Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
12-08-2010
Einde "structurele werken"!
Einde "structurele werken"
Het baasje is klaar met zijn structurele werken. Dat wil zeggen dat de tuin momenteel terug honddicht is, wij hebben geen kans op ontsnappen meer zegt het baasje.
Onze tuin is even honddicht als de gevangenis Alcatraz niet kon ontvlucht worden, zegt onze baas, de toekomst zal het moeten bewijzen.
De voormalige schapenstal is nu winddicht naar het zuidwesten en het ziet er heel wat fraaier uit dan met het Heras hek dat ons meer dan een jaar binnen moest houden. Ook de plaats tussen de schaapstal en de ingang van de tuin, waar de struik stond, is nu dicht gemaakt door t baasje. Er is heel wat meet en paswerk bij te pas gekomen, maar dicht is het, ik heb het samen met Heros getest
Uit het dagboek van een jonge moedige vrouw op cruise in de Antillen... Dag 1: Ik heb er weken naar uitgekeken om deze schitterende reis te kunnen maken. Ik heb al mijn mooiste kleren ingepakt. Ik ben helemaal opgewonden
Dag 2 : Heel de dag op zee. Ik heb dolfijnen en walvissen gezien. Wat een prachtige vakantie. Vandaag heb ik de kapitein ontmoet. Het is een knappe man. Lijkt op Brad Pitt.
Dag 3 : Ik heb een beetje gesurft en ik heb leren golfen. De kapitein heeft me aan zijn tafel uitgenodigd voor het diner.
Het was een hele eer en ik heb me héél goed geamuseerd.
Het is een heel aantrekkelijke en attent volle man met prachtige blauwe ogen.
Dag 4 : Ik ben naar het casino op het schip geweest en ik heb veel geluk gehad. De kapitein heeft me uitgenodigd om in zijn hut te lunchen.
Een werkelijk uitmuntende maaltijd met kaviaar en champagne.
Hij heeft me gevraagd om de namiddag samen door te brengen in zijn hut maar ik heb geweigerd.
Ik heb hem gezegd dat ik mijn echtgenoot niet wou bedriegen.
Dag 5 : Ik ben weer naar het zwembad gegaan en na een tijdje heb ik besloten om de rest van de dag door te brengen in de pianobar.
De kapitein heeft me daar gezien en hij heeft me uitgenodigd om samen een glas te drinken.
Het is werkelijk een zeer charmante man. Hij heeft me gevraagd of ik de nacht in zijn cabine wil doorbrengen.
Ik heb geweigerd. Hij heeft gezegd dat hij het schip zal laten zinken als ik niet van gedacht verander.
Dag 6: Vorige nacht heb ik 1600 mensenlevens gered. 4 keer zelfs...
Structurele werken noemt Freddy dit. Van die werkjes die niet moeten maar toch wel nut hebben enn die altijd maar uitgesteld worden, dat is de visie van onze baas op deze structurele werken.
Het was Heros al een paar maal gelukt om te ontsnappen uit de tuin, en we hebben er een hele poos achter gezocht langs waar hij wegglipte. Aan de voormalige schapenstal, het afdak aan de tuinzijde van de hangar was een draad gespannen die altijd al verborgen zat achter een altijd groenblijvende struik. Nu blijven groenblijvende struiken niet groen als ze afsterven en dus kwamen er gaten vrij die niemand zag, behalve Heros.
Indertijd was er geen afsluiting van de schapenstal naar de straat maar een stapel brandhout vormde een muur. Met de komst van de houtkachel verdween die muur geleidelijk en het laatste jaar stond er gewoon een Heras hek om het zaakje Hondproofte maken.
Dat Heras hek was zoals altijd maar tijdelijk en daarom is t baasje begonnen met een houten anti-inkijk scherm te maken dat gelijk het zaakje windvrij moet maken voor zuidwesten wind.
We hopen dat Freddy zijn job op de Gentse unief al begonnen is, want als m tijd heeft om dit te lezen gaat m niet goed gezind zijn Nu heeft m zijn tijd hier gesleten met lezen, koken en sporten voor de gezondheid. Hij zou zeker zo graag geholpen hebben met structurele werken !
En we kunnen jullie niet laten meegenieten Na de regenbui van deze namiddag geurt alles heerlijk fris. Zelfs de uitgebloeide zonnebloemen geuren terug op, of is dat maar een gedachte ? Misschien nog een hint voor Pascal Vyncke, de oprichter van het seniorennet, een geurblog, voor na de regenbui.
