44E MARCHE INTERNATIONALE DU PLATEAU.

LES PIQUANTS – HERVE.

HERVE.

De naam Herve kormt van Arvia, wat (water-)stroom betekent. Als zodanig werd het geciteerd in 898 in de kroniek van de bisschoppen van Toul. De oorsprong van dit woord is Keltisch. Tegenwoordig rest nog een klein stroompje, de Ruisseau du Hac, een zijbeekje van de Magne. Herve ligt op het Plateau van Herve op een hoogte van ongeveer 310 meter. Het grondgebied van de deelgemeente Herve wordt geheel omsloten door dat van Battice. Ten zuidoosten van de kom van Herve stroomt de Ruisseau du Hac]], een zijriviertje van de Magne. Tussen Herve en Battice ligt een betrekkelijk groot bedrijventerrein dat zich in noordelijke richting uitstrekt tot aan de voormalige Spoorlijn 38, welke tegenwoordig tot fietspad is omgevormd. Daar wandelen we het eerste gedeelte over naar Battice. We wandelen verder en komen zo aan het Croix Bois del Fiesse ook wel Croix de Charneux genoemd. Het vijftien meter hoge kruis op de top van de heuvel is gemaakt van beton en werd opgericht in 1913, op initiatief van de abt van de Abdij van Godsdal en de pastoor van Charneux. Het kruis is vanaf de wijde omtrek in het Land van Herve te zien en de plaats biedt een uitzonderlijk panorama over de streek. Op de helling van de heuvel ligt observatiepost MN29 die deel uitmaakte van de observatiegordel van het Fort Battice. Bij deze observatiepost is een monument geplaatst ter ere van de gevallen soldaten. Dit monument herinnert aan de heldhaftigheid van de soldaten in de post tijdens de nazi-invasie van 1940, die de Duitse aanvallen van 10 en 17 mei 1940 doorstond. De observatiepost werd bemand door vijf mannen: drie werden gedood en de twee andere, die tijdens de gevechten gewond raakten, werden gevangengenomen. We wandelen verder en komen zo in Charneux. Een prachtig dorpje met mooie oude huizen en we houden hier ook de rust en controlepost. Daarna verder door het dorp en dan komen we aan “Le Thier Paquette” een voetpad dat eeuwen lang gebruikt word van Charneux naar Hameaux de Halleux, Champiomont, Hesselles et Bois de Fiesse. We wandelen nu een heel eind door dit prachtige voetpad met mooie zichten op het plateau van Herve. Zo komen we aan het Croix Bois del Fiesse. Hier verlaten we even het parkoers en klimmen de heuvel op tot aan het kruis, als je er staat zie je pas hoe groot het kruis is en dan zakken we even naar benden tot aan de observatiepost MN29. Van hier uit heb je een prachtig zicht op de Land van Herve. We wandelen een heel eind door de prachtige omgeving en komen aan “Les Fawes” spijtig dat we het kasteel niet goed kunnen zien maar het is een prachtig domein. "Fawes" is een Latijnse term die "beuken" betekent, wat de aanwezigheid van een aantal beuken in dit gebied verklaart. In de 17e en 18e eeuw was er een molen niet ver van hier. In 1814 transformeerde de heer Xhibitte de fabriek tot een lakenfabriek en een spinnerij met 200 arbeiders. In 1850 verwoestte een brand de fabriek die vervolgens werd overgebracht naar de "Fawes". Met zijn 250 werknemers was het de belangrijkste fabriek in Charneux, de heer Xhibitte had ook een herenhuis gebouwd. Rond 1920, de Sisters of Mercy installeren er zich en het word een plaats voor de opvoeding van kinderen, onder de titel "Val Notre-Dame." In 1957 bouwden ze de kapel. Maar in 1977, vanwege financiële moeilijkheden, worden de nonnen gedwongen om te sluiten, nu doet het dienst als centrum voor animatie en buitenklassen. Weer verder en we zien het Chateau de Beauregard. Het huidige gebouw is een reconstructie van 1777. Het is in Lodewijk XV-stijl en onderscheidt zich door zijn prachtige gevel, zijn ronde fronton, zijn steile dak mansardedak en sierlijk trap. Boven de toegangsdeur "A.-J. Dumoulin & Agnes Belle Fontaine 1777 " het ligt gewoon prachtige op de helling van een dal. Nog even verder en we komen zo weer terug aan ons vertrek. Wat een mooie wandeling hebben we hier kunnen maken.

15E MARCHE D’AUTOMNE DANS LE DOMAINE.

LES FOUGNANS.

CHEVETOGNE.

Onze wandeling vandaag gaat door in het Provinciaal domein Chevetogne. Het Domein verenigt op één plaats en op een uitgestrekte oppervlakte alles wat een wandelaar verwacht: gezellige plekjes, wandelpaden door bossen en tuinen, sportvelden, fantastische speeltuinen en nog veel meer. Het park van Chevetogne biedt een mooie landschappelijke diversiteit met een mix van wild enerzijds en elegante nette tuinen anderzijds. De thema-tuinen zijn alle 12 ontworpen door de Antwerpse architect Benoît Fondu en aangelegd voor het tuinderteam van het Domein. Elke tuin roept een ander "elders" in het geheugen en wekt zo bij de bezoeker andere gedachten en andere gevoelens op. Verlaat de parking en je komt direct in de natuur. De Esplanade is waar je ontdekking begint, de ontmoetingsplaats. Het is ook een weelderige tuin met zomerbloemen, grassen en winterharde planten die wedijveren que kleuren en vormen. In de haast wilde intimiteit van hoge loof- en naaldbomen schittert een levendige collectie van rododendrons, azalea's en toverhazelaars op een tapijt van winterharde bodembedekkers. Voorbij een aardig houten bruggetje ontrolt zich een sierlijke laan een muur van haagbeuken. Het Provinciaal Domein van Chevetogne is de ideale plaats voor een natuurwandeling. De 550 hectare van het Domein zijn voorzien van paden. Het vogelpad loopt door bossen, weides en boomgaarden, langs beken en vijvers. Volg het silhouet van de vogel met de belofte dat je vogels van bij ons of trekvogels, aangetrokken door de biotopen van het park zult waarnemen. Het panoramisch pad daalt af van het grasperk van het kasteel naar de tuinen. Vanaf de hogere delen van het park schenkt het een ideaal vergezicht voor wie het landschap wil bewonderen of voor bezoekers die spoedig het andere eind van het park willen bereiken. Ook de vijvers liggen in zicht. Het pad slingert tussen bomen en struiken, tussen eiken en haagbeuken, stapt over een brug boven vochtige grond en stopt eventjes in de frisheid van de Eenhoorntuin of van de watervalletjes. Het landschap verandert geleidelijk aan tot de wandeling de rustige wateren van de vijver. De Folies zijn originele gebouwtjes in het park. Ze hebben meerdere functies. Ze geven structuur aan het park en vormen etappes op het parcours. Ze geven het park een pittoreske (een schilderij waardige) ziel. Het zijn rustpunten die bijdragen tot de 'heterotopie' van het park: door de tijd en de ruimte in de war te brengen, geven ze je het gevoel dat je in een ander deel van de wereld bent. Heel stimulerend voor je emoties en je verbeeldingskracht.

De Geschiedenis Van Het Domein: Een burgerlijk bezit.

Aristocratische eigendom, het kasteel werd in 1868 gebouwd door architect Henri Beyaert voor baron Jacques de Wykerslooth van Royesteyn. De barones Maria Villegas St. Peter veranderde het kasteel in 1914 in een veldhospitaal voordat ze toetrad tot de koningin aan de IJzer en zelf een ziekenhuis in Poperinge bouwde. De laatste privé-eigenaar is de heer Valéry Cousin, bedrijfsdirecteur. Zijn vrouw, Alice Wielemans, behoort tot de grote Brusselse brouwerij Wielemans-Ceuppens. In 1969, na de dood van de heer Cousin, kocht de provincie Namen het landgoed van meer dan 453 ha om het te openen voor sociaal toerisme.

