Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
17-08-2008
Overladen
Overladen
Het fruitseizoen is totaal niets geworden dit jaar, met één uitzondering, deze appelboom. t Baasje zegt dat het de boom is die in de slechtste toestand is van gans de boomgaard. In een ver verleden is hij al eens omgewaaid maar heeft zich terug herpakt en is terug omhoog gegroeid. Er zit een groot gat in het onderste deel van de stam en t baasje heef verschillende zwammen van de stam verwijderd deze week.
Toch heeft het baasje niet het lef om de kettingzaag te nemen en hem om te leggen. De appelboom bloeit heel laat in de lente en is daarmee de enige die dit jaar geen vorstschade heeft opgelopen, en dat zie je nu aan de vracht appelen die hij draagt.
Oogsten van de stoofappeltjes kan pas vanaf oktober, vroeger zijn de appeltjes niet te genieten. Maar daarna zijn het de beste appeltjes om de befaamde tarte tatin te sieren. (t Baasje zit hier nu al verwoed te slikken, bij de gedachte alleen al)
Er vallen wel elk jaar een deel van de appeltjes vroegtijdig af, aangestoken door wormen of gewoon afgewaaid, ook die zijn niet verloren. Vermits de appeltjes een heel lange bewaartijd hebben gaan ze mee naar België. Daar staat in de wei Stan de ezel van t baasje zijn broer. Stan, vernoemd naar een dispatcher voor een bedrijf waar t baasjes broer Dré ooit voor gewerkt heeft, is verzot op die kleine appeltjes. Die kent het geluid van de Mitsubishi al zo goed dat het baasje al verwelkomd wordt met luid gebalk als m de straat pas ingedraaid is
In het veld, daar krijgen we de muizen wel gevangen, ongevraagd graven we de muizenholen open. Vraag ons dat nu niet om in huis van een muis te vangen want daar halen we hun onze neus voor op.
Vorige week heeft hier een muis rondgelopen in huis, een ganse week zijn de baasjes in de weer geweest om ze te vangen. Bij ons mocht ze haast tussen onze poten doorlopen, wat zouden wij zon klein beestje een haar krenken. t Baasje heeft die muis na acht dagen toch kunnen vangen met een muizenklem. Tweemaal per dag moesten de bazen het aas vernieuwen, telkens was de kaas en salami uit de klem verdwenen ! Dat moet een muis geweest zijn met ervaring of een hoog muizen IQ. Tot het baasje gezien had welke vluchtweg ze steeds nam en daar de klem plaatste, toen was t snel gedaan met het muizen IQ
In t veld echter zijn wij de profi-muizenvangers, een flauwe geur is voldoende om recente sporen te vinden die ons naar een bewoond muizenhol leiden. Met een beetje samenwerking is de klus dan zo geklaard. Geen muizenwoning is bestand tegen twee gravende Drenten. Deze maal was er niemand thuis van Mickeys familie, we hebben een leeg maar wel recent hol open gegraven. Volgende keer beter zullen we maar denken, muizenholen genoeg in de velden
Pure nostalgie voor t baasje vandaag in de krant Charente Libre. Op de frontpagina merkte t baasje al dat er iets bijzonders te lezen was, er stond rechts onderaan een klein fotootje van een vrachtwagen Berliet, bouwjaar 1949.
Nu is dit model van Berliet, een GDC voor de ingewijden in de branche, de eerste vrachtwagen die t baasje zich duidelijk herinnert uit de wagenpark van zijn vader, den bompa. Als snottermocht het baasje meerijden met dit monster met een motorkap van tegen de 2 meter.
t Baasje herinnert zich nog levendig de ritten naar de steenfabriek van Vuren, langs de Waal in Nederland. Dan gaan lossen in het Brusselse en te laat te arriveren op een verlaten bouwwerf. Twaalf ton gevelstenen met de hand lossen omdat een kraan nog geen gemeengoed was en de stenen nog niet verpakt werden in grote pakken of op paletten. Honderden tonnen heeft het baasje in zijn jeugd samen met den Bompa zo gelost op verlaten werven
De familie Barnay in de Charente Limousine heeft nu hun vrachtwagen Berliet gerestaureerd. De familie heeft deze gekocht in 1949 en is nog altijd de eerste eigenaar. De Berliet heeft destijds de pannen van de familiale pannenfabriek verdeeld over de ganse regio en heeft nooit een ongeval meegemaakt. Eén uitzondering, een schaap heeft ooit het leven gelaten onder de wielen van de Berliet.
