Ik ben Jan
Ik ben een man en woon in Vosselaar (B) / La Magdeleine (F) (België / Frankrijk) en mijn beroep is Technisch leraar autotechniek/carrosserieherstelling op pensioen.
Ik ben geboren op 05/09/1948 en ben nu dus 76 jaar jong.
Mijn hobby's zijn: Onze drie Drentsche Patrijshonden, tuinieren, klussen, auto's repatriëren voor VAB.
Ik ben sinds 1971 gehuwd met Simonne.
Sinds 1983 heb ik gans Europa doorkruist tijdens de vakanties om gestrande reizigers en hun auto's te repatriëren in opdracht van VAB. Sinds enige tijd ben ik met de depannages gestopt.
Zoeken in blog
Beoordeel dit blog
Op 02-02-2014 was Jeanny Wessels de 350.000° bezoeker van dit blog. Jeanny vertelt dat ze foto's van zichzelf niet graag heeft, maar voor eeuwige roem op dit blog wil ze samen op de foto met haar Lennaert.
Op 07-08-2012 was Karin Prince de 300.000 bezoeker van dit blog. Karin had graag een foto van haar twee troetels, Siebe & Lobke, om eeuwige roem te vergaren. Wij voldoen graag aan die wens.
Lees hier de belevenissen van vier prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden
Dit Bas & Belleblog is op deze plaats stopgezet omdat er geen foto's meer konden geplaatst worden. We zijn echter het Bas en Belleblog bis gestart. Daar kan je verder lezen onder deze link http://blog.seniorennet.be/bas_en_belleblog_bis welkom op het nieuwe adres en veel leesgenot
19-08-2011
Dan toch ?
Dan toch ?
Is er dan toch eentje van ons bang
van onweer ? Daarstraks is er hier boven La Magdeleine op zeer korte tijd een
onweer tot ontwikkeling gekomen. Op tijd van een kwartier is het van rommelen
in de verte tot een waar "knal"onweer vlak boven ons gekomen.
Bij een inslag hier ergens vlakbij is
Heros toch zo hard geschrokken dat hij de rest van het onweer niet meer van bij
het baasje weg te slaan was. Nu is Heros wel de grootste teut van ons drie,
maar ook die met het kleinste hartje. Als er zo onverwachte zaken gebeuren
staat m nogal snel met veel lawaai achter het baasje zijn benen van z'n oren
te geven.
Wij hebben het maar genegeerd, wat we
niet in de hand hadden was die korte maar vrij hevige regenbui die samenkwam
met de donder en bliksem. Heros aanhalen en troosten in zijn schrik verergerd
alleen maar dat gedrag de volgende maal. En dat is het laatste wat ons baasje
wil. Hij heeft het al eens meegemaakt met Bas, die was ook als de dood voor
onweer en vuurwerk, maar dat was deels de baasjes hun eigen schuld.
Vandaag krijgt Heros zijn schoentje
nog eens aan, gisterenavond toen iedereen binnen was heeft het baasje zijn
schoen maar uitgedaan en even later was er toch weer een bloedveegje op de
keukenvloer te vinden. We houden onze grote loebas nog enkele dagen rustig, dan
moet alles terug in optima forma zijn.
Er is
een plaats in de hemel die Regenboogbrug heet.
Als een dier waar je veel van houdt doodgaat,
dan gaat dat dier naar de Regenboogbrug.
Daar zijn uitgestrekte weiden en heuvels voor onze lieve vrienden,
zodat ze met elkaar kunnen rennen en spelen.
Er is genoeg eten, water en zonneschijn
en onze vrienden voelen zich daar warm en prettig.
Alle oude en zieke dieren worden daar weer jong en beter.
Alle dieren die gewond of verminkt waren, worden weer sterk en gezond,
precies zoals wij ze herinneren in onze dromen.
De dieren zijn gelukkig en tevreden, er is echter een klein ding:
Ze vinden het jammer dat ze hun baasje of bazinnetje
achter hebben moeten laten.
Ze rennen en spelen met elkaar,
maar dan komt de dag dat er eentje plotseling stopt met spelen
en in de verte tuurt.
