Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
02-02-2010
Aan de hemelpoort!
Aan de hemelpoort
Er komt een prostituee bij de hemelpoort. Petrus vraagt wat ze vroeger geweest is. De hoer bekent dat ze prostituee is geweest. 'Dan mag je hier niet naar binnen, ' zegt Petrus, 'ga daar maar even op het bankje zitten.' De vrouw gaat op het bankje zitten huilen. Komt er een oud baasje bij de hemelpoort met een enorme zak opzijn rug. Hij loopt naar het huilende vrouwtje op het bankje, en vraagt wat er aan scheelt. Ze legt uit: 'Ik ben vroeger prostituee geweest, en nu mag ik nietnaar binnen.' 'Is dat het ?' , zegt de man, ' Ik ben kleermaker geweest. Weet je wat ? Ik heb een zak met oude kleren op mijn rug. We gooien de kleren eruit en jij gaat in die zak zitten. Dan smokkel ik jou de hemel in !' Zo gezegd, zo gedaan. De kleermaker loopt naar de hemelpoort, en Petrus vraagt de man wat hij vroeger geweest is. 'Ik ben kleermaker geweest,' zegt de man. 'Dan mag je naar binnen,' zegt Petrus. Als de man voorbij loopt, vraagt Petrus : 'Maar wat zit er in die zak?' Zegt de kleermaker: 'O, een oud naaimachien.'
Eén blik uit het slaapkamervenster zegde genoeg vanmorgen. Het sprak niet erg aan om er eens serieus in te vliegen. Mistroostig dat is de beste omschrijving dat je aan het weer kan geven vandaag.
Het is natuurlijk een luxeprobleem wanneer dat het enige is waarover je kan zagen maar prettig is anders. Dadelijk komen Belle & co terug binnengestormd met 4 slijkpoten/stuk, in een oogwenk twaalf strepen door de keuken Zelfs daarvan wordt een Drentenliefhebber niet vrolijk, integendeel.
Morgen gaan we de winterwandeling voor bereiden, de wandeling zelf eens doen met Louis en Leo en de honden. We kennen de wandeling wel, maar soms hebben ze omleiding voor het verkeer, of zijn grote machines met graafwerken en dergelijke. Die zaken kan je beter uit de weg gaan als je toch zon 50 honden en baasjes verwacht. Het moet voor allen een beetje veilig blijven.
We hopen op een droge woensdagnamiddag, want voor een Drent is een regendag geen probleem maar voor de baasjes is het toch prettiger wandelen als het droog blijft. Veel invloed hebben we niet op het weergebeuren, dus zagen we maar verder over weer zo één vandaag.
Wij dachten dat het ons baasje was de thuisbrenger. Nu blijkt dat we het mis hadden want een thuisbrenger is wat ons baasje een reservewiel noemt.
Daarstraks als we van het bos kwamen hadden we al naar ons poten gekregen omdat we rare geluiden aan het maken waren, dacht ons baasje Maar dat was niet zo, wij waren rustig aan het wachten op t moment dat we een andere hond in de straat zagen en dan kabaal konden maken. Maar er waren geen andere honden ! ! !
t Baasje hoorden we zeggen tegen t vrouwtje ik denk dat we plat aan t rijden zijn waarop het vrouwtje das de aangevroren sneeuw op straat dat je hoort.
Een kilometer later thuis merkt het baasje dat de auto toch wel laag staat rechts achter. Inderdaad, een platte band achteraan, t baasje kent het nog wat er gaande is aan zijn auto. Het is echter wel sinds hondenheugenis niet meer gebeurt dat we nog een plat reden.
Dan heeft het baasje de auto maar opgekrikt en er de thuisbrenger opgelegd. Die thuisbrenger is zo iets als een brommerband, t ziet er niet uit onder een behoorlijke auto en je mag er ook niet snel mee rijden zegt t baasje.
Ondertussen is het baasje al naar de bandenboer geweest en heeft gelijk twee nieuwe banden gekocht. Van de beste zegt t baasje, van dat merk dat ze in restaurants ook kennen en die sterren uitdelen als t goed eten is daar, Michelin dus. t Baasje zegt, als t onder een Concorde pastte zal het onder mijn vliegmachien ook wel passen.
Een vrouw van 46 krijgt een hartaanval en ligt in het ziekenhuis.
