel!!!' Agent: 'Dus toch gedronken?' Ik werd langzamerhand kwaad, dus ik vroeg: 'Zo, meneer de agent. Ook een vraagje: er staat een vrouw langs de weg. Ze is schaars gekleed, draagt een mini-rokje, netkousen en hoge naaldhakken. Wat is dat?' Agent: 'Da's duidelijk, dat is een prostitué, oftewel plat gezegd een hoer!' Ik: 'Tuurlijk, klopt, maar welke? Uw dochter, uw vrouw of uw moeder?'
Buurman Serge heeft zijn groot materiaal van stal gehaald. Het is de hoogste tijd om het graan, hier gerst, binnen te halen. De tarwe heeft hij twee weken geleden al geoogst, daar stond ook niet zo veel van als van de gerst.
Wij stonden aan het einde van de tuin en hoorden de immense machines en tractoren bezig op het veld waar wij dagelijks langskomen bij onze wandeling. De machines zelf zagen we niet, er ligt nog een verwaarloosde boomgaard tussen, maar de stofwolk die de dorsmachine achteraan uitbraakt vloog haast tot in Villiers le Roux, het volgende dorp.
Het baasje riskeert het niet van dan met ons te gaan wandelen, toch zeker niet loslopend. Als we onder zon machine terecht komen zal er niet veel meer te begraven zijn zegt het baasje. Een rode vlek in de aanhangwagen van de tractor zal dan het enige aandenken zijn.
Nu moeten we het de volgende dagen goed in t oog houden dat er geen slangetjes uit de velden komen. De vorige jaren was het telkens zo dat er af een toe een mini-miniBoa Constrictor over de weg kroop.
Toen onze Parijse buurvrouw eens vertelde dat ze un serpent in de tuin had gezien, vroeg het baasje aan haar dat het een vrouwelijk of mannelijk serpent was geweest, vroeg zij waarom het baasje dat vroeg. Toen het baasje vertelde, omdat er meer vrouwelijke dan mannelijke serpenten waren heeft ze een week niet tegen het baasje gepraat
Ondertussen rijdt de zoon van Serge met de trekker naar de coöperatieve zijn volgende lading toekomstige broden wegbrengen.
Ons baasje was daarjuist nog eens de fotoalbums van t seniorennet aan t surfen om zo eens te controleren hoeveel bezoekers onze albums al gekregen hadden.
Komt m daar toch een ander Drentje tegen waar we al een hele tijd mee corresponderen via het blog en mail, wel ja, hier vinden we drie albums van Arcil terug.
Ook onze Harko heeft de schrijfmicrobe goed te pakken. VanuitOostkamp krijgen we een mail waarin Harko zijn belevenissen in Normandië met baasjes Karine en Ronny beschrijft.
Ook fotografie heeft weinig geheimen voor slimme Harko, daarvan zijn er bewijzen à volonté bijgevoegd bij het reisverslag. Uiteraard heeft Harko dit alles doorgestuurd om jullie te laten meegenieten van de fijne vakantiedagen aan de Normandische kust.
Het eerste groeit aan een boom en het tweede onder de grond, het ene is fruit en het andere groente. Het enige dat ze hier bij ons gemeen hebben is dat ze op dezelfde dag geoogst worden.
Even verduidelijken, Rosabelle is het ras van de aardappelen die op dit moment klaar zijn om te rooien, zo heet dat, want plukken zou nogal raar zijn.
Net als de kersen en krieken is ook bij de aardappelen het seizoen voorbeeldig, zeker wat de hoeveelheid en de grootte van de rooi patatten betreft. Het is al het tweede jaar dat het baasje deze soort aardappelen plant, ze zijn dan ook bijzonder geschikt om lange tijd te bewaren en zijn nog erg smakelijk daarbovenop.
Vroeger bij het baasje thuis, noemden ze die aardappelen varkenspatatten en veel mensen wilden ze dan ook niet meer. Ze zijn dan in België nog wel te vinden maar dan moet je soms toch met een vergrootglas de winkels aflopen. Hier bij ons heb je geen vergrootglas nodig maar een riek om ze te oogsten.