Zijn ogen beginnen te stralen, hij begint te trillen van opwinding.
Plotseling verlaat hij de groep,
rent over het groene gras, sneller en sneller.
Hij heeft je gezien en als jij en je lieveling elkaar eindelijk treffen,
houden jullie elkaar stevig vast, bij deze vreugdevolle hereniging.
Om nooit meer uit elkaar te gaan.
De vrolijke kussen overstelpen je gezicht,
je handen aaien zijn liefdevolle kop
en je kijkt weer in die trouwe ogen, die je zolang niet hebt gezien,
maar die altijd in je hart zijn gebleven.
Vanavond laat kregen we nog een
triest bericht uit Vosselaar. Ons speelmaatje uit ons bos is over de
regenboogbrug naar zijn wandelmaatje Bas toe.
André en Maria melden ons rond tien
uur vanavond dat Tibo rustig is ingeslapen met de hulp van hun en ook onze eigen
dierenarts dr. Nelly.
We zijn er stil van geworden, Dré en
Tibo hoe dikwijls hebben we samen met Bas, nadien met Belle en Bas en nog
later met Belle, Hera en Heros. Die twee laatste heeft Tibo nog weten groot
worden. Elke keer dat we elkaar ontmoeten moest Tibo eens controleren hoe Belles
pups weer waren gegroeid.
Tibo was al een tijdje op de
sukkeltoer, was niet meer van de jongste en had artrose in de heupen. Maar toch
leefde hij telkens op als m ons trio weer bezig zag en wou hij nog meedoen ,
iets wat hem nog dikwijls lukte ook.
Wij hadden een speciale band met Dré
en Tibo. Zij waren het die Simonne gezelschap hebben gehouden toen Bas in het
bos plots overleden was .Ik was toen met
een hoogzwangere Belle naar huis gelopen om de auto te gaan halen om Bas op
te halen.
We hopen met deze woorden Dré en
Maria een beetje troost te kunnen brengen in de volgende trieste dagen.
Volgende week als we terug in Vosselaar zijn komen we even langs in de
Grootheidestraat.
En voor Tibo het gaat je goed
jongen, en doe de groeten aan je speelmaatje Bas van ons.
Jan, Simonne, Belle, Hera en Heros
Twee speelkameraden, Bas en Tibo, sinds vanavond terug samen...
Wees maar gerust, het is zoals Karin zegt
in haar reactie op vorig bericht, hes a realy jolly good fellow. t Baasje is
fier op zijn Heros. Hoe hij het eerste uur amper een poot durfde te verzetten
met zijn schoen aan. Hoe hij nadien al voorzichtig rondliep en nadien in de late
namiddag met zijn schoen aan de wandeling heeft meegedaan.
Die wandeling was voor hem wel
aangelijnd omdat het baasje het toch niet vertrouwde, hij dacht dat de drang om
muizen te vangen groter zou zijn dan de pijn aan zijn rechter voorpoot. Heros
heeft gans de wandeling netjes met het baasje meegelopen, zonder trekken maar
wel steeds zijn teefjes in het oog houdend.
Het is een fijne hond die Heros van
ons. Nooit stelt hij teleur in zijn gedrag. Of hij dankbaarheid kent om wat de bazen voor hem
doen is op zijn minst twijfelachtig maar wat zijn gedrag naar de bazen betreft
, hij geeft nog steeds meer plezier dan wat we ooit van een hond hadden kunnen
verwachten. In die materie overtreft hij zelfs de beste brave Bas. En wees maar
zeker, dat wil iets zeggen .
Het baasje zijn goeie helper in de
tuin ligt in de lappenmand. Gisterenavonddeden we hier al melding van een wondje aan de rechtervoorpoot van
Heros. Nadat het baasje er wat ontsmettende zalf aan gedaan had, dachten we dat
het tegen de morgen wel voor het grootste deel genezen zou zijn.
Dat was het ook, totdat hij weer eens
moest buitenstormen om (vanuit zijn oogpunt) alle bandieten van West Europa weg te jagen uit Ferret. Daar kan een genezend
wondje nog niet tegenop en dus vonden wij in zijn spoor weer telkens veegjes
bloed op de vloer.