Terwijl ze op de operatietafel ligt, dichtbij de dood, krijgt ze een visioen.
Ze ziet God en vraagt: 'Is mijn uur gekomen?'
God antwoordt: 'Nee, je hebt nog 43 jaar, 2 maanden en 8 dagen tegoed'.
Bij het ontwaken uit de verdoving, besluit ze een facelift en een liposuctie te laten doen, haar lippen te laten opspuiten met collageen, haar borsten te laten corrigeren... Kortom: ! 'The Works'.
Nu ze weet dat ze nog lang te leven heeft, loont het ruim de moeite.
Na haar laatste operatie komt ze totaal gerenoveerd uit het ziekenhuis en wordt gegrepen door een ambulance bij het oversteken van de straat.
Dood.
In de hemel aangekomen vraagt ze aan God: 'Ik dacht dat ik nog meer dan 40 jaar tegoed had !
Waarom heb je me laten omver rijden door die ambulance ?'
Gisteren aan het einde van de wandeling ontdekten we hét van hét in het struikgewas. Een konijn dacht zich veilig verstopt te hebben onder de bramen en het dode hout Dacht zeggen we wel want dat is buiten drie Drentenneuzen gerekend.
Het is van mij ,Belle, een gewoonte dat ik vlak voor we terug naar huis gaan nog eens het struikgewas controleer. Kwestie van alles ordelijk achter te laten ! Ik rook al dadelijk dat er iets was dat me niet zinde, een konijn zat diep verscholen onder het dode hout. In geen tijd had ik hulp van Hera en Heros. Na het uit elkaar trekken van het struikgewas, ik ben daar super in, vluchtte dat konijn de weg over, het andere bos in.
Daar is het een konijnpijp in gevlucht. Het was zo één van die pijpen waarvan wij de inkom al eens verbreed hebben en Piet Konijn moest nog niet eens vertragen om binnen te vluchten.
t Baasje was er niet zo gelukkig mee, vooral niet toen er zon betweter hem kwam vertellen dat er niet mocht gejaagd worden als het had gesneeuwd. Het baasje heeft die betweter dan maar gezegd dat hij dat allemaal wel wist en die man het bos in verwezen waar wij zaten. Hij heeft hem gezegd dat m dat maar eens aan die drie Drenten moest gaan vertellen daar halfweg in het bos. En of hij dan die honden eventjes wilde meebrengen als m er dan toch was
t Manneke heeft zijn neus in de wind gestoken en is t afgebold .
Ter overplaatsing aangeboden Naam: Ben Geslacht: Reu NHSB: 2427180 Geboortedatum: 10-12-2002 Reden voor overplaatsing: Veranderde gezinssituatie
De hond is gewend aan kinderen De hond is gewend aan verkeer De hond is niet gewend aan onweer De hond is gewend aan lange wandelingen De hond is gewend aan autorijden De hond is gewend om naast de fiets lopen De hond is niet gewend aan katten De hond is niet gewend aan andere huisdieren De hond is gehoorzaam De hond is sociaal naar andere honden De hond kan een beperkte tijd alleen zijn De hond is niet dominant De hond heeft een puppy cursus, gehoorzaamheids- en gedragscursus gevolgd De hond heeft zijn jaarlijkse entingen gehad De hond is gezond Voor informatie over de over te plaatsen honden kunt u contact opnemen met: Nel Olijve-Smit pupinfo@drentschepatrijshond.org Telefoon is 00 31 (0)527-261262
Vandaag kregen we onderstaande brief in onze mailbox, afkomstig van het mede bestuurslid van de Belgische Drentenvereniging Ingrid Mestdagh.Zijen J.A.C.Orion starten eind maart een cursus voor Drentsche Patrijshonden en staande honden.
Beste Drenteneigenaar,
U bent de gelukkige bezitter van een jonge Drent en misschien heb je wel zin om met uw jachthond actief bezig te zijn.
J.A.C. Orion, een africhtingsclub voor jachthonden (groep 7 en 8 ),erkend door de K.K.U.S.H. nr. 1219 , is ontstaan uit de werkgroep van de Belgische Drentenvereniging. Meer uitleg kan je lezen op onze site. Jaarlijks organiseren we o.a. een brevettenwedstrijd voor jachthonden te Arendonk.