De wandeling door het domein is zeker een heel fijne ervaring en zo verschillende, een golvende landschap soms zelfs eens stevige klim door bossen en door het mooie park. Controlepost in een van de vele lokalen op het domein een fijne en aangename wandeling.

48E MARCHE DE L’AMISTICE.

CERECLE DES MARCHEURS DE SAIVE.

SAIVE.

Het vertrek van deze wandeling is in de voormalige legerkazerne.

In 1932 vatte men het plan op om te Saive een kazerne te bouwen, teneinde de versterkte stad Luik te ondersteunen. In 1939 begon men met de werkzaamheden, en wel in het voormalige park van het Kasteel van Méan. De Duitse invasie van 1940 maakte een eind aan de werkzaamheden. Deze werden na de bevrijding weer opgenomen en in 1951 was de kazerne voltooid. Het werd een opleidingscentrum voor de artillerie. In 1961 werd het complex weer verlaten en verval trad in. In 1973 werd het complex weer opgeknapt en vanaf 1974 werd het weer betrokken. Van 1998-2001 vonden er opnieuw renovatiewerkzaamheden plaats. Het leek er echter op dat de site zou worden opgeheven, maar in 2003 vond weer een nieuwe cavalerie-eenheid onderdak in de kazerne. Lang duurde dit niet, en in 2014 werd de gemeente Blegny de nieuwe eigenaar. Het complex bestaat voor 38 ha uit bos, 5 ha voormalige militaire werkplaatsen en 5 ha gebouwen, gegroepeerd om een paradeplaats. Het wordt ontwikkeld als bedrijven verzamelcentrum, met tevens ruimte voor recreatie en diverse activiteiten.

We wandelen door het dorp en gaan zo de mooie natuur in. Vandaag hebben we Jelle en Seppe mee, zij genieten van de wandeling en zeker nu de bladeren kleuren en afvallen zo komen zien we het kasteel van Saive.

“Vieux Château de Saive” Dit kasteel was de zetel van de heren van Saive. In 1272 werd melding gemaakt van de familie De Jupille als bezitter. De heerlijkheid maakte deel uit van het kwartier van Amercœur van het Prinsbisdom Luik. Vermoedelijk is de donjon enkele eeuwen eerder opgericht. Deze heeft een grondoppervlak van 10 bij 10 meter en is twintig meter hoog. Het neerhof en de kasteelhoeve kwamen in de 15e eeuw tot stand. Het kasteel vervulde een strategische functie aan de noordgrens van het Prinsbisdom Luik. Diverse burgeroorlogen en vetes tussen adellijke geslachten vonden plaats tot in de 17e eeuw. De families De Montzen (bezitters van het kasteel) en De Fléron streden nog tot in 1632. Ondertussen kwam de familie De Méan op, en Jean Ernest de Méan kocht in 1692 de heerlijkheid. Hij liet een nieuw kasteel bouwen: Het Kasteel van Méan. Het oude kasteel werd in 1729 gekocht door Pierre de Méan, welke het wilde verhuren maar geen huurder of koper vond. Het kasteel raakte verlaten en verviel tot ruïne. Begin 20e eeuw begaf het dak van de donjon het. Enkel de kasteelboerderij bleef langer in bedrijf. In 1971 werden de overblijfselen van het kasteel geklasseerd als monument.

We wandelen verder en komen in het gehucht Frise en wat later op de plek “Le Mousset” een prachtig gehucht met oude gebouwen en op het info bord worden vele mooi oude foto’s getoond hoe het dorp er ongeveer een 100 jaar gelden uitzag. Altijd fijn om zulke infoborden tegen te komen en de geschiedenis te leren. Veder met de wandeling door de natuur in herfstkleuren samen met onze twee kleinkinderen. Dan komen we terug in Saive en keren terug de kazerne in. Een fijne wandeling tezamen met de kids.

HEIDETOCHT.

DE SCHOVERIK

DIEPENBEEK.

Onze maandelijkse wandeling met onze club vertrekt weer eens op Rooierheide. Het word een beetje afgezaagd verschillende keren per jaar op dezelfde plek vertrekken, door het park van het klooster langs de vijvers en dan een eind langs de beek de striemer en dan het bos in en daar wandelen we de rest van de wandeling. Daarna terug langs het park van het klooster en terug naar het vertrek. Veel meer kan je er niet over zeggen.

>




































>

43E MARCHE INTERNATIONALE DU HOUX.

LES ROTEUS DI HOUSSAIE.

BEYNE-HEUSAY.

We wandelen vandaag in Beyne-Heusay en we wandelen langs het raadhuis, een prachtig gebouw dan wandelen we verder een eindje door de gemeente en verder komen we in Romsee-Fleron. Hier komen we aan de gebouwen van de mijn Werister.

Société anonyme des Charbonnages de Wérister.

De concessie bestond uit twee gedeelten: Het meest westelijke lag op het grondgebied van Fléron en Beyne-Heusay, terwijl het oostelijke deel zich op het grondgebied van Soumagne en Herve bevond. De concessie van de Société anonyme des Charbonnages du Hasard bevond zich tussen deze twee gedeelten in. Het voormalige hoofdkantoor is nog aanwezig te Romsée. De terreinen zijn voor een deel in gebruik genomen door andere bedrijven en activiteiten. Ook een aantal dichtgemaakte schachten, mét gedenksteen, zijn nog te vinden.

We nemen even de tijd om op het domein te wandelen en de bewaarde gebouwen te bezichtigen, we gaan verder met onze wandeling en komen zo aan het monument voor de gesneuvelden en omgekomen mijnwerkers, de Heilige Barbara staat op het monument en erlangs een gedenkplaat met namen van mijnwerkers die gestorven zijn tijdens hun werk. We wandelen verder en komen aan het monument voor de 27 personen die werden vermoord door de Duitse 35 inf Berlin op 6 augustus 1914. De Duitser verbranden en vernietigde 40 huizen. We wandelen verder en komen in Magnee. Ook hier een monument voor de op 6 augustus 1914, tijdens de Duitse invasie, werden 17 burgers vermoord en 14 huizen verwoest. Magnée ligt in het Land van Herve op een hoogte van ongeveer 240 meter. Naar het noorden en westen toe is het gebied verstedelijkt, naar het zuiden toe vindt men hellingbossen en het dal van de Magne, naar het oosten toe landelijk gebied. De fruitteelt is belangrijk in deze regio. Er zijn ook verschillende historische boerderijen. Dan wandelen we verder door het prachtige land van Herve. We wandelen terug naar Beyne-Heusay over de spoorwegzate. We komen langs het kasteel van Neufcour. Spijtig hebben we geen foto kunnen maken; De betreffende heerlijkheid werd reeds midden 15e eeuw vermeld. In 1659 werd het kasteel aangekocht door Lambert de Neufcour, die het liet herbouwen van 1661-1663. Op 3 januari 1689 werd het kasteel geplunderd en in brand gestoken door Franse troepen, waarna het hersteld werd. In 1915 kwam het toen vervallen kasteel in bezit van de mijnbouwonderneming Société anonyme des Charbonnages de Wérister, welke het kasteel restaureerde. In de jaren '20 van de 20e eeuw werd een terras toegevoegd. Hier woonde de directeur van de onderneming tot deze in 1982 overleed. In 1986 werd het kasteel te koop gezet en aangekocht door het Laboratoire d'Analyses Médicales Philippe Ralet. Het kasteel en bijbehorende boerderijgebouwen zijn gegroepeerd om een vierkante binnenplaats. De noordwestvleugel is het eigenlijke kasteel. Er is een rechthoekig torengebouw en een poortgebouw in het noordoosten van het complex. Aan de westzijde wordt het kasteelgebouw afgesloten door een vierkante toren. Het geheel is uitgevoerd in baksteen. Het kasteel wordt omringd door een park. De omgrachting van het kasteel is vrijwel geheel gedempt. We wandelen over de spoorwegzate voorbij de brug. Dan wandelen we terug naar ons vertrek. Een prachtige herfstwandeling met een paar mooie historische plekken.

