Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 75 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
07-04-2011
Prostituee in gerechtszaal
Prostituee in gerechtszaal
- De rechter: naam,voornaam,leeftijd? - De prostituee: Dobrovska, Sofia, 34 jaar. - De rechter: nationaliteit? - De prostituee: Poolse - De rechter : Beroep? - De prostituee: MAAR ALLEE JANTJE !!!!!!!!!!!!
Vandaag gaat de familie Belleferronekes voor de eerste maal op uitstap. De Franse bench van Heros staat al van eergisteren achteraan in de auto. Het baasje wilde erg goed op tijd de maat nemen om op het laatste moment niet voor verrassingen te staan.
De reutjes gaan de rit maken in de stoffen plooi/reisbench, die heeft het baasje twee jaar en een half terug gekocht voor het vorige nestje. Toen was de rit iets langer, dat was toen 800 kilometer naar de Franse Charente om het Nieuwjaar 2008/2009 te gaan vieren!
Vandaag gaat de reis naar Beerse, naar de dierenkliniek het Binnenhof waar dr. Nelly de pups gaat chippen en waar ze gaan voor de eerste vaccinatie.Een plezierreisje gaat het dus niet worden.
Het baasje heeft de reutjes en teefjes gescheiden omdat ze ten eerste niet meer met negen hondjes in één bench kunnen en wanneer dat wel zou gaan de bench zo zwaar zou worden dat ze niet meer uit de auto kon gehoffen worden ! De pups wegen nu alle tussen de 3,2 en de 3,7 kg en dat maal negen + de bench, daar bedankt het baasje tegenwoordig voor.
En dan kunnen de werkzaamheden voor het bekomen van de stambomen beginnen, de chip/DNA keurder moet dan langskomen. Wij hebben chipcontrole voor alle pups aangevraagd, kost iets meer maar de pups hebben dan vanafde start een DNA code die dan later niet meer moet aangevraagd worden indien er met deze hondjes eventueel ook een nestje gefokt gaat worden. Een extra service naar de eigenaars toe zullen we het maar noemen.
Maar eerst maar eens naar Nelly toe, fotos en wedervaren straks op deze plaats! ! !
Belle & co
Buikje vol, wij bekijken het wel vanuit de hoogte...
Da's lang geleden zo in deze mand, en dan zoals toen puppy's likken...
Met eten morsen we niet, Belle ruimt de overschotjes op...
En het waren dan ook nog eens heksentoeren uithalen om overal tijdig te komen. Maar alleen het blog heeft er even onder geleden.
t Baasje heeft vanmorgen de toer van Noord Brabant gedaan. Hij begon al met een afspraak om 10 uur in Veldhoven, daarna naar Oirschot, langs Tilburg en Goirle terug naar Vosselaar. Toch wel een toer waar hij drie uur mee zoet was.
En al die bloglezers maar denken dat t baasje waarschijnlijk in zijn nieuw boek verdwaald was. Niks daarvan, hij was de tank van de auto aan het leegrijden zegt m dan zelf.
Het zijn hoofdzakelijk fotos die vorige zondag genomen zijn. Gonda en Anton komen trouwens elk weekend naar hun kleine(?) spruit kijken. Als je dan de fotos ziet die bvb woensdag genomen zijn, en je vergelijkt die met de fotos van zondag dan is dat net of we hebben het over een ander nestje. Zo zit er verandering in de hondjes op dit moment.
Nog twee weken en een half Gonda, en Kyra-Belle verhuist naar de buurt van Nijmegen, naar jullie stulpje. Ondertussen dragen wij er zorg voor alsof ze hier zou blijven wonen bij moeder Belle en tante Hera en nonkel Heros
Sinds vandaag proberen we, met nog meer aandacht als voordien te vermijden dat de pupjes hun plasjes binnen doen op de kranten. Dat deden ze voor hun leeftijd van vijf weken al voortreffelijk. In elk geval beter dan dat je van zulke pupjes mocht verwachten.
Nu letten we er op dat , wanneer de pupjes janken aan het hek w zo snel mogelijk de kabaal maker oppakken en buiten zetten. Tot nu toe hebben we al telkenmale resultaat gehad.
