Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
23-05-2010
Weinig uitgericht vandaag!
Weinig uitgericht vandaag
Wat geluierd in de zon, een beetje achter elkaar gehangen, nog wat verveeld, dat waren de belevenissen van de feestdag .
Het baasje was vanmorgen al vroeg op pad om een voordracht te gaan volgen bij Brouwland in Beverlo om nog wat voorraad aan te vullen voor zijn wijnhobby. Daar hebben wij dus ook al niets aan gehad.
Nadien is m nichtje An nog mee gaan helpen verhuizen die thuis de vleugels uitslaat en gaat samenwonen (hokken, zegt het baasje, in zonde gaan samenwonen enz.) met Glenn, Trouwe lezers hebben die namen al tegengekomen op dit blog. Meestal in de vakantie als ze nog eens neerstreken in La Magdeleine.
Dadelijk gaat het baasje nog een wandeling met ons maken, want zo is m dan ook. Hoe laat het ook geworden is, de wandeling staat nog altijd op het programma.
En dan hebben jullie de geur nog niet mee Hoewel de plaats van waar de foto genomen is, maar goed 100 meter van de Texaco parking, richting Antwerpen op de E34 gelegen is, heb je geen last van de luchtbezoedeling van de snelweg. In dit seizoen toch niet met die prachtige groene buffer.
Het is in deze dreef dat we de eenden uit het verhaal van gisterenavond opmerkten. Er zijn verschillende draineerkanaaltjes gegraven die in plaats van het water af te voeren het water ophouden. Dat weten die eenden goed te gebruiken, en zolang de hondeneigenaars hun honden aan de riem houden hebben die eenden weinig reden om ongerust te zijn.
Het is er in elk geval mooi wandelen en de deelnemers aan de korte Kaawpollekeswandeling van februari zouden deze dreef moeten herkennen. Maar het is hun vergeven als ze dat niet doen, het is dan ook een ganse metamorfose die gebeurt is in die drie maanden !
De reden waarom we niet los mee mogen gaan wandelen aan die kant van het bos blijkt duidelijk uit de fotos. Vader en moeder eend die even hun nest en hun eieren of jongen verlaat omdat ze die drie honden met hun lange oren niet betrouwen.
En of dat die eenden gelijk hebben, t baasje had er werk genoeg aan om Hera en Heros letterlijk en figuurlijk op het rechte pad te houden.
Het baasje had de eenden eerst gezien(wij hadden de wind in de rug), voor wij ze geroken hadden. Maar als het baasje zijn kodakske boven haalt dan zijn alle honden zintuigen gespannen want dat weten we ondertussen al wel.
t Kodakske betekent dat er toch wel iets te zien is. Dat kan iets voor ons totaal onbenullig zijn maar meestal kan het ons ook wel interesseren .
Dank zij de baasjes kunnen die eenden hun kroost verder gaan opvoeden zie. Nu maar hopen dat de ratten, de eksters, of de kraaien de jonge eendjes ook gerust laten. Want die hangen niet aan een lijn zoals Drenten. Blijkt nu dat er op de foto's een wazige plek is aan de rechterkant, het baasje heeft juist de afdruk van een Drentenneus van de lens gepoetst
Er zit een bedelaar langs de weg die elke dag 25 euro krijgt van een voorbijganger.
Dit gebeurt enkele jaren tot plots de bedelaar van dezelfde man slechts 18 euro krijgt. De bedelaar denkt bij zichzelf dat 18 euro nog altijd niet slecht is, maar toch minder is dan 25 euro.
Een jaar later krijgt hij plots maar 15 euro meer en nu wil hij wel eens weten hoe dit komt.
Hij vraagt dus aan de man van wie hij jaren 25 euro, daarna 18 euro en nu nog 15 euro heeft gekregen waarom dit zo is.
De man antwoordt: ja, het leven wordt alsmaar duurder en vorig jaar is mijn oudste zoon naar de universiteit gegaan en dat kost veel geld. Vandaar dat ik je 18 euro gaf.
Nu is ook mijn oudste dochter naar de universiteit gegaan en dat kost dus weer wat meer.
De bedelaar vraagt daarop: hoeveel kinderen heeft u zo eigenlijk?
Waarop de man antwoordt: vier schatten van kinderen !
De bedelaar bezorgd: U gaat die toch niet allemaal op mijn kosten laten studeren?
Al dat bazenwerk vliegt hier rond alsof dat ze deze voormiddag nog fortuin kunnen maken Zitten is er niet bij, en rondvliegen om allerlei zaken aan te zeulen uit winkels en magazijnen is meerregel dan uitzondering.
Gisterenavond toen wij ons eten moesten krijgen zag het baasje dat er nog wel genoeg was voor twee dagen maar dat maandag alle winkels gesloten zijn en dat is dan toevallig de derde dag. Het is dus ofwel crossen naar de Zoomart of op regime gaan op maandag.