Dan maar de grote middelen, zalf, windel,
kleefband, schaaren hét schoentje klaar
gelegd om alles bij de hand te hebben om de operatie poot te beginnen. Heros
werd in de zetel geroepen en wonder boven wonder ging hij gelijk onderdanig op
zijn rug liggen.
Op zoveel medewerking van de patiënt
had het hoofdbestuur niet gerekend en was de ganse operatie in een mum van
tijd afgewerkt. Zalf aan zijn poot, oude gewassen halve zakdoek onder de wonde,
vastgeplakt met tape en daar gelijk zijn schoen over geschoven !
Geen vijf minuten en alles was in
kannen en kruiken !
Nu trippelt er een kalme Heros door
de kamer, hij gaat voorzichtig eens mee tot op de koer, maar dat is ook al. We
hebben het baasje al horen zeggen dat Heros nu meer last van zijn poot heeft
dan zonder verband !
Nu maar hopen dat hij zijn schoen
niet zelf probeert uit te trekken of zelfs stuk te trekken want dat ding heeft
haast zoveel gekost als een paar schoenen (goedkope) van de baas !
Vanavond bij het slapen gaan mag de
schoen terug uit en misschien (?) hoeft het morgen niet meer
Je dient het ijzer te smeden wanneer
het heet is, zoveel is duidelijk. En dat doet het hoofdbestuur op dit moment
dan ook. Het is dan wel geen ijzer maar de vergelijking gaat perfect op.
Het is bramenseizoen en dus staat de
grote kookpot op het vuur om de lekkerste confituur te maken die je maar kan
voorstellen, dixit het baasje. Hij heeft er ook heel wat voor over om de potjes
gevuld te krijgen. Meters ver dient hij door de stekelige gewassen te baggeren
om tot bij de mooiste vruchten te komen.
Dat baggeren laat ook zijn sporen na,
letterlijk toch. Terwijl het vrouwtje in de pot staat te roeren is hij bezig de
krassen op armen en benen wat te verzorgen en de afgebroken doornen uit zijn
huid te pulken. In het zweet uw aanschijn zal je uw brood verdienen komt hier
wel dicht bij de waarheid. Maar t moest maar niet zo lekker zijn zegt de baas.
Ondertussen probeert het vrouwtje
regelmatig nieuwe recepten uit. Het recept met de Séchuan peper en de balsamico
crème is een topper, zoveel is duidelijk. Als je dan de confituur zo dik op je
brood legt zoals de baasjes is het wel noodzakelijk dat je duimen en vingers
dient af te likken
Ondertussen zijn we in de laatste
fase van het productieproces gekomen. De potjes staan af te koelen, dan nog
een etiketje erop met inhoud en datum en klaar is (K)kees
Bij Kiki op het Max en Bente blog
lezen we dat Kiki al aan het winterhamsteren is. Die heeft daarstraks een
intacte maar dode rat gevonden aan de waterkant tijdens de wandeling. Die heeft
waarschijnlijk aan de harde realiteit gedacht en die rat meegnomen als aardig
snoepje voor tijdens de lange winteravonden . Marian heeft er zelfs niet over
gerept dat ze het zou willen drogen hebben in haar droogoventje.
Gonda meldt dan weer dat Kyra aan de
koude dagen denkt en het graag behaaglijk warm wil maken. Probleem hier Gonda
zegt dat ze geen kachel hebben ! GEEN KACHEL ! was de eerste reactie van ons
baasje. Hoe gaan Anton en Gonda een behaaglijke temperatuur garanderen voor
mijn pupje. Ik zie ze daar in Hollands Limburg nog geen vuurkestook houden in
hun living !
En dan onze Heros die loopt ook al
gans de dag rond met zijn emmer. De godsganse dag loopt die op de hielen van
ons baasje. Meestal in de hoop dat ons baasje daar een appel of peer in legt
die hij dan zo fier als een gieter naar het vrouwtje mag brengen.
Maar Heros was de twee Hollandse
teefjes al een week voor met eten foerageren toen hij met de nog levende
egel in zijn bek kwam aandragen.