WANDEL MEE IN WONDERMOOIE KANNE.

TONGERSE WANDELVRIENDEN.

KANNE – RIEMST.

Kanne ligt aan de Jeker en wordt in tweeën gedeeld door het Albertkanaal. Het gedeelte aan de (noord-)oostelijke kant van het kanaal, heet Neerkanne, het andere, aan de (zuid-)westelijke kant, heet Opkanne. Kanne ligt in het dal tussen het Plateau van Caestert (de Sint-Pietersberg) en de Muizenberg. De omgeving van Kanne kent aanzienlijke hoogteverschillen. Het dorp ligt in het dal van de Jeker dat is ingesneden in het Plateau van Caestert, waartoe ook de Sint-Pietersberg behoort. Ook het Albertkanaal is diep ingesneden. Van groot natuur- en cultuurhistorisch belang is het voorkomen en dagzomen van mergelsteen, waardoor een bijzondere flora en fauna van kalkminnende soorten ontstaat, zoals op de kalkgraslanden. De mergelsteenwinning leidde bovendien tot het ontstaan van uitgebreide gangenstelsels, die vervolgens weer voor allerlei doeleinden werden benut, zoals de champignonteelt, maar ook voor smokkel, voor het verzet tijdens de Tweede Wereldoorlog, en later zelfs voor een militair hoofdkwartier. We wandelen Kanne uit en gaan vervolgens naar het natuur en wandelgebied Sint Pietersberg. Het Plateau van Caestert ontstond doordat, aan weerszijden ervan, de Maas en de Jeker circa 60 m diepe dalen uitsleten. De bovenzijde van de Sint-Pietersberg is relatief vlak en ligt op +101 m NAP. Het hoogste punt is D'n Observant (+171 m NAP), ontstaan door het storten van grond die vrijkwam bij de kalksteenwinning. Het plan om deze kunstmatige heuvel alsnog af te graven is uiteindelijk niet uitgevoerd. Aan de Nederlandse kant van de grens ligt er de Duivelsgrot en het Poppelmondedal. Ook vindt men daar de Cannerberg met de Muizenberg. De Duivelsgrot of Wijngaardgroeve is een klein gangenstelsel in de Sint-Pietersberg, onderdeel van het Plateau van Caestert, dat zich bevindt aan de zijde van het dal van de Jeker. De groeve ligt ten zuiden van Maastricht in Nederlands Zuid-Limburg. Ter plaatse van de groeve komt het droogdal Poppelmondedal uit in het Jekerdal. De ingang van de groeve ligt op minder dan 200 meter van de grens met België en op zo'n 400 meter ten noordoosten van Kanne. De helling waarin de groeve ligt wordt de Poppelsberg genoemd. Hier komt het geel zonneroosje voor. Verder leven er zeldzame kalkminnende planten. De groeve is gedurende lange tijd een stal voor dieren en een opslagplaats geweest. We wandelen over de Sint Pietersberg en komen verschillende mooie plekken tegen en ook historisch belangrijke plekken. en vroeg-middeleeuws mottekasteel, waarvan slechts de contouren in het landschap bewaard zijn gebleven, lag op de westelijke flank van de berg: De Tombe. Op de zuidelijke helling, thans in de Waalse gemeente Wezet gelegen, lag het kasteel Caestert, waarvan thans nog slechts de gedeeltelijk ingestorte hoeve Caestert resteert. Langs de Maas in het dorp Sint Pieter ligt het 16e-eeuwse Huis de Torentjes, een oorspronkelijk middeleeuwse versterkte woning. Op de noordoostelijke flank van de Sint-Pietersberg ligt verder de Kasteelruïne Lichtenberg, een middeleeuwse donjon. We wandelen verder en komen aan het Sint Pieter fort in Maastricht. Het fort Sint Pieter kwam in 1702 gereed als uitbreiding van de vestingwerken van Maastricht. Het enigszins gehavende fort werd begin 21e eeuw gerestaureerd en min of meer in oorspronkelijke staat teruggebracht. We wandelen weer verder en komen aan het “Kiekkoet” is de plaats waar je een prachtig zicht heb op het uitgegraven gedeelte met veel natuur. Dan weer verder dalen we af naar Kanne met nog een mooi zicht op het Kasteel van Neercanne. Zo komen we terug aan de kerk van Kanne en daar onder in de zaal eindigt onze wandeling.

MARCHE DU VAL DE L’OURTHE.

LES BOTT’IN ESNEUX.

ESNEUX.

Onze tweede wandeling van dit prachtig wandelweekend. Esneux de Ourthe stroomt door de gemeente. Een prachtige omgeving om te wandelen. Esneux wordt gedomineerd door de torens van kasteel Le Fy, een belangrijk symbool voor de inwoners van Esneux, en door de kerkklok van de grote kerk Saint Hubert. Andere bezienswaardigheden zijn de ruines van kasteel Beaumont (geklasseerd sinds 1936), het Maria park, kasteel Lavaux, en de trappen van ‘oude-Thiers’. We wandelen door het dorpje langs de Ourthe en dan klimmen we het bos in. We komen zo aan “Le grand Site de la Boucle de l’outhe”.

Natuurgebied la Boucle de l’Ourthe.

Dit gebied bestaat uit prachtige natuurlandschappen en eeuwenoude historische monumenten. Geniet van de vele prachtige vergezichten, met als beroemdste het panorama van La Roche aux Faucons, met het uitzicht op de rivier. Op deze plek zijn de oudste sporen gevonden van menselijke bewoning in de gemeente Neupré. Het uitgebreide routenet bestaat uit 40 km aan recent gerenoveerde en bewegwijzerde paden. Op de 27 informatieborden vinden we uitgebreide informatie over de geologie, de geschiedenis en het landschap, met daarin de resten van een Romeins kamp, een zandsteengroeve, kalkovens, enz. Een bijzondere bestemming voor natuurliefhebbers!

We komen op de plek waar opgravingen bezig zijn of waren de plek op 145meter hoogte is “Chateau Beaumont”. De fundering van het kasteel van Beaumont bevindt zich op de heuvel met dezelfde naam vlakbij het gehuchtje Ham. Het lijkt er veel op dat het gebouwd is op een oude versterkte plaats, gebouwd in 1144 door Henri, Bisschop van Luik. Het kasteel van Beaumont wordt voor het eerst in de 12e eeuw in de geschriften genoemd. Desondanks lijkt het erop dat het kasteel een ruïne was in de tweede helft van de 13e eeuw. In 1928 zijn de opgravingen begonnen. Men vond onder andere koperen munten en een interessante hanger die kan leiden naar een episode uit het verhaal van Tristan en Yseult. Bij latere opgravingen werden de overblijfselen van een romaanse kerk ontdekt. Op de plek zelf staan verschillende infoborden met veel uitleg.