Ondertussen is onze baas terug en we hebben gezien dat we de eerste drie weken geen honger hoeven te lijden 20kg brokken had m op zijn schouder liggen, en dan nog van die welke we graag lusten , met gevogelte. Maar dat is normaal voor een Patrijshond zeker ?
Sinds kwart na vijf deze namiddag zijn we terug in Vosselaar. We waren vijf na half tien vertrokken en konden rijden als een wervelwind.
Parijs was een lachertje, op 25 minuten waren we van de luchthaven Orly, ten zuiden van Parijs tot aan de andere luchthaven, Charles de Gaulle, in het noorden van Parijs gekomen. Tachtig per uur over de Périférique. Meer mag niet, of ze nemen portretjes van u en uw auto, die dan nog eens een stuk van uw lijf kosten zegt het baasje.
Rond vier uur waren we zo goed opgeschoten dat we in de verte de autos zagen remmen en de alarmpinkers aanzetten. Je kan het al raden, Antwerpen en zijn kl nring en tunnel, Van in Zwijndrecht tot de tunnel door, daar doe je dan drie kwartier over En dan heeft het baasje de binnensingel nog genomen na de tunnel of we stonden er nog.
Ons vrouwtje schoot wel de hoofdvogel af toen we terug de snelweg opreden in Borgerhout. Kijk, zegde ze, we hebben geen meter gewonnen want daar rijd die Camion van Essers waar we daarstraks ook naast reden. Dan vertelt het baasje dat er bij Essers en al de nevenfirmas minstens 500 van die camions rijden en misschien wel het dubbele
We staken er nadien nog vier voorbij die zich richting Limburg, en dus thuishaven spoedden
Gisterenavond was het trio waarschijnlijk moe geravot en deden ze het wat kalmer aan. De gelegenheid om ook eens te doen zoals al die Drentenforumleden die steeds mooie geposeerde fotos kunnen maken van hun schatten.
Het was dan ook nog eens mooi licht van de ondergaande zon en het baasje had zijn kodakske bij de hand.
Dit zal het enige bericht zijn tot vanavond wegens en route aujourd hui
Morgen trekken we terug richting België voor een week of twee, we zien wel wanneer de te doene zaken afgehandeld zijn.
Daarom hebbende baasjes vandaag keihard in de tuin gewerkt. Deze werkskes konden ze niet voordien doen want anders hadden ze vandaag terug bij af gestaan. Alles,kruid en onkruid groeit als kool.
Het baasje heeft daarvoor een foto voor en een foto na genomen. De foto tussenin waar het zweet dat er gelaten is zou moeten opstaan is niet genomen. Misschien bij de terugkomst binnen een week of twee, wanneer het onkruid terug hondhoog staat !
Morgenvroeg wil t vrouwtje vroeg vertrekken, voor t baasje is vroeg zo rond een uur of vijf. Dat was destijds in de depannage tijd toch vroeg. Morgen zal dat wel er lichtjes over zijn denken wij zo
t Vrouwtje wil niet voor de tunnel in Antwerpen staan en dat op een moment dat de mensen die binnen twee maanden op verlof vertrekken schrik hebben van de périférique in Parijs. Ze kunnen gerust zijn, Parijs is een lachertje als je Antwerpen en zijn Kennedy gewend bent
Al enkele dagen is het zonnig en aangenaam weer.Het kwik stijgt makkelijk naar de 23 ° C en dat merk je als je in de tuin bezig bent en tijdens de wandelingen met de baasjes.
Toen wij hier tien dagen geleden aankwamen zag je op de velden aan de rijtjes die de machines getrokken hadden, dat er zonnebloemen op komst waren. Hier en daar zag je al een schuchter blaadje komen kijken en over het graan konden we nog vrolijk overheen kijken zonder te moeten graanjumpen zoals het baasje dat noemt.
Nu beginnen de velden al groen te kleuren als je er overheen kijkt. Aan het veld dat richting éoliennes ligt zie je heel goed de lange parallelle lijnen van de zonnebloemplantjes.
Als we binnen een week of twee terug door langs die velden gaan wandelen zal het geen graanjumpen meer zijn maar zonnebloemjumpen heten. Dan begint het probleem voor ons baasje zegt m. Waar zitten die drie, en wanneer en waar komen ze uit het veld. Er beginnen zich nu al tekenen van grijze haren te vertonen en de plantjes zijn nog maar 15 cm hoog. t Is ne panikeur onze baas vinden wij
Zoals het gazonnetje er nu bijligt in de tuin zou je haast denken dat je over de green van een golfterrein loopt. En er zijn wel meer dan 30 holes in dat green
Voor de green heeft het baasje gezorgd samen met zijn oranje Zweed, onze Husq, te zien gans achteraan op de foto.