Het stof dat allom tegenwoordig was de laatste twee weken is weg en dat zie je dadelijk aan onze vachten. Ze zijn terug bruin en wit. Tot deze morgen was dat meer grijs zegt het baasje. We moeten hem wel geloven want een spiegel is aan ons niet besteed.
Wat de baasjes dan wel niet zo graag hebben is dat wij als slijkduivels uit het zonnebloemenveld komen. We hebben dan wel een propere rug, die buik van ons is een ander paar mouwen
Geen van ons kent de motorcrosser Geboerske zoals ons baasje hem noemt. Die blijkt na een cross na een regenbui ongeveer een voorkant te hebben gehad als wij een onderkant. Ook nu moeten we t baasje geloven want die hebben wij niet meer weten crossen.
Morgen kunnen we terug sporen gaan volgen, de laatste dagen waren er zoveel door elkaar. Nu met de regenbui zijn er terug heel verse sporen. t Baasje is nu al benieuwd waar hij ons morgen weer kan ophalen
Ken je het nog ? Het programma op TV ongelooflijk maar waar !
Deze morgen schreef ons baasje het bericht dat er al dagen regen was aangekondigd die maar niet komen wou. Even later, toen het hoofdbestuur onderweg was om boodschappen te doen begon het te motregenen en nu valt er een heuse bui. Met ECHT regenwater !
Het moet zijn dat ze hierboven, bij God en zijn heiligen in de hemel, ook dit blog lezen. Het klinkt verwaand, maar leg het maar eens anders uit
Om 10u30 plaatst ons baasje dat berichtje, onder een grijze hemel, dat wel. Maar kurkdroog is het dan nog, en geen enkele wolk ziet er op dat moment uit dat ze een natte lading bij heeft.
Als er hier morgen of in de loop van de week een auto van het Vaticaan hier stopt om wonderen te onderzoeken, wel ze zijn aan t goei adres. Is het geen wonder dan was het toch wonderbaarlijk en op zn minst incroyable en zeker vrai!
En de fotos zijn van een kwartier geleden, heet van de naald en nog nat van t ontwikkelen (of van de regen, das niet zo duidelijk )
Nu alle familie en vrienden terug naar hun respectievelijke nestjes zijn teruggekeerd kunnen we echt hoopvol uitkijken naar de eerste serieuze bui. Die zou nu toch wel echt welkom zijn.
Vorige week schreven we hier op deze plaats al dat we overal onze naam en vieze woorden konden schrijven met onze vingers op kasten, tafels, bureau en meer van die zaken. Dat is er ondertussen niet op verbeterd ! Integendeel nu is ook de tuin veranderd in een combinatie woestijn / oase.
Het grasveld is de woestijn en de oases kan je vinden onder de bomen. Daar kan je nog wat groen gras vinden.
Het weerbericht in de krant geeft al een week aan dat er regen op komst is. Tot de dag dat de regen zou gaan vallen, dan staan er terug overal zonnetjes op de kaart van de Poitou-Charente
Belle & co
PS: fotos zijn archieffoto's van eind juni, de laatste buien die we hier hadden, op zoiets hopen we op dit moment.
Het is een hele poos geleden dat de tafel voor maar twee personen gedekt werd Ook de hondenkommen worden maar voor drie gevuld. Dat heeft wel zijn voordelen de kliekjes die overblijven moeten maar door drie gedeeld worden.
Vorige week met Zeppos en Hercule erbij was dat nog gedeeld door vijf. Er zaten toen ook nog wel kinderen bij aan tafel die nogal eens iets overlieten, maar toch, liever gedeeld door drie ! En dan spreken we nog niet van de dag dat ook Hadise en Jago hier op bezoek waren. Zeven Drenten in één tuin in Frankrijk, dat zal wel een record zijn denken wij zo.
Vanmorgen zijn Annemie en Freddy terug richting thuisbasis Gentbrugge vertrokken. Daar begint de school en de unief ook weeral tekenen van activiteit te vertonen. Het is zoals hier in de roedel, maar dan in t groot en veel serieuzer, ook op t KTA en op de Unief moeten de bazen eerst aanwezig zijn of t loopt ook daar in t honderd.
t Gaat hier stillekes zijn de volgende twee weken, er is geen bezoek meer aangekondigd en het zal dus bij twee borden blijven wanneer de tafel gedekt wordt, gaan we dat nog wel gewend geraken na deze vakantie ?
Van Leo, t baasje zijn voormalig collega en onze dikke vriend zoals hij zichzelf noemt, kreeg het baasje gisteren een mailbericht dat we met jullie willen delen.