De Berliet is buiten dienst gesteld in het jaar 1980 en heeft al die jaren stil gestaan op de carrière van het bedrijf. Vier jaar geleden is de zoon van de eigenaar, die tevens een groot deel van zijn leven met de wagen gereden heeft, aan de restauratie begonnen.
De krant vermeldt ook nog dat de eigenaars niet te stoppen zijn als zij beginnen met anekdotes op te halen over wat ze in die vele jaren met de Berliet hebben meegemaakt.
Gisteren zijn wij nog eens met de baasjes op uitstap geweest. Wij en de baasjes waren uitgenodigd bij Franca, Darren en Fleur Porter in Sigogne, een dorp onder de rook van de stad Cognac.
t Baasje kent Franca al een jaar via haar blog http://portersonthemove.blogspot.com/ en het was dus tijd om eens in levende lijve kennis te maken met de Porter family
Franca en Darren zijn respectievelijk Nederlandse en Engels en runnen in Sigogne een uiterst verzorgde Bed & Breakfast au Bellefleur waar de gasten hartelijk worden verwelkomd. Dat hebben wij gisteren zelf kunnen beleven. Op een bepaald moment zat haast de ganse beginperiode van de Europese Unie rond de tafel, t baasje probeert hier een kleine opsomming te geven, Nederland, Engeland, Frankrijk, Italië en België. Gezellig is zoiets en je maakt dat gewoonlijk enkel mee in van die groothotels, niet in en B&B met drie kamers, das ongezien.
Franca heeft de baasjes eens goed verwend en ook wij beiden hebben mogen meesnoepen van de lekkere hapjes die Franca ons presenteerde.
Dochtertje Fleur, vijf en een half jaar, was aanvankelijk wat schuw van ons, voornamelijk van de té enthousiaste Belle. Dat ijs was snel gebroken toen ze met mij, Bas, een aangelijnde wandeling in de tuin ging maken. Toen t baasje een opvoering van Samson gaf met haar pluche hond steeg ook de belangstelling voor ons beiden en waren we plots top off the bill. t Kan verkeren zei Bredero en gelijk had ie
In september als wij terug zijn uit t belgikske is er een tegenbezoek in Ferret gepland, we kijken er met zijn allen naar uit.
Gisterenavond is het hoofdbestuur nog eens uithuizig geweest terwijl wij huiswacht hadden gekregen. Een avondje zonder Olympiërs die om ter rapste zwemmen of mekaar om ter snelst met een fraaie worp tegen de mat smakken (t baasje zegt dat die mat een Tatami is). t Was rustig dus gisterenavond.
De baasjes zijn van Hugo zijn kookkunsten gaan proeven. Hugo is de broer van Fred, t baasjes beste maat en wat blijkt nu ? De beide broers hebben nog iets, tot nu toe onbekend, gemeenschappelijk. Ze zijn beiden meester Paëlla koks. Die van Fred was onze baasjes al bekend, niet alleen bij hen, maar in een grote schare bekenden want Fred heeft een héééle grote Paëlla pan, voor vier personen Paëlla maken zit er voor Fred dus niet in, t is voor minstens acht personen of Fred begint er niet aan
Ook de Spaanse kookkunst van Hugo werd hoog gewaardeerd door onze beide Bourgondiërs. Ze zagen er bij thuiskomst in elk geval meer als voldaan uit. Zouden die beide broers ergens Spaanse voorouders hebben ?
Ken je het alhet gratis magazine Hond en Tips ? Deze morgen viel het weer in de mailbox hier ten huize. Jullie weten het al onze baas is nogal ne curieuze, als het magazine binnenkomt zijn er nogal wat zaken die even moeten wachten. Rudi en Nanny van den Dijck hebben weer een zalig nummer in elkaar gestoken.