Voor de holes is de samenwerkende graafwerken Belle, Hera en Heros verantwoordelijk. De holes die het baasje enkele weken terug gedicht heeft en gras op heeft gezaaid zijn terug op volle diepte uitgegraven. Je zou als Drent wel gek zijn van op een andere plaats te gaan graven als er daar zachte aarde ligt tussen al die keiharde grond met stenen.
Als er nu in de loop van de week van die mega dikke sjieke bakken voor de deur stoppen dan gaan we toch moeten vertellen dat het maar een verhaaltje op het Bas & Belle blog was van die 30 holes. En dat ze beter naar St Brice kunnen rijden naar de golf van Cognac.
Daar kunnen ze wel maar voor 18 holes spelen maar daar is t echt !
Twee zestigers praten met elkaar over ouder worden. Zegt Jan :
"Het probleem bij vrouwen is dat ze weigeren te aanvaarden dat ze ouder worden Ze gebruiken allerlei trucjes om het te verbergen." "Je hebt het bij het rechte eind," zegt Piet.
"Ik ken een middel om hen te ontmaskeren. Als je wilt weten of je vrouw hardhorig wordt, ga dan op tien meter van haar vandaan zitten en stel een vraag. Als ze niet antwoordt ga je op vijf meter afstand zitten en stel de vraag opnieuw, dan op twee meter en tenslotte op één meter."
Jan vindt het een schitterend idee en thuis gekomen neemt hij meteen de proef op de som. Terwijl vrouwlief in de tuin de was ophangt, gaat hij op een tiental meter van haar vandaan zitten en vraagt:
"Schat , wat eten we deze middag?"
Er komt geen antwoord. Hij verkleint de afstand met ongeveer de helft en stelt de vraag opnieuw:
"Schat , wat eten we deze middag?"
Er komt geen antwoord. Hij komt nog dichterbij zitten en vraagt:
"Schat, wat eten we deze middag?"
Opnieuw geen antwoord. Hij begrijpt er helemaal niets van, gaat naast haar staan en vraagt luid en klaar:
" Schat, wat eten we deze middag?"
De vrouw draait zich om, kijkt hem geërgerd aan en antwoordt: "Voor de vierde keer, kip met friet!"
Het was voor mijzelf gisterenavond dat de baasjes de huisapotheek raadpleegden. Neen niet de hondenapotheek maar de grote mensen apotheek.
De reden had ik in de namiddag al aangegeven, of beter gezegd overgegeven. Toen dat ook tegen de avond nog enkele malen gebeurde, waren de baasjes toch een beetje bezorgd ove mij en mijn maag.
De test of ik dan al dan niet ziek ben of weer kuren verkoop is gewoonlijk het aanbieden van een stukje pensstaaf. Als ik dat dan niet dadelijk vinnig aanpak is dat voor de baasjes het signaal dat er wat verkeerd zit.
Het probleem was dat kleine pilletje dat te klein was voor de dikke bazenvingers, ik krijg dan ook maar een halfke, dat is dan werk voor t vrouwtje dat pilletje doormidden te breken.
Op een wip was dat pilletje binnen en op een tweede wip was mijn maag al een flik stuk beter. Het was dan ook een instant pilletje. Zo eentje van smelt wel in je mond, niet in je poot
Als Dr. Nelly dit nu leest gaat onze baas weer naar zijn voeten krijgen denk ik, want eigenlijk is Motilium niet geschikt voor dieren, maar ik was er toch maar goed mee geholpen gisterenavond en vanmorgen !
Sortaient les filles, zong Salvatore Adamo in 1964. Zesenveertig jaar geleden weeral en toch kan ons baasje nog meezingen op Adamos deuntje.
Waarom deze ontboezemingen op dit blog ? Wel het zit zo elk jaar rond dezelfde tijd bloeien ook die rozen weer rondom het huis hier in Ferret.
Je mag stikstekeblind zijn, dan nog merk je dat de rozen weer beginnen te bloeien. De rozengeur van enkele exemplaren vult de ganse koer als er zo even een windje blaast.
Ook die geur is iets van rond dezelfde periode en zelfs nog vroeger. Het is de geur van de rozekeszeepjes die vroeger in alle kleerkasten te vinden waren. Het was dat, of lavendel,ofde rotgeur van mottenballen. Die geuren kon je dan zondagsmorgens herkennen als je naar de kerk ging. Het was daarom misschien dat onze pastoor zo kwistig was met zijn wierookvat, omdat de geurenmix niet bepaald het van het was.