Wij weer verder met onze wandeling, we volgende de aangeven paden door het bos en komen zo in de vallei wat is het prachtig om hier te wandelen en wat een verscheidenheid van zichten. We dalen af naar Lhonneux op 80 meter hoogte. In de vallei ligt een prachtige hoeve, we zijn onder de indruk van de rustig gelegen gebouwen die perfect passen in de uitzonderlijke omgeving. Omringd door bossen en weiden. Tegenover de hoge rotsen die boven het landschap uitsteken. Zo mooi. We steken de Ourthe over en komen langs het oude overzethutje hier weer een infobord met de geschiedenis van de plek. Hier staat nog één van de vele kalkovens. “La four a Chaux” Een kalkoven is een oven waarin een calciumcarbonaat bevattende grondstof zoals kalksteen wordt gebrand, waarbij ongebluste kalk ontstaat. De kalk wordt in een kalkoven tot meer dan 1000 °C verhit. Hierbij ontleedt deze kalk in calciumoxide en koolzuurgas, dat ontwijkt. Het oxide valt tot poeder uiteen en wordt ongebluste kalk genoemd. Ongebluste kalk had (en heeft) vele toepassingen. Het meest werd de poederkalk na blussen met water in de bouw gebruikt als bindmiddel in mortels en in de landbouw gebruikt als meststof. We wandelen nu een eindje langs de Ourthe. We gaan weer verder en komen Hony. Bezienswaardig is de parochiekerk uit 1777, toegewijd aan Sint-Leonardus met bijbehorende pastorie. Het geheel staat in het hogere deel van het dorp, enigszins verwijderd uit de dorpskern. De kerk werd gebouwd op het moment dat Hony een zelfstandige parochie werd door afsplitsing van de moederparochie Esneux. Weer verder met onze tocht en komen zo aan kasteel Avionpuits. Het kasteel van Avionpuits (op de monumentenlijst sinds 1991) ligt ten noordoosten van Esneux en dateert uit 1757. Het is gebouwd op de plaats van een oud versterkte woning, zoals het vaak het geval was. Het is geheel in natuursteen gebouwd. We mogen langs het kasteel en door de boerderij wandelen waardoor we een prachtig zicht hebben op het kasteel en boerderij. We gaan verder en komen aan de tweede rustpost in Fontin. Wat fijn om onze wandelvrienden te zien en ze ontvangen ons met open armen. Een korte rust en dan weer verder. Vlug komen we terug in Esneux. We wandelen langs het “Chateau Lavaux” (geklasseerd in 1961) ligt in het centrum van Esneux op de rechteroever langs de Ourthe en dateert in zijn huidige vorm van de dertiende eeuw. Het hoofdgebouw wordt geflankeerd door twee vierkante torens. De set is asymmetrisch. Het is gebouwd van gebrandschilderd wit en van natuursteen. Deze voormalige adellijke residentie werd al in de 13e eeuw genoemd. Als we binnen komen zien we boven op de rots het kasteel Le Fy staan. Château Le Fy werd gebouwd in 1904-1905 door Paul Saintenoy voor Jean-Edouard Jules Van Parys, schoonzoon van Ernest Solvay. Van 1930 tot 1940 stond het leeg. Toen nam de Duitse bezetter er zijn intrek. Vanaf 1944 waren er Amerikaanse troepen in gelegerd. In 1951 werd het ter beschikking gesteld aan een organisatie van pater Dominique Pire voor de opvang van vluchtelingen uit Oost-Europese landen. In 1964 werd het gebouw verlaten, en in 1982 werd het gekocht door de gemeente Esneux. Restauratiewerkzaamheden werden vanaf 1983 uitgevoerd, maar in 1985 brandde het dak af, wat provisorisch werd gedicht. Pas in 1995 werd een vereniging van vrienden van het kasteel opgericht. De Nederlandse zakenman Arthur Paes kocht het kasteel in 2004, met in het contract opgenomen de garantie om het in oorspronkelijke staat te herstellen. Vanaf 2006 vonden de restauratiewerkzaamheden plaats.

Nog even en we zijn terug op ons vertrek waar deze prachtige wandeling eindigt en een heerlijk wandelweekend eindigt.

45. INTERNATIONALE VOLKSWANDERUNG.

CHARLY’S WANDERCLUB MONTENAU.

MONTENAU.

Er staat ons een schitterend wandelweekend. Montenau onze wandeling die we al jaren doen, toen nog samen met vele wandelvrienden en vooral onze spijtig overleden vriend Manfred Wiezen. Hij was degene die ons altijd op een heel bijzondere wijze ontvangt op de controlepost, Manfred is al die tijd onze beste vriend gebleven samen met Jeaninne zijn lieve vrouw. We vernamen op de wandeling vandaag dat Manfred overleden is na een lange tijd van ziekte. Wij bezochten Manfred telkens we in Stavelot kwamen, en de laatste keer was hij volledig van de wereld wat een triest aanblik onze vriend zo te zien. We zullen hem nooit vergeten en blijven komen wandelen als eerbetoon aan onze vriend Manfred. Er is een heel interessante verhaal over Monteanu. Goudkoorts van Montenau In 1876 deed de Duitser Julius Jung geologisch onderzoek in de streek rond Sankt Vith. Hij werkte aan een tracé voor een spoorlijn die Aken en Sankt Vith moest verbinden: de Vennbahn. Jung had als ploegbaas gewerkt in Amerikaanse goudmijnen en was geïntrigeerd door goudvondsten bij Amel. Er waren bewijzen van primitieve goudwinning in de Romeinse tijd en ook toponiemen verwijzen naar goud: Goldgrübe, Goldgrof en Goldkuhl bij Montenau en Recht; Goldbach am goldenen Bitgeleisen nabij Faymonville of de Heid de la mine d'Or nabij Quarreux, tussen Aywaille en Stoumont of ander plaatsen in het stroomgebied van de Amel. Jung wist dat in dit gebied 'een grote goudader' moest liggen. Hij mikte op Montenau en kreeg een concessie voor 2 miljoen vierkante meter. Jung ging zoeken en vond goud. Zijn zoon Friedrich pakte de zaak groots aan, naar Amerikaans voorbeeld, en gedurende enkele jaren won Jung met zijn maatschappij 5 gram goud per ton gesteente. Via de pers werden zijn activiteiten bekend en de goudzoekers kwamen naar Montenau, doch alleen Jung vond goud. Montenau paste zich aan aan de goudkoorts. Er kwamen cafès en zelfs bordelen. In 1919 trok de Duitse regering de concessie in op grond van ecologische motieven. De uitgravingen mismaakten het natuurlijke landschap. Montenau vergat al snel de goudkoorts. Dank zij het ingrijpen van de Duitse regering is dit prachtige bewaard gebleven. Vandaag wandelen we in dit prachtige gebied veel bos en mooie wandelwegen. We komen langs het klooster.