Als voorbereiding op deze brevettenwedstrijden geven wij ook een cursus. Hier krijgen eigenaars van jachthonden de kans zich te bekwamen in de verschillende disciplines (te land en in het water) die vereist zijn om een basis- of africhtingsbrevet te halen. De hond wordt dus getraind voor het werk na het schot. Onze contactpersoon ter plaatse is Karine Soenen, zelf eigenaar van 2 drenten. (tel. 0497/18.55.93)
Graag nodigen we u uit op onze infoavond op woensdag 17 maart om20.00u in Postelboers Hof, Wampenberg 135 te Arendonk.
Daar kan u kennismaken met onze lesgevers en krijgt u de nodige uitleg.
Heb je interesse, kom alvast eens luisteren. De toegang is volledig gratis. Stuur wel een berichtje naar het secretariaat zodat we ongeveer weten hoeveel personen we kunnen verwachten.
De cursus zal gegeven worden op woensdagavond vanaf 19.00u in de buurt van Arendonk.
Plaats van samenkomst zal later meegedeeld worden. We starten op 31 maart en gaan verder tot eind juni. Voor deze cursus betaalt u 120 te storten op 890-5740718-95 van JAC Orion.
(IBAN BE76 8905 7407 1895 BIC VDSPBE91)
Inschrijven kan via bijgevoegd formulier, terug te sturen naar onderstaand (mail)adres vóór 25 maart. Het aantal deelnemers is wel beperkt.
Verdere info kan je vinden op onze website www.jacorion.be of neem contact op met het secretariaat.
Voor hen blijft de sneeuw telkens weer een reden om zich moe te maken en zich te amuseren. Of die automobilisten die de baan op moeten voor hun job dat ook leuk vinden is een ander paar mouwen . Gisterenavond waren ze in elk geval al niet meer binnen te houden en moesten ze sporen trekken in de verse sneeuw.
Terwijl ik me rustig voor de kachel leg houd ons baasje het jong geweld in de tuin in t oog van achter het venster. Sinds deze morgen half negen zijn ze amper een kwartier binnen geweest, en dat was dan nog alleen maar om te komen eten. Van t moment dat ze hun bokes naar binnen hadden gewerkt aan een hels tempo, waren ze weeral terug weg.
Zo dadelijk is het elf uur en dan komen ze terug binnen denk ik, ze zijn dan toch moe gespeeld en kwakken zich dan aan weerszijden van mij voor de kachel. Dat is het moment voor mij om mijn plaatske in de zetel terug in te nemen en de jeugd de kachel te gunnen.
Een man komt thuis van zijn werk. Als hij vraagt wat ze eten, zegt zijn vrouw:
'Awel,getreft het: ikheb niks klaargemaakt, want we hebben niks in huis.
De man zegt:'Laten we dan naar een restaurant gaan, dan gaan we lekker escargots eten.' De vrouw heeft daar weinig zin in en zegt:
'Gaatgijanders maar naar de winkel om escargots te halen,dan maak ik ze hier wel klaar.' De man gaat naar de winkel en koopt escargots: twaalf in een zakje. Hij stopt ze in zijn binnenzak. Onderweg terug naar huis komt hij een vriend tegen, gaat nog naareen kroegje, komt weer een vriend tegen, blijft in een ander cafe nog even hangen... Uiteindelijk komt hij met een flink stuk in zijn kraag om kwart over twee 's nachts weer thuis. Hij is zo dronken dat hij zijn sleutel niet in het slot krijgt. De sleutelbos valt op de grond. Hij bukt zich en alle escargots vallen op de grond. Uit pure ellende belt hij dan maar aan. Zijn vrouw doet de deur open en vraagt woedend:
'Awel, waar bleeftge, ik zit hier al uren op u te wachten !! Bukt de man zich en zegt tegen de slakken op de grond: 'Allee jongens...vooruit, nog een klein stukske...en we zijn er !!!'
Gisterenavond hadden we weer een taak opgelegd gekregen, huiswacht voor ons drieën.
De baasjes hadden hier op t blog de afgelopen week al tweemaal melding gemaakt van de benefietavond voor Haïti te Grobbendonk en waar ze reklame voor maken daar gaan ze meestal ook naartoe. Zo ook gisterenavond.