Straks na het inkopen doen gaan we verder, voor de grote warmte aardappelen uitdoen en midden van de dag krieken oogsten in de schaduw van de boom, zeg nu nog dat het hier niet allemaal netjes geregeld is!
Met veel plezier daarjuist heeft het baasje de eerste regendruppels door zijn gekortwiekt kapsel voelen vallen. Hij stond toen op de ladder en was bezig aan zijn tweede emmer krieken plukken.
Er is zo weinig gevallen dat er zelfs geen enkel nat blad in de boom te ontdekken viel. Tijdens de wandeling daarjuist zijn er wel serieuze dikke wolken aan de einder verschenen, voorlopig blijft het droog en is de temperatuur terug naar aangename temperatuur gedaald.
Ook drinken wij met volleteugen wanneer het baasje ons fris water geeft, Dat doet m zo driemaal daags want als hij de emmer onder de boom zet dan vallen er teveel insecten in en anders staat hij in de zon op te warmen. En na zo weer eens door de velden te hebben gecrosst, dan lust je wel een slok fris
t Vrouwtje komt dan weer melden dat ze 3 liter sap heeft van de eerste emmer kriekjes, dat geeft weer van de lekkerste confituur die hier ten huize gebrouwen wordt.
Ons baasje kijkt steeds naar boven waar nu toch wel wat wolken komen aandrijven, hopelijk valt er vannacht genoeg regen om de Charente eens op te frissen en hopelijk gaat het daarbij niet te hard knallen en bliksemen.
De nacht was aangenaam, lekker fris, ook mede door het huis dat afgesloten is geweest en ook fris aanvoelde. Goed geslapen, beter dan in het broeierige Vosselaar de afgelopen week.
De zon staat al stralend aan de hemel het beloofd een mooie dag te worden, hier en daar is een klein wolkje te zien. Het is zo goed als windstil.
Van de regen die Franca deze week meldde en die zou gevallen zijn in de Charente is niets te merken.De pluviometer bevat niets dan een dood insect op de bodem. Overbuur Mick kans ons melden dat er iets water is gevallen de vorige week maar dat het meer op mist dan op regen leek!
Een eerste tocht door de tuin zegt ons dat er flink wat werk voor de boeg staat. Fruit als krieken laat niet langer op zich wachten en de aardappelen, de rode, dienen gerooid te worden. Dat gaat voor en na het warmste van de dag gebeuren zegt het baasje.
Ondertussen heeft Hera haar eerste zotte bui al achter de rug, en kunnen wij en de baasjes al terug in de tuin komen zonder uitbundig begroet/aangevallen te worden door onze kleinste. Dat is elke morgen hetzelfde ritueel maar als het haar echt zint, of ze heeft er zin in, dan is ze over enthousiast, en weet ze met zichzelf geen raad van zottigheid.
Het is weer goed de ogen te kunnen opentrekken in de Charente en dit voor de volgende twee maanden !
Voor een zekere F. De Winter, boegbeeld van beroep en betaald door ons allen omdat m ook nog in t parlement mag zetelen daarbovenop.
Moest hij daarstraks van Antwerpen tot in Poitiers naast mij gezeten hebben in de auto (waar hij heel weinig kans op maakt) zijn geluk zou niet op gekund hebben.
Als hij al die busjes Ford Transit, Mercedes Vito, Toyota , Nissan e.a. richting zuiden zou hebben zien rijden, gepakt en gezakt tot meer dan een meter hoog op het dak. Het zouden kinderlijke vreugdekreetjes geweest zijn die hij permanent zou geslaakt hebben.
Inderdaad de vakantie uittocht van de Marokkaanse gemeenschap is al in volle hevigheid losgebarsten. Met honderden, misschien wel duizenden busjes gaathet richting Algeciras in Spanje om daar de ferry richting Marokko te nemen. Dat moet toch een waar feest zijn voor FDW als m dat zo ziet kan ik mij voorstellen. Van mij mag m in zijn pollekes wrijven, ikzelf gun die mensen het allerbeste verblijf en vakantie in hun vaderland want het zijn allen families die naar ginds trekken, op bezoek bij hun thuis gebleven familie.