Korte geschiedenis van het klooster Montenau: Het klooster Montenau is gevestigd in een oud landhuis, dat de Antwerpse koopman Grisar slechts enkele jaren voor het aanbreken van de Eerste Wereldoorlog (1914 – 1918) heeft laten bouwen in de nabijheid van de “Wolfsbusch”. In 1928 kochten de Missionarissen van Steyl dit gebouw, dat voor de toenmalige omstandigheden zeer goed was ingericht en ze stichtten er het klooster “St. Raphael“. Het klooster van Montenau, dat in eerste instantie als herstellingsoord voor de Missionarissen van Steyl bedoeld was, werd in 1938 aanzienlijk vergroot. Dit gebouw diende tijdens de Tweede Wereldoorlog (1940 – 45) als herstellingsoord voor soldaten van de Duitse Wehrmacht. In de winter van 1944 – 45 (slag van de Ardennen) stonden er tien operatietafels en in enkele weken stierven er ongeveer 70 soldaten. In de jaren 1945 tot 1951 bevond zich de “Bischöflische Schule” (B.S) in de z.g. nieuwbouw van het klooster. Er waren twee redenen: Ten eerste kon in St. Vith geen onderwijs plaats vinden, omdat de stad en ook de B.S: kompleet verwoest waren. Ten tweede de z.g. nieuwbouw van het klooster kon voorlopig goed dienst doen als schoolgebouw voor het Middelbaar onderwijs. Sinds het vertrek van de B.S. in 1951 stond het huis open voor scholen, verenigingen, privaatpersonen, cursussen, studiedagen en retraites. In het oude gebouw, de villa Grisar, leeft sinds 1987 een kleine missionair-contemplatieve gemeenschap van mannen en vrouwen. We wandelen langs het klooster en door de romantische vallei van de Amel. Prachtig is het hier. We komen veel paddenstoelen tegen wat dit jaar al uitzonderlijk is, we klimmen en dalen gewoon prachtig en dan komen we in Onderval. Hier weer prachtige oude boerderijen en veel natuur. Dan komen we aan de Ravel Ligne 48. Deze Ravel is de oude spoorweg de “Vennbahn” waar tot over een tiental jaren nog een toeristische trein was van Eupen naar Monschau. Vandaag is het een fietsroute en wandelroute. Ze word ook “De wildste grens van Europa !” genoemd. Deze route brengt je naar prachtige glooiende landschappen waar, voor het grootste deel, de hellingen (max. 2%) milder zijn dan je zou verwachten. Dit is het voordeel van veilig reizen op de RAVeL van de oude spoorlijn 48 met zijn stenen viaducten en nieuwe metalen bruggen. We genieten van onze prachtige Duitstalige regio, de nabijgelegen Duitse Eifel en de prachtige landschappen van de Hoge Venen en, ten slotte, de bossen en bosjes van de vallei van Ambleve. Deze route ligt aan de route van de Vennbahn International Route, een oude spoorlijn in 3 landen, die een van de langste en mooiste groene banen in Europa is geworden . De Vennbahn is een groot succes bij liefhebbers van zacht toerisme. Deze Ravel brengt ons terug naar Montenau. Zo komen we terug in het centrum, langs de “Schinkenräucherei” ze stellen zich als volgt voor. Hier in Montenau, een plaatsje in het hart van de Oostbelgische Hoge Ardennen, ligt de bakermat van onze originele Ardeense ham. Naar eeuwenoude traditie, met vakkennis en ambachtelijke zorg, houden we een gelijkblijvende, hoge kwaliteit in stand. Gecontroleerde kwaliteit vanaf het begin: dat is het principe van onze toegewijde medewerkers en onze ondernemingsfilosofie. Uiterste zorgvuldigheid - fundamenteel in alle fasen van de productie - begint al met het uitbenen van de verse hammen. Originele Ardeense ham, ook nu nog, net zoals al vele generaties lang, met de hand en hoogwaardig geproduceerd. In de vertrekhal is er eens stand waar je de Ardeense hesp kunt kopen, zij zijn ook sponsors van deze wandeling. Zo eindigt een prachtige wandeling in Duitstalig België.

1000 JAAR GRAAFSCHAP LOON ALDEN BIESEN

56E KASTELEN MONUMENTENTOCHT. WSV DE VELDLOPERS. GULPEN.

56E KASTELEN MONUMENTENTOCHT.

WSV DE VELDLOPERS.

GULPEN.

We vertrekken met onze wandeling op de Markt in de Herberg De Zwarte Ruiter. We komen langs de kerk en deze is open we gaan even binnen kijken. De neoromaanse Sint-Petruskerk dateert uit 1924 en werd ontworpen door Caspar Franssen. We kijken even binnen en dan gaan we verder. We gaan langs de vijver de laan naar het kasteel binnen en komen langs de Pannenkoekenmolen. De Neubourger Molen, een watermolen op de Gulp. De geschiedenis van de molen gaat terug tot 1712 toen de molen met goedkeuring van de heer van Neubourg en Gulpen werd gebouwd als papiermolen door Cornelis Hollman uit Maastricht, een afstammeling uit een Duitse familie van papierfabrikanten. Er werden, met een onderbreking van 1809-1816, tot 1840 lompen vermalen en van de pulp werd handmatig papier geschept. In 1845 werd de molen gekocht door de toenmalige kasteelheer van Neubourg, graaf Oscar Franz Michiel Marchant d’Ansembourg. In 1853 kreeg de graaf toestemming van de provincie om de molen te verbouwen van papiermolen tot graanmolen. Het malen van graan werd tot dan gedaan in de oude Neubourger molen gelegen bij het kasteel. Nadat de ombouw tot graanmolen klaar was werd het malen van graan verplaatst naar deze molen en werd de molen bij het kasteel gesloopt. De omgebouwde molen had een houten waterrad met een middellijn van 5,12 m en een breedte van 1,54 m. In 1885 werd dit rad vervangen door een rad met een middellijn van 1,64 m en een breedte van 1,36 m. In 1905 werd de molen door brand verwoest, het waterrad bleef echter gespaard. In 1907 werd de molen gemoderniseerd en werd een turbine met een ijzeren gangwerk in gebruik genomen en in 1930 werd er nog een elektromotor bijgeplaatst die werd gebruikt als de waterkracht van de Gulp te wensen overliet. In 1952 werd de molen verkocht aan de gebroeders Roex, waarvan de voorvaderen reeds meer dan een eeuw als pachters de molen bedreven. Wat verder komen we aan het kasteel Neubourg is idyllisch gelegen in het dal van het riviertje de Gulp. Het kasteel is omgeven door bospercelen, fruitboomgaarden en weilanden. Kasteel Neubourg bestaat uit een hoofdgebouw en twee voorburchten, een aan noordzijde en een aan westzijde. Een lindendreef met toegangsbrug over de kasteelgracht leidt naar de imposante toegangspoort van de noordelijke voorburcht die wordt geflankeerd door twee slanke torens. Dit deel wordt ook wel aangeduid als 'eerste bouwhoeve'. De westelijke voorburcht heeft een eigen toegangspoort en is eigenlijk een boerderij, meestal 'tweede bouwhoeve' genoemd. We wandelen verder door de weilanden dan komen we langs de oude tramlijn. Eigenlijk is er niet veelmeer te zien dan de bedding waarop de tram liep, deze is nog duidelijk zichtbaar in het landschap. De Centrale Limburgse Stoomtramweg Maatschappij nam in 1923 de tramlijn Vaals – Wijlre – Gulpen in gebruik, einde 1939 was het verhaal te einde. Nu wandelen we verder door het landschap en komen zo in Partij met een mooie vakwerkhuis en een grote bakstenen boerderij. Wat verder is onze rustpost, daarna wandelen we naar Wittem we komen langs Het Redemptoristenklooster Wittem, vervult een functie als regionaal bedevaartsoord (de heilige Gerardus Majella). Het klooster ligt schuin tegenover kasteel Wittem en werd tussen 1729 en 1733 gebouwd naar een ontwerp van de bekende Westfaalse bouwmeester Johann Conrad Schlaun. Van het oorspronkelijke klooster is slechts een deel van de barokke kloosterkerk bewaard gebleven. Het huidige klooster werd omstreeks 1894 naar een ontwerp van architect Johannes Kayser gebouwd. Bijzonder is de gewelfde, neogotische bibliotheek met drie boven elkaar geplaatste galerijen, die door middel van spiltrappen met elkaar verbonden zijn. Deze monumentale bibliotheek, die ook over een mooie akoestiek beschikt, is na een aantal jaren leegstand in 2001 opnieuw in gebruik genomen als cultureel centrum. Wat verder wandelen we het kasteeldomein op. De geschiedenis van Kasteel Wittem gaat terug tot de 12e eeuw. Rond 1220 werd het uitgebreid en kreeg het een toren. In de 14de eeuw werd het kasteel bewoond door Jan van Cosselaer, heer van Wittem, die in zijn jurisdictie onder meer Mechelen heeft gekregen nadat de hertogen van Limburg uitgestorven waren. Van Corselaer heeft het kasteel verder uitgebreid. Na veel oorlogsschade werd het kasteel rond 1800 door Simon Merckelbach en vooral zijn zoon Jan Mathys herbouwd. Tot 2010 was het kasteel eigendom van Marc en Peter Ritzen die er bijna veertig jaar een hotel-restaurant hadden. We wandelen door het domein en kunnen zo genieten van het mooie gebouw en park. Even buiten Wittem ligt aan de Selzerbeek de Wittemermolen, een tot kasteel Wittem behorende watermolen uit 1835. Weer een eind door het mooie landschap en we komen aan Kasteel Cartils. Wat mooi dat we over het domein mogen langs de hoeve en langs het kasteel door de mooie toegangspoort. Het huidige, zeventiende-eeuwse, rechthoekige gebouw heeft aan de voorzijde op een hoekpunt een zogenaamd arkeltorentje en aan de achterzijde bevindt zich een grote ronde toren die uit omstreeks 1500 dateert. Het hoofdgebouw is in 1883 ingrijpend gewijzigd. De naam is afgeleid van het Latijnse "cortile" hetgeen zoveel betekent als "behorend bij een curtis (leengoed)". Deze naam is aan het kasteel gegeven in een tijd dat de romaans-germaanse taalgrens enigszins naar het noorden was opgeschoven. De geschiedenis van Cartils gaat waarschijnlijk terug tot de Romeinse tijd toen het een militaire vesting zou zijn geweest. De reden van het bestaan van deze vesting was dat deze plek een strategisch gunstige plaats was vlak bij de kruising van belangrijke Romeinse heirwegen. In de vroege middeleeuwenstond op deze plek een grote hoeve die de zetel was van de heerlijkheid met dezelfde naam. De bewoners, de heren van Cartils, moesten verantwoording afleggen aan hun bisschop. Omdat hun keizer echter erg ver weg woonde konden ze verder vrijwel ongestoord hun gang gaan en menig robbertje uitvechten met hun directe buren, de heren van Wijlre en de heren van Wittem. Weer verder een eind langs de riviertje en we komen dan in het centrum van Gulpen, zo eindigt onze mooie kastelentocht.