De weersomstandigheden waren nu wel niet echt om te staan jubelen, want hagel en sneeuw zorgden er voor dat er stilletjes aan gereden werd gedurende de 25 km naar Grobbendonk.
Het baasje stond er verbaasd bij te kijken wat voor een organisatie er werd verwezenlijkt in de tijdspanne van een kleine twee weken. Perfect georganiseerd, medewerking van de gemeente, van het rode kruis en tal van vrijwilligers.
De show werd gepresenteerd en vlot aan elkaar gepraat dor Hans Otten en Mies Meulders die tussen de optredens ook nog eens personen interviewden die recht of onrechtstreeks wat met Haïti te maken hebben.
Wij waren er vroeg op de avond en zijn deels door de weersomstandigheden en de keelpijn van het baasje die maar blijft aanslepen niet gebleven totteneinde maar wat we gezien en gehoord hebben mocht er wezen !
Een dikke proficiat voor de organisatie en we hopen dat ze er ne serieuze boterhamaan verdiend hebben !
De ganse dag rotzooi, regen, wind, hagel en terug regen. We hebben ieder afzonderlijk een trainingswandeling gemaakt. Als oudste mag ik Belle, telkens als eerste met het baasje mee. We zijn droog vertrokken en lopend en kletsnat terug thuis gekomen.
Even later toen het terug over was kwam Hera aan de beurt, die heeft geluk gehad. Gedurende gans haar wandeling is het droog gebleven, zij heeft dan wel meer moeten oefenen, voet , zit voor, lig, blijf, zij heeft het ganse programma mogen afwerken.
Brave Heros deed alles heel netjes wat het baasje hem opdroeg, tot het begon te hagelen en er ook nog eens flink wat wind opstak wat de hagel pijnlijk maakte. Zij waren dan ook sneller thuis dan voorzien was.
De wandeligen waren maar kort maar meer hadden wij niet nodig was onze mening. Het was geen weer om een hond door te jagen. Een geluk dat het baasje de kachel nog eens goed liet ronken. Dan weet je wel waar je ons kan vinden
Toen een vrouw langs de slaapkamerdeur van haar dochter liep, hoorde ze daarbinnen een vreemd zoemend geluid. Ze opende de deur en zag dat haar dochter zich flink lag te verwennen met een vibrator. Geshokeerd vroeg ze: 'Wat in 's hemelsnaam ben jij aan het doen?' De dochter antwoordde: 'Mam, ik ben 22 jaar, ongetrouwd en met dit ding lijkt het een beetje alsof ik een echtgenoot heb. Ga alsjeblieft weg en laat me alleen'. De volgende dag hoorde de vader hetzelfde zoemende geluid aan de andere kant van zijn dochter 's slaapkamerdeur. De deur openend, zag hij zijn dochter gepassioneerde sex hebben met een vibrator. Op zijn vraag wat zij daar aan het doen was, antwoordde de dochter: 'Pap, ik ben 22 jaar, ongetrouwd en dit ding is zo'n beetje mijn echtgenoot. Ga alsjeblieft weg en laat me alleen!' Een paar dagen later komen de moeder en dochter thuis van een middagje winkelen, zetten hun tassen in de gang en horen het bekende gezoem uit de woonkamer komen. Ze gaan de kamer binnen en zien de vader, zittend op de bank,T.V.Kijken. Naast hem op de bank de vibrator, trillend en zoemend als een gek. Vraagt zijn vrouw: 'Wat ben JIJ in godsnaam aan het doen?'
Zegt de vader: 'Ik kijk een voetbalwedstrijd met mijn schoonzoon....
Het is jaren geleden, niemand van ons heeft het ooit al meegemaakt, we weten zelfs niet of Bas het ooit heeft meegmaakt Maar gisterenavond is het baasje nog eens alleen, of toch bijna gaan stappen.
Hij s met twee schoonbroers naar wat hij zegt een schoon meisje gaan luisteren. Het vrouwtje bleef bij ons wegens hoor ik niet graag.
Axelle Red kwam in de Warande, voor de buitenlandse lezers hét toonaangevend culturele centrum in België. De kaarten waren al maanden op voorhand besteld en de plaatsen waren dan ook uitstekend. Op de vijfde rij, de rij na de orkestbak , hadden ze uitstekend zicht op Axelle en haar drie muzikanten.