Heros gaat dadelijk vlak voor hij de
bench in gaat om e gaan slapen nog verzorgd moeten worden. Die is daarstraks in
iets scherp gelopen en heeft nu een klein wondje tussen zijn tenen van zijn
rechtervoorpoot. Daar in de loop van de dag Terramycine aan doen is verloren
moeite omdat er dan toch zand in plakt en hij er dan nog meer aan gaat likken.
Straks mag ons baasje nog eens
plaatsvervanger van dr. Nelly zijn. Remplacant noemt dat hier in La Magdeleine.
Remplacant vétérinair om volledig te zijn !
Belle & co
Kiki met rat...
Kyra met brandhout genoeg voor een winteravond behaaglijkheid...
Heros met zijn...da's wel duidelijk hé...
Heros met "pinneke" die hij niet mocht houden van het hoofdbestuur...
Heel lang geleden, vroeg een jongen aan een wondermooi meisje 'Wil je
met me trouwen?'
Het meisje zei, 'NEE !'
En de jongen leefde nog lang en gelukkig, reed met zijn motorfiets, ging
vissen en jagen, speelde veel golf, had one night stands, dronk bier en Cognac,
had héél véél geld op de bank, liet de toiletdeksel open staan én liet scheten
wanneer hij wilde !
Ligt het aan het mooie weer dat de
internet verbinding s morgens kuren verkoopt ? Hebben de heren en madammen van
Wanadoo weer geen zin of hebben ze meer belangstelling om naar de plage of le
plan deau te trekken.
Feit is dat we sinds enkele dagen halsbrekende
toeren moeten uithalen om onze post elke
morgen te kunnen lezen en een bericht op
het blog te plaatsen. Het werkt wel elke dag, daar hebben we tot op het moment
geen klagen over, maar het werkt niet wanneer wij willen dat het werkt , en dat
is van den hond zijn kl n
Daarstraks waren we dan zo ver dat we
terug verbinding hadden, maar dan is er weer ergens iemand , het baasje noemt
dat ne simpele die plots op het gedacht komt van de ellentrik een keer af
en terug op te zetten. Resultaat herbeginnen van het prille begin af !
En zo komen we op het moment dat het
baasje zijn bericht klaar heeft om het te plaatsen op het blog. Als alles lukt
dan kunnen jullie binnen enkele seconden lezen wat er in de Charente deze
morgen het belangrijkste feit was. Zo je dit niet kan lezen dan zal t baasje nog
maar eens opnieuw beginnen .
Maar dat is nu jullie zorg niet, want
wie niet weet niet deert zegt het
spreekwoord .
Wekenlang hebben we er op geoefend
tijdens de periode van de jachttraining. En telkens als t baasje een stap weg
stapte dan was ze al mee weg. Nooit wilde ze eens blijven zitten. Laat die zit
en blijf nu echt essentieel zijn bij de jachttraining en je begrijpt het
baasje zijn frustratie.
Apporteren, zwemmen,naar het baasje in rechte lijn terugkomen
alles ging goed. Enkel dat blijven zitten was er niet in te krijgen.
Nu moeten we zeggen dat er gedurende
vakantie niet meer op geoefend was. Tot gisteren het baasje Hera terug
inschreef voor de jachttraining die begin september hervat.
Eerst hebben ze wat geoefend in de
tuin, wij Belle en Heros mochten er niet bij zijn, wij moesten achter het poortje
op de koer blijven . En wonder boven wonder, het baasje kon zijn ogen niet
geloven. Hera ging zitten, het baasje gaf het bevel blijf en ZE BLEEF ZITTEN!
Het baasje met zijn slecht karakter
dacht dat ze te moe was, of weer kuren had, maar niks daarvan. Hera ging zitten
en ze bleef zitten !
Dan gingen ze wat verder in de tuin
en weer kwam het bevel zit en blijf. En weer ging haar achterste tegen de grond
en ze bleef weer zitten. Na nog enkele pogingen met telkens goed resultaat was
het genoeg geweest voor t baasje.
Hij heeft dan nog dezelfde oefeningen
gedaan met Heros en dat ging ook goed ! Wij hadden een stik contente baas !