Hondje geeft te kennen dat hij/zij buiten wil, oppakken en buitenzetten en het plasje of het kakje volgt terstond . Als zij dat nu al doen staan we al heel ver. Desnoods staan we er midden in de nacht voor op om ze dan eens uit te laten.
Nu al verwachten dat de pupjes alles zeven tot acht uur kunnen ophouden is werkelijk er over. Dat is het onmogelijke vragen. Maar wat het belangrijkste is, is het feit dat ze aangeven dat er iets moet gedaan worden !
Nu moeten we wel bekennen dat we er zelf ook van staan te kijken, bij het vorige nestje, dat met Hera en Heros was het ook zo dat ze voor 85 % zindelijk waren op acht weken. Maar niet zoals deze, na vijf weken en een half.
Nu de toekomstige eigenaars nog opmerkzaam maken op de op te volgen signalen en het is voor de bakker zoals ze over de grens het zeggen !
Een non neemt een taxi naar Brussel en merkt dat de knappe chauffeur haar voortdurend in 't oog heeft.
Ze vraagt hem waarom hij haar constant zo intens bekijkt.
Hij antwoordt: "Ik wil u iets bekennen maar ik wil u niet in verlegenheid brengen".
Ze stelt hem gerust: "Mijn zoon, ge kunt me niet kwetsen, als je non was en zo oud als ik heb je zo goed als alles al gezien en gehoord. Ik weet zeker dat je me niets kan zeggen of vragen dat voor mij beledigend of kwetsend kan zijn". Hij: "Wel, ik droom altijd opnieuw dat een kloosterlinge me heel passioneel kust". De non: "Wel, dan kijken we wat daaraan kan gedaan worden. Eerst en vooral moet je vrijgezel zijn en daarnaast ook katholiek". De taxichauffeur, al helemaal opgegeild, antwoordt: "Jaja, ik ben vrijgezel en katholiek!" "Ok", zegt de non "sla maar de eerstvolgende landweg in". Daar voldoet ze zijn fantasie met een overtuiging die de meest geroutineerde straatmadelief zou doen blozen. Als ze de weg verder zetten begint de chauffeur te wenen. "Mijn kind", zegt de non "waarom huil je nu toch?". "Vergeef me dat ik gezondigd heb. Ik moet bekennen dat ik gelogen heb: ik ben getrouwd en ben een jood". De non antwoordt: "Trek het je niet aan. Ik heet Dirk, ben homo en ik ben op weg naar 't carnaval in Aalst ".
In de paar weken dat we nu bezoek toelaten bij de pups zijn er door de ouders van de bezoekende kinderen al een pak fotos gemaakt. Heel mooie fotos die we jullie zeker niet willen onthouden.
Per ongeluk zijn we er deze morgen achter gekomen dat de pups ook graag een boterhammetje lusten. Elke morgen krijgen Belle, Hera en Heros oud brood in hun kom. Die zijn daar verzot op, en het liefst zo oud en hard mogelijk.
Nu was daar deze morgen een korstje uit de kom gevallen zonder dat we er erg in hadden, of die grote loebassen hebben dat korstje daar laten vallen bij het passeren, wij weten het niet en het is ook niet van levensbelang.
Even later zien we dat één van de pups op dat korstje aan het knabbelen is Dat brengt het hoofdbestuur op het idee van nog enkele korsten in de ren te leggen voor wie het belieft. Op geen tijd waren alle pups boterhammetjes aan het eten.
Deze namiddag hebben ze dan ook voor de eerste maal puppybrokken gekregen die we de eerste malen wel gaan laten weken in puppymelk. Kwestie van niet in éénmaal van het papje naar harde brokken te moeten overstappen. En eten doen ze als de beste, nog niet eenmaal hebben ze iets laten staan. Wat wel is dat het vrouwtje telkens eten moet bij maken omdat de schalen snel leeg zijn.
Dat was gisteren al, t baasje heeft er gisteren geen melding van kunnen maken omdat het onbeleefd is van je bezoek zo maar te laten zitten en aan het blog gaan werken.
We hadden veel bezoek gisteren, het begon al voor elf uur toen tante Marleen en nichtjeJoke met kleine Cas ons kwam bezoeken. En zo ging het door tot na acht uur s avonds.