Ook oma Beatrix ziet haar landgenoten in grote getale zuidwaarts vluchten, have en goed in hun mobiel huis achter zich aanslepend. Hier geen immense pakken op het dak maar fietsen op de bol of achteraan op de caravan gehangen. Ook zij hebben tegen het vallen van de avond de parkings van de vrachtwagens ingepalmd. Daar komt vanavond ambras van en politie ter plaatse, het liedje van elk jaar. De ene kan niet achteruit rijden met zijn sleurhut en de andere moet zijn verplichte rusttijden nemen maar heeft geen parkeerplaats meer om zijn mastodont te parkeren wegens half ingenomen door vakantiegangers.
Het verhaal speelt zich af in een heel klein dorpje dat van toerisme leeft. Door de economische crisis zijn er echter geen toeristen meer. Iedereen leent bij iedereen om te overleven. Maanden gaan voorbij, ellende troef, komt er eindelijk een toerist aan die een kamer boekt. Hij betaalt met een briefje van 100 De toerist is nauwelijks op zijn kamer dat de hoteluitbater het briefje van 100 naar de beenhouwer brengt aan wie hij exact 100 verschuldigd is. De beenhouwer brengt het briefje dadelijk naar de landbouwer die hem het vlees levert. De landbouwer brengt op zijn beurt het briefje naar de hoer aan wie hij enkele 'beurten' verschuldigd is, en de hoer brengt onmiddellijk het briefje naar de hotelbaas die ze niet meer betaalde als ze een kamer per uur nam. Als ze het briefje op de toog van de receptie legt komt de toerist naar beneden met de melding dat de kamer hem niet aanstaat, dat hij geen ander wilt, neemt het bankbriefje en verdwijnt. Niets werd uitgegeven, noch verdiend, maar niemand in het dorp heeft nog schulden. Wordt de huidige economische crisis niet best zo opgelost???
De auto is zo goed als klaar, de aanhanger is geladen, enkel de computer moet er nog bij en de hondjes (wij dus) moeten ons gareel nog aankrijgen en een tripje naar t bos maken om de laatste overtolligheden uit ons lijf te persen en dan kunnen we bollen zegt het baasje.
Het baasje moet enkel nog eens een blik over de tuin werpen en er wat graszaad over strooien, dan hebben we in september terug een mooi grasveldje zegt het baasje we zullen wel zien wat er van komt, en dat is het voornaamste denken wij dan. We zijn benieuwd als we terug een graafaanval krijgen hoe lang het gaat duren, dat mooie grasveldje
Volgend bericht vanuit de Charente, waarschijnlijk deze avond al !
Morgenvroeg vliegen we erinzegt het baasje.Al een ganse dag is m rond de aanhanger bezig. De meest vreemde zaken worden daarop gestouwd. Iets groot ovaal, grijs met beugels aan om ergens tegenaan te schroeven. Lijkt wel een schotelantenne, en dat is het dan ook maar deze keer niet voor de TV van t vrouwtje maar om monsieur Wanadoo met zijn klikken en klakken buiten te bonjouren, voor t internet dus !
Dat zal dan weer werk op de ladder worden zoals de vorige weken in de Charente maar toen was om te eten met de kersenoogst.
De aanhanger is al afgedekt daar zal dus niet veel meer bij op moeten morgen, enkel onze benches, die hebben we vannacht nog nodig.
Ondertussen is het hier in de Kempen nog altijd wachten op de eerste verfrissende regendruppel. Het baasje is al van vijf uur in blijde verwachting en zijn nekspieren zullen al wel pijn doen van het naar boven kijken. Maar voorlopig niks dan vliegen en muggen in de lucht. De regen zal voor de achterblijvers zijn denken wij zo
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