Axelle Red begon met haar nieuwere nummers , in het engels, en laat dat nu juist deze nummers zijn die het baasje het minst kan smaken. Al snel kwam ze dan aan haar Franstalige repertoire en daar gaat ons baasje iets verder vooruit zitten op zijn stoel. Zijn mening chanson moet in t Frans zijn en van die mening blijken er meerdere fans te zijn.
Het meeste applaus kreeg ze dan ook voor die Franstalige nummers. Haar drie muzikanten waren ook topklasse zodat het optreden meer dan een avondje muziek was, het was gewoon KLASSE !
Neen het mag niet van het centrum tegen racisme en voor gelijke kansen (of zoiets in dat genre).Neen je mag niet lachen met een neger, je mag zelfs het woord neger al niet meer gebruiken.
Dat is nu iets wat ons baasje niet verstaat, met Hollanders mag je lachen, met Duitsers ook al is dat al moeilijker, en de Fransen lachen met ons. Maar met dat arme zwartje zoals op de foto hieronder DA MAG NIE ! ! !
Versta je dat nu ? Dit is toch om slap te vallen van t lachen of niet soms ? Waarschijnlijk hebben ze die fotograaf die de foto heeft genomen ook nog bijna (of helemaal) den bak ingedraaid wegens inbreuken op de privacy
t Was toch plezanter toen ze tegen ons nog zegden dat we ne snotter waren en we nog een goei lap tegen ons verstand konden krijgen. Maar ik heb nooit een lap gekregen omdat ik met een donkergekleurde medemens lachtte.
Van Hilde Bousard, secretaris van de Belgische Drentenvereniging krijgen wij een mail in onze mailbox met de melding dat de familie Fransen - De Backer , baasjes van Drent Genio en hun twee Haïtiaanse adoptiezoontjes Hans en Phil, een Benefietavond inrichten ten voordele van de heropbouw van het zwaar getroffen land.
Een betere garantie dat uw hulp en steun goed terecht komt is mijn inziens niet mogelijk. Daarom doen wij een oproep, om als lezers van dit blog, als eigenaar van een Drent of gewoon uit solidariteit dit initiatief te steunen. Wij gaan er in elk geval naartoe, alle andere afspraken zijn geannuleerd.
Meer inlichtingen bij de familie Fransen - De Backer:
Een zatlap loopt 's nachts over straat en belt om 4 uur 's morgens aan bij mensen. De man des huizes staat woedend op en vraagt: "Wat is dat hier, wat scheelt er?" De zatlap: "Kom me duwen! Je moet me komen duwen!" Razend zegt de bewoner: "Ik ken je niet eens, het is 4 uur in de morgen, en jij vraagt me om je te komen duwen. Bol het af jong..." Terug in de slaapkamer, legt hij zich terug in bed, maar zijn vrouw speelt hem de les: "Nu heb je toch overdreven. Het is jou toch ook al overkomen dat je in panne staat met de wagen. Je had die sukkelaar toch wel even kunnen helpen duwen." Man: "Ja, maar die kerel was strontzat." Vrouw: "Reden te meer om hem te helpen, het gaat hem nooit alleen lukken. Nee, zo ken ik je helemaal niet, ik ben zeer teleurgesteld in je." Haar man, helemaal ontdaan, kleed zich toch maar weer aan en gaat naar beneden. ! Hij opent de deur en roept: "He kerel, ik komje duwen, waar zit je?" Zatlap: "Hier in de tuin, op de schommel"
We hebben het over het bezoekers aantal op t blog, en niemand heeft een verklaring waar dat aan ligt
En het is niet bij ons alleen, Myriam van de Chambres & Tables dHôtes au Cercle Des Chênes in Auradou in Frankrijk,http://www.bloggen.be/aucercledeschenes/staat verbaasd dat hun blog plots veel meer bezoekers krijgt. Zij denkt dat het aan hun Sirka, de Golden ligt die volgende maand pupjes verwacht en nu de aandachtstrekker voor het blog is.
Bij ons doen zich ook rare zaken op t blog voor. Gemiddeld hebben wij zon 150 bezoeken per dag, vorige week waren dat er plots enkele dagen na elkaar meer dan 350 ! Toen waren er plots 19 bezoekers op t zelfde moment aanwezig . En bij ons zijn geen pupjes op komst (denken wij toch niet)! En dan enkele dagen later valt dat bezoekers aantal plots terug onder het gemiddelde, naar 120 gisteren.