Het is een link naar een site vol herinneringen over van alles en nog wat. Zoek je het in geschiedenis, muziek, gebeurtenissen, bekende en minder bekende mensen, het lijkt op het eerste zicht wel een mini-Wikipedia.
Je weet in elk geval niet waar eerst beginnen. En het werkt nog verslavend ook, eens er aan begonnen zie je telkens weer andere onderwerpen waar je wat meer van wil weten, en voor je het weet ben je daar dan ook in verdiept. Op het einde van dat onderwerp zie je weer iets anders en lees nu maar weer verder aan het begin van deze alinea
We hopen dat je ook niet vergeet van ook nog eens hier terug te komen lezen nadat je aan dit hier begonnen bent .
Kijk hier wat die allemaal mag Annemie zit daar rustig haar boek te lezen en Heros zal daar eens snel gaan helpen
Nu is dat zijn plaatsje want er zijn hier al meer fotos op dit blog verschenen waarop mijnheer Heros zijn plaats op de picknick bank claimt. Mooi uitzicht heeft m daar, vooral over wat er op straat staat te gebeuren en ook de koer heeft m volledig onder controle.
Normaal dus dat m daar eens snel gaat censureren wat het bezoek zoal leest binnen zijn territorium. t Moest zo eens niet binnen de normen zijn, dan zou het baasje klagen dat Heros zijn werk niet goed heeft gedaan ! ! !
Blijkbaar was in dit geval alles in de kabas zoals men dat uitlegt in en om Turnhout. Ook Freddy die op een andere plaats aan het lezen was kwam eens kijken wat Heros aan het uitspoken was daar op tafel bij zijn ega. Die werd dan dadelijk begroet door mij en dan komen Hera en Heros er dadelijk bij,en zo kon t baasje fotos maken die bij hemzelf nooit niet lukken, de baas samen op de foto met zijndrie Drenten
Laatst had ik wat problemen met mijn computer, dus belde ik de Eddy. De Eddy kwam langs en drukte op een paar toetsen en het probleem was meteen opgelost. Omdat hij snel klaar was, schreef hij een minimale rekening uit. Toen hij zijn jas aantrok, kon ik het niet nalaten om te vragen : "Wat was nu het probleem ???" Hij antwoordde : "Het was een ID honderd T probleem."
Ik wilde niet te dom overkomen, dus vroeg ik : "Ahhhh, een ID honderd T probleem. Wat is dat dan, in het geval het nog een keertje optreed ?"
Den Eddy grinnikte ... "Heb je nog nooit gehoord van een ID honderd T fout?" "Mmmmm, nee...." antwoordde ik. "Schrijf het maar op, zei hij, "dan begrijp je het een stuk beter." Toen den Eddy vertrokken was, schreef ik het op.
Gisterenavond waren de baasjes door de vrienden Freddy en Annemie uitgenodigd in het restaurant l Argentor in Nanteuil en Vallee.
Het was een prachtige avond na een warme dag dus konden ze buiten op het terras eten. Het restaurant heeft toch wel faam in de omgeving en het terras zat bomvol, t baasje vertelt zelfs dat er nog twee hondjes aan het meeëten waren met hun baasjes.
Wij mogen enkel mee als er buiten kan gegeten worden maar dan niet alle tesamen, dat is een beetje te veel van het goede zegt de baas.
t Baasje heeft nog een paar fotootjes genomen van het vriendenpaar om op te sturen naar Calgary in Canada waar dochter Rienske aan de universiteit aan het doctoreren is als dierenarts. Dat had het baasje eerder deze week aan Rienske beloofd toen Pa & Ma via Skype met dochter hun wekelijkse babbel deden. De foto met als titel Pa & Ma in de Charente is inmiddels onderweg over de oceaan !
Als er mensen in de buurt van Ruffec komen en plots een aanval van honger moesten krijgen l Argentor is een aanrader. En dan speciaal voor de Belgen, ze hebben er ook nog Leffe van t vat !
Het jaarlijks terugkerende evenement in Villefagnan, het stadje van 2000 inwoners hier vlakbij.
Enkele jaren geleden hebben ze daar hun in verval geraakte windmolen gerestaureerd en sindsdien hebben we het jaarlijkse feest van de wind
Rondom de molen zijn er dan attracties zoals een ploegwedstrijd met allerlei trekdieren, ezels, muilezels, ossen, paarden en alles wat er nog tussen past.
