Vosselaar 29 12 2014

Wat baten kaars en bril…

Wat baten kaars en bril als den uil niet zienen wil ! Zegt het spreekwoord en het was gisteren op Facebook duidelijk van dat.

Zonder namen te willen noemen, de personen in kwestie voelen zichzelf “nogal” belangrijk, willen we dit voorval toch vermelden voor de mensen die wel bevattelijk zijn voor goede raad !

Alles draait om een foto die een Nederlander nogal fier op Facebook plaatste .Zijn pupje van vier maanden staat op ééndags ijs op een ondiepe plas. De moeder van het teefje staat achter de pup naast het ijs.

Ons baasje verwittigd het baasje van die twee Drenten voor de gevaren van ééndags ijs. Maar de man snapt het niet en hamert er maar op dat er geen gevaar is op die 5 cm diepe plas. Maar de essentie van de verwittiging ontgaat hem totaal of hij snapt het gevaar niet waar hij zijn honden aan bloot stelt. Die honden weten immers niet dat het daar maar 5 cm is en geen 5 meter diep.

En dan komt het waar ons baasje van kan ontploffen, iedereen vliegt als gekken op die man die in zijn domheid waarschijnlijk niet snapt wat hem er nu nog bovenop overkomt. Hij blijft maar doordrammen dat er geen gevaar was met die 5 cm diepe plas. Dat die niet aangelijnde honden op enkele seconden meters ver van de kant kunnen zitten op even dun ijs ontgaat hem totaal. Dat er geen gevaar is voor de pup beweert hij met verve, dat die volwassen teef met haar 25 à 30 kilo naar die pup loopt en er dan plots meer dan 40 kilo weegt (equivalent van een puber) dringt ook niet tot de domme man door ! En om hem met de titel van dit stuk te benoemen den uil wilde niet zien, waarschijnlijk door zijn immens groot ego !

Maar hier zijn genoeg lezers die wel een raad aannemen, en voor die mensen kunnen we niet genoeg zeggen “let op voor de gevaren van te jong ijs, van kelder ijs, van ijs tegen de kanten van diepe sloten waar geen wind aankan”. “Let op voor sloten op plaatsen waar stromend water bij stilstaand water komt. Let op voor ijs dat afgedekt is door sneeuw, voor ijs onder bruggen”, en zo kunnen we nog wel even doorgaan.

En als je hond door het ijs gaat is het nog een goede zaak wanneer hij er enkel doorzakt en niet onder et ijs geraakt, want dan is het een kwestie van seconden om het dier nog te redden !

En dan rest er nog het koelbloedig blijven, en niet te beginnen flippen en doelloos rond te lopen. Je kan de druk op het ijs verminderen door op je buik naar het slachtoffer te kruipen, maar zorg ervoor dat je met iets verbonden blijft met iemand op de oever, door middel van een touw, broeksriemen aan elkaar, menselijke ketting, een lange staak /boompje. Maar vooral voor je begint aan en reddingspoging BEL DE HULPDIENSTEN want onvermijdelijk ga je ook onderkoeld worden !

Hopelijk heb je deze raadgevingen nooit nodig, maar als je op de facebook pagina van Karin De Wolf kijkt zal je merken dat het gegeven actueler dan op enig moment dit jaar !

https://www.facebook.com/photo.php?fbid=1582093885336386&set=a.1379808332231610.1073741828.100006073684127&type=1&theater&notif_t=photo_reply

Belle & co

Hier kan ik dit waargebeurde verhaal nog aan toevoegen:

"Ijs,levensgevaarlijk voor honden!

"IJs is levensgevaarlijk voor je hond! 
Laat je hond nooit op het ijs gaan: een hond weet niet wanneer het ijs dik genoeg is om op te lopen en zal, eenmaal gewend aan het ijs, ook op het ijs gaan als het weer gaat dooien. Met alle vreselijke gevolgen van dien: de hond zakt door het ijs, kan een cold-shock krijgen (van schrik haalt hij diep adem en krijgt ijskoud water in zijn longen en hierop volgt de dood), kan niet meer bovenkomen of doet verwoede pogingen maar al het ijs breekt onder zijn poten. 

Ieder jaar sterven honden hierdoor en zelfs mensen die tijdens hun reddingspoging van hun trouwe viervoeter, ook door het koude water bevangen worden. 

Denk er alsjeblieft aan en waarschuw andere hondenbezitters die deze gevaren niet zien."

"Mijn vorige pup, 4 maanden en 2 dagen jong, is hierdoor overleden. Zij zette in een speelse bui haar voorpootjes op het ijs en zakte er direct doorheen. Door de schrik van het koude water, snakken ze naar lucht en krijgen het ijskoude water in hun longen en zijn bijna op slag dood. Dit is ook een bekend verschijnsel bij mensen die door het ijs zakken en heet 'cold shock'. 

Door je hond op het ijs te laten wanneer het betrouwbaar is, leert je hond dat ijs iets heel gewoons is en heeft hij er geen terughoudendheid meer voor. Dus zal je hond ook op het ijs gaan als het niet betrouwbaar is. "

"Tara hebben we gevonden exact in de stand dat ze in het water is gegleden. We hebben ook geen teken van leven gezien of gehoord nadat ze onder ging: geen luchtbelletje, geen gespartel, helemaal niets. 
Het ijs was dun genoeg voor haar om kapot te maken, het was dun en zij woog toen al 16 kg. Ook hadden wij het ijs binnen enkele seconde stuk gemaakt, maar totaal geen teken van leven..... het was alsof ze ineens opgelost was. 
Toen ze gevonden was en haar poten precies in die stand stonden, wisten we dat ze echt op slag dood was geweest."

Vroeger liet ik Max ook rustig op ijs lopen maar van Kiki wil ik het absoluut NIET hebben. Een plasje op een pad is natuurlijk geen ramp maar de kanten van sloten en vijvers enz zijn verboden voor haar.

30-12-2014 om 10:26 geschreven door Marian