De zevenentwintigste
xml:namespace prefix = o ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:office" />
Eerst was de titel buurmannen, sossissen, ezels en egels maar dat was wat lang en daarom is het nu de 27°. Hoe komen we nu bij die zevenentwintigste ?
Wel dat zit zo
Elke maand op de zevenentwintigste is er in Rouillac, een dorp op zon vijfendertig kilometer van hier , in de richting Cognac een grote markt. De grootste van het departement zullen we ze maar noemen. Je koopt er alles wat je maar kan bedenken, van etenswaren tot huisgerei, tuinmateriaal en dieren. Kleinvee, jachthonden, paarden en ezels. Maar ook grasmaaiers en autootjes sans permis, maar ook landbouwtractoren van 180 pk. Heb je nieuwe ramen, een jachtgeweer, een brandende kachel met houtgranulaat, ketels om confituur in te maken, of bompasloefen en omaschorten nodig? Je kan het allemaal op deze markt vinden.
Vanavond was het de eerste maal dit seizoen dat Belle haar specialiteit nog eens demonstreerde, een egel in de tuin was het lijdend voorwerp.
Belle brengt die ongelukkige dan tot bij de baasjes als cadeautje. Heel voorzichtig heeft ze enkele pinnetjes van de egel tussen haar voorste tanden en komt dan die egel aan baasjes voeten neerleggen. Die egel noemen we dan wel ongelukkige maar daar hapert werkelijk niets aan. Die ligt daar opgerold en still alive egel te zijn !
Speciaal voor die gelegenheden heeft het baasje boven het bureau en de computer op het rekje een paar lederen handschoenen liggen. Belle neemt die egels dan wel met haar bek en tanden, het baasje prefereert de methode met de handschoenen. De egel beland dan ergens in de weide buiten onze omheining waar het baasje hem dan voorzichtig neerlegt.
Als beloning voor het cadeautje krijgt Belle dan een snoepje, t baasje is wel niet echt in zijn nopjes met zulke geschenken, maar t is voor de moeite zegt m
Hera & Heros
|