42E MARCHE CHARLEMAGNE.

MARCHEURS ALLIANCE WARSAGE.

WARSAGE.

Weerst -Warsage- ligt in het noorden van de provincie Luik in het Land van Herve, op een hoogte van ongeveer 125 meter. De gemeente ligt in de vallei van de Biek, een beekje dat naar 's-Gravenvoeren stroomt, een paar kilometer noordwaarts van Weerst. De wijk "La Heydt" is ongeveer honderd meter hoger gelegen. Het landschap golft en is gekenmerkt door weilanden en boomgaarden. In het zuidoosten liggen het Bois du Roi en het Bois de Winerotte. De gemeente ligt aan de Frans-Nederlandstalige taalgrens en op vijf à tien kilometer van de grens met Nederland. Het dorp wordt in middeleeuwse bronnen aangeduid als Werste, dat waarschijnlijk verwant is met het Nederlandse woord weren (of weerbaarheid). In een oorkonde van keizer Frederik I Barbarossa uit 1150 wordt de plaats aangeduid als castris Warsage (fort Warsage). We vertrekken aan de Sint-Pieterskerk, grotendeels vernieuwd in 1730. De toren is nog 12e-eeuws. Voor de kerk op het plein staat het monument uit 1908 voor vier generaties Fléchets, die over een periode van 100 jaar burgemeesters van Weerst waren. Het monument op de place du Centenaire heeft de vorm van een Luikse perroen, hoewel Weerst nooit onderdeel van het prinsbisdom Luik is geweest. De architect is Paul Tombeur. De sokkel van het monument bevat vier borstbeelden; dat van Ferdinand Fléchet is van de Luikse beeldhouwer Joseph Rulot. We wandelen door het prachtige landschap van het Land van Herve. Wijde zichten over het landschap, het hagen landschap golvend en met vele koeien die nog in de weilanden staan. Zo mooi en afwisselend. Na een hele tijd door het landschap te hebben gewandeld komen we terug in Warsage we wandelen voorbij een oude Vierkants hoeve tegenover de kerk nu wandelen we terug naar het vertrek. Een prachtige wandeling in het Land van Herve.

MARCHE DES LEGENDES.

LES LEGENDES.

FLORZE – SPRIMONT.

We vertrekken met onze wandeling vandaag in Florze, we wandelen het dorp uit langs een grot boerderij en dan de natuur in. Wat een prachtige omgeving is dit hier, golvend landschap door de bossen, geweldig mooi. Verder met onze tocht. We bevinden ons in het natuurpark “ La Heid des Gattes”. De Heid des Gattes ligt op de rechteroever van de Amblève tussen Remouchamps en Aywaille, aan de rand van Condroz en Famenne. De site presenteert zich als een zeer steile helling die wordt ingesneden door verschillende steengroeven die nu zijn verlaten en geïntegreerd in het reservaat, evenals een gebied met bossen en aangrenzende bosjes. Het reservaat omvat ook de naburige steengroeves van Goiveux en Falize, evenals een gebied met aangrenzende bossen en bosjes. De meeste interessante planten hebben de steengroeven gekoloniseerd. Een grote verscheidenheid aan amfibieën broedt in vijvers aan de voet van de muur. Veel reptielen, waaronder de muurhagedis en gladde slang, komen vaak voor op de puinhoop. Meer spectaculair, de Slechtvalk en Oehoe regeren op de site. Wij blijven in dit prachtige natuurreservaat wandelen en komen langs oude steengroeven en ook langs de terril du Gorveux. Beneden zien we de kerk van het dorpje wat mooi is het hier om te wandelen. Verder door het bos langs weilanden met paarden en dan komen we in Sougne –Remauchamps we wandelen nu verder en we beginnen te klimmen. La Redoute is een heuvel in de Ardennen die vooral bekend is als beklimming in de wielerklassieker Luik-Bastenaken-Luik. De top van la Redoute ligt op een hoogte van 292 meter. De heuvel heeft een lengte van 1650 meter. Wij moeten een hoogteverschil van 161 meter overbruggen met steile stukken van 22% en een gemiddelde van 9,5%. Een flinke klim word het. Er staat ook een monument die verteld over de heuvel en de wielerwedstrijd Luik-Bastenaken-Luik. Eens boven blijven we in de bossen wandelen. Dan komen we terug in Florze. Voordat we terug naar de start gaan wandelen we nog even naar het kasteel van Florze. Het kasteel van Florzé ligt ten zuiden van Sprimont vlakbij het dorp Florzé en dateert uit het eind van de 19e eeuw. Eén van de eerste kastelen van Florzé is in 1578 verwoest, maar de toren is bewaard gebleven. Rond 1610 bestond het kasteel uit één hoofdtoren, twee hoektorens en een ingangsportaal, nu kent het een 19e eeuwse bouw. De achtergevel komt uit op de binnenplaats van een boerderij uit de 16e, 17e eeuw. Generaal Eisenhower heeft het betrokken in 1945. Het kasteel is niet te bezichtigen, maar de voorgevel is zichtbaar vanaf het ingangsportaal in de rue du Comte à Florzé. Het kasteel is sinds 1904 eigendom van de familie Kleinermann-Dallemagne en wordt van moeder op dochter doorgegeven opdat het in de familie blijft. We wandelen terug door de dreef en steken de weg over dalen terug naar ons vertrek, dit was een prachtige wandeling.

42E MARCHE D’AUTOMNE.

POMONA TROTTERS.

WELKENRAEDT.