Zo had Roswitha voor ons piepballetjes als cadeau . Voor elk pupje een balletje, dat gaan we meekrijgen als we naar onze nieuwe baasjes verhuizen vertelt ons baasje. Dat gaat al een flinke valies worden als we verhuizen. Van dokter Nelly kregen we een welkomstpakket van Hills met brokjes die we nu ook krijgen. Daar was ook nog blikvoer van dezelfde fabrikant bij en van Nelly deed er van haarzelf nog een flostouw bij.
Ook het baasje ging op cadeautjes jacht en deed er ook nog een balletje bij en ook nog voor elk pupje een eerste leibandje. Ook het boekje de Drentsche Patrijshond kregen de eigenaars al mee bij een bezoek.
We kunnen als het ware hier gewoon met volledige uitrustingbuiten stappen. Maar eerst moeten we nog drie weken bij ons moe blijven. Goed voor de socialisatie zegt het baasje. Wat socialisatie is weten we niet, lekker is het in elk geval niet want we hebben het nog niet in onze eetkom gevonden.
Donderdag krijgen we nog enkele pikuren. Er is er één bij met een dikke naald, das voor de chip zegt het baasje. Dat is verplicht en het laat toe dat men ons altijd bij het baasje kan terug brengen moesten we verloren gelopen zijn. Het is als het ware een paspoort die we onderhuids in onze hals met ons meedragen.
Maar tegen dat we zover zijn kan er nog veel gebeuren in pupjesland !
Vandaag hadden we buiten drie pupkopers ook Roswitha met haar trio op bezoek. Voor de niet kenners en de nieuwelingen, Roswitha is de fokster van Ferron de vader van onze negen pups. Zij volgt heel nauwgezet de nazaten van haar hondjes en da was de reden waarom ze vandaag hier in Vosselaar was.
Wij hebben dus uiteraard met Luc, Katia en de kinderen Jef en Fien en Roswitha een fijne wandeling gemaakt .
Belle die ook mee was mocht de eerste maal sinds lang nog eens los de wandeling mee maken. Dat ze er plezier in had en ze volledig losgeslagen was bewees ze na de waterplas. Plots dook ze de omliggende bosjes in om even later met een dood konijn te voorschijn te komen. Wat ons baasje deed besluiten dat ons Belle niets van haar kuren verloren is na de komst van haar nestje.
Na het bad in de weide zijn we dan ons bos ingedoken. Daar ontmoetten we Fitou de Border Collie met zijn bazinnetje. Fitou is een van gezondheid en energie blakende zes jarige Border Collie. Zijn bazinnetje is echter op zoek naar een goed ander baasje vermits zijzelf 78 jaar geworden is enhaar echtgenoot sinds hij twee jaar geleden een zware operatie onderging niet meer voor Fitou kan zorgen zoals het hoort.
Fitou luistert goed, is energiek en we kennen hem al meerdere jaren door de ontmoetingen in ons bos. Moest er iemand onder de lezers interesse hebben voor Fitou kan hij/zij het ons laten weten. Net als bij ons geeft het bazinnetje Fitou niet mee met eender wie. Het moeten mensen zijn die Fitou het mandje kunnen geven dat Fitou thuis gewend is en ook de beweging die hij nodig heeft .
Wakker worden, buiten op het terras plasje maken, buikje vol eten met puppymelk, spelen, drolletje leggen, mede pupjes ambeteren, leren aanvallen en aanvallen afslaan en dan een dutje doen.
Dat is zowat in grove lijnen onze ochtend bezigheden. We hebben van alles even veel plezier en ondertussen kunne de baasjes ons normale verblijf in de living een grote beurt geven. Bij de baasjes begint dat ook al routine te worden , ieder heeft zijn eigen taak. Opruimen van de vieze rommel, dweilen, overtrekken aanbrengen aan bench en kussen, ondertussen de groten nog eten geven. Het loopt best vlot en binnen het uur is alles in orde.
Na het spelen kruipen we allen dicht bij elkaar de twee manden die steeds klaar staan op het terras. Daar kunnen zij die moe gespeeld zijn een dutje doen. Deze morgen waren ze blijkbaar allen op t zelfde moment moe en zijn ze dicht tegen elkaar in één mand in slaap gevallen. t Baasje zegde het nog, als je hen zoiets opdraagt lukt het je nooit maar uit zichzelf is het een fluitje van een cent .
