Puppenkrant 27.05.12xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Vandaag worden de pupjes twee maanden. De Nacht van 26 op 27 maart was voor ons de spannendste van het jaar tot nog toe. We wensen Louis (die nog één dag hier bij ons is), Liv, Lucy, Lobke, Lennaert, Libre, Lily, Lowie, Loek, Lando, Lesco en Lana een prettige “vermaanddag”. Nog tien maanden naar jullie eerste verjaardag.

Van Lana kregen we dit bericht:

Hallo allemaal,

Ik ben nu al een weekje in Aalter. Mijn baasje zegt dat de tijd vliegt. Da kan toch niet? Vrouwtje haar vogeltjes vliegen, maar daar kan ik niet aan. Ik ben al heel flink geweest. Ik heb gisteren een plasje gedaan in huis. Is het vrouwtje haar schuld zulle! Ze moet niet eerst een short aandoen maar mij buiten laten om te plassen. Mijn baasjes hebben al heel de week geen wekker nodig. Rond kwart voor 6 , ik heb geen uurwerk in mijn bench, jank ik! Ja, ik moet dan wel een plasje doen! Het baasje heeft me ook een pilletje tegen de wormen gegeven. Niets van gemerkt, de geniepigaards hadden het wat kip gemengd! Ik heb het vrouwtje ook al willen helpen met haar schoolwerk! Ik heb haar boekentas naar haar stoel gesleept! Wanneer ze haar toetsen verbeterde heb ik een hoekje van haar toetsen gebeten. Ik dacht, niet erg die was toch gebuisd maar het vrouwtje was precies niet erg content. Ik ben deze week vol energie! Mijn baasjes zijn mijn brokjes aan het controleren op epo. Wat is dat? Ik verken de wereld met mijn tandjes en scherpe nageltjes. Vrouwtje haar blote benen zijn een ideale oefenzone. Mama, is het normaal dat ik een grote mond heb en maar een klein hartje? Dus, da plassen tegen de poort van De Crem zal nog niet voor onmiddellijk zijn! En als afsluiter ... Ik heb gisteren de vijver ontdekt!!!!!! Megawijs! De baasjes zeggen dat het als een magneet op mij werkt! Ik vind dit gewoon megacool!

Dikke poot! Lana.

Ook Lennaert laat van zich horen:

Hallo Jan,

Ik zat laatst je uitgebreide pakket door te nemen dat we van jullie gekregen hebben toen we Lennaert kwamen halen, waarvoor nog mijn dank. In de begeleidende brief schrijf je dat jij en Ali Dooren, de fokster van Cartouche, de foklijnen van moeder Hera en vader Cartouche willen blijven volgen. Dit in verband met toekomstige fokplannen.

Dat geldt natuurlijk ook voor ons. Naar mijn idee nog veel meer voor ons dan voor Ali Dooren, omdat Cartouche onze hond is en waarschijnlijk nog meer teefjes gaat dekken en al helemaal als we gaan proberen om ook van Lennaert een succesvolle dekreu te maken.

Met Lennaert gaat het verder prima! Cartouche en hij zijn echt kameraden. Het is prachtig om te zien hoe zachtaardig Cartouche met hem omgaat en met hem speelt. Hierbij houdt hij er steeds rekening mee dat Lennaert nog klein en nog niet zo sterk is. Bij trekspelletjes trekt Cartouche bijvoorbeeld precies zo dat Lennaert het idee houdt dat hij kan winnen. Daarnaast corrigeert hij Lennaert indien nodig, maar steeds op een subtiele manier. Lennaert gaat nog veel van hem leren! Lennaert groeit als kool en wordt ook steeds handiger. Rennen en springen, het is al een heel verschil met vorige week.

Het zal bij jullie nu wel een stuk rustiger worden nu bijna alle hondjes weg zijn. Maar ik kan me ook wel voorstellen dat jullie ondertussen wel wat rust kunnen gebruiken, als ik zie hoe Lennaert zich ontwikkelt.

Fijn pinksterweekend nog,

Groet, ook aan Simonne,

Chris

Ook Lando meldt nieuws uit Oud Turnhout

Dag Faes-roedel,

gisterennacht ben ik voor de eerste keer helemaal alleen beneden in de bench gebleven. Eerst was dat niet zo naar mijn zin en brak ik de bench bijna af. Maar na een kleine tussenkomst van mama en later nog een keertje papa heb ik in één stuk door geslapen van 0u20 tot 6u10. Flink hé. Ik was wel reuzeblij toen ik mama vanochtend terug zag. Ik heb dan ook bijna haar oor op gegeten van hevigheid en ze bedenkt nog een uitvlucht om al die scharren in haar nek aan papa uit te leggen. Die is nu al jaloers als ik mijn knuffeluurtje start.

Deze voormiddag kwam er voor de eerste keer hondenbezoek. Vrienden kwamen met hun kleine heidewachtel. Ook een reu maar klein vond ik hem helemaal niet. Na wat afwachtend te kijken zag ik dat hij ok was en hebben we leuk gespeeld. Ik daagde hem zelfs al springend en blaffend uit. Stoere vent hé. Deze namiddag was het dan weer een heel lange siesta. Vanavond aan de leiband mee naar het pleintje om de hoek. Daar even rusten en weer terug. 't was een zeer fijne dag.

Groetjes,

Lando en de wouterkes