Niet dat we er over piekeren, het is een hobby en we gaan er ons geen punthoofd over piekeren. Maar toch is het raar zon blog. Op zijn minst gezegd kunnen we het grillig noemen, t lijkt wel vrouwelijk zon blog zegt t baasje .
Er liep een echtpaar te wandelen op de Kemmelberg. Ze gingen een restaurant binnen om een hapje te eten. Toen de ober kwam zei de vrouw: "Mijn man heeft hier in de oorlog gevochten op de Kemmelberg." De ober was onder de indruk en vertelde zijn baas het verhaal. "Breng deze mensen wat ze willen eten en drinken, alles is voor hen gratis!" zei de baas van het restaurant(nog een échte patriot). Het echtpaar liet het zich goed smaken. Bij het weggaan draaide de man zich om en riep naar de ober:
Neen het is niet één van zijn overgrootvaders, een zekere Pieper Fan de Lauwers Poel, het is gewoon een piepspeeltje. We hebben er alle drie eentje gekregen om geen ambras in t kot te krijgen maar enkele Heros benut het speeltje ten volle.
Van het eerste moment kende hij het systeem, hoe harder je op dat balletje of bootje of poppetje bijt hoe meer herrie hij kan maken en sindsdien loopt hij hier als een luidruchtige astmalijder door het huis.
Aanvankelijk met zijn bek, maar dan ging het grommen en blaffen niet zo goed, daarna met zijn twee poten kreeg hij het speeltje aan het piepen. Met een hupje springt hij met zijn twee voorpoten op dat balletje. Dat geeft dan zon hevige piep dat de baasjes bang zijn (of hopen) dat het fluitje uit de bal springt.
Even later is ook Belle aan het piepen gegaan met haar speeltje, nu is het al een sectie van een orkest voor twee fluitjes, wel twee piccolootjes maar ze zijn tweestemmig. Nu is stemmig wel een verkeerde woordkeuze als het over muzikaliteit gaat. Maar het was nog maar de eerste avond dat ze aan hun opleiding bezig zijn.
We zullen toch onze tante Ella, de zus van ons moe maar eens raadplegen, die gaat alvast meer muzikale ondervinding hebben opgedaan bij muzieklerares Ingrid en Johan. Daar zullen de fluitjes wel blok- of dwarsfluit heten denken wij zo
Vier jaar is het vandaag geleden dat ik bij de baasjes kwam wonen. Het baasje is daar vorige week achter gekomen toen hij binnen moest blijven met zijn keelpijn. Hij heeft toen de tijd gehad om nog eens terug te bladeren op t blog.
In het eerste berichtje van onze hand/poot, waar wij ons in voorstellen als Bas & Belle hebben wij geschreven dat Bas een vriendje kreeg, ik dus, dat hij zelf was mee mogen gaan kopen.
Op 25 januari 2006 in de namiddag kwam er inderdaad een koppel met een hond in een Mitsubishi Pickup in Affligem onze oprit opgedraaid.
Ik weet het nog alsof het gisteren was. Ik lag met ons moe Freya en mijn zus Ella op een karpetje voor een rood gloeiende kachel. Bloedheet was dat daar, en ik denk dat ik het daar heb opgedaan die zin voor lekker warm.
Dat ik bij de baasjes terecht gekomen ben dank ik aan het feit dat ik sneller bij Bas was dan ons Ella, die bleef voor de kachel liggen. Ons moe en ik, wij moesten die andere Drent toch eens gaan inspecteren hé. Wij twee zagen wel iets in Bas, hij was wel merkelijk ouder dan wij maar toch nog ne knappe gast.
Ons baasje zag ook dat het klikte tussen ons en daarom viel de keus op mij. Vanaf dan was ik niet meer Elle Bockstal, maar in een oogwenk was ik Belle Faes geworden.
Er is in die vier jaar veel gebeurt en de laatste twee jaren heb je dagelijks ons lief en leed kunnen delen hier op ons blog. En zoals Jos Ghijsen destijds zijn programma afsloot zo ook zeggen wij dat we bij leven en welzijn nog lang willen blijven verhaaltjes neerpennen op deze bladzijden
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