Straks krijgen we weer bezoek, verschillende toekomstige baasjes komen nog eens op kraamvisite. Dat laatste woord is al wat voorbijgestreefd, het is meer opendeurdag in de puppykleuterschool.
Het was al goed vanaf t moment dat we onze ogen open hadden. Stralend lente weer.Van t moment dat onze baasjes ook wakker waren mochten we al de eerste maal buiten. t Vrouwtje maakte puppymelk die in een oogwenk verdwenen was.
Twee schalen kregen we en ons moe, Hera en Heros die gewoonlijk op vinkenslag staan om de restjes in te pikken moesten bijna onverichterzake afdruipen. Het vrouwtje zag dat er nog zin in meer was en maakte nog een portie extra. Zelfs van die extra portie bleef maaramper genoeg over om een holle tand te vullen.
Ook deze middag mochten we buiten eten en toen zijn we een paar uren buiten gebleven. Het baasje had de twee manden buitengezet om een slaapje in te doen maar wij, sterke Drentenpups verkozen gewoon ons op de stenen te slapen te leggen !
Ook vanavond hebben we nog buiten gespeeld. Het was nog steeds lekker weer en de baasjes profiteren ervan om de sigarenproductie buiten te laten gebeuren. De baasjes hebben ons al zover dat we in geen tijd zeven worstjes op de kranten leggen alvorens verder te spelen. Als dat zo verder gaat hebben we al de pups zindelijk tegen dat ze naar de eigenaars gaan.
Soms vergissen we ons nog we kijken namelijk enkel vooruit. Dan zijn we met ons hoofdje boven de krant maar de achterkant van ons jonge lijfje is dan nog niet boven de krant ! ! ! En dan heb je wat ons baasje een graaf accident noemt.
Het baasje is zo fier als een gieter als m weer eens ziet dat een pup de bench verlaat, naar de kranten loopt, daar doet wat er te veel in zat en dan terug naar de bench trippelt ! Hij verkondigt dan ook aan iedereen die het horen wil dat de slimste , intelligentste en verstandigste zindelijke pups bij ons in de living liggen groot te worden .
En vergis U niet hé, het gaa wel degelijk over ons ! ! !
Super zelfs ! We kunnen niets anders melden dat het allemaal prima naar wens hebben die negen kleine dreumessen in de puppyren.
Er staat een automatiekske op. Dat piept als die honger hebben en dat zwijgt als het voldaan is. Vlak voor dat zwijgen , tussen het eten en het slapen moeten ze dan nog eens hun tanden uitproberen op oren, poten en staarten van wie het dichtst in de buurt komt.
Het prachtige weer komt ons goed uit. Sinds een week krijgen de kleintjes hun boterhammekes buiten op het terras. Dat scheelt een slok op een borrel bij het proper maken van hun privé living. Als er niemand over die natte kranten loopt te baggeren en je kan doorwerken is het een klus van goed vijftien minuten. Loopt dat kleine grut daar tussendoor dan heb je meer dan een half uur nodig en heb je er ook nog een zenuwinzinking haast bovenop !
Donderdag mogen ze voor de eerste maal mee met de auto. Het gaat geen lange rit worden, we trekken donderdagvoormiddag naar het Binnenhof, onze dierenkliniek om de pupjes te laten chippen en te vaccineren. Dat gaat nog een kleine volksverhuizing teweeg brengen.
Nog goed !
Speciaal voor de zes bloglezers die gereageerd hebben op het bericht van het nieuwe boek het lied der grotten in de reeks de aardkinderen van Jean M. Auel.
t Baasje heeft het voorwoord en het eerste hoofdstuk gelezen en kan vertellen het zit weer eens goed met het boek. Nog steeds dezelfde prachtige schrijfstijl, informatief en spannend.
Wat het verhaal betreft, want daar waren ze het meest nieuwsgierig naar In het eerste hoofdstuk: Drie holenleeuwen dood, één mannetje en twee leeuwinnen, die de bewoners van de derde grot konden belagen. Van de bewoners niemand gekwetst. Morgen waarschijnlijk meer nieuws.