Vandaag wandelen we in Welkenraedt. Onze eerste monument is de Sint-Jan-de-Doperkerk uit 1880. In Welkenraedt bestond reeds een kapel. Nadat deze in 1730 tot parochiekerk werd verheven, werd een nieuwe kerk gebouwd in 1732. Deze werd in 1878 vervangen door een neoromaans bouwwerk, ontworpen door Eugène Halkin. In 1893 werd het neogotisch kerkmeubilair geplaatst, ontworpen door Auguste Vivroux. Het kerkportaal werd in 1903 vernieuwd naar ontwerp van Fernand Lohest. Gebouw; het betreft een bakstenen basilicaal kerkgebouw, met voorgebouwde toren die deels ingesloten is door de zijbeuken. Het middenschip is hoog en smal. De bovenste geledingen van de toren zijn met leien gedekt. De toren wordt gedekt door een vierzijdige spits. Dan komen we aaneen park, Bosquet genoemd. Samen met de bossen van Grunhaut en Hees, maakt "le Bosquet" deel uit van een van de drie natuursites van de rustige en gezellige gemeente Welkenraedt. Dankzij de tussenkomst van de toeristische dienst werd de site voortdurend verfraaid. Er werden graspleinen en bloemenperken aangelegd, samen met een toegangsweg en wandelpaden. De visvijvers van Bosquet vormen een bevoorrecht observatorium om in contact te treden met de natuur en met het ongerepte leven. Hier kunt u nog een ijsvogel zien vissen of toekijken hoe blauwe reigers of wilde eenden in het water duiken of in de onmiddellijke omgeving neerstrijken. Erg rustig om door te wandelen en te genieten van de natuur we verlaten Bosquet en wandelen door de prachtige omgeving. Gelegen in het Land van Herve, ligt het dorp in het stroomgebied van de Ruyff (een beek die uitmondt in de Vesder), nabij de waterscheiding met de Geul. De omgeving is gekenmerkt door landbouw. Weilanden waar koeien grazen en hier en daar een groep bomen wat prachtig toch. We genieten van de mooie omgeving met geregeld mooie oude gebouwen, oude boerderijen. We wandelen door smalle voedpaden die een echte doorgang vormen, we wandelen door een tunnel van groen zo prachtig. Na de controle wandelen we verder door de mooie natuur. Nog even door het park en zo komen we terug aan ons vertrek. Een mooie en aangename wandeling.

HERDENKING JEF JORDENSTOCHT.

DEMERSTAPPERS.

BILZEN.

Vandaag een midweektocht met de Demerstappers. We stappen vandaag niet in het centrum van Bilzen maar in de prachtige omgeving van de stad. Een heldere blauwe lucht en de zon die ons een fijne wandel beloofd. De wandeling brengt ons door de bossen en velden, paddenstoelen staan er volop en het is de tijd van het jaar. We komen in het natuurgebied Schoonbeek. Hoewel Bilzen grotendeels op leembodems ligt, sluiten het gehucht Schoonbeek en zijn bossen aan bij de zandige Kempen. De brede dreven in Schoonbeek zijn toegankelijk voor wandelaars. Op de smallere boswegen kun je enkel te voet komen. Verborgen in het bos liggen nattere delen met hun specifieke planten en dieren, die je enkel als wandelaar kunt verkennen. Het natuurgebied Schoonbeek – ongeveer 200 hectare groot – ligt op de grens met Genk. De grove den domineert in Schoonbeek, maar ook verschillende loofboomsoorten, zoals de indrukwekkende zomereik en de bekoorlijke berk, verwennen de natuurliefhebber onderweg. Dieper in het bos zijn er ook moerassige delen. Naast soorten die graag in natte gebieden vertoeven, leven ook vele soorten bosvogels en typische zoogdieren, zoals ree, vos en eekhoorn, in de bossen van Schoonbeek. Vroeger zwaaiden vooral naaldbomen de plak in de bossen van Schoonbeek. Vandaag bestaat meer dan 60 procent van de bossen uit grove den, maar ook de Corsicaanse den, de lork, de fijnspar en andere naaldbomen bevolken het bos. Het Agentschap voor Natuur en Bos bestrijdt de ongewenste woekersoorten Amerikaanse eik en vogelkers, om natuurlijke loofboomsoorten, zoals zomereik, berk, zwarte els, lijsterbes en sporkehout, meer plaats en nieuwe groeikansen te geven. We genieten van onze wandelingen als we het natuurreservaat verlaten komen we langs een paar mooie vakwerkhuizen. Zo komen we terug aan ons vertrek en eindigt een mooie wandeling.

MAANDAG TOCHT 3-6-9.

DE RAKKERS.

HEUSDEN-ZOLDER.

We vertrekken met onze wandeling in Heusden en we nemen de afstand die naar het domein Bovy gaat en al vlug zijn we er. Domein Bovy behoorde van de 12de tot en met de 18de eeuw toe aan de abdij van Averbode. In de 19de eeuw kwam het domein in handen van Jozef Bovy, voormalig gouverneur van Limburg, die aan het domein zijn naam schonk. Domein Bovy is een 34 ha. groot park met vijvers, bossen en weiden. We wandelen over het Hazenpad. Kinderen ontwerpen nieuw Hazenpad voor Domein Bovy. In het kader van de grote opkuis en hersteloperatie Domein Bovy tovert de Gemeentelijke Academie voor beeldende kunsten uit Heusden-Zolder het oude kabouterpad om tot een mysterieus Hazenpad. De verbeelding van de kinderen en jongeren ligt aan de basis. Zij leveren de ontwerpen. We wandelen door het Hazenpad en komen zo aan het vlonderpad dat loodst je over en langs de verschillende vijvers. Dan wandelen we door het bos gewoon prachtig. Vele verschillende soorten paddenstoelen. Zo mooi. Een fijne wandeling.

PANNENKOEKENTOCHT.

IRIS KORTESSEM.

VLIERMAAL.

Wandelclub WSV Iris Kortessem organiseerde hun jaarlijkse pannenkoekentocht in Vliermaal. De ruime zaal ’t Vlierhof was de vertreklocatie voor de verschillende afstanden 4-8-10 km. Het vertrek was in het centrum van Vliermaal een deelgemeente van Kortessem. Je wandelt er in het Haspengouwse landschap. Er vielen onder het grijze wolkendek enkele druppels. Je wandelt er in een uitgestrekt gebied langs verschillende boerderijen en velden. Verder kom je in landbouwgemeentes zoals Vliermaalroot, Rommershoven en Schalkhoven. Je ziet de Haspengouwse fruitbomen waar de oogst bijna voorbij is. Verder op de akkervelden zie je de gele bloemetjes van de koolzaad. Het is een belangrijke akkerbouwgewas. Tijdens de oogst wordt er de koolzaadolie uit gehaald. De rest van het gewas wordt gebruikt als krachtvoer voor het vee. Bijen en hommels zijn er zot op als de planten in bloei staan. Wat verderop een groot veld met paarse bloemetjes, de Phacelia. Zoals de imker mij in de zaal uitlegde, is Phacelia een bijenplant. Als de plant voldoende vocht krijgt wordt er veel nectar geproduceerd. Deze plant wordt ook gebruikt voor groenbemesting. Langs de mooie stukken natuurgebieden zien we opmerkelijke projecten zoals het knuppelpad in een deelgemeente van Hoeselt. We komen langs de oude brouwerij De Es. Nog een beetje verder en we komen terug in Vliermaal. Op de wandeling vandaag hebben we veel vakwerk gezien, soms verscholen achter het woonhuis in de stallen of nog stukken in de gevels. Vooral in de centrums van de kleine dorpen. Het was een fijne en aangename wandeling.

MERGELWANDELING.