"Vertel
eens wat er scheelt," vraagt de psychiater aan de overspannen man...
"Het is allemaal gekomen door mijn huwelijk.
Ik trouwde met een weduwe die een volwassen dochter had.
Zij werd mijn stiefdochter.
Mijn vader
kwam op bezoek,
werd verliefd op mijn stiefdochter en trouwde met haar.
Zo werd mijn stiefdochter mijn stiefmoeder...
Mijn vrouw kreeg een zoon.
Die werd automatisch de schoonbroer van mijn vader,
want hij is de halfbroer van mijn stiefdochter, die met mijn vader is getrouwd.
Aangezien mijn zoon de broer is van mijn stiefmoeder, is hij ook mijn oom.
De vrouw van mijn vader kreeg ook een zoon.
Dat is dus mijn broer, want hij is de zoon van mijn vader.
Maar hij is ook mijn kleinkind, want hij is de zoon van mijn stiefdochter.
Mijn vrouw is mijn grootmoeder, omdat ze mijn stiefmoeders moeder is,
waardoor ik de kleinzoon van mijn eigen vrouw ben.
Aangezien ik getrouwd ben met mijn grootmoeder,
ben ik niet alleen de echtgenoot en kleinzoon van mijn vrouw,
maar ben ik ook mijn eigen grootvader! Daarom ben ik een beetje
overspannen."
Vanuit verschillende hoeken bereikte
ons gisteren nieuwtjes over Belle haar pupjes van het nestje van eind februari.
Geen spectaculair nieuws, maar gewoon
berichtjes dat de pups het goed doen en wat een plezier de eigenaars van hun
oogappels hebben. Berichtjes ook over onder andere aan de dunne zijn waar we
dan wel enkele raadgevingen kunnen geven vooraleer ze naar de dierenarts gaan.
Meestal helpt het wel, soms merken we dat er ook soms deskundige hulp
noodzakelijk is. Maar waar het bij ons om draait we hebben verdraaid goede
eigenaars voor onze pups gevonden, en laat dat nu onze hoofdbekommernis geweest
zijn die 27° februari van dit jaar toen de pupjes maar bleven komen en de
teller stopte opnegen !
Alle negen zijn ze met hun gat in de
boter gevallen en als je dan bvb leest op het Nederlandse Drentenforum hoe
goed Kiki het doet op de jachttraining die Marian met haar bij Nettie volgt,
dan gaat die fierheid ook op ons over.http://blog.seniorennet.nl/max_en_bente/
Maar ook uit de regelmatige updates
die we van Inge, Yvonne, Gonda krijgen spettert het enthousiasme voor hun pups
af. Daar komt dan ook nog eens dagelijks het blog van Kiet bij, http://www.bloggen.be/kieter_wieter/ zodat we toch
heel vaak op de hoogte blijven van de vorderingen en gezondheid van het
negental.
Dat laatste , de gezondheid is van
geweldig belang, niet zozeer voor ons maar ook voor nestjes in de toekomst. Zo
is Ferron, die met Belle de eerste maal vader werd, al op andere plaatsen in het
vizier als dekreu. We kunnen tot nu toe met een gerust hart zeggen, op de
combinatie Belle/Ferron was op gezondheidgebied niets aan te merken,
integendeel.
We hopen dat het in andere
combinaties even goed loopt, maar daarvoor is de opvolging van onze pups en het
contact met de eigenaars van zon groot belang. Niet melden van problemen zou
voor ons erger zijn dan het wel melden.
Gisteren was het natte zondag, een
heel natte zondag. Terwijl hesmorgens leek dat het een dag met motregen zou
worden na een nacht van buien, veranderde dat al snel terug in buien.
Op de middag was dat al een stortbui en
rond drie uur was het wat men noemt een wolkbreuk. Dan mag het baasje al een
nieuwe waxjas gekocht hebben. Met zulk z..kweer krijg je ook ons niet buiten.
Rond half vijf was het dan over,
werkelijk we zouden er geen oude frank op durven verwed hebben dat het nog eens
zou overwaaien maar het was over. Meer nog het was zelfs aangenaam fris om
buiten te zijn.