Al een week eten de pupjes buiten op het overdekte terras. De temperaturen zijn best aangenaam maar we merkten dat de pupjes toch telkens plaatsjes opzochten waar het wind vrij is.
Daarom hebben we nu aan de zijde van de tuin het terras windvrij gemaakt tot op een hoogte van 80 centimeter. Het kleine spul geniet nu nog meer van de lente. Lekker eten, geen wind meer en het zonnetje op hun bolletjes, wat wil je nu nog meer. Ook de regen van gisteren en eergisteren kon hen niet deren.
Het is mooi om zien hoe ze het hoofdbestuur mee naar buiten volgen. Even in de handenklappen en een beetje aanmoediging van het genre komen eten jongens en meisjes en het Drentensliertje staat in geen tijd op het terras. Ook in de omgekeerde richting gaat het vlotjes. Ze blijven wel ongeveer een half uur buiten, ruimschoots de tijd om te doen wat een pupje moet doen buiten eten en slapen (iets met sigaren maken).
Als ze dan terug binnenkomen en je steekt de verwarmingslamp even aan dan zie je de koukleumen onder hen hun lekker plaatsje opzoeken. Nu de wind gebannen is op het terras heeft de lamp ook merkelijk minder succes.
Het is echt plezant de pups te observeren en de resultaten op te merken van wat je doet om het hen steeds comfortabeler te maken. En wees maar zeker dat je verandering in gedrag opmerkt !
Deze morgen heb ik geluisterd naar VRT-radio met daarin een uitzending over het lezen van allerhande boeken en welke indruk ze hadden nagelaten.
Eén van de luisteraars had, naar aanleiding daarvan, een berichtje gestuurd over een boek dat hij eind vorig jaar had gelezen en waarbij hem van emotie de tranen in de ogen waren geschoten.
En, vervolgde hij: "ik schrei er nog altijd van als ik er aan terugdenk".
De vraag over welk spannend boek dat wel mocht geweest zijn ?
Gisteren heeft het baasje dus het zesde boek van Jean Auel gekocht over de evolutie van de mens in de préhistorie. Maar ook hier in de puppyren is er in die vier weken heel wat evolutie geweest.
In de eerste week waren de pups al blij dat ze bij Belle een tepel vonden en dat ze erbij geraakten. Je moet het maar eens proberen met gesloten oren en ogen, met je pootjes aan de zijkant van je lichaam.
Dan konden ze Belle vinden omda na veertien dagen de oogjes open waren en ze konden ook hun pootjes al gebruiken waarvoor ze eigenlijk gemaakt waren.
In de derde week was het aanbod in de milkbar nog steeds hetzelfde maar de consumenten kregen grotere dorst. Nu moesten ze er achter komen dat met de tong slabberen ook voordelen had. Zeker als er van die lekkere puppymelk op het menu stond.
Die tandjes die ook te voorschijn kwamen gaven meer houvast aan moeders tepel die dat maar matig kon appreciëren. Tot er bloed bij te pas kwam en toen was er enkel nog de schotel puppymelk waar nu al wel brokjes onder geweekt waren, of zoals in het begin de brokjes door de blender waren gepasseerd.
Dat die brokjes ook de nodige energie verschaft is mekbaar aan de pups hun speelgedrag. Voornamelijk als ze buiten mogen op het overdekte terras. Favoriet speelgoed hebben ze altijd bij zich in de buurt. Een stel oren, een staart of pootjes die in de lucht steken van een pup die zich ligt te rollen. Dadelijk hangt er een broer of zus aan.Dat alles gedaan wordt met van die scherpe puppytandjes is aan het gekrijs of geblaf te horen.
Iemand die zulke pups niet gewend is, moet vast denken dat er een varken gekeeld wordt hier in onze huiskamer, zo gaat het er soms aan toe
De groep reizigers liep over het pad langs de rechteroever van de Grasrivier,
De groep reizigers liep over het pad langs de rechteroever van de Grasrivier,
Zo begint het lied der grotten, het zesde boek in de serie de aardkinderen van Jean M. Auel.