WANDELCOMITE SINT ROSA.

SIBBE.

Sibbe is gelegen op de rand van het Plateau van Margraten, een vruchtbaar lössplateau op ca. 160 meter boven NAP. Sibbe ligt op de kruising van de weg van Vilt naar IJzeren en de weg van Valkenburg naar Margraten. Met het gehucht IJzeren vormt het dorp een dubbelgemeenschap en -parochie, meestal aangeduid als Sibbe-IJzeren. deels tegen de zuidelijke dalwand van het Geuldal gelegen dorp Sibbe liggen enkele hellingbossen, onder andere het Biebosch en het Sint-Jansbosch. De Sibbergrubbe is een slingerende holle weg langs deze dalwand tussen Sibbe en Valkenburg. Ten noordoosten van Sibbe ligt het Gerendal, een belangrijk natuurreservaat. In en rondom het dorp zijn nog her en der hoogstamboomgaarden te vinden. Ten zuiden van het dorp bevinden zich uitgestrekte lössakkers. Waarschijnlijk al vanaf de 12e eeuw was de mergelwinning een belangrijke economische activiteit in het verder hoofdzakelijk agrarische dorp. Bezienswaardigheden. Het Sibberhuuske of Sibberhuis (ook Villaertshof genoemd) is een versterkte en deels omgrachte herenhoeve uit de 17e eeuw. Het kasteelachtige huis is grotendeels gebouwd in Maaslandse renaissance-stijl (met typerende speklagen) en heeft een zware hoektoren, die wellicht ouder is. Het herenhuis was eigendom van diverse adellijke families en wordt ook thans nog particulier bewoond. Een deel van de bijbehorende 18e-eeuwse economiegebouwen werd na een verwoestende brand in de jaren 1930 herbouwd. n de directe omgeving van het Sibberhuuske zijn restanten van het eens uitgestrekte landgoed te vinden in de vorm van een pachthoeve, mergelstenen erfafscheidingsmuren en poorten. Vlak bij het Sibberhuis bevinden zich langs de Dorpsstraat diverse mergelstenen carréboerderijen. Aan het einde van de Dorpsstraat ligt de Hellinxhof, een grote carréboerderij uit de 18e eeuw. In Sibbe bevindt zich de enige nog in werking zijnde Limburgse mergelgroeve, de Sibbergroeve. Hier worden blokken mergel gewonnen, voornamelijk ten behoeve van restauratiewerkzaamheden van mergelstenen gebouwen in de omgeving. In de groeve, plaatselijk de berg genoemd, bevindt zich een schuilkapel, die in de Franse tijd in gebruik was door katholieken, die weigerden de eed op de republiek af te leggen. Niet ver hiervandaan bevinden zich aan de Sibbergrubbe de restanten van wat waarschijnlijk de oudste mergelgroeve van Nederland is, de Vallenberggroeve, die in gebruik was van de late 12e eeuw tot de 16e eeuw. In de groeve zijn onder andere een etensbord uit de 13e eeuw en een zogenaamd Raeren lampje uit de 16e eeuw gevonden. Ook werden hier munten gevonden die op de aanwezigheid van een valsmunterij wezen. Waarschijnlijk was de groeve toen al deels ingestort en niet meer als zodanig in gebruik. In het Biebosch bevindt zich ook de kalkoven Biebosch, waar vroeger lokale mergel werd verbrand tot ongebluste kalk. In 1970 en 1990 vond aan de rand van Sibbe, in het Biebosch en op de tegenoverliggende helling van de Heunsberg, archeologisch onderzoek plaats naar mogelijke vuursteenwinning en -bewerking. Men vond grote hoeveelheden vuursteenafslag en enkele vuursteenwinningswerktuigen, die wezen op de aanwezigheid van zowel dagbouw als ondergrondse mijnbouw. In een mijn vlak bij de Sibbergrubbe werden sporen van een vuurtje aangetroffen in de vorm van houtskool, dat gedateerd kon worden op 3280 - 2780 v. Chr. Een wandeling die ons een heel stuk geschiedenis laat meemaken en ook laat zien een prachtige wandeling met veel groen en historie zo een wandeling om van te genieten en niet vlug te vergeten.

18E MARCHE AU PIED DU TERRIL.

MORTIER C’EST L’PIED.

BLEGNY.

Blegny ligt op het Plateau van Herve, op een hoogte van ongeveer 220 meter. Ten zuiden van de kern stroomt de Bolland in westelijke richting. Ten gevolge van de steenkoolwinning heeft enige verstedelijking plaatsgevonden. Ook de inwijking van gastarbeiders heeft dit geaccentueerd. De steenkoolmijn van Blegny is een voormalige kolenmijn in het Luikse steenkoolbekken gelegen nabij Trembleur. Het is een publiekelijk toegankelijke mijn die erkend is als Unesco werelderfgoed. De mijn heeft twee schachten, die hier tot 8 niveaus omlaag reiken, met een diepste punt van 530 m. Alleen niveau 1 en 2 (op -30 m en -60 m) staan nog boven het grondwater. Schacht nr 1 dient tegenwoordig als toegangspunt van de ondergrondse rondleiding. De tweede schacht Marie l'Espérance is in gebruik voor de ventilatie van de galerijen, hier is ook bovengronds een museum ingericht. Verder zijn er exposities in de voormalige werkplaats en de kolenwasserij. Naast de mijn ligt de terril van Blegny met een hoogte van 43 m, waarop de steenresten gestort werden. Een ondergrondse rondleiding met een gids door de mijn bevat een verkenning van de galerijen op -30 en -60 meter en een afdaling door de pijler van steenkoollaag Grande Mascafia, de rondleiding eindigt bovengronds in de kolenwasserij. We wandelen rond de terril en genieten van de omgeving dan wandelen we door de mooie omgeving. Dan wandelen we naar Saint-Andre dat ligt in Dalhem. We worden verrast door een konvooi van oude legervoertuigen, hoe mooi als je ziet hoe ze door het golvend landschap rijden echt mooi. Weer verder met onze wandeling. We worden bocht na bocht verrast door het prachtige landschap. Het is een mooie wandeling alleen spijtig dat de afstand niet klopt geen 12 km maar 15km. Toch blijft het een fijne en mooie wandeling.

<br<

HERFSTTOCHT.

SCHOVERIK.

DIEPENBEEK.

Vanuit de Helstraat vertrekken we met onze maandelijkse wandeling met de Schoverik. We wandelen richting Vliermaalrood. Het Jongenbos ligt ten noordoosten van het centrum van Vliermaalroot, in het noordelijk gedeelte van Vochtig-Haspengouw. Tot 1865 maakte het deel uit van de gemeente Vliermaal. Het suffix -root zou wijzen op het aanvankelijk bosrijke karakter van de destijds noordelijke uithoek van Vliermaal. Loonse lenen in die omgeving waren onder andere het Jongenbosch (reeds vermeld in de 14de eeuw) en het Wermerbosch. Aan de overkant van de Winterbeek - in Diepenbeek - ligt een smalle strook die eveneens tot het goed Jongenbos behoorde. Het reliëf van de omgeving is nagenoeg vlak. Het kasteeldomein Jongenbos omvatte zo’n 20 ha park, 100 ha bos en 180 ha landbouwgrond. Het huidig kasteel is een complex uit het midden van de 19de eeuw, bestaande uit een alleenstaand dubbelhuis (met neoclassicistische inslag) en ten oosten daarvan een koetshuis. Het woonhuis is een bepleisterde en witgeschilderde bakstenen bouw met hardstenen afwerking. Rondom het kasteel ligt een park in landschapelijke stijl met twee smeedijzeren bruggetjes en een vijver. De boerderij ligt in verval wat spijtig is. Nog even door het bos en we komen terug op ons vertrek