Het baasje heeft met plezier het artikel over hun vakantie in Kroatië gelezen. Natuurlijk ging het ook over honden, Kroatische honden uiteraard. Neen geen horrorverhalen zoals over Griekse en Roemeense honden, wij zeggen het toch ons baasje heeft met plezier gelezen over leuke momenten met lokale honden tijdens hun vakantie. Verhaaltjes zoals je er zelf waarschijnlijk al hebt meegemaakt, eenvoudig en leuk.
Nieuwsgierig geworden nu ? Kijk zelf maar eens, je bent maar één klik verwijderd van Hond en Tips. Klik hier en je bent er: http://www.hondentips.com/
Schrijf je in als je het gratis nummer veertiendaags wil ontvangen. Het is volledig gratis en telkens weer prettig lezen. Veel plezier
t Baasje zegt dat het er nog goed uitzietde volgende dagen voor hen die in t Zuid-Westen van Frankrijk verblijven . Daar zijn wij dus ook bij.
De Zwitsers daarentegen krijgen de volle lading regen te verduren de volgende uren, misschien hebben die ook regen nodig voor de moestuin zegt het baasje.
Gewoonlijk is deze informatie zeer juist, en kan je goed je buitenactiviteiten plannen, wat toch zo zijn voordelen heeft wanneer je een groot deel van de dag buiten doorbrengt.
Probeer het zelf maar eens uit, of je nu een uitstap voorziet naar t kabouterbos in Kasterlee of een citytrip naar Barcelona, je weet dadelijk wat je moet aantrekken zegt t baasje.
Er zal moeten uitgekeken worden naar andere opslagruimte voor de wintervoorraden, de inhoud van de kast barst uit haar voegen en de schabben krijgen het hard te verduren op dit moment.
Volgende week kunnen we weer wat op transport plaatsen naar t Belgikske en daar dan ook genieten gedurende de winter van de opbrengsten van de Franse hof. Al een geluk dat de Mitsubishi een grote laadbak heeft, van een normale koffer kan je bij dat ding al niet meer praten.
En ondertussen is het nog niet gedaan met oogsten, het baasje spreekt van de beste oogst sinds hij hier aan het tuinieren is. Zit Garrys koeienmest er misschien voor iets tussen ?
De fruitoogst is dit jaar noppes geweest vertelt het baasje, daar zit de late vorst in april voor iets tussen. Alle hoop van t baasje is nu nog gevestigd op die ene appelboom, een laatbloeier die heerlijke appelen geeft die kunnen bewaard worden tot in de lente
Frisjes deze morgen, je merkt dat de zomer over zijn hoogtepunt is. De baasjes merken het als ze ons beiden s morgens terug binnen laten na onze ochtendplas. Het gazon is nu elke morgen bedauwd en zorgt er voor dat we met natte poten binnenkomen.
De dagen zijn mooi en warm, T-shirt weer zeg het baasje daar tegen en de regenbuien van de afgelopen dagen brengen de moestuin terug tot leven. t Baasje moet straks het gazon nog maar eens kortwieken, dan worden onze poten ook niet zo nat, en het staat een pak fraaier dan nu met dat doorgeschoten onkruid, het enige dat groeit tijdens de droge periodes.
De onrust van t baasje over zijn slinkende watervoorraad in de regenput is ondertussen ook verleden tijd. De nachtelijke buien hebben zijn onrust letterlijk weggespoeld
Hoogseizoen voor de tuin, er moet volop geoogst worden nu. Tomaten, pompoenen, courgettes, snijbonen. De natuur geeft de bazen geen rusttijd.
Na een diepvriesfarce enkele jaren geleden en na de tempête van negen jaren terug hebben de baasjes besloten een stap terug in de tijd te zetten. De grote diepvries is al enkele jaren op pensioen gesteld en het kleintje dient enkel voor ijsroom en af en toe een diepvriesproduct.
Het baasje heeft zo voor zijn verjaardag enkele jaren terug aan t vrouwke een steriliseerketel gevraagd. t Vrouwtje dacht dat m weer eens zwansde en vertelde dat links en rechts aan kennissen. Resultaat: op een week tijd had het baasje 4 steriliseer ketels en over de 200 potten in alle formaten.
Dat het nog zon stomme verjaardagscadeau niet was bewijzen volgende fotos. de ketel werkt zon tweemaal per week en de kast waar alles in bewaard wordt geraakt zo stilaan vol. De moestuin echter weet van geen ophouden met leveren. De baasjes blijven nog wel een tijdje aan de gang vermoeden wij
Sinds een half jaar hebben we hierin La Magdeleine een nieuwe gemeenteraad. Dat is geen nieuws zal je zeggen, elke gemeente in Frankrijk heeft dat sinds de gemeenteraads verkiezingen. Wij echter hebben een Belgisch gemeenteraadslid, meer zelfs een Vlaamse, afkomstig uit Ninove.
Ria woont al een twaalftal jaar hier in het dorp, langer dan wij alleszins en is zowat Franse geworden. Bij alles wat het verenigingsleven aanbelangt is ze wel ergens bij betrokken. De patchworkclub, de toneelvereniging, het comitée des fêtes, noem maar op en Ria is niet ver uit de buurt.
Logisch dus dat de burgemeester Ria vroeg om zijn ploeg te komen versterken. Dat zij dan nog meer stemmen achter haar naam kreeg dan de burgervader zal wel aan de populariteit liggen denken wij zo
Uit de toneelkringen hebben wij ook zo één en ander opgevangen. Kwatongen beweren dat Ria voornamelijk komische jonge meisjes rollen ambieert. Vinden wij nogal logisch, wij zien Ria nog geen gendarmenrol of oude vrijster spelen.
Nu krijgt het baasje binnen het half uur telefoon, of erger, ze komt het baasje hier zelf naar zijn voeten geven om wat hij nu weer geschreven heeft over de eerbare conseiller. Want Ria is ook een trouwe Bas & Belle blog lezeres
t Baasje zegt, louter ter informatie, dat hij eerst nog langs de bakkerij, de post en de krantenwinkel moet
Mooi was ze wel Lin Maoke, zo mooi dat het baasje het de moeite vond om haar foto op t blog te zetten. Chinees bedrog blijkt nu, met de medewerking van 't baasjes tandarts Hans was het anders wel goed gekomen voor Yang Peiyi, mooi stemmetje in elk geval.
Zij was te lelijk om live te zingen op openingsceremonie
Yang Peiyi zong wel echt, maar mocht niet in beeld komen.
De negenjarige Lin Maoke, een rijzende ster in China, mocht het lied 'lippen' op de openingsceremonie omdat ze er beter uitziet dan Peiyi.
Het Chinese meisje dat tijdens de openingsceremonie van de olympische spelen de 'ode aan het vaderland' bracht, zong niet echt. Haar optreden was een mooi staaltje playback. Het echte zangeresje mocht van de organisatiecomité niet op het podium omdat ze te lelijk was. Dat heeft de directeur van het muzikaal spektakel in Peking bevestigd. Daarmee laait de controverse over de openingsceremonie verder op, want eerder was al gebleken dat de voetstappen op voorhand opgenomen waren.
Perfect beeld "We wilden een perfect beeld brengen, we wilden het beste voor onze natie", zei Cheng Qigang in een interview. De negenjarige Lin Maoke is een rijzende ster in China, maar ze lipte enkel de tekst mee. De zevenjarige Yang Peiyi zong de sterren van de hemel, maar mocht door haar scheve tandjes niet opdraven.
Belediging In de Chinese media wordt er weinig aandacht gegeven aan de kwestie, op het internet zijn er intussen hevige discussies bezig over het incident dat volgens heel wat surfers bestempeld wordt als een belediging voor de zangeres en de toeschouwers die in de maling zijn genomen.
Eén regennacht en daar zijn ze terug, de slakken In alle soorten, zij die hun huis met zich meesleuren (zouden die een NL achteraan hebben plakken ?) Die slakken die bij de nudisten gerekend worden, die kleine witte met hun mini-caravan. Allen zijn ze van de partij sinds deze morgen vroeg.
Op het fête du vent kreeg het baasje een zéér actuele sticker (auto-collant en Français). Op de sticker is een gevleugelde huisjesslak te zien. Dàt moet het zijn volgens het baasje, slakken die gans de droge periode niet te zien zijn, die presteren het van in een oogwenk terug daar te zijn waar ze helemaal niet gewenst zijn, op baasjes groenten en t vrouwtjes hostas.
Het moet zijn dat ze inderdaad komen aanvliegen, als je ze bezig ziet geraken ze amper vooruit maar op één nacht komen ze van heinde en verre. Inderdaad, incroyable mais vrai
Gisteren zijn de baasjes op ronde geweest langs verschillende open deuren. Ze waren nogal laat op de namiddag terug en hebben geen aperitief genomen voor het avondeten.
Waarschijnlijk hadden ze al een deel aperitiefjes buitenshuis genuttigd.
t Baasje heeft ons verteld dat zij beter zondag op open deur bezoek waren geweest, van animatie was niet veel sprake meer. Op de meeste adressen waren ze ook al zaterdag aan de slag. Er scheelde toch wat aan de informatie naar de klanten toe.
De baasjes waren wel opgetogen, er was nu alle tijd om een degelijke uitleg te krijgen, inbegrepen zo van die familie geheimpjes die je niet te weten komt wanneer er een ware volkstoeloop is.
Ook benieuwd naar de buit van de baasjes deze keer ? Blijkt er een nieuwe fles in de drankenkast te staan die gans achteraan geplaatst is, een fles Vieux Pineau des Charentes Blanc van 10 jaar oud. t Baasje behandelde die fles alsof t zijn eerste lief was
Om het fête du vent af te maken nog enkele fotos die toch de algemene sfeermee bepaalden zonder echt het thema te zijn.
We zien op de eerste foto een werk van huisvlijt, het is de old-timer tractor met caravan van de schoonzoon van onze burgemeester. De caravan/woonwagen weegt zeven ton (!) is volledig zelf gebouwd en is bedoeld om vakantie te nemen op een héél originele manier in een straal van zon tweehonderd kilometer over landwegen.
Er konden ook ritjes gemaakt worden in een mooie oude koets, getrokken door een prachtig tweespan. Het tweespan heeft geweldig veel succes gehad en heeft geen moment rust gehad.
Het paard op de onderste foto is een Percheron (zo heeft men het baasje verteld) een Frans trekpaard dat in kracht het Belgisch trekpaard zou evenaren. Ook dit paard was mooi opgetuigd en prachtig verzorgd.
Ook het deel produits regionaux op het feest van de wind wasdeze maal goed vertegenwoordigd. Lekkere producten van de goede Charentaise origine. Voor dit onderdeel waren we een beetje bevreesd omdat op de twee vorige markten die we bezochten meer dan driekwart niet origineel Frans meer was.
De honingboer uit Montjean kan steeds op onze belangstelling rekenen. Zijn honing is gewoon top maar ook zijn honingkoek met sinaasappel belandde in onze boodschappentas. Letterlijk en figuurlijk om duimen en vingers af te likken. Je mag van hen ook steeds proeven zoveel je maar wilt.
Ook de ambachtelijke Pineau en Cognac producenten stonden zij aan zij met de verkopers van eigengemaakte fruitsappen en ciders. Te veel alcohol denk je dan ? Naast hen kon je dan ook veldverse meloenen kopen. Die worden dan wel gepromoot als heerlijk voorgerecht Melon Charentaise au Pineau des Charentes weer alcohol dus
Het recept ? Eenvoudiger kan niet, snij de meloen middendoor, verwijder de pitten en de uitholling die ontstaat vul je op met Pineau. Hoe ver moet je uithollen ? Dat hangt gewoonlijk af van hoeveel er nog in de fles is
Het geheel werd dan traditioneel muzikaal omkadert door de man met het draaiorgeltje, Die is ook elk jaar van de partij en kan steeds op de belangstelling van veel bezoekers rekenen. Het orgeltje brengtin elk geval meer sfeer dan die lawaaierige versterkersdie moderne (?) Franse (?) muziek (?) uitbraken. Ditmaal diende de versterker enkel om de deelnemers aan de ploegwedstrijden naar hun plaats op het veld te verwijzen.
Aan de organisatoren een dikke proficiat, knap gedaan messieurs et madames
De oude dorsmachine waarvan de carrosserie volledig van hout vervaardigd is kan niet zelfstandig werken. De oude tractor, een Deutz die den duits waarschijnlijk nog heeft achtergelaten zorgt via een brede platte riem voor de aandrijving van de dorsmachine.