We mochten van het hoofdbestuur ook
nog eens een andere richting uit bij de wandeling. Waarschijnlijk om de
grootste modderbaden te ontwijken, maar dat was ijdele hoop.Er waren daar zelfs
nog meer akkers die nog niet omgeploegd zijn. En een niet omgeploegde akker
betekent muizenholletjes à volonté.
Het baasje heeft het geweten. Hij is
ons midden op de akker met de leiband moeten komen halen. Vuil en smerig, we
zagen er niet uit, zijn we dan aangelijnd naar huis toe gewandeld. Het baasje
riskeerde het niet meer van nog eens tot in het midden vande akker te moeten
ploeteren.
Ons baasje heeft in de loop van de
dag wat fotos genomen die zowat een goed beeld geven van wat er zoal ge beurt
op een natte zondag.
Belle & co
Een slaapke doen terwijl het buiten giet...
Bij zoiets kan je beter een dutje doen ons gedacht...
Zoiets noemt ons baasje "ouwe wijven regenen" of "blaasjes regenen"
Afwachten, het was al wat lichter buiten, en binnen was er Spartacus op TV.
Die muizen waren toch al haast verdronken in hun hol wij gingen ze "redden".
Nen Antwaarpse coiffeur zet zeinne papegaai oep een
statief voor zaain zaak........
Elleke kier as Julie, é meske van 20 joar veurbaai
komt roept die papegaai
Doar se, 'n hoer!
Na een tetje begint ze da muug te weure en gaat er eige beklagen baai de coiffeur.
De coiffeur begrept heur en schildert zaaine papegaai helemaol in 't zwart,
oem hem te straffen.
As Julie de volgenden dag passeirt roept die papegaai niks.......!
Natuurlaaik is zaai verwonderd euver die verandering en zij tegen die papegaai:
"Na hedde wol veul minder praat hé makker, moette gaai vandaag niks zeggen
?
En de papegaai antwoordt As ik maaine smoking aanhep, dan klap ik niet mé
hoeren!
Wat ons moe kan moet ook voor mij
mogelijk zijn, moet Heros gisterenavond gedacht hebben. Ook hij brengt nu de
egels uit de tuin als cadeautje voor het hoofdbestuur aan de voordeur.
Gisterenavond bij de laatste
uitlaatbeurt was er plots iets te veel kabaal in de tuin, iets te veel als wat
de buren kunnen appreciëren . Daar moet het baasje dan dadelijk het fijne van
weten, die komt dan met de pillamp kijken wat er gaande is. Als er dan plots
een bruine hond komt voorbij gelopen dan denkt het baasje gelijk Belle heeft
weer een egel bij
Mis baas, het is Heros die de fakkel
van egelaanbrenger overneemt van zijn moeder. Hij neemt in tegenstelling van
zijn moeder de egel wel vol in zijn bek. Belle neemt de egel bij de pinnekes
vast, dat moet een pak comfortabeler zijn dan vol in de bek. Maar daar zal hij
zelf wel achter komen.
t Baasje heeft nog altijd zijn las
handschoenen binnen handbereik en zo belande pinneke buiten de omheining in
de weide. Heros heeft een snoep gekregen om het mooi apporteren en aan de baas
afgeven. Uiteraard heeft de escorte van de apporteur mee mogen snoepen !
Het baasje was al blij dat het dit
maal een gezondeegel was die niet
bulkte van de vlooien, zoals die welke Belle dit voorjaar aanbracht en die
gelijk een paniekaanval bij het hoofdbestuur veroorzaakte.
Belle & co
Heros met zijn cadeautje voor het hoofdbestuur...
Onder begeleiding vanuit de tuin naar de bazen gebracht.
"Pinneke" terug veilig in de weide, buiten het bereik van het Drenten trio...
Het is alsof ze er een wedstrijd van
maken, een wedstrijd om ter vettigste, smerigste, vuilste poten ! En de winnaar
is . Ex aequo, Belle Hera en Heros !