Als er één van de dagen een bericht niet verschijnt dan is het baasje zijn tijd vergeten, lijfelijk nog wel op aarde aanwezig maar geestelijk met zijn gedachten in de préhistorie.
WANT de standaard boekhandel heeft daarstraks gemaild dat het lied van de grotten van Jean M. Auel op hem lag te wachten in de boekhandel in Turnhout.
Nu was het lezen de laatste tijd enkel beperkt tot de dagelijkse krant, enkele artikels in den Humo en heel af en toe nog eens iets van Pieter Aspe.
Maar op het boek dat het sluitstuk moet zijn van de zesdelige serie over de evolutie van de préhistorische mens tot moderne mens, zat m al jaren te wachten.
Toen het hoofdbestuur enkele weken geleden op zoek was naar boekjes over Drentsche Patrijshonden vroeg hij terloops wanneer het lied der grotten zou verschijnen. De vriendelijke dame vertelde dat het einde van de maand zou zijn, waarop het baasje gelijk een exemplaar liet reserveren.
772 bladzijden liggen op hem te wachten, dat lukt m niet zoals een Aspe in enkele uren. Als er geen bericht verschijnt je weet dat m bezig is
Met de jachttraining is ze krediet bij de baas aan het verliezen, als ze tegen volgende woensdag het zit en blijf niet onder de knie heeft neemt de baas Heros mee op training heeft m al gezegd. Voor de rest was de training gisterenavond vooral NAT.
Maar met de pupjes is ze een waardige hulp voor Belle. Soms is ze wel wat bruut met de pups. Toch bruter dan Belle maar we zullen maar denken ieder zn eigen stijl. De pups spelen ook graag met Hera, het klikt echt tussen hen.
Haast ganse dag is ze samen met Heros rond de ren te vinden. Zit hun neus niet DOOR de mazen van het hekwerk dan er toch wel volledig TEGEN.
De kleintjes liggen dan met hun kleine pootjes tegen die groten hun snuit te duwen of te slaan. Maar vooral is het kermis voor de beide patijen als de pups gegeten hebben . We geven de groten en de kleintjes gescheiden eten omdat anders Belle & co hun grote tongen door de puppymelk draaien en nog bitter weinig overlaten voor wie het bestemd is.
Als de pups dan gegeten hebben komen ze alle tegen de puppyren staan waar aan de andere kant drie grote loebassen klaar staan om die puppysnuitjes een wasbeurt te geven.
Eén ding is spijtig, vorig jaar is Hera schijndrachtig geweest, het zou nu op dit moment een schitterende hulp geweest zijn voor Belle die op dit moment nog wel melk heeft , maar de brute kracht van de negen geweldenaars niet meer aankan. Ze krabben en bijten Belle tot bloedens toe om toch maar zeker de goede tepel niet te missen !
Maar ook dat lossen we op door maar drie of vier pups te laten drinken onder toezicht van t baasje. En dat lukt best, zowel voor Belle die het als een opluchting ziet, verlost te zijn van die spannende melkklier en de pups, gewoonlijk de lichtste krijgen het beste wat er te krijgen is !
Monika Hazekamp, Drentenliefhebster in Duitsland, heeft nog eens een bericht voor ons. Regelmatig mailt ze ons om prettiger zaken dan vandaag. Vandaag is het omdat ze in Hochmoor , dat ligt in Duitsland vlak bij de Nederlandse grens ter hoogte van Doetinchem, een bejaarde Drent gevonden hebben. Lees maar even mee wat Monika te melden heeft.
Jan
Hoi Jan,
in Deutschland in de beurt van de A 31 (Hochmoor) is deze oude teef in verwaarloste, afgemagerte toestand gevonden.
Geen chip geen tato. Ze blijkt niet in huis gehouden worden te zijn (niet zindelijk). Ze is gevonden en na een dierenkliniek. Nu is weer wat beter en moet eigentlijk in een dierenasyl. De meiden die in de kliniek werken hebben het voor elkaar dat ze nog even mag blijven. Dat mag natuurlijk niet lang duuren.
Nou dachten Sonja en Marian, dat ze deze teef een keer bij vermiste honden gezien hebben. Maar wij vinden niets terug. Heb jij een idee?
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
