De puppenkrant 18-12-2012xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />

Lobke heeft een probleem volgens haar bericht van gisterenavond, meer zelfs, Lobke heeft twee problemen en die gaan vanavond opgelost zijn. Dat beloven wij opp ons kinderzieltje !

Haar eerste probleem is voor ons een makkie. Bij ons gebeurt het regelmatig dat we na het eten met onze speelgoedjes zoals koebeest, hond- en kiekbeest ronddragen en dan ons dessertje krijgen . Wij sprinten dan asap naar onze bench, leggen ons speeltje daarin en sprinten terug naar de keuken waar het baasje wel even wacht met zijn lekkers. Zijn instelling is immers dat iedereen evenveel dient te krijgen. Hij/zij die zijn speeltje heeft weggebracht hoeft niet bang te zijn, de anderen zijn toch zo op dat snoepje gericht dat ze totaal niet geven om dat speeltje… Simpel hé !

Een aan der probleem van Lobke is dat ik, Lucy, het schrijven steeds aan de andere pups over laat…

Ja zeg, is dat pas een misvatting. Wij zijn hier met zijn vier en ieder geeft zijn visie op het dagelijks leven door aan de hoofdredacteur van dienst. Die hoofdredacteur is wel steeds dezelfde en die is ook nog “baasje” helft van het “hoofdbestuur” en “manusje van alles”. Die “vier in één” tekenen steeds met Belle & co wat niet meer dan normaal is. De oudste en de Alpha teef heeft nog altijd het monopolie over de nieuwsgaring en verspreiding daarvan.

Ook simpel hé…

Maar straks gaan we dat daar in Numansdorp nog eens duidelijk uitleggen zie. Desnoods met een tekeningske erbij. We gaan namelijk Lobke haar stamboom en DNA attest wegbrengen. Dan is zij de voorlaatste die haar officiële papieren in poten krijgt (“in handen krijgen” klinkt niet bij een Drent hé).

Zondag krijgt dan ook de laatste, Liv, haar papieren in Katwijk ter gelegenheid van de Drentenforum Kerstwandeling. Dat is dan twee vliegen in één klap zegt ons baasje…

Lucy & Belle & co

Nieuws van Lobke, de voorlaatste “sans papiers”

Lieve mams,

Vanavond had ik toch even een probleempje waarvan ik niet wist hoe ik het op moest lossen. Ik had van mijn vrouwtje een lekker pensstaafje gekregen, maar dat had ik aangepakt terwijl ik een fleecetouw in m’n bek had. Ik begon te kauwen, maar ja, dat ging niet echt goed. Alles even loslaten was geen optie, want die andere druiloor was in de buurt, en loerde naar mijn lekkers. Ik heb er toen maar even mee rond gelopen, en ben expres een paar keer dicht langs Siebe gelopen om hem te laten zien wat ik nog had, en hij niet meer. Je had hem moeten zien, mam, hahahaha!! Uiteindelijk heb ik dan toch maar het fleecetouw uit m ’n bek gegooid, en het staafje opgegeten.

Er moet me trouwens wel even iets van het hart, mam. Ik en een paar van mijn broertjes en een zusje sturen jou regelmatig brieven, maar je geeft nooit antwoord. Ik hoop niet dat je me brutaal vindt, maar dat zou ik toch wel leuk vinden. Ik hoop binnenkort eens iets van je te horen!

Liefs,

je Lobke.