Het heeft hier dus de ganse dag
geregend in verschillende gradaties, eventjes niet, motregen, een buitje, een
stortbui en een wolkbreuk ! Dat laat zich natuurlijk ook vertalen in
verschillende gradaties van de toestand van de akkers Van nat tot modder.
De vaste lezers en de
Drenteneigenaars onder jullie weten dus wat er gaat volgen. Drie Drenten die op
een nog niet omgeploegde akker gaan muizen jagen. Vermits muizen tot nader
bericht nog steeds in holletjes onder de grond leven, dient er gegraven te worden
!
En graven in slijk geeft dan
resultaat dat het hoofdbestuur kopbrekens bezorgt. Het vrouwtje zegt het hardop
en binnen een kwartier liggen die vetlappen naast elkaar in een lederen zetel
!
Zo erg liep het deze maal niet, het
bleef nog even droog en dan is het na een ganse dag binnen in huis toch echt
een verademing om je languit op de koer te kunnen neerploffen !
Dat geeft het baasje ook nog de
mogelijkheid van even wat fotos te nemen van onze smerige onderdanen.
Een oude cowboy dronk
een koffietje in een plaatselijk Starbucks koffiehuis. Terwijl hij aan zijn
koffie nipte, kwam er een jonge dame naast hem zitten.
Ze vroeg: "Ben
jij een echte cowboy?"
Waarop de oude man met cowboyhoed:
"Wel, ik woon al heel mijn leven op een
boerderij, hou me bezig met koeien samendrijven, koeien helpen kalveren,
verzorgen van koeien en kalveren, hooi maken, stallen kuisen, paardrijden, naar
rodeo's gaan, honden voederen. Ik veronderstel dat je zou kunnen zeggen dat ik
een cowboy ben!"
Waarop de vrouw:
"Ik ben een
lesbienne! Als ik 's morgens opsta, denk ik aan naakte vrouwen. Tijdens het
ontbijt en het middagmaal is dat niet anders. Tijdens het douchen, denk ik aan
naakte vrouwen. Tijdens tv-kijken... Ik doe niets anders dan de hele dag aan
naakte vrouwen denken en daarom denk ik dat ik lesbienne ben!"
Er viel een stilte en
cowboy en lesbienne dronken verder van hun koffie.
Even later komt er
een jongeman aan de andere kant van de oude cowboy zitten, deze vraagt:
"Ben jij een echte cowboy?"
Waarop de oude man met cowboyhoed: "Ik
denk al heel mijn leven dat ik een cowboy ben, maar ik heb net ondervonden dat
ik eigenlijk lesbienne ben!"
Het staat al weken aangekondigd op
bordjes met felle kleuren langs de weg bij het binnenrijden van Villefagnan. Fête
du vent 14 Aout 2011 à Villefagnan
Villefagnan is het dichtsbije stadje,
op een 4 kilometer van Ferret, en we komen er dagelijks om een krant en een
brood te kopen. Elk jaar is er rondom de mooi gerestaureerde windmolen het fête
du vent of het feest van de wind.
Er is dan een marktje van de lokale
producenten van regionale producten zoals honing, Pineau en Cognac, meloenen.
Kortom al het goede van de streek. We kennen ondertussen al enkele van de
producenten en daardoor is het elk jaar weer plezant van eens over de akkers te
kuieren waar het feest plaatsheeft.
Er zijn dan ook wedstrijden in
ploegen met allerlei niet technische middelen maar wel met paarden, ezels en
de kruising tussen de twee, muilezels. Maar ook worden er nog indrukwekkende
ossen ingespannen voor de ploeg.
Alleen dit jaar valt het fête du vent
in het water letterlijk toch. Het regent al sinds vannacht met een miezerige
druilregen. Spijtig voor de organisatoren die er elk jaar toch weer heel wat
vrijwilligerswerk insteken.
Toen we gisteren op de buienradar
keken was er nog kans dat we juist aan die regenbuien en bewolking zouden
ontsnappen. Maar tussen juist wel en juist niet kunnen maar enkele kilometer
verschil liggen
Belle & co
De onderstaande foto's zijn vorig jaar genomen, toen was het "iets" beter weer !
Gisteren hadden we het al over de
bramen die de baasjes waren gaan plukken. Deze morgen is het vrouwtje dan in
gang geschoten om die ganse emmer bramen te verwerken tot confituur.
Vorige week in Verteuil sur Charente
ontdekte het vrouwtje in de kast met confituren bij de watermolen een potje
bramenconfituur met een wat vreemde samenstelling wat betreft de ingrediënten.
Er kwamen zaken bij kijken die al jaren ongebruikt in de kast stonden zoals
crème van Balsamico azijn, maar ook peper van Sechuan een pepersoort uit
Japan of China. Volgens de ene bron Japan, volgens de andere uit China. Màààààr
ons baasje vond de peper gewoon in een potje in de rekken van de Super U.
Eens alle spulletjes en smaken bijeen
kon het vrouwtje aan de slag met kookpotten, lekdoeken en zuiver gemaakte
confituurpotjes. Vermits de baasjes de hoeveelheden van de ingrediënten niet
kenden is er heel wat geproefd door het hoofdbestuur. Het baasjezegt tegen het vrouwtje dat ze zeker twee
potjes meer confituur had gehad als hij zoveel niet had moeten proeven.
Nu staan er toch acht potjes super
lekkere confituur in t schap. Wie hem niet geproefd heeft die heeft wat gemist
in zijn leven !
Een
man komt een dag vroeger dan voorzien terug van zakenreis. Hij neemt een taxi
om naar huis te rijden.
Dicht
bij zijn huis vraagt hij aan de chauffeur van de taxi om getuige te zijn omdat
de man denkt dat zijn vrouw hem bedriegt.
De taxichauffeur
neemt het aanbod aan tegen betaling van 150 Euro.
Zij
komen stil het huis binnen , openen voorzichtig de deur van de slaapkamer en
trekt het deken van het bed.
Hij
betrapt aldus zijn vrouw met haar minnaar. Rood van woede trekt de man zijn
pistool en houdt het tegen het hoofd van de minnaar.
Zijn
vrouw huilt :"schiet niet, schiet niet! ik heb je belogen, ik heb niet
geërfd van mijn tante... het is hij die de Ferrari gekocht heeft en onze boot
aan zee, en alle ticketten van de grote voetbalwedstrijden waaraan je
deelneemt! Hij betaalt zelfs onze belastingen!"
De
man, volledig van de kaart, trekt het pistool weg en richt zich tot de
taxichauffeur:" Wat zou jij in mijn plaats doen?"
"Ik?
ik zou het deken over hem leggen opdat hij geen kou vat!"
Dr. Nelly Mols, nog steeds onze steun, toeverlaat en raadgeefster.
E-mail mij
Druk op onderstaande knop om mij te e-mailen.
Even voorstellen
Begonnen als Bas & Belle blog is de hoofdrolspeler Bas noodgedwongen vervangen in de cast . Bas was de oudste met zijn vijftien jaar en toen hij overleed op 6 november ’08 stonden we in twijfel. Houden we de naam als Bas & Belle of gaan we hem aanpassen aan de actualiteit ?
In samenspraak met de lezers hebben we dan besloten het blog met dezelfde naam te laten voortbestaan als hulde aan die fijne kameraad die Bas steeds geweest is.
Nog geen week na het overlijden van Bas heeft Belle een prachtnestje gekregen met zes prachtpup’s. Vier reutjes en twee teefjes behoorden vanaf 12 november tot onze roedel.
In2008 moesten alle rashonden een naam krijgen die begon met een letter H. Zo kregen we een Hercule, Heros, Hera, Hadise, Harry en Harko. Hierbij zijn Hera en Hadise de teefjes.
Hera en Heros zijn bij ons gebleven zodat we het blog het Belle, Hera en Heros blog zouden kunnen noemen. Dat gaan we echter niet doen… Het is Bas & Belle en het blijft zo. Wat we wel gaan doen is de ondertitel aanpassen. “Dwaze belevenissen van twee prettig gestoorde Drentsche Patrijshonden” gaan we aanpassen naar “drie prettig gestoorde” en dat prettig gestoord”is met die twee jonge nieuwkomers niet eens overdreven…
Ik ben Jan