Zo was het vandaag een beetje winderig en de knalrode rozen van de eerste foto overstemden al de rozen tegen het huis in geur. Aan de poort staat dan een struik met oranjegele rozen, die geeft dan zijn geur aan ieder die binnenkomt bij ons
En dan mag je niet eens mijmeren over le temps dantan als je al die geuren uit een voorbije eeuw nog eens opsnuift. En elk jaar rond dezelfde tijd zingt het baasje quand les roses fleurissaient
Sinds enkele weken is de horizon in het oosten van La Magdeleine sterk gewijzigd. Zes windturbines zijn aan de horizon verschenen, hier in Frankrijk spreekt men van éoliennes.
Hoewel het hier in de omgeving soms nog de indruk wekt van te leven in de 50er jaren, voornamelijk als het om de rust en de kalmte gaat, is ook hier de high-tec van de hernieuwbare energie al goed ingeburgerd. Deze zes turbines maken deel uit van de 15 die hier in de buurt van Ruffec geplaatst zijn. Een tweetal jaren geleden zijn er al negen geplaatst in Salles de Villefagnan.
Daar kwam dan nog de nodige tegenkanting op, en er was zelfs een actiecomité gevormd tegen de éoliennes. Dat comité kwam op tegen het verstoorde landschap en het geluid dat die ondingen maakten. Het Comité had dan ook nog een presidente, een voorzitster en nog wel eentje van Hollandse origine. Zo eentje waar 99,50 % van de Hollanders zich ook voor schamen, zo eentje die de reputatie van Nederland telkens een ferme knauw geeft.
Ons baasje heeft toen eventjes op haar site (dacht m) geantwoord, en zijn ongezouten mening gegeven. Zo van dat ze de Fransen hun eigen land maar moest laten besturen en dat zij trouwens ook tot in de Charentegekomen was omdat het er goed en aangenaam leven is.Dit dank zij de goede zorgen gedurende vele eeuwen door de voorouders van de hedendaagse bevolking
Enkele dagen later kreeg ons baasje felicitaties van onze burgemeester, het e-mail adres was dat van de krant geweest en het baasje zijn reactie was zo ook in de krant gekomen en goedgekeurd door ons plaatselijk opperhoofd
We lazen het deze namiddag al in een bericht in de digitale krant. Bobbejaan Schoepen overleden in het ziekenhuis te Turnhout.
Iedereen in de omgeving van Lichtaart en nog meer, in de Kempen, kent Bobbejaan wel of heeft m ooit ontmoet in zijn pretpark of met zijn Amerikaanse slee in de omgeving. Tot in Herentals en Turnhout kon je hem op zomerse dagen ontmoeten in zijn cabrio met de immense buffelhorens op de motorkap.
Aan velen heeft Bobbejaan werk verschaft in zijn pretpark en ontelbare hebben er ook vakantiewerk opgeknapt.
Ooit, in een ver verleden kwamen we ook wel eens in het weekend in zijn zaal, waar dan verschillende bekende en opkomende artiesten optraden. Voor de ambiance zorgde Bobbejaan dan altijd
Als je de jonkskes actief wil krijgen in de tuin is er één zaak waar ze direct voor klaarstaan. Een deksel van een emmer van bij de bakker zo eentje waar men bij de bakkers grondstoffen in levert.
t Baasje gebruikt dat deksel als frisbee om Hera en Heros te leren apporteren. De beste apporteerder is Hera, en Heros hangt achter haar aan, meer geïnteresseerd in de achterpoten van Hera dan in de frisbee.
Het lijkt dan een gevecht op leven en dood, met bijhorende geluiden, en gekletter van tanden tegen elkaar. Als ze dan elkaar moe gemaakt hebben is het meestal Hera die de frisbee tot bij de baas brengt.
Als er niet gespeeld wordt ben ik het die opruimt in de tuin en de frisbee naar het baasje brengt. Ondertussen weet die al dat het mij meer om het opruimen van de rommel van die klein mannen te doen is, dan om zelf te apporteren. Hoewel ik doe niet onder voor die twee, tenslotte hebben ze alles van mij geleerd !
Daar is onze baas gisteren voor gaan lopen Nu zal je zeggen, wat betekent zeven millimeter. Wel als dat de hoeveelheid regen is die valt binnen het uur, dan is dat een behoorlijke bui !
De planten in de tuin zijn er wel bij gevaren. De tomaten die juist geplant waren hadden wel genoeg water gekregen maar ook de erwtjes , de uien, de pattaters en de aardbeien die konden een buitje best appreciëren.
Een nadeel bij die bui is natuurlijk het wassende onkruid, dat heeft ook deugd gehad van de bui. En je kan er van op aan onkruid groeit steeds sneller en makkelijker dan geplante gewassen !
Het baasje zal ook wat sneller het gazon nog moeten kortwieken. Ook dat van overbuur Mick zal nog moeten gedaan worden want Mick is voor enkele weken naar het thuisland over t water.
We gaan ons werk nog hebben deze week, zucht de baas
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