Ook oude werktuigen zoals oldtimer tractoren. Van de eerste, in hout vervaardigde, dorsmachines, uiteraard in werking gezet door een oude tractor en allerlei landbouw gerei in verschillende staat van onderhoud of moeten we zeggen verval. Alles passeert de revue.
De marché des producteurs, zeg maar de artisanale markt met honoing , confituren, pineau, boerenbrood en landbouwproducten trekt ook altijd veel geïnterresseerden.
Vandaag waren we voor de middag daar wegens de opkomende en voorspelde warmte, en we hebben besloten dat een keertje meer te doen omdat je dan echt meer van het gebodene kan genieten en nog een babbeltje kan doen met de bekenden.
Een jongetje zit bij een vrouw van lichte zeden voor de deur te spelen. Daar kwam de "Klant" naar buiten en deed net alsof hij de jongen niet zag. Maar de Jongen riep hem toe: 'Ik weet wat jij gedaan hebt daar binnen!' Man...: 'Dan geef ik jou 5 Euro en dan hou jij je mond' Toen de man twee straten verder liep hoorde hij het jongetje weer achter hem roepen.... 'Ik weet toch wat jij gedaan hebt. Ik ga het iedereen vertellen.' Man...: 'Dan geef ik je 10 Euro en dan wil ik je niet meer zien!' Toen de man bij hem thuis voor de deur stond kwam weer het jongetje achter hem aan en schreeuwde..... 'Nou weet ik waar je woont ook!' Man...: 'Nou geef ik je nog een keer 10 Euro en dan ga je spelen, anders wordt ik echt boos!'
Thuisgekomen vertelde het jongetje hoe hij 25 Euro verdiend had. Maar zijn moeder zei hem dat hij zo niet aan geld mocht komen en maar naar mijnheer pastoor moest gaan om hem de biecht af te laten nemen. Dus zat het jongetje in het biechthokje en daar ging het luikje open. Waarop het jongetje zegt: 'verdorie Nou weet ik waar je werkt ook!'
Niet dat de andere weekdagen zon zware activiteiten vertonen, maar de zondagmorgen gaat alles nog een beetje langzamer. Zeker als er dan nog goei vrienden op bezoek zijn die dezelfde instelling hebben
De ene gaat naar de bakker, de andere zet het water op het fornuis voor de zachtgekookte eitjes van het moment dat er hoorbaar water loopt in de badkamer. Nog een ander dekt de tafel buiten, er wel oplettend dat de boter niet in de zon staat. De parassol plooit open en de eerste zet zich aan tafel met een tas dampende koffie.
Drie Drenten houden vanuit hun ooghoeken de tafel in de gaten, er moest zo eens iets van tafel vallen. Wij hebben even daarvoor de tuin al onveilig gemaakt door wild achter elkaar te crossen en elkaar tegen de grond te smakken. Het baasje ismoeten wegspringen omdat Heros uit de bocht vloog en uiteindelijk met heel zijn geweld in de boontjes terecht te komen. Daar zijn weeral enkele struikjes die nog weinig zullen opbrengen om te steriliseren.
Och het leven is nog zo slecht niet in de Franse Charente, niet in de week en zeker niet op een luie zondagmorgen !
t Vrouwtje is soms ongerust als we tijdens de wandeling van t baasje los mogen. Het is natuurlijk wel zo dat we na een halve meter in de zonnebloemen totaal onzichtbaar zijn voor de baasjes en dat ze er het raden naar hebben waar we ergens zitten !
t Baasje is er vrij gerust in, die redeneert van zij zijn ongeruster om verloren te lopen dan de baasjes. Gisteren was Heros toch wel de verkeerde weg en in het verkeerde veld terecht gekomen. Daar hebben de baasjes toch wel even op staan roepen en in hun handen staan klappen om de richting aan te geven waar hij naartoe moest.
Dan komt de jongeheer als een pijl uit een boog om de hoek heen gerend want die is inderdaad al in paniek geweest omdat hij bij het verlaten van het veld geen andere Drenten of bazen zag !
Ondertussen waren wij ook al op zoek gegaan naar Heros toen het baasje ons het bevel gaf zoek, zoek Heros Toen stond het baasje even later alleen met Heros op ons te wachten
Dat zijn zo van die momenten dat haast iedereen ongerust is behalve raad eens !