Als de tractor gekoppeld moet worden aan de dorsmachine heeft dat nogal wat voeten in de aarde. Als de tractor en machine niet perfect in lijn staan loopt de riem telkens van de aandrijfas af. De riem moet dan ook nog eens gekruist worden om de goede draairichting aan de dorsmachine te geven.
Twee mannen bedienen de dorsmachine, korenschoven worden bovenaan ingevoerd, achteraan verlaat het stro de machine. Aan de zijkant hangen zakken die de graankorrels opvangen. Vooraan geeft een grote stofwolk aan dat het kaf van het koren gescheiden wordt. Niks voor mensen met een stofallergie maar was dat al uitgevonden toen het werken met zulke machines een dagelijkse bezigheid was ? Een grote blauw/witte- of rood/witte bollenzakdoek was toen al afdoend
Veiligheidsinspecteurs zouden hier per machine die ze controleerden en lijvig verslag kunnen schrijven. Geen enkele riem, geen enkel tandwiel of ketting heeft enige afscherming. Waarschijnlijk zijn er bij de bedienaars van de dorsmachines gasten zoals die van de zagerij . Die steken in t café hun hand op met gestrekte pink en wijsvinger en roepen dan vier pintjes voor de mannen van de dorsmachine dat is tenminste wat onze baas erbij denkt, maar dat weet je ondertussen al wel, hij overdrijft nogal eens hé
Haast elke reactie hier op onze blog heeft het maar over zon, zon en nog eens zon . TEKORT in t Belgikske.
Hier in de Franse Charente heeft iedereen het maar over één ding , wanneer komt er regen genoeg om de tuin terug te laten opleven zonder te moeten bijgieten.
Conclusie, het is allemaal niet eerlijk verdeeld in deze wereld. Onze bazen kunnen de slechte tijden volgen via het nieuws op één en de andere TV kanalen en worden elke dag weer geconfronteerd met autos die tot hun assen door de ondergelopen straten ploegen. Ondergelopen kelders door weggewaaide daken van elektrische cabines die dan uitvallen en de pompen niet meer laten werken. Omgewaaide bomen en gaten in daken maken de rampspoed volledig.
Nu hebben de baasjes al verschillende malen een pak zon op transport naar België gezet maar het brengt ook maar een paar dagen soelaas zoals blijkt.
Eind van de maand keren we terug naar België, waarschijnlijk om de verdwaalde vissen in de tuin te komen oprapen en zo van die onwaarschijnlijke zaken te regelen. Eén ding beloven we jullie, als we komen brengen we een remorque zon mee naar ginder. En t is ne grote remorque die van ons baasje en we laden hem zo vol als mogelijk
De twee Drentenreuen Tobias en Dariel, (zie bericht op 04.08.2008) de twee broers die te herplaatsen waren wegens overlijden van hun baasjes zijn herplaatst. Er zijn op de Nederlandse Drentensite op dit moment geen Drenten meer te herplaatsen.
Wij wensen voor de nieuwe eigenaars met Tobias en Dariël een fijne toekomst samen .
Elk jaar een groter wordend evenement in Villefagnan, het dichtstbijzijnde stadje op 4 kilometer van bij ons. Toen wij enkele jaren geleden het Feest van de wind bezochten was de windmolen in witte steen pas gerestaureerd. Een honderdtal bezoekers was toen het publiek, heden moet je de auto al op enkele honderden meter parkeren, zo vol stond de parking.
In grote lijnen is de opzet hetzelfde gebleven. Er is de marché des produits regionaux en de ploegwedstrijd opgrootmoeders wijze met paarden, ossen en muilezels.
De trekdieren zijn veelal mooi opgetuigd en mooi verzorgd, ze zijn werkelijk de Luxe.Ook de lijntjes die ze ploegen zijn kaarsrecht, de jury die de prijzen moet toekennen en de bekers uitreiken, gaat het niet makkelijk hebben dit jaar.
Ondertussen draait de witte molen lustig met zijn opgespannen wieken, het is voor de molen een ideaal weertje, een zacht briesje brengt leven in de brouwerij van de graanmolen. Iets verder staat een oud dorsmachine in volle werking. Het gaat er aan toe zoals vroeger, geen bloem als er eerst geen graan aan de molen geleverd wordt
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