« Schat, ik heb groot nieuws: ik ben al een maand overtijd. Ik denk dat wij een kindje gaan krijgen ! Ik heb bij de dokter een zwangerschapstest gedaan en binnen een dag of twee zullen wij het resultaat hebben. Zolang wij het resultaat niet kennen, vertellen wij aan niemand iets. »
De volgende dag telefoneert er bij hen een klantenadviseur van ELECTRABEL i.v.m. een onbetaalde factuur. « U bent mevrouw Tilleul? » « Ja » « Mevrouw, U bent een maand over tijd. » « Maar.hoe weet jij dat? »
« Wij hebben computers, het is ingeschreven in onze gegevensbank. » « Wablieft? Ingeschreven in uw computers? »
« Zeker weten! »
's Avonds vertelt mevrouw dit verhaal aan haar echtgenoot, die, wild van woede, zich de volgende dag naar de hoofdzetel van de elektriciteitsmaatschappij begeeft.
« Wat is dat hier voor een toestand, jullie schrijven in de computer dat mijn vrouw een maand over tijd is? Met wat bemoeien jullie zich? » « Luister, zegt de klanten adviseur, blijf kalm, het is niet zo erg. Ze is nog niet voldaan. » « Niet voldaan? Wat zeg jij nu? Voldaan of niet voldaan, jij moet je daar niet mee bemoeien! » « In dat geval moet ik je verwittigen dat hij zal worden afgesneden. » « Wat? Afgesneden? Maar jij bent gek! En wat gebeurt er dan met mijn vrouw? » «Dat weet ik niet. Zij zal zich van een kaars moeten bedienen! »
Of in één woord Hondentips van Rudy en Nanny Van Dyck.
Hondentips is een gratis hondenmagazine dat je zomaar, gratis en voor niks in je mailbox kan krijgen. Ja, echt waar, gratis en voor niks waar kan je zoiets nog vinden ?
Waarom maken we daar vandaag melding van op ons blog ? Wel, het zit zo Hondentips viert vandaag zijn 100° nummer, en nu vinden wij dat zoiets toch wel een proficiat of een virtueel bloemetje waard is.
Wij zelf krijgen al jaren, om de twee weken, het meest recente nummer in de mailbox. Hondentips maakt in zijnnummers melding van verzorging, opvoeding, leuke verhaaltjes van lezers, boekentips, kortom, te veel om op te noemen.
Het mailadres van hen staat dan ook al van in het begin dat we Rudy en Nanny leerden kennen bij onze favorieten in de linkse kolom van dit blog.
Kennen jullie Rudy en Nanny, de kinderen en de Berner Sennenhond Fynn nog niet ? Aarzel niet en ga hier op deze link eens kijken, wedden dat je het volgende nummer ook gratis in je bus krijgt ?http://www.hondentips.com/
En het ene heeft niets te maken met het andere. Die Romas zijn niet de zigeunerstam maar de soort tomaten die het baasje enkele maanden geleden heeft geplant en nu voor de eerste maal heeft geoogst !
De bezoekers zijnFreddy en Annemie. Annemie is onze baas zijn gewezen directrice van op school. Zij is een tiental jaar geleden van t baasje zijn school naar een school in Gent getrokken maar die twee zijn altijd bevriend gebleven.
Het is al wel de Xte keer dat Freddy en Annemie hier te gast zijn. De eerste maal zijn ze hier de eeuwwisseling, het millenium komen vieren. Toen was het een beetje hectisch omdat we drie dagen er voor de hevigste storm sinds mensenheugenis over ons gekregen hadden. Er was toen drie dagen geen elektriciteit geweest en alles moest gebeuren met kaarslicht.
Nadien zijn ze nog verschillende malen komen Nieuwjaar vieren en ook tijdens de zomervakantie maakten zij graag een tussenstop onderweg naar hun definitieve vakantiebestemming. Een omweggetje langs de Charente toen ze uit Griekenland kwamen was niet meer dan normaal voor hen !
En de Romas, dat is een verhaal voor morgen, die moeten we eerst proeven voor we er iets over durven schrijven. Het baasje heeft die enkele jaren geleden ook eens geplant en toen waren het heel lekkere, vaste, tomaten met weinig sap, ideaal om op slaatjes en pizza te gebruiken.
Plots knikt hij heen en weer met het hoofd en zegt tegen zijn overbuurman
" Ik kan hem niet meer verder invullen, hij is zo moeilijk. Ik moet een woord invullen met 6 letters en de omschrijving is 'vrouwelijk geslachtsorgaan' en het begint met een v ".
Waarop de andere persoon vraagt " Is het vertikaal of horizontaal ?"
Waarop de eerste man antwoordt : " Horizontaal " .
Tja, zegt de tweede : "als het horizontaal is weet ik het ook niet